ไดอารี่ ชีวิต , ผี , วิญญาณ , พุทธศาสนา By Specialized

ข้างๆมีพระมณฑป ประดิษฐาน รอยพระพุทธบาทจำลอง






<!-- / message --><!-- attachments -->

 

มีอีกมณฑปเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูป โดนล็อคกลอนไว้เลยไม่ทราบว่าด้านในมีอะไรอีก

 

เดินกลับออกมาอีกทางจะเจอ

มณฑป สมเด็จองค์ปฐม ปางพระนิพพาน (พระวิสุทธิเทพ)





สงสัยลูกศิษย์ ลพ.ฤาษี จะมาสร้างถวายไว้ ขออนุโมทนาสาธุๆ

 

สมเด็จองค์ปฐม

 

เดินต่อขึ้นมาจะมีพระพุทธรูปเรียงรายมากมาย สาธุ

 

มณฑป พระศรีอาริยเมตไตร



(บริเวณนี้มีต้น สาละ-กากะทิง ซึ่งเป็นไม้ตรัสรู้ของ พระศรีฯ ด้วยแต่ลืมถ่ายรูปมาครับ)
<!-- / message --><!-- attachments -->

 

พระศรีอาริยเมตไตร



ภาพปาฎิหารย์ ที่มีคนถ่ายติดได้ ภาพนี้ผมถ่ายมาอีกทีครับ


<!-- / message --><!-- attachments -->

 

เดินออกมาอีกมีทางเข้าไปอีก



พระแม่กวนอิม


<!-- / message --><!-- attachments -->

 

เดินต่อเข้าไปเจอสิ่งก่อสร้างอลังฯมากมาย แต่ไม่ทราบว่าข้างในเป็นอะไรเพราะเข้าไม่ได้ครับ

 

วิหารประดิษฐาน พระแก้วเขียว



อดเข้าเลยครับ วันที่ไปดันเป็น วันศุกร์

 

เข้าไม่ได้ก็ขอนมัสการจากภายนอกครับ




<!-- / message --><!-- attachments -->

 

เสด็จจากดาวดึงส์




<!-- / message --><!-- attachments -->

 

เดินกลับลงมาเจอลานที่มี ต้นศรีมหาโพธิ์

 

ต้นศรีมหาโพธิ์




<!-- / message --><!-- attachments -->

 

ได้นำ เหรียญทำน้ำมนต์กันภัยพิบัติ จาก ทีมงานเวปพลังจิต และ ลูกแก้วจักรพรรดิ หลวงตาม้า ฝากกระแสไว้ ณ ใจกลางต้นโพธิ์ครับ

 

ศาลาประดิษฐานพระพุทธรูปใกล้ๆกันกับลาน ต้นศรีมหาโพธิ์



ฝากกระแสด้วย ลูกแก้วจักรพรรดิ


<!-- / message --><!-- attachments -->

 

สวยดีเก็บภาพมาฝากกันครับ

พระพุทธชินราช




<!-- / message --><!-- attachments -->

 

พระชำระหนี้สงฆ์




<!-- / message --><!-- attachments -->

 

มาถึงจุดไฮไลท์ของที่นี่ก็คือที่ กุฎิหลวงพ่อดาบส ครับ

 

หลวงพ่อดาบส สุมโน



“หลวงพ่อดาบส สุมโน” เดิมชื่อ “สง่า” นามสกุล “เจริญจิตต์” เกิดเมื่อวันที่ 12 กันยายน ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น 15 ค่ำ พ.ศ.2467 ปีชวด ตำบลบางกระไชย อำเภอแหลมสิงห์ จังหวัดจันทบุรี เป็นลูกคนที่ 6 ในจำนวนทั้งหมด 8 คน บิดาชื่อ “นายเถียน” มารดาชื่อ “นางเวียง” ต่อมาในปี พ.ศ.2474 ขณะอายุได้ 7 ปี มารดาก็ถึงแก่กรรมและต่อมาในปี พ.ศ.2478 อายุได้ 11 ปี “เด็กชายสง่า” ก็ต้องสูญเสียบิดาบังเกิดเกล้าไปอีกคนจึงอยู่ภายใต้การดูแลของ “คุณป้า” และเริ่มเรียนหนังสือชั้นประถมศึกษาที่ โรงเรียนวัดบางกระไชย จบชั้นประถมปีที่ 4 เมื่อ พ.ศ.2481 ครั้นเมื่อปี พ.ศ.2485 อายุได้ 18 ปี “คุณป้า” ได้นำ “เด็กชายสง่า” ไปบรรพชาที่ “วัดจันทนาราม จังหวัดจันทบุรี” เพื่อเรียนปริยัติธรรมซึ่งต่อมาสามารถสอบได้ทั้ง “นักธรรมตรี” และ “นักธรรมโท” และในปี พ.ศ.2487 อายุครบ 20 ปี “สามเณรสง่า” จึงอุปสมบทเป็น “พระภิกษุ” โดยมีท่าน “เจ้าคุณอมรโมลี” เป็นอุปัชฌาย์ได้ฉายาว่า “สุมโน” กระทั่งปี พ.ศ.2489 อันเป็นพรรษาที่ 4 “พระภิกษุสง่า สุมโน” ได้กราบลา “พระอุปัชฌาย์” เพื่อเดินทางไปศึกษา “ภาษาบาลี” กับท่าน “เจ้าคุณรัชมงคลมุณี” วัดหนองบัว จังหวัดระยอง ต่อมาในปี พ.ศ.2490 ด้วยจิตที่มุ่งมั่นจะปฏิบัติธรรม แสวงหาธรรม จึงออกเดินธุดงค์ไป “จังหวัดเชียง ใหม่” ตามเส้นทาง “อำเภอดอยสะเก็ด” สู่ “ถ้ำเชียงดาว” อำเภอเชียงดาวได้ธุดงค์พลัดเข้ามาสู่เขตพื้นที่ของ “อำเภอพร้าว” ในปี 2490 ถึง 2494 จึงพำนักและปฏิบัติธรรมใน “ป่าช้า” ของตำบลเวียง อำเภอพร้าว หรือ “วัดป่าเลไลย์” เป็นเวลาถึง 4 ปี

ต่อมาในปี พ.ศ.2494 “พระภิกษุสง่า สุมโน” เดินทางมาพำนักที่ “วัดเจดีย์หลวง” จัง หวัดเชียงใหม่ โดยปฏิบัติธรรมกับ “เจ้าคุณวินัยโกศล” (จันทร์ กุสโล) หรือ “พระพุทธพจนวราภรณ์” แล้วจึงออกจาก “วัดเจดีย์หลวง” ธุดงค์ไปตามเส้นทางสู่ “อำเภอดอยสะเก็ด” อีกครั้งพร้อมลัดเลาะไปตามป่าเขาถึง “ดอยพระเจ้าหล่าย” วันนั้นเป็น วันอาทิตย์ที่ 28 มกรา คม พ.ศ.2494 ตรงกับแรม 6 ค่ำ เดือนยี่เวลา 17.00 น. “พระภิกษุสง่า สุมโน” จึงตั้งสัจจะอธิษฐาน ณ ดอยพระเจ้าหล่าย ขอสละเพศบรรพชิตขอลาสิกขาบทจากการเป็น “พระภิกษุสงฆ์” โดยหันมาถือการครองเพศเป็น “ดาบส” ที่มีเพียง ผ้าอังสะและผ้าสบง เพียงสองผืนหุ้มห่อร่างกายไว้จากนั้นจึงครองเพศเป็น “ดาบส” และปฏิบัติธรรมอยู่บน “ดอยพระเจ้าหล่าย” โดยมิได้ฉันทั้งอาหารและน้ำถึง “3วัน3คืน” จากนั้นจึงเดินทางลงจากดอยเพื่อธุดงค์ไปจังหวัดต่างๆทั้ง แพร่ ลำปาง น่าน ยะลา ชุมพร และท้ายสุดปฏิบัติธรรมที่ “อาศรมไผ่มรกต” ต.ป่าอ้อดอนชัย อ.เมือง จ.เชียง าย จนมรณภาพ เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2543 สิริอายุได้ 76 ปี

“หลวงพ่อดาบส สุมโน” นับเป็น “ผู้บำเพ็ญเพียร” ด้วยศีลาจารวัตรบริสุทธิ์ผุดผ่องจนได้พบแสงสว่างแห่งธรรมเจิดจ้า และธรรมที่ท่านแสดงให้บรรดาศิษย์ได้ยังความสุข ความสงบ ความร่มเย็น ให้เกิดขึ้นในจิตใจของผู้ที่เคยฟังธรรมจากท่านจึงนับได้ว่าท่านเป็น “ประทีปธรรม” แห่งภาคเหนือที่ยังคงอยู่ในความทรงจำและในจิตใจของประชาชนตลอดไป