107.เก็บเรื่องมาเล่า : ไหว้พระ 5 วัดที่สุพรรณบุรี

แล้วเดินมาที่พระวิหาร ภายในประดิษฐาน พระพุทธมงคล เป็นพระพุทธรูปปูนปั้นปางมารวิชัย ขนาดหน้าตักกว้าง 109 นิ้ว สร้างมาตั้งแต่สมัยต้นรัตนโกสินทร์

​

 

​

 

พอเดินออกจากพระวิหาร ก็จะพบ ขรัวตาคงกับพญาต่อยักษ์

​

 

​

 

​

 

จุดธูปไหว้หลวงตาเสร็จแล้ว ก็เดินลัดเลาะมาเรื่อยๆ ก็เริ่มเจอเพื่อนๆ คนอื่นแวะมาที่วัดนี้เหมือนกัน

วัดแคถูกกล่าวถึงอยู่ในบทละครเสภาขุนช้างขุนแผนอยู่หลายตอน เป็นสถานที่สามเณรแก้ว(ขุนแผน) มาเรียนวิชาเสกใบมะขามให้เป็นตัวต่อตัวแตนกับขรัวตาคง ภายในวัดยังมีต้นมะขามยักษ์ ขนาดใหญ่ 9 คนโอบ หรือประมาณ 10 เมตร อายุกว่าร้อยปี ข้อมูลบางแหล่งบอกว่าอายุเป็นพันปี สรุปอายุเท่าไหร่ไม่รู้คงต้องดูจากวงปีของต้นมะขาม จึงเป็นเรื่องราวที่ผูกโย่งมาทำให้เชื่อว่าเป็นต้นเดียวกับที่ขรัวตาคงได้ใช้สอนวิชาเสกใบมะขามเป็นตัวต่อตัวแตน

​

 

เมื่อวันที่ 4 สิงหาคม พ.ศ.2447 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จประพาสต้นจังหวัดสุพรรณบุรี เสด็จประทับที่ท่าน้ำวัดแค เพื่อเสวยพระกระยาหารกลางวัน พระองค์ได้ถวายตู้หนังสือไม้สักแด่พระภิกษุคง

บริเวณต้นมะขามยักษ์ได้ทำเป็นอุทยานวรรณคดี มีการปลูกสร้างเรือนไทยทรงโบราณเรียกว่า คุ้มขุนแผน เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม 2525 โดยองค์การบริหารส่วนจังหวัดสุพรรณบุรี และประชาชนชาวจังหวัดสุพรรณบุรีร่วมบริจาคสมทบ

​

ก็เดินเก็บรายละเอียดได้ไม่มาก ต้องรีบไปต่อวัดที่ 4 ถ้ามีโอกาสคราวหน้าคงได้มาอีกครั้ง

 

วัดที่สี่ วัดป่าเลไลยก์วรวิหาร

วัดป่าเลไลยก์ พระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดวรวิหาร สร้อยฟ้ามาลาเคยมาหลายครั้งแล้ว ตามข้อมูลที่อ่านมาเขาสันนิษฐานว่าสร้างมา 1,200 ปีแล้ว พระพุทธรูปที่สำคัญคือ หลวงพ่อโตปางป่าเลไลยก์ เป็นพระก่ออิฐถือปูนขนาดใหญ่ มีความสูงถึง 23.47 เมตร รอบองค์ 11.20 เมตร ภายในองค์พระบรรจุพระบรมสารีริกธาตุไว้ 36 องค์ ที่ได้มาจากพระมหาเถรไลยลาย

สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ มีลายพระหัตถ์ถึงศาสตราจารย์หลวงบริบาลบุรีภัณฑ์ อดีตอาจารย์มหาวิทยาลัยศิลปากรว่า “พระพุทธรูปป่าเลไลยก์ เป็นของเก่าก่อนวัตถุอื่น ลักษณะทันสมัยอู่ทอง และสร้างเป็นพระพุทธรูปปางแสดงพระธรรมจักรเหมือนอย่างพระประทานที่พระปฐมเจดีย์ มีกุฏิครอบเฉพาะองค์พระ มาร้างวิหารต่อชั้นหลัง ส่วนองค์พระนั้นเคยชำรุดถึงพระกรหักหาย คนชั้นหลังปฏิสังขรณ์ เมื่อมีความรู้เรื่องพระแสดงปฐมเทศนาสูญเสียแล้วจึงทำเป็นปางป่าเลไลยก์ ความกล่าวในข้อนี้ยังมีข้อสังเกตด้วยพระกรเล็กกว่ากันเกือบข้างหนึ่ง และซุ้มเดิมที่สร้างวิหารก็ยังปรากฏอยู่”

ตามที่กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงพระวินิจฉัยว่า หลวงพ่อโตวัดป่าเลไลยก์ มีอายุทันสมัยอู่ทองนั้นมีความจริงอยู่บ้าง โดยความเป็นจริงแล้วอาจจะสูงกว่าสมัยอู่ทองขึ้นถึงสมัยลพบุรีและทวารวดีเสียด้วยซ้ำไป เมื่อ พ.ศ.1706 พระเจ้ากระแต ผู้ซึ่งมีเชื้อสายนเรศวรหงสาววดีพาไพรพลมาครองราชย์ที่เมืองพันธุมบุรี ได้ให้มอญน้อยเป็นเชื้อสายพระวงศ์ของพระองค์ ไปสร้างวัดสนามไชยแล้วมาบูรณะ วัดป่าเลไลยก์ในวัดลานมะขวิด แขวงเมืองพันธุมบุรี เมื่อข้าราชการบูรณะวัดแล้วพากันออกบวชเสียสิ้นสองพันคน จึงขนานนามเมืองใหม่ว่า “เมืองสองพันบุรี” พระเจ้ากาแตอยู่ในราชสมบัติ 40 ปี สวรรคต พ.ศ.1741 ซึ่งในช่วงนี้อยู่ในสมัยลพบุรี
โดยพุทธลักษณะของหลวงพ่อโตวัดป่าเลไลยก์แล้ว พระพักตร์มีเค้าเป็นศิลปะอู่ทองกลาย ๆ เพราะพระหนุ (คาง) เป็นเหลี่ยม ความเป็นจริงแล้วพระหนุเป็นเหลี่ยม นี่ส่อเค้าให้เห็นว่าได้รับอิทธิพลถ่ายทอดมาจากศิลปะทวารวดี

หลวงพ่อวัดป่าเลไลยก์ได้รับการบูรณะถึง 3 ครั้ง ครั้งแรก เมือ พ.ศ.1706 โดยมอญน้อย ครั้งที่ 2 ในสมัยอยุธยาตอนปลาย สมเด็จพระที่นั่งสุริยาสน์อมรินทร์ ทรงโปรดให้พระยาสีหราชเดโชไชย ไปสร้างวิหารวัดป่าเลไลยก์ ครั้งที่ 3 ในราชกาลที่ 4 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงโปรดให้พระยานิกรบดินทร์ มาบูรณปฏิสังขรณ์

การบูรณปฏิสังขรณ์ในราชกาลที่ 4 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์นั้น อันสืบเนื่องมาจากพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในขณะที่ยังไม่ได้ขึ้นครองราชย์ พระองค์ทรงผนวชเสด็จธุดงค์มาจังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อนมัสการหลวงพ่อโตวัดป่าเลไลกย์ ทรงพบเห็นวัดป่าเลไลยก์รกร้าง ไม่มีพระสงฆ์จำพรรษาและปกครองวัด จึงทำให้สภาพของวัดป่าเลไลยก์เสื่อมโทรมมาก เมื่อเข้านมัสการหลวงพ่อโตวัดป่าเลไลยก์แล้วทรงอธิษฐานว่า ถ้าหากได้ขึ้นครองราชย์เมื่อใดก็จะมาบูรณะปฏิสังขรณ์ถวาย เมื่อพระองค์ขึ้นครองราชย์แล้ว โปรดเกล้าให้พระยานิกรบดินทร์มาบูรณะปฏิสังขรณ์วัดป่าเลไลยก์ โดยขุดคลองตั้งแต่วัดประตูสารซึ่งอยู่ริมแม่น้ำสุพรรณ ล่องแพซุงเข้าไปจนถึงวัดป่าเลไลยก์ สร้างหลังคาข้างละสองชั้น ทำฝาผนังรอบนอก รวมหลังคาพระวิหาร ข้างละ 5 ชั้น พร้อมซ่อมองค์หลวงพ่อโตวัดป่าเลไลยก์ด้วย สร้างพระพุทธรูปไว้อีก 2 องค์ อยู่ในวิหารเบื้องหน้าหลวงพ่อวัดป่าเลไลยก์ทั้งซ้ายและขวา ประดิษฐานตราพระมงกุฎอยู่ที่หน้าบันพระวิหารเป็นเครื่องหมาย

แต่ว่าตอนนี้พระวิหารหลวงพ่อโตกำลังบูรณะจึงไม่ได้เข้าไปถ่ายภาพ

​

 

ภาพหลวงพ่อโต เป็นภาพเก่าถ่ายมาสิบกว่าปีแล้ว
​

 

ภาพหลวงพ่อโต เป็นภาพเก่าถ่ายมาสิบกว่าปีแล้ว​

ในบทละครเสภาขุนช้างขุนแผนได้กล่าวถึงเมื่อพลายแก้วเติบโตได้บรรพชาเป็นสามเณร ได้มาเรียนคาถาอาคม พร้อมกับเทศน์มหาชาติกับสมภารมีแห่งวัดป่าเลไลยก์ ทางวัดป่าเลไลยก์จึงได้จัดให้มีเทศน์มหาชาติขึ้นเป็นประจำทุกปี และสร้างเรือนขุนช้าง เป็นเรือนไทยไม้สักสามารถเข้าชมได้และขึ้นไปถ่ายรูปได้ แต่สร้อยฟ้ามาลาไม่ได้เดินไปที่เรือนขุนช้างเพราะตอนนี้เวลาบ่ายสองโมงครึ่งแล้ว กลัวไม่ทันกำหนดการ
...
ไปวัดที่ห้าวัดสุดท้าย

 

วัดที่ห้า วัดพระรูป

วัดพระรูป สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นมาก่อนสมัยอยุธยา โดยย้อนไปถึงสมัยทวารวดี ภายในวัดมีสิ่งที่น่าสนใจ

1. พระพุทธรูปปางไสยาสน์ ชาวบ้านเรียกว่า เณรแก้ว มีพระพักตร์กลมยาวคล้ายผลมะตูม ผินพระพักตร์สู่ทิศตะวันออก สันนิษฐานว่าสร้างในราว พ.ศ.1800-1893 เป็นพระนอนที่มีพระพักตร์งามที่สุดในประเทศไทย

2. รอยพระพุทธบาทไม้ เป็นโบราณวัตถุที่หาค่าไม่ได้ ศิลปะการแกะสลักงดงาม ทำจากไม้ประดู่แกะสลักทั้ง 2 ด้าน มีเพียงชิ้นเดียวในประเทศไทย เดิมพระพุทธบาทไม้อยู่ที่วัดเขาดิน เมื่อตอนเกิดศึกไทย-พม่า พระภิกษุรูปหนึ่งเกรงจะถูกทำลาย จึงนำล่องลงมาทางน้ำแล้วเอาขึ้นที่วัดพระรูป

3. เจดีย์สมัยอู่ทองและซากเจดีย์สมัยทวารวดี

4. ระฆังสัมฤทธิ์ ธรรมาสน์สังเค็ด (วัตถุที่ถวายแก่สงฆ์ผู้เทศน์หรือผู้ชักบังสุกุลเมื่อเวลาปลงศพ) ฝีมือช่างอยุธยาตอนปลาย

5. กรุพระตระกูลขุนแผน พระกรุของวัดพระรูปพบได้ตามลานดิน กระจัดกระจายอยู่ภายในบริเวณวัดพระรูป เริ่มค้นพบกันมากในปี พ.ศ.2508 ในเวลานั้นทางวัดพระรูปจะสร้างพระอุโบสถใหม่แทนหลังเก่า ซึ่งชำรุดทรุดโทรม ด้วยการสร้างคร่อมหลังเก่า พระอาจารย์ดี รองเจ้าอาวาสในสมัยนั้น จึงประกาศชักชวนชาวบ้านให้มาช่วยกันขุดหลุมรอบๆ โบสถ์หลังเก่า โดยแจ้งว่าหากใครพบพระก็เอาไป ชาวบ้านทั้งหลายรู้ดีว่าใต้พื้นดินนั้นมีพระตระกูลขุนแผนอยู่ จึงอาสามาขุดกันจำนวนมาก พอขุดไปก็พบพระมากมาย พระตระกูลขุนแผนที่พบในบริเวณวัดพระรูปนั้น มีลักษณะเป็นเป็นเนื้อดินเผาโดยมีอยู่ทั้งหมด 5 พิมพ์ คือ พระขุนแผน พระขุนไกร พระพลายงาม พระพันวษา พระกุมารทองหรือพระยุ่ง

​

6. เก๋งจีน (คัดลอกข้อความมาจากป้ายในวัดพระรูป)

จากคำบอกเล่าของคุณยายโสพรรณ นิธยายน อายุ 80 ปี (เมื่อ พ.ศ.2521) หลานของผู้สร้างเก๋งจีนหลังนี้ระบุว่า ผู้สร้างเก๋งจีนคือ นายซุ่นจุ้ย แซ่เฮง (ต้นตระกูล นิธยายน) ชาวจีนที่เดินทางเข้ามาตั้งถิ่นฐานที่เมืองสุพรรณบุรี โดยสร้างเรือนแพอยู่อาศัยริมแม่น้ำท่าจีนบริเวณเหนือวัดพระรูป ประกอบอาชีพรับซื้อข้าวเปลือกแล้วส่งไปขายกรุงเทพฯ จนมีฐานะร่ำรวย จึงคิดทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา จึงสร้างเก๋งจีนขึ้นที่วัดพระรูปในปี พ.ศ.2450 เพื่อประดิษฐานพระพุทธรูปจำนวนเท่ากับอายุของผู้สร้างตามความเชื่อ ในคราวที่สร้างเก๋งจีนนั้นสันนิษฐานว่ามีการปฏิสังขรณ์พระรพุทธรูปภายในวัดพระรูปเป็นจำนวนมาก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพระพุทธรูปหินทราย ขนาดต่างๆ แล้วนำมาประดิษฐานภายในเก๋งจีนให้มีจำนวนเท่ากับอายุของผู้สร้าง ปัจจุบันยังคงเหลือหลักฐานอยู่ คือ พระพุทธรูปประธานภายในเก๋งจีนซึ่งประกอบขึ้นจากชิ้นส่วนพระหินทรายหลายชิ้นแล้วฉาบปูนปิดทับ และพระพุทธรูปองค์อื่นๆ ทีประดิษฐานอยู่ข้างพระประธาน รวมถึงชิ้นส่วนพระพุทธรูปหินทรายจำนวนมากที่กระจัดกระจายอยู่ภายในเก๋งจีน

เก๋งจีนวัดพระรูป ตั้งอยู่ทางด้านทิศใต้ของเจดีย์ประธาน บนเนินดินที่เป็นฐานของอาคารเก่า หันหน้าไปทางทิศตะวันออกเข้าหาแม่น้ำท่าจีน ขนาดอาคาประมาณ 7x10 เมตร ด้านหน้าอาคารเป็นลานโล่ง โดยมีกำแพงแก้วเตี้ยๆ เป้นขอบเขต มีทางขึ้นลง 3 ทางคือ ทิศตะวันออกเป็นทางเข้าออกหลัก ทิศใต้ และทิศเหนือซี่งเชื่อมต่อกับเจดีย์ประธาน ภายในเก๋งจีนมีฐานชุกชีขนาดใหญ่ชิดกับผนังอาคารด้านทิศตะวันตก สำหรับประดิษฐานพระประธาน และทำฐานสำหรับประดิษฐานพระพุทธรูปไว้โดยรอบ ผนังอาคารตกแต่งด้วยภาพเขียนศิลปะจีนซึ่งปัจจุบันยังเหลือภายลายเส้นบนผนังด้านทิศตะวันออก

สำนักศิลปากรที่ 2 สุพรรณบุรี

 

​

 

​

 

​

 

​

ที่วัดพระรูปนี้ ได้ถ่ายรูปแค่เก๋งจีนกับพระเจดีย์ เท่านั้น

 

สร้อยฟ้ามาลามาที่วัดพระรูป เพื่อมาส่งน้องสาวที่เคยได้ประสานงานกันเป็นครั้งสุดท้าย

เธอชื่อ น้องเปิ้ล เจ้าพนักงานการเงินและบัญชีชำนาญงาน
เธอจากไปด้วยวัยเพียง 39 ปี เธอมีกำลังใจที่เข้มแข็งมากๆ ที่จะต่อสู้กับโรคที่เป็นอยู่ แม้กำลังของร่างกายจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ ในหลายๆ ครั้งและบ่อยครั้งที่หลายคนได้เห็นเธอยังพยายามทำงานในหน้าที่ให้สำเร็จโดยไม่อยากให้เป็นภาระของใคร จนต้องอยู่นั่งทำงาน มืดๆ ค่ำๆ

...ยังจำคำที่เคยเดินสวนกันแล้วพูดด้วยได้ว่า “สู้ๆ นะเปิ้ล” เธอก็ยิ้มให้ นั่นคือคำสุดท้ายที่ได้พูดกัน... จากนั้นไม่นาน เธอเกิดอาการอัมพาต เพื่อนร่วมงานหลายคนไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล เธอพูดไม่ได้ แต่ยังพอเขียนหนังสือสื่อสารกันได้ และคำแรกที่เธอเขียนให้อ่านคือ “งาน” นี่คือใจของเธอ

.... ตอนนี้เธอจากไปแล้ว .... ในวันที่ 18 มีนาคม 2566 น้องเปิ้ล ได้รับพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้ พระราชทานเพลิงศพ ....ผลบุญกุศลใดๆ ของเธอที่ประกอบด้วยดีแล้ว และผลบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้ทำบุญไหว้พระในครั้งนี้และครั้งไหนๆ ขอส่งผลให้เธอไปสู่ภพภูมิที่สูงยิ่งๆ ขึ้นไป....

 

​

ส่งน้องแล้ว ก็ขับรถกลับบ้าน สุพรรณบุรีดูเหมือนใกล้แค่นี้เองแต่พอขับรถจริงๆ ก็ใช้เวลาอยู่นะ เริ่มหมดแรงหิวแล้วด้วย ก็เลยโทรนัดเพื่อนอีกคนที่กำลังเครียดเรื่องงานมาลุยหมูกระทะกัน พอมาถึงดูหน้าตาท่าทางคงจะเครียดจัด วันนี้ไม่แต่งหน้าปากไม่แดง...

 

(ผิดกฎเปล่าเนี่ยะ เบลอภาพแล้วนะ เพื่อนสั่งมา สร้อยฟ้ามาลาไม่ดื่มของมึนเมา)​

 

...หมูกระทะคงจะเยียวยาทำให้หายเครียดไปได้บ้าง หน่ะ....

...จบกระทู้แล้วจ้า...​