เมืองบาดาลสวรรค์ & เรื่องดีดี..มีไว้แบ่งปัน

เล่ามาเลยยย...สงสัยจะเป็นเลขหวย อิอิ

 

ไม่มมมมมมมม มิใช่หวย แต่ฝันนั้นน่าแหยงจนไม่กล้าเล่า

 

อ้าววว..แหยงๆๆๆ (eek)

 

ตอนที่ ๘

อาจารย์ที่ฝึกถามเราว่าเห็นอะไรบ้าง เราก็ตอบว่า " หนูก็ งงๆ ค่ะ อาจารย์ฯบอกให้หนู
ไปกราบองค์สมเด็จพระพุทธเจ้า แต่หนูเห็นใครไม่รู้ค่ะ " แล้วเราก็เล่ารายละเอียดให้ฟัง
สำหรับเราแล้ว ถ้าพูดถึงองค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้า เราก็นึกถึงพระพุทธรูปที่เคยเห็นโดยทั่วไป
หรือไม่ก็เป็นคนอินเดียแต่งกายนักบวช ตามหนังพุทธประวัติที่เคยดูค่ะ แต่ที่เห็นไม่ใช่นี่นา
อาจารย์ฯ บอกว่า ที่เห็นคือท่านวิสุทธิเทพ เราได้ยินก็ งงๆ อีกแหล่ะ ก็ไม่รู้จักนี่นา แห่ะ แห่ะ
หลังจากนั้นเราก็เดินออกมาจากห้องฝึกฯ แล้วเดินไปที่รถที่จอดอยู่ในลานจอดรถหน้าวิหารแก้วค่ะ
พอเราเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อย ก็สตาร์ทติดเครื่องรถยนต์ ยังไม่ทันเข้าเกียร์เลยค่ะ
เราก็ร้องไห้ ร้องๆๆๆๆๆๆๆ ร้องมากร้องมาย สะอึกสะอื้นฮั่กๆๆๆ จนไม่สามารถขับรถออกไปได้
เราเลยร้องไห้อยู่อย่างนั้น ประมาณ ๑๐-๑๕ นาที..

 

บทส่งท้าย

เราร้องไห้ไปได้สักพักหนึ่ง ด้วยความสงสัยเรื่องท่านวิสุทธิเทพ ก็เลยโทรศัพท์
ไปถาม ผอ.โรงเรียนพระสุธรรมฯ (โรงเรียนของท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำ) ผอ.โรงเรียนฯ
ก็บอกว่า อ้าวไม่รู้จักเหรอ อยู่ตรงข้ามกับประตูโรงเรียนของหลวงพ่อเลย ลองไปดูสิ
แล้วเค้าก็ถามต่ออีกว่า เสียงชอบกลกำลังทำอะไรครับ เราเลยบอกว่า กำลังร้องไห้อยู่ค่ะ
เค้าเลยหัวเราะซะงั้น ...ฮึ !!! แล้วเราก็ขับรถมาดูท่านวิสุทธิเทพตามที่ ผอ.โรงเรียนบอก
พอมาถึงก็ธรรมดาค่ะ ไม่มีรู้สึกอะไรพิเศษ..วันอาทิตย์เราก็มาฝึกอีก ๑ วันค่ะ
หลังจากฝึกครบสองวันแล้ว เราก็ไม่เคยไปฝึกมโนมยิทธิที่วัดท่าซุงอีกเลยค่ะ
แล้วอารมณ์ความรู้สึกของเราที่ปลื้ม อิ่มเอมใจ เมื่อได้มองสมเด็จองค์ปฐมนั้น ก็หายไปค่ะ

ปล. อยากบอกเพื่อนๆ สมาชิกว่า ถ้ามีโอกาส ลองไปฝึกดูนะคะ
ก็อาจจะได้ประสบการณ์อะไรบ้าง เราเชื่อว่าสิ่งที่เราเห็นนั้น เป็นด้วยบุญบารมี
ของท่านหลวงปู่ปาน ท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำ จึงทำให้เราได้เห็น เพราะหลังจากนั้นมา
เรานั่งสมาธิที่บ้าน ก็ไม่เคยเห็นอะไร สิ่งใด หรือใคร ในสมาธิ แบบชัดเจน
ชัดมากๆ ชัดยิ่งกว่ามองด้วยตาเปล่าค่ะ

ปล.ครั้งที่ ๒ เราอยากโม้เรื่อง...ตาทิพย์ มีจริงหรือ ?
แต่ไม่รู้ว่าจะมีใครมาอ่านบ้างไหมน้าาาา (อิอิ) อยากโม้แบบคนไม่มีญาณ
ไม่มีฌาณ สวดมนต์ก็ไม่เก่ง นั่งสมาธิก็แบบเล็กๆ น้อยๆ ค่ะ

 

ก็เค้าคนหนึ่ง คุณมิกคนหนึ่ง คุณธารทองคนหนึ่ง คุณ thain2507 คนหนึ่ง แล้วเพื่อนๆญาติธรรมอีกหลายคน ยังไม้พอรึแม่สิริเทวี รีบว่าวมาเลย ปูเสื่อ นอนน้ำลายไหล รอมาหลายฮักๆ แล้วแม่

ปล.ขออภัยค่ะ ที่แอบอ้างชื่อท่านๆทั้งหลาย (f)

 

จร้าาาาา คุณนายดาวเรือง
ก็แค่..ผู้ใหญ่เรียกร้องความสนใจ อิอิ :boo:

 

ตาทิพย์..มีจริงหรือ ?​

ตอนที่ ๑

หลังจากที่เราได้ประสบการณ์จากการฝึกมโนมยิทธิ ตามที่โม้ๆๆ มาซะหลายตอนทีเดียวเชียว
เราก็ย้ายไปทำงาน ที่ จ.ระยอง ในปี ๒๕๕๒ ช่วงปลายปี เราก็ได้เริ่มนั่งสมาธิกับเค้าบ้างหล่ะ
ก็ไม่จริงจังเท่าไรค่ะ ตามประสาคนสวดมนต์ไม่เก่ง แต่โม้เก่ง..อิอิ :boo:
นานนนนนนนน สักครั้งนึง ที่จะเข้าวัดไปสวดมนต์เย็น ตามพรรคพวกชวนไปค่ะ
จำได้แม่นว่า เราเริ่มนั่งสมาธิภาวนาพุทธโธๆๆ ในวันที่ ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๒ ค่ะ
ส่วนใหญ่ก็นั่งสมาธิที่บ้านค่ะ เล็กๆน้อยๆ พอได้พักกายพักใจ ก็คิดมาก เห็นมาก พูดมาก มาทั้งวันแล้วนี่นา
ได้อาศัยพักกายพักใจ ตอนนั่งสมาธินี่หล่ะ..สบายๆๆๆ สงบๆๆๆ นิ่งดีค่ะ

 

ตอนที่ ๒

แล้วก็มีคืนหนึ่ง ก็นั่งสมาธิก่อนนอนเหมือนเดิมค่ะ ภาวนาพุทธโธๆๆๆ
ดูกายไป ทำความรู้สึกตัว มีกาย เห็นรูปร่างกาย ส่วนคำภาวนาก็ภาวนาบ้าง ไม่ภาวนาบ้าง
พอถึงระยะหนึ่ง ความรู้สึกว่าใจสงบนิ่งดี ไม่คิดเรื่องอะไรต่อมิอะไร
แล้วเหมือนกับว่า เรามีตานะ งัยหล่ะ คือนั่งสมาธิเราก็นั่งหลับตา ปิดเปลือกตา มีแต่ความมืด
แล้วในความมืดนั่น เหมือนกับว่าเราลืมตา แบบเปลือกตาปิด แต่ลูกตาเรามองไปที่ความมืดตรงเปลือกตา
(ต้องพยายามเข้าใจนะคะ..เราเป็นประเภท ต้องแปลไทย เป็นไทย อิอิ)
ตอนนั้นเราก็นึกถึงพระธาตุลำปางหลวงค่ะ (ก็นัดสมาชิกแก๊งค์ไว้ค่ะ ว่าจะไปเที่ยวในฝันกัน)......

 

ตอนที่ ๓

เล่าต่อค่ะ....ตอนนั้นนั่งสมาธิ หลับตาภาวนาพุทธโธๆๆๆ มีความรู้สึกว่ามองไปข้างหน้า
ก็มีแต่ความมืด เลยนึกถึงคำว่า พระธาตุลำปางหลวงค่ะ ที่บอกว่านึกถึงคำ คือ เรานึกถึงชื่อเฉยๆ
ไม่ได้นึกถึงภาพค่ะ สักพักหนึ่ง ก็เห็นจอสี่เหลี่ยมขาวๆ ปรากฏขึ้นที่เปลือกตาค่ะ ซึ่งเดิมมีแต่มืดดำ (ก็หลับตานั่งสมาธินี่นา)
แล้วก็มีภาพเจดีย์พระธาตุลำปางหลวงค่ะ ภาพที่เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไร
เราก็ยังมองที่จอสี่เหลี่ยมอยู่ ภาพจะค่อยๆชัดขึ้น ตอนนั้นเราคง เอ๊ะ ! อ๊ะ ! ..ภาพเลยหายไปค่ะ :'(

ปล. ที่เล่าเรื่องนี้ ก็แค่แบ่งปันประสบการณ์ค่ะ (เพื่อนสมาชิกจะทดลองบ้างก็ไม่หวงค่ะ..อิอิ)
ซึ่งเรื่องนี้ทำให้เราเชื่อว่าตาทิพย์ ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสบอกนั้น มีจริง ทำได้จริง ค่ะ...แต่เราไม่สามารถ
กำหนดได้ ควบคุมได้ มาเอง ไปเอง ประมาณนี้ค่ะ...เพราะเราก็ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องมองเห็นภาพที่นึกถึงอีกเลยค่ะ

 

สุดยอดดดด

 

อร๊ายยยยยย...เขิลลลลลลจุงเบยยยย

dannce_


แล้วเค้าจะมาโม้ๆๆ ใหม่น้าาา เรื่อง หูทิพย์ มีจริงหรือ ? อิอิ (ได้เหยื่อมาอ่านระ)

 

มีดิ เมื่อนานมาแล้วววว และก็หลายปีดีดัก เวลาที่ตื่นนอนสายๆ ก่อนตื่นนี่จะได้ยินเสียงหลายคนคุยกันดังสนั่นหู ก่อนหนึ่งในเสียงนั้นจะตะโกนเรียกชื่อ และพูดว่า ตื่นได้แล้ววววววว สายแล้วววววว.... พอตื่นขึ้นมาปุ๊ป เงียบสนิทททท อ้าวนอนกลางแดดเลยรึเรา คริคริ..

 

หูทิพย์..มีจริงมั้ย?..ไม่รู้นิ..แต่ว่า..

สมัยพักอยู่หอหญิงหน้ารามฯ..ตอนเช้าลงไปตากผ้าตรงลานด้านล่าง
ก็ปิดล็อกห้อง..และเปิดไฟทิ้งไว้..ใครผ่านไปมา ต้องคิดว่า เจ้าของห้อง
คงอยู่ในห้องนิ

เราตากผ้าไม่นาน..แต่ระหว่างนั้น..คล้ายได้ยินเสียง ประมาณว่า..ให้
ขึ้นไปดูห้อง..แต่ใจค้านว่า ไม่ต้องหรอกมั้ง..เสียงเร่งให้ไปดูห้องอีก
ใจก็ค้านว่า ห้องปิดดีแล้ว ไม่เป็นไร..เป็นอยู่แบบนี้หลายรอบ..จนตากผ้า
เสร็จ

ขึ้นไปบนห้อง..มองเห็นแต่ไกล..หน้าต่างมุ้งลวด ซึ่งอยู่ใกล้ประตูโดนเจาะ
พอให้มือลอดผ่านไปปลดล็อกลูกบิด..กระเป๋าสตางค์ไม่หาย แต่เงินข้างใน
หายเกลี้ยง (กระเป๋าวางไว้ที่เดิม)..ทองในตู้ฯ ก็หาย..แบบไม่ต้องค้นเยอะ

สรุป..น่าจะเป็นฝีมือคนใน..คนรู้จักนั่นแหระ..เฮ้อ..ก็ไม่เชื่อเสียงนิรนามเอง
นินา..

 

ได้ยินแบบนี้ เราเคยมีประสบการณ์ครั้งนึง ที่ จ.ระยอง
คล้ายๆ กันเลยนิ คงนอนจะเพลินหล่ะ ได้ยินเสียงเรียกชื่อ ครั้งเดียว
เสียงค่อนข้างสูง ชื่อจริงซะด้วย เราได้ยิน..ก็ลืมตาตื่น เด้งดึ๋งง จากที่นอน อิอิ

ถ้าต้องเสียทรัพย์ ก็คงต้องเสียอยู่ดีมั้ง แต่ได้ประสบการณ์ อิอิ
มิกกี้เลยมีประสบการณ์สภาวะหูทิพย์
เรื่องแบบนี้ สำหรับพี่นะ จะเห็นก็เห็น จะรู้ก็รู้ จะได้ยินก็ได้ยิน...กำหนดเองไม่ได้ซะงั้น
เคยมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันค่ะ ได้ยินเสียงที่ข้างหูเลย เสียงคนอื่น ที่ไม่รู้จักค่ะ
เคยได้ยินแบบนี้ที่ข้างหู ๓ ครั้งหล่ะ แล้วจะมาโม้ๆๆ มั่ง :boo:

 

ประสบการณ์สภาวะหูทิพย์ ครั้งที่ ๑

ตอนนั้นทำงานอยู่ที่ จ.ระยอง ค่ะ แล้วมีพระรูปหนึ่งท่านละสังขาร วัดของท่านอยู่ที่ จ.จันทบุรี
เป็นวัดสายธรรมยุติ สรีระของท่านก็ไว้ที่วัดมีพิธีสวดพระอภิธรรมตามปกติค่ะ
เราก็ได้ไปกับพี่สาวคนนึงที่รู้จักกัน ชวนกันไปกราบสรีระของท่าน
แล้วเป็นเรื่องปกติของพระสายธรรมยุติ ที่จะมีครูบาอาจารย์มาร่วมพิธี มีการเทศน์แบบมาราธอนก็ว่าได้
ระหว่างที่เรานั่งบนศาลา เพื่อรอพิธีสวดพระอภิธรรม ก็มีพระครูบาอาจารย์สายธรรมยุติรูปหนึ่ง
มาในบริเวณงาน บรรดาลูกศิษย์ก็พาทะยอยกันเข้าไปกราบท่าน
เรากับพี่คนที่ไปด้วยกัน ก็เข้าไปกราบท่านเหมือนคนอื่นๆ ค่ะ
กราบเสร็จ เราเดินออกมา ห่างประมาณ ๕ เมตร ก็ได้ยินเสียงที่ข้างหูค่ะ
ว่า " ให้พึ่งพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ "
ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดสงสัยอะไร คิดว่าเป็นเสียงของพระท่าน
พอมานั่งที่นั่งเดิม พี่คนที่ไปด้วยก็บอกว่า " พี่เห็นหลวงปู่มองตามหัวน้องเลยนะ
มองขึ้น มองลง สามครั้ง ตามที่น้องกราบเลย "
เราเลยสงสัยสิ สงสัยตามประสาเรา เอ๊ะ !!! อ๊ะ !!! เหมือนเดิม อิอิ
เพราะหลวงปู่ไม่ตะโกนอะไรเลย สำหรับเสียงที่เราได้ยินก็ไม่รู้ว่าเป็นเสียงของท่านใด
เราก็ได้แต่ซาบซึ้งในความเมตตาของท่านเจ้าค่ะ สาธุๆๆ

 

ประสบการณ์สภาวะหูทิพย์ ครั้งที่ ๒

ครั้งนี้ พี่คนเดิมก็พาไปวัดสาขา ของวัดหนองป่าพง ค่ะ
พี่เค้ารู้ว่าเราเคารพ นับถือ ท่านหลวงปู่ชา พอมีวาระ หรือมีโอกาส
ก็มักพาไปวัดสาขาของท่าน หรือไปร่วมกิจกรรมที่เกี่ยวกับท่านค่ะ
วัดนี้อยู่ที่ จ.ชลบุรี ขับรถมาทางบ้านบึง-แกลง ค่ะ
คณะเรามี ๓ คน ก็เข้าไปในวิหารกราบพระ ตามปกติค่ะ
กราบเสร็จก็ออกมา เราเดินนำหน้า พอก้าวพ้นประตูปั๊บ ก็ได้ยินเสียงข้างหูเลยค่ะ
" มาจากไหนกันหล่ะโยม " เราได้ยินปุ๊บ ก็ เอ๊ะ !!! อ๊ะ !!! หันซ้าย มองขวา
หันหน้า หันหลัง อิอิ ก็ไม่พบท่านใดค่ะ มีแต่พรรคพวก ๒ คน ที่เดินตามมาข้างหลัง
เค้าก็ไม่ได้ยินค่ะ ส่วนเรามองไม่เห็นต้นเสียง เราก็เฉยๆ ค่ะ
แบบว่า งงๆๆ เลยเฉยค่ะ

 

ประสบการณ์สภาวะหูทิพย์ ครั้งที่ ๓

ครั้งนี้พิเศษหน่อยค่ะ เพราะพี่สาวคนเดิมแหล่ะ พาเราไปถือศีลอยู่วัด ๓ วันค่ะ
วัดนี้ก็เป็นวัดสายธรรมยุติ อยู่ใน จ.ระยองค่ะ พระอาจารย์บอกว่า ให้เราชาร์ตแบตซะบ้าง
พวกเรา ๓ คน ก็เลยพร้อมใจกันไปอยู่วัด ๓ วัน ๒ คืน ค่ะ
กลางคืนก็ไม่มีอะไรพิเศษค่ะ เหตุมาเกิดตอนกลางวันนี่แหล่ะ
แม่ชีที่วัด ชวนพวกเราสวดอิติปิโสค่ะ ประมาณช่วงบ่ายๆ
เราก็ไปสิคะ บทสวดนี้พอสวดได้ค่ะ สบายๆๆ
พอไปถึงที่นัดหมาย ก็มีแม่ชี ๒ ท่าน ฆราวาส ๔ คน ค่ะ
แม่ชีบอกว่าจะสวดอิติปิโส ๑๐๘ จบ
อุ้ต้ะ !!! พระเจ้าช่วย กล้วยทอด..แห่ะ แห่ะ (เราน่ะ นึกในใจ แบบดังๆๆ ก็คนสวดมนต์ไม่เก่งนี่นา)

 

ประสบการณ์สภาวะหูทิพย์ ครั้งที่ ๓ (ต่อ)

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว รับปากแม่ชีแล้วนี่นา ก็เริ่มสวดอิติปิโสกันค่ะ
เรารึนึกว่า สวดทั้งหมด จริงแล้วสวดบทแรกเท่านั้นค่ะ อย่างนี้พอไหวๆ อิอิ
บริเวณนัั้นจะเป็นเขาค่ะ ต้องเดินขึ้นไปเล็กน้อย ก็จะมีวิหารอยู่
มีตู้กระจก ภายในตู้กระจก ก็จะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ญาติโยมเคารพบูชาค่ะ
ก็หาที่นั่งกันตามชอบใจ จะอยู่บริเวณด้านหน้าตู้กระจกค่ะ
เรานั่งท้ายสุด ต่อจากที่เรานั่งก็เป็นบันได ขึ้นลง ของวิหารค่ะ
....พอสวดไปได้สักพัก เราก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนมาสวดมนต์ที่ข้างหูค่ะ
เราก็นึกว่า ดีเหมือนกัน มีคนมาช่วยสวดมนต์ด้วย แล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรค่ะ
แต่ว่า..เรื่องไม่จบแค่นั้นค่ะ ระหว่างที่สวดมนต์อยู่ แม่ชีจะมองไปด้านหน้าที่ตู้กระจกบ้าง
หันกลับมามองเราบ้าง พอสวดอิติปิโสครบ ๑๐๘ จบ
แม่ชีโมทนาบุญร่วมกัน และให้อุทิศบุญกุศลค่ะ แล้วบอกเราว่า
เห็นมีใครมานั่งข้างหลังเรา ให้เราอุทิศบุญกุศลเผื่อแผ่ให้เค้าด้วย
แค่นั้นยังไม่พอ ให้คนอื่นกลับลงมาได้ ส่วนเราให้นั่งสมาธิเจริญภาวนาต่อค่ะ โดยมีแม่ชีนั่งเป็นเพื่อนอยู่ ๑ ท่าน....

 

สภาวะตาทิพย์ หูทิพย์ สำหรับเราที่สวดมนต์ไม่เก่ง นั่งสมาธิบ้างเล็กน้อย
เข้าวัดบ้าง นานๆๆๆ ครั้ง เราว่าเป็นเรื่องที่กำหนดไม่ได้ค่ะ พอถึงเวลา ถึงโอกาส
ก็จะได้เห็น ได้รู้ ได้สัมผัส พอให้ตื่นเต้น ในการปฏิบัติธรรมภาวนาค่ะ
เรื่องแบบนี้ ต้องบอกว่า ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่สัมผัส ไม่รู้สึก ก็ใช่ว่า จะไม่มี ค่ะ
แต่ก็มีหนทางที่จะเปิดโอกาสให้ได้พบ ได้เห็น ได้สัมผัส ได้รู้ กับสภาวะที่มาโชว์มาแสดงค่ะ
โดยการปฏิบัติธรรมกรรมฐาน นั่งสมาธิ ตามถนัด ดูกาย ดูใจ.....
พอถึงเวลา ถึงโอกาส ก็คงได้พบเจอค่ะ
ไม่ได้บอกให้เชื่อนะคะ อยากให้ไม่เชื่อค่ะ เพราะถ้าไม่เชื่อแล้ว..ก็ต้องพิสูจน์ค่ะ...