เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ความรู้ดีๆจากคุณวันนี มีมาสอดแทรกมากขึ้น
อ่านเพลินได้ความรู้ -เข้าใจเพิ่มเติม
ในความเชื่อต่างวัฒนธรรม ประเพณี

อย่าลืมจีนยิ่งใหญ่ เป็นบ่อเกิดแหล่งอารยะลำดับต้นของโลก
ไทยเราเพียงแตกหน่อ แยกกอ มาจากหนึ่งในเผ่าพันธุ์นั้น
ความเชื่อ และรากฐานจากเผ่าจีน แน่นอน และยิ่งใหญ่กว่ามาก

ขอบคุณ คุณวันนี เขียนมาบ่อยๆ เท่าที่อยากเขียน
ไม่สร้างความยุ่งยากในการสอดแทรก แต่อย่างใด

 

ตอบการทักทาย คลายเหงาจากทุกท่านพอท้วมๆ
มาเข้า เรื่องตะลุยตะนาวฯ กันต่อ อย่ารอช้า
นักอ่านมากมายรอดับกระหายในวันหยุด
ขอเวลาจิ้ม สักครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...เมื่อภูติยุคเก่า ถูกปลุกให้ตื่นจากหลับไหล...กลเม็ดปราบปรามขับไล่ แบบเรื่องเล่า กาลครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว ใช้ได้ผล!!!
____________________________________________________________

บักสมหนุ่มดอนผู้กลายเป็น พรานใหญ่มือวางมีอันดับแห่งตะนาวฯในกาลต่อมา...รีบยัดกระสุนบรรจุใหม่ ใส่เจ้าห้านัดเต็มปรี่ แล้วคว้ากระติกน้ำขึ้นเหนือหัว ท่องพระมหาคาถา "มงกุฏพระพุทธเจ้า" ลั่นป่า

อา...ที่แท้บักสมซุ่มซ้อมร่ำเรียน พระมหาคาถาจากพี่พราน เทพประจำตัวของมันไว้ เผื่อใช้ในยามคับขัน เพราะมันตั้งมั่นแล้ว ชีวิตนี้ ไม่ขอหนีอาชีพพราน!

หนนี้เจ้าคนขี้เกียจเรียน ก.ไก่-ข.ไข่ ฯ เขียนอ่านท่องหนังสือเด็กประถม คิดถูก ที่หัดเรียนพระคาถา...

ชีวิตภายภาคหน้า มันจะอยู่รอดต่อไปในป่าดง พงไพร ผ่านพ้นอาถรรพ์
พระเวทย์มนต์ดำ เภทภัยสิ่งลี้ลับร้ายกาจ ต้องมีพระพุทธคุณเป็นสรณะส่วนหนึ่ง นอกเหนืออำนาจปากกระบอกปืน

เจ้าหนุ่มสมท่องก้องกังวานกลางแค้มป์ชั่วคราว รวดเดียว 9 จบ อาราธนาน้ำในกระติกเป็นน้ำพระพุทธมนต์...นำรินราดเป็นเส้นตรง บริเวณปากประตูธรรมชาติ ทับรอยทรายเสกลุงพราน

น้ำส่วนหนึ่ง เทใส่ฝาสาดไปทุกทิศเป็นวงกลม เท่านี้การพักแรมคืนชั่วโมงที่เหลือ ก็ได้รับการปกปักษ์พิทักษ์ป้อง สร้างพลังใจให้ 2 พรานต่างวัย

มนต์คาถาจะเป็นผลหรือไม่?... แต่ด้านจิตวิทยา ปลุกเร้าให้จิตฮึกเหิม กล้าผจญกับสิ่งลี้ลับ ด้วยความบ้าบิ่นเกินมนุษย์มนาทั่วไป...!

ทว่า...สองพรานต่างวัย เจอะศึกหนักแทบไม่ได้พักกายใจทั้งกลางวัน กลางคืน เป็นการเดินป่าครั้งหฤโหดที่สุดในชีวิตแห่งการท่องไพรล้านปี ตะนาวศรี

ทั้งลุงพรานกับบักสม จึงเผลอม่อยกระรอก ด้วยความเหนื่อยสายตัวแทบขาด หลับกันในท่านั่งหัวซุน ซบกับหัวเข่า เอาผ้าคลุมตัว ผ้าขาวม้าคลุมหัว หลับนกสนิท คนละฟากกองไฟ

ป่าดูเหมือนกลับคืนสู่ความเงียบ แต่กลางความมืดมิด หาเป็นเช่นนั้นไม่!

วิญญาณป่าไม่เคยหลับไหล โลกกลางคืนยังตื่นและดำเนินวิถีแห่งมัน สำเนียงส่ำสัตว์ป่าราตรี ที่หายตระหนกกับพลานุภาพกระสุนปืนหกนัด...ป่ากลับมาส่งเสียง เพรียกกังสดาล ทั้งโหยหวน ชวนขนลุก และกระซิบแห่งสายลมกระทบทิวไม้

สัตว์กลางคืน วิญญาณที่โลดเต้นไม่อาศัยแสงสว่าง มีทุกทิศ...!

เหนือหัวบนต้นไม้ใหญ่ กลางแค้มป์ชั่วคราว หากเป็นคนก็ร่างเล็ก
เช่นเด็กดอง แต่ถ้าเป็นลิงค่าง บ่างชะนีก็ใหญ่เกิน...

มันซุ่มเงียบ มองความเคลื่อนไหวอลหม่านวุ่นวายด้านล่าง ตั้งแต่
แม่ตะโขงวางไข่ คุณชาติสติหลุด โป่งค่างแม่น้ำถูกไล่กระเจิงหมด
สภาพภูติพราย...อยู่ในสายตามันสิ้น

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~

มันเห็นกระทั่งแสงเรืองทรายเสก น้ำพระพุทธมนต์มงกุฏพระพุทธเจ้า
พุ่งด้วยปราณขึ้นมาเป็นทาง เมื่อบักสม รินรดพื้นและสาดออกไปทั่ว
แค้มป์์ชั่วคราว

ทุกอย่างบนพื้นธรณีไม่เกี่ยวข้องอันใดกับมัน ที่สถิตย์อยู่เหนือหัวสามเกลอบนไม้ใหญ่

อากาศหนักอึ้ง บรรยากาศเหน็บหนาว แต่การผ่อนคลายด้วยไออุ่นจากกองไฟส่งทุกชีวิตเบื้องล่าง สู่นิทราสนิท

โลกมนุษย์กำลังหลับ แต่โป่งค่างตัวจริง ไม่สิงคน หากมันจะดูดเลือดทีเผลอ ตื่นตัวเต็มที่...!

เจ้าตัวนี้แตกต่างจากกองกอย มันอยู่ในร่างค่างแก่จริงๆ เหาะไม่ได้ เหินบินไม่ได้ แต่บนยอดไม้ มันคือราชานักเหินหาว ไม่เป็นรองภูติผีตนใด

มันมีความสามารถพิเศษ โยนตัวไปกับกิ่งไม้เหมือนลมพัด กระโจนจากต้นสู่ต้นดังบ่างบินได้ มือเดียวเหนี่ยวเถาวัลย์ ไกวร่างไปไกลดุจทาร์ซาน หนังเมโทร สิงห์โตคำราม

อสุรกายครึ่งปีศาจ ครึ่งสัตว์ ผสมปนเปในตนหลากหลาย เป็นยุคใหม่ มันย่อมเป็น"ซอมบี้"ในร่างสัตว์ เป็นแวมไพร์ไร้สังกัด หรือเป็นได้กระทั่งบริวารผีดิบแดร็คคูล่า ในภาคหนังฝรั่งที่ยังไม่ได้สร้าง

ด้วยความเร็วในการไต่เช่นนักกายกรรม-มายากลละครสัตว์ พริบตาเดียวร่างสูงขนาดเด็ก
สิบขวบเศษ ขนยาวทั่วแขนขาเหี่ยวย่น ใบหน้ามีผมกับขนคลุมเหมือนซังข้าวโพดแห้งขึ้น
ผิดที่...ก็ลงสู่พื้น

ดวงตากลมโตแดงก่ำ จมูกยุบลงในหน้าเช่นลิงค่าง บ่างชะนีทั่วไป ปากมีฟันซี่เล็ก แต่เป็นเขี้ยวแหลม ไว้ กัด เจาะ ดูด

รวมทุกส่วน น่าเกลียดน้อยกว่ากองกอย เพราะไม่มีพุงโร หากใบหน้าอัปลักษณ์ เห็นแล้ว ฝันร้ายเป็นชาติ พอกัน

มันขยับเข้าหาคุณชาติ แต่ชะงักเพราะพลังบางอย่างที่สัมผัสได้บนคอ...หนุ่มใหญ่ผู้นี้ มีกลิ่นกายที่มันรังเกียจ กลิ่นละมุดสุก จากการร่ำสุรา เมรัย มากเกิน

เจ้าโป่งค่างเร่ไปหาบักสมที่หัวคู้อยู่ในซอกเข่า เลือดหนุ่มสดหอมหวาน
ไร้กลิ่นคาว เป็นดังน้ำอมฤติ ต้องปาก ถูกคอยิ่งนัก ดูดดื่มเข้าไป เป็นเช่น
ยาอายุวัฒนะ ทวีพลังกร้าวแกร่ง แข็งขันสำหรับมัน

เหลือเชื่อที่บักสมเอาน้ำฝาสุดท้ายในกระติก เทราดรดทั่วตัวเป็นวงกลม...!

 

กระทู้ที่ให้อรรถรสในการอ่านจากคุณอาWanwi. ได้ความรู้จากพี่ๆเพื่อนสมาชิกเพิ่งรู้จักตัวเหนียนเหนียนก็วันนี้ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนผมหรือเปล่า สารภาพว่าเพิ่งเคยได้รู้จักก็จากกระทู้นี้ครับ.

 

ปูเสื่อรอครับ..................

 

ภาษาสวยจริงๆๆขอบพระคุณครับคุณอา ที่ร่ายมนตราในวันหยุด

 

วันหยุดเพิ่มรอบพิเศษจะดีมั้ยคับ เดี่ยวลงแดงกันหมด. 555

 

พักไปทำธุระให้ท่านผบ.
กลับมาต่อรอบพิเศษตามคำขอ
โปรดรอครับ ท่านอัคฯ

 

บังสมเก่งแท้เน้อ ชมครั้งที่ 2

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~

เจ้าหนุ่มอิสานทำไปโดยไม่ตั้งใจ เพราะไม่อยากเอาน้ำมนต์จำเป็นเหลือก้นกระติก หรือสาดมั่วเสียของ!

พื้นดินล้อมน้ำมนต์รอบตัวบักสม พลันเรื่อเรืองแสงจางๆ ทันทีที่ฝ่าตีน
เหี่ยวย่นของเจ้าโป่งค่างกระทบ มันกระโดดหวือตัวปลิวถอยไปอย่างตระหนก เกือบส่งเสียงร้อง แต่ระงับไว้ทัน แค่ครางครืด ครืดในลำคอ
อย่างโกรธเกรี้ยว

เหลือลุงพรานเฒ่าเป็นเป้าหมาย เจ้าเดรัจฉานหงำเหงือก ไม่พิศมัยเลือดตาแก่หงำพอกับมัน แต่นาทีนี้ ดูเหมือนหมดทางเลือก...

ความหิวไม่เคยปราณีใคร ไม่ว่าคน สัตว์ หรือภูติผี!!!

เดรัจฉานในร่างค่างแก่ พุ่งเข้าหาลุงพรานที่หลุบหัวหลับสับประหงกท่าเดียวกับบักสม ไม่มีวี่แววอันตราย ไร้พลังเหนือโลก เปล่งรัศมีปกป้องร่างเล็กผอมเกร็ง

เลือดตาแก่คนนี้ คงรสชาติไม่เอาไหน สารรูปก็ไม่น่ามีเลือดให้ดูดสัก
กี่หยด เหมือนพ่อค้าหน้าโลหิต คิดรีดเลืิอดกับปู แต่ความหิวตาลาย
เลือกเป้าหมายอื่น ไม่ไหวแล้ว

ปากอัปลักษณ์แสยะเหมือนยิ้มพึงใจ น้ำลายย้อยยืดมุมปากเป็นทาง
เล็งหาจุดฝังเขี้ยว เจาะดูดเลือด แล้วก็เห็นตรงหลังคอลุงพรานเปิด
ออกหน่อย เพราะผ้าคลุมเลื่อนหลุดในท่านั่งค้อมตัว หัวซุกเข่า

ขาสี่นิ้ว ขยับพาร่างพริ้วไปด้านหลัง แต่ช่องว่างระหว่างลุงกับกองไฟ
แคบเกินไป เจ้าค่างแก่ ยังหวั่นเกรงความร้อนแห่งพระเพลิง ถอยฉาก
ออก หาจังหวะเหมาะอีกที...

ลมหนาวกรรโชกเข้ามาวูบใหญ่ กระแทกใส่กองไฟ เปลวเพลิงฮือโหม ไม้ฟืนท่อนใหญ่ ถูกไฟลามเลีย แตกเปรี๊ยะ...!

ลุงพรานผงกหัว ในจังหวะเงาวูบตรงหางตาซ้าย แกเอียงตัวลงนอนหงาย มือคว้าอีแก่คู่ชีวิต ตวัดปากกระบอกเล็งสูง สัญชาติญาณเจนไพรค่อนชีวิต ไม่ต้องมีใครเตือน เพียงเห็นเขี้ยวสีเหลืองหม่น ลอยใกล้หน้า ไม่ไกลตา

นิ้วก็เหนี่ยวไกอีแก่ เปรี้ยง...!ไม่รอดูผล แกพลิกตัวขึ้นนั่ง คว้าดุ้นฟืนพอเหมาะฟาดซ้ำดังโพล๊ะ...

ลูกไฟกระจาย เหมือนคนเล่นตะบันไฟ ตะไลเพลิง กลางป่า สวยตื่นตา แต่น่าสะพรึงใจ

ทั้งปืนกับดุ้นไฟ ส่งค่างแก่คงกระพันคู่ป่าดิบมาหลายสิบ หรืออาจจะเป็นร้อยปี กระเด็นหวือ ไม่ร้องสักแอะ

มันกลิ้งโค่โร่ หมดสภาพผีสางนางโกง ไม่มีโอกาส ฝังเขี้ยว เจาะเลือดเนื้อหน้าไหน ชั่วนิรันดร์กาล...!

 

มาละครับ อย่าลืมชา-กาแฟ ขนมยามบ่าย

 

ถ้าบักสม ลุกมาขอบคุณ
ก็ต้อง ตัวใคร-ตัวมันนะ
คุณวงกรตฯ-ฮ่า

 

เขียนให้งดงาม เพื่อขจัดความน่าเบื่อ
กับภาษาวิบัติอัปลักษณ์ ในโลกโซเชี่ยล
ขอบคุณคำชมน้องฤทธิ

 

พี่ WANWI
วันนี้
นั่งกินกาแฟกับเพื่อน

เพื่อน เอาเหรียญแบบพี่มาให้ 2 เหรียญ ครับ
ผมขอสละสิทธิ์ก่อน
ให้เพือนร่วมทีม มีโอกาสเพิ่มขึ้นครับ

อนุโมทนาครับ

 

ใช่ครับ น้องคมฯ มีวิตามิน อาหารเสริม
จากท่านผู้อ่านเป็นระยะ เท่ากับบี12ให้สมอง
ไม่ฉลาดขึ้น ก็ไม่เป็นไร แต่อย่างน้อย
มีความสุขในการอ่าน แน่นอน

ส่วนเรื่องความรู้บางอย่าง เราไม่รู้
ก็ไม่ได้หมายความว่าโง่นะครับ
มนุษย์ก็มีแค่...รู้กับไม่รู้ เมื่อรู้แล้วบางเรื่อง
เหมือนใส่บ่าแบกหาม-ไม่รู้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่

 

เยี่ยมเลย น้องชาติ โอกาสจับสลาก
อาจลดเหลือ"ห้าต่อหนึ่ง"หรือน้อยกว่า
มีสมาชิกได้ของมากคน ไม่ช้าก็ทั่วถึง
ขอบคุณน้องชาติมาก

 

วันนี้ สามท่อนเต็มปรี่ แต่เว็ปดูรวนๆ
ประเดี๋ยวหลุด บางทีกระโดดแปลกๆ
เรื่องโลกไอที ไอสองที ไม่ค่อยเข้าใจ
แต่คงเป็นงี้สักพัก ของใหมมักขลุกขลัก

พักแล้วนะครับ โพสท์มาทัก
ผมจะกลับมาทายตอนค่ำครับ

 

เหรียญทรงผนวชปี 2550 มีจำนวนการสร้างเยอะมาก (ถ้าจำไม่ผิดประมาณ 1.8 ล้านเหรียญ) ซึ่งปริมาณมากมายขนาดนี้น่าจะมีกันเกือบทุกบ้าน แต่ความจริงกลับไม่ใช่อย่างนั้น เพราะหลายท่านบูชากันยกลัง (100 เหรียญ) เช่น พี่ wanwi เป็นต้น อิอิ ส่วนผมบูชามาจากวัดบวรฯ แค่ 20 เหรียญ
แล้วขอถามความเห็นพี่ wanwi ถ้าให้เปรียบเทียบเหรียญทรงผนวช 2550 กับ 2551 เป็นอย่างไรบ้างครับ เหรียญ 2550 บางคนก็บอกว่า สมเด็จญาณฯ มาในพิธีด้วย แล้วสร้างในโอกาสในหลวงรัชกาลที่ 9 ครบ 80 พรรษา แต่เหรียญ 2551 จำนวนน้อยกว่า ขนาดเล็กกว่า แต่ตอนออกให้บูชาแพงกว่า

 

3 ตอน เต็มอิ่มอารมณ์ในยามบ่าย พร้อมกับความจริงที่ว่า "ขิงแก่ย่อมเผ็ดร้อน" ของลุงพรานเฒ่า แหละนั่นก็มิอาจปฏิเสธกับ ขิงแก่ ฉายา "wanwi" ซึ่งนับวันแต่จะเผ็ดร้อน จัดจ้าน ระอุคุ ยิ่งนักแล้ว