ในคอของท่านห้อยพระอะไรกันบ้างครับ

rungaran
สมาชิก ช่วงนี้ พระสมเด็จโต วัดระฆัง องค์เดียวพอครับ
พิมพ์ เจดีย์ปรกโพธิ์8 โพธิ์9
รูปขนาดเล็ก

ที่ไม่ใช้ ขอ ได้ป่าว อิๆๆๆๆๆๆๆ

 

ในคอครับ

 

ท่าน ใจร้าย กระผม มากเลยนะครับ เอิ๊กเอิ๊ก

 

ศรัทธาล้วนๆ!!!!

 

ผมมีประสบการณ์ของพระสมเด็จองค์นี้ มาเล่าให้ฟังครับ

ครั้งแรก (7/11/55) ไปอบจ.โคราช ขากลับบริเวณลำตะคอง ผมขับอยู่เลนขวาสุด กำลังแซงรถ 3 คันที่ขับอยู่เลนกลาง เป็นรถบรรทุก รถกระบะ และฟอร์จูนเนอร์ ตอนกำลังแซงรถฟอร์จูนเนอร์ อยู่ๆเขาก็หักขวาออกมาเพื่อจะแซงรถกระบะคันหน้า ผมคิดว่าต้องชนกันแน่ๆ หักหัวออกมาเร็วมาก คงมองไม่เห็นรถผมเพราะวิ่งขนานกันอยู่ แต่เหมือนมีอะไรมาผลักหัวรถฟอร์จูนเนอร์ให้กลับไปในเลนกลางอย่างเดิม เพื่อนรุ่นพี่ผมร้อง "เฮ้ย!" เสียงดังลั่น เพราะรถห่างกันไม่ถึงคืบ และต่างคนต่างเร่งความเร็วเพื่อจะแซงด้วยกันทั้งคู่ ผมบอกว่าไม่เป็นไรครับ ผมนิมนต์พระสมเด็จมากับเราด้วย.

ครั้งที่ 2 (9/11/55) ผมไปกฐินที่วังน้ำเขียว ใช้เส้นทางกบินทร์-ปักธงชัย คราวนี้ขับกระบะของเพื่อนบรรทุกลังน้ำแข็งแช่น้ำผลไม้สำหรับถวายพระไปด้วย รถคันนี้เก่าแล้วเร่งได้แค่ 80-90 กม./ชม. มาถึง อ.นาดี ผมขับอยู่เลนซ้ายใช้ความเร็วประมาณ 80 กม./ชม. อยู่ๆก็มีรถมอเตอร์ไซค์มาจากไหนก็ไม่รู้ วิ่งจากกลางถนนตัดหน้ารถผม เป็นผู้หญิงขับใส่ผ้ากันเปื้อนด้วย สงสัยจะเป็นแม่ค้า แกขับมาอย่างเร็ว แต่พอมาถึงริมทางของฝั่งที่รถผมกำลังวิ่งอยู่ กลับชะลอความเร็วกระทันหัน ผมเบรคไม่ทันแน่นอน เพราะห่างกันไม่ถึง 3 เมตร แล้วรถกระบะก็บรรทุกของหนักมาด้วย ดีสุดก็ต้องชนท้ายมอเตอร์ไซค์ แต่เหมือนมีอะไรมาผลักให้รถมอเตอร์ไซค์พุ่งเข้าข้างทางอย่างรวดเร็ว เฉียดไปแค่คืบจริงๆ ครับ เพื่อนผมทำอะไรไม่ถูก บอกว่าเกือบทับแม่ค้าแล้ว รอดมาได้อย่างไร ผมบอกว่า นิมนต์พระสมเด็จมาด้วย ปลอดภัยหายห่วง.

ครั้งที่ 3 (18/11/55) ผมยังต้องไปงานกฐินอีกวัดนึง เป็นที่สุดท้ายสำหรับปีนี้ เป็นวัดสายหลวงพ่อชา ซึ่งอยู่ที่จังหวัดอุบลราชธานี เหมารถตู้ 3 วัน ไปกัน 7 คน ออกเดินทางวันศุกร์ที่ 16 ช่วงนี้ไม่ทราบเป็นอย่างไร จะไปต่างจังหวัดผมต้องนิมนต์พระสมเด็จวัดระฆังติดตัวไปด้วย โดยอาราธนาท่านใส่กล่องพลาสติก เอาไว้ในถุงผ้าเล็กๆคล้องคอ แล้วใส่ในกระเป๋าเสื้ออีกชั้นนึง วันกลับประมาณ 5 โมงเย็น ตอนวิ่งผ่านจ.บุรีรัมย์ เส้นทางที่จะไปออกปักธงชัย-สีคิ้ว ถนนก็ข้างละ 2 เลน รถเยอะมากเพราะเป็นวันอาทิตย์ รถตู้คันที่ผมนั่งกำลังแซงรถตู้โดยสาร ซึ่งวิ่งต่อคิวรถบรรทุกหลายคันอยู่ที่เลนซ้าย ขณะที่วิ่งขนานกันอยู่ๆ รถตู้คันนั้นก็เบนหัวออกมา ทุกคนร้องลั่นด้วยความตกใจ ไม่เว้นแม้กระทั่งคนขับ แล้วเหมือนหัวรถตู้โดนแรงอะไรบางอย่างผลักให้หัวรถเฉไปทางซ้ายอย่างแรง ที่ว่าอย่างแรงเพราะหัวรถตู้หักไปทางซ้ายอย่างมากจนเห็นได้ชัด คนขับคงชะลอความเร็วลงไม่กล้าแซงขบวนรถบรรทุกอย่างที่ตั้งใจแซงในครั้งแรก เพราะผมหันไปมองอีกหลายครั้งก็ยังไม่เห็นแซงขึ้นมา จนหลุดจากสายตาไป อ๋อยคนขับรถผมหันมาบอกว่านึกว่าเสร็จซะแล้ว ตอนจะแซงขับอยู่ตั้ง 120 ผมหันไปบอกภรรยาว่าไม่เป็นไรหรอก พี่เอาพระสมเด็จมาด้วย.

ความศักดิ์สิทธิ์ และพุทธคุณของท่านช่วยปกป้องให้หลายชีวิตได้เดินทางด้วยความปลอดภัย ครับ..ย้อนหลังไปเมื่อ 9 ปีก่อนผมไม่สนใจศรัทธาในพระเครื่องเลย พ่อผมให้พระมาเยอะเกือบ 300 องค์แต่ไม่ชอบห้อย เพราะเชื่อมั่นในพระพุทธเจ้าองค์เดียว "พระอยู่ในใจ" แต่พระในใจท่านไม่ได้ช่วยให้ลูกสาวของผมพ้นจากความตายด้วยอุบัติเหตุรถตู้คว่ำที่จ.เพชรบุรีไปได้ ปัจจุบันความคิดเรื่อง "พระอยู่ในใจ" ได้เบาบางลงหลังจากได้พระสมเด็จองค์นี้มาด้วยความบังเอิญเมื่อต้นปี 2555 ความศรัทธาในพระสมเด็จเกิดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว และเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ กว่าจะรู้ว่านอกจากพระในใจแล้ว เรายังต้องพึ่งความศรัทธาใน "พุทธคุณของพระเครื่อง" ด้วย มันอาจจะช้าไปสำหรับผมที่สูญเสียลูกสาวคนโตไปเมื่อ 9 ปีที่แล้ว แต่คงยังไม่สายเกินไปสำหรับทุกๆท่านนะครับ

 

----------
-------------
----------------

ขอขอบคุณที่นำประสบการณ์ดีๆมาเล่าสู่กันฟัง
และขอแสดงความเสียใจ(คิดว่าคงไม่สายไปนะครับ)กับการต้องเสียลูกสาวไป
เมื่อ 9 ปีก่อน เข้าใจครับเพราะผมก็มีลูกสาวเหมือนกัน
หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ ใครไม่มีลูกไม่เข้าใจจริงๆครับ
ผมคนนึงที่ไม่คิดแม้แต่จะเถียงพ่อเถียงแม่ รักท่านมากๆครับ
แต่พอมีลูกยิ่งรู้จักคำว่าพ่อแม่คนเลยครับ
รักท่านมากขึ้น ยิ่งกว่าพระอรหันต์ องค์ใดในโลกนี้เลยครับ
แค่ลูกไม่เป็นไข้ไม่สบาย ยังอยากไม่สบายแทนเลย ให้เค้าได้ทุกอย่าง

ขอบคุณครับ...

 

สุดยอดครับป๋า

 

สุดยอดเลยครับเสี่ยล้างใจ.... !!!!

 

สุดยอดครับ เสี่ย

 

ถ้าลูกสาวยังอยู่ก็จะขึ้นปี 2 มหาวิทยาลัยแล้ว กว่าจะมีคนนี้รอมา 6 ปี อยู่กับเราแค่ 11 ปีเท่านั้นก็ไปแล้ว ขอบคุณครับคุณ rawatn ครับ

 

กระผม ขอแสดงความเสียใจด้วย ครับ
เข้าใจความรู้สึก ของท่านครับ

 

ขอบคุณครับคุณ rungaran ตอนอุบัติเหตุกระดูกคอข้อที่ 5 แตก เป็นอัมพาตครึ่งตัวอยู่เกือบเดือน ปาฏิหารย์มีจริงผมกลับมาเดินได้ อยู่ที่รพ.ศิริราชเพียง 11 วันเท่านั้น ทั้งๆที่หมอมาดูเกือบ 20 คน ลงความเห็นตรงกันว่าเดินไม่ได้ตลอดชีวิต

 

ในรูป : ท่านที่มีผ้าขาวม้าพาดบ่า คือ หลวงวิจิตรนฤมล (ผึ้ง ปฏิมาประกร) ตําแหน่งเจ้ากรมช่างสิบหมู่ในสมัยรัชกาลที่ ๕ คุณตาทวดของอาจารย์พิมาน มูลประมุข ศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์ (ประติมากรรม) ประจําปีพุทธศักราช ๒๕๓๑

ที่มา : http://www.culture.go.th/subculture3/images/M_images/silapinsan/krupimarn.pdf และ

จะเกิดอีกกี่ชาติ..ก็จะขอเป็นข้าฯพระบาท ทุกชาติไป - หน้า 2 - ร่มโพธิ์ไทร

 

ชุดติดตัวเดินทางครับ

 

ชุดนี้ติดตัวครับ

 

พระสมเด็จที่ผมเล่าว่าผมฝันเห็นเส้นผมงอกจากอกขององค์พระองค์นี้มีประสบการณ์ช่วยเหลือผมเยอะครับองค์นี้ครับผม

ปล.มีรูปก่อนแกะกรอบ ส่วนชานหมากที่เห็นเป็นของหลวงปู่ทิมวัดพระขาวครับ

 

ขอแสดงความเสียใจจากการจากไปของลูกสาวน้าด้วยนะครับ
ผมตอนนี้ก็จะบรรลุนิติภาวะแล้วเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่ครับเพราะผมมีน้องสาว1คนชอบเถียงพ่อด่าแม่ผมละสงสารแม่ผมจริงๆเลย