♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

ถูกบางส่วนนะเจ้า .........ผลเดา
คล้ำเฉพาะส่วนแดดเผา.....เยาะอ้าง
อันอ้วนห่วงเอวเรา..........มีเล็ก น้อยนา
เกินเกณฑ์ผิดตาบ้าง........สง่ายั้ง ดูดี ^_^!

 

มิกล้า สอนสั่ง กลอนเจ้า
ด้วยเกล้า ยังอ่อน ศึกษา
ไว้เก่ง กล้ากลอน วิชา
จึงพา กลอนได้ บรรเลง

 

อิทธิบาท 4 คือธรรมให้ถึงความสำเร็จ

อิทธิบาท 4 คือธรรมให้ถึงความสำเร็จ

"ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา"


ฉันทะคือ พอใจ งานทำอยู่
ศรัทธาสู่ งานชอบ มอบใจกาย
ประโยชน์ตน เกิดผล สมมุ่งหมาย
อย่าเสียดาย สายงานชอบ ชอบงานทำ

วิริยะ ขยัน เพียรงานมี
จิตกายดี เพียรตรง ถูกทางเล็ง
กายเหนื่อยหนัก จิตวุ่น พักวางเป็น
จิตชื่นเย็น หายวุ่น มุ่งสางงาน


จิตตะคือ ใจใส่ รับผิดชอบ
เฝ้าสืบสอบ ตามติด เหตุผลการณ์
ทั้งวัสดุ คนเงิน การจัดการ
ผสมสาน งานเหมาะสม เกิดผลดี

วิมังสา ใคร่ครวญ ใช้ปัญญา
ทบทวนหา ดีเสีย ทำผ่านมา
ประโยชน์ตน ท่านได้ ผลนานา
สำเร็จพา เชยชื่น สมหมายเอย.

*****************************************



******
ห้องธรรมะ - สู่ความสำเร็จในการทำงานตามแนวพุทธ

 

"ชิมิมิ" แปลว่าไร ใคร่ฉงน
'ล้อเล่น"จน งุนงง ปนสงสัย
ศัพท์วัยรุ่น วุ่นจน งงงุนไป
พธูคล้าย วัยรุ่น วุ่นลงกลอน

catt3catt3catt3catt3catt3

 

ผิวเข้มด้วยคล้ามแดด แผดเผา
อันห่วงอวบโอบเอว เอ่ยอ้าง
พุงกลมอิ่มจริงเรา อาหร่อย จริงนา
เกินค่ามาตรฐาน จึ่งได้ ดูดี.......

........แซว ขำๆจ้า.....:boo::boo::boo:

 

"ล้อเล่น" เปลี่ยนชื่อเป็น "ชิมิมิ" อย่างฮาาาาา

catt3

 

ช่างยินดี มีคุณจัน ปั่นกลอนเพิ่ม
หยอกเอินเริ่ม หรรษา ลาเงียบเหงา
แทรกธรรมะ ขุนวัง ไต้ซือเรา
ครบเครื่องเครา เอาเครง ไม่เกรงใจ...

 

ท่านขุน ใยคิด เพียงนี้
ฤดี ไม่ป่วน ชวนหยอก
ไม่มี ฤทธิ์รอ ขอบอก
ว่านอก เวลา ห้ามเผลอ......55555

 

ใต้ซือเผยว่าได้.............ขาวอยู่
หลงกลแม่พธู...............หลอกถาม
ดูดีสง่าสู้.....................บุรุษ สุดเนี้ยบ
ข้าน้อยคงครั้นคร้าม.........ไม่กล้า หยอกเอิน.......:''(

 

ชิมิมิ เล่นย่อ ชิหนึ่งตัว
เพราะว่ากลัว บังคับ กลอนเกินคำ
พี่บุษงง ดีใจ ระดับย้ำ
จิได้ขำ อำเป็น ล้อเล่นเอง..55555

 

เจ้าจัง เก่งจริง เปลี่ยนชื่อ
นับถือ คิดได้ ไงเนี่ย
เขียนเผลอ เจองับ ละเหี่ย
ให้เพลีย รอเธอ เจอคืน.....555555

 

^_^

 

ให้คิด วิเคราะห์ เทาะเหตุ
สังเกต แยกแยะ แกะออก
ทบทวน หวนหลัง ดังบอก
มิตอก ปล่อยหน้า วางหลัง.......

 

**********************
บทพิจารณากาย
**********************
รูปร่างกาย ของเรานี้ เบื้องต่ำล่าง
แต่ปลายผม ย่างลงสุด พื้นเท้านา
เบื้องบนเริ่ม แต่พื้นเท้า เรื่อยขึ้นมา
ยังเกศา หนังหุ้ม ที่สุดรอบ

ภายในตอบ บรรจุเต็ม ไม่สะอาด
ล้วนดารดาษ ปฏิกูล ต่างต่างคือ
ผมขนเล็บ ฟันหนังมูตร กลิ่นบันลือ
ล้วนเหม็นถือ ติดตามตัว ประดุจเงา

ร่างกายเรา มีอย่างนี้ เบื้องต่ำล่าง
แต่ปลายผม ย่างลงสุด พื้นเท้านา
เบื้องบนเริ่ม แต่พื้นเท้า เรื่อยขึ้นมา
ยังเกศา หนังหุ้ม ที่สุดรอบ


ภายในตอบ เต็มด้วยของ ไม่สะอาด
มีดารดาษ ต่างต่าง อย่างนี้แล.
ร่างกายเรา เขาอย่างนี้ ล้วนปรวนแปร
ไตรลักษณ์แบ แฉเปิดเผย ถ้วนทุกคน

ผิวสวยยล เช่นนี้ มีที่ไหน
สวยสดใส ใต้ผิวที่ ปฏิกูล
เฝ้าถนอม ร่างสวยผิว ชำระมูล
ยังแปรสูญ สลายล้วน อนิจจัง


ทวารเก้า ยังมีมูล ต่างหลั่งไหล
เทออกไป ล้วนจากกาย เหม็นกลิ่นหนอ
อาหารธาตุ ต่างแปรเปลี่ยน เป็นมูลรอ
อยู่เคลียคลอ ในร่างล้วน ปฏิกูล

*********************
ตัวตน ผู้อยู่ อยู่กาม ผู้เผา
*********************
ตัวตนรัง ร่างกายนี้ เป็นผู้อยู่
ดิ้นรนอยาก ทยานสู่นั้น กามผู้เผา
ให้เดือดร้อน เวทนา ดุจดั่งเงา
ร้อนแผดเผา ค่ำเช้ารุม สุมราวี

ความอยากมี ไม่อยากเป็น หลงสิ่งชอบ
สัมผัสมอบ อายต-นะ หกสาน
หูตาจมูก ลิ้นกายใจ ทรมาร
เพรียกเรียกขาน แต่สิ่งชอบ สุขภิรมย์

ดิ้นรนตรม งมชอบงาม ตามสิ่งตอบ
สนองหอบ ชอบว่าสุข สุดสมหมาย
อยากใหม่เริ่ม วนวุ่นวิ่ง ยิ่งทุราย
ร้อนเผาภาย ในอยากยิ่ง ยิ่งเผาเอย.
************************************
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

มูตร[มูด] น. นํ้าปัสสาวะ นํ้าเบา เยี่ยว. (ส. มูตฺร ป. มุตฺต).

อาดูร [ดูน] ว. เดือดร้อน ทนทุกขเวทนาทั้งกายและใจ ในบทกลอนตัดใช้ว่า ดุร ก็มี. (ป. ส. อาตุร).

 

อะยังโข เมกาโย กายนี่แล
มีการแปล ละเอียด เฉียดกูเกิล
ในวัตรเช้า สวดแปล เข้าใจเกิน
บาลีเพลิน แปลไทย พิจารณา.... สาธุๆๆๆๆ

 

ฝนตกมาเพราะหน้า..........ฝนแฮ
นาไร่ชุ่มชนแล................แซ่ซ้อง
ชาวกรุงมักเปียกแปร.........กลับบ่น นะเฮย
คงแต่ยามแล้งร้อง............คิดย้อน หาฝน

น้ำขึ้นขนตวงตุ่มไว้............เติมพา
ยามอยู่แล้งนำมา..............ช่วงใช้
ฝนงอนห่างหายลา............นานแม่ น้ำแล
กลับขอดทรายพูนไซร้........ตุ่มน้ำ มีเต็ม

 

สะสมเอาสิ่งเจ้า........ต้องการ
เมื่อคิดตรึกตรองผ่าน..ธรรมสอน
ยึดติดปล่อยวางวาน...ตึความ เข้าใจ
สติครองเพ่งซ้อง......หมั่นตั้ง ตามธรรม.....

 

สาธุ

 

พอเพียงสันโดษไซร้....พอใจ
ได้สิ่งตามชอบใด........เหมาะแล้ว
สมแรงเรี่ยวตนใน........ทางชอบ ธรรมมา
เพียรยิ่งแต่ยั้งแคล้ว.....อาจน้อย ประสงค์

รอสะสมเพิ่มรู้............ปัจจัย
สมอาจพากเพียรไป....ไขว่คว้า
ประสงค์สิ่งหมายใด.....สำเร็จ
เพียงแต่อาจตีพร้า.......ว่าช้า งามแฮ
******************************
สันโดษ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สันโดษ คือ ความยินดี ความพอใจ คือความรู้จักพอดี ความรู้จักพอเพียง

มีลักษณะ 3 อย่าง คือ
1.ยินดีพอใจในสิ่งที่มีที่ได้มา ด้วยเรี่ยวแรงของตนในทางชอบธรรม ไม่ดิ้นรนอยากได้จนทำให้เกิดความเดือดร้อนจริงๆๆ
2.ยินดีพอใจกำลังของตน ใช้กำลังที่มีอยู่ เช่นความรู้ ความสามารถให้เกิดผลเต็มที่ ไม่ย่อหย่อนบกพร่อง
3.ยินดีพอใจแต่ไม่เกินเลย คือรู้จักพอเป็น อิ่มเป็น และแบ่งปันส่วนที่เกินเลยไปเอื้อเฟื้อผู้อื่นตามสมควร

สันโดษ เป็นแนวปฏิบัติเพื่อให้เกิดความพอดีในชีวิตประจำวัน ไม่ฟุ้งเฟ้อเกินไป ไม่เขียมเกินไป ไม่ฟุ้งซ่านจนเกิดเดือดร้อน เป็นต้น เป็นแนวปฏิบัติกลางๆ เพื่อให้ชีวิตมีความอิ่ม ไม่พร่อง อันเป็นเหตุให้มีความสุขดังคำกล่าวที่ว่า "รู้จักพอก่อสุขทุกสถาน"
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%A9

 

ช้าช้าท่านว่าได้..........พร้างาม
เหมือนดั่งเร่งรีบตาม.....ร้อนใจ
ถึงคราวเต็มตุ่มลาม......ล้นเหลือ
ไม่รับก็ต้องได้...........ดั่งแก้ว รัตนะ....