♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

ออกจากศีล ฝีปากหวาน หว่านยกย่อง
เทียวชิมช่อง อมยิ้ม ปริ่มแอ๊บแบ๊ว
หาหยอกเย้า กระเซ้า เล่นหลบแซว
เป็นแค่แนว ทำม่ายเป็น เช่นพี่นาง อิอิ....

 

หอมเอย..หอมกาย
กรุ่นกระจาย อายอุ่น ละมุนหอม
หอมรื่น ชื่นประทิน กลิ่นพยอม
สบู่หอม..ล้อเล่น เย็นจิตเอย..

 

^_^

 

กว่าจะได้ ใช้สบู่ กรูกลิ่นหอม
แม่พยอม ยังคิด ประดิษฐ์สี
ชอบกลิ่นเตย เผยอร่อย ขุนวังชี้
ลูกอมนี้ น่าคิดทำ ยัำจันทรา......อิอิ

 

เขาล่ะ "ยุพา" แรงฤทธิ์
ช่างคิด โยงใย ใฝ่หา
ลูกอม พาดพิง จันทรา
ทำพา อร่อยลิ้ม กลิ่นเตย ==?
**************

 

น้อมรับ คำชม รมท่าน
เปรียบปาน ยุพา หาใช่
พายุ แรงซัด พัดไกล
ดีใจ แก้มปริ รี่ตา...5555

 

คุณเล่น สมคำ ร่ำลือ

อึงอื้อ ทั่วแคว้น ขานไข

ย่อคำ ล้ำหน้า กว่าใคร

รู้ใจ จึงรู้ "เล่น"เอย... อิอิ

 

ลูกอม จมทิ้ง ลูกยอ

ร้องขอ เอมอิ่ม พริ้มล้น

ยินยล ขุน-จัน หวานปน

กมล เขินก้ม คำชม.......ติต่างเออเอง....5555

 

.....ของหนักปลดปล่อยบ้าง......จึงเบา
หลงเก็บรักษาเอา.....................แบกไว้
สู้ถนอมดั่งคนเขลา...................เฝ้าห่วง
ค่าแห่งสิ่งนั้นไซร้....................แต่น้อย ไม่มี

 

.....เพียงคิดติดแค่เส้น.........ผมบัง
ใจกำหนดเป็นดัง................ห่วงหนัก
ปลดว่างวางปล่อยยัง...........ซึ้งใน ธรรมสอน
เพียงใจจิตส่องรู้.................ค่านี้ ธรรมดา...

 

....ร่ำร่ำระส่ำฟ้า..............ครึ้มฝน
ฟ้าคร่ำครวญดั่งคน........ร่ำร้อง
ฟ้าครามกลับแปรหม่น....ตรมเศร้า
ฟ้าร่ำน้ำตานอง...............ท่วมท้น พสุธา

 

......สั่นสั่นฝนส่งฟ้า...........เปรี้ยงปร้าง
แปล๊บปล๊าบไฟวิ่งสร้าง.........หนักหน่วง
เย็นลมพัดผ่านอ้าง.............เหมันต์ คลานใกล้
อบอุ่นมีเพื่อนห่วง...............เช่นเจ้า จันทรา..

 

เพียงสุขเพลินจิตนั้น................ภิรมย์ ชมชื่น
ยามสุขหลงเชยชม.................ชิดใกล้
ยามทุกข์ทับถมตรม................โศกยิ่ง เศร้าแฮ
ไตรลักษณ์วนตอบให้..............เช่นนี้ เสมอ

สุขเผลอเพลินผ่านนั้น.............รัญจวน หวานหอม
ติดบ่วงชิมลองตรวน...............ย่อมทราบ
หากชอบสุขรสครวญ..............หาสร่าง ว่างฤา
เพียงพิจไตรลักษณ์ข่มไซร้.......ห่อนก้าว ถลำ



*****
ภิรมย์
อภิรมย์ = ภิรมย์

รัญจวน

ก. ปั่นป่วนใจ เช่น กลิ่นหอมรัญจวนใจ สะเทือนใจด้วยความกระสันถึง.(เทียบ ข. รํชวล).

 

ร่ำร่ำระส่ำฟ้า.......................ครึ้มฝน
แปล๊บปล๊าบสายฟ้าปน............ร่ำร้อง
ฟ้าครามกลับระคน.................เมฆครั่น ครืนคราง
ลมพัดเพราะ"ยุ"พร้อง............."พา"พัด นั่นเอง ^_^!

ลมพัด...ทำเศร้า...จันทรา
ฝนมา...ฟ้าหม่น....ตรมทวี
"เพื่อนห่วง"...เช่นเจ้า...ยังมี
ห่วงนี้...คือเอว....ไขมัน("เพื่อนห่วง" ==? แปลไปได้อย่างไร ...^_^!...ล้อเล่น...นะครับ...สนับสนุนโดยน้ำตาลก้อนตราเขียดตะปาด...==?)
**************************
"เพื่อนห่วง" หมายถึง ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

 

"ห่วงนี้คือ เอวไขมัน" พลันสะดุ้ง
เผลอเอามือ ลูบพุง อยู่ไหวไหว
เอ๊ะ..ห่วง เจ้ากรรม ทำฉันใด
อดข้าว เท่าไหร่ ให้หุ่นดี...55

 

^_^ ..เติมแต่งกลอน อรชร ให้ขำขำ
เพียงแต่คำ นำแปล ให้เฉไฉ
ครื้นเครง ฮาเฮ กันไป
อย่างไร เราก็ เพื่อนกลอน

 

เรื่องเอว เรื่องพุง อย่าห่วง
ตักตวง บำรุง หลายแสน
ให้ลด อย่างไร ของแพง
หวงแหน กว่าได้ หลายปี ^_^ (หมายถึงกระผมนะครับ)
******************

 

ราตรี สวัสดิ์ คืนนี้
กุศล ชี้ทาง สุขศรี
หากแม้น เภทภัย ราวี
มากมี สิ้นด้วย ไตรรัตน์..เทอญ

 

ผ่านร้อน ผ่านหนาว หลายคราวฝน

สู้อด สู้ทน หลายคราวครั้ง

พบพราก จากเจอ เผลอรักชัง

ก็ยัง อีกมากมาย ต้องเรียนรู้

สิ่งใหม่ใหม่ เข้ามาเคียง เรียงรายรอบ

ตีกรอบ ให้เดิน ไว้สวยหรู

นี่แหละหนา น่าคิด ชีวิตตรู 55

ว่าแล้วชู หางชี้ หาที่นอน...อิอิ

(จากภาพ...ช่างทำได้ลงคอนะ..ถ้าเพื่อการโฆษณา มันก็สกปรกใช่มะ 55
ที่บ้านมีอยู่ตัวหนึ่ง พันธุ์ไทยแท้แบบดั้งเดิม 55 มนุษย์สัมพันธ์ดีเข้าบ้านคนอื่นไปทั่ว
เค้าก็ฝากรอยรัก มาให้ล้างเสมอๆ 55 ทำนองว่าเอ็นดู..แต่เจ้าของสิ...เหนื่อยล้าง 55)

 

จากวันนี้ไป...
คงห่างหาย ไปสัก ระยะหนึ่ง
อยู่ไหน ยังคง คำนึง
คิดถึง เพื่อนกลอน จักรวาล

คุณเล่น ขุนวัง พี่บุษ
อย่าหยุด ร่ายกลอน ฟังขาน
จะแอบ มาหา ไม่ช้านาน
เมื่อสมาน ปลอดโล่ง คงพบเจอ

(*พรุ่งนี้จะไปธุระสักคราวค่า วันนี้ถ้าว่าง ก็อาจมาเพ้อต่อ 55)