How can I be a Japanese monk in Thailand?

มันไม่เกี่ยกับอะไรหรอกมันอยู่ที่ศรัทธาและความเชื่อ
คนบ้านนี้เมืองนี้นับถือแบบนี้จะให้เค้าเปลี่ยนมันก้อยาก
คุณอยากจะบุกเบิกคุณต้องอดทน ทำไมพุทธนิกายหินยานจึงเจริญรุ่งเรืองมากในประเทศไทยล่ะ อันนี้คุณคงรู้อยู่แล้วนะคับผมคงไม่ต้องตอบ
ทางเดียวที่คุณทำได้คือไปญี่ปุ่นแล้วบวชกลับมา หรือไม่ก้อทำหนังสือไปที่ญี่ปุ่น รับการบวชในไทยคับ

 

บางสิ่งก็เหมาะกับบางสถานที่ ไม่ได้เหมาะกับทุกที่


บางอย่างคิดได้ แต่ทำไม่ได้ ต้องคำนึงถึงส่วนรวมให้มากๆ



ใจที่มีเมตตาธรรม สติธรรม ปัญญาธรรม ก็เสมือนมีวัดอยู่ในใจ มีใจเป็นพระ เพราะเป็นพระด้วยใจ ไร้รูปแบบ


อุดมการณ์ ปณิธานเพื่อพระพุทธศาสนา คือเพื่อส่วนรวม ไม่ใช่เพื่อตัวเอง


ความจน ความรวย ไม่ใช่พระพุทธศาสนา เป็นเพราะขยันทำมาหาเก็บ เลี้ยงชีวิตด้วยความไม่ประมาท ไม่มัวเมาในอบายมุข ส่วนพระพุทธศาสนา คือ รู้จักให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา (พระอรหันต์ อาจจะเป็นพระที่จนที่สุดก็ได้ แต่คนทั่วไปก็คงไม่มีใครรู้ หรือถึงแม้พระอรหันต์ท่านจะมีปัจจัยมาก ท่านก็คงมีแต่เอื้อเฟื้อและเผื่อแผ่ ไม่ขี้เหนียว ไม่หวงบุญ ไม่หวงวัด ไม่หวงคน ฯลฯ ท่านจะมีแต่ให้กับให้ ไม่มีความโลภ ความตระหนี่ใดๆ ครอบงำ)



เซน คือ ธรรมที่เกิดในใจ ไม่หลงโลกหลงสมมติ รู้จักปล่อยวาง ดำเนินชีวิตจิตใจให้เป็นไปตามครรลองของธรรมชาติ เข้าใจในสรรพสิ่ง และปล่อยวางในสรรพสิ่ง ใจที่เข้าถึงธรรมชาติได้ ใจก็จะสุขสงบ ไม่แข่งขัน ไม่วุ่นวาย อยู่กับธรรมชาติโดยสมบูรณ์ โดยไม่บกพร่องและไม่ต้องเติมเต็ม นั่งมองเพียงก้อนหินดินทรายก็มีความสุข เพราะความสุขอยู่ในใจตลอดเวลา ไม่ต้องออกไปแสวงหาความสุขจากภายนอกเลย


วิถีแห่งเซนแท้ ไม่ปรุงแต่ง ไม่วุ่นวาย กอปรด้วยเมตตาจิต เมตตาธรรม นำพาโลกเป็นสุข จิตใจสงบนิ่ง เยือกเย็น และเป็นธรรม ชี้นำความสว่างให้เกิดขึ้นภายในใจ


เห็นธรรมโดยฉับพลัน บรรลุธรรมดุจสายฟ้าแลบ อันเป็นขิปปาภิญญาในพระพุทธศาสนา ด้วยปัญญาบารมีขั้นสูง วางตัวดุจธรรมดา (พระเซนที่มีครอบครัว เพราะจารีตประเพณีที่ต้องรักษาวัด ไม่ใช่เพราะคำสอนแห่งเซน มองเปลือกให้ถึงแก่น ให้ดูปรมาจารย์แห่งเซน เช่น ท่านปรมาจารย์ตั๊กม้อ และ ท่านเว่ยหล่าง เป็นตัวอย่าง)


รู้จักผู้อื่นและสิ่งต่างๆ นับเป็นความฉลาด รอบรู้


รู้จักตนเอง นับเป็นปัญญาญาณ อันเป็นทางแห่งการรู้แจ้ง



สูงสุดคืนสู่สามัญ นั้นแหละ เซน




ขอเจริญพร