♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

@คิดถึง..หมู่เพื่อนพ้อง.....มองมา

แวะพักเสวนา................กระทู้

"แต่งกลอนแก้เหงา"พา.....หมายมุ่ง

รักษ์รักเพื่อนกลอนรู้..........เอ่ยเอื้อน "คิดถึง"

 

@ความผิดหวังสมหวังผลัดคู่กัน
จะยืนยันแต่สมหวังบ่แน่
ปัจจุบันทำได้เพียงแต่
ทำใจแค่ไม่เก็บช้ำมาซ้ำเติม.

 

หลักการศึกษา
เรียนรู้..หลักวิชาทั้งในนอก
ดูออก..ถูกผิดวิชาเป็นไฉน
บอกถูก..เหมาะสมขั้นตอนอย่างไร
ทำเป็น..ให้เกิดผลตนเชี่ยวชาญ

เรียนเพื่ออะไร
เพื่อช่วย...ประโยชน์ตนให้สำเร็จ
เพื่อช่วย...เสร็จกิจท่านผ่านวิถี
เพื่อช่วย...ชุบชีพอื่นชื่นชีวี
เพื่อช่วย....ดีให้ไม่อดหมดก็มา...เรื่อยเรื่อย.
******************************
"ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งหวงยิ่งอด หมดไม่มา เราไม่หวง เราไม่อด หมดก็มา ... เรื่องอื่นอย่าไปคิด กิจที่ชอบในปัจจุบันให้รีบทำ"
โปรดอ่านต่อ >> อนุสาสนีปาฏิหาริย์ โดย พระธรรมสิงหบุราจารย์ (หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม)

:: �ҹ�����ѡ� :: :: ��ҹ - ͹���ʹջү������� (��ǧ��ͨ�ѭ �Ե�����)

 

คำหวานเพียงเอ่ยอ้าง คำคม
มิใคร่ให้ใครชม อิ่มอ้อน
ขนมหวานแน่เนยนม อวบอ้วน จริงเฮย
บ่ได้เกี่ยวกาพย์กลอน ออดอ้อน วาที


ไม่ค่อยสัมผัสเท่าไหร่ค่ะ ไม่ถนัด อิอิ

 

การสัมผัสไม่ต้อง.........พิธี
ตอบกลับแสนยินดี.......กล่าวได้
รูปแบบร่างวางมี..........โคลงกล่าว
กลอนประโยชน์ใดให้....หากไร้ ใจเติม

 

เพียงเลียบเคียงว่าอ้าง..........หนมหวาน
ลงเขียนกลอนทู้พราน...........ตอบต่อ
ตามอ่านตั้งนมนาน...............มิรู้
จึ่งเป็นนัยแอ๊บล้อ................ใช่ร้าง ห่างไกล

 

เอยเอ่ยเปรยของหวาน...ชานเชิญ
จำต้องแวะเวียนเหิร......ออกอ้าง
ดุ่มดุ่มย่างย่างเดิน........ไปล่ผ่าน
ชิมลองขนมบ้าง..........บ่ข้อง กาพย์กลอน

๕๕๕...+

 

คิดถึงจึงมิร้าง..............โคลงกลอน
เพราะเพื่อนอรชร..........อยู่ยั้ง
แลเพื่อนหมื่นกลอนนอน..เฉยนิ่ง แลฤา
หวานหว่านโปรยทางทั้ง..หมดนี้ มินัย

ของหวานเอยเปรยเอ่ยไว้....ชิมเชิญ
เวียนแวะหวานทานเพลิน.....ออกข้าง
ชิมลองขนมหวานเชิญ........นาท่าน "สร้อยฟ้า"
กลอนกาพย์พาชิมบ้าง........บ่ข้อง พาชิม ^_^

 

ขนมนมเนยหวาน.....สอลิ้น
เห็นแล้วให้นึกจินต์...ชิมบ้าง
กาพย์กลอนเชิญถวิล..ฟังสดับ
การงานยามเว้นว่าง....คงได้ พึงแถลง...

 

อ้าว...แฮ้ว..เฮ้..ตะลึ่งตึ่งแช่
เข้ามาแม่สร้อยฟ้าจะพาชิม
เด็กอ่านได้ผู้ใหญ่อ่านจินต์
หวานให้ชินสิบปีว่างแถลงเอย...^_^?...

 

เมื่อแต่งกลอน ตอนตอบ ระบอบไว้
ยามเมื่อไม่ ไร้อารมณ์ ประสมสาร
แล้วจะหา ภาษาเพราะ เสนาะนาน
พินิจอ่าน พิเคราะห์ถ้อย ร้อยทำนอง

จึ่งจืดชืด อืดคำ ทำสำนวน
อาจตอบห่วน ถ้วนถัด จำกัดคล้อง
พึงเวลา พาคัด สบัดลอง
หาคำพ้อง ให้เขาพิศ พิสิษฐ์ดี....

 

หญิงกินหวานต้องพก.....ยาดม จริงฤา?
หวานเหตุให้นิยม..........แวะลิ้ม
ฤาว่าหว่านหวานชม.......หวานเอ่ย
เกรงสลบนิ่งทิ้ง............จึ่งต้อง ยาดม

 

"เมื่อไม่ไร้ อารมณ์ ประสมสาร"
เป็นเวลา ประมาณ เท่าใดหนอ
เกรงแฟนคลับ สร้อยฟ้า จะเฝ้ารอ
น้ำตาคลอ รอพิเคราะห์ เสนาะคำ...T_T...

 

ผู้ใดอ้างกล่าวเรื่อง....ดมยา
มิเคยได้ยินมา........นะท่าน
ครวญเหตุเจรจา......จึ่งกล่าว
ฤ หวานเป็นเช่นนั้น...ควรแล้ว ดมยา...

 

มิรู้ใครกล่าวถ้อย.............มานาน
คราวเมื่อยังเด็กพาน........พบแล้ว
หญิงควรระวังการณ์........หวานยิ่ง
สลบนิ่งเพียงหวานแล้ว.....จึ่งตั้ง ถามดู...@_@?

หวาน"เป็นลม" ขมเป็นยา เขาว่าไว้
หวานชมให้ ลืมตัว ขาดสติ
ส่วนคำว่า ขมนั้น คือกล่าวติ
ทำทิฐิ คุณให้ ได้คิดการ

 

..........................................................

 

ตามอ่านรอพร่ำเพ้อ...........สร้อยมา
ไพเราะเสนาะนา..............แม่ครู
สมกับที่รอพา.................เฝ้าขอ
เพียงแม่สร้อยเขียนรู้.........ดั่งเฝ้า สมจินต์

 

อย่างไรถึงสลบแน่....นิ่งนัก
อยากรู้เซ้าซี้ซัก.......เรื่องหวาน
คิดค้นยั้งมิพัก.........ประจักษ์ จิตแล
ตริตรองเฉลยท่าน......วานตอบ วาที....

 

วันนี้นึกคึกคัก.......ลงคำ
สงสัยคงถลำ.......ต่อแล้ว
เล่นโคลงนึกจำนำ..ติดต้อง
ยังคิดคำเจื่อยแจ่ว..ฝืดเหลือ เลยนา....

T T

 

เห็นด้วยครูใช่แล้ว........ยังงง
หวานใยต้องยาลง........ดมไว้
หรือมือไม่ถึงคง..........งมงวย
กล่าวถ้อยขยายให้.......เกี่ยวได้.....ฉันใด