หากฝึกสติให้มั่นคงไม่ได้ ไม่ต้องถามเรื่องสมาธิและฌานใช่หรือไม่??

มีมุงบ้างแต่ไม่ซื้อกัน เหลือบานเบ้าเลยฮะ ทำไงรถก็เช่าน้ำมันเติมเอง นี่ยังไม่พอค่าเช่ารถเลยนะฮะเนี่ย คิกๆๆ :z8

 

แต่ต้องเลือกดูความเห็นใดใช่หรือไม่ใช่นะฮะ

 

เรื่องนี้ตัวใครตัวมันนะครับ
โยนิโสมนสิการให้แยบคายเอาเอง
อิอิ

 

เซ้งสิฮะแล้วไปทำอย่างอื่น
ที่มันง่ายกว่านี้

 

ลุงแมวช่วยเป็นนายหน้าให้ทีสิขอรับผม

แต่ก็อย่างว่า ผมชอบอะไรที่ยากๆท้าทายดี คิกๆๆ (deejai)

 

มาเป็นกำลังใจให้ ฝึกสติให้มากๆ ให้ถึงขั้นเป็นสติบริสุทธิ์เลยน่ะ

 

การทำสมาธิต้องควบคู่กับการภาวนาด้วย สมาธิเป็นภาคความสงบ ภาวนาเป็นภาคปัญญา

 

สติจะมั่นคงได้อย่างไร ถ้าไม่มีสมาธิเป็นฐาน
เมื่อเริ่มต้นภาวนา มรรคทั้ง๘ประการจะมีปรากฎขึ้นโดยพร้อมเพรียงกัน
น้อยมากแตกต่างกัน แต่หากไม่มีข้อหนึ่งข้อใดเลยเป็นไม่มีครับ

 

๗๑. สติ-สมาธิ-ปัญญา ตั้งมั่น จึงเห็นของจริง
วันที่ ๒๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๒

พวกเรานักปฏิบัติให้ตั้งสติพิจารณาให้แน่นอน สติ อันหนึ่ง สัมปชัญญะอันหนึ่ง สมาธิ อันหนึ่ง ปัญญาอันหนึ่ง ๓ อย่างนี้พิจารณาให้ดี

สติ คือความระลึกได้ ความแน่วแน่ระมัดระวัง เราจะพิจารณาอันนี้ ก็พิจารณาจดจ้องเฉพาะอันเดียว เรียกว่าสติ สัมปชัญญะ อยู่ในนั้นแล้ว มีสติสัมปชัญญะพร้อม ถ้าไม่มีสติมันก็ไม่มีสัมปชัญญะ สติกับสัมปชัญญะมันอยู่ด้วยกัน

สมาธิ คือแน่วแน่ในสิ่งเดียว อารมณ์อันเดียว เมื่อมีสมาธิ ปัญญามันก็เกิด การพิจารณานั้นเรียกว่าปัญญา สมาธิมันแน่วแน่ พิจารณาอะไรก็แน่วแน่อยู่ในสิ่งเดียวนั่นแหละปัญญา มันอันเดียวกันนั่นแหละ

สติ สมาธิ ปัญญา ทั้ง ๓ อย่างนี้มันแยกกันไม่ได้ ครั้นไม่มีสติก็ไม่มีสมาธิ ไม่มีสมาธิก็ไม่มีปัญญา มันต้องอยู่ในนั้นแหละ พิจารณาให้ถี่ถ้วน พิจารณาแน่วแน่ลงในเฉพาะสิ่งเดียวแล้ว อารมณ์อื่นไม่มาแทรกซึม มันก็เกิดปัญญาความรู้ความฉลาดขึ้นมา ไม่ใช่ว่าปัญญาจะเป็นกลุ่มเป็นก้อน เป็นหมู่เป็นพวกอย่างนั้น มันให้รู้ในนั้นเอง มันให้แน่วแน่ในนั้นเอง ความรู้จริงเห็นจริงอันนั้นเรียกว่าปัญญา

 

(ต่อธรรมะจากหลวงปู่เทสก์ครับ)
สติ สมาธิ ปัญญา ทั้ง ๓ อย่างนี้มันแยกกันไม่ได้ ครั้นไม่มีสติก็ไม่มีสมาธิ ไม่มีสมาธิก็ไม่มีปัญญา

 

อย่างเช่นพิจารณาทุกขสัจจ์ คือให้เห็นทุกข์นั่น เราพิจารณาทุกข์สิ่งเดียว มันพิจารณาเห็นกองทุกข์ ครั้นเห็นทุกข์อันนั้นก็เห็นตัวสมุทัย คือพิจารณาทุกข์อันนั้นอะไรมาเกิดทุกข์ มันเกิดความรู้ ความรู้อันนั้นแหละมันเกิดสมุทัยในตัว ท่านจึงเทศนาว่า ทุกข์อันใด สมุทัยอันนั้น นิโรธอันใด มรรคอันนั้น พิจารณาทุกข์เท่านั้น สมุทัยเกิดขึ้นมาในตัว พิจารณาอารมณ์อันเดียวอย่างที่ว่า มีสติ มีสัมปชัญญะ มีสมาธิ มีปัญญา มันเกิดขึ้นมาพร้อมกัน เวลาพูดจะเป็นระยะห่างกันไว้ แต่ความจริงเวลาพิจารณา มันลงอันเดียวกัน เห็นชัดขึ้นมาในอันนั้นเลย เราไปมัวเมาแต่ปริยัติ มัวเมาแต่สมมุติ ที่ท่านเทศนาไว้ที่ท่านอธิบายไว้ สติเป็นอันหนึ่ง สัมปชัญญะเป็นอันหนึ่ง สมาธิเป็นอันหนึ่ง ปัญญาเป็นอันหนึ่ง อธิบายไว้แล้วไปหลงสมมุติบัญญัติ ความเป็นจริงมันเกิดขึ้นมาเป็นอันเดียวกัน ในขณะเดียวกันนั่นเอง อย่าไปเอาสมมุติบัญญัติอันนั้นมาพาปะปนกัน เวลาพิจารณาธรรมะ ครั้นพิจารณาลงมันชัดลงไปอย่างนั้นเลย

 

"ถ้าสติติดอยู่กับจิตแล้วกิเลสจะไม่เกิด สติดีเท่าไรกิเลสเกิดไม่ได้"

เทศน์หลวงตาเมื่อวันที่ ๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๙