เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

แหม วันนี้ท่านเจ้าบ้านนำความหลังมาเล่าสู่กันฟัง เป็นตัวอย่างให้รุ่นหลังๆเห็นว่าการอ่านเป็นประโยชน์มากครับ เพราะทุกวันนี้คนไม่ค่อยชอบอ่าน ชอบฟังมากกว่าแถมฟังแล้วเชื่อซะด้วยขาดการวิเคราะห์และสังเคราะห์ สุดท้ายก็เลยกลายเป็นปัญหามากมายครับ (ขออภัยหากพูดอะไรผิดไปครับ แหะๆๆ)

 

สมัยนี้การอ่านง่ายกว่ามาก มี internet อ่านจนตาลาย แต่มีทั้งน้ำผึ้งและยาพิษ ในนี้ ระวังลูกหลานเข้าไปอ่านยากมาก

ระวังกันให้ดีน่ะครับ มี free style จริงๆ อยากเขียนอะไรก็เขียน อยากด่าใครก็ด่า ว่ากันมั่วไปหมด...แหะๆ

 

พี่พีเคยผ่านตาเรื่องเจ้าขุน จอมคีรี ใม้ครับ ผมเคยอ่านตั้งแต่เด็ก ตอนนี้จะหามาสะสมแสนยาก พอหาใด้ก็เรื่องร้อยป่า ที่หนังสือบางกอกทำแจก รูปหน้าปกดูคลาสสิกดี ^_^

 

เคยครับ ผมอ่านทุกเรื่องที่เขียนเป็นภาษาไทย ตอนนั้น ไม่ใช่บางกอกเจ้าเดียวที่ดังๆ แต่มีหนังสือ เดลิเมล์วันจันทร์ มีเรื่อง รายอาทิตย์ นิยาย เรื่องแปล อ่านจนติดทีเดียว

และมหากาพท์ เหมืองแร่ ของคุณลุง อาจินต์ ปัญจพรรค์ ก็ตามอ่านมาตั้งแต่เล่มล่ะ ห้าบาท หรือ โอเลี้ยง ห้า แก้ว ( สมัยนั้นแก้วล่ะบาท ) ผมติดงอมแงมทีเดียว

พอผมปลดเกษียณ ตังเองจะกลับไปอ่านใหม่ครับ อาจจะเขียน เรื่องหลวงพ่อ ทรง หลวงปู่พระครูบุญศรี และพระคณาจารย์ที่นับถือที่ผมผ่านมา

 

พี่จำแม่นจัง ของผมส่วนใหญ่ถ้าพ่อซื้อถึงใด้อ่านญาติซื้อผมก็อ่าน ห้องสมุดโรงเรียนนี่อ่านจนปรุ มาตอนนี้จำใด้นิดหน่อยว่าเคยอ่านอะใรมาบ้าง แต่ส่วนใหญ่ลืมซะหมด^_^

 

อ่านไปเรื่อยๆน่ะครับ คนชอบอ่าน ไม่อับจนหรอกครับ...แหะๆ

อย่างไรก็มีโลกของตัวเอง มีฝัน มีสุขอยู่ภายในใจครับ

และมันไม่ลืมหรอกครับ แต่ถูกเมมไว้ในรอยหยัก ในมันสมองส่วนท้ายทอย เมื่อถูกกระตุ้น ในจังหวะ และเวลาที่ถูกต้อง จะจำได้เองครับ

 

พล นิกร กิมหงวน นี้ผมชอบมาก หลายปีแล้ว แต่เนื้อหาแทบไม่ตกยุค แหะๆ ถือเป็นหนังสืออีกเล่มที่อ่านแล้วกลั้นหัวเราะไม่อยู่

 

สมัยก่อนเขาเลยว่าบ้าไงครับ

พอนึกถึงแก็กในหนังสือ ก็นั่งหัวเราะอยู่คนเดียว เป็นวรรค เป็นเวร คนอื่นเขาไม่รู้นึกว่าบ้า


เบื้องหลังคือ ขายหัวเราะ จากพล นิกร กิมหงวนนี่แหละ สมัยก่อนดังมากครับ

แต่คนเขียนไม่รวยน่ะครับ แปลกไหม ท่านขาย ลิขสิทธิ์ ให้โรงพิมพ์ไปแทน

พอเขาสร้างหนัง ต้องวิ่งไปหา คนพิมพ์แทนคนเขียน

ถ้าเป็นฝรั่ง ลูกหลานรวยระเบิดเถิดเทิงทีเดียว

 

กราบนมัสการหลวงพ่อครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง หลวงปู่บุญศรีครับ

 

คืนนี้ขอตัวน่ะครับ.............

 

ผมว่าการอ่าน ไม่ว่าหนังสืออะไร ก็ให้ความรู้ครับ ผมเคยเจอบางคน
ตั้งป้อมกีดกันหนังสือวรรณกรรมหรืออีกนัยหนึ่งก็คือนิยายนี้แหละ บอกว่า
อ่านไปทำไม ไม่เห็นจะได้ความรู้อะไร รกสมอง เสียเวลา โดยหารู้ไม่ว่า
ความรู้มันซ่อนอยู่ทุกอณูของตัวหนังสือ ผมอ่านเรื่องร้อยป่า พระเอกชื่อเสีอ
กลิ่นสัก ได้ความรู้ว่าสมัยก่อน กว่าจะได้มาเป็นพนักงานป่าไม้ต้องเรียนอะไร
ผ่านอะไรมาบ้าง ม.เกษตรศาสตร์สมัยก่อนนี้บ้านนอกมากๆ ยิ่งแม่โจ้ไม่ต้อง
พูดถึง เดินมาเที่ยวในเชียงใหม่๒๐กว่าโล แม้แต่การนับอายุของไม้
การแทรกความรู้ในเรื่องการทำป่าทำอย่างไร ทุกอย่างเป็นความรู้หมดเลยครับ

อย่างพี่พีและผมโชคดีที่ครอบครัวสนับสนุนการอ่านครับ

 

กราบหลวงพ่อทรงครับ สวัสดียามเช้าทุกท่านครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ

 

ได้อ่านเรื่องที่พี่พีย้อนอดีต แล้วเพลินไปด้วยครับ

เพชรพระอุมา ผมอ่านไป 2 รอบ

อย่างเรื่อง พล นิกร กิมหงวน แต่ก่อนตอนวัยรุ่นอ่านไปนั่งหัวเราะไปคนเดียว พ่อผมนอนดูทีวี หันมาว่าผมว่า บ้าละปล่าวเนี่ยนั่งหัวเราะคนเดียว

สมัยนั้น(ตอนวัยรุ่น) ก็มีหนังสือพระ (โลกทิพย์) หนังสือแนวผีๆ เล่มละ 5 บาทมั๊งครับถ้าจำไม่ผิด พ่อผมชอบซื้อผมเลยได้อ่านไปด้วย อ่านไปก็กลัวไป แต่พออ่านมากๆ เลยไม่กลัวเลยครับ พี่พีอ่านแนวหนังสือผีแบบนี้ไหมครับ แล้วก็มีหนังสือแนวๆ นิยายอิทธิฤทธิ์ แต่ผมจำชื่อไม่ได้แล้ว ออกหลายเล่มหลายตอนแต่อ่านได้ไม่ครบ เกี่ยวกับคู่หนุ่มสาวรักกัน แต่โดนกีดกันอะไรประมาณนี้น่ะครับ แล้วฝ่ายชายมีอาจารย์ดีคอยช่วย มีเวทมนตร์คาถา แปลงร่างเป็นจระเข้ได้ด้วย สนุกดี พี่พีเคยอ่านไหมครับ

เฮ้อ ได้ย้อนอดีต ก็เป็นอีกความรู้สึกหนึ่งที่ดีนะครับ อิ อิ

 

กราบ กราบ กราบหลวงพ่อทรงครับ
พอพี่พีพูดถึงแล้วอดที่จะหามาอ่านอีกไม่ไ่ด้ อีกเล่มที่ผมชอบก็เสเพลบอยชาวไร่ ของคุณอาว์ รงค์ วงษ์สวรรค์ เป็นตลกร้าย ที่เหมาะกับคนบ้านนอกแบบผมดี แหะๆ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ

สวัสดีตอนเช้าครับพี่พี และพี่ๆน้องๆทุกท่าน

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ
สวัสดียามเช้าพี่พีและพี่น้องบ้านเหรียญบินครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรง หลวงปู่บุญศรีครับ

สวัสดีสมาชิกบ้านเหรียญบินทุกท่านครับ