อินทิราณี ชื่อนี้ไม่มีที่มา

วันนี้ตั้มเปิดฉากรุกแฮะ อิอิ

 

ว้าย เธอไปถามคนเดียวเถอะนะ ฉันกลัว แต่อยากรู้ว่ะ ชอบเจือกเรื่องชาวบ้าน เอาไงดี แอบอยู่ข้างหลังเพื่อนๆแล้วกัน

 

อ้าวคนเราต้องมีกันบ้างจิ^^...โบราณว่าไว้สงสัยต้องรีบถาม^^

 

นั่งหลับตาถามไวกว่า เชื่อเหอะ

 

โถพี่เพชรไอ้เจ้าเครื่องรับผมน่ะมาชัดบ้างไม่ชัดบ้าง...อันไหนที่อยากรู้มันไม่มาอันไหนที่ยังไม่อยากรู้หรือไม่เคยคิดว่าจะได้รู้มันกลับมาให้เราได้รับได้รู้!!!!!...

 

งั้นมีคำตอบเดียวกัน หยุดอยาก !!!

 

เรื่องที่สองทำเอาน้ำตาคลอเบ้า มันช่างบีบคั้นหัวใจเหลือเกิน ยิ่งพักนี้กำลังอินกับเรื่องความรักที่ต้องพลัดพรากอยู่ด้วย :'(

 

ไม่ทันแระพี่เพชร-*-เหมือนเดินไปเรื่อยๆแล้วเดินไปเหยีบโดนกับระเบิด-*-...T^T...เหมือนตายโดยไม่ทันรู้ตาย...T^T...แงแง...

 

ต้องรอฟังเรื่องต่อไป...ยิ่งฟังยิ่งสนุก^^

 

วันนี้พยายามใหม่ ความเดิมตอนที่แล้วเป็นดังว่า ....

ในครานั้น เจ้าเหนือหัวผู้จงรัก ของสิงหนาท ลงเรือ ออกจากพระนคร รอนแรมขึ้นฝั่ง สละเพศบรรชิตเข้าสู่ร่มกา ฯ ครองตนเป็นภิกษุ บุกบั่นซ่อนเร้นจากอริในป่าพงไพร รอนแรมไปในทุกที่ ..

ข้างอนุชาผู้สถาปนาตนเป็นกษัตริย์ ถูกขุนนางยุยง ให้ติดตามกำจัด มิให้เป็นเสี้ยนหนามต่อไป จึงได้ส่งกองกำลังติดตามไล่ล่า ...แต่เสียดาย ..

ทหารกล้าผู้พิทักษ์ภิกษุ นั้น หาฝีมือธรรมดาไม่ ไม่ว่าจะส่งใครมาสักเท่าไหร่ล้วนตกตาย กลางป่ามิหวนคืน ....

วันเวลาผ่านไป ....วันแล้ววันเล่าหลายขวบปี ...

 

จนวันหนึ่ง ภิกษุผู้จำศีลในถ้ำมาหลายเพลา ได้ขยับกายาออกจากถ้ำ มาหา ทหารผู้อารักษ์ติดตามมาหลายขวบปี ....ว่า วันนี้จะมีเหตุใหญ่ ศัตรูจะตามฆ่า และครานี้คงถึงคราพวกเรา ท่านสั่งให้เตรียมใจ ผู้ใดจะหลีกหนี ให้เร้นกายไป ...

แต่หามีผู้ใด เร้นหลบไม่ ทุกผู้ ขอตกตายพร้อมกันและจะคุ้มครองป้องกันนายเหนือหัวของตนนั้นจนตัวตาย ...

ภิกษุท่านซึ้งในน้ำใจภักแห่งทหารรักที่ยินยอมทิ้งครอบครัวลูกเมีย ติดตามท่าน ...จึงได้กล่าววาจา " มา วันนี้เรามาตายพร้อมกันอีกครา วันนี้อาตมาก็จะพ้น ดุจเดียวกัน " ....

แล้วภิกษุท่านนั้นได้หันหลัง กลับเข้าไปในถ้ำ นั่งหลับตาลงอีกครา ...

 

ทองดี เป็นหนึ่งใน 8 ทหารกล้าที่เหลือในวันนี้ คว้าดาบคู่กาย ลุกขึ้นมา " วันนี้ เรายอมตายแต่จะไม่ให้ใครเข้าใกล้ท่านก่อนท่านจะพ้น ไป " .....


แล้วทั้ง 8 ก็วางแผน รอรับการจู่โจม ....

อนิจจาครานี้ ศัตรูกลับยกมา ถึง 2000 ล้วนแต่เก่งกล้ามีคาถาอาคม ...
แต่ ทหารทั้ง 8 หายั่นไม่ เมื่อเห็นศัตรูโผล่มาตามแนวป่า พวกเขายึดดาบขึ้นมาถือมั่น สบตากัน อย่างเข้าใจ แล้ววิ่งออกไป ประจันหน้า ...

คนหนึ่งตกตาย คนสองตามมาด้วย น้ำน้อยหาต้านทานไฟได้ไม่ ......

จน ขุนศึกคนสุดท้าย ...ทองดี ผู้ยืนปักหลักค้ำปากถ้ำไว้ ทองดีเห็นเพื่อนทยอยกันตกตาย แต่หาเสียกำลังใจไม่ คิดเพียง เพื่อนเอ่ยเดียวค่อยพบกัน เพื่อนมิต้องกังวลไป เราจะอารักขานายจน ตัวตาย แต่จะมิให้ใครเข้าใกล้ท่าน ก่อนดวงจิตท่านจะพ้น ออกจากร่างไป .....

 

ทองดี ถือดาบสองมือ ขวางหน้าศัตรูผู้กล้าที่คิดมาหมายชีวิต ผู้อยู่ในถ้ำ ทองดี เอาปลายดาบขีดเส้นไว้ ผู้ใดกล้า ล้ำเข้ามา ต้องเสียหัวให้กู ทองดีประกาศก้อง แต่หาหยุดความพยายามของ ผู้รุกล้ำได้ไม่ ....

แม้สองแขนจะล้า กับศัตรูที่ถาโถมเข้ามา แต่ ทองดีหา ยินยอมไม่ ดาบคู่มือกวัดแกว่งออกไป หมายหัวศัตรู จนถอย หลัง เข้าสู่เคหาในถ้ำ ภิกษุท่าน คอพับลง ทันใด ทองดี เห็นนิมิตหมาย ท่านพ้นแล้ว

 

....ในครานั้น ทองดี เงยหน้า เห็น นายผู้ที่ตนพิทักษ์ พ้นแล้ว ทองดี ยิ้มในหน้า ปล่อยดาบทั้งคู่ออกจากมือ รอรับคมดาบศัตรู ในใจหมายหน้าที่เราบรรลุ จักขอติดตามเพื่อนและนายไป ......


...อนิจจา ยามเมื่อคมดาบกระทบร่าง ทองดี ยังเห็นลมหายใจภิกษุท่าน " ท่านยังไม่พ้น "....แต่...ทองดีในเพลานี้หาปกป้องท่านอีกได้ไม่ ...

... ภาพสุดท้ายที่ทองดีเห็นก่อนวิญญาณจะหลุดลอย ...คือ คมดาบของศัตรู เงื้อฟัน นายเหนือหัวผู้ตนจงรักจากด้านหลัง ....

...นายท่าน จงใจรอดาบสุดท้าย นั้น เพื่อชดใช้ ดาบสุดท้าย ที่ปลดปล่อยท่าน ...

อนิจจา ราชาผู้ยิ่งใหญ่ ....ไม่มีใครอยู่เหนือ กรรม .....


ขอสดุดี ต่อน้ำใจทหารกล้าผู้พลีกาย ขอสดุดี ต่อน้ำใจของพวกท่าน ....ที่พร้อมยอมพลี .....ทหารกล้า แห่งกรุงศรี อโยธยา .......

อโยธยามิสิ้นคนดี .....

 

รับด้วยเกล้า...พระพุทธเจ้าค่ะ...(อยากพิมพ์เพียงแค่ประโยคนี้)...ผมไปสุพรรณก่อนนะกลับพรุ่งนี้...

 

วันนี้ลินซี่จัดเขาหนักสุด เรื่องใดที่อ่าน ล้วนมิหนักหนาเท่าเรื่องนี้ ทองดี ผู้ใดกัน หากมีตัวตนจริง

อโยธยาของข้า

 

ใคร จะบอกอะไรกันแน่ บอกใคร

 

อ้าวก็อยากฟัง ก็แต่งนิยายให้ฟังต่อ ...แหม ไม่บอกอะไรใครหรอก แค่นิยาย ....

ทองดี มีตัวตน
มีพี่น้องชื่อ ทองดำ กับทองขาว ..
แต่ทองดีเกเร ว่ายน้ำปีนขึ้นเรือมาเสียแต่ยังเด็ก ....

พี่น้องอีกสองคนเลยไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จักทองดี ...

แล้ววิบากกรม ชักนำให้ พี่น้อง ทั้งสาม ยืนคนละฝั่ง มีนาย คนละคนกัน ..

หนึ่งในผู้ส่งทหารติดตาม ไป คือ น้องชายในไส้ของทองดี ผู้มิเคยรู้เลยว่า ส่งมัจจุราช ไปคร่า ชีวิต พี่ชายตัว ....5555

ไง แต่งต่อให้ก็ได้ นิยาย น่ะนะ ..

ปล. ต้องเขียนกำกับไว้ทุกครั้งที่อ่านไหม ว่า ห้ามขนลุก ไม่ว่าจะขนส่วนไหน และห้าม น้ำตาไหล ..555 สงสัยเขียนห้ามช้าไป คงไม่ทัน รอบหน้าจะเขียนไว้ คู่มือในการอ่าน ....
1.
2.

..ฮิๆๆ

 

รู้ได้ยังไงว่ามีอาการอย่างว่า แหม ตัวนี้ร้ายจริงนะแม่เดวี

 

ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ 8:2,000 มันเกินกำลังจะไหวนะ เป็นเราเหรอ ตายตั้งกะคนแรกแล้ว