เข้าฌาน แล้วระลึกชาติ

ใช้อุเบกขาให้เป็น ความวุ่นวายใจก็จะไม่มี
เมื่อรู้จักวาง ความว่างก็เข้ามา

 

"เรือนมีการอยู่ครองไม่ดี นำความทุกข์มาให้ การอยู่ร่วมกับบุคคลผู้ไม่เสมอกัน นำความทุกข์มาให้" (๒๕/๓๑) #ธรรม

 

"ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมเป็นทุกข์ พระขีณาสพผู้สงบระงับ ละความชนะความแพ้ได้แล้ว ย่อมอยู่เป็นสุข" (๒๕/๒๕) #ธรรมะ

 

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อพระอาทิตย์จะขึ้น สิ่งที่ขึ้นก่อน สิ่งที่เป็นนิมิตมาก่อน คือ แสงเงินแสงทอง"

"สิ่งที่เป็นเบื้องต้น เป็นนิมิตมาก่อน เพื่อความเกิดแห่งอริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘ ของภิกษุ คือ ความถึงพร้อมด้วยศีล ฉันนั้นเหมือนกัน" (๑๙/๑๔๐) #ธรรมะ

 

"ความไม่ทำบาปทั้งปวง ๑ ความบำเพ็ญกุศลให้ถึงพร้อม ๑ ความชำระจิตของตนให้ผ่องแผ้ว ๑ นี้เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย" (๒๕/๒๔) #ธรรมะ

 

ไม่สงสารตัวเองบ้างหรือ... ยังติดแน่นไม่คลายในสิ่งที่ไม่ใช่ธรรมแท้ มีคนอื่นเขาสงสารคุณหลายคนนะ

 

ไม่ต้องไปยึดอะไรกับคุณอินทรบุตรหรอกนะครับ ผมขอแนะนำว่าเมื่อคุณอิทรบุตรแสดงอะไรออกมา เราก็รีบมาดูที่จิตเราว่าสังโยชน์10ตัวใดบ้างที่ยังเกาะจิตเราอยู่ ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอกครับ เอาสติเพ่งจิิตตัวเอง ไม่ต้องส่งจิตออกนอก นั้นแหละหนทางแห่งอภิญญา6 ค้นหากิเลสในใจตน แล้วดับกิเลสเสียด้วยปัญญาญาณ ซึ่งปัญญาญาณก็เกิดมาจากวิปัสสนาญาณนั้นแล
ไม่ต้องไปสนใจเขาว่าเขาจะเป็นอย่างไรนะครับ หากเขาทำผลใด เขาก็จะได้รับผลนั้นเอง การส่งจิตออกนอกนั้นรังแต่จะทำให้จิตเราไม่นิ่ง หากแม้ความเมตตาที่เกินไปอาจจะพาฉุดเราตกสู่อบายภูมิโดยไม่รู้ตัว มุ่งตรงไปที่นิพพานเถิดครับ อย่าแวะข้างทางเลย ข้างทางมีสิ่งล่อให้เราหลงอยู่ในวัฏสงสารเยอะนะครับ

 

"ศีลเท่านั้นเป็นยอดและผู้มีปัญญาเป็นผู้สูงสุดในโลกนี้ ความชนะในมนุษยโลกและเทวโลก ย่อมมีได้เพราะศีลและปัญญา" (๒๖/๓๗๘) #ธรรมะ

 

เอ้า พ่อมหาจำเริญ
พูดว่าคนอื่นปรามาสพระรัตนตรัยหนะ เขาทำเช่นไร ลองว่ามาสิ...

หรือว่าตอบไม่ได้ ก็ไปถามพระอาจารย์ท่าน ให้เช็คสภาวะผมก็ได้นะ... เผื่อพระอาจารย์ท่าน จะได้เคาะหัวท่าน ให้ท่านตาสว่างได้สักหน่อยนะ

 

"ก็บุคคลผู้พิจารณาเห็นความเกิดขึ้นและเสื่อมไป มีชีวิตอยู่วันเดียว ประเสริฐกว่าบุคคลผู้ไม่พิจารณาเห็นความเกิดขึ้น และความเสื่อมไป มีชีวิตอยู่ตั้งร้อยปี" (๒๕/๑๘) #ธรรมะ

 

"บุคคลไม่โกรธตอบ บุคคลผู้โกรธแล้ว ชื่อว่าย่อมชนะสงครามอันบุคคลชนะได้โดยยาก" (๑๕/๖๓๓) #ธรรมะ

 

ขออนุโมทนาบุญ สาธุครับ จขก.ผมสวดมนต์ นั่งสมาธิเป็นกิจที่ต้องทำทุกวันเท่านั้น ขณะนั่งสมาธินั้นผมไม่สนใจ เสียงภายนอกดังก็ไม่รู้สึกรำคราญ เอาใจมุ่งสู่ภายในเพียงอย่างเดียว ข้างในตัวมันกว้างมาก บางทีคิดว่าตัวเองถึงแล้วพอถึงจุดนั้น มันกับมีทางให้ไปต่ออีก ก็นั่งมองซ้อนเข้าไปอีก ถูกส่วนมันก็ตัดเกิดแสงสว่าง ความสว่างมันสว่างมากทั้งที่นั่งอยู่ในความมืด ตอนนี้ความรับรู้ภายนอกมันขาดหายไปแล้ว สังขารมันชาไปหมดตอนนี้หละที่จิตเคลื่อนได้ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรและทำได้ยังไงเแค่คิดจิตก็ไปแล้วลืมสังขารที่นั่งอยู่ ลืมลมหายใจไปเลย เคยถามพระท่านบอกว่าอย่าทำอีกมันเป็นอวิชชา หลังๆผมก็ไม่กล้าทำอีกเอาใจหยุด นิ่งๆ เฉยๆพักหนึ่งความสว่างก็เบาลง จิตก็เริ่มรู้สึกสบายนั่งเงียบๆว่างๆไป บางทีก็ได้ยินเสียงพูดคุยเบาๆที่ฟังไม่ได้ศัพท์ เสียงหัวเราะเบาๆ พระท่านก็บอกให้วางเฉยๆ ผมก็วางเฉยๆพักหนึ่งเสียงก็หายไปเอง บางทีก็เห็นตัวเองในสมาธิก็นึกเอากำลังมองตรงกลางของกายนั้น มันก็เกิดอีกกายหนึ่งก็มองซ้อนๆไปอีกก็พุดกายออกมาอีกไม่จบไม่สิ้น เหล่านี้หละครับที่เป็ความรู้สึกภายในขณะกำลังสมาธิ เลยไม่รู้ว่ามันได้อะไรมา ความรู้เกี่ยวกับการนั่งสมาธิก็ไม่มีรู้แต่ว่านั่งแล้วมันต้องเจอกับสิ่งเหล่านี้เท่านั้น++++

 

กท. นี้อ่านแล้วสนุกมากครับ............ เพียงแต่ว่าตัวกาตูนใหย่ไปนิดๆ กับฟ้อนหนังสือ
ใหญ่ไปหน่อย คุนจขกท. ไม่ร้สึกสนุกhappyบ้างหรอ???? หรืออยากได้สมาธิของจริงไม๊
ผมใำห้คุนปฏิบัติได้ง่ายกว่าทีพูดมาหลายเท่า

 

"พึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราย่อมติเตียนตนเองได้โดยศีลหรือไม่" (๒๔/๔๘) #ธรรมะ

 

"ในหมู่มนุษย์ คนที่ไปถึงฝั่งมีจำนวนน้อย แต่หมู่สัตว์นอกนี้ ย่อมวิ่งไปตามฝั่งนั่นเอง ส่วนชนเหล่าใดประพฤติตามธรรม ในธรรมที่พระผู้มีพระภาคตรัสดีแล้ว ชนเหล่านั้นจักข้ามบ่วงมฤตยูซึ่งแสนยากที่จะข้ามได้" (๑๙/๔๓๐) #ธรรมะ

 

"คนใดชอบนอน ชอบคุย ไม่หมั่น เกียจคร้าน โกรธง่าย ข้อนั้นเป็นทางของคนเสื่อม" (๒๕/๓๐๔) #ธรรมะ

 

เทวดาทูลถาม "อะไรหนอเป็นธรรมเครื่องตื่นอยู่ในโลก ?"
พระพุทธองค์ตรัสตอบ "สติ เป็นธรรมเครื่องตื่นอยู่ในโลก" (๑๕/๒๑๗) #ธรรมะ

 

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อบุคคลมีมิตรชั่ว อกุศลธรรมที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น และกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมเสื่อมไป" (๒๐/๗๑) #ธรรมะ

 

"ก็บุคคลผู้ปรารภความเพียรมั่น มีชีวิตอยู่วันเดียว ประเสริฐกว่าบุคคลผู้เกียจคร้าน มีความเพียรอันเลว มีชีวิตอยู่ตั้งร้อยปี" (๒๕/๑๘) #ธรรมะ

 

"พึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทของกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราจักทำกรรมใด ดีหรือชั่วก็ตาม เราจักต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น" (๒๔/๔๘) #ธรรมะ