เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

น้ำตาร่วงแผละ ๆ เลยครับ

ขณะกำลังอ่านอยู่นั้น

รู้สึกขนลุกขึ้นมาแบบฉับพลัน

แล้วก็ไม่หายซักที

สักพัก ไฟฟ้าที่บ้าน ดับพรึบ

ตกกระใจมาก ๆ เลย

ผมพูดจริง ๆ นะครับ

ตอนนี้ งง เลย

สาธุ

 

ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาติ องค์สมเด็จพระนางเจ้า สุนันทนากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี ลงพระฉาย พระสถูปของพระองค์ครับ

สถูปพระนางเรือล่ม อยู่บริเวณน้ำตกพลิ้ว อำเภอแหลมสิงห์ จังหวัดจันทบุรี สร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5 สร้างเมื่อ พ.ศ. 2424 เพื่อเป็นที่ระลึกแก่สมเด็จพระนางเจ้า สุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี ภายในสถูปพระนางเรือล่มบรรจุพระอังคารของพระนางเจ้าฯ ด้วยเนื่องจากพระองค์ท่านเคยเสด็จประพาสน้ำตกพลิ้วเมื่อ พ.ศ. 2417 และทรงโสมนัสชื่นชมความงามตามธรรมชาติของน้ำตกพลิ้วยิ่งนัก ​

แหล่งที่มา :

• http://www.hamanan.com/tour/chanthaburi/stoop.html
• http://www.davance.com/g_history.html

 

ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาต ครับ

แหล่งที่มา :

• http://www.sakulthai.com/webboard/Questionv.asp?GID=2208
  

 

ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาติ ครับ

ทำหน้าที่เสร็จแล้ว ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

พระนางเรือล่ม

เพิ่งได้เหรียญรูปคู่พระนางเรือล่มถ่ายกับร.5 มา เป้นครั้งแรกที่ได้เห็น กำลังดูอยู่ว่าจะไปไหว้ท่านวันไหน พอดีมาเจอบทความนี้เข้า ขอบคุณมากที่นำมาลง

 

พระนางเรือล้ม

ของแบบนี้ต้องเจอกับตัวเองถึงจะรู้คับ

 

ความจริงคนที่เคยผูกพันกับพระมหากษัตริย์และพระมเหสีในอดีตก็มีมาก บางคนอาจเคยเป็นสนมท่าน บางคนอาจเคยเป็นลูกหลานท่าน บางคนก็อาจจะเคยเป็นข้าราชบริพารรับใช้ใกล้ชิด คนเหล่านี้จึงมีความรู้สึกแปลก ๆ เวลาที่ได้ยินเรื่องราวหรือได้กราบไหว้บูชาท่าน เป็นความรู้สึกผูกพันอย่างบอกไม่ถูก แค่ได้ยินชื่อก็รู้สึกคุ้นหู บางทีก็ร้องไห้โดยไม่ทราบสาเหตุ (ทั้ง ๆ ที่เราก็ว่าเราไม่ได้รู้สึกเสียใจนะ ทำไมจึงร้องไห้ก็ไม่รู้) อย่างตอนที่ไปอยุธยานี่ ไปนั่งไหว้สมเด็จพระศรีสุริโยทัย ต่างคนต่างมา สี่คนนั่งร้องไห้กันใหญ่ ไม่ได้รู้จักกันเลย คงเป็นเพราะชาวอยุธยาตอนช่วงเสียกรุงนั้นกลับมาเกิดกันมาก จึงยังมีความทรงจำและความรู้สึกผูกพันตกตะกอนอยู่ข้างใน ความจริงก็ไม่น่าแปลกอะไร พวกเราต่างคนก็ต่างเวียนว่ายตายเกิดกันมาตั้งไม่รู้กี่ชาติแล้ว ก็อาจจะมีบ้างซักชาตินึงที่เราอาจเป็นเสี้ยวหนึ่งของประวัติศาสตร์ก็เป็นได้



อ่านแล้วขนลุกมากๆเลยค่ะ โดยเฉพาะข้อความข้างบนนี้



<!-- / message --><!-- sig -->

 

ขนลุกอย่างไม่มีสาเหตุค่ะ

เปืดอ่านทีไรรู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมา

 

สวัสดีค่ะ...เป็นครั้งแรกที่เข้ามาเวปนี้เพราะกระทู้นี้ค่ะ

 

พอได้อ่านกระทู้นี้แล้วทำให้เกิดข้อสงสัยหลายๆอย่างเพิ่มมากขึ้นแล้วข้อสงสัยนี้เกิดขึ้นกับตัวของเราเองไม่นานมานี้ เมื่อก่อนก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้น่ะค่ะ พอมาวันนึงที่ได้รู้จักและเข้าไปปฎิบัติธรรม มันเป็นเหมือนประกายอะไรสักอย่างที่ผุดขึ้นมาทำให้หวนนึกถึงอดีตเก่าๆที่อยู่ในความรู้สึก ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อใดและตอนไหนบางทีตัวเราเองคิดเองยังนึกเลยว่าเราเพี้ยนไปรึป่าว แต่ด้วยความสงสัยก็เลยอยากที่จะคำตอบให้ตัวเอง...มันเริ่มจากที่เข้าไปปฎิบัติธรรมได้บวชเนกขัมมะได้ฝึกสมาธิ...
หลังจากนั้นก็จะฝันเห็นตัวเองบ่อยครั้งแต่ทุกครั้งมันจะเป็นสถานที่เดิมๆเห็นตัวเราเองนุ่งชุดขาวอยู่บ้านเรือนไทย
แบบสมัยก่อนมีข้าทาสบริวารบางครั้งฝันว่าตัวเองเป็นเมียของทหารซึ่งเป็นทหารที่อยู่บนหลังช้าง
เวลาที่พระนเรศวรออกรบก็มี(ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะถ้าใช้ภาษาไม่เหมาะสม)...จนเมื่อไม่นานมานี้มีเหตุที่ทำให้ตัวเรา
เองหันมาค้นคว้าหาข้อมูลของพระนางเรือล่มมากขึ้น...มีบุคคลอยู่ท่านนึงซึ่งเป็นที่นับถือของเราเป็นอาจารย์สอนธรรม
ให้กับเรา เราจะเรียกท่านว่าปู่ ได้บอกกับตัวเราว่า เราเนี่ยในอดีตเป็นคนขององค์รัชกาลที่5โดยตรง
ก็เลยนึกถึงความฝันของแม่เมื่อประมาณปี2540เราเข้าเรียนที่ราชภัฎสวนสุนันทา
แม่ไม่เคยไปที่วิทยาลัยแล้วแม่ก็ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับที่วิทยาลัย แต่แม่กลับฝันว่า
มีผู้หญิงนุ่งชุดไทยพร้อมด้วยนางกำนัลมาหาเราที่บ้านพอกลับจากเรียนแม่เล่าให้
ฟังก็เลยเอารูปขององค์พระนาง(ศิษย์สวนสุนันทาเราจะเรียกตัวเองว่าลูกพระนางค่ะ
แล้วก็เรียกสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ว่า "องค์พระนาง" หรือ "องค์แม่")ให้แม่ดู แม่ก็ถึงกลับตกใจเพราะที่แม่เห็นในความฝันคือองค์แม่นั่นเอง...ก็เอาความฝันนี้เล่าให้ปู่ฟัง แล้วเราก็ถามปู่ว่าใช่รึป่าว ปู่ไม่พูดอะไรท่านเพียงแต่ยิ้มแล้วก็พยักหน้าบอกว่านั่นแหละ แต่มันก็ยังไม่กระจ่างกับตัวเราในความรู้สึกตอนนั้นมันเลยกลายเป็นสาเหตุที่ต้องใหค้นหานี่แหละค่ะ

 

แต่มีเรื่องน่าแปลกอยู่อีกเรื่องที่ก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าคืออะไรแต่มันคือความจริง จะมีภาพอยู่ภาพนึงขึ้นมาให้เห็นอยู่บ่อยครั้ง เหมือนมันเพิ่งเกิดมาไม่นานแต่จริงมันไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเราเลยในปัจจุบันตั้งแต่เด็กจนโต ภาพที่ว่าเรามักจะเห็นเรือกำลังพลิกคว่ำแล้วตัวเราเองก็ตกลงไปในน้ำมันมืดมากจนมองอะไรไม่เห็น นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ทุกวันนี้เรากลัวการขึ้นเรือเป็นที่สุด ตอนสมัยเรียนต้องนั่งเรือข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาจำได้เลยว่าครั้งนั้นมือสั่นใจสั่นบอกไม่ถูก เพื่อนต้องคอยหายาดมให้ตลอด...ถ้าเลี่ยงได้ก็ขอเลี่ยงที่จะขึ้นเรือเพราะมันกลัวจริงๆค่ะ เมื่อประมาณกลางเดือนที่แล้วได้ไปเข้าพิธีครอบครู...หลังจากนั้นก็กลับมาฝันแปลกๆอีก หลายครั้ง...และล่าสุดเมื่อประมาณ3วันที่แล้ว ก่อนนอนก็สวดมนต์นั่งสมาธิแต่วันนั้นไม่รู้นึกยังไงก็พูดกับตัวเองว่าขอเชิญองค์เทพองค์ใดก็ตาม ที่อยู่กับตัวลูกคอยปกปักรักษาตัวลูกอยู่ก็ขอเชิญออกมาร่วมกันสวดมนต์ภาวนาและฝึกสมาธิ หลังจากนั้นก็นั่งสมาธิ มันเกิดอาการแปลกทั้งที่นั่งได้ไม่ถึง10นาที เรารู้สึกตัวตลอดน่ะเราไม่ได้หลับ แต่สิ่งที่เรารู้สึกคือปากมันสั่นใจมันก็สั่นเต้นรัวไปหมดเลย มันเริ่มหวิวๆเหมือนคนจะหลับ เรารู้สึกแต่เราบังคับตัวเองไม่ได้ ตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เลยบังคับตัวเองถอยออกมาจากสมาธิ อยากรู้ค่ะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไรมันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แล้วทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องราวขององค์แม่มันเจ็บจี๊ดที่หัวใจทุกครั้งบางครั้งก็ร้องไห้ออกมาตั้งใจไว้เหมือนกันว่าจะต้องไปไหว้ท่านที่วัดกู้ให้ได้

 

เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่นะครับ
ขออนุโทนากับพระนางด้วยครับ

 

ขนลุกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

ตอนอ่าน ขนลุกซู่ เลยครับ

 

ขอเชิดชูที่พระนางมีความรักลูกอย่างสุดซึ้งครับ แม้แต่ชีวิตตนเองพระองค์ก็ยินดีสละเพื่อปกป้องลูก นี่แหละครับ ความรักแท้อันยิ่งใหญ่ที่แม่มีต่อลูก

 

พี่อำนวยกรณ์คะ

สบายดีหรือเปล่าคะตอนนี้เชียงใหม่อากาศหนาวมากเลยค่ะ

อยู่ทางโน้นดูแลและรักษาสุขภาพของตัวเองด้วยนะคะ

คิดถึงทุกเวลาค่ะ

โมเย

 

ขออนุญาตชวนทุกท่านในห้องนี้ไปดู การ์ตูนพระพุทธเจ้า ก่อนที่จะ..............

 

หลังจากที่อ่านเนื้อหาในกระทู้ก้อรู้สึกสงสารในเคราะห์กรรมของท่านและสงสารพระกุมารีน้อยและพระราชโอรสในพระครรภ์ด้วย ตัวเองไม่ได้มีความรู้ในเรื่องราวของพระองค์ท่านเลยแต่พอได้มาอ่านรู้สึกสลด นั่งอ่านไป ร้องไห้ไป ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองจะต้องทำอะไรซักอย่าง เพื่อที่จะได้ระลึกถึงท่านตลอดไป

 

ประกาศเกียรติให้กึงก้อง พร้อมแซ่ซ้องคนสรรเสริญ

ประชาราษรำลึกมิเบือนเมิน สรรเสริญในพระทัยงาม

แม่เอยงามทุกสิ่ง เพรียมพร้อมจริง หญิงสยาม

งามกิจ ล้วนยิ่งงาม งามจริยวัตร งามจรรยา

งามล้ำน้ำใจแม่ สุดงามแท้หาใดปาน
ด้วยรักสุดวิญญาณ แม้ต้องผลาญดวงชีวี

ล่มเอย.....ไม่ลืมร้างจาง ล่มเรือใช่ห่างล่มร้างรักไกล

ขอความรักท่านทรงสถิตย์ใน หนึ่งในดวงหฤทัยจอมราชันย์

 

แน่นอนจริง ๆ ของแบบนี้ต้องเจอกับตัวนั่นล่ะครับ ถึงจะเรียกว่า ใช่เลย!!!