เรื่องเด่น ห้องประสบการณ์หลวงพ่อเกษม เขมโก สามารถเข้ามาคุยกันได้ครับ

วันนี้ท่านเจริญเปลี่ยนแนวนะครับ...มาแนวไหนถ้าเป็นของท่านก็ดูดีครับ..

 

บุญรักษา พระคุ้มครองครับ

 

เลขท้ายทะเบียนรถที่ขับแน่เลย....ถ้าถูกแสดงว่าหมดเคราะห์ ถ้าไม่ถูกให้ทำบุญต่อไปอีกเยอะๆ เช่น นำพระมาแจกเพื่อนๆ เป็นต้น..........

 

ไม่ใช่เลขทะเบียนรถครับท่านรอง เอาเป็นว่า ลองๆ ตามผมดู นิดๆหน่อยๆ อย่าหวังมาก (แต่ผมทุ่มไปแล้วครับอิๆ) ถ้าถูกก็หมดเคราะห์จริงๆหละครับ แต่ถ้าไม่ถูก ได้แจกพระตามนั้นครับ อิๆ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ tee_tores
ลูกขอกราบ หลวงพ่อเกษม ที่ช่วยให้พ้นจากอุบัติเหตุ เมื่อค่ำนี้ด้วยครับ

สังฆัง นะมามิ

ผมออกจากระยองประมาณห้าโมงเย็น รถเยอะมากๆครับมอเตอร์เวย์วันนี้ ผมขับรถเก๋งกลับทางมอเตอร์เวย์ พอถึงลงทางออกบางปะกง จะเลี้ยวขวาไปฉะเชิงเทรา วิ่งไปติดไฟแดง ไฟเขียวผมมองซ้าย ขวา อีกที ก็ขับออกไป ทันใด รถปิกอัพสีขาววิ่งมาจากทางแปดริ้ว เลนขวา ตอนผมจะขยับออกรถ เห็นวิ่งมาแว๊บๆ แต่คิดว่าจะหยุดเหมือนรถคันอื่นๆ แต่ไม่ ผมออก เค้าวิ่งตรงมา ผมก็ตกใจแต่พอมีสติ แต่เหมือนภาพสโลมากๆ ครับ ผมเหยียบคันเร่งรถให้พันจากรถเค้าที่จะขับชนท้ายรถด้านผมขับได้อย่างเฉียดฉิวมากๆ เค้าฝ่าไฟแดงมาเฉยเลย ดีที่ไม่โดนชนครับ

สาธุๆ
</TD></TR></TBODY></TABLE>



บารมีหลวงปู่คุ้มครองนะครับคุณตี๋.....เดินทางปลอดภัยทุกหนทุกแห่งนะครับ.. ^^

 

สวยมากเขาไม่รับครับ...คนรับเขาเอาเปรียบผู้บริโภคน่าดูครับคุณตี๋...

 

ไม่มีท่านใดทราบเลยหรือครับ ช่วยหน่อยครับ

 

ด้านหน้าถ่ายรูปใหม่ เอากรอบใส่พระออกหน่อยครับ

ถ่ายด้านหลัง และขอบพระด้วยครับ

 

ขอบคุณคุณนอ มากๆครับ

อ้าวพี่เอะ เลขดังเหรอเนี๊ยะ ผมฝันเองกับตัวแท้ๆ เซงเลย ที่เซงเพราะเลขดังมันไม่เคยออก ถ้าออก แสดงว่า บารมีหลวงพ่อเกษม หลวงพ่อทบ หลวงปู่ทิม มาโปรดผมแล้วแหละครับ ผมคงได้เลิกเหล้า ทำบุญเยอะๆ สะที

 

..เรื่องจริง : แรงศรัทธาของโยมปอ.... (เสี่ยปอ ประตูน้ำ)

ความ เคารพศรัทธาของคุณไพจิตร ธรรมโรจน์พินิจ (หรือเสี่ยปอ ประตูน้ำ) ที่มีต่อหลวงพ่อเกษม เขมโก ได้แสดงออกมาเป็นข่าวดังผ่านสื่อมวลชนเป็นระยะ ๆ นั้นเป็นเรื่องของลูกผู้ชายที่พูดอย่างไรก็ทำอย่างนั้น บางครั้งเขาก็ออกมาบอกผ่านสื่อมวลชนว่าเขาจะบวชให้หลวงพ่อฯ และจะจำพรรษาที่ลำปาง แล้วเขาก็ปฏิบัติได้ตามคำพูดที่ให้ไว้ ยิ่งถ้าหากมีงานทำบุญวันคล้ายวันเกิดกับวันคล้ายวันมรณภาพด้วยแล้ว เขาจะออกแรงทำบุญทุกอย่างที่ทำได้ จะเหนื่อยอย่างไรเพียงใดก็จะไม่บ่น ยิ่งถ้ามีค่าใช้จ่ายครั้งละ 2-3 ล้านบาท ก็อย่าไปถาม เพราะคำว่าหลวงพ่อฯ เท่าไหร่เท่ากัน หลวงพ่อฯ เป็นพระประจำใจและจะจัดให้เขาเป็นพวกหลวงพ่อเกษมลิซึ่มก็ได้ ยิ่งเป็นคำประทับใจมาก

เสี่ยปอประตูน้ำ เป็นคนกรุงเทพมหานคร ไม่ได้เกิดในลำปางหรือไม่ใช่คนลำปางโดยกำเนิด แต่เคารพศรัทธาหลงพ่อฯ มาก โดยมีเรื่องเป็นขั้นเป็นตอนดังนี้

แรก เริ่มคุณไพจิตรฯ หรือ เสี่ยปอประตูน้ำ เป็นพ่อค้าที่ทำมาค้าขายอยู่ในกรุงเทพฯ เขาได้ติดตามเรียนรู้เรื่องของหลวงพ่อฯ มากจนกระทั่งเคารพศรัทธาและอยู่กรุงเทพฯ ไม่ติด ได้เดินทางเข้ามานมัสการหลวงพ่อฯ ที่สุสานไตรลักษณ์หลายครั้ง แต่ไม่ได้เข้าไปนมัสการท่านเลย เพราะไม่รู้จักผู้ปรนนิบัติรับใช้หลวงพ่อฯ อีกทั้งใจค่อนข้างร้อนประเภทรอคอยนานไม่ได้ ในระหว่างนั้น การทำธุรกิจการค้าก็ไม่ค่อยจะดีนัก

ต่อ มาในปี พ.ศ.2518 เขาได้ติดต่อกับคุณก๊กเซ้ง ร้านเย็นซ่า ขายน้ำแข็ง ตลาดเก่า ลำปาง ขอให้ติดต่อลูกศิษย์หลวงพ่อฯ ขอให้ได้เข้านมัสการหลวงพ่อฯ ในที่สุดก็ติดต่อขออนุญาตผ่านเจ้าประเวทย์ ณ ลำปาง โดยได้ขออนุญาตให้เขาได้เข้านมัสการท่านให้ได้ ผลปรากฏว่าหลวงพ่อฯ อนุญาตให้เข้าไปนมัสการท่านได้เลย ดังนั้น ก๊กเซ้ง จึงติดต่อเขาโดยทางโทรศัพท์ เขาทราบก็ดีใจและตรงมาหาหลวงพ่อฯ ทันที พอมาถึงโรงพยาบาลเมืองลำปาง (ปัจจุบันคือ โรงพยาบาลศูนย์ลำปาง) ที่ท่านพักรักษาตัวอยู่ เจ้าประเวทย์ ณ ลำปาง เป็นคนพาเข้าไปไหว้หลวงพ่อฯ ในตึกทิวารี พอเข้าไปถึงหลวงพ่อฯ ท่านก็พยักหน้าต้อนรับ เขามาคนเดียว หลวงพ่อฯ สอนให้ไหว้ครั้งเดียว ให้กล่าวว่า “สังฆัง นะมามิ” เขาได้นมัสการหลวงพ่อฯ ว่า “ผมมาขอบารมีหลวงพ่อฯ เป่าหัวให้ผมหน่อยแล้วหลวงพ่อฯ ก็ให้กล่าวคำวันทา แล้วหลวงพ่อฯ ก็เป่าหัวให้ เสี่ยปอปลื้มใจจนน้ำตาไหลซึมอาบแก้ม นับแต่นั้นมา เขาดำเนินธุรกิจการค้าอันใดก็เจริญก้าวหน้ามีกำไร ร่ำรวยเงินทอง หลังจากนั้น เสี่ยปอฯ ก็ได้ขึ้นมานมัสการหลวงพ่อฯ เป็นประจำ เหมือนกับบ้านพักของเขาอยู่ในจังหวัดลำปาง นั่นเอง

ใน ปี พ.ศ.2519 เขาได้ขึ้นมาบวชเป็นพระภิกษุให้หลวงพ่อฯ ในวันเกิดของท่าน 28 พฤศจิกายน 2519 โดยเจ้าคุณอินทวิชาจารย์ (เจ้าคุณหล้า) เจ้าคณะจังหวัดลำปาง เป็นองค์อุปัชฌาย์ บวชแล้วจำพรรษาอยู่ที่ศาลาเจ้าแม่สุชาดา 1 พรรษา แล้วก็ลาสิกขาจากสมณเพศไป

คน ทำธุรกิจการค้าบางครั้งก็มีปัญหาความยุ่งยากเกิดขึ้น บางทีก็มีการขัดแย้งเรื่องผลประโยชน์ ดังนั้นเสี่ยปอฯ ก็เคยมีปัญหาดังกล่าว เขาถูกมือปืนปองร้ายหลายครั้ง แต่กลุ่มมือปืนรับจ้างที่ตามประกอบยิงต้องหยุดชะงักทุกครั้ง จนมีการเล่าสู่กันฟังในวงการมือปืนว่า พอตามประกอบยิงเสี่ยปอประตูน้ำครั้งใดก็ยิงไม่ได้สักที เพราะมีพระสงฆ์นั่งโดยสารอยู่เต็มรถ ถ้าขืนยิงก็อาจถูกพระสงฆ์ ก็จะเป็นบาปกรรมเปล่า จนมีเรื่องเล่าในกลุ่มผู้คิดจะปองร้ายว่า เวลาเขาไปไหน ทำไมต้องนิมนต์พระสงฆ์โดยสารไปเต็มรถยนต์นั่งส่วนตัว นับว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดที่เกิดขึ้น

การ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลถวายหลวงพ่อฯ ในวันคล้ายวันเกิดกับวันคล้ายวันมรณภาพ เป็นงานใหญ่ระดับประเทศที่มีคนนับหมื่นหลั่งไหลมาร่วมทำบุญโดยไม่มีการ บอกกล่าวป่าร้องเชิญชวนและไม่มีบัตรเรียนเชิญใคร งานนี้จะนิมนต์พระภิกษุสามเณร 84 วัด แต่จะมีพระภิกษุสามเณรจากทั่วประเทศมาร่วมทำบุญเฉพาะพระภิกษุก็เป็นจำนวนพัน รูปแล้ว ประชาชนทั่วสารทิศได้เข้าร่วมทำบุญ วันนั้นถือว่าเป็นวันอิ่มเอิบ คือเครื่องถวายไทยทานกับอาหารการกินมากมาย คืออิ่มทั้งบุญกุศล อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มทั้งอาหารการกิน

ใน ด้านกำลังแรงศรัทธาจากประชาชนทั่วไป บริษัทห้างร้าน ข้าราชการทุกหมู่เหล่า อาสาสมัครทุกคนจะร่วมแรงร่วมใจช่วยเหลือกัน คุณไพจิตรหรือเฮียปอ ก็จะเป็นแรงสำคัญที่คอยดูแลเอาใจใส่การจัดงานดังกล่าว จะไม่ให้เกิดความผิดตกบกพร่องเป็นอันขาด เขาจะเอาใจใส่เฝ้าดูแลงานตั้งแต่วันสุกดิบไป จนกระทั่งปิดงานแล้วเสร็จ
นับ แต่ได้มอบตัวเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อ พฤติกรรมแห่งความเคารพศรัทธาในหลวงพ่อฯ ได้เป็นเรื่องจะต้องปฏิบัติอยู่เป็นประจำตลอดมา เป็นตัวอย่างอันดีงามของศิษยานุศิษย์ อีกทั้งได้แสดงออกซึ่งความกตัญญูกตเวทิตาต่อหลวงพ่อเกษม เขมโก อย่างไม่มีวันลืมเลือนจนปัจจุบัน

“อะโห มหัณณะโว ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ”
ความศักดิ์สิทธิ์ในห้วงมหรรณพนี้ เป็นสิ่งที่ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน

เรื่องเล่า ปาฏิหาริย์ ความศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่เป็นแก่นของพระพุทธศาสนา
แต่นำมาเผยแพร่ เนื่องจากต้องการให้ระลึกถึงคุณความดีของพระสงฆ์สาวกผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ
เหตุการณ์ต่าง ๆ ล้วนเกิดจากการปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ และเกิดจากผู้ที่ศรัทธาได้นำมาเผยแพร่ เล่าต่อ
ซึ่งองค์ท่านไม่ได้รู้เห็นหรืออวดอ้างแต่ประการใด​

เรื่องเล่า : จากหนังสือประวัติหลวงพ่อเกษม เขมโก จัดพิมพ์ พ.ศ. 2549 โดยคุณบุญหลง ถาคำฟู
ได้ขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่เรียบร้อยแล้วเมื่อ พ.ศ.2551

 

ที่มาของภาพ “ยิ้มเมตตา”

กมล เอกมโนชัย ผู้อำนวยการและเจ้าของนิตยสารศักดิ์สิทธิ์ ได้ปรารภกับสุวิทย์ เกิดพงษ์บุญโชติ เนื่องจากอยากได้รูปภาพสวย ๆ ของหลวงปู่ครูบาเจ้าเกษม เขมโก มาลงปกศักดิ์สิทธิ์ เพราะเรายังไม่เคยมีภาพสวย ๆ ซึ้ง ๆ ของหลวงปู่ท่านเลยสักภาพเดียว

ด้วยบารมีหลวงปู่ ที่ล่วงรู้ลึกเข้าไปถึงความตั้งใจมั่นของเรา อีกไม่กี่วันต่อมา เจ้าประเวทย์ ณ ลำปาง ประธานคณะศิษยานุศิษย์หลวงปู่ ได้บอกมาทางโทรศัพท์ กับท่านกมลว่า วันเกิดปีนี้หลวงปู่จะไปเทศน์ที่บ้านเจ้าประเวทย์ ถ้าว่างก็ให้ไปที่บ้านด้วย ทั้งผมและผอ.กมล ขนลุกซู่ด้วยความปีติสุดขีด
ผอ.กมล กับผม รีบเคลียร์งาน พอถึงวันนัดหมายก็ออกเดินทางทันที ระหว่างเดินทางผมและผอ.กมลต่างสนทนาวาดหวังกันไปตลอดทางจากรุงเทพฯ เราคุยกันด้วยเรื่องสัพเพเหระ จนกระทั่งขับไปถึงนครสวรรค์ ก็วกเรื่องเข้าหาจุดมุ่งหมายที่จะเดินทางไปบ้านเจ้าประเวทย์ในวันนั้น
ตอน หนึ่งของการสนทนา ผอ.กมล บอกว่า หลวงปู่ไม่ค่อยจะอนุญาตให้ใครถ่ายภาพของท่าน เท่าที่ได้เห็น แม้ท่านจะอนุญาตให้ถ่าย ก็มักได้ภาพที่ไม่ชัดบ้าง ภาพก้มหน้าบ้าง มองไปทางโน้นบ้าง ทางนี้บ้าง ไม่เคยเห็นภาพที่ท่านมองกล้องเลยสักภาพเดียว และส่วนมากหลวงปู่ท่านอยู่แต่ภายในกุฏิ มักไม่ห่มผ้า จะสวมแต่เพียงอังสะตัวเดียว ผู้ที่มีโอกาสเข้าไปถ่ายภาพหลวงปู่ แม้จะได้ภาพของท่าน แต่ก็ไม่สมบูรณ์ ตรงที่ท่านไม่ได้ห่มจีวร

ผม ก็บอก ผอ.กมลว่า ถ้าคราวนี้หลวงปู่ท่านเมตตาอนุญาตให้เราได้เข้าไปถ่ายภาพของท่านในตอนที่ไม่ มีใครอยู่ด้วยก็ดี เพราะเวลาถ่ายภาพ ขณะคนเยอะ ๆ มักไม่ค่อยได้ภาพที่สมบูรณ์นัก ติดแขนคนนั้นบ้าง ติดศีรษะคนนี้บ้าง บางคนยิ้มแป้นเข้ามาอยู่ในภาพ หน้าเต็มจอทีเดียว ผอ.กมล เปรยเชิงบ่นเบา ๆ ว่า ทำยังไงจะได้ภาพที่สมบูรณ์ที่สุด สวยที่สุดนะ ผมก็บอกไปด้วยความหวังแบบลม ๆ แล้ง ๆ ว่า ถ้าเรามีโอกาสได้เข้าไปถ่ายรูปท่านตรงหน้า ถ้าหลวงปู่ท่านมองกล้องแล้วยิ้ม ให้ผมได้ถ่ายภาพของท่านสักภาพ ผมคงช็อกแน่ ๆ
เรา ผมหมายถึงทั้ง ผอ.กมล และผม ต่างยกมือไหว้ สะมะณัง วันทามิ จบเหนือหัว ด้วยความหวังว่าจะให้คำพูดของเราได้ยินไปถึงหลวงปู่ ซึ่งจะเป็นไปได้หรือไม่ก็ตาม แต่ใจของเราในขณะนั้นคิดอย่างนั้นจริง ๆ แล้วการสนทนาของเราก็มาถึงจุดสำคัญ
ผมพูดกับผอ.กมลว่า เวลาใครถ่ายรูปหลวงปู่ออกมา มักปรากฏว่าหลวงปู่ท่านปิดผ้าก๊อดไว้ที่ศีรษะของท่านเสมอ ไม่มีใครรู้ว่าหลวงปู่ท่านเป็นอะไร และใครเห็นรูปนี้ก็มักถามกันเสมอ ถ้าเกิดบังเอิญวันนี้หลวงปู่ท่านไม่ปิดผ้าก๊อดให้เราถ่ายรูปหลวงปู่ก็ดี ผู้อ่านก็จะได้เห็นกันเองว่า หลวงปู่ท่านเป็นอะไรถึงปิดผ้าก๊อดไว้

วัน นั้น ผอ.กมลขับรถไปถึงบ้านเจ้าประเวทย์ที่ลำปาง เย็นพอดี หลังจากเข้าอวยพรเจ้าประเวทย์แล้ว ก็ได้ทราบว่าหลวงปู่ท่านมาอยู่ที่บ้านเจ้าประเวทย์แล้วที่บนบริเวณบ้านเต็ม ไปด้วยผู้คน ประตูห้องหลวงปู่ปิดสนิท ทั้งผมและผอ.กมล ต่างชะเง้อชะแง้คอยืดยาวเพียรพยายามคอยดูว่า เมื่อไหร่ประตูห้องของหลวงปู่จะเปิดออกมา เพื่อที่ว่าจะได้หาโอกาสถ่ายภาพหลวงปู่
และแล้วไม่นานเกินรอ ประตูห้องของหลวงปู่ก็เปิดออก สายสิญจน์ถูกโรยออกมาจากในห้อง เสียงบอกต่อ ๆ กันว่า หลวงปู่จะเป่าสายสิญจน์ ผู้คนที่อยู่บนบ้านเจ้าประเวทย์ ต่างก็แย่งกันจับสายสิญจน์กันอลหม่าน สักครู่ พอหลวงปู่เป่าสายสิญจน์เสร็จ ผอ.กมลถามเจ้าประเวทย์ว่า หลวงปู่จะเทศน์คืนนี้ไม่ใช่หรือ เจ้าประเวทย์ท่านบอกว่า หลวงปู่ไม่เทศน์แล้ว
ทั้งผมและทั้ง ผอ.กมล หน้าจ๋อยซีดลงทันที เหี่ยวกันแน่แล้ว
เจ้า ประเวทย์ก็บอกว่า คืนนี้คุณพักกันที่ไหน ผอ.กมลบอกว่า พักโรงแรม เจ้าประเวทย์ก็บอกว่า ถ้ายังไม่กลับ พรุ่งนี้เช้า หลวงปู่ท่านฉัน คุณมาใหม่ซี ผอกับผอ.กมลรับปากเจ้าประเวทย์เสียงเหี่ยวเต็มที ตอนนั้น

รุ่ง เช้า ผอ.กมลและผมเตรียมของที่จะถวายหลวงปู่ทั้งของฉันและเงินเป็นแบงก์ห้าร้อย ทั้งของผมและของคุณศิรินทร ที่ใส่ซองฝากไปจากบ้าน รวมทั้งที่ ผอ.กมลและคุณชิโนรสภรรยาของท่าน ซึ่งใส่ซองเดียวกัน ที่จะขาดไม่ได้ก็คือ พวงมาลัยดอกมะลิ
คนเต็มบ้านเจ้าประเวทย์ตั้งแต่เช้า ผอ.กมล และผมไปนั่งรอกันอยู่หลังสุด ตอนนั้นใจไม่กล้าคิดกล้าหวังกันแล้วว่า จะได้ภาพหลวงปู่ เหมือนอย่างที่ได้นั่งคุยกันมาในรถ เราตั้งความหวังกันไว้สูงมากเกินไปซะแล้ว นั่งคิดโน่นคิดนี่ และแล้ว จู่ จู่ เสียงใครก็ไม่รู้ยืนเรียกอยู่หน้าห้องของหลวงปู่ เสียงดังว่า ศักดิ์สิทธิ์สองคน หลวงปู่ให้เข้าไปถ่ายรูปในห้อง
ทั้งผมและผอ.กมล ตกตะลึงตัวชาไปหมด อย่างไม่แน่ใจว่าเป็นความจริง หลวงปู่ท่านเรียกให้เข้าไปถ่ายรูปของท่านในห้อง ที่ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย จริง ๆ หรือ ผมยังไม่แน่ใจนัก จึงยังนั่งนิ่งอยู่กับที่ เสียงคุณอมร วงศ์แหลมทอง จากหนังสือ “เซียนพระ” ยืนเรียกอีกว่า “ศักดิ์สิทธิ์ หลวงพ่อให้เข้าไปถ่ายรูปในห้อง” นั่นแหละทั้งผมและผอ.กมล จึงลนลานกันเข้าไปในห้องของหลวงปู่

ภายในห้องของหลวงปู่ทั้งผมและผอ.กมลถึงกับเข่าอ่อน ผอ.กมล นั้นทรุดลงกราบแทบเท้าหลวงปู่ทีเดียว เพราะอะไรหรือครับ
หลวง ปู่ท่านห่มจีวรเรียบร้อย นั่งประสานมือ ตามองจับมาที่ผมและผอ.กมลเป๋งเลยทีเดียว เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมและในชีวิตของผอ.กมลก็ว่าได้ที่ได้สัมผัสกับกระแส แห่งเมตตาจิตอันรุนแรงที่สุดจากสายตาของหลวงปู่ ซึ่งไม่เคยสัมผัสกับกระแสจิตเช่นนี้จากใครมาก่อนเลย เป็นกระแสจิตที่ทรงพลังอำนาจรุนแรงมาก เช่นนี้นี่เอง ที่ไม่ว่าใครจึงกลัวเกรงหลวงปู่ท่านมาก แม้แต่เจ้าประเวทย์ก็เองเถอะ
ทั้ง ผมและผอ.กมล ต่างรีบถ่ายภาพหลวงปู่ ถ่ายเอา ถ่ายเอ ราวกับคนที่หิวโหย อดอยากกันมาแต่ไหนแล้วมาเจอเข้ากับอาหารทิพย์ตั้งอยู่ตรงหน้าอย่างนั้น ผอ.กมลยืนอยู่เบื้องหน้าของหลวงปู่พอดี ผมยืนอยู่ด้านข้าง ๆ ของหลวงปู่เยื้องออกมา หลวงปู่นั่งประสานมือ หันหน้าไปมอง ผอ.กมลที พอ ผอ.กมลถ่ายเสร็จ หลวงปู่ก็หันมามองผมที ผมกดฉับ ไฟสว่างวาบ หลวงปู่ก็หันหน้าไปมองทาง ผอ.กมล หลวงปู่ท่านนั่งหันไปหันมา ให้ผมและ ผอ.กมลถ่ายสลับกันอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานพอสมควร

ยอมรับครับว่ามือไม้สั่นไปหมด ตื่นเต้นกันสุดชีวิตทีเดียว ถ่ายรูปหลวงปู่เสร็จถึงกับหอบ
มี อยู่ครั้งหนึ่ง หลวงปู่ท่านหันหน้ามามองผม ซึ่งผมได้เตรียมปรับหน้ากล้องเอาไว้เรียบร้อยแล้ว พอผมเห็นหลวงปู่ท่านยิ้มให้ ก็รับกดชัตเตอร์กล้องทันที ไฟสว่างวาบ เสียงหลวงปู่ท่านพูดขึ้นว่า

“ถ่ายไปทำไมเยอะแยะ หลวงปู่ไม่ใช่นางงามนะ”

ผม เข่าอ่อนพอดี และภาพนี้ก็ดูเหมือนว่าเป็นภาพสุดท้ายที่ผมไมได้คิดไม่ได้หวังว่า ภาพนี้จะดีหรือไม่ดีอย่างไร แต่ที่ผมตั้งใจและวาดหวังไว้เป็นที่สุด ก็คือภาพที่หลวงปู่ท่านนั่งประสานมือ อย่างสงบสำรวม และหันไปหันมาให้ผมและผอ.กมลถ่ายคนละทีนั่นแหละครับ
เวลาพกพาฟิล์ม ทั้งหมดกลับกรุงเทพฯ ด้วยความหวังที่สูงสุด อิ่มใจที่สุด ผมเคยเชื่อมั่นฝีมือการถ่ายภาพของตัวผมเองเสมอ ค่าที่มีครูบาอาจารย์ชื่อ ท่านศาสตราจารย์พูน เกษจำรัส อดีตนายกสมาคมถ่ายภาพแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ที่เคี่ยวเข็ญผมมา ตลอด ซึ่งผมเองก็เคยคว้ารางวัลชนะเลิศการถ่ายภาพ จากมือท่านอาจารย์พูนมาแล้วด้วยความภาคภูมิใจ เป็นเกียรตินิยมที่ทำให้ผมมั่นใจตัวเองมาก และได้สอนคนมาก็มาก

แต่ ฝีมือการถ่ายภาพของผมตกต่ำมาก เมื่อมาถ่ายภาพหลวงปู่ในวันนี้

รับ รูปที่ล้างอัดไว้จากร้าน “อาภากร” ฝีมือเยี่ยม แล้วทั้งผมและผอ.กมล ก็ขึ้นไปบนชั้นจำหน่ายอาหารที่มาบุญครองเซ็นเตอร์ รับประทานอาหารและที่จะขาดไม่ได้คือ โอเลี้ยง ที่หอมหวนที่สุดขาประจำที่ถูกคอกัน
พอเปิดอัลบั้มรูปภาพทั้งหมดออกดู ทั้งผมและ ผอ.กมล แทบหมดแรง พลิกดูจนหมดอัลบั้ม ทุกอัลบั้ม ใจหาย ภาพที่วาดหวังไว้นั้นมัวซัวไปหมด เพราะไฟแฟล็ชไม่ทำงานหรือเพราะเหตุใดก็ไม่ทราบ
โอเลี้ยงที่เคยหอมหวาน มาตลอด นานนับหลายปีสำหรับเรา กลับกลายเป็นโอเลี้ยงที่ขมปี๋ฝืดคอ จนดูเหมือนจะมีกลิ่นทะแม่ง ๆ เอาเสียด้วย คนเราที่ผิดหวังรุนแรงเป็นเช่นนี้เองหนอ ทั้งผมและผอ.กมล ซึมเซาลงถนัดใจ ความมั่นใจตัวเองของผมหายไปเกือบหมดสิ้น
รุ่งขึ้น เราตัดสินใจเลือกเอาภาพที่เห็นว่า น่าจะดีที่สุด แล้วในสภาพที่ซึมเซาผิดหวังเช่นนั้นเป็นภาพขึ้นหน้าปก คือในฉบับที่ 223 ที่เราตั้งใจจะขึ้นปก ภาพของหลวงปู่ท่านเป็นสิริมงคล เพราะเป็นฉบับที่ก้าวขึ้นสู่ปีที่ 10 ของนิตยสารศักดิ์สิทธิ์พอดี
หนังสือ ฉบับนั้นพิมพ์เสร็จ วางตลาดเรียบร้อย ทั้งผมและผอ.กมล ก็มีเรื่องที่จะต้องขึ้นลำปางไปในงานของหลวงปู่ท่านกันอีก พอเจอะหน้าเจ้าประเวทย์เข้า ผมเอานิตยสารศักดิ์สิทธิ์ฉบับที่ 223 มอบให้เจ้าประเวทย์ด้วยความสงบเสงี่ยมซึมเซา แต่กลับพลิกล็อกครับ
เจ้าประเวทย์ท่านยิ้มบอกว่าผมว่า ผมซื้อแล้ว ปกเล่มนี้สวยมาก เดี๋ยวผมจะเอาไปให้หลวงพ่อดู แล้วจะถามท่านว่า รูปใคร
เป็น ความชื่นชมที่เราไม่แน่ใจนักว่า จริงจังแค่ไหน เจอะคุณพงษ์สิน หริณวรรณ ประธานจัดสร้างวัตถุมงคลหลวงปู่อีกท่านหนึ่ง เห็นปกศักดิ์สิทธิ์ฉบับนี้เข้าร้องว่า ขอผมสักภาพเถอะ จะเอาไปทำล็อกเก็ต
เจ้าประเวทย์เอาภาพนั้นเข้าไปหาหลวงปู่ ถามท่านว่า หลวงพ่อนี่รูปใคร
หลวงปู่ยิ้ม บอกว่าก็รูปเราน่ะซี
เรา ขยายภาพขนาดใหญ่ ไปขอเมตตาหลวงพ่อจารลายมือบนภาพให้ นั่งรอหน้ากุฏิตั้งแต่ 9 โมงเช้า จนถึง 4 โมงเย็น หลวงปู่นั่งค่อย ๆ บรรจงจารลายมือให้ เยนไปท่านก็เพ่งพิศไป หลวงปู่เขียนเสร็จก็บอกกับพี่เสริฐ “ผอมไปนะ” แล้วหลวงปู่ก็ชี้ให้พี่เสริฐ คนรับใช้หลวงปู่ดูที่รูปนี้

หลวง ปู่ท่านเขียนให้สองรูป ให้ผมไปบูชาที่บ้านรูปหนึ่ง ผอ.กมลรูปหนึ่ง สัมผัสทางใจส่วนลึกอันเร้นลับ บอกเราว่าหลวงปู่ให้เราพิมพ์รูปนี้ของท่านแจก ผอ.กมลปรึกษาเจ้าประเวทย์ ท่านก็บอกว่าดี พอกลับถึงกรุงเทพฯ ก็รีบพิมพ์ทันที เสร็จแล้วก็ติดต่อเจ้าประเวทย์อีกที เจ้าประเวทย์กราบเรียนหลวงปู่ แล้วเจ้าประเวทย์ก็บอกมาว่า หลวงปู่ให้นำรูปไปให้ท่านมนต์ที่สุสานไตรลักษณ์ เราขนรูปทั้งหมดด้วยรถบรรทุก 6 ล้อคันหนึ่งและขับรถตามไปอีกคันหนึ่ง
ไป ถึงกุฏิหลวงปู่ตามเวลานัดหมาย ทั้งผมและผอ.กมลก็ถึงกับตกตะลึงกับความตื่นเต้นของคนที่นั่น กับรูปถ่ายของหลวงปู่รูปนี้ เจ้าประเวทย์ตื่นเต้นมากกว่าใครเพื่อน อย่างชนิดที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยถึงกับเอ่ยปากขอไว้ที่สุสานไตรลักษณ์และบอก ว่า รูปหลวงปู่รูปนี้ สวยซึ้งที่สุดเท่าที่มีการถ่ายรูปหลวงปู่ทั้งหมด
เมื่อ เราขนรูปหลวงปู่ทั้งหมดเข้าไปวางอยู่ต่อหน้าหลวงปู่ ขณะที่ท่านกำลังปลุกเสกให้นั้น ทั้งผมและผอ.กมลน้ำตาคลอ เมื่อสำนึกถึงความเมตตาสูงสุดของหลวงปู่ ทุกอย่างที่เรานั่งคุยกันมาในรถ ก่อนที่จะได้มีโอกาสถ่ายภาพหลวงปู่ภาพนี้ เป็นอย่างที่เราพูดไว้ทั้งสิ้น ตั้งแต่พูดว่าหลวงปู่ห่มผ้าจีวรเรียบร้อย นั่งมองกล้องยิ้มให้น้อย ๆ ด้วยเมตตาอันยิ่งใหญ่ และที่สำคัญที่สุด หลวงปู่ท่านยังเอาผ้าก๊อดออกจากศีรษะของท่านอีกด้วย ผมไม่กล้าที่จะพูดอะไรพาดพิงก้าวล่วงหลวงปู่อีกแล้ว พูดไว้อย่างไรก็ได้ไปเห็นเป็นอย่างนั้นไปหมด

หลวงปู่เกษม เขมโก อธิษฐานจิตภาพยิ้มเมตตา ในกุฏิที่สุสานไตรลักษณ์
วันที่ 25 ก.ค.2535 นานถึง 49 นาที

 

วันนี้ได้รับสายสิญจน์มงคลแล้วครับ พร้อมกับเหรียญครูบานันตา ถูกใจมากครับบอกตรงๆ กำลังมองหาวัตถุมงคลของท่านอยู่เลยครับ

 

สงกรานต์ที่ผ่านมา พาคุณพ่อคุณแม่และครอบครัว ไปทำบุญที่วัดทุ่งม่านใต้มา

จึงได้บุชามาด้วยน่ะครับ^^

 

ขอบารมีพระและหลวงพ่อคุ้มครอง คุณ tee_tores ปลอดภัยด้วยนะครับ
ผมเองก็เพิ่งประสบเหตุเหมือนกัน เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ไปช่วยงานติดตั้งของคนที่บ้าน
ด้วยความประมาท เผลอเลอไป โดนไปเก้าเข็ม เลือดไหลเหมือนน้ำก็ไม่ปาน


เมื่อคืนผมได้ฝันถึงหลวงพ่อครับ ฝันว่าไปลงน้ำที่ใดก็ไม่ทราบ ผมได้จมน้ำดิ่งลงก้นคลองไป
มือเท้าไปสามารถขยับได้ เลยนึกถึงพระและครูบาอาจรย์ แล้วตัวเองก็ค่อยๆลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ
พอขึ้นมาได้เลยกลับไปที่พัก หยิบพระแขวนคอ ในฝันนั้นผมได้ลืมแขวนพระติดตัว
แล้วผมก็ได้ยกมือไหว้รูปถ่ายสองรูป โดยทั้งสองภาพเป็นของผมซึ่งเก็บไว้กับสร้อยพระ ก่อนลงน้ำ
รูปใบหนึ่งผมจำไม่ได้ อีกรูปเป็นภาพหลวงพ่อเกษม แต่เป็นรูปที่หลวงพ่อกำลังก้มจาร
แผ่นอะไรบางอย่าง ในรูปมีรอยเขียนยันต์ และรูปลายมือหลวงพ่อ ลักษณะเหมือนวนๆ
เข้าหาศุนย์กลาง มีอักขระ ผมได้เก็บรูปในไว้ใส่กระเป๋าเสือ
แล้วผมก็ตื่นขึ้น ผมดีใจมาก ผมคิดว่าน่าจะเป็นนิมิตรหมายที่ดีครับ

 

ท่าทางจะเลขดังจริง ๆ ครับ เห็นคนแถวนี้บอก ถ้าถูกได้ครึ่งเดียวครับ ^^

 

โอ้ ประสบการณ์หนักกว่าผมเลยนะครับ ดีที่ผ่านพ้นไปครับ

กราบหลวงพ่อเกษม สังฆัง นะมามิ

 

เฮ้อ ว่าแล้ว ผมละเซง จริงๆ ฝันตรงกับเลขดัง เลยแห้ว ซะงั้น 55++

501 29

 

ผมเพิ่งได้เลขมาไม่กี่วัน แฟนโทรมาแกมบังคับให้ซื้อ ดีนะครับไม่ซื้อ ไม่เฉียดเลยแม้แต่นิดเดียว

 

สู้ๆต่อไปครับ..ทุกท่านโชคดีคงเป็นของเราสักวันตราบใดที่เรายังไม่มีอิสระทางการเงิน งวดนี้ไม่มีวี่แววความฝันใดๆเฉียดเข้ามาเลย จึงไม่ได้เสี่ยงครับเลยรอดตัวไป

 

งามครับผม...เคยเจออยู่เหรียญหนึ่งเหมือนกันออกไม่แพงด้วย ความที่ไม่รู้ประวัติเลยผ่าน มารู้ทีหลังว่าหลวงพ่อท่านมนต์ให้หลายวันหลายคืน......เซ็งเลย