เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีตอนเช้าครับอาwanwi และ FC นักขุดกรุทุกท่าน. เช้าๆอากาศเย็นๆแบบนี้ได้กาแฟร้อนๆหนังสือดีๆ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม รอติดตามตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อครับผม

 

อ่านหนูมุบรรยาย ก็ชวนน้ำลายหยด หลับตาเห็นภาพความอร่อยของน้ำเงี้ยวบวกแคบหมู เปรี้ยวกระพุ้งแก้มจี้ด แต่เดี๋ยวนี้อายุมากขึ้น หมอสั่งอย่าทำร้ายกระเพาะกับลำไส้ด้วยของเผ็ดมาก กลายเป็นคนกินจืด ไม่กินเผ็ด เค็มไปแล้ว

ขอบคุณหนูมุด้วยใจจริง ที่คิดเมตตาสว.ด้วยอาหารอร่อยเยี่ยงนั้น โมทนาจิตใจวามเผื่อแผ่เพื่อนพ้องน้องรักตามอัตภาพไว้ด้วย

 

กาแฟส่งรักใส่เลิฟยามเช้า
น้องเด็กบ่อฯ แวบขึ้นใกล้นิ้ว
จิ้มให้ก่อน ผมก็เพิ่งซดเกลี้ยง
ถ้วยตะกี้นี้เอง

 

น้องสุทินหายเหนื่อย พอคลายโศก กลับเข้าโหมดหน้าที่ทางโลกต่อ ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นไปเช่นนี้ พอมีเวลาก็หาความสำราญใส่ตัวบ้าง ไม่ให้เหี่ยวเฉาเกินควร เรื่องไล่ตอบขอบคุณทุกคนไม่ไหว เป็นสิ่งที่รู้กันอยู่ อย่าได้กังวลใจ คุณแม่เดินทางไกลพร้อมเสบียงบุญไปเพียบ สู่สุขคติแน่นอน ว่างก็เล่าเรื่องเก่า เขียนเรื่องใหม่ ให้ทุกคนอ่านเพลินๆ ก็เป็นเพื่อนที่ดีเสมอไม่รู้โรยแล้ว

เวลคัม แบ็ค กำลังใจเต็มร้อยไอ้เสือ!

 

สวัสดียามสายๆครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

สวัสดีสายอังคาร แดดเจิดจ้า
ไม่รู้หน้าหนาวสายพันธุ์ไหน?

 

ธรรมมะสวัสดีเช้าวันนี้ครับ

 

น้องเธอมีของดีกับคำคมมุขเด็ดๆ
หักมุมคำพูดมาฝากเสมอ ผ้ายันต์
ระดับคลาสสิคเห็นแล้วคิดถึงท่าน
บก.ใหญ่ อดใจไม่ไหวเขียนให้ที...

ยันต์สูงศักดิ์........จักรนารายณ์
เทพพรหมใช้.......คลายยุคเข็ญ
สายยันต์พริ้ว.......พ่วงลายเส้น
ดุจลายเซ็น..........เด่น"ดาบส"!!!

 

ถึงว่านะซี เพิ่งรำพึงกับโพสท์บน
ไปหมาดๆ อารมณ์เดียวกัน นั่งจิ้ม
อยู่นี่ เหงื่อเต็มหลังเชียว

 

ได้รับพระแล้วครับ ด้วยความขอบคุณยิ่ง และอนุโมทนา บุญ ทุกท่านครับ

 

ถ่ายส่งมาให้ดูได้ท่านชัยวัฒน์
อย่าหอบของที่(อาจจะ)เก๊ข้าม
ขอบฟ้าไปให้หนัก

เรื่องปู่โต๊ะ ไว้แคะไค้เขียน
ให้อ่านกันเรื่อยๆ คัดเฉพาะ
เรื่องจริง ไม่มีนิยายหรือนิทาน
เข้าป่าดงพงรก ประเภทอ่านแล้ว
คลื่นเหียน เวียนกบาล เป็นอันขาด!

 

โมทนากับบุญดี บริสุทธิ์ใจ
ไร้เคลือบแคลงแอบแฝง
เช่นกันคุณเกษมฯ

 

บุญ-บาป คติง่ายๆจากท่านพุทธทาส
เขียนบ่อย แต่เขียนอีกได้ตลอด...

บุญคลายบ่วง.......ห่วงลำเค็ญ
ทำแล้วเย็น..........เป็นสุขยิ่ง
บาปอยู่ฟาก.........มากทุกข์จริง
บุญ-บาปอิง.........สองสิ่งนี้!

 

วันนี้เมื่อปีที่แล้วเป็นวันลอยกระทง

จันทร์โศก...
เดือนเพ็ญลอยเด่นฟ้า..............ดวงเดียว
เหลืองอร่ามงามจริงเชียว........ส่องหล้า
สิบห้าค่ำจำเหลียว...................มองมาส
วิลาสเจิดจรัสจ้า......................ทั่วแคว้นแดนสยาม

ยามโศกเศร้าเสียขวัญ................ต้องพระจันทร์อำพันฉาย
กลมโตโอ้เสียดาย.....................มองจันทร์คล้ายกับจาบัลย์
พระผู้ผ่านพิภพ.........................วาระครบสู่สวรรค์
อาลัยพระทรงธรรม์....................ในหัวอกน้ำตกใน
พระจันทร์วนกลับมา..................พระราชาหากลับไม่
ทวยราษฎร์แทบขาดใจ..............แผ่นดินทองนองน้ำตา
เกิดทันในรอเก้า........................ธ เป็นเจ้าเกล้าเกศา
เลือดเนื้อแลวิญญาณ์................ได้เป็นข้าฯของพระองค์
เกิดใหม่ในทุกชาติ....................ขอรองบาทตามประสงค์
เทิดไท้ให้ดำรง.........................คงมั่นอยู่คู่ขวานทองฯ
.....................
กาพย์ห่อโคลง
ช้างน้อย
๑๔ ต.ค. ๒๕๕๙​

 

น้องบานชื่นเป็นคุณพ่อลูกสอง
กำลังกิน นอน ซน เล่น เรียนฯ
ต้องอีกนานกว่าห่วงผูกคอนี้จะ
ผ่อนคลาย และเป็นคุณพ่อที่เล่า
นิทานก่อนนอนให้ลูกฟังได้ทุกคืน
ถือเป็นครอบครัวอบอุ่น อวลไอรัก

 

โมทนาน้องณัฐวุฒิ พระสวยถูกใจก็อย่าลืมอาราธนาใช้ เฉพาะพระปิดตา กระทัดรัดน่าแขวนมาก ขอบารมีหลวงปู่โต๊ะ หลวงพ่อวัดดอนตัน ลพ.เกษม แล้วไปโลด โชคดีงวดนี้อีก2 วัน-ฮ่า

ขอบอกเคล็ด พระปิดตาหลวงปู่โต๊ะหน่อยว่า ทันทีที่แขวนใช้ ขอบารมีให้เกิดฉับพลัน ท่านสนองทันใจ แต่หลังจากนั้นก็ว่ากันไปตามเพลงบุญ-กรรมของแต่ละท่าน อย่าแปลกใจ ทำไมพระปิดตาหลวงปู่จึงขลังโดยไม่ต้องมีนิยายประกอบ

 

อ้อ-หนูชุพาสองพี่น้องมาเยือน
เมืองคนตกท่อ มิน่า ไม่เห็นเข้า
เว็ป2-3 วัน เดินทางไป-กลับโดย
สวัสดิภาพก็โอเคแล้ว บุญรักษา
ทั้งครอบครัวตลอดไป

 

อ่านแล้ว โมทนากับคุณพัฒน์ แต่ปรมัตถบารมีขั้นสูงนี้ ใช่ว่าจะมีคนทำได้ทุกคนหรือมากคนทำได้ บางทีมันจำเพาะเจาะจงเฉพาะคนจริงๆที่จะสร้างบุญระดับนั้น เหมือนคุณตูน ใครจะทำเหมือนเธอได้วันข้างหน้าก็อีกนาน

ความยิ่งใหญ่ ชื่อเสียงที่ยิ่งยง บุญที่ท่วมฟ้า...ทุกอย่างมาพร้อมกับ"ความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่"...ไม่เชื่อลองนั่งสมาธิไปถามท่านหลวงพ่อฤาษีก็ได้...ทำเท่าที่ทำได้เถิดนะ เพียงแต่อย่าเบื่อทำบุญก็แล้วกัน!!!

 

ท่านหมื่นฯส่งปัจจัยกับที่อยู่คนแรก
แต่ได้เลขอีเอ็มเอสเป็นคนสุดท้าย
คุณน้ำฝนบอกว่าเธอลืมเปิดอ่านไลน์
ฝากขอโทษท่านหมื่นฯมา ณที่นี้ เป็น
ปกติของความป้ำเป๋อ-ฮ่า

 

ขอบคุณภูมิปัญญาพื้นบ้านป่าเล็กๆน้อยๆ แต่เรื่องแบบนี้ เป็น"ลางเนื้อชอบลางยา" หามาตรฐานไม่ได้ ใครอยู่ไกลมดหมอ ก็รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม แล้วกัน

อ่านมาถึงหน้าหกร้อยกว่า ถือเป็นนักอ่านที่ดี มีความอดทนในการอ่านมาก บางคนอ่านหน่อยเดียวก็ร้อง โอยอีกหลายร้อยหน้า เลิกอ่าน รอรวมเล่มดีกว่า-ฮ่า