... แล้วเราจะเล่าให้ฟัง ...

คุณอ้อค่ะคุณบอกมาถูกทางแล้ว เอ่อจะตายกลางทางไหมค่ะ วันพระถือศิล8 แอบทานน้ำปานะวันพระเนี่ยปราบเซียนเลยนะค่ะควบงานตั้งแต่เช้ายันกลางคืนเลยล่ะ....

 

ทำเป็นหนังสือขาย..น่าจะดีกว่า ช่วงนี้ INTREND

 

ขอคำแนะนำเพิ่มเติมเกี่ยวกับ รุ่น 2 ด้วยคร๊าฟฟ เคลียร์งานเสร็จก่อนวันศุกร์ คงได้ไปแน่

 

สวัสดีค่ะ ...

ทุกข์อยู่ที่ใจค่ะ ... วางเขาไว้สักพักนึง ... อย่าเพิ่งนำเขามาคิดต่อเนื่อง ... แล้วภาวนาไว้ในใจนะคะ ... พอว่างก็ภาวนา พุท โธ ไปเรื่อยๆ ... ให้อยู่กับใจตัวเองนะคะ ... เดี๋ยวก็จะได้คำตอบว่า ... จะทำอย่างไรกับทุกข์ที่กำลังเกิดกับตนเองนะคะ ... เพราะถ้าใจก็ไม่ว่าง แล้วยังพยามยาม ลบใครบางคนออก ทั้งที่ใจก็ยังหวนคิด ... พี่อ้อว่า ... ทำยากนะคะ ... แต่ถ้าวางเขาไว้แป๊บนึง ... หยุดคิดพักนึง ... แล้วให้กำลังใจตนเอง ด้วยการภาวนา ... จะทำให้ใจเบาสบายขึ้นนะคะ ... สู้สู้ นะคะ ... พี่เป็นกำลังใจให้ ... เดี๋ยวความทุกข์มันก็ผ่านไปแล้วค่ะ เน๊าะ ... ^ ^

สาธุธรรมค่ะ
^ ^

 

^ ^ อนุโมทนา สาธุค่ะ

 

^ ^ ไม่มีใครตายกลางทางหรอกค่ะ ... เว้นเสียแต่ว่า ... จะท้อและถอยกลางทางต่างหากค่ะ ... คือการถือศีล 8 นี่ เคร่งมาก ก็ลำบากกายสังขารอีกนะคะ ... ถือศีล 8 เขาให้ทาน อาหารเช้า อาหารกลางวัน (ไม่เกินเที่ยงวัน คือ 12.00 น.) และหลังจากนั้น ก็เป็นน้ำปานะ น้ำเต้าหู้ หรือ อะไรที่ไม่ใช่การขบเคี้ยวค่ะ ... น้ำปานะ ทานกี่แก้วก็ได้ ทานตอนไหนก็ได้ ไม่ได้กำหนดไว้ค่ะ หิวก็ยกขึ้นดื่มเลยค่ะ ... พอหิวก็นมถั่วเหลือง ยกซดไปเรื่อยๆ เลยค่ะ ... เอาน่า .. นะคะ ... ใหม่ๆ ก็แบบนี้แหละค่ะ .... เดี๋ยวก็ชินไปเองนะคะ ... สู้สู้ค่ะ ... พี่จะดื่มน้ำปานะ เป็นเพื่อนนะคะ ... มะ มาชนแก้วกัน ... ^ ^

 

^ ^ รายละเอียด ตามโปสเตอร์ที่แนบไปเลยค่ะ ถ้าสงสัยอย่างไร โทรถามที่เมืองโบราณได้เลยค่ะ

 

สวัสดี เช้าวันจันทร์ หรรษาค่ะ ^ ^

... เดือนพฤศจิกายนนี้ ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม ร่วมกับ กัลยาณธรรม ที่กาญจนบุรี ในโครงการปฏิบัติธรรม “น้อมนำชีวีสู่วิถีพุทธ” โดย ท่านอาจารย์มิตซูโอะ เป็นเวลา 5 วัน อนุโมทนาบุญร่วมกันนะคะ ...

... เคยสงสัยเหมือนกัน ... พระอาจารย์ท่านหนึ่ง เคยทักฉันไว้ว่า ... เข้า พ.ศ. 54 เมื่อใด นั่นคือ เวลาแห่งการสร้างบารมีของฉัน ... สงสัยเพราะว่า ... ปกติฉันเป็นคนไม่ขวนขวาย หรือ กระตือรืนร้นเรื่องการทำบุญ ... เห็นบุญใด อยากทำ ดิฉันก็ทำโดยไม่ลังเล ... แต่จู่ๆ พอเข้าปี 54 ก็มีอันต้องได้ไปโน่น ไปนี่ โดยไม่มีหมายกำหนดการล่วงหน้า ... จู่ๆ ก็จะมีคนมาฉุดไปโน่น ไปนี่ ... และตัวเอง ก็ชอบเสียด้วย ... เอ หรือ นี่คือ คำทายทักของพระอาจารย์ที่บอกกับฉัน ไว้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว .... สาธุ สาธุ สาธุ ... สิ่งที่ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับฉัน ไม่ได้ยากเย็นแสนเข็ญเลย ไม่ได้ขวนขวาย ถวิลหา หรือ กระเสือกกระสนที่จะต้องพยายามหาทางไปเลย ... แต่เหมือนมีมาวางไว้ต่อหน้า ... ให้ได้หยิบได้จับ ... ตามกาลเวลา .... สาธุ

 

ขอบคุณพี่อ้อและคุณกาซะลองขาวมากนะคะ จะพยายามให้มากค่ะเพราะไม่อยากทุกข์เพราะเรื่องเดิมอีกต่อไปแล้ว ขอบคุณมากค่ะ

 

กำลังใจมาแล้วค่ะพี่อ้อ ขอบคุณนะค่ะเมื่อวานเป็นวันพระวันแรกในการถือศิล 8 แต่จะทำทุกๆวันพระให้จงใด้ อานิสงค์ถือศิล 8 วันแรกหลับสบายจังทั่งที่นอนพื้นเจ็บตัวบ้างแต่หลับฝันดีจ้า มีความสุขแม้เพียงเล็กน้อยในฝันฉันก็พอใจแล้ว........

 

สวัสดีวันอังคารค่ะ

... โดนของหรือเปล่า!!! ...

... น้าสาวที่แสนดี โทรหาฉันด้วยน้ำเสียงปนเศร้า ... ห่วง ... และเป็นทุกข์ ... ถามฉันด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจว่าฉันจะช่วยได้หรือเปล่า ... เพราะเป็นเรื่องของครอบครัว ... เนื่องด้วยส่วนใหญ่แล้ว ... เธอจะรู้ว่า ฉันมักจะช่วยกับผู้ที่เดือดร้อนจริงๆ ... แต่คราวนี้ ... เธอบอกว่า ... พอเธอรู้เรื่อง ... เธอทุกข์มาก ... เพราะคนที่เธอห่วงนั้น เป็นผู้ที่มีน้ำจิตน้ำใจไมตรีกับเธอแบบซาบซึ้ง ... ยามเธอป่วย ... เขาผู้นั้นและครอบครัว ... พากันมาทำอาหารให้ทาน ... ดูแลเธอแบบไม่ขาดตกบกพร่อง ... ยามเธอมีทุกข์ เขาผู้นั้นและครอบครัว ... พากันมาปลอบโยน ให้เธอหายทุกข์ .... มาอยู่เป็นเพื่อนเธอ ... ให้กำลังใจเธอ ... เธอจึงคิดเสมือนหนึ่งเขาผู้นั้น คือ พี่น้องของเธออีกคน ...

... คราวนี้ ... เขาผู้นั้น มีทุกข์ที่แสนจะสาหัสหนักหนา ... น้าสาวที่แสนดีของฉัน ... จึงมิไยที่จะเป็นทุกข์ไปกับเขาผู้นั้นด้วย ... ด้วยความรักที่มีให้เขาผู้นั้นและครอบครัวมากมาย ... พอรู้ต้นเหตุของทุกข์ ... น้าสาวก็เกิดอาการสาปแช่ง ต่อว่า ด่าทอ ... ขอให้ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ... มีอันเป็นไป ... ตามคำที่เธอได้กล่าวไว้ ...

น้าสาว : อ้อ ... หนูสะดวกหรือเปล่า ... ยุ่งอยู่ไหม ...
ฉัน : เปล่าค่ะ ... มีอะไรหรือเปล่า เสียงไม่ค่อยดีเลย
น้าสาว : อืม ... น้ามีเรื่องอยากรบกวนอ้อหน่อย ... ไม่รู้อ้อจะช่วยน้าได้หรือเปล่า ... และพอเกิดเรื่องขึ้น .. น้าคิดถึงอ้อขึ้นมาทันที ... และเชื่อใจว่า ... อ้อจะช่วยน้า และผู้มีพระคุณของน้าได้
ฉัน : อย่าเพิ่งปักใจขนาดนั้นนะคะ ... อ้อยังไม่แน่ใจว่าจะช่วยได้หรือเปล่านะ ... แล้วเขาเป็นใคร ... เกิดอะไรขึ้นกับเขา
น้าสาว : อืม ... เพื่อนน้าคนนี้เป็นคนดีมากๆ และเขาช่วยเหลือน้ามาตลอดเวลาสม่ำเสมอ ... เขาเป็นทุกข์เรื่องครอบครัว น้าก็ทุกข์กับเขาไปด้วย ... เพราะเขาร้องไห้และไม่เป็นอันทำอะไรเลย ... ข้าวปลากินไม่ได้เลย ... แล้วเขามีโรคประจำตัวอยู่ด้วย ... ถ้าเขากินอะไรไม่ได้แบบนี้ ... เขาจะป่วยมาก ... น้าสงสารเขา อยากช่วยให้เขาพ้นทุกข์ ...
ฉัน : เล่าต่อค่ะ ... ขอทราบปัญหาก่อน
น้าสาว : จ๊ะ ... เขาไม่ได้นับถือพุทธเหมือนเรา ... เขามีปัญหาครอบครัว ... เขาจับได้ว่า สามีเขามีกิ๊ก ... เขาเครียดมาก ไมเกรนขึ้น ... เสียงเขาไม่ดีเลย ... น้าสงสารเขา เขาเกรงว่า สามีเขาจะถูกของ ... สามีเขาหน้าดำคล้ำเลย ... น้าเลยไม่รู้จะช่วยยังไง จึงโทรหาอ้อเนี่ยแหละ
ฉัน : เอาแล้ว ... นี่อย่าเข้าใจว่า อ้อแก้ของอะไรที่ว่านั่นได้นะคะ ... ไม่ใช่นะ ... เข้าใจผิดกันไปแล้วค่ะ
น้าสาว : เปล่าจ๊ะ น้าเข้าใจเรื่องอ้อปฏิบัติ ... แต่ทำไมก็ไม่รู้จึงนึกถึงอ้อ ... และเชื่อว่า อ้อจะช่วยเขาได้
ฉัน : ค่ะ ... ให้เขาโทรหาหนูตามเวลาที่นัดนะคะ ... อ้อแล้วอีกเรื่องหนึ่ง ... ต่อไปนี้อย่าแช่งชักหักกระดูกใครอีกนะคะ ... เพราะกรรมตรงนั้น ไม่ได้ถึงเขานะคะ ... แต่จะตกอยู่ที่ครอบครัวของน้าเองนะคะ ...
น้าสาว : (น้ำเสียงตกใจ) อ้อเห็นใช่ไหม ... ใช่น้าแช่งเขาจริงๆ ... เพราะเขาทำให้ครอบครัวนี้มีปัญหา ... และที่สำคัญ เพื่อนของน้าเป็นคนดี ... น้าสงสารเขา เขาจะป่วย ...
ฉัน : ค่ะ ไม่ทำแล้วนะคะ ... ตรงนั้นจะเป็นกรรมที่วนกลับมาหาเรานะคะ ไม่ได้ถึงเขานะคะ ... กรรมจากมโนกรรม แรงมากนะคะ ... ไม่ทำอีกแล้วนะคะ
น้าสาว : จ๊ะ จ๊ะ น้าไม่รู้จริงๆ พอฟังอ้อพูดแล้ว ... น้ากลัวเลย ... ไม่ทำอีกแล้วจ๊ะ ... แล้วน้าจะให้เขาโทรหาหนูพรุ่งนี้นะ ...
ฉัน : ค่ะ

.... เช้าวันรุ่งขึ้น เขาโทรหาฉัน ... น้ำเสียงท้อแท้ และเหนื่อยหน่ายกับชีวิต ... น้ำเสียงพร้อมจะตายแล้วในเวลาอันไม่นานนี้ ... เพราะ สามีที่เขาเชื่อใจและไม่เคยนอกใจเขาเลย ... เขารักภรรยามาก ดูแลภรรยาเป็นอย่างดี ... แต่ทำไมจึงเกิดเหตุการอย่างนี้ขึ้นกับครอบครัวเขา ... เขายังเชื่อมั่นในความรักของเขากับสามี ... เขาสงสัยว่าสามีจะ “โดนของ”

... ฉันถามอายุเขากับสามี ... ฉันบอกว่า ... อย่างแรกให้ทำใจให้สบายก่อน ... สามียังคงรักและเป็นทุกข์เช่นเดียวกัน ... เหตุที่เกิดขึ้น ... ไม่ได้โดนของอะไรที่ว่านั่นหรอก ... แต่เป็นเพราะจิตใจอ่อนแอ ... พลั้งพลาด และเผลอไผล ... ไปกับสิ่งยั่วยวน ... ที่เขาหน้าดำคล้ำ ... เพราะเขาเป็นทุกข์ไม่ต่างจากคุณเลย ... ทุกข์เพราะ 1. ความลับแตก .. 2. ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้อย่างไร 3. กลัวจะต้องเลิกกับคุณ 4. กลัวคุณเครียดแล้วป่วย เพราะคุณมีโรคประจำตัว แล้วอาการที่คุณเป็น เขาก็ไม่อยากให้เกิดอาการนั้นกับคุณอีก ... นั่นเพราะเขารักคุณ ... แต่ทีนี้ ... พอหาทางแก้ปัญหาไม่ได้ หาทางออกไม่ได้ ... ก็พลอยวิตกเศร้าหมอง ... คุณจึงเข้าใจว่าโดนของ ...

... อ้อก็เคยเกิดปัญหาเช่นเดียวกับคุณ ... อย่างแรกเลย ... คุณต้องรู้จักสามีคุณกว่าคนอื่นอยู่แล้ว ... เขาเคยเสียเรื่องนี้หรือไม่ ... ถ้าไม่ ... นั่นแสดงว่า ... เขาตกอยู่ในช่วงของความอ่อนแอของใจ ... เผลอไผลไปกับสิ่งที่ยั่วยวน ... สามีอ้อก็เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน ... แต่เรารู้ว่า “เขารักและเป็นห่วงเรามาก” ... นั่นคือ ... การเปิดใจให้อภัย ... และยกความเชื่อใจมาเป็นที่ตั้ง ... คนเราเกิดมา ไม่เคยผิดพลาดเลย ... คงเป็นไปไม่ได้ ... บททดสอบของครอบครัว ... ข้อนี้ ... อ้อเชื่อว่า ... เกิดขึ้นกับหลายครอบครัว ... และอ้อก็เป็นหนึ่งในนั้น ... ถ้าวันนั้น อ้อไม่เปิดใจที่จะมีเหตุและผล ... คิดแบบมีสติ ... วันนี้ ลูกอ้อก็คงเป็นเด็กที่ พ่ออยู่ทาง แม่อยู่ทาง ... เช่นเดียวกับคุณ ... ตอนนี้ คุณเอาความคิด จิตใจ และชีวิตของคุณทั้งหมด ... คิดแต่เรื่องสามี ... ว่าทำไมทำร้ายคุณแบบนี้ อะไรทำให้เป็นแบบนี้ ... โดยไม่นึกถึงลูกเลย ... รู้ไหมคะ ตอนนี้ ลูกคุณทุกข์มากกว่าคุณเสียอีก ... แต่เขาไม่พูด .. เพราะรู้ว่า คำพูดทุกคำที่ออกไปจากเขา ... นั่นอาจจะทำร้ายใจคุณแม่เข้าไปอีก ... สงสารลูกนะคะ เพราะตอนนี้ ทั้งครอบครัวคุณ ทุกข์กับความเศร้าหมอง ท้อแท้ เดียวดาย และ อาการป่วยของคุณ “มาก” นะคะ ...

... คุณจะผ่านข้อสอบนี้ไปได้นะคะ ... ถ้าอ้อบอกให้คุณทำ ฟังดูอาจจะยากนะคะ ... แต่อ้อเชื่อว่า ... “คุณทำได้” ... และคุณจะผ่านปัญหานี้ได้ ด้วยสติ และ กำลังใจของคุณเอง นะคะ ... เพราะปัญหาเกิดขึ้น ... “ไม่มีใครแก้ให้ได้” นอกจาก “เราแก้ปัญหาของเราเอง” และมักจะแก้ไขได้ด้วย “สติ ปัญญา” ของเราเช่นกัน ....

... วันนี้ คุยกับอ้อแล้ว ... ทิ้งสามีไปสักครึ่งชั่วโมงนะคะ ... ไม่มีสามีในความคิด ไม่ต้องคิด ไม่ต้องกระวนกระวายใจ ... หลับตา ภาวนา ถึงพระศาสดาของคุณ ... สักครึ่งชั่วโมงนะคะ ... พอออกจากสมาธิ ... แผ่เมตตา ให้กับเขา ให้กับคนที่เกี่ยวข้อง ... แล้วดูนะคะ ... ทุกข์ที่อยู่ในใจของคุณ จะคลายลงไหม ... ถ้าคลายลง ... อ้อขอให้คุณทำแบบนี้ ทุกวัน ... ทุกวัน ... เดี๋ยวคุณจะออกจากปัญหานี้ได้นะคะ ...

... เขา : ขอบคุณนะคะ คุณอ้อ ... บอกตรงๆ ว่า ไม่รู้จะไปทางไหน ... แต่จะลองทำแบบที่คุณอ้อแนะนำ ... ส่วนเรื่องลูก เป็นแบบที่คุณอ้อพูดจริงๆ ... ดิฉันจะเปลี่ยนความคิดใหม่ค่ะ ... จะหันมาสนใจลูก และทิ้งความคิดที่เป็นทุกข์นั้นไป ... ดิฉันเชื่อในความรักของเราค่ะ เชื่อแบบที่คุณอ้อว่า ... ดิฉันกับสามีจะผ่านปัญหานี้ไปได้ค่ะ ... ขอบคุณค่ะ

... อ่อ ... แล้วอย่าเซ้าซี้ ถามเขาอีกนะคะ ... ให้เขาได้มีเวลาคิด และ ไตร่ตรอง หาเหตุผลจริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขานะคะ ... เพราะธรรมชาติของผู้ชาย เวลามีปัญหา เขามักจะขอมุมส่วนตัว ... และหยุดพักที่จะนึกคิดไตร่ตรอง ... ทีนี้ พอเราไปเซ้าซี้ขอคำตอบมากๆ เข้า ... กลายเป็นคิดไม่ได้ ยิ่งจะพากันเครียดเข้าไปใหญ่ นะคะ ...

... เขา : ค่ะ ดิฉันจะทำตามที่คุณอ้อบอกค่ะ ... ขอบพระคุณมากๆ นะคะ

หลังจากนั้น อีก 3 วันถัดมา ... ฉันโทรหาน้าสาวที่แสนดีว่า ... เป็นอย่างไรบ้าง ... สิ่งที่ฉันแนะนำไป พอจะช่วยได้ไหม ... คราวนี้น้ำเสียงของน้าสาวดีขึ้น เป็นปกติแล้ว ... อ้อ ... น้าขอบคุณหนูมากๆ นะ ... เขาสบายใจกันขึ้น ... สามีเขาก็ไม่หน้าดำคล้ำเหมือนตอนนั้นแล้ว ... และภรรยาเขาก็หายป่วย ... เขากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ... สามีเขาก็สารภาพว่า ... วันนั้น เขาเมา ... และเพียงแค่ขอเบอร์คุยกันทางโทรศัพท์ ... จากนั้นเขาก็ติดต่อกันเรื่อยมา ... จนมาความแตกที่บ้านนี่แหละ ... เขาก็ไม่รู้ว่า อะไรทำให้เขาต้องทำแบบนั้น ... นั่นคงเป็นความเผลอไผล ไปกับสิ่งยั่วยวน อย่างที่อ้อว่านั่นแหละ ... เขาก็รับสารภาพแต่โดยดี ... เขาขอบคุณอ้อด้วย ที่ทำให้ภรรยาเขาเข้าใจ และหายป่วย ... เขาทุกข์ที่เขาสร้างปัญหาโดยไม่ได้ตั้งใจ และทำให้ภรรยาเขาป่วย เขาทุกข์มากเลย ... แต่ตอนนี้ เขาดีขึ้นกันแล้ว ... เขาขอบคุณน้าที่ได้คุยกับอ้อ ... น้าก็ขอบคุณอ้อเช่นกันนะ ขอบคุณมากๆ ... น้าเห็นเขาสบายใจดีแล้ว ... น้าก็พลอยสบายใจไปด้วย

... ค่ะ ... แต่คราวหน้าไม่แช่งชักหักกระดูกใครแล้วนะคะ ...

น้าสาว : จ๊ะ น้าจะไม่ทำแล้ว

... สุดท้าย ... คือเรื่องของความอ่อนแอของจิตใจ เรื่องของความไม่มั่นคงในศีล ... น่ากลัวนะคะ ... เพียงแค่ข้อใดข้อหนึ่ง ... นำมาซึ่งความทุกข์ทั้งกายและใจ ... ที่สำคัญ “ใจ” นี่แหละ ที่จะทุกข์แสนสาหัส ...

.... คุณว่าอย่างนั้นมั๊ยค่ะ ....


สาธุธรรมค่ะ
^ ^

 

อนุโมทนาบุญกับคุณอ้อด้วยคะ ขอกุศลผลบุญนี้ให้คุณอ้อสว่างทั้งทางโลกและทางธรรมนะคะ

 

^ ^ อนุโมทนา ขอกุศลนั้นส่งกลับไปหาคุณเช่นเดียวกันค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ

 

... บุญสัมพันธ์(กัน)หรือไร? ....

เมื่อช่วงเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา ... พ่อของฉันท่านไม่สบาย ... ด้วยความที่คนเป็นอดทน ... ถามอะไรไปก็ตอบว่าไม่เป็นไร ... แต่อาการที่เห็นทำให้ฉันนิ่งดูดายไม่ได้แล้ว ... พยายามพาท่านไปหาหมอเฉพาะทางที่จะพอรักษาเยียวยากันได้ ... ท่านเดินและยืดขาตรงๆ ไม่ได้ ... เคยบอกท่านไปเรื่องของกรรมที่ท่านเคยทำมา ... ท่านได้แต่ฟัง ... แต่ไม่คิดว่า ... อาการที่เป็น ... เป็นเรื่องของกรรม ... ท่านเข้าใจว่า ... เป็นตามอายุ และวัยของท่าน ... ฉันพาท่านไปหาหมอจับเส้นคนหนึ่ง ... ซึ่งฉันเคยไป และหายจากอาการไมเกรนที่เคยเป็น ... ด้วยความที่ไม่ได้ไปนานมากเป็นเวลาหลายปีทีเดียว ... จึงไม่ทราบความเป็นไปของคุณลุงหมอ ... พอไปถึง ... มีลูกค้านั่งรอคิวอยู่ 2 คน ... ผู้ที่กำลังถูกนวดจับเส้นอยู่นั้น ... เป็นพระภิกษุ ... คุณลุงหมอบอกว่า ... คิวเต็มไปจนสองเดือนทีเดียว ... ให้นามบัตรมา พร้อมกับบอกว่า ... คงต้องจองคิวไว้ก่อนนะ ... เพราะคิวเต็ม ... แล้วเล่าต่อว่า ... สองสามีภรรยาที่นั่งรออยู่นี่ ... เขาก็มาตามคิวที่จองไว้ตั้งแต่เดือนที่แล้ว ... เผอิญพระท่านมาไกล และ เจ็บปวดพอตัวอยู่ ... สองคนนี้เลยให้ท่านลัดคิวไป 1 คิว ... ฉันมองหน้าพ่อ แล้วตั้งสติ ... ไม่เป็นไร ... ฉันบอกพ่อ ... จองคิวไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยคิดกันใหม่ ... พี่ผู้หญิง หันมาทางฉัน ... และหันไปทางสามี ... บอกกับสามีว่า ... ไม่เป็นไรเน๊าะ ... เรามาหาลุงหมอกันบ่อย ... ให้คุณลุงก่อนแล้วกัน ... เพราะเป็นมากเหลือเกิน ... เดินแล้วเหมือนจะล้มตลอดเวลา ... เน๊าะ ... แล้วก็หันมาทางฉัน ... น้องคะ ... น้องให้พ่อต่อพระท่านเถอะค่ะ ... พี่ไม่เป็นไรหรอก พี่อยู่ใกล้ๆ แค่นี้ เดี๋ยวจองคิวใหม่ก็ได้ ... อีกอย่าง พี่ไม่ได้เป็นมากเหมือนพ่อของน้อง ... มาไกลด้วย ... ให้ลุงหมอนวดเถอะค่ะ ... ฉันหันไปขอบคุณมากมายกับพี่เขา ... ช่วงที่นั่งรอลุงหมอนวดจับเส้นพระท่านอยู่ ... พี่ก็หันมาคุยกับฉัน ... ว่า ... น้องหน้าตาผ่องใสจังค่ะ ... ปฏิบัติธรรมอยู่หรือเปล่าคะ ... ขอโทษที่ถามนะคะ ... เพราะน้องไม่แต่งหน้า แต่หน้าตาผ่องใสจัง ... ฉันตอบ ... ค่ะ ... เป็นลูกศิษย์พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ค่ะ (^ ^ ตอบแบบเต็มความภาคภูมิของฉันทีเดียว) ... โอ้ ... สาธุค่ะ ... พี่อนุโมทนาด้วยนะคะ ... ฉันตอบกลับว่า ... หนูก็อนุโมทนาสาธุกับพี่ด้วยค่ะ ... ที่ให้คิวคนป่วยก่อน ... ได้สร้างกุศลไปในตัวด้วยนะคะ ... จากนั้น เราก็คุยกันหลายเรื่องในเรื่องของการปฏิบัติ ... จนกระทั่ง ถึงคิวของพ่อฉันต้องขึ้นเขียงให้ลุงหมอนวด ... พี่ก็เอ่ยขึ้นมา ...

น้องอ้อคะ ... พี่รับกฐินมา น้องสนใจร่วมบุญกับพี่ไหมคะ เป็นของวัดเขาหลาว จ.ราชบุรีค่ะ ... ทำบุญ 100 บาท ได้รับหลวงปู่ทวด 1 องค์ค่ะ ... หลวงพ่อจำเนียรที่วัดถ้ำเสือ เป็นประธานสงฆ์ของวัดนี้ค่ะ ... ฉันฟังแบบไม่ได้สับ ... ขอโทษทีเถอะค่ะ ... บอกตรงๆ ไม่ได้ตั้งใจฟังเลยค่ะ ... เพราะมัวแต่ห่วงอาการที่พ่อเป็น ... เห็นพ่อร้องโอย โอย ... ก็กลัวพ่อจะเจ็บ ... ฉันเคยโดนลุงหมอนวดมาแล้ว ... เจ็บมากมายทีเดียว ... น้ำตาเล็ดน้ำตาร่วงเลยหล่ะ ... มาจับใจความได้ตอนท้ายตรงที่ ... พี่เขาให้สามีไปหยิบซองกฐินและพระมาจากรถ ... ปรากฏว่า ... พี่ผู้ชาย หยิบมาแต่กล่องพระ ที่ยังไม่ได้แกะกล่องด้วยซ้ำ .... แล้วพูดว่า ... ขอโทษทีพี่หาซองไม่เจอ ... พร้อมกับแกะกล่องนำพระออกจากกล่องมาให้ชม ... ฉันเห็นว่า สามีฉันสัมพันธ์กับหลวงปู่ทวด ... จึงบอกให้เขาทำบุญกับพี่ไป 100 บาท ... ขอโทษนะ ... ฉันไม่ได้สนใจจริงๆ ... สามีฉันจบเงิน ให้พี่เขาไปและรับพระใส่กระเป๋าเสื้อทันที ... จนกระทั่ง ... พ่อนวดเสร็จแล้ว ... พ่อลงมายืดแข้งยืดขาได้บ้างแล้ว ... เดินดีขึ้นกว่าเดิม ... พี่ผู้หญิงจึงให้ลุงหมอจับเส้นตรงช่วงหัวไหล่ให้ ... ฉันยกมือไหว้ ขอบคุณแล้ว ขอบคุณอีก ... เพราะเขารอถึง 2 ชั่วโมงกว่าๆ ... ด้วยนั่นคือคิวที่เขาจอง ... แต่เขารอเพียงช่วงสุดท้ายของคิว ... เพื่อรักษาอาการที่เป็น ... ฉันถือว่า ... นั่นคือ บุญของพี่ และ บุญของฉันกับพ่อด้วย ที่ทำให้มาเจอพี่ในเวลานี้ ...

ยัง .... เรื่องยังไม่จบเพียงเท่านั้น ... ก่อนที่ฉันจะลงเรื่องนี้ ... ฉันนั่งคิดมาเกือบสองอาทิตย์แล้วว่า ... จะลงเรื่องนี้ให้อ่านดีหรือไม่ ... จนแล้วจนรอด ... ฉันต้องลงเรื่องนี้ ... เพราะอยากให้ได้ร่วมบุญกัน ... อะไรทำให้ฉันไปเจอพี่เขา ในเวลาแบบนี้ และได้ร่วมทำบุญกฐินที่ว่านั่น ... ซึ่ง ฉันไม่รู้จักวัด ... หลวงพ่อจำเนียร ฉันก็เคยได้ยินเพียงชื่อ ... และไม่ทราบประวัติอะไรท่านเลย ....

ค่ะ ... พอเสร็จธุระกันหมดแล้ว ... ก็แลกนามบัตรกันและกัน ... และแยกย้ายกันขึ้นรถกลับ ... พอขึ้นรถเสร็จ ฉันบอกกับสามีว่า ... ขอดูหลวงปู่ทวดหน่อย ... คือ ฉันบอกตรงๆ ... เราเพิ่งมาเจอเขาที่นี่ ... เรื่องเงินทำบุญ ฉันไม่ได้ติดใจอะไร เพราะอย่างที่บอก ฉันอยากทำบุญอะไร ฉันทำโดยไม่ลังเล และไม่ติดใจ และเมื่อตั้งใจทำแล้ว ... ก็ขาดแล้ว ไม่คิดต่อว่าจะเป็นอะไรต่อไป ... แต่ฉันไม่ค่อยเชื่อเรื่องหลวงพ่อจำเนียรที่เขาพูดถึง ... เพราะซองกฐินฉันก็ไม่เห็น ... ไม่มีอะไรจะให้อ่านว่าจริงหรือไม่ ... พอสามีนำพระขึ้นมา ... ฉันจับพระและหลับตา ... อธิษฐานว่า หลวงปู่ทวดนี้ หลวงพ่อจำเนียรท่านเป็นประธานสงฆ์จริงๆ หรือ ... เท่านั้นแหละ รูปหลวงปู่ทวด กับ หลวงพ่อจำเนียร ขึ้นซ้อนกันเลย ... และฉันก็อาเจียนด้วยลมล้วนๆ อย่างแรง 1 ครั้ง น้ำหู น้ำตาไหล ... บอกกับสามีว่า ... นามบัตรพี่เขาอยู่ไหน ... ฉันจะโทรหาพี่เขา และจะทำบุญเพิ่ม ... ฉันพยายามโทรตามนามบัตรที่เขาให้ไว้ ... โทรไม่ติด เพราะปิดเครื่อง ... ฉันก็ร้อนใจ ... เพราะอยากจะร่วมทำบุญ และ อยากเก็บหลวงปู่ทวดเพิ่มอีก ... สักพัก พี่เขาโทรกลับมา ... ฉันจึงบอกว่า ฉันจะร่วมทำบุญเพิ่มให้พี่เขาวนรถกลับมาเจอกันตามที่นัดหมายไว้ ... พอเจอกัน ... เขายกทั้งกองให้ฉัน พร้อมกับซองกฐิน ... ฉันรับมา ... แบบ งง งง ... เพราะฉันต้องการทำบุญเพิ่มเพียงแค่ 10 ซองเท่านั้น แต่พี่เขาให้ฉันมาทั้งกอง 25 ซอง ... ฉันนึกในใจ เอาแล้ว ... แล้วฉันจะไปแจกใครละเนี่ย ... เพราะสันดานฉัน ไม่ชอบแจกซองใครซะด้วย ... แต่ก็รับไว้ก่อน .... หวังใจว่า กลับมาบ้าน มาบอกเล่าให้แม่ฟัง ... แม่น่าจะทำบุญกับฉันด้วย ... พอขึ้นรถ ฉันเปิดซองกฐินอ่าน ... คุณรู้ไหม ฉันนั่งหาว ... จนน้ำตาไหล ... ในนั้นกล่าวถึงหลวงพ่อจำเนียรจริง และ รูปหลวงปู่ทวดขึ้นในใบกฐินนั้น ....

กลายเป็นว่า ... ตอนนี้ ฉันได้แจกซองกฐินนั้นไปทั้งหมด 600 ซองแล้ว ... ฉันมานั่งสะระตะ คิดว่า ... นี่อะไรกัน เมื่อเดือนมิถุนายน ฉันได้ร่วมสร้างพระกับหลวงตาจงที่ชุมพร ซึ่งที่นั่น ฉันก็เห็นหลวงปู่ทวด ... มาเดือนสิงหาคม ฉันได้ร่วมกฐินของหลวงพ่อจำเนียร วัดถ้ำเสือ จ.กระบี่ ... แต่เป็นกฐินที่ร่วมสร้างพระอุปคุต ซื้อที่ดินเพื่อทำทางเข้าวัด และสร้างฐานรอบหลวงพ่อสัมพุทโธ ซึ่งเป็นปางปฐมเทศนาของพระพุทธเจ้า และเห็นหลวงปู่ทวดเช่นเดียวกัน ... หรือนี่ ... คือบุญสัมพันธ์ของฉันหรืออย่างไร ...

ผู้ใดสนใจร่วมสร้างบุญกุศล ... ให้ดูได้จากเวปของวัดเขาหลาวได้เลยนะคะ ... ฉันขออนุโมทนาสาธุล่วงหน้าค่ะ ... สาธุ สาธุ สาธุ

สาธุธรรมค่ะ
^ ^

 

ขออนุโมทนาสาธุครับ ขอให้ความเจริญจงเกิดแด่ท่านที่ใฝ่บุญทุกๆท่านครับ

 

โมทนาสาธุ ในบุญกุศลที่คุณอ้อได้สร้างและสั่งสมไว้ด้วยดีแล้วทุกประการค่ะ
เสียดาย ไม่ทันได้ร่วมบุญด้วยกันอีกแล้วนะคะ

 

สวัสดีเช้าวันศุกร์ .... หรรษาค่ะ ^ ^

1. กฐินวัดแก้วประเสริฐ จ.ชุมพร

รวบรวมยอดเงินได้จากการดูดวงสำหรับร่วมบุญกฐินที่วัดแก้วประเสริฐ (สร้างพระ(ต่อ)และทาสีองค์พระ) ได้จำนวน 6,700 บาท และ คุณป้าร้านพลับพลา ไชยา สุราษฎร์ธานี 500 บาท คุณลูกน้ำ วิทยาเดชาคุณ 100 บาท คุณพิศมัย ร้านถ่ายรูปฟูจิ บางบัวทอง 500 บาท คุณสุวิทย์ ยาหา 100 บาท คุณจรัญ เรอุไร 500 บาท
ยอดรวมกฐินวัดแก้วประเสริฐ 8,400 บาทถ้วน

2. กฐินวัดเขาหลาว อ.ปากท่อ จ.ราชบุรี

จำนวนกฐิน (จำนวน 10 กอง x 25 ซอง) ยอดแรกกฐินวัดเขาหลาว จ.ราชบุรี จำนวนเงินทั้งสิ้น 37,321 บาท น้องจากพลังจิตร่วมบุญด้วยอีก 50 บาท รวมเป็นเงิน 37,371 บาท

3. กฐินวัดเกาะแก้วอรุณคาม จ.สระบุรี (สร้างหลวงปู่โต)

ร่วมกฐินสร้างหลวงปู่โต ที่วัดเกาะแก้วอรุณคาม ต.หนองหมู อ.วิหารแดง จ.สระบุรี จำนวน 1,000 บาท (เงินส่วนตัว)

*** สร้างสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) องค์ใหญ่ที่สุดในโลก ขนาดหน้าตักกว้าง 11 เมตร 84 ซม. สูง 30 เมตร 84 ซ.ม. *** ถ้ามีโอกาสอยากให้ร่วมสร้างกันนะคะ

อนุโมทนาบุญร่วมกันนะคะ

สาธุธรรมค่ะ
^ ^

 

สาธุ สาธุ สาธุ พี่อ้อคะ บุญสัมพันธ์กันจังเลยค่ะ ตอนนี้ดาก็ช่วยพี่โอรสทศพลแจกซองกฐินวัดเขาหลาวในส่วนของดาก็รับมา 25 ซองค่ะ หลวงปู่จำเนียรท่านเมตตาสูงมากเลยค่ะ เมื่อเมษายนปีนี้ดามีโอกาสไปกราบหลวงปู่จำเนียรเป็นครั้งแรกที่วัดเขาหลาว งานมุทิตาจิต เห็นท่านเรียกว่ารู้จักท่านครั้งแรกก็ได้ค่ะ ดารู้สึกปิติมาก ปิติตลอดเวลา และอบอุ่นเหลือเกิน มีความสุขที่ได้มองได้เห็นหลวงปู่ แล้วก็ได้ไปร่วมงานผ้าป่าวัดเขาหลาวอีก คงเป็นบุญสัมพันธ์กันนะคะ ดาเองก็ไม่คิดว่าจะรวบรวมเงินทำบุญได้เยอะๆ ยังงัย ตอนนั้นได้ซองผ้าป่ามาก็นำมาอธิษฐานจิตก่อนขอพรจากหลวงปู่ทวด หากใครมีบุญสัมพันธ์กับท่าน คงจะได้มาร่วมบุญกันนะค่ะ แล้วครั้งนั้นก็มีผู้ร่วมบุญผ้าป่าวัดเขาหลาวอุ่นหนาฝาคั่งทีเดียวเชียว

คงเป็นเพราะบุญสัมพันธ์....หวังว่าคงได้เจอพี่อ้อในวันทอดกฐินที่วัดเขาหลาว 3 พฤศจิกายน นี้นะค๊า

 

แหะแหะ ใครสนใจร่วมบุญกฐินวัดเขาหลาว จ. ราชบุรี ขอเชิญร่วมบุญกันได้นะค๊า คลิ๊กได้ที่ บุญกฐินวัดเขาหลาว ค่า

โมทนาสาธุ


<!-- google_ad_section_end -->

 

อนุโมทนาสาธุจ๊ะ น้องดา ... ส่วนตัวพี่อ้อทำบุญเอง 25 ซองค่ะ ... ตอนนี้พี่อ้อแจกไป 800 ซองแล้วน้องดา ... นั่นแหละหนา เลยสงสัยไง ... บุญสัมพันธ์หรือไร ... ^ ^ ... วันนั้นพี่อ้อไม่ได้ไปร่วมบุญหรอกค่ะ เพราะต้องเรียนครูสมาธิ ตั้งใจไว้แล้วว่า จะไม่ขาด ไม่หยุด ไม่สาย ... และรู้สึกว่า ที่วัดธรรมมงคลของหลวงพ่อวิริยังค์ก็จะมีงานกฐินด้วยเช่นเดียวกันค่ะ ... ยังไงก็ขออนุโมทนาสาธุกับน้องด้วยนะคะ ^ ^

สาธุธรรมค่ะ
^ ^