เรื่องเล่า ตื่นนอน ตอนสายๆ

ความตายของอสุทินทราหู

เราท่านทั้งหลายล้วนทราบว่า อสุทินทราหู ท่านเป็นอมตะ จากพรแห่งมหาเทพท่านหนึ่ง
ไม่ว่าใครก็ไม่อาจทำให้ท่านก้าวสู่ความตายได้

และเราก็รู้กันว่ากาลครั้งหนึ่ง เกิดศึกระหว่งเทพกะอสูร(เกิดหลายครั้งจนนับไม่ถ้วนครั้ง)
ในครั้งนั้นเป็นศึกระหว่าง อสุทินทราหูกับพระนารายณ์ รบกัน ไม่มีแพ้ไม่มีชนะ

แม้สีมือและกลยุทธ์ของพระนารายณ์เหนือกว่า
ทว่า ด้วยความเป็นอมตะของราหู
ไม่ว่าเสียท่าอย่างไร ไม่ว่าถูกฟาดฟันจนด้วนหรือเป็นแผลอย่างไร แผลเหล่านั้นก็สมานกลับ หรืองอกกลับดังเดิม เสมอ
เมื่อตัดร่างราหู ครั้งใด ส่วนที่ตัดขาดก็กลับงอกกลับดังเดิมทุกครั้ง โดยงอกจากส่วนที่ใหญ่กว่า
พระนารายณ์กำลังจะเหนื่อยหมดแรงซะแล้ว
แต่ด้วยปัญญาแห่งองค์นาราย์ จึงตัดกลางตัวซะเลย

ความอมตะจึงงุนงง ไม่รู้จะงอกจากส่วนใด เพราะมันเท่ากันนะ
ส่วนที่มีจิตวิญญานของราหูอยู่ส่วนบบซึ่งเป็นอมตะ เหลือร่างอยู่เพียงเท่านั้น
เมื่อไม่อาจเคลื่อนไหวร่างกายได้ ราหูจึงยอมรับความพ่ายแพ้

แม้ว่าจะแพ้ แต่อำนาจยังอยู่เต็มเปี่ยม
อำนาจและวิชาของท่านได้ถ่ายทอดสู่ลูกหลานอสูร มากมาย รวมทั้งลูกศิษย์หลานศิษย์ที่กระจายกันอยู่ทั้งสามโลก
ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นมิจฉาทิฐิ

ซึ่งนี่คือที่มาแห่ง โรคภัยไข้เจ็บในมนุษย์
และหาก รักษาความเจ็บไข้โดยหักล้างวิชากัน
หากชนะ ในที่สุดก็ต้องปะทะกับจอมอสูร

ใหนเลยจะเอาตัวรอดได้<!-- google_ad_section_end -->

 

และแล้วก็ถึงวันนั้น
วันที่ต้องพาไอ้หมอไปสอดแนมยังคฤหาสถ์ ของอสุทินราหู
เมื่อพามันไปถึงแล้ว
ได้พร่ำเตือนมันอย่าทำรุ่มรามเด็จขาด เกิดอะไรขึ้นไม่มีใครช่วยได้
พี่เจ็ดก็หมดปัญญาช่วย
มันก็รับปากด้วยดี

ทีใหนได้ พอไปยืนแอบมองท่านอสูรอยู่
เผลอแปล๊บเดียว ไอ้หมอมันถลาพรวดเข้าไปนั่งปั้นจิ้มปั้นเจอ อยู่เบื้องหน้าของจอมอสูร แล้วมันก็ฉ๊อดๆๆๆๆๆๆๆ
โอ้ยๆ...ข้าละหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
ต้องจำยอม ตามเข้าไปนั่งแอบอยู่ข้างหลังมัน<!-- google_ad_section_end -->

 

ข้านั่งประกบหลังไอ้หมอด้วยความใจหายใจคว่ำ อกสั่นขวัญแขวน
ได้ยินไอ้หมอมันพูดฉอดๆ พอจับใจความได้ว่า (ก็กำลังต๊กก้าจายนะเลยฟังไม่ค่อยได้ศัพท์)

มันขอแสดงความเคารพต่อจอมอสูรผู้ยิ่งใหญ่เหนือใครในสามโลก
สรรเสริญถึงความเป็นอมตะอันไม่มีผู้ใดเสมอเหมือน
มันสรรเสริญถึงคุณอันยิ่งใหญ่ของพระโพธิสัตว์เจ้าที่จะก้าวสู่ความเป็นพุทธะ
แล้ววกกลับเข้าหาจอมอสูรผู้ได้รับพุทธพยากรณ์แล้ว ในการเข้าสูความเป็นพระโพธิสัตว์เจ้า
ดูมันว่าแนะ มันชมแบบตีวัวกระทบคราดนะ
เฮ้อ...เคยได้ยินได้ฟังมามาก เขาด่ากันแบบตีวัวกระทบคราด ให้เจ็บแสบ
ก็เพิ่มมาได้ยินได้ฟังในวันนี้นี่เองว่า การชมการสรรเสริญแบบตีวัวกระทบคราดก็มีในโลกนี้ด้วย

ตอนแรก ข้าเห็นจอมอสูรทำหน้าทะมึงทึงเข้าใส่ แล้วเปลี่ยนเป็นมองทำตาปริบๆ แล้วเริ่มมีรอยยิ้มในดวงตา

ข้าก็ยังเห็นไอ้หมอมันฉอดๆ เล่าถึง
การที่ตำรวจไล่จับคนร้ายอยู่ คนที่ไม่ได้ทำความผิดเลยหากอยู่ในบริเวรนั้น ก็โดนจับไปด้วย ในฐานะผู้ต้องสงสัยว่าเกี่ยวข้องด้วย

แล้วมันก็โยงให้เห็นว่า การที่เหล่าอสูรทั้งหลายใช้วิชาของอสุทินทราหู เบียดเบียน แก่ผู้อื่น ให้เดือดร้อน ล้วนเป็นความผิดทั้งสิ้น
เมื่อมีเรื่องฟ้องร้องกัน เมื่อสืบสาวพบว่าวิชาที่ใช้ในการเบียดเบียนมาจากอสุทินทราหู
ก็เสมือนกับว่า อสุทินทราหูสมรู้ร่วมคิดด้วย ไอ้ความผิดที่เขากล่าวหาว่าท่านสมรู้ร่วมคิด ถือเป็นเรื่องเล็กน้อย
แต่ด้วยเหคุดังกล่าวกลับทำให้การบำเพ็ญจากโพธิสัตว์เจ้าสู่ความเป็นพุทธะ เนิ่นช้าออกไป เสียเวลาเปล่าว
นี่จึงเป็นเรื่องใหญ่

และมันก็เล่าว่า ตัวมันเป็นหมอ รักษาโรคให้ชาวมนุษย์ พบโรคภัยไข้เจ็บแปลกๆอันเกิดจากวิชาแห่งอสูรมากมาย
และมันขออาสา จอมอสูร ขจัดปีดเป่า เหตุเหล่านี้ ไม่ให้คดีความมาถึงตัวจอมอสูร
เพื่อการบำเพ็ญบารมีของท่านเป็นไปอย่างรวดเร็วและราบรื่น
โดยมันขออนุญาติจอมอสูร รับรักษาโรคเหล่านี้ได้
และขอพรจากจอมอสูร ขอให้ตัวมันสามารถรักษาโรคที่เกิดจากการยำยีของอสูรผู้เป็นลูกหลานและศิษย์ของจอมอสูรได้โดยง่าย


ตอนแรก ข้าเห็นจอมอสูรทำหน้าทะมึงทึงเข้าใส่ แล้วเปลี่ยนเป็นมองทำตาปริบๆ แล้วเริ่มมีรอยยิ้มในดวงตา และท้ายสุดพอได้ยินว่า
ไอ้หมอมันขันอาสา ทำให้การบำเพ็ญบารมีของจอมอสูรไม่ติดขัด
เห็นจอมอสูรหัวร่อร่า ตบเข่าฉาดใหญ่ (เอ้ยตบเข่าไม่ได้นิ เพราะท่านไม่มีเข่า) เอาเป็น ตบมือฉาดใหญ่
เอ้อพูดดีๆ ข้าจะให้พร เอ้าแบมือ


ข้าเห็นประกายวาบขึ้นในฝ่ามือของไอ้หมอ มีลักษณะดังมณีดวงใหญ่
เห็นมันเก็บดวงมณีแห่งอสุทนทราหูแล้ว แทนที่มันจะลากลับ มันก็ยังฉอดๆอยู่

โอ้ย ตูข้าจะบ้าตายอยู่แล้ว ยังจะว่าอะไรอีก
กลับเถอะไอ้หมอ กลับเถอะตูไหว้ละ
ตรูข้ากลัวจนขี้หดตดหายแล้ว จาสรรเสรญอะไรกันอีกโว้ย....

 

โอ้ยๆ...ยิ่งได้ยินไอ้หมอมันจำนรรจา ขี้ในตัววิ่งจู้ดขึ้นสมองทันทีเลย

ข้าพอสรุปความที่ไอ้หมอมันพูดได้ว่า
การบำเพ็ญเพียรของโพธิสัตว์ จะต้องใช้เวลามากมายหลายภพหลายชาติในการสร้างบารมี ดังพระเวสสันดร
ต้องตายเล้วเกิด เกิดแล้วตาย พบเรื่องราวต่างๆให้ตัดสินใจทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อให้เกิดบารมี
แต่เสียดาย ที่ท่านอสุทินทราหู เป็นอมตะ ไม่รู้จักคำว่าตาย
แล้วนี่จะหาข้อมูลในแต่ละภพแต่ละชาติในการสร้างบารมีได้อย่างไร

นี่นี่..พอมันพูดถึงตอนนี้นะพี่น้องคร๊าบบบบ
ขี้ในตัวพุงจู๊ดขึ้นสมองเลยคร๊าบบบบพี่น้อง
ไอ้หมอมันชวน ให้อสุทินทราหู สละความเป็นอมตะ แล้วมุ่งสู่ความตายคร๊าบบบบ

 

โอ้ยๆ...ลมออกหูโว้ย

ยังเห็นไอ้หมอมันพูดฉอดๆไม่หยุด
แต่ข้าฟังไม่ได้ศัพท์ซะแล้ว ว่ามันพูดอะไรออกไปบ้าง
ลมมันออกหูนะ ขี้ขึ้นเต็มห้วสะหมองซะแล้ว

เห็นจอมอสูร ทำหน้างงๆ บึ้งตึงเล็กๆ แล้วหัวร่อหึๆ พร้อมกับถอนใจยาว
แล้วกวักมือเรียกไอ้หมอเข้าไปหา
เห็นอีซุบซิบอะไรกันพักใหญ่
ไอ้หมอก็พยักหน้างึกๆ
แล้วท่านจอมอสูรก็ไล่ไอ้หมอกลับ
มีเสียงตามหลังมาว่า ข้าฝาก หาความลับมาให้ข้าด้วย

เฮ้อ...ได้กลับกันซะที
กระซิบถามไอ้หมอว่า ท่านฝากให้หาอะไรมาให้ท่านเหรอ
ไอ้หมอมันว่า "ความลับของการสิ้นสุดของความเป็นอมตะไง"

 

ยิ่งอ่าน ยิ่งน่าติดตาม ครับ อ.สุวิ

 

หา จอมอสูร "ให้เองหาความลับของการสิ้นสุดความเป็นอมตะ" งั้นเหรอ

งั้นเองก็รู้วิธีก้าวสู่ความเป็นอมตะแล้วซิ

มันตอบ อื้ออออออ ยาวเหยียด แล้วเงียบ

 

สวัสดีครับจารสุวิ
ขออนุญาตตีตั๋วแอบเข้ามาอ่าน สักที่นะครับ

เพิ่งเจอใบประกาศ แต่ก็โหมโรงไปตั้ง ๔ หน้าแล้ว

มีเรื่องเล่าก่อนนอน เรื่องเล่าตื่นนอนตอนสายๆ

ใครน๊อ จะมาเล่าเรื่อนตอนบ่ายแก่ๆ

แต่คงสู้เรทติ้ง เรื่องเล่าก่อนนอน ของจารสามตา ไม่ได้เน๊าะ

 

แล้วไงต่อคะอาจาย์ สุวิ ต่อเลยค่ะ รอจนตาปรือแล้ว

 

ท่านหมอสุวิ1 ใจกล้าแถมเจ้าคารมมากๆ ลุ้นตามค่ะ

 

เรื่องนี้อาจารย์เล่าน่าติดตามมากครับ
ต้องเข้ามาอ่านบ่อยๆ แล้ว

 

แฮ่ ................................. ลุ้น ๆๆ

:z1

 

คุณหมอเราใจกล้าจริงๆ อ่านไปลุ้นไปไม่รู้จะจอดหรือเปล่าเสร็จแน่ๆ รอดมาได้ดั่งใจหมาย ท่านหมอยอดจริงๆครับ อิอิ

 

อืมม จากดิน สู่ ดิน

ต้นตอมาจากไหน ก็ต้องกลับไปที่นั่นแล

ติดตามอ่านคับ

 

เมื่อกลับมา เรื่องราวทั้งหมดถูกรายงานเข้าที่ประชุมหญ่าย
ไอ้หมอจึงตกในฐานะจำเลย ถูกซักฟอกจะเกลี้ยเกลา จนหมดจดไร้สิวฝ้าราคีคาว
ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมใจกล้านัก
ความจึงปรากฎว่า ไอ้หมอมันเตรียมตัวอย่างดี มันว่ามันไม่ได้คิดว่าจะพูดอะไร
มันเพียงทำบุญและอธิษฐานเท่านั้น

 

ฮา ฮา ฮา ...น่าติดตามอ่านมากครับ

 

ไอ้หมอมันอธิษฐานอะไรหรือ

ปกติ ในปัจุบัน ไอ้หมอมันต้องออกไปใส่บาตรทุกเช้า และทำบุญใหญ่เมื่อมีโอกาส
พอไอ้หมอมันรู้ว่าจะต้องเจองานหิน(เรื่องของอสุทินทราหู)
ทุกครั้งที่ใสบาตร หรือทำบุญ มันจะอธิฐานว่า
ด้วยอำนาจแห่งบุญนี้ จงสำเร็จแก่ อสุทินทราหู
ขอให้อสุทินทราหู จงมีความสุข และมีเมตตาต่อตัวมัน
มันกระทำเช่นนี้ทุกครั้ง
และตอนมันนั่งสมาธิ พอได้ที่ ก็น้อมเอาบุญดังกล่าวกลั่นให้บริสุทธิ์ ถวายแก่องค์ราหู ในสมาธิลึก
และตั้งจิต น้อมเคารพในอำนาจแห่งจอมอสูร ดังที่เล่าแล้ว
และขอให้จอมเทพอสูรจงมีเมตตาตอตัวมัน
และย้ำถึงความเมตตาที่เทพอสูร มีต่อตัวมันให้คมชัด

มันเล่าถึงสิ่งที่มันได้เตรียมตัว มันมีเพียงเท่านี้เอง ไม่มีอะไรกว่านี้
และทุกสิ่งก็พรั่งพรูแสดงออก ดังที่ข้า(ไอ้สอง)ได้รู้ ได้เห็น
ทุกสิ่งที่แสดงออก ล้วนด้วยแรงอธิฐาน ทั้งสิ้น

(ได้นวนิยายอีกเรื่องแล้วโว้ย...."ด้วยแรงอธิษฐาน")

 

ได้โอกาส เมื่อท่านผู้นี้เข้ามาเยี่ยม ขอถามซะเลย

มีเผ่าพันธ์หนอนพยาธิอยู่ชนิดหนึ่ง ตัวใสๆเล็กๆ (เหมือนปลิง)
ไม่มีบันทึกการพบนโลกมนุษย์ นัยว่ามาจากต่างมิติ ไม่แน่ใจว่าเป็นสัตว์ต่างดาวหรือไม่
พบมันในกายคนไข้ ชอบเกาะดูดกินพลังงานในกายมนุษย์ โดยเฉพาะที่หัวใจ

รักษาค่อนข้างยาก
คุณเม้าเคยพบเห็นรู้จักหรือไม่ หรือขอข้อมูลจากชาวต่างดาว เขาจะยินดีไห้หรือไม่ การรักษขจัดหนอนพยาธิตัวนี้ทำอย่างไร

 

ลองส่งข้อมูลหนอนพยาธิ ตัวใส ขึ้นสู่เบื้องบนจักรวาลอันไกลโพ้น
มีข้อมูลคอนเฟิร์มลงมาว่า
เป็นหนอนจากต่างมิติ จริงๆ
เพราะในยุคใกล้ภัยพิบัติ มิติจะเปิดถึงกัน
สัตว์ประหลาดๆที่ไม่เคยพบในโลกนี้ ก็จะได้พบ

หนอนใสนี้ มาได้โดยพลังงานของมนุษย์ที่มีจิตใจดำ
หรือที่เราเคยได้ยินเสมอว่า คนใจดำ
คนใจดำ มีคุณสมบัติ เป็นคนเห็นแก่ตัว
ขอให้ได้มาก่อน คนอื่นไม่สน

ดังนั้นคนใจดำ มักเป็นที่ดึงดูด หนอนตัวใส ให้มาซดขั้วหัวใจ

จารสุวิ 1 2 มี 3 เปล่าหว่า
สังเกตคนป่วยเหล่านี้ดู ถ้าสอบประวัติได้
รับรองมีคุณสมบัติตามว่าทุกราย

ดังนั้นใครอยากเลี้ยงเจ้าหนอนตัวใสนี้ ไม่ยาก
ทำใจให้เกิดคุณสมบัติดังกล่าวข้างต้น
ก็จะได้เลี้ยงสมใจนึก

ข้อมูลเขาว่ามาอย่างนี้ครับ

 

การขจัดหนอนใสพวกนี้ ต้องฟอกหัวใจให้ขาว
แผ่ความรักความเมตตา
ไม่โมโหง่าย ไม่เคียดแค้นพยาบาท

เมื่อจิตใจสดชื่นแจ่มใส ศิลปอาชา
ร่างกายก็จะหลั่งสารแห่งความสุขออกมา
สารนี้แหละที่จะไปทำลายเจ้าหนอนตัวใส ที่ว่า
ให้แห้งหลุดหายตายจากไป