เรื่องเล่าของข้าพเจ้าความศักดิ์สิทธิ์พระคาถาชินบัญชร

Lucid dreaming

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CJ3998%7E1.SUT%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><o:smarttagtype namespaceuri="urn:schemas-microsoft-comffice:smarttags" name="PersonName"></o:smarttagtype><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if !mso]><object classid="clsid:38481807-CA0E-42D2-BF39-B33AF135CC4D" id=ieooui></object> <style> st1\:*{behavior:url(#ieooui) } </style> <![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CJ3998%7E1.SUT%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot]ฝรั่งได้เกิดคำถามมากมายเกี่ยวกับ [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]และก็เกี่ยวกับสภาวะที่เรียกว่า[/FONT] "[FONT=&quot]ความฝัน" ของมนุษย์ [/FONT]



LaBerge [FONT=&quot]และคณะ[/FONT] [FONT=&quot]ได้เรียกกลุ่มคนที่ได้พยายามหาวิธีที่จะควบคุมความฝันว่า [/FONT]Oneironauts [FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]หรือ[/FONT] [FONT=&quot]ตามภาษากรีกว่า "[/FONT]dream explorers"

[FONT=&quot]หรือ ผู้ท่องเที่ยวไปในความฝัน[/FONT] [FONT=&quot]มีกลุ่มคนหลายกลุ่มที่สนใจเกี่ยวกับเรื่อง [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]เช่น[/FONT] [FONT=&quot]นักจิตวิทยา[/FONT], [FONT=&quot]นักเขียน[/FONT], [FONT=&quot]นักวิทยาศาสตร์[/FONT], [FONT=&quot]ศิลปิน และ คนทั่วไป[/FONT]

[FONT=&quot]แต่[/FONT] [FONT=&quot]อย่างไรก็ตาม แต่ละกลุ่ม ก็มีนิยาม และมีวิธีการเข้าถึง [/FONT]lucid dream [FONT=&quot]ที่แตกต่างกัน และไม่ค่อยจะเหมือนกันเลย[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot][/FONT] [FONT=&quot]ไม่มีใครเข้าใจชัดเจนถึงกลไลที่จะทำให้เกิด [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]ซึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นศาสตร์ที่ต้องหลักฐานวิทยาศาสตร์เพิ่มเติม[/FONT] [FONT=&quot]และรอการพิสูจน์จากนักวิทยาศาสตร์ในอนาคต[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]ตรงนี้ฝรั่งงง แต่อ้องไม่งงด้วย[/FONT][FONT=&quot]…

[/FONT][FONT=&quot]การเข้าถึงสภาวะ [/FONT][FONT=&quot]lucid dreaming

[/FONT][FONT=&quot]สิ่ง[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]ที่สำคัญ และดูเหมือนจะเป็นประเด็นหลักของการทำ [/FONT][FONT=&quot]lucid dreaming [/FONT][FONT=&quot]ก็คือ[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]การรู้สึกตัว และมีสติอยู่เสมอ เมื่อกำลังหลับอยู่ ถ้าเมื่อไหร่[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]ที่สามารถจะรู้ตัวเองได้ ในความฝัน ว่านี่แหละฉันกำลังอยู่ในฝัน ฉันฝันไป[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]และสามารถจะเปลี่ยนแปลงควบคุม ความฝันได้ นั่นแหละ คุณก็กำลังอยู่ในสภาวะ[/FONT][FONT=&quot] lucid dreaming [/FONT][FONT=&quot]แล้ว[/FONT]

 

super Lucid dreaming

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CJ3998%7E1.SUT%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> [FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot]มีคนจำนวนหนึ่งที่ได้อ้างว่า[/FONT] [FONT=&quot]ตัวเองเคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับ [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]มาก่อน[/FONT]
[FONT=&quot] โดยเฉพาะอย่างยิ่ง[/FONT] "[FONT=&quot]ในวัยเด็ก"[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot] แต่สำหรับคนทั่วไปแล้ว การจะเข้าสู่สภาวะ [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]ได้เป็นประจำ แม้ว่าจะมีการฝึกฝนอย่างดี ด้วยเทคนิคต่างๆ นั้น[/FONT] [FONT=&quot]กลับเป็นเรื่องที่ยาก และก็ไม่ได้แปลว่าจะเกิดขึ้นทุกๆ วัน[/FONT]


[FONT=&quot]แต่ถึงกระนั้น ก็มีทีมวิจัยจากหลากหลายสถาบัน พยายามที่จะพัฒนาเทคนิคที่จะทำให้คนเราสามารถควบคุมความฝันได้[/FONT]

[FONT=&quot]โดย[/FONT] [FONT=&quot]หนึ่งในนั้นก็คือกลุ่มวิจัยจากมหาวิทยาลัย [/FONT]Standford [FONT=&quot]และ สถาบันวิจัย[/FONT] Lucidity [FONT=&quot]ของนาย [/FONT]LaBerge


[FONT=&quot]ในปัจจุบันไม่มีผลสรุปที่แน่ชัดว่าการฝึกฝน [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]เป็นประจำ นั้นจะมีผลเสียต่อร่างกาย และจิตใจหรือไม่[/FONT]

[FONT=&quot]การจดจำความฝัน[/FONT] [FONT=&quot]ของตนเอง ([/FONT]dream recall) [FONT=&quot]ก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่นักผจญภัยความฝัน ([/FONT]lucid dreamer) [FONT=&quot]หวังว่าจะสามารถทำได้คล่องแคล่ว เพราะว่าการจดจำความฝันนั้นเอง[/FONT] [FONT=&quot]เป็นจุดเริ่มต้นที่จะเรียนรู้การเข้าถึงสภาวะ [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]สิ่งที่นักผจญภัยความฝันทำเป็นประจำนั้นก็คือ[/FONT] [FONT=&quot]การจดความฝันของตัวเองลงในสมุดบันทึก เป็นประจำ ในทันทีหลังจากตื่นขึ้น[/FONT]

[FONT=&quot]ความ[/FONT] [FONT=&quot]สามารถในการประสบสภาวะ [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]นั้น[/FONT] [FONT=&quot]นักวิจัยกล่าวว่าขึ้นกับบุคคลเอง ซึ่งบางคนสามารถมีสภาวะ [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]ได้ดีกว่าคนอื่นๆ[/FONT]


[FONT=&quot]การทำสมาธิอย่างสม่ำเสมอ ก็สามารถจะทำได้เกิดสภาวะ [/FONT]lucid dreaming [FONT=&quot]ได้ง่ายขึ้น[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]อ้องว่าถ้าฝรั่งเข้าใจคำว่าเพิ่มเข้าไปคือสร้างรูปตัวตนขึ้นใหม่ ฝรั่งก็คงจะหาว่าเราบ้าแน่นอน
[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]ในทางพระอภิธรรมมีกล่าวเอาไว้ว่า จิตเกิดที่ใดก็ดับที่นั่น มีเหตุให้เกิดที่ช่องวิญญาณที่ใดมีเหตุมีปัจจัยให้เกิดคืออดีตกรรม อารมณ์ เจตสิก วัตถุรูป จิตยกวิถีจิตในอารมณ์นั้นที่ช่องวิญญาณใด จิตก็ดับที่นั่น จิตไม่มีล่องลอย หรือทำให้เกิดการถอดจิตออกไปได้[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]ในส่วนของการถอดจิตจึงเป็นเรื่องของการไม่เข้าใจในการใช้คำพูด[/FONT]…<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]ทำไมอ้องจึงเอาเรื่องถอดจิตมาปนกับความฝันเสียด้วยเล่า[/FONT]…<o></o>
[FONT=&quot]เพราะอ้องจะบอกว่ามีอีกกรณีหนึ่งที่ฝรั่งไม่เข้าใจคือ[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]Super Lucid Dreaming…[/FONT]

 

ขออนุโมทนากับคุณอ๋อง สำหรับกระทู้ดีๆ เป็นประโยชน์อย่างมากกับหลายท่านที่สนใจและกำลังศึกษาด้านนี้ ผมเองก็มีความสงสัยและปัญหาหลายอย่างอยากจะถามคุณอ๋องในเรื่องของการนั่งสมาธินะครับ .....ตอนที่ผมนั่งสมาธิโดยเพ่งไปข้างหน้า มันจะเกร็งตรงหัวคิ้ว และปวดๆลูกตา พยายามผ่อนและคลายออกมา แต่แป๊บเดียวก็จะเกร็งอีก ไม่รู้ว่าทำถูกหรือไม่ประการใด และเมื่อนั่งได้ประมาณ สองหรือสามวันก็จะเริ่มมีอาการปวดหัวและมึน ต้องหยุดนั่ง 1-2วันถึงจะหาย ไม่ทราบว่าจะแก้ไขอย่างไร และอีกอย่างที่ไม่ค่อยสบายใจเลยคือ จิต มันคิดอกุศลบ่อยมากๆ บางครั้งก็คิดอกุศลเอามากๆจนอยากจะร้องให้ ไม่ทราบว่าจะมีวิธีแก้ไขอย่างไรครับ พยายามข่ม พยายามไม่คิดแต่พอเผลอก็เอาอีก ไม่ทราบว่ามีใครเป็นแบบผมบ้างหรือเปล่า พอจะมีคำแนะนำบ้างใหมครับ ขอบคุณครับ

 

ตอบคุณWutti

การเพ่งจ้องถ้าเอาตาไปเพ่งร้อยทั้งร้อยปวดเบ้าตาและจะมีอาการมึนหัวเพราะเราเพ่งจ้องด้วยตาไม่ได้ถ้าทำสมาธิ

เราใช้ความรู้สึกอย่าไปใช้ลูกตานะครับ ปล่อยกายให้ธรรมดาหลับตาและมองไปข้างหน้าแบบสุดสายตา เหมือนมองทะเลเพลินๆที่แสนกไกล ไม่ใช่ไปเพ่งตรงสันจมูกบ้าง เปลือกตาบ้าง หน้าผากบ้าง เพื่อไปให้มีแสงสว่างบ้าง เพื่อให้เกิดสว่านเกลี่ยว ตึงหนืดหน่วงบ้าง

เราต้องรู้ว่า สมาธิคือการทำให้จิตรวมในจุด ในตำแหน่งที่เดียว อารมณ์เดียว
จึงเป็นกรรมฐานใน40กอง เราจึงควรเลือกจริตนิสัยของตน ว่าเหมาะสมกับการพิจารณากรรมฐานในหมวดใด

ดังนั้นการทำสมาธิ อย่าอยากนำ เพราะอกุศลแห่งโลภะจะทำให้เพียรผิดและเกิดนิวรณ์เข้ามาแทรก อาการฟุ้งซ่านจะปรากฏ ความลังเล ความสงสัย การเบื่อหน่าย ท้อแท้จะทำลายคุณแห่งสมาธิครับ

กรณีจิตเกิดอกุศลเป็นกันเยอะครับ อ้องก็เป็น นี่คือการติดดี บังคับจิต ข่มจิต
เพื่อไม่ให้ก้าวล่วงเกิน ยิ่งข่มเหมือนยิ่งยุ จิตมันจะไหลแวบที่เรากดมันเอาไว้
เหมือนหินทับหญ้าครับ เหมือนเขื่อนที่กักน้ำจนล้น เพราะไม่อยากคิดไม่ดี

ความคิดอกุศลนั้น เป็นลักษณะขาดการเจตนา จงใจ มันไหลแวบไปเพราะจิตนั้นบังคับไม่ได้เป็นอนัตตา ความที่ติดดีไม่เอาชั่วจึงทำให้จิตหดหู่ เศร้าหมอง
เกลงกลัวบาป ละอายใจ จิตแต่ละอารมณ์ตามมาเป็นขบวนรถไฟ

เราถูกพระพุทธองค์สอนเรื่องธรรมคู่ ดีก็รู้ ชั่วก็รู้ รู้เพื่อเห็นเหตุ เพื่อละ เพื่อคลาย ดังนั้น ไม่ว่าดีก็คือธรรม ชั่วก็คือธรรม

ธรรมก็คือธรรมชาติของจิตชนิดหนึ่งที่มีรูปลักษณะ ดีีก็ปลอดโปร่ง เย็นใจ
ชั่วก็อึดอัด คับแคบ หม่นหมอง

ทำไมอ้องจึงชอบนักเวลาที่อ้องคิดชั่ว
จิตอ้องล่วงเกิดนแม้พระรัตนตรัย แต่ก่อนก็เดี้ยงเพราะกดข่มเหมือนกัน ติดดี
ไม่ชอบให้จิตคิดชั่วแม้แต่นิดเดียว แต่เพราะการติดดี และระวังจนเผลอตัวสะสม
ว่า"ไม่คิดหนอ ไม่คิดหนอ" แต่มันกลายเป็นการสะสมเขื่อนของจิตที่เริ่มเอ่อล้น

อ้องแก้ไขในสิ่งที่ท้วมออกมาไม่ได้เลย คิดชั่วมันทำลายความรู้สึกของความกตัญญูรู้คุณ อ้องแก้ไขไม่ได้ จนมาอบรมสติ หลวงพ่อปราโมทย์ชี้มาที่อ้องว่า

โยมกดข่มจิตอยู่ ปล่อยมันนะ คิดดี คิดชั่ว มาๆไปๆ หน้าที่เราคือรู้
เมื่อจิตคิดชั่ว ถ้าเราตื่นขึ้นเพราะอบรมสติ เห็นจิตอกุศลบ่อยๆ
อย่าดูถูกจิตที่คิดอกุศลนะ มันปลุกเราได้ ตื่นขึ้นมาได้

จิตที่คิดชั่วถูกจิตที่ตื่นด้วยสัมมาสติระลึกรู้ จิตดวงถัดมาเห็นคือจิตเห็นจิตเป็นมรรคทีเดียวมีผลถึงนิโรธ จิตที่รู้สึกตัวเป็นมหากุศลจิตทีเดียว มีสติเป็นผู้รักษาจิต เห็นสภาวะของอกุศลดับไปต่อหน้าต่อตาทีเดียว

ชั่วจึงเป็นธรรมะชนิดหนึ่งเป็นอย่างดี
จงอย่าปฏิเสธชั่วเหมือนอ้อง แต่จงรู้ว่า จิตมันแวบไปคิดชั่ว จิตดวงถัดมากระเพื่อมเกิดความเศร้าหมอง จิตดวงถัดมาเกิดจิตหดหู่ จิตดวงถัดมาถูกรู้

เมื่อเรามาอบรมสติมากเข้า เวลาจิตคิดชั่วต่อมาบางครั้งพอจิตไหลแวบไม่ทันกระเพื่อมหดหู่ มันดับทันที เราจึงเห็นว่ารูปลักษณะชนิดหนึ่งหายแวบไปเป็นอนัตตา

ดีจึงเป็นธรรมชั่วก็เป็นธรรม ท้ายสุดคือเหลือเพียงธรรมหนึ่ง จิตหนึ่ง
ดีและชั่วไม่เอาอะไรเลย ไม่เหลืออะไรเลย ใจไม่เกาะกุมสิ่งใดเลย
โลกธรรม๘ ดีและเลว ทิ้งลงเป็นเรื่องของโลก หลอมกลมกลืนเข้าสู่สันติสุขเที่ยงแท้ เสรี เป็นไท ไม่กลับมาอีกชั่วนิจนิรันดร์

 

Super lucid dream

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CJ3998%7E1.SUT%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1026"/> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapelayout v:ext="edit"> <o:idmap v:ext="edit" data="1"/> </o:shapelayout></xml><![endif]--> Super Lucid Dreaming…[FONT=&quot]คือการตื่นขึ้นนอกกายเนื้อโดยให้จิตสร้างรูปสมมุติขึ้นมาใหม่ อ้องเรียกว่า ตื่นในฝันแบบเต็มตัว เหนือคำว่าจินตนาการอย่างฝรั่งที่เป็นได้แค่ฝันในฝัน บังคับฝัน แต่สิ่งที่อ้องจะเล่าก็คือ การตื่นขึ้นมาแบบคนสองโลกโดยไม่ต้องไปบังคับฝัน รู้สึกตัวในฝัน เพราะนั้นก็ได้เพียงแค่ฝันที่ชัดเจน แต่ถ้าตื่นในฝันแบบเต็มตัวเราจะเข้าใจมิติภพ การเคลื่อน[/FONT]
การเหาะ การเห็น ผัสสะ ความสามารถของอายตนะที่บริสุทธิ์ที่ปราศจากกายเนื้อ และวิญญาณ ภพภูมิ
[FONT=&quot][/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot](ในทางอภิธรรมกล่าวว่าจิตไม่ใช่ตัวพลังงานแต่จิตมีพลังงานต่างหาก)[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]พลังงานของจิตถ้าเราทำให้จิตเกิดพลังงานโดยควบคุมอารมณ์ให้อยู่ในจุด ในตำแหน่งหนึ่งในตำแหน่งนั้นๆ นานเข้าจิตจะเกิดการรวมตัวไม่ซัดส่าย จิตจะมีสภาพแห่งการตื่นตัวเพราะไม่ถูกสภาพแห่งกายผูกมัด สภาพของมหาภูตรูป๔ติดตรึง กามคุณทั้ง๕ไม่แทรกซึมนิวรณ์ไม่ปรากฏ[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]ถ้าเราทำถึงขั้นที่จิตทิ้งกายเพราะกายเกิดปัสสัทธิจนสงบระงับ[/FONT]
[FONT=&quot]สมาธิจะปรากฏเกิดขึ้นเพราะสุขนำปรากฏ[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot] เราทิ้งสิ่งสำคัญคือสุขทุกข์คือลมได้สนิทโดยให้ลมมีสภาพเต็มอิ่มเต็มตัวเหมือนที่เราตื่นระหว่างวันแต่มองไม่เห็นลม[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]นั่นก็เพราะลมมีสภาพเป็นหนึ่งของกายและจิตเพราะระหว่างวันเราไม่ได้ดูลมหรือยกลมมาเป็นอารมณ์[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]คนตื่นระหว่างวันจึงขาดสติ แต่คนทำภาวนาถึงในจุดแห่งสัมมาสมาธิปรากฏได้นั้นลมจะมีสภาพเต็มตัวคือดูลมจนหายไปเพราะไม่ใส่ใจในลมจนลมเป็นหนึ่งแห่งกายสงบระงับหลอมกลมกลืนเป็นหนึ่ง ลมนิ่ง ลมเต็ม ไม่ไหวติง ไม่เคลื่อนไหว จิตจึงทิ้งกายได้อย่างหมดจดและสามารถไปปสร้างรูปนามสมมุติภายนอกได้อย่างเต็มตัวด้วยกำลังคุณของสมาธิ<o></o>[/FONT]
<o> </o>
[FONT=&quot]ลมจึงเป็นสิ่งที่ฝรั่งไม่เข้าใจคือจะทำให้หายไปได้เช่นไร ถ้าลมยังปรากฏกายก็จะถูกสัมพาธของลมอยู่เสมอ ทำให้จิตทิ้งกายไม่เด็ดขาด ถ้าจิตทิ้งกายไม่ได้ จิตก็จะสร้างรูปสมมุติใหม่นอกกายไม่ได้เช่นกัน[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]เทวดา พรหม เปรต อสูรกาย สัตว์แห่งอบาย ผุดขึ้นด้วยกำลังของอำนาจบุญและบาป[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]จิตเกิดคตินิมิตและไปสร้างรูปนามขันธ์๕ภายนอกเพื่อให้มีภพสถิตอาศัย[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]เมื่อจุติจิตดับและมีรูปนามที่สร้างขึ้นมาสำเร็จ [/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]จิตจะทิ้งสภาพกายเดิมอย่างเด็ดขาด สายใยแห่งตัณหาที่ผูกติด องค์รักษาภพในรูปเดิมจะขาดสิ้นและอำนาจของสันตติจะส่งต่อไปยังรูปนามใหม่ทันทีเมื่อดับอีกที่และมีภพลองรับ[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]การถอดจิตจริงๆใช้คำนี้จึงอาจจะผิดควรจะใช้คำว่าการสร้างรูปใหม่ภายนอกดีกว่า[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]แต่เห็นคนใช้คำนี้ก็พออนุโลมได้อยู่เพียงแต่ว่าต้องอธิบายไม่งันจะไม่เข้าใจกันเลยจะมาหาว่าอ้องกำลังแต่งนวนิยายโม้เข้าขั้น[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]จริงๆเรื่องที่อ้องจะเล่าต่อไปนี้ก็โม้เข้าขั้นไม่ต่างกับฝรั่งเท่าไหร่ว่าทำไมเหาะได้ ลอยได้[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]สร้างสิ่งต่างๆในโลกแห่งมิติภพด้วยกำลังของสมาธิได้[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]อ้องว่าเรามาอ่านนักเดินทางแห่งความฝัน เจาะเวลาหาตัวตนในมิติภพและท้าทายอำนาจแห่งการเกิดในภพหน้าถ้าเราฝึกอบรมการนอนที่เราก็นอนกันอยู่ทุกวัน[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]ถ้าเราฝึกมันได้บ่อยๆ ชาติหน้าเราจะไม่มีไปลงที่ต่ำอย่างมั่นคง[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ขอให้อ่านแบบนวนิยายที่สนุกสนานชนิดหนึ่งและอ้องก็จะเขียนเป็นเชิงนวนิยายด้วยเช่นกัน ขอให้อ่านแบบบันเทิงในธรรม[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]สำหรับการตื่นในฝัน การรู้สึกตัวว่าฝัน คนโดยมากอาจจะมีประสบการณ์ชนิดนี้มาไม่มากก็น้อยแต่การถอดจิตเรื่องชนิดนี้อาจจะโม้เกินบรรยาย อ้องจึงขอใช้คำว่า ตื่นในฝันแบบเต็มตัวเสียดีกว่า[/FONT]<o></o>
<o> </o>
[FONT=&quot]อนึ่งการตื่นในฝันเป็นการฝึกตายก่อนตายเพื่อฝึกให้เราชินสภาวะการอบรมสติภายใน[/FONT]<o></o>
[FONT=&quot]เลือกที่จะฝันดีได้ ก่อนสิ้นลมเราก็สามารถที่จะเลือกคตินิมิตจับยึดอารมณ์ที่ดีได้โดยปัดในสิ่งที่เราเรียกว่าฝันร้ายเสียได้

เราจึงเลือกได้ที่จะไป เลือกได้ถ้าจะเป็น ถ้าเตรียมตัวเสียก่อนตั้งแต่วันนี้
[/FONT]

 

แทรกการหลับด้วยณานมีคุณประโยชน์ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CJ3998%7E1.SUT%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1026"/> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapelayout v:ext="edit"> <o:idmap v:ext="edit" data="1"/> </o:shapelayout></xml><![endif]-->

ฌานหลับ<o></o>​

"............... ความจริงถ้าเราสามรถทำจิตเข้าถึงฌานได้ทุกวัน ถ้าทำเข้าถึงฌานได้ทุกวันนี่ การตายของเราทั้งหมด แม้แต่ไอ้เรื่องนรก เลิกกลัวได้ใช่ไหม นี่วิธีเข้าฌานแบบง่ายๆ ก็นอนหลับเข้าฌาน


ฌานหลับ อันนี้มันเป็นฌานจริงๆ คือ ว่าเวลานอนลงไปเราจะภาวนาอย่างไรก็ได้ที่เป็นกุศล แต่ว่าจะพิจารณาลมหายใจเข้าออกเฉยๆก็ได้ หรือว่าจะพิจารณาขันธ์ ๕ ก็ได้ ถ้าจิตอยู่ในอารมณ์ทั้ง ๓ ประการนี้ก็หลับไป จงทราบว่า ถ้าจิตเราไม่เข้าถึงปฐมฌานเพียงใด มันจะไม่ยอมหลับ

ที นี้ถ้าเราภาวนาอยู่หรือพิจารณาอยู่ กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกอยู่ แล้วก็หลับไป ขณะหลับตอนนั้นจิตเข้าถึงปฐมฌานแล้วจึงหลับ ในขณะที่หลับอยู่ท่านถือว่าหลับทรงอยู่ในฌาน



ถ้าตายเวลานั้นเป็นพรหม นี่หากว่าบรรดาญาติโยมพุทธบริษัทสามารถทำได้อย่างนี้ทุกวันนะ เวลานอนลงไปภาวนาหรือพิจารณาหรือกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกก็จงอย่าบังคับ ถ้ามันจะหลับก็อย่าบังคับให้มันทรงตัวอยู่ ปล่อยให้หลับไปเลย



เมื่อเริ่มลงนอนภาวนาว่า พุท ไม่ทัน โธ หลับ ยิ่งดีใหญ่ เพราะฌานนี่เราต้องการเข้าเร็วที่สุดที่จะเร็วได้ ไม่ใช่มานั่งโคลงกันใช่ไหม



การเข้าฌานนี่นะเขาต้องการเร็วมาก หมายความว่าอย่างเรานอนหลับๆพอพ้นจากฐานสุขปุ๊บ รู้สึกตัวเข้าฌานได้ทันที อันนี้เขาต้องการ วิธีที่เข้าฌานเขาต้องการให้เร็วที่สุดที่จะเร็วได้



ไม่ใช่ว่านั่งภาวนาได้นานๆจิตถึงเข้าฌาน นี่ไม่ทันกิน ไม่ทัน ดีไม่ดีเดินๆไปเจอมดตัวเล็กๆเห็นหน้าแล้วเราชอบใจ หัวเราะก๊ากๆตกใจตาย เลยเข้าฌานไม่ทันเลย

นี่การเข้าฌานถือว่าให้เร็ว ที่สุด เพราะว่าการภาวนาเป็นการทรงจิตให้อยู่ในสมาธิ กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกเป็นการทรงจิตให้อยู่ในสมาธิ


แต่ว่าสมาธิที่เราจะพึงได้เราต้องการเร็วที่สุดใช่ไหม นี่มันถึงจะทัน เพราะว่าเวลาเราจะตายเรานึกไม่ได้เลย นึกไม่ได้ว่าขณะที่เราจะตายโดยฉับพลันหรือค่อยๆตาย เราก็ค่อยๆคุมใจได้



แต่ถ้ามันตายในฉับพลันเราก็ไม่ทัน ทั้งนี้ก็เป็นการว่าเราจะตายเมื่อไรเราก็ไม่รู้ ตอนก่อนจะหลับ นอนภาวนาให้หลับไป ให้จิตเป็นทิพย์ ถ้านอนภาวนาหลับไปนี่มันจะหลับเร็วขึ้นทุกวันเลย หนักๆเข้าพอนึกปั๊บเดี๋ยวมันก็หลับ

พอ หลับแล้ว บางทีเราเคยนอน ๘ ชั่วโมง สบายเลย ถ้าเราหลับด้วยการภาวนาหลับ ความจริงแค่ ๒-๓ ชั่วโมง ตื่นมาจะมีกำลังทันทีเพราะจิตมันทรงตัว จิตไม่เหนื่อย

และก็เพื่อเป็นการป้องกัน ไอ้การที่เราตื่นขึ้นมาใหม่ๆนี่มันเป็นวันใหม่ จิตเราอาจจะไม่ทรงอยู่ในคุณความดีตามสมควร ถ้าตายแล้วอาจจะพลาดเป็นอกุศล นี่ตอนเช้ามืดเรานอนอยู่แบบนั้น



ไม่ต้องลุกขึ้นมานั่งก็ได้ พอตื่นขึ้นมาแล้ว แล้วเราก็ภาวนาให้สบาย พอใจสบายแล้วลุกไปทำงาน ถ้าเวลาไม่กระชั้น ถ้าคนนอนตื่นสายไม่ได้แน่(หัวเราะ) กินข้าวไม่ทันใช่ไหม นี่ถ้าตื่นเช้ามืดก็จับคำภาวนาตามจุดสัก ๕ นาที ๑๐ นาทีตามเวลา ให้จิตสบาย


ถ้าจิตสบายเช้ามืดอยู่ในระดับฌานไหนก็ตาม วันนั้นทั้งวันเขาจะถือว่าจิตทรงอยู่ในฌาน แล้วบังเอิญไปตายด้วยกรณีใดๆก็ตาม อย่างเลวที่สุดก็ไปสวรรค์ ถ้าอย่างดีก็ไปพรหม อย่าลืมนะ นี่เป็นการเอาทุนไว้ตั้งแต่เช้ามืดใช่ไหม

อัน นี้เป็นเรื่องสำคัญมากรู้หรือเปล่า โดยเฉพาะพระธุดงค์ เขาจะต้องฝึกจิตแบบนี้เป็นปกติ ธุดงค์นะ ไม่ใช่ธุระบ้าน ปักกลดข้างเสาบ้านนั้นไม่ใช่ธุดงค์แล้ว ธุบ้านไม่เกี่ยวนะ ธุนี่ไม่จำเป็น เพราะธุดงค์ป่าลึกนี่เขาต้องคิดอยู่เสมอว่าอาจจะเสือกัดตายก็ได้ ช้างกระทืบตายเมื่อไรก็ได้ ดีไม่ดีนกกระจอกพูดไปพูดมาเป็นลมตาย ฟังเสียงนกกระจอกนะ เราต้องถือ มรณานุสสติกรรมฐาน เป็น อารมณ์



แล้วก็ต้องคิดว่าถ้าตายขณะใดเราจะไปไหน ไอ้คำว่าเราจะไปไหนนี่ ก็มีอยู่ว่าถ้าเราต้องการเป็นเทวดา วันนั้นทั้งวันก็ต้องตั้งจิตทรงอยู่ในอุปจารสมาธิ ถึงเวลาตายไปเป็นเทวดาบนสวรรค์ได้

แต่ถ้าเขาคิดว่า เขาต้องการจะเป็นพรหม วันนั้นทั้งวันจะต้องตั้งจิตขณะที่นั่งคุยกันไป เดินกันไป อันนี้จิตเขาจะต้องทรงอยู่ในขั้นปฐมฌานและทุติยฌาน คือฌานที่ ๑ แล้วก็ฌานที่ ๒ ถ้าหากว่าเขาตั้งใจว่าเขาจะไปนิพพาน


ตอนเช้ามืดเขาจะทำจิตให้เป็นฌานถึงที่สุด แล้วก็ถอยหลังอารมณ์ฌานมาพิจารณาสังโยชน์ สังโยชน์ ๑๐ นี่ก็ตัดสักกายทิฏฐิตัวเดียว แล้วก็เมื่อตัดสักกายทิฏฐิตัวเดียวแล้ว ก็เอาอารมณ์จับพระนิพพานเป็นสำคัญ แล้วก็วันนั้นทั้งวันเขาจะใช้ อุปสมานุสสติกรรมฐาน



ประจำ ใจ คือปรารภพระนิพพานเป็นอารมณ์ อย่างนี้ถ้าตายเมื่อไรเขาไปนิพพานเมื่อนั้น นี่พระธุดงค์ในแดนลึกเขาก็พร้อมที่จะตายอยู่ทุกวัน ที่เรียกกันว่า มรณานุสสติกรรมฐาน นี่เวลาหมดแล้วล่ะนะ เกิดความเข้าใจกันนะ สวัสดี.........."<o></o>

 

ขอบคุณมากครับ สำหรับคำตอบที่ทำให้ผมคลายและหายสงสัย ผมก็พึ่งรู้ว่า จิตอกุศลนี่มีกันทุกคนและที่ผ่านมาผมข่มมันตลอดแต่ยิ่งข่มก็ยิ่งแว๊บออกมาเหมือนกับที่คุณอ๋องบอก แต่ต่อไปนี้ คงจะไม่ข่มมันอีก แต่จะพึงรู้ว่าจิตกำลังคิดอกุศล ขอบคุณอีกครั้งนะครับ สำหรับคำแนะนำ ผมจะได้นำไปเป็นแนวทางในการปฏิบัติต่อไป

 

คำสอนหลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ

พระ พุทธศาสนาสอนให้คนเชื่อโดยใช้เหตุผล ใช้ปัญญา เราศึกษา ธรรมะหมวดใดก็ตาม ถ้ามีศรัทธาขึ้นต้น ต้องมีปัญญาประกบท้าย ศรัทธา-ศีล-สมาธิ-ปัญญา ต้องอยู่ด้วยกัน เพราะมีศรัทธาขาดปัญญา จึงงมงาย เชื่อ ง่ายใครเขาก็จะจูงจมูกไปได้ตามปรารถนา เสียผู้เสียคน

บัณฑิตไม่เชื่ออะไรง่ายๆ
ครั้ง หนึ่ง พระพุทธเจ้าแสดงธรรมให้พระสารีบุตรฟัง พระสารีบุตร นี่เป็น "มือขวา" ของพระพุทธเจ้าในการเผยแผ่ธรรมะ พระโมคคัลลานะ เป็น "มือซ้าย" พอพระพุทธเจ้าเทศน์จบลง ก็ทรงตรัสถามว่า "สารีบุตร... เธอเชื่อไหม ที่ตถาคตกล่าว" "ยังไม่เชื่อพระเจ้าข้า" พระสารีบุตรตอบ พระพุทธเจ้าจึงทรงตรัสว่า "ชอบแล้ว เป็นบัณฑิตผู้มีปัญญาต้องไม่เชื่ออะ ไรง่ายๆ" เพียงรับรู้ไว้ก่อนแล้วเอาไปพิจารณาค้นคว้าให้เห็นเหตุเห็น ผลด้วยตนเอง จึงจะเชื่อ ได้ยินได้ฟังอะไรต้องพิจารณา โดยรอบคอบ จน ประจักษ์ชัดแก่ใจแล้วจึงปลงใจเชื่อลงไป นี่คือ หลักความเชื่อในพระพุทธ ศาสนา

อ้องจึงคิดว่า... อย่าพึ่งเชื่อแต่ลองทำดูก่อน
ตลอด2ปีที่ผ่านมา อ้องเชื่อในสิ่งที่รู้ ที่ดู ที่ตื่น
คำ สอนของหลวงพ่อปราโมทย์ ไม่ทำให้อ้องขาดความเชื่อมั่นในครูเพราะมีผลประจักษ์อยู่ภายใน ความลังเล ความสงสัยไม่ปรากฏ ผิดถูกจึงอยู่ที่ใจอ้องเอง
รู้เอง พบเอง

การ โพสกระทู้เชิงปัญญาไม่ได้เสียหายแต่ควรแยกแยะในรายละเอียดในสิ่งถูกหรือผิด การหยิบจับคำพูดไม่กี่ีคำมากล่าวถึงย่อมมีโอกาสผิดพลาดได้ เพราะเนื้อความที่สอน ที่อธิบาย ไม่ครบถ้วนสมบูรณ์

และย่อมก่อให้เกิดผลร้ายมากกว่าดี เพราะผู้ที่ศึกษาน้อยย่อมเกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อนและทำให้ไม่หวนกลับมาทางธรรมเพราะมีแต่สิ่งยาก

ผิดพลาดขออภัยครับ...เพราะคำสอนของครูเป็นจริตนิสัยแต่ละบุคคล อ้องไม่กล้าที่จะก้าวล่วงในพระสงฆ์และคำสอนของท่าน มีแต่หยิบจับมาลองทำดูก่อน

ถ้าไม่ใช่จริตหรือคาดเคลื่อนก็หาครูท่าน อื่นแนะนำอบรมต่อไป สิ่งที่ทำก็ไม่ได้สูญเสียหรือหายไปไหน ถ้าเราเข้าใจในหลักแห่งพุทธศาสนาอยู่แล้ว...

บางครั้งเห็นเพื่อนๆบางท่านหยิบประเด็นในคำสอนของครูมาโจมตีกันว่าครูท่านนี้ถูก ท่านนี้ผิด อ้องจึงคิดว่า เป็นสิ่งที่น่าอันตรายในสังสารวัฎอันยาวไกลเป็นอย่างยิ่ง

ผิด ถูก อยู่ที่ใจเรา...
เป็นปัจจัตตัง

ถ้าเพื่อนๆศรัทธาคำสอนของครูท่านใดก็จงทำให้แจ้งประจักษ์
แม้ไม่ถึงสุดปลายทางย่อมรู้แก่ใจว่าผิดพลาดหรือคาดเคลื่อนเอง

 

ตอบน้องผึ้ง...
สิ่งที่มีอยู่ทำให้ประจักษ์ ไม่ต้องข่วนขวายเพิ่มเติ่มในสิ่งสิ่งที่ยังไม่รู้ชัดว่าจะก้าวถึง
ทำสิ่งที่มีให้ชำนาญและอบรมในสิ่งที่มีให้ครบถ้วน

ผิดพลาดขออภัยนะ พี่อ้องอ่านหลายรอบเลย ยากพอชม

 

คุณWutti

ความจริงของกายตอนนี้เป็นเช่นไร
ความจริงของจิตตอนนี้เป็นเช่นไร

รู้ชัดตรงไหน จิตก็อยู่ที่นั่นทำแบบง่ายๆ สบายๆ
ช่วงแรกอาจต้องฝืนใจเพราะสะสมมาจนทำให้อึดอัดใจ

พระพุทธองค์ตรัสว่า"เจตนาหัง ภิกขเว กรรมทานิ"ภิกษุทั้งหลายเราตรัสว่าเจตนาคือกรรม

ดังนั้นจิตที่ไหลแวบเพราะบังคับไม่ได้ ขาดองค์แห่งการเจตนา กรรมจึงไม่ปรากฏแต่ที่เศร้าหมอง ไม่สบายใจหดหู่ เพราะไปยึดรูปลักษณะมากอดยึดต่างหาก

ช่วงแรกพอไม่กดข่มอาจจะเห็นการกระเพื่อมสั่นไหว เหมือนคลื่นวงน้ำ เพราะยังละเหตุได้ไม่ทันด้วยเพราะสะสมเชื้อมาก่อน แต่เมื่ออบรมสติดีมากขึ้น เมื่อมีเหตุชนิดเดิมๆปรากฏและสติระลึกได้เพราะจดจำได้ในถิรสัญญา สติจะตื่นเร็วมากขึ้นเป็นลำดับ

จากที่ยังกระเพื่อมเริ่มหดแคบเข้ามาจนท้ายสุดก็หยุดเหตุได้...ด้วยเพราะอบรมสติมาดีทั้งสิ้น เราไม่หนี เราถูกสอนมาให้ต่อสู้กับความจริง ย่อมพบความจริง

อนุโมทนาครับ

 

What dreams may come



ผมเสียใจ ที่รัก แต่ผมมีบางสิ่งที่อยากจะบอก และผมเองก็มีเวลาเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ผมเสียใจในทุกสิ่งที่ผมจะไม่มีโอกาสได้ให้คุณ
ผมเสียใจที่ผมจะไม่สามารถทำให้คุณยิ้มได้อีก
ผมเพียงต้องการให้เราได้อยู่จนแก่เฒ่าไปด้วยกัน ได้หัวเราะด้วยกัน แม้ว่าร่างของเรานั้นจะสูญสลายไปพร้อมกันก็ตาม
เราก็จะยังคงอยู่ด้วยกันตลอดไป ณ ที่ทะเลสาบนั้น ในภาพเขียนของคุณ
เพราะที่นั่นคือสรวงสวรรค์ของเรา
จากเรื่อง What dreams may come…

ความ เศร้า ความเสียใจ ความพลัดพราก เป็นความคิดที่ย้อนกลับมาทำร้ายใจเราเองอย่างฝังลึก ความโกรธ ความอาฆาต ความชิงชัง เป็นความคิดที่ย้อนกลับมาทิ่มแทงใจให้เร่าร้อน

Sometimes,when you win,you lose.
Sometimes,when you lose,you win.
บางทีตอนที่เราชนะ เรากลับแพ้
บางทีตอนที่เราแพ้ เรากลับชนะ

ใครจะไปคาดคิดว่า โลกใบนี้ความโหดร้ายที่ย้อนมาทำร้ายคือใจเรา....
ใจเราไม่ยอมรับ เพราะเรายึดว่าเป็นใจเรา ของๆเรา

จิตใจที่ไม่มีตัวตนให้ตามจับ เงาแห่งมายาจิตที่หลอกลวง สายลมที่พัดกระทบละลายหาย
ความอบอุ่นที่ผ่านไป สายน้ำที่ไหลผ่าน แสงแดดที่ถูกเมฆบัง สรรพสิ่งเป็นสิ่งใด
คือสิ่งใด ทำไมจึงทำให้เรากอดมันระทมทุกข์

ตื่นเถิดที่รัก...ใจฉันจงตื่นขึ้นมาต่อสู้กับความจริง มีแต่เธอเท่านั้นที่จะทำให้ฝันฉันนั้นเป็นจริง



เธอจงมองดูความจริงแท้ที่ปรากฏ ดั่งเงามายาลวงหลอก สิ่งที่เธอเห็นคือสิ่งที่เป็นความจริงของธรรมชาติ ถ้าเธอเป็นเพียงผู้มอง ไม่เป็นผู้ตาม ไม่หลงยึดเอามาเป็นของเธอ...
ความทุกข์จะอยู่ที่ใดกันเล่า

" ที่รักตื่นเถิด..."คริส พูดกับภรรยาแอนนี่ที่ได้ฆ่าตัวตายผลแห่งความเศร้าหมองเกาะกุมจิตใจของเธอ ความพลัดพรากที่ได้สูญเสียลูกชายทำให้เธอทำใจไม่ได้ ความคิด ได้ย้อนกลับมาทำร้ายจิตใจเธออย่างแสนสาหัส คิดแล้วคิดอีกดั่งเพิ่มเชื้อฟืนในกองไฟ

"ที่รัก..."คริสมองภรรยาของตนด้วยน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม

ใน มิติแห่งภูตที่แอนนี่ไปสร้างห้องทางใจและไม่ยอมสนใจในสภาพรอบข้าง เธอเอาแต่คิด ย้อนคิด ในสิ่งเดิมๆที่เป็นเชื้อที่สะสมมาก่อนจะจุติจิตมาปฏิสนธิในอบาย

เธอ ตื่นไม่เป็น และแอนนี่ยิ่งสะสมวิบากมากยิ่งขึ้นเพราะเธอกำลังเพิ่มระดับจิตหยาบภายใน ปรุงแต่งความคิดในระดับที่คริสเองที่เป็นเทวดา แต่ยอมเข้ามาในมิติภูตเพื่อปลุกภรรยาให้ตื่น

"ผมเสียใจ ที่รัก แต่ผมมีบางสิ่งที่อยากจะบอก และผมเองก็มีเวลาเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ผมเสียใจในทุกสิ่งที่ผมจะไม่มีโอกาสได้ให้คุณ
ผมเสียใจที่ผมจะไม่สามารถทำให้คุณยิ้มได้อีก
ผมเพียงต้องการให้เราได้อยู่จนแก่เฒ่าไปด้วยกัน ได้หัวเราะด้วยกัน แม้ว่าร่างของเรานั้นจะสูญสลายไปพร้อมกันก็ตาม
เราก็จะยังคงอยู่ด้วยกันตลอดไป ณ ที่ทะเลสาบนั้น ในภาพเขียนของคุณ
เพราะ ที่นั่นคือสรวงสวรรค์ของเรา"แอนนี่มองสายตาและรับรู้ถึงเมตตากรุณาที่คริ สปลุกปลอบใจเธอให้ตื่น แต่เพราะการที่ยามเป็นมนุษย์ คริสก็เคยพูดและเตือนภรรยา ให้หยุด
ย้อนคิดมาทำร้ายจิตใจอย่างแสนสาหัส เมื่อเธอมาอยู่ในสภาพที่ไร้สติ

การช่วยเหลือของคริสแทบจะทำไม่ได้เลย...
แอนนี่กำลังจมอิ่งสู่อบายเบื้องลึกอย่างนานแสนนาน

"ที่รัก ตื่นๆ ขอร้องเถิด..."คริสเขย่าตัวแอนนี่และกอดเธอด้วยความรัก
สายน้ำตาของคริสไหลลงอาบแก้ม

" คุณจำเอาไว้ แม้ว่านรก ก็จะไม่กีดขวางความรักของผมที่มีต่อคุณ ผมจะลงนรกพร้อมคุณ"

อ้องขอตัวไปซับน้ำตาก่อน <!--emo&:31:--><!--endemo--> ความรักช่างยิ่งใหญ่จริงๆ
ถ้าแลกเปลี่ยนกรรมไ้้ด้ อ้องคิดเสมอว่า ขอให้เตี่ยแม่มีความสุข ถ้าท่านต้องไปอบายเพราะพลาดพลั้ง อ้องขอไปแทนที่ท่านจะได้ไม๊...

ความรักแท้ของคริสยอมที่จะเสียสละตน ไม่ขอเสวยสุขแต่เพียงผู้เดียว และทนไม่ได้ถ้ารับรู้ว่าคนที่รักต้องเสวยกรรมหนักอย่างนานแสนนาน

คริสกำลังจะถูกดูดกลืนด้วยแรงวิบากของภรรยา เพราะคริสเองก็เริ่มเกิดความเศร้าหมองเกาะกุมจิตเสียแล้ว <!--emo&:18:--><!--endemo--> ทามไงละเนี่ย ขอไปซับน้ำตาก่อน <!--emo&:31:--><!--endemo-->

 

What dreams may come





ความฝันที่ดูเหมือนความจริง ทั้งฝันดีและฝันร้าย
ในโลกแห่งความฝันที่ว่างเปล่า...
แต่เราคือใจไปสร้างให้ปรากฏเพราะจดจำได้หมายรู้จนบางครั้งแม้ความฝัน

ก็เรียกเสียงหัวเราะจนหนำใจ เรียกสายน้ำตาจนหลั่งไหล
เรียกเหงื่อท้วมจนน่าตกใจ วิ่งหนีจนหมดเรี่ยวแรง ตื่นก็ไม่ได้ นึกถึงคุณพระพุทธก็ไม่ถูก

ใจยึด ใจสร้าง ใจรับ จิตรู้เจตสิกปรุงในสิ่งที่ไม่รู้เพราะเข้าใจว่า จิตใจคือเรา

ในโลกแห่งมิติภูต แอนนี่ไม่ต่างจากคนเสวยกรรมเพราะความคิดที่ย้อนมาร้ายตนเอง ก่อนจะจุติจิตดับ แอนนี่มีความหดหู่ เศร้าหมองภายในอย่างหนัก เธอกระทำการฆ่าตัวตายในช่วงที่จิตเศร้าหมอง

จุติจิตดับและส่งต่อเนื่องได้ไปยึดอารมณ์อันเป็นเหตุใกล้จึงส่งให้แอนนี่ก้าวข้ามมิติภพเข้ามาสู่ดินแดนมิติภูต สถานที่ๆคุณดาก็เคยอยู่มาก่อน...

ในมิติภพแอนนี่ได้ไปสร้างห้องใจตนเองที่ติดสภาพที่พึงพอใจ แต่สภาพแห่งห้องกลับมัวหมองอับเฉา ข้าวของใช้มีแต่ความเก่า ความสกปรกรุงรัง ขาดซึ้งระเบียบเรียบร้อย

แอนนี่กำลังถูกองค์รักษาภพในแดนแห่งอสูรกายรักษาเสียแล้วและเธอก็กำลังเพิ่มวงจิตแห่งความหยาบซับซ้อนมากขึ้นไปเรื่อยๆ เหมือนคนไร้สติและยิ่งฝันร้ายเพราะใจของเธอแท้ๆที่ย้อนมาทำร้ายตัวเธอเองอย่างแสนสาหัส

ด้วยเพราะไม่เข้าใจ ด้วยเพราะไม่สามารถปล่อยวางอารมณ์ได้และไม่ได้ถูกฝึกอบรมในการเข้าถึงความจริงแห่งสัจธรรมของชีวิตที่ต้องมีการพลัดพรากตายดับสูญ

การเลื่อนภพลงสู่ที่ต่ำมากยิ่งขึ้นกำลังปรากฏกับเธอ เมื่อสภาวะของจิตเธอหยาบไปถึงขอบวงแห่งนรกภูมิ เธอจะไม่มีวันตื่นแบบไร้สติอย่างนานแสนนาน

เทวดาของเธอ ญาติของเธอที่จะมาช่วยเธอ อยู่หนใด คริสรับรู้แล้วแม้กระทั่งลูกชายตัวน้อยๆของเธอที่ผุดขึ้นมาในโลกแห่งวิญญาณที่คอยเป็นห่วงแม่ตลอดเวลา

พ่อและลูกคู่นี้กำลังจะช่วยปลุกคนที่รักให้ตื่นขึ้นมา

"ตื่นเถิดที่รัก ผมขอร้อง อย่าทำร้ายตัวเองด้วยความคิดอีกเลย..."

 

เมฆหมอกและสายลม



ในโลกแห่งความฝัน ในโลกแห่งมิติภพที่ซ้อนเหลื่อมกันอยู่นั้น
มีสภาพแห่งความหยาบและละเอียดที่ใจไปสร้างขึ้นมาทั้งสิ้น

ยิ่งจิตสะสมความหยาบแห่งอกุศลมากเพียงใด รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่จะปรากฏขึ้นทางใจยิ่งหยาบไปจนถึงที่สุด

อบายภูมิมีแต่ความว่างเปล่า สวรรค์ก็มีแต่ความว่างเปล่า แต่จิตที่ไปสะสมสมมุติในรูปนามต่างหากไปสร้างขึ้นมาล้วนๆทั้งบุญและบาปมาจากใจทั้งสิ้น

ในขณะที่เราโกรธจิตจะไปสะสมพลังงานชนิดหนึ่งที่มีสภาพอับเฉา เร่าร้อน เป็นรูปแบบของหมอกทึบ ครึ้มเทาดำ อบายจึงมีสภาพที่มืดมิด ดำทมึน ไต่ระดับไปจากแดนเปรต อสูรกายไปจนภูมนรก ส่วนความร้อนเกิดจากใจสัตว์ทั้งสิ้น

เผาพลาญใจของตนเอง...

เวลาใดก็ตามที่อ้องตื่นในฝัน ภาพในฝันจะคล้ายๆกับภาพที่ฝรั่งสร้างหนังใน
จินตนาการคือมีสีสรรที่เข้มและซ๊อฟ

แต่สิ่งที่ขาดไปคือมิติ ความสว่างของสีสรรที่สภาพของกายละเอียดจะเห็นไปทุกอณูของสี ส่วนความสว่างรอบทิศก็เต็มไปด้วยสีเข้มของรัศมีแม้แต่สิ่งของ ทุกๆสิ่งที่ใจเราไปสร้างมันขึ้นมาหรือไปรับรู้ในสิ่งที่ใจผู้อื่นไปสร้างขึ้นมาด้วยอำนาจของบุญอีกด้วย

สิ่งนี้ยากที่จะอธิบายในโลกแห่งบุญจริงๆ...

ด้้วยเพราะความเสมอภาคของจิต จึงผุดขึ้นมาในมิติภพที่เสมอกันแต่ต่างกันตรงอำนาจของการรับรู้ด้วยผลบุญที่แตกต่างกัน เทวดา นางฟ้า พรหม จึงมีรัศมีสีสรร อำนาจของใจแห่งบุญ เสวยบุญและอำนาจต่างกันออกไป

 

ไร้สิ่งตกกระทบบนพื้นผิว

ใครจะไปคาดคิดได้ว่า พระธรรมแห่งพระพุทธองค์นั้นเปรียบเสมือน
ย้อนคืนเข้าสู่สามัญ...ในลักษณะปราศจากสมมุติ

ไร้สิ่งตกกระทบบนพื้นผิว...

อ้องขอเปรียบเปรยธรรมในธรรมที่อ้องพิจารณาเอง ผิดพลาดขออภัยด้วย

จิตหด......

คลื่นน้ำขยายตัวอย่างต่อเนื่อง กระเพื่อมและสั่นไหว คลื่นแสง คลื่นเสียง ผัสสะกระทบถูก รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ต่างส่งผลต่อการกระทบบนพื้นผิว
ไหลกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นไปตามเหตุและดับไปเมื่อหมดกำลังของแรงส่งกระทบ

อ้องจะทำอย่างไร เมื่ออ้องโยนหินลงบนน้ำจะไม่ให้มีระลอกคลื่น...

อ้องทำไม่ได้เลยเพราะเป็นธรรมชาติแห่งความจริง ไม่ว่าจะหยิบวางด้วยอาการที่แผ่วเบา แม้แต่ขนนก หรือละอองฝุ่นที่อ้องคิดว่าคงปราศจากการกระเพื่อม แต่ฝุ่นที่เล็กละเอียดก็คือกิเลสที่ละเอียดในความจริงที่มองแทบไม่เห็นแต่มีการกระเพื่อมที่เราก้าวไม่ถึง

การโยนหินก้อนใหญ่เกิดเป็นวงคลื่นมหึมาเพราะเผลอหลงและปรุงแต่งเพราะขาดสติ

การระรึกรู้และสติปรากฏในจุด ตำแหน่งนี้ต่างหากที่อ้องจะหลอมกลมกลืนเข้ากับสรรพสิ่ง ไม่ปฎิเสธธรรมชาติแต่ไม่เกาะกุมธรรมชาติ

อ้องต้องทำลาย คลาย สมมุติวิปราสที่เหตุคือกายและจิต คือคลายอุปทานว่ามีเรา ของเราเสียก่อน

การอบรมสติจึงทำให้เกิด จิตหดตัว....และให้จิตที่แสนดื้อรู้ความจริง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งๆที่ปัญญาเข้าใจในธรรมคือ อ้องรู้แต่จิตอ้องไม่ยอมรู้ด้วย มันดื้อเพราะมันสะสมวิปราสมาหลายอสงขัยแล้ว อยู่ดีๆจะมาจับว่าสิ่งนี้ผิด สิ่งนี้ถูก

ก็ต้องให้เวลาจิตมันทำใจยอมรับเสียหน่อยก็ดี...

การอบรมสติที่จดจำได้หมายรู้ในสามัญลักษณะและสติปรากฏได้เพราะจดจำได้ในถิรสัญญาเป็นเครื่องเกิดสติมารักษาจิต

อ้องใช้คำว่ารักษาแทนการควบคุม...

บางครั้งอ้องจะเห็นจิตกระเพื่อมสั่นไหว ในสิ่งที่มีรูปลักษณะที่ใจยังมีอุปทานในขันธ์นั้นๆอยู่ บางครั้งการกระเพื่อมกลับอยู่ในจุุดตำแหน่งที่ระลึกรู้และเกิดสติและดับไป

ทำอย่างไรอ้องถึงจะอยู่กับจิตหนึ่ง ในธรรมหนึ่งได้ มีแต่หนึ่ง ไม่มีสอง
ทำอย่างไรอ้องจะหยุดการกระเพื่อมสั่นไหวที่ยังมีเป็นระรอกคลื่นอยู่เสมอ
ทำอย่างไรอ้องถึงจะทำลายจุด ตำแหน่ง หลอมกลมกลืนจนปราศจากการสืบค้นหาได้ ไม่มีอะไร ไม่เหลืออะไร บริสุทธิ์หมดจด สันติสุขแท้จึงปรากฏ

อ่านตำรามา1,000เล่ม ไม่เท่ากับการเข้าไปสู้กับความจริง

ใจอ้องมันเฉยๆ สบายๆ แต่สิ่งที่ออกมาจากใจคือจิตแม้สติก็มาจากใจ

ใจ จิต สติ เจตสิกมาจากแหล่งเดียวแต่อาการต่างกัน...

การอบรมสติทำให้เกิดการหดตัวเหมือนคลื่นน้ำ อ้องกำลังทำลายน้ำและทำลายสิ่งกระทบทั้งปวงโดยปิืดช่องแห่งวิญญาณและประหารที่จุด ตำแหน่งคือใจอ้องเอง การย้อนทวน การประหารกิเลสเพื่อกลับเข้าไปสู่สามัญลักษณะเดิม

พร้อมกับปัญญาที่รู้แจ้งแห่งวิมุตติ...
ใจเดิมเหมือนเด็กน้อยที่โง่เขลาถูกหลอกให้ลุ่มหลง
แต่ใจแท้แห่งสันติสุขจะรู้แจ้งแห่งสรรพสิ่ง จบกิจแห่งพรหมจรรย์

(ผิดพลาดอ้องขออภัย กรุณาอ่านด้วยการพิจารณานะครับ เป็นความเห็นส่วนตัว)

 

อนุโมทนาจ๊ะผึ้ง ทางเดินเหมือนกัน
ธรรมที่ประจักษ์แจ้งพบจึงคล้ายกันเพราะเข้าไปรู้ความจริงของธรรมชาติเหมือนกันไง ธรรมะจึงเป็นของกลาง เหมาะสำหรับผู้พัฒนากายและจิต
ดีแล้วทำดี อนุโมทนานะผึ้ง...

 

วาสนาคือเครื่องอยู่ สิ่งนี้เราสะสมเอาไว้ภายในนั่นล่ะ
ศรัทธาและปัญญาเป็นเชื้อที่สะสมมายาวนาน
บางคนทำสมาธิคำตอบก็ผุดขึ้นมาจากใจสิ่งนี้เรียกอดีตกรรมที่สะสมปัญญามาก่อน
บางคนก็ชอบฝันเหมือนเรานั่นล่ะ มีคำตอบในฝัน นิมิตในฝัน
นำมาตีความตามความหมายที่สงสัยก็จะคลายออก

เครื่องอยู่ก็คือวาสนา ส่วนเจ้าจิตใต้สำนึก เมื่อสติมีกำลังมากขึ้น ต่อให้ลึกล้ำยากจะหยั่ง
ก็ไม่พ้นสติและสัมมาสติ ยามที่สัมมาสมาธิปรากฏ สัมปชัญญะย่อมรู้ชัดจนหยั่งถึงในสัมมาทิฎฐิ

สะสมกำลังเข้าไว้ ในคุณธรรมทั้งมวล เมื่อเต็มกำลังก็คือกองทัพที่ต่อสู้ศัตรูกิเลสย่อมพ่ายแพ้ราบคราบ

อนุโมทนาผึ้ง..

 

อนุโมทนกับคุณผึ้งครับ เมื่อวานได้อ่านเรื่องเล่าของพระอาจารย์ปราโมทย์ ในสมัยที่ยังท่องเน็ต ยังไม่ออกบวช ทำให้คิดถึงคุณอ้อง ในอนาคตถ้าคุณอ้องไม่ตัดช่องน้อยพอตัวคงจะได้เป็นพระอาจารย์สอนกรรมฐาน ในรุ่นต่อไปแน่ครับ


ถ้าเมื่อใดคุณอ้องออกบวช ผมขอ นมัสการคุณอ้องให้อยู่ต่อโปรดมนุษย์ สัตย์โลกก่อนนะครับ สาธุ.......ครับ

 

อนุโมทนาครับคุณกองกอย...

มีน้องๆที่เก่งๆในนี้ไม่น้อยครับและเด็กรุ่น15-18ปีที่อ้องรู้จักหลายๆคน ก็เก่งๆกันทั้งนั้น
เชื่อได้ว่า...
พระศาสนาคงจะพอต่อสู้กับโลกแห่งวัตถุได้

อ้องยังงูๆปลาๆอยู่ครับ... ขออนุโมทนาคุณกองกอยนะครับ

 

รู้จิต จับจิต ทันจิตตน ย่อมรู้จิตผู้อื่นด้วยการหยั่งถึงด้้วยคลื่นกระทบ

ใครจะไปคาดคิดว่า ปลาโลมา จะสร้างคลื่นชนิดหนึ่งเพื่อหาปลาได้
ใครจะไปคาดคิดว่า ค้างคาวที่บินในท้องฟ้ายามค่ำคืนจะส่งคลื่นเพื่อตามหาวัตถุเป้าหมาย

จิตคนมีพลัง มีการแผ่ออก ยามที่โกรธจิตจะขยายออกเป็นรูปลักษณะที่อึดอัด
ขัดข้อง ผู้รับจะรู้สึกถึงความไม่สบายใจ อยากหนีไปให้ไกลจากคนๆนั้น

ยามที่จิตอบอุ่น ร่มเย็น สดชื่น สดใส เมตตาพรหมวิหารแผ่ออกเป็นปริมณฑล
คนใกล้ตัวจะรับรู้ถึงน้ำใส เย็นใจ ร่มรื่น เบิกบาน อยากอยู่ใกล้ สัตว์ คน เทวา นางฟ้า ผีบ้านผีเรือน อยากอยู่ใกล้ร่มไม้ชายคาที่ร่มเย็นและอบอุ่น

จิตมีพลังงาน แต่จิตไม่ใช่ตัวพลังงานหรือสสาร จิตกระทบอารมณ์ใด...
และยึดอารมณ์นั้น มากขึ้นๆๆ จิตที่รวมในจุด ตำแหน่งนั้นๆ จะสะสมพลังงานและแปรสภาพออกมาเป็นรูปแบบที่ฝรั่งเรียกว่าออร่า รัศมี สีสรร ตามที่อ้องเคยกล่าวมาแล้ว...

การที่เราเฝ้าดูจิตตามรู้อยู่เสมอ ทำให้เราทันจิตด้วยสติที่ระลึกได้ี่แวบเข้าไปรู้สภาวะธรรมของขันธ์ที่ปรากฏ

การที่เราทันจิตตน เราจะเห็นว่าจิตที่แวบเข้าไปรู้อารมณ์แล้ววางมันลง
ต้องอาศัยสติที่มีกำลัง มีใจที่เป็นกลาง เที่ยงธรรม

การที่เราจะรู้จิตที่เกิดดับแท้จริง แถมเกิดดับเร็วกว่าแสง
จิตต้องตั้งมั่น มีกำลังและมีอุเบกขาธรรมเป็นตัวเชื่อมโยง
จิตที่กลายมาเป็นใจเอกัคคตาจะเที่ยงธรรมที่จุดอุเบกขาเป็นแก่นกลางแห่งการตื่นรู้

มองความจริงที่ผ่านแวบเข้ามาเหมือนสายลม แสงแดดระยิบ เงาฉายส่องการที่เราจะรับรู้จิตผู้อื่นก็เหมือนเรารับรู้จิตเราอย่างถูกต้องเที่ยงธรรมเช่นกัน

ดังนั้นการที่เราเห็นจิตตนเหมือนเงาฉายแวบเข้ามา
เหมือนสายลมพัดผ่านหาย
เหมือนแสงแดดระยิบระยับ จิตผู้อื่นก็เป็นเช่นเดียวกัน

อ้องเองเป็นฆราวาส

ส่วนครูอาจารย์ที่เป็นพระภิกษุ ท่านจะไม่มาพูดละเอียดยิบ แต่อ้องเข้าขั้น ด่าตนเอง...

เพราะสิ่งที่เข้าไปรู้ไม่ได้ทำให้พ้นทุกข์ ไม่ได้เรียกว่าเก่ง ไม่ได้เป็นบ่อย ๆเพราะยังติดกามคุณ๕
ยังทำดี ทำชั่ว และอ้องก็ไม่ทนงตนเพราะคำว่าทนงตนมันจะทำลายปัญญาอ้องเองซะก่อน

การที่เราจะรับรู้จิต เห็นจิตจึงเป็นเรื่องแปลกๆ การตามรู้สภาวะที่ปราศจากสมมุติ มองด้วยปรมัตถ์ สิ่งที่ปรากฎ การรู้สึกตัวตื่น เราจะเห็นอะไรก็ไม่รู้ เรียกไม่ถูก อธิบายไม่ออก แต่ที่แน่ๆคือ ไม่ใช่เราแน่ๆ...

การที่เห็นเป็นเรา...

ก็เพราะมันเร็วมากในการสืบเนื่องและจับเอาสิ่งที่กลมๆ ก้อนๆในรูปลักษณะมารวมๆ ปั้นๆมากลายเป็นเรา

แม้กระทั่งจิตที่ไม่มีตัวตนก็เช่นกัน

อ้องเคยดูว่า นี่สัญญาความคิดของเรา จะบอกว่าไม่มีได้อย่างไร

จริงๆมันมีแต่เมื่อเราทันมันตรงจุด ตรงตำแหน่งที่รู้ถูก

สิ่งที่ดับละลายหายไปต่อหน้าต่อตาเรา และเกิดใหม่หายไปใหม่สิ่งที่หายไปมันเป็นอดีตไปแล้ว สิ่งใหม่ก็คือเชื้อที่ฝากกันมา

ก็มีแต่ของเดิมๆล้วนๆ ราคะตัวเดิม โทสะ โมหะ โลภะ ตัวเดิมทั้งสิ้นเพียงแต่แตกต่างในรูปลักษณะ

ที่ปรุงแต่งใหม่ก็มี เอาของเก่ามาปรุงใหม่ก็มี แต่จิตที่ปรากฏก็ของเดิมล้วนๆ ซ้าๆจนน่าเบื่อ และไร้สาระ จนบางครั้งมันเกิดคำว่า

จิตฉลาดรู้ คือจะโกรธไปทำไม เดี๋ยวก็หายไปแล้ว
ราคะมาก็หายไป
โมหะคิดนึกก็สิ่งเดิมๆเดี๋ยวก็หายไป
อยากจะคิดให้มีความสุข เดี๋ยวก็หายไป ทุกอย่างมันเริ่มเกิดคำว่า ฉลาด ปัญญามันเริ่มเห็นความจริงมากขึ้นและเริ่มเห็นความปรุงแต่งนั้นเป็นสิ่งที่ไร้สาระตามลำดับ

การที่เราอบรมสติ ตามรู้สภาวะธรรมตามจริงด้วยใจที่เป็นกลางด้วยกำลังของจิิตที่มีคุณภาพจึงทำให้เราตื่นกับปัจจุบันมากขึ้น การไม่เผลอหลงไปในโลกสมมุติ การปรุงแต่ง ทำให้ใจได้เกิดการพัฒนาตัวมันเองอย่างที่ไม่เคยเกิดมาก่อนเลย...

จิตของคนเราเกิดดับเร็วมาก เราจะเห็นชั่วแวบเหมือน
เงาของรูปนามผุดเข้ามาและหายไป แต่เราจะรู้ชั่วแวบขณะว่า

จิตสัมปยุตต์อารมณ์เช่นใด เพราะจะเหมือนเงาที่เราชำนาญในการดูเงาราคะ โทสะ โมหะ เป็นเงาที่ฉายแวบเข้ามา จิตที่จดจำได้หมายรู้จะถูกสติรักษาระลึกรู้ชัดว่านี่เป็นจิตชนิดใดโดยไม่ต้องไปบอก ไปคิด

คิดไม่ได้ทำให้รู้แต่ต้องอาศัยคิดในเบื้องต้นเพื่อให้จดจำสัญญาในอารมณ์
ภายหลังจึงทิ้งคิดโดยอัตโนมัติ ดูโดยปรมัตถ์อยู่ภายนอกไม่คล้อยตาม
เหมือนเราดูสายน้ำไหลผ่านหน้าของเราแต่ไม่ว่ายไปตามน้ำด้วย

นั่งดูบนบกอย่างสบายๆและอิสร...

ครู อาจารย์ที่เห็นจิตของศิษย์ที่ไปสัมปยุตต์กับอารมณ์โมหะจึงจะเตือนว่าหลง เผลอเข้าไป และปรุงแต่งโมหะสำทับจมแช่กับอารมณ์ เพราะโมหะคืออกุศล
ที่มนุษย์ล้วนเข้าไปจมแช่ตลอดชีวิต

บุคคล บางคนถ้าจิตเรามีกำลังดีพอเราจะเห็นแสงแวบสว่างสะอาดขาวใสฟุ่งเข้ามากระจายกว้างอออก แผ่เป็นวง ยามที่สัมผัสจะรู้ถึงความสดชื่น เย็นใจ สบายใจ เหมือนเราพึ่งตื่นนอนยามเช้ารับรู้อากาศที่สดใสสะอาดอย่างสดชื่น

นี่คือศีลแถมกลิ่นศีล และรัศมีแห่งคุณธรรม ไม่เสมอเหมือน บางคนกว้างกระจายไกล

นี่คือการสะสมพลังงานของศีล คุณธรรม เมื่อสัมผัสรูปรัศมีจะรู้ถึง
ความน่ารัก ความสดใส ความปลอดภััย ความสดชื่น ความน่านิยมยินดี

เพื่อน ๆ ก็มีศีล มีคุณธรรมเช่นกัน แต่แตกต่างกันไปตรงที่การสะสมแต่ละท่าน
คนที่อยู่ใกล้จะรู้ถึงความชื่นใจ มีสุข ปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้ท่านครับ

บุคคล บางคนทำสมาธิตนเองสม่ำเสมอ ทำความรู้สึกตนเองไม่ปล่อยให้กามคุณ๕ครอบงำ มีศีล มีคุณธรรมแถมยังมีกำลังของสมาธิที่รักษาเอาไว้ ด้วยการสำรวมสติ บุคคลคนนั้นจะมีรูปรัศมีสว่างสะอาดปกคลุม แผ่ความเย็นกระจายออก

วิญญาณ ร้ายเข้าใกล้ไม่ได้ รัศมีระยิบระยับเป็นกระกายที่สะอาดสดใส สว่างเป็นกระกายระยิบ เมื่อสัมผัสด้วยใจจะรับรู้ถึงความน่าเคารพ ความน่าเกรงขาม
ความน่าศรัทธา ความสบายและร่มเย็น นี่คือ ศีล คุณธรรมและสมาธิ มาไหลรวมกันในคน ๆ หนึ่ง จึงมีกระแสดึงดูดที่น่าเคารพศรัทธา

บุคคลบางคนอบรมสติ ปัญญาก่อเกิดเห็นความจริงของธรรมชาติตามจริง
ด้วย สัมมาสมาธิ มีสัมมาสติเป็นเครื่องรู้ มีอุเบกขาธรรมเป็นตัวเชื่อม มองความจริงด้วยสัมมาทิฎฐิ มีความเพียรชอบปรากฏ มีองค์มรรคทั้งหมดเคลื่อนไหว
เห็นแจ้งซึ้งอริยสัจ ละเหตุด้วยมหาสติแม้ชั่วขณะหนึ่งก็ลื้อภพลื้อชาติ

จิต ที่กลายมาเป็นใจและเข้าไปรู้ความจริงก็คือปัญญา เมื่อสัมผัสจะรับรู้ถึงความน่าบูชา น่ายกย่อง รูปดาวประกายพรึก แสงสว่างกระจายเป็นแวววาว
เป็นกลวยแสง เป็นดวงดาว สะอาดสดใส มีความโปร่งโล่ง มีความบริสุทธิ์สดใส มีศีลแห่งอริยมรรคปรากฎ ครูอาจารย์ที่เห็นจิตของศิษย์จะบอกได้ว่า
คนนี้เจริญสติเก่ง ทำวิปัสสนาดี มีปัญญาดี

รูปลักษณะแสงสี การสัมผัส การรับรู้ จะผุดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ท่านต้องเร็วต่อจิตตน จึงเห็นจิตผู้อื่นได้
ส่วนผมเอง แค่หางอึ่ง เป็น ๆ หาย ๆ รู้บ้างไม่รู้บ้างแต่เข้าใจจึงเขียนอธิบายมาให้อ่านกันดู

รู้จิตเราเท่าทันก็รู้จิตผู้อื่นครับ....

 

ยังไงก็กันเหนียวไว้ก่อนครับคุณอ้อง ถึงเวลานั้นคุณอ้องจะได้ระลึกได้ครับ

ทุกวันนี้ศาสนาเสื่อมลงมาก การที่จะได้รู้จักพระอริยสงฆ์สักองค์ มันเหมือนได้ทองคำ

ฉะนั้นต้องเกาะไว้ให้แน่นครับ ห้ามไปไหน 5 5 5 5