เรื่องเด่น Just let it go : วางลง ก็เป็นสุข !!

[ นั่งนิ่ง ครุ่นคิด ]

- ผู้คนในยุคปัจจุบันล้วนวุ่นวาย ยุ่งเหยิงตลอดทั้งวัน ไม่เคยสงบนิ่งลงเพื่อใคร่ครวญสิ่งต่าง ๆ อย่างจริงจัง
ปัญหายุ่งยากใจที่ไม่อาจอธิบายได้เหล่านั้น แท้จริงแล้วมาจากไหน เหมือนดังวัวที่ถูกจูงจมูก
หลับหูหลับตาปล่อยให้คนลากไปมา ดังนั้นยามที่เรารู้สึกจิตใจวุ่นวาย
ลองสงบนิ่ง แล้วลองคิดทบทวนว่า อะไรกันแน่ที่ทำให้กลุ้มกังวลใจ


เช่นว่า .... เป็นเพราะเรื่องงาน ทำให้เกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรงกับหัวหน้า
รู้สึกอารมณ์ไม่ดี ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้น ถึงขั้นคิดลาออกจากงาน
เมื่อกลับถึงบ้านก็ยังกลัดกลุ้มใจ กินไม่ลง นอนไม่หลับ หงุดหงิดฉุนเฉียว
ถูกความขุ่นข้องหมองใจเข้าควบคุมโดยไม่รู้ตัวเช่นนี้

ในเวลาแบบนี้ ลองสงบใจแล้วถามตัวเองดูว่า
ทำไมฉันถึงได้วุ่นวายใจถึงเพียงนี้ เป็นเพราะโต้เถียงกับเจ้านายหรือเปล่า
เพราะอะไรฉันถึงโต้เถียงกับเขา ก็แค่เรื่องงานเท่านั้นเอง
นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือ ถ้าเช่นนั้นทำไมยังต้องกลัดกลุ้มอยู่เล่า ??
เพราะกลัวว่าต่อไปอีกฝ่่ายจะสร้างความยุ่งยากให้ตัวเองรึ หรือเพราะคำพูดเขาล่วงเกินเรา
หรือเพราะศักดิ์ศรีของตนถูกทำร้าย


หลังจากที่คุณใคร่ครวญกลับไปกลับมาเช่นนี้แล้วก็จะพบว่า
ผลกระทบจากเรื่องราวเหล่านั้นช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน
ความวิตกกังวลมากมายเหล่านั้นก็เป็นเพียงสิ่งที่ตนเองคิดขึ้นมาเอง และขยายมันให้ใหญ่ขึ้น
ต่อให้คิดในทางที่เลวร้ายที่สุดก็ตาม ไหน ๆ เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว
ก็ได้แต่ต้องหาวิธีแก้ไข หรือไม่ก็ระมัดระวังในคราวต่อไปก็เท่านั้น
ความวิตกกังวลยุ่งยากกลุ้มใจไม่ได้ช่วยแก้ไขปัญหาใด ๆ มีแต่จะทำให้ตัวเองตกไปอยู่ในวังวนแห่งความทุกข์
สร้างความกดดันที่มองไม่เห็นให้แก่ตัวเองเท่านั้น

นักปรัชญาเมธีโบราณกล่าวสั่งสอนไว้ว่า
" หากปัญหาแก้ไขได้ ใยต้องกังวลใจอีก หากปัญหาแก้ไขมิได้ แล้วจะกังวลใจไปไย"

 

เรื่องราวส่วนมากที่ต้องพบเจอในชีวิต เราไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้
ทำได้เพียงควบคุมปฏิกิริยาของตนเองที่มีต่อเหตุการณ์นั้น
เรื่องใด ๆ ก็ตาม หลังจากที่ได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเท่านั้น
ไม่ต้องคิดมากจนเกินไป เมื่อคิดเช่นนี้ คุณก็จะรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก
ผ่อนคลายขึ้นมามาก อารมณ์ก็พลอยสดใสตามไปด้วย ความกลุ้มกังวลใจก็สลายไปโดยไม่รู้ตัว


ชายวัยกลางคนที่ประสบความสำเร็จทางธุรกิจผู้หนึ่ง มีความวิตกกังวล กลัดกลุ้มจนเป็นทุกข์
จนอ่อนล้าไปทั้งกายและใจ รู้สึกว่าชีวิตไม่มีความหมาย ถึงขั้นอยากฆ่าตัวตาย
เขาจึงจำต้องไปขอความช่วยเหลือจากจิตแพทย์ เมื่อคุณหมอสูงวัยฟังความในใจที่เขาระบายออกมาจนหมด
ก็เอ่ยขึ้นด้วยเสียงอบอุ่นว่า " หมอจะให้ใบสั่งยาไป คุณลองดูก็แล้วกัน ! "

จากนั้น คุณหมอก็ก้มหน้าจดให้

ผ่านไปสักพัก คุณหมอก็ส่งใบสั่งยาให้เขา แล้วบอกว่า " พรุ่งนี้เช้าตรู่คุณจงไปที่ทะเลเพียงคนเดียว
ห้ามพกหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารไปด้วย แล้วก็ห้ามฟังดนตรีหรือข่าวสารใด ๆ ทั้งสิ้น
ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น จงทำใจให้นิ่ง แล้วมองทะเลเพียงลำพัง
จากนั้นก่อนที่คุณจะกลับ ค่อยเปิดใบสั่งยาของหมอ ทำตามวิธีในใบนี้แล้วโรคของคุณก็จะหายดี "

แม้นักธุรกิจวัยกลางคนจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ทว่าเขาก็ยังคงทำตามคำสั่งของหมอ
ไปทะเลในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ชายทะเลยามเช้าเงียบสงบปราศจากผู้คน
เขามองหาก้อนหินก้อนหนึ่งแล้วทรุดตัวลงนั่งอย่างผ่อนคลาย
น้ำทะเลสีครามกว้างสุดลูกหูลูกตา ลมโชยมาแผ่ว ๆ เสียงคลื่นระลอกคลื่นซัดสาด
ชายหนุ่มจมอยู่ในอ้อมกอดของธรรมชาติ รู้สึกเขาเอาแต่ทำงานอย่างหนัก
ไม่มีเวลานั่งพักสงบ ๆ อย่างนี้มานานแล้ว

เขาอดคิดวันเวลาสบาย ๆ ไร้ความกังวลเมื่อสมัยวัยรุ่นไม่ได้คิดถึงความยากลำบากสมัยบุกเบิกกิจการเมื่อครั้งยังหนุ่ม
คิดถึงความรักจากพ่อแม่ ความอาทรระหว่างพี่น้อง มิตรภาพของเพื่อนฝูง
รู้สึกว่าพลังชีวิตที่อยู่ส่วนลึกในใจเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
เขาหวนระลึกอย่างจริงจัง ใคร่ครวญถึงชีวิตและการทำงานตลอดหลายปีที่ผ่านมา
และตั้งใจจะค้นหาปมปัญหาที่มีอยู่ให้พบ

ในท้องฟ้าทะเลอันกว้างใหญ่นี้ ตัวเองช่างเล็กน้อยเสียเหลือเกิน

ทันใดนั้น เขาก็เข้าใจแล้วว่าตัวเองถูกโอบรัดไว้ด้วยความกดดันและความกลัดกลุ้มที่กองสะสม
หลงทางไปเป็นเวลานาน เมื่อก่อนเขาไม่เคยมองเห็น " ขยะจิตใจ " เหล่านี้มาก่อน
ปล่อยให้มันทำร้ายตัวเองตามใจชอบ และสูญเสียความสุขแห่งชีวิตไป
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาจึงเข้าใจแจ่มแจ้ง ในตอนนี้ ท้องฟ้าก็มืดลง
เขาลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับบ้าน แล้วจู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของคุณหมอ
จึงหยิบในสั่งยามาเปิดออกดู ในนั้นเขียนว่า
" เขียนความกลัดกลุ้มใจลงไปบนผืนทราย " ดังนั้นเขาจึงเดินไปยังชายหาดใกล้ ๆ แล้วเขียนคำว่า " กลัดกลุ้ม " สองคำลงไป
ตอนนั้นเอง ระลอกคลื่นก็ซัดสาดเอาความกลัดกลุ้มของเราหายไปจนหมด ชะล้างชายหาดให้เรียบเนียนและสะอาดดังเดิม


อาการป่วยของเขาหายดีแล้ว ตั้งแต่นั้นมา เขาก็เคยชินกับการไปชายทะเลอยู่เนือง ๆ
หันหน้าเข้าหาท้องทะเลเพียงลำพัง เผชิญหน้ากับตัวเอง
เผชิญหน้ากับความวุ่นวายใจและความกดดัน แล้วก็จากไปด้วยความผ่อนคลาย






- สหาย คุณก็สามารถเป็นเหมือนเขาได้
หาสิ่งแวดล้อมที่ไม่มีใครรบกวน สงบจิตใจแล้วค่อย ๆ พิเคราะห์ความกลัดกลุ้มของตัวเอง
สืบหาต้นตอแห่งแรงกดดัน คุณก็จะพบความวิตกกังวลเหล่านั้น จะถูกสลัดไปไว้เบื้องหลังอย่างรวดเร็ว
คุณเองก็จะมีกำลังวังชาขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมเผชิญหน้ากับอนาคตได้อย่างมีความสุข

 

ขอบคุณมากๆครับ...........

 

"วางลง ก็เป็นสุข !! " ว่าจะเขียนใส่หน้าผากตัวเองเอาไว้อ่านวันละหลายๆรอบ