เรื่องเล่าของข้าพเจ้าความศักดิ์สิทธิ์พระคาถาชินบัญชร

ไม่ต้องใช้เวลานานพิสูจน์พระธรรมที่เป็นของจริง

ช่วงนี้อ้องปฎิบัติ์บูชาแทนคุณครูมากยิ่งขึ้น
มาขอเล่าสภาวะบ้างนิดหน่อย

สิ่งที่หลวงพ่อสอนเสมอคือมีแต่ทุกข์ล้วนๆเป็นเช่นไร

การพิจารณาธรรมนั้นถ้าสติ สมาธิมีกำลังย่อมพิจารณาสิ่งที่ปรากฏด้วยความรู้สึกได้ชัดเจน
มากกว่าการเข้าไปกำหนดเพื่อรู้เพราะมีโมหะแฝงเข้าไปอยู่คือเอาจิตไปเพ่งจิต
ไม่ใช่จิตไปรู้จิต

เมื่อทานน้ำมากเข้ากายก็ปรากฏทุข์ เมื่อพิจารณาลงไป กายมันไม่ได้ทุกข์แต่เป็นจิตนี่หล่ะมันทุกข์
กายมันเป็นสภาวะธาตุที่ปรวนแปลอยู่เสมอ

ในอิริยาบทมีทุกข์ปรากฏแต่จิตมักจะแสวงหาอารมณ์ใหม่อย่างรวดเร็วเพื่อไปคลายทุกข์
แต่ก่อนไม่ค่อยทันมากนักแต่พิจารณาสิ่งที่หลวงพ่อสอนมา

ไม่ว่าอย่างไรอ้องปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันปรากฏคำว่าตื่นรู้จริงในธรรมชาติตามจริง

เพราะขณะที่จิตมันเปลี่ยนอิริยาบทนั้นมันจะมีสภาวะของเบาสบายปรากฏ จิตมันจะไปเกาะยึดสภาวะชนิดนี้
อย่างต่อเนื่องและจดจำได้หมายรู้ปรุงแต่งเป็นอารมณ์ มันเป็นวิปลาสจิตชนิดหนึ่ง

ที่มันโง่นักที่ไม่รู้ว่าความเบา สบายนั้นที่เกิดขึ้นเพราะมาจากทุกข์
และมันก็ตั้งอยู่ไม่ได้

เมื่ออ้องเห็นความเบาสบายเกิดและตั้งอยู่มันก็สลายหายไป
สภาวะธาตุทั้ง๔สมดุลย์กันซักพักหนึ่งมีความเฉยๆตั้งอยู่
แต่ไม่นานนักทุกข์ก็เริ่มปรากฏสภาวะของมันกระเพื่อมเข้ามา

นั่นก็คือปวดเบา...
ในอิริยาบทมีสมาธิ ในสมาธิมีสติรู้ว่ามีสมาธิ จิตพลิกไปมาระหว่าง
การเข้าไปรู้ความจริงในธรรมชาติของกาย

สภาวะคือการแข็งตึง หน่วงๆปรากฏให้รู้เพิ่มปริมาณการกระเพื่อมมากขึ้น
ทุกข์เพิ่มมากขึ้นถ้าไม่ไปถ่ายเบา

เมื่อไปถ่ายเบาสิ่งที่ปรากฏคือสภาวะของการตึง หน่วงหายไป มีความเบา สบาย
หย่อน อ่อน ปรากฏ สิ่งนี้จิตเข้าไปรู้สภาวะว่า มันจดจำได้หมายรู้และยึดเอาไว้
เพื่อคลายอารมณ์

ธาตุมันแสดงสภาวะปรากฏคือความแปรปรวนเริ่มเข้ามาสู่ความสมดุลย์ในตัวมันเอง
แต่สิ่งที่เข้าไปรู้คือ มันกำลังเริ่มก่อตัวทุกข์เข้ามาใหม่อีกตลอดเวลา

มีแต่ทุกข์ที่เกิดขึ้น มีแต่ทุกข์ที่ตั้งอยู่ ธรรมทั้งหลายไม่ใช่กายไม่ใช่จิตเรา
มีแต่การเกิดดับสลายหายไปอันเป็นธรรมดาของธรรมชาติทั้งสิ้น

กายนั้นเป็นเพียงที่อยู่อาศัยของจิต มันเป็นเพียงธาตุ๔มาประชุมรวมกัน ย่อมมีการแปรเปลี่ยนอยู่เสมอ
มีแต่ต้นเหตุคือจิต เมื่อเห็นกายก็เห็นจิต เมื่อเห็นทุกข์ก็เห็นจิต มันปรากฏที่วิญญาณอายตนะทั้ง๖
เป็นเหมือนความสว่างเข้าไปขับไล่ความมืดบอดในช่องวิญญาณเหล่านั้น
ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา

จิตย่อมไม่ส่งออกเข้าไปยึดเกาะกุมอารมณ์

ไม่ว่าอนาคตก็เป็นเช่นนี้ อดีตก็เป็นเช่นนี้ มีแต่สติที่ทำให้ความเป็นกลางปรากฏ
คือรู้ ตื่น เบิกบานในธรรม

พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะ เป็นที่พึ่งอันร่มเย็นแก่ข้าพเจ้าเสมอและตลอดไป
ธรรมะเป็นของกลาง พิสูจฯ์ได้ด้วยตนเอง
ผิดพลาดคลาดเคลื่อนย่อมรู้แก่ใจ ไม่ต้องใช้เวลานาน พระธรรมที่เป็นของจริง

 

ความปรารถนาที่ตั้งไว้และมีฉันทะเป็นที่สุดกับความปรารถนานั้น...

ผมอ่านข้อความของผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิ
ผมอ่านแล้วรู้สึกปีติและยินดีกับท่านเหล่านั้นมากๆครับ
เพราะสิ่งที่ท่านเหล่านั้นปรารถนาเป็นสิ่งที่น้อยคนนักจะปรารถนา
เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ + ยาก และต้องบำเพ็ญบารมีนาน

และสิ่งที่ท่านเหล่านั้นศึกษาล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่ยากและลึกซึ้งมากๆครับ
เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากๆ ถือว่าฉันทะที่ท่านมีต่อพุทธภูมิ เป็นเอกจริงๆครับ
ต้องขออนุโมทนากับทุกๆท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิด้วยนะครับ
เพราะอิทธิบาท๔ูที่เป็นเหตุเกื้อหนุนจริงๆ

"ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา"

 

เพื่อหลงเข้ามาอ่านวันแรก ครับ ไม่ทราบว่า หนังสือ คุณ อ้อง ได้จัดพิมพ์หรือยังครับ
ผมเห็นว่าเป็นประโยชน์มาก หรือ ถ้า พิมพ์แล้วหมดไปแล้ว พอมีต้นฉบับ ไหมครับ
อยากพิมพ์ไว้อ่าน หรือ แจกคนรู้จัก ครับ

 

ภาวนาโดยละเอียด

เมื่อคืนก็ภาวนาจนละเอียดลงไปแต่แทนจิตจะหดรวมละเอียดกลายเป็นอริยมรรคสมังคี
มีเอกจิต เอกธรรม เอกมรรคปรากฏ ก็กลายเป็นจิตพุ่งออกกลายเป็นอโลกกสิณไปเสียอีก

การภาวนาโดยละเอียดนั้นมีหลายสิ่งที่ถ้าไม่มีครูอธิบายนะมันเข้าใจลำบากมากพอชม
เช่นอะไรคือจิตรวม อะไรคือจิตตกภวังค์แล้วมีสติ อะไรคือการสร้างจุด ตำแหน่ง
ให้จิตอยู่ อะไรที่จิตละเอียดรวมเข้าสู่ความสะอาดบริสุทธิ์

อะไรที่จะใส่จิตตะ อะไรจะเพิ่มวิมังสาเพื่อสมาธิ ปัญญา และการเดินมรรคทั้ง๘

การภาวนาโดยละเอีบดนั้นก็ย่อมมีรายละเอียดอยู่มาก

คนที่เข้าสมาธิไม่ได้เลยหรือเข้าไม่ถึงความละเอียดของจิตได้นั้น
ก็ย่อมเป็นเพราะว่าการไม่เข้าใจในการใช้จังหวะช่วงเวลาที่จะ
ผ่อนคลาย ตั้งมั่น จู่โจม วางจุดตำแหน่ง

เมื่อจิตละเอียด บริสุทธิ์ปรากฏสติสัมปชัญญะแล้วเราย่อมพิจารณา
ขันธ์ สัจจะ อายตนะ ธาตุได้อย่างถูกต้องตามจริง

เมื่อเข้าถึงทำเช่นใดให้โน้มเข้าถึงได้ในคราวต่อไป
การเข้า การถอยออก ก็มีหลักการใส่ใจอีกด้วย
คุณธรรมสัมมัปทาน๔ อิทธิบาท๔ ทำไมจึงเกื้อหนุนกำลังได้มาก

ท้ายสุดคือเราทำสมาธิเพื่ออะไร
ดังนั้นไม่ว่าเราทำอะไรเราจึงควรพอใจที่จะทำงานจึงราบรื่นและควร
เข้าใจว่าทำไปเพื่ออะไร ไม่ว่าเดินจงกรม การนั่งควรใส่ใจว่าทำไปเพื่ออะไร
เราก็จะพบจุดมุ่งหมายได้ในการงานนั้นๆ

 

ถึงคุณnut1663

อ้องพิมพ์มาประมาณสองรอบแล้วครับ1,000เล่ม
หมดไปอย่างรวดเร็วนั่นคือเล่ม1ครับ

ส่วนเล่มสองว่าจะทำในเรื่องคำภีร์หมื่นโลกธาตุให้จบกับ
มิติภูต การตื่นในฝันชนิดเต็มตัว
เน้นบรรเทิงธรรมล้วนๆ

ทางเพื่อนๆที่ลานธรรมและพลังจิตก็ให้จัดทำใหม่ทั้งเล่ม1และเล่มสอง
แต่การจัดทำที่ผ่านมาทำให้อ้องไม่สบายใจที่เพื่อนๆบริจาคเงินสมทบเข้ามา
อยู่เกือบแสนห้าและถ้าทำใหม่เพิ่มเข้าไปอีกทั้งสองภาค

ก็จะต้องพิมพ์ไม่ต่ำกว่า2,000เล่มทีเดียวและต้องใช้เงินไม่ต่ำกว่าสามแสนบาท
สิ่งนี้ทำให้อ้องชั่งใจมานานพอสมควรเพราะเงินทองเป็นสิ่งหาได้ยาก

จึงเลื่อนตัวเองมาเรื่อยๆว่าถ้าจะจัดพิมพ์จะตั้งงบตัวเองเอาไว้เป็นเสบียงที่
หนึ่งแสนบาทแล้วค่อยให้เพื่อนๆสมทบกันเข้ามาในส่วนที่ขาดไป

อ้องคงขอวางเป็นโครงการก่อนนะครับ
ยินดีในธรรมครับ
ชัชวาล เพ่งวรรธนะ(อ้องเขาค้อ)

 

ขออนุโมทนากับพี่อ้องด้วยนะคะ
ถ้าพี่อ้องจะพิมพ์เล่มสอง ขอโมทนาด้วยและจะร่วมทำบุญด้วยค่ะ
เล่มหนึ่งหนูโชคดีมากๆที่ขอพี่อ้องทัน ( แหะๆ )
เล่มสองถ้าพี่อ้องจะจัดพิมพ์เมื่อไหร่ กรุณาแจ้งน้องด้วยนะคะ
ขอบพระคุณและอนุโมทนากับพี่อ้องด้วยทุกประการค่ะ

 

อิอิ มาขอส่วนบุญกับเขาบ้างครับ

ผมยังไม่ได้ทั้ง1และ2เลยครับ อยากได้บ้างจังครับ

รวบรวมเงินกันแล้วจัดพิมพ์ก็ดีนะครับลุงอ้อง

ผมขอร่วมด้วยครับ

 

ท่านอยู่กับอะไร

อ้องขออยู่กับการฝึกอบรมขันธ์สันดานตนเพื่อความเป็นไปแห่งพระโพธิสัตว์เจ้า
ในอนาคตกาลข้างหน้า แม้เริ่มนับหนึ่งใหม่นับจากภพนี้ก็ขอได้ประกาศเอาไว้ในความ
ผ่าเผยและองอาจ...

อ้องเองก็มีดีมีชั่ว คิดดีคิดชั่วอยู่เสมอจึงเห็นว่าแม้เรายังตกเข้าไปในอกุศล
สร้างบาปกรรมชั่วได้แล้วคนที่เรารักบูชาเช่นบิดามารดาเป็นต้น
จะไม่ตกอยู่ในห้วงแห่งสังสารวัฎที่ยาวไกลและเต็มไปด้วยทุกข์เพราะ
ความไม่่เข้าใจด้วยเช่นนั้นหรือ

ในภพนี้ชาตินี้ได้รู้และเข้าใจในสัจธรรมย่อมทำให้รู้แจ้งได้ไม่ภพนี้ก็ภพถัดๆไป

แต่ความรู้ ความเข้าใจที่มีอยู่อ้องปรารถนาจะให้บิดามารดาพี่น้องและเพื่อนๆน้องๆ
มิตรสหายทั้งหลายได้รู้ธรรมเช่นนั้นบ้าง

สิ่งใดที่ข้าพเจ้ารู้จึงขอให้ท่านทั้งหลายได้รู้บ้าง
สิ่งใดที่ข้าพเจ้าพ้นไปจากโลกธรรม
ข้าพเจ้าก็พึงปรารถนาให้ท่านทั้งหลายได้ค้นพบสัจธรรมเพื่อพ้นไปไม่กลับมาเช่นกัน

อ้องได้พบครูอาจารย์หลายๆองค์ท่านช่างยิ่งใหญ่และประกาศตนไม่กลับมา
ภพนี้เป็นภพสุดท้ายเป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญในความองอาจและการต่อสู้กับกิเลส
จนเป็นไท อิสรโบยบิน พบสันติสุขคือความสงบอย่างบริสุทธิ์ที่แท้จริง

อันความพึงประสงค์ของครูอาจารย์พระอริยเจ้าทั้งหลายก็ล้วนเป็นเพราะความมุ่งมั่น
การตั้งใจในปธาน๔โดยเฉพาะข้อที่๓ขัดสันดานตนให้เต็มไปด้วยกุศล

การภาวนาคือการทำให้ กาย วาจา ใจเต็มไปด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา
ความมุ่งมั่นทั้งหลายสำเร็จผลนั้นๆด้วยตนเป็นที่พึ่งดั่งความจริงแท้แน่นอน

กาลเวลาเป็นสิ่งที่ยาวไกลและน่ากลัวแต่สิ่งที่ติดข้องและพยายามสร้างและจุดมุ่งหมาย
แต่ละบุคคลก็ย่อมแตกต่างกันเช่นอ้องที่มุ่งมั่นที่จะสร้างสันดานตนเพื่อความเป็นพระโพธิสัตว์เจ้า
ในอนาคต

สิ่งนี้คงเรียกการติดดีเป็นคุณธรรมที่จะปรากฏแก่ทุกๆท่านเช่นกัน

ดังนั้นหน้าที่ที่จะต้องเพียรพยายามในแต่ละคนจึงแตกต่างกันออกไป
ไม่ใช่ว่า...
การประกาศความดีจะหมายถึงต้องการลาภ สักการะ อันใดแต่เพื่อเป็นตัวอย่าง
เป็นสิ่งที่ดีแก่เพื่อนๆทั้งหลายที่มีใจรัก กตัญญ ูทดแทนคุณและเผื่อแผสิ่งที่รู้แก่่มวลชน

ในสิ่งที่เราจะรู้ก็ควรให้มวลชนทั้งหลายได้รับรู้เพื่อจับมือกันช่วยเหลือกันและกัน
ในทะเลทุกข์ต่างหาก

พวกเราทั้งหลายในเวลานี้ต่างก็ว่ายวนอยู่ในทะเลแห่งทุกข์ทั้งสิ้นยังไม่เข้าถึง
โลกุตระธรรมอันประเสริฐ์ที่หมายถึงกำลังพ้นไป

แต่ขณะนี้พวกเรากำลังว่ายน้ำอยู่ในทะเล
ทุกข์พร้อมๆกัน นี่คือความจริงต่างหาก...

พวกเราจึงควรเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่กันและกันตามกำลังและความสามารถ

อ้องไม่ได้หมายถึงทุกๆท่านจะต้องทำเช่นเดียวกับอ้อง
เพราะการถึงฝั่งเพื่อนๆก็จะสามารถกวาดต้อนคนใกล้ชิดที่ร่วมเส้นทางแห่งการแหวกว่าย
ให้พ้นไปได้ไม่มากก็น้อย

เช่นดั่งครูอาจารย์ที่เป็นพระอริยเจ้าทั้งหลายที่สั่งสอนเวไนยสัตว์และพวกเรา
ให้เข้าถึงธรรมและไม่กี่ภพหรือภายในภพนี้ก็ย่อมพ้นไปได้
ขึ้นอยู่กับความเบื่อหน่ายในโลกนี้

คนที่เบื่อหน่ายย่อมหาทางหนีโลก
คนที่ยังไม่เบื่อหน่ายเพราะปัญญายังน้อยการที่มีประธานในกลุ่ม
ที่มีจิตใจเข้มแข็งเอาไวว้บ้าง
ก็คงจะเป็นที่พึ่งแก่เพื่อนๆได้ไม่มากก็น้อย

การที่จะเข้าสู่พุทธภูมิจึงเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนๆหนึ่งที่ต้องมุ่งมั่นมากกว่าคนทั่วไป
จึงต้องรับภาระแบกเอาไว้เพื่อรองรับทุกข์ทั้งมวลสิ่งนี้ก็เพื่อเป็นการสร้างมวลชนให้พบหนทางแห่งอริยสัจธรรม๔ประการ
ในอนาคตกาลข้างหน้า

การประกาศตนของอ้องจึงเห็นว่า...
ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อกิเลสแต่ออกมาจากจิตที่สะอาดเมื่อพิจารณาจิตตนเอง
ว่าสมควรที่จะใช้การคิดมาเป็นการเขียนและเหมือนดั่งเปล่งออกมาจากวาจาตน

เพื่อเป็นมงคลแก่ตนเพื่อเป็นอธิษฐานในขณะที่วาระจิตถึงพร้อม
เพื่อจิตที่สะอาดยิ่งใหญ่ใสกระจ่างเพื่อสัมมาสัมโพธิญาณในกาลเวลาแห่งอนาคต
จึงต้องตั้งสัจจะบารมีเพื่อย้ำตนเองให้ก้าวต่อไป

เพื่อทดแทนคุณ เพื่อนำสิ่งที่รู้ให้ท่านได้รู้ เพื่อวิมุตติ เพื่อความพ้นไปถ้วนทั่วกัน
ขออนุโมทนาธรรมทั้งหลาย
ข้าพเจ้าจะแบกรับทุกข์ทั้งหลายเพื่อบิดามารดาทั้งหลาย ญาติมิตรทั้งหลาย
เพื่อนสหายธรรมทั้งหลายและเพื่อมวลชนทั้งหลาย
ข้าพเจ้าพึงปรารถนาพระวิริยะพระพุทธเจ้าในอนาคตกาล ณ บัดนี้

ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นพยาน
ข้าพเจ้าขอยึดพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่ง
เพื่อหนทางแห่งความเจริญในขันธสันดานแห่งพระโพธิสัตว์เจ้าที่แท้จริง
เทอญ...

สาธุขอความสำเร็จจงมีแก่ข้าพเจ้า
ชัชวาล เพ่งวรรธนะ(อ้องเขาค้อ)

 

ขอจอง ด้วยนะค่ะ ทั้ง เล่ม 1 และ เล่ม2 ติดตามอ่านแล้ว ชอบมากค่ะ

ถ้าจะให้ ร่วมบุญ เรื่อง หนังสือ บอกด้วยนะค่ะ สนใจมากค่ะ

 

ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นพยาน
ข้าพเจ้าขอยึดพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่ง
เพื่อหนทางแห่งความเจริญในขันธสันดานแห่งพระโพธิสัตว์เจ้าที่แท้จริง
เทอญ...

สาธุขอความสำเร็จจงมีแก่ข้าพเจ้า
ชัชวาล เพ่งวรรธนะ(อ้องเขาค้อ)[/QUOTE]


ขออนุโมทนากับคุณอ้องด้วยค่ะ สาธุๆๆ

 

ขออนุโมทนากับพี่อ้องด้วยทุกประการนะคะ
ขออาราธนาคุณพระรัตนตรัย จงดลบันดาลให้คำอธิษฐานของพี่อ้อง จงเป็นผลสำเร็จ จงเป็นผลสำเร็จ จงเป็นผลสำเร็จทุกประการด้วยเทอญ สาธุ

 

ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นพยาน
ข้าพเจ้าขอยึดพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่ง
เพื่อหนทางแห่งความเจริญในขันธสันดานแห่งพระโพธิสัตว์เจ้าที่แท้จริง
เทอญ...

สาธุขอความสำเร็จจงมีแก่ข้าพเจ้า
ชัชวาล เพ่งวรรธนะ(อ้องเขาค้อ)<!-- google_ad_section_end -->


ขออนุโมทนาในการเสียสละอันยิ่งใหญ่นี้ด้วยครับพี่อ้อง...

ไม่ได้เข้ามาตามนานแล้วครับ..แต่ติดตามอ่านอยู่เรื่อยๆ ครับ...
พี่อ้องสบายดีนะครับ..^ ^"...
ส่วนทางผมยังคงเพียรพยายามตามทางขององค์พระศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า...
เพื่อพ้นจากวัฏสงสารอันยาวนานนี้อยู่ครับ..T T"...

 

สิ่งที่เชื่อมต่อระหว่างจิตและกายที่ทำให้อยู่ได้จนสิ้นอายุขัย

ตามที่อ่านแบบสั้นๆคือตัวเชื่อมที่ทำให้ภพไม่ขาดไปจากการยึดอารมณ์
ในภพที่สืบต่อ
เช่นมนุษย์ทำไมมีอายุขัย สิ่งใดเป็นตัวยึดระหว่างภพ การสืบต่อภพ ในขณะที่จิตเกิดและดับตลอดเวลาแถมจิตบางครั้ง
ก็ไม่ต่างจากจิตอสูรกาย เปรต สัตว์เดรฉาน เทพ พรหม
สิ่งใดเป็นตัวเชื่อมทำให้การไปยึดภพครั้งแรกส่งกำลังสืบเนื่อง
จนกว่าจะสิ้นอำนาจในการยึดอารมณ์ของมนุษย์


จุดกำเนิดจึงเป็นตัวบ่งบอกในช่วงปฎิสนธิวิญญาณ
พระอาจารย์สิงห์ท่านเรียกว่า...
จิตดวงเดิมเมื่อแรกเริ่มปฏิสนธิวิญญาณที่ก้าวลงสู่ครรภ์หรือการผุดขึ้น
เมื่อปรากฏจะเกิดภวังค์ปรากฏและตั้งเอาภวังค์เป็นตัวเริ่มภพ
องค์รักษาภพก็คือภวังค์จิตนั่นเองครับ

กุศลกรรมวิบากจะสร้างเหตุปัจจัยไปตามอำนาจที่จิตสะสมอารมณ์
เมื่อจิตยังยึดเอาจุด ตำแหน่ง ช่องว่าง กาลเวลา ขันธ์
จึงย่อมท่องเที่ยวโลดแล่นในกามาพจรเสมอ


ว่าโดยหลักอภิธรรม...
ภวังคกิจ หน้าที่ รักษาองค์แห่งภพ คือรักษากรรมวิบากของรูปนามสืบต่อจากปฏิสนธิวิบากจิต และปฏิสนธิกรรมชรูปให้ดำรงอยู่ในภพนั้น ๆ
ตราบเท่าอำนาจของชนกกรรมจะส่งผลให้เป็นไป
เท่าอายุสังขารที่จะดำรงอยู่ได้ จิต ๑๙ ดวงที่เรียกว่า ภวังคจิต
ต้องทำภวังคกิจอยู่เสมอ รักษาการเกิดเป็นบุคคลหรือสัตว์นั้น ๆ เอาไว้ เช่น ปฏิสนธิส่งมาเกิดเป็นนก (ภวังค์)

ก็รักษาความเป็นนกเอาไว้
เกิดเป็นมนุษย์และเทวดา ก็รักษาสภาพความเป็นมนุษย์หรือเทวดาเอาไว้ต่อกันตั้งแต่เกิดจนตายไป

ภวังคจิตจะหยุดกิจนี้ก็ต่อเมื่อมีอารมณ์ใหม่ในปัจจุบันมาคั่นตอน
ให้จิตนี้ขึ้นรับอารมณ์ใหม่ ในปัจจุบันเสียเท่านั้น
เมื่อพ้นจากการขึ้นสู่วิถีแล้ว ภวังคจิตทำหน้าที่รักษาองค์แห่งภพต่อไปตลอดเวลา
จิตที่ทำหน้าที่มี ๑๙ ดวง เหมือนปฏิสนธิกิจ

จริงๆมีอธิบายรายละเอียดอื่นๆอีกพอควร
แต่ขอย่อมแบบสั้นๆว่าองค์รักษาภพคือตัวเชื่อมสืบต่อให้ดำรงอยู่ในภพนั้นๆ
จึงต้องทำภวังค์กิจอยู่เสมอแต่เพราะความส่งต่อสืบเนื่องมันเร็วมาก
ในแต่ละขณะจิตจึงยากที่จะค้นหาความจริง
ของการยึดภพเพื่อทำลายภพ

มีน้องคนหนึ่งของอ้องฝึกสภาวะการดูจิต หลวงพ่อเอ่ยปากชมว่าภาวนาดี
น้องเค้าเล่าว่าสิ่งที่เค้าเคยทำเหมือนเคยทำมาก่อนมันมีทางให้สืบต่อค้นหาได้
เหมือนเคยชินในการนึกเอาอารมณ์นั้นๆ
จนแทบจะเห็นว่ากายและจิตไม่ใช่เรา ...

 

ถ้ายังยึดอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งอยู่ ก็จะรักษาภพนั้นไว้จนสิ้นอายุขัย แล้วทีนี้เวลาจะตาย ถ้าจิตไม่ยึดอารมณ์อะไรเลยหล่ะคะ พี่อ้อง แต่จำได้ตรงกลางระหว่างการเกิด-ดับของจิต ก็คือใจน่ะค่ะ ที่เป็นธรรมชาตินั้น แล้วแบบนี้ มันเป็นการวางอารมณ์ก็คือ ไม่มีการเกิดอีกแล้วใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นภวังค์ทั้ง 3 ที่ฝึก ๆ กันก็คือ การผ่านระหว่าง 3 ภพนั้น

 

ถ้าไม่ยึดอารมณ์ภพก็ไม่ปรากฏเหลือเพียงมหากริยาจิต
มีสติ ศีล สมาธิ ปัญญา เดินกำลังต่อเนื่อง
ไม่เอารูปนาม รู้แจ้งวิญญาณอายตนะทั้งปวงว่าเป็นเหตุปรากฏ
รู้แจ้งสัจธรรมว่ามีแต่ภาพมายาและการให้ค่า(ปรุงแต่ง)
เมื่อรู้แจ้งว่าเพราะธาตุรู้มีสภาพไหลไปหาเหตุตามธรรมชาติ
บังคับไม่ได้ ไหลไปมาเองตามธรรมชาติอันเป็นเพียงแค่เรื่องธรรมดา
ส่วนที่ไม่ธรรมดาเพราะไปยึดเอาเป็นกายเราเป็นจิตเรามันทิ้งวางลง
หมดสิ้นอุปทานเพราะปัญญาวิปัสสนารู้แจ้ง

เหมือนดั่งไฟร้อนแล้วเลิกจับ มีแต่เจ็บแสบและทุกข์ร้อน
ใจก็ไม่ส่งจิตออกไปหาเรื่อง อยู่แต่มหากริยาจิต
สักแต่รู้ในกริยาต่างๆไม่ใส่ใจ ไม่เกาะกุม ไม่หวั่นไหว
สิ่งนี้เรียกว่าจบกิจพรหมจรรย์

พี่อ้องกำลังไปหาครูบาโมดองค์นี้เก่งจ๊ะผึ้งเป็นพระลาว
และจะไปกราบหลวงพ่อปราโมทย์27 กพ มีเพื่อนๆทางธรรมวันนั้นเก่งๆหลายคนทีเดียว
คิดว่าการพบเจอคงจะเป็นวาสนาในการพบเจอสหายธรรมที่ไม่ได้พบเจอกันบน
เส้นทางมาหลายภพ บางองค์ก็คงจะจบกิจในภพนี้
มีก็เพียงแต่พี่อ้องที่ยังห่วงในหน้าที่ ดูเหมือนไร้สาระแต่ใจมันยิ่งใหญ่
รู้เพียงแต่ทำเต็มกำลัง ไม่เอาแต่พูดก็พอ

พระอรหันต์ ภพไม่ปรากฏแล้วจ๊ะ มีเพียงคำรู้ ตื่น เบิกบาน สักแต่รู้
เพราะอารมณ์มีนะแต่ไม่ยึด ยังรู้ร้อนหนาวหิวอร่อยเพราะมีขันธ์ปรากฏอยู่
แต่ไม่ยึดเอามาเป็นของๆเราสักแต่รู้

เมื่อจิตไม่ออกจากใจท่านจะประหารใจตรงที่ใจมันดิ้นๆ
จะกระเพื่อมส่งจิตมาที่วิญญาณอายตนะ
ปัญญาพวกท่านเดินเต็มกำลังปรากฏมหาสติและคุณธรรมอันเป็นเครื่องตรัสรู้
ท้ายสุดเมื่อรู้แจ้งก็อยู่กับความเป็นกลาง

ผึ้งจ๊ะดีเลวทั้งหลายเป็นของภายนอกทั้งสิ้น ผู้รู้ดีเลวคือจิตที่ส่งออก
เหตุเกิดที่จิตโจมตีทำลายที่จิต
สิ่งที่อยู่ภายยนอกอันคือโลกธรรมที่มีเป็นคู่ๆนั้น
เพราะจิตมันให้ค่า(ปรุงแต่งดีเลว)

บางทีคนๆหนึ่งเราเคยคิดว่าดี อีกวันเราอาจจะคิดว่าเลว
รูปธรรมเหล่านี้เราให้ค่า แม้ระหว่างวันเราก็จะตกอยู่ในอำนาจของกิเลส
ตัณหาเพราะหลงเผลอทั้งสิ้น

ดังนั้นเราจึงควรแล้วที่จะอบรมกายและจิต
เพื่อให้รู้ตื่นทั้งดีเลวเป็นธรรมะล้วนๆ

ธรรมะก็คือธรรมชาติตามจริง(ง่ายแสนง่าย)
รู้ตามจริง จนจิต จนใจมันยอมรับว่ามีเพียงทุกข์ที่เกิดขึ้น
มีเพียงทุกขที่ตั้งอยู่และธรรมชาติทั้งหลายมีแต่สลายหายไป

สิ่งที่เป็นเรื่องราว ข้อความ หนังชีวิตที่เป็นฉาก เป็นตอน
จะหดมาเหลือเพียงเฟรมหนังทีละท่อนมันส่งต่อเป็นทอดๆเพราะมันมีอดีตอารมณ์
เมื่อจิตหลุดพ้นก็จะรู้ว่าหลุดพ้น
เมื่อจิตรู้แจ้งตรัสรู้ความจริงแท้ทั้งปวงก็จะรู้ว่าพ้นไปไม่กลับมา

แม้ขณะที่ทรงขันธ์อยู่ก็รู้แล้วว่าพ้นแล้วเมื่อสิ้นไปจากขันธ์
ชาติึจึงไม่ปรากฏ โลกจึงไม่มี

ภวังค์นั้นจริงๆปรากฏแม้ในขณะที่ผึ้งอ่านหนังสือทีละตัวแค่เพียงเหลือบแต่ละตัว
มันจะมีการให้ค่า พิจารณา ใคร่ครวญยกเอา ไหวออก
ยึดเอาส่งไปวิญญาณทั้ง๕เสร็จก็ตกภวังค์บาทต่อและขึ้นใหม่สลับไปตลอดเวลา

ภวังค์ทั้งสามจึงปรากฏทุกขณะ17ขณะจิต มันเร็วแต่มันจะแพ้สมาธิที่จิตตั้งมั่นมีกำลัง
กำลังที่ตั้งมั่นจะเข้าไปเห็นฉากๆ ตอนๆ ที่ส่งต่อจนเห็นว่าเอ๊ะนี่กายไม่ใช่เรา จิตก็ไม่ใช่เรา
เหมือนเงาไหวๆ เหมือนแดดระยิบๆ เพราะไม่มีการให้ค่าจึงเหมือนพยับแดด
เหมือนดั่งเงาที่แสดงตัวมันไหลไปไหลมา
(แต่เมื่อให้ค่ามันจะหยิบเอารูปนามไหลเป็นรูป
รวมเข้ามาเป็นกายเป็นจิต หนังทีละท่อน)

ยากหน่อยนะวันนี้...
แต่พี่เชื่อว่าผึ้งเข้าใจ พี่ก็เข้าใจได้เพียงนี้หล่ะ
อนุโมทนา รู้สึกตัวให้มากขึ้น พยายามรู้ตามจริงแบบง่ายๆ
สบายๆ อย่าไปกดดัน อย่าไปมองคนอื่นเก่งเดี๋ยวจิตจะห่อเหี่ยว
ว่าเราไร้วาสนานี่ไม่ดีนะ
เพราะพวกเราที่อบรมมานี่สร้างเชื้อแห่งอริยสัจกันแล้ว
พ้นแน่นอน อย่าไปติดเวลา อย่าไปเร่ง
อย่าไปคาดหวัง อย่าไปกดดัน (เห็นไม๊กิเลสละเอียดทั้งนั้น)

อยู่กับสบายๆ เหมือนเด็กที่รื่นเริง สนกุสนานกับสิ่งที่ตนทำ(อิทธิบาท๔)
สิ่งที่สบายๆนี่คคือ(มหากุศลจิต ใจ)

สำรวจสิ่งที่เราอบรมว่าผิดถูกดูตรงคุณธรรมมันเจริญงอกงาม
มันก็จะตัดเร็วขึ้นนะ
อนุโมทนาจ๊ะ
พี่อ้อง

 

อนุโมทนาด้วยทุกประการค่ะพี่อ้อง
สิ่งที่พี่อ้องกรุณามาบอกมาเล่าในกระทู้ ทุกตัวอักษรล้วนมีค่ายิ่งนัก
ได้อ่านแล้วเหมือนกับจิตมันซึมซาบเข้าไป
ช่วงนี้หนูก็ได้ฝึกตามที่พี่อ้องบอก ตามดูกายและจิต
เหมือนกับว่าเราไม่ได้แบกไม่ได้ยึดอะไรไว้เลย จิตใจมันสว่างๆ เบาๆสบายๆ
อารมณ์ต่างๆมันเกิดขึ้นและหายไปได้เร็วขึ้นกว่าเดิมค่ะ
ขอบพระคุณและอนุโมทนาด้วยค่ะ

 

ตอบคนที่ถอดจิตมา

Lucid dreaming ตื่นในฝัน
อัปนาณาน
ณานหลับ
อโลกกสิณ
ผีอำ
เส้นทับ
โรคลมกำเริบ
ความฝัน
ถอดจิต(จิตถอดไม่ได้เกิดที่วิญญาณอายตนะที่ใดก็ดับที่นั่น)
การสร้างรูปภายนอกเพื่อให้มีช่องวิญญาณทั้ง๕เป็นคูหา
การผุดขึ้นด้วยบุญบาปเพราะคตินิมิตเป็นอารมณ์มั่นหมาย

การถูกดึงดูด ความตึง การเหลื่อม
ความตื่นเต้น การเพ่งจ้องมุ่งมั่นเกินงามจนเกิดความตึงเครียดเพราะอยากรู้
การรับร้อนด่วนได้ ความสงสัย การไม่ตั้งมั่น ความไม่หวั่นไหว
การรักษาสภาวะของกำลังให้มั่นคง
การปล่อยกายและจิตสบายๆเหมือนเดินชมสวน
ไม่เร่งรีบ

ธรรมชาติของจิตเป็นธาตุรู้อารมณ์
เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติบังคับไม่ได้มีเหตุมีปัจจัยให้เกิด
ที่ช่องวิญญาณอายตนะทั้ง๕
เกิดที่ช่องไหนก็ดับที่ช่องนั้น
ว่าโดยหลักอภิธรรม จิตถอดไม่ได้

คราวนี้ถ้าจิตถอดไม่ได้ทำไมจึงปรากฏอสูรกาย เปรต
สัตว์อบายภูมิ เทพ นางฟ้า พรหม

เรามีสิ่งที่อ้างอิงคือการจุติจิตและการปฏิสนธิจิต
องค์รักษาภพที่ยึดอารมณ์เอาไว้เมื่อหมดอำนาจลง
ย่อมปรากฏคตินิมิตเป็นมั่นหมายที่สะสมอารมณ์ต่างๆมาไว้เป็นกรรม
เพื่อไปเสวยวิบากกรรม

เหมือนดั่งท่านนึกภาพตัวตนใหม่อีกคนหนึ่ง หรือสถานที่ที่พึงพอใจ
และจิตก็ไปคลึงเคล้าเอานิมิตภาพนั้นเป็นมั่นหมาย

คนตายกับคนทำสมาธิเหมือนกันชนิดหนึ่งคือการดับลมหายใจ
ดับกาย ดับโลกหยาบภายนอก มาอยู่กับโลกภายใน
อันเป็นรูปละเอียดชนิดหนึ่งเหมือนดั่งความฝันที่ลืมกายหยาบอย่างสิ้นเชิง

และผู้ที่ไปเกิดใหม่หรือผู้สร้างรูปละเอียดภายนอกได้นั้น
เราเรียกว่าสร้างรูปเหมือนดั่งกระจกเงาที่ฉายส่อง
เห็นตัวตนใหม่เหมือนดั่งเงาในกระจก

ถ้าท่านส่องกระจกและท่านจงทำให้เงาในกระจกเป็นตัวท่านได้
และถ้าท่านทำสมาธิและสร้างรูปละเอียดภายนอกได้ท่านต้องดับลมหายใจ
เป็นหนึ่งเหมือนระหว่างวันที่ท่านสูดลมหายใจทั้งวันแต่มองไม่เห็นลม(ไม่มีสติ)

แต่สมาธิมีสติรักษาอยู่ดับลมคับแคบทางใจ
ทิ้งลงจนปรากฏเหมือนดั่งฟองอากาศใสๆห่อหุ้ม

การถอดจิตก็พออนุโลมที่จะเรียกกันเพราะใช้กันติดปากมานาน
เพราะจิตมันละกายหยาบออกมาได้เพราะสร้างตัวตนอันละเอียดได้นั่นเอง
เพียงแต่ออกมาด้วยสมาธิที่มีกำลัง

แต่ถ้าเป็นสมมุติมรณะคือกายมันตายจริงๆ
จิตมันส่งต่อทันทีเกิดใหม่ทันทีไม่มีล่องลอยไปดั่งวิญญาณ
ผุดขึ้นทันทีตามคตินิมิตและการเข้าไปยึดเอาอารมณ์ใหม่มาเป็นองค์รักษาภพ(ภวังค์)

คราวนี้มาอ่านของ จขกท ว่าเห็นกายตนนอนอยู่
การที่ออกมาจากกายได้นั้นเค้าเรียกว่าสัญญาเดิม
เพียงแต่ไม่รู้วิธีใช้ วิธีรักษากำลัง
สิ่งเหล่านี้จึงเกิดความไม่แน่ใจเพราะเหมือนดั่งฝันไปเพียงระยะเวลา
ช่วงสั้นๆเพราะขาดเจตจำนงค์ในการออกและขาดกำลังของสมาธิ

นิมิต ความฝัน หรือการขาดสติรักษาจึงเตือนตนไม่ได้
แตกต่างจากการออกไปด้วยสมาธิที่ตั้งมั่น มีกำลังมีเจตจำนงค์
ซึ้งถ้าถามคนถอดจิตทุกๆคนจะต้องดูกายหยาบตนเองเสียก่อน

และรักษากำลังเอาไว้ไม่ให้ตื่นเต้น ไม่หวั่นไหว และย้อนทวนตนเองด้วยสติที่แจ่มใส
การตื่นในฝันLucid dreamingและการถอดจิตมีสิ่งที่เหมือนกันคือ

ถามย้อนทวนตนเองได้ว่ากำลังตื่นในฝัน ตื่นขึ้นมาชนิดเต็มตัว รู้สึกถึงโลกใหม่ได้เพียงแต่การตื่นในฝัน
ต้องถูกอำนาจมิติชนิดนี้ดึงดูดจนหมดกำลังจึงจะตื่นมาในโลกหยาบได้ เรื่องนี้เคยบังคับให้ตื่นในโลกหยาบ
มันบอกตัวเองว่าก็เราตื่นอยู่จะไปตื่นอีกที่ไหน ถามหากายหยาบมันก็บอกไม่ถูกว่าอยู่ที่ใด
และย้อนถามใจตนเองว่าอยู่ที่จุด ตำแหน่งที่ใดก็หารู้ไม่ รู้เพียงแต่โลกความฝัน

มีแต่สิ่งสวยงาม กายเบาไร้แรงดึงดูด และทำอะไรที่เป็นไปตามจินตนาการได้ในทุกๆอย่างด้วยการเพ่งเข้าไปสร้างมัน

แต่การถอดจิตนั้นต่างจากการตื่นในฝันอย่างหนึ่งคือ
การย้อนให้จิตเข้ากายหยาบต่อได้และลืมตาว่าเมื่อกี้เราฝันหรือเราออกไปจากกายหยาบ
สามารถจดจำจุด ตำแหน่งอารมณ์ให้จิตเคลื่อนออกในสิ่งทีนึกโน้มอารมณ์นั้นๆ

เข้าๆออกๆ5-6ครั้งเพื่อย้อนดูตนเองว่ามั่นใจไม่ใช่ฝัน
และเห็นกายหยาบของตนในทุกๆรอบ เห็นสถานที่ๆอยู่อาศัยอย่างชัดเจน

และสำรวจกายละเอียดที่ผุดขึ้นมาด้วยกำลังของสมาธิได้ถึงตอนนี้
คงเรียกว่าเข้าขั้นโม้เกินบรรยายแล้ว
เพราะกายละเอียดมีสภาพที่มีมิติที่ลุ่มลึก วิญญาณอายตนะที่ละเอียดจะเห็นเฉดสี
ไปทุกอณู รับรู้ถึงเสียงไประดับมิติที่ไม่เคยสัมผัส
แม้กายผัสสะก็จะรับรู้สึกแต่ความอ่อนนุ่ม เบา สบาย เย็น สดชื่นเป็นนิจ
จมูกก็รับรู้ระดับแต่กลิ่นที่หอมฟุ้งซึ้งปรากฏจากกายที่มีศีลของเราละเอียดไปถึง

ความหอมเกินบรรยาย
การดื่มน้ำ การเสพสิ่งใด โลกธาตุมิติภพภูมิที่รู้
มีภูเขา ทะเล ดิน น้ำ ลม มันปรากฏจากใจที่ไปสร้างไปปรุงแต่งเพราะอุปทาน

นิมิตทั้งหลายที่ปรากฎดูเหมือนจริงแต่แท้จริงแล้วใจเป็นผู้สร้างมันล้วนๆเช่นกรณีของ
อัปนาณานมันจะผุดไปในมิติที่เราแต่งเองไม่ได้เข้าไปตามกำลัง
และเป็นโลกส่วนตัวของเราชนิดหนึ่งที่เราท่องเที่ยวชมไปได้อย่างเพลิดเพลิน

และอีกกรณีคือฌานหลับนอนดูลมหายใจจนกายเบาสบายถ้าจิตไม่ถึงปฐมฌาน
ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่หลับคนทำสมาธิตอนนอนบางคนบอกว่าจะทำฌานหลับ
ก็ปรากฏว่ามันแข็งๆและทำให้นอนไม่หลับ แต่ถ้ามันหลับไปเพราะเฝ้าดูลม
มีสติดำรงค์เฉพาะหน้าแล้วช่วงที่กายเบาลมหายใจออกสุดที่ผ่อนเบาสบายๆ
ถึงที่สุดจะปรากฏปฐมฌาน

ถ้าหลับแล้วไหลตายไปช่วงนี้หลวงพ่อฤาษีบอกว่าเป็นพรหมแน่นอน
ตรงนี้ขอยืนยันว่าจริงเพราะจิตมันจะไปผุดในอีกมิติหนึ่ง
การทำฌานหลับจะทำให้เกิดLucid dreaming ได้ง่ายมากและเข้าได้ถึง3-4ครั้งต่อหนึ่งคืน

เป็นสถานที่ๆเราไปพักผ่อนสบายๆแถมมีสติตื่นเต็มร้อยบอกตนเองได้ว่าตื่น
สำรวจกายละเอียดตนได้และมีระยะเวลาเข้าอยู่นานกว่า

Lucid dreaming ของฝรั่งแถมยังมีกำลังที่จะสร้างสิ่งต่างๆ
ในฝันให้ผุดขึ้นมาได้อีกด้วย

สิ่งที่อ้องเล่ามานี้ไม่ได้ทำให้เรียกว่าเก่งเพราะไม่พ้นทุกข์
แถมเป็นอุปทานชนิดหนึ่งที่อาจทำให้ลุ่มหลงไปติดยึด
ฤทธิอำนาจเป็นภัยต่อพระนิพพาน
แต่ถ้ามันรู้และมีสติและพิจารณาในสิ่งละเอียด
การที่เราท่องเที่ยวไปในโลกแห่งจินตนาการนั้น

จึงทำให้เรารู้ว่าละเอียดและหยาบนั้นเป็นแค่การไปเยือนมันชั่วขณะหนึ่ง
พอมาอยู่ที่กายหยาบแล้วก็ยังไม่พ้นทุกข์ ไม่มีปัญญา
มีสิ่งเดียวคือพิจารณาในธรรมชาติตามจริง

ขออนุโมทนานะครับ สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงเรื่องเล่า เป็นเพียงนวนิยายสนุกๆแต่เพียงนั้น
อย่าเชื่อโดยการไม่พิจารณาไตร่ตรองและพิสูจน์ด้วยตนเป็นที่พึ่งนะครับ

ชัชวาล เพ่งวรรธนะ(อ้องเขาค้อ)

อนุโมทนากุ้งด้วยนะ ทำดีแล้ว รักษาเอาไว้และให้เจริญขึ้นให้มาก...

 

:VOเข้ามาอนุโมทนาครับ

สาธุอนุโมทนากับทุกๆท่านด้วยนะขอรับ

กรรมจัดสรรแต้ๆ ไม่มีอะไรบังเอิญ(ตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้น)

จะตามอ่านเรื่อยๆครับลุงอ้อง
จะตามอ่านจนกว่าจะถึงวันที่ต้องไปครับ.

มีประโยชน์มากๆครับ กระจ่าง สว่าง โล่ง เย็น สาธุครับ

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>นิวรณ์*, to2504 </TD></TR></TBODY></TABLE>


ขออนุญาติเข้ามาทักเพื่อนครับ

 

สาธุค่ะพี่อ้อง ขอบพระคุณพี่อ้องมากเลยค่ะ เข้าใจค่ะพี่อ้อง