หลวงปู่เชย อมโร , พระเกจิเมืองจันทร์ , และคณาจารย์สายตะวันออก

เหรียญรูปแทนตัวคุณกวาวชไมสุดยอดครับ ดีจริงๆครับเมตตาโชคลาภ

 

วันนี้ผมขอนำ "ผมรังกระเต็น" ที่เกิดขึ้นกับผมตั้งแต่เด็กๆ (หรือ เกล้านางนี , เกล้าโมลีพระโพธิสัตว์ ตามที่พี่ทุเรียนทอดบอกมา) มาให้ชมกันครับ

 

คุณเป็นคนโชคดีที่มีของดีติดตัวมา ดีใจด้วยครับ สาธุ

 

ยันต์ตะกรุดพระเจ้าปิดไฟ ของหลวงปู่เชย


ขออภัยด้วยครับ ผมถ่ายรูปไม่เก่ง เมื่อก่อนไม่ได้คิดอะไรมาก ถ่ายเอาไว้เล่นๆ เพราะปัจจุบันตะกรุดดอกนี้ผมเอาไปหล่อพระแล้วละครับ ว่าจะถ่ายใหม่ก็ไม่มีตัวอย่างอีกแล้ว ที่มีอยู่ก็เอาไว้ใช้ไม่กล้าผ่าดูครับ เสียดาย
เราจะสังเกตุได้ว่า สองช่องกลางจะมีรูปพระปิดตาอยู่ แสดงว่าตะกรุดของสำนักนี้เกี่ยวข้องกับพระปิดตาแน่นอนครับ..





.

 

น่าจะเป็นองคืพระมากกว่าพระปิดตานะครับ

 

เป็นรูปพระปิดตาจริงๆครับ แต่รูปถ่ายมาไม่ค่อยชัดเจน ต้องขออภัยด้วยครับ

 

ขอบคุณคร้าบบผม ผมคงดูไม่ชัดอะคร้าบบ

 

ชมภาพวัตถงมงคลของหลวงปู่เชย ไปพรางๆก่อนนะครับ ข้อมูลยังมีอีกมากไว้จะมาลงให้ศึกษาอีกครับ

 

ได้รับของแล้วครับ ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ

 

สวยๆทั้งนั้นเลยครับ รอติดตามครับ

 

ปุพเพนิวาสานุสติญาณ(ญาณ ระลึกชาติ)

มีอยู่เรื่องหนึ่งที่หลวงปู่เชยท่านเคยเล่าให้ฟัง ถึงอดีตชาติแต่หนหลังของท่าน จริงๆแล้วเรื่องแบบนี้ถ้าไม่ใช่คนที่เคารพนับถือกันจริงๆ หรือคนที่ชอบสงสัยในพระธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนาก็อาจจะปรามาส หรืออาจไม่เชื่อก็ได้ หลวงปู่จึงไม่ค่อยชอบเล่าเรื่องราวแปลกๆ ที่บางเรื่องดูคล้ายกับเกินธรรมชาติที่พิสูจน์ได้ยากที่คนทั่วๆไปเคยชิน ดังเช่นเรื่อง..กฏแห่งกรรม บุญ-บาป โดยเฉพาะเรื่องการระลึกชาติ หลวงปู่ท่านจะเล่าให้ฟังก็ต่อเมื่อมีเหตุปัจจัยที่ลงตัว และจะเล่าให้ฟังเฉพาะลูกศิษย์ที่ใกล้ชิดจริงๆ หรือลูกศิษย์ที่เชื่อฟังคำสอนของท่าน เพื่อเป็นการกระตุ้นให้ลูกศิษย์นั้นได้เร่งทำความเพียรเพื่อให้แจ้งในธรรม ตามคำสอนของพระศาสนา หลวงปู่ท่านเคยเล่าให้ฟังว่า....

ย้อนอดีตใปเมื่อหลายภพชาติมาแล้ว หลวงปู่ก็เคยบวชเป็นพระภิกษุ รักษาพรหมจรรย์เพศตราบจนกระทั่งได้มรณะภาพ พร้อมในผ้ากาสาฯ(จีวร) ติดต่อกันมาหลายชาติภพ ตราบชาติสุดท้ายก่อนที่จะมาเป็นหลวงปู่เชย ก็เคยได้บวชแล้วก็ได้มรณะภาพทั้งที่ยังครองผ้ากาสาฯ หลวงปู่ท่านเคยตามย้อนรอยไปดูถึงหลุมฝังศพร่างของท่านเมื่อครั้งอดีตที่ผ่านมาในชาติสุดท้ายนั้น ก็ยังคงมีอยู่ แม้แต่จอบที่ใช้ขุดหลุมเพื่อฝังร่างของท่านนั้นก็ยังคงอยู่ แต่อาจใช้การไม่ได้แล้ว คนที่ขุดหลุมฝังศพคนนั้นก็ตายไปนานแล้ว แม้มาชาติปัจจุบันท่านก็ยังบวชเป็นพระภิกษุ แล้วก็มรณะภาพลงด้วยท่านั่งสมาธิ เข้าณานสมาบัติถอดจิตเข้าสู่ชั้นสุทธาวาส อันเป็นแดนบรมสุข และบำเพ็ญธรรมความเพียรต่อที่นั่นแล้วไม่ต้องกลับลงมาเกิดอีกต่อไป

ทุกครั้งที่หลวงปู่ท่านเล่าเรื่องอะไรให้เราฟัง ท่านก็จะสอดแทรกธรรมมะ เข้าไปด้วยทุกครั้ง เป็นการชโลมจิตของเราให้แนบแน่นในคำสอนของท่าน
ถ้าเราย้อนมองถึงอดีตของท่าน จะเห็นได้ว่า หลวงปู่เชยท่านเกิดมาเพื่อเป็นพระโดยสมบูรณ์มาหลายภพชาติ อุปนิสัยส่วนตัวตั้งแต่เด็ก ท่านเป็นคนจิตใจอ่อนโยนมาก พูดน้อย ใจดี สุภาพเรียบร้อย เห็นใครตกทุกข์ได้ยากก็ชอบสงสารไม่ว่าจะทั้งคนหรือสัตว์ เห็นไม่ได้จะต้องรีบให้ความช่วยเหลือทุกครั้งไป
ท่านไม่เคยคิดที่จะมีครอบครัว เพราะท่านรักสันโดษ อยู่แบบสมถะ มีจิตที่คิดอยากจะบวชเพื่อปฏิบัติเพียงอย่างเดียว อย่างนี้ควรเรียกว่า....เกิดมาเพื่อเป็นพระโดยแท้จริง..






.

 

วิชาเอกอีกอย่างหนึ่งของหลวงปู่เชย คือวิชาลงปลัดขลิก การลงปลัดขลิกของหลวงปู่เชยนั้น บางทีเวลาท่านว่าง หลวงปู่จะเหลาปลัดเอง ฝีมือทำได้ปรานีต เหลาไปภาวนาไป ส่วนใหญ่ทำจากไม้รักแดง ไม้กาฝากมะรุม..ฯลฯ
การจารอักขระต้องทำในวันดี เช่นวัน อธิบดี และวันธงชัย(วัตถุมงคลต่างๆก็เช่นกัน) และการปลุกเสกก็ต้องทำตามวันมงคลดังกล่าวด้วย เพื่อให้ของที่ทำเป็นของที่เป็นมงคลสูงสุด และผู้บูชาจะได้เป็นศิริมงคลกับชีวิต และท่านจะปลุกเสกโดยใส่ในบาตร ที่สำคัญต้องปลุกเสกจนกว่าปลัดขลิกเคลื่อนไหวเองได้จึงจะสำเร็จ
ผมเองก็ยังเคยสนทนากับหลวงปู่ถึงเรื่องปลัดขลิกของท่าน ที่มีคนเอามาฝากให้หลวงปู่ปลุกเสกให้ ท่านบอกว่า..เขาเอามาฝาก 10 ตัวให้เราลง เราก็เอาใส่ไว้ในบาตร ตอนใส่ก็ยังนับดูอยู่ว่าครบ 10 ตัว แต่เสกไปเสกมา พอถึงวันที่เขามารับคืน ดันหายไปตัวนึง ไม่รู้ว่าหายไปไหน... มีคนนึงแย้ง แกมถามท่านว่า สงสัยท่านพ่อปลุกเสก มันดิ้นกระโดดหายไปไหนแล้วละมั๊งครับ?....หลวงปู่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่หัวเราะเบาๆ แล้วก็บอกว่า ไม่รู้เหมือนกัน..

ระยะหลังมีคนที่ศรัทธาเหลามาถวาย และฝากให้ท่านลง มีทั้งไม้ไผ่ตัน ไม้มะขาม ไม้รักขาว และไม้เบญจพรรณต่างๆ อาจจะทำให้เล่นหายากสักหน่อยเพราะรูปลักษณ์จะแตกต่างกัน แต่ลักษณะการดู ต้องอาศรัยการจดจำอักขระจาร ลายมือของหลวงปู่เป็นหลัก มีทั้งจารด้วยเหล็กจาร(ในยุคแรก) จารด้วยหมึก และจารด้วยเครื่อง(ยุคหลัง) แต่มีอยู่หนึ่งรุ่นที่เป็นที่นิยมกันอย่างมากของลูกศิษย์ก็คือ ปลัดขลิกไม้รักขาว ที่คณะศิษย์และหลานของหลวงปู่ทิม วัดระหารไร่ เหลามาถวาย สร้างขึ้นมาประมาณ ร้อยกว่าตัว ศิลปะคล้ายๆกับของหลวงปู่ทิม โดยหลวงปู่เชยจารด้วยเครื่อง และมีโค๊ดตอกกำกับ

ส่วนประสบการณ์มีมากมายหลายรูปแบบ เน้นไปทางด้าน เมตตา โชคลาภ ค้าขาย แคล้วคลาด อยู่ยงคงกระพัน...พวกชาวบ้านที่ขายอาหารทะเลตามชายหาด และพวกชาวประมงชอบใช้กันมาก

มีเรื่องเล่าประสบการณ์ของปลัดขลิกที่ชวนน่าพิศวงอยู่เรื่องหนึ่ง เรื่องมีอยู่ว่า....
มีคนที่ชลบุรีมากราบหลวงปู่เชย ตามที่เคยได้ยินกิตติสรรพในเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ของท่าน พอทำบุญเสร็จ เขาก็ขอของดีจากท่าน ท่านก็บอกว่า ของดีของท่านก็ พุทโธ ธัมโม สังโฆ นี่แหละดีที่สุด เขาก็บอกว่า อ๋อ..ที่ผมหมายถึงคือวัตถุมงคลครับหลวงปู่ จะเอาไปค้าขายครับ ท่านก็พิจจารณาแล้วก็บอกว่า ของดี ของมงคลน่ะอยู่ที่ใจนะ ถ้าใจเราดี อะไรมันก็ดีหมด เป็นมงคลหมด แล้วหลวงปู่ท่านก็เดินเข้าไปในห้อง เหมือนไปค้นหาอะไรสักพักนึง แล้วก็หยิบวัตถุมงคลออกมา เป็นปลัดขลิกที่ท่านลงไว้ มอบให้เขา 1 ตัว แล้วบอกว่า ตอนนี้มีแต่ไอ้นี่แหละ อย่างอื่นยังไม่เสร็จ เออได้ไปก็เก็บเอาไว้ดีๆนะอย่าเอาไปโยนทิ้งนะ..เสียดาย.... พอได้ของดีแล้วก็กราบลาหลวงปู่ท่าน ลงมาจากอาศรม แล้วก็ขับรถออกไปหาอะไรกินที่หาดเจ้าหลาว เดินเล่นสักพักนึง แล้วก็นึกถึงปลัดขลิกที่หลวงปู่เชยท่านให้มา คิดรำพึงในใจว่าไม่เห็นอยากได้(ปลัดขลิก)เลยของใหม่ ปลัดขลิกที่ไหนจะขลังเหมือนหลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ คิดได้ดังนั้นก็เลยอยากจะลองของขึ้นมา ก็เลยควักปลัดขลิกออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วก็ท้าว่า ถ้าขลังจริงๆก็ขอให้วิ่งทวนน้ำได้เหมือนของหลวงพ่ออี๋สิ..พูดเสร็จเขาก็เอาปลัดขลิกตัวที่ว่า โยนลงในน้ำ ก็ปรากฏว่า ปลัดขลิกตัวนั้นก็นอนสงบนิ่งปกติไม่มีอาการอะไร เขาก็เลยหยิบไม้จะมาเขี่ยเพื่อจะเก็บขึ้นมา รู้สึกผิดหวังนิดๆ แต่พอเอาไม้จะไปเขี่ย ปลัดขลิกกลับวิ่งหนีได้เหมือนปลาที่มีชีวิต เขาก็เลยไล่ตามโดยวิ่งเลาะริมฝั่งไปเรื่อยๆ แต่ตามไม่ทัน ก็เลยตัดสินใจ ลงไปในน้ำ แต่ปลัดขลิกตัวนั้นก็วิ่งทวนน้ำแล้วหายไปเลย ก็เลยนึกเสียดาย ในใจก็พลันบังเกิดศรัทธาในหลวงปู่เชยมากๆ นึกขอขมาต่อท่าน ในเมื่อไม่ได้ปลัดขลิกตัวนั้นแล้ว ก็คิดจะไปขอหลวงปู่ท่านใหม่ ก็เลยรีบขับรถกลับไปยังอาศรมของหลวงปู่ท่าน พอขึ้นไปถึง ยังไม่ทันได้กราบหลวงปู่เลย พอหลวงปู่เห็นหน้าเท่านั้น ท่านก็ทักทันทีว่า....บอกแล้วไงว่า ให้เก็บไว้ดีๆ อย่าเอาปโยนทิ้ง มันจะเสียดาย เท่านั้นเองเขาก็รู้สึกสำนึกผิด ผสมกับความศรัทธาอย่างแรงกล้า ที่พบของจริงเข้าแล้ว ก็เลยอ้อนวอน ขอปลัดขลิกตัวใหม่จากหลวงปู่ แล้วก็เล่าเหตุการณ์ต่างๆทั้งหมดให้ฟัง แต่หลวงปู่ท่านก็ไม่ยอมให้ปลัดขลิกกับเขาอีก ทำให้เขาต้องกลับบ้านมือเปล่า....
ผมเองก็ไม่รู้ว่า เขากลับมาหาหลวงปู่อีกหรือไม่ เพราะผมไม่เคยเจอเขา แต่คิดว่าเขาน่าจะกลับมาอีกแน่นอน
นี่แหละครับ โทษฐานของการลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็เลยต้องอดของดีไป แต่เหตุการณ์ดังกล่าว ทำให้เราพอทราบได้อีกอย่างว่า หลวงปู่เชยนอกจากเป็นพระผู้มีวิชาอาคมเข้มขลังแล้ว ท่านยังมี ญาณหยั่งรู้อนาคต หรือที่เรียกว่า อนาคตังสญาณ เป็นแน่นอน ถึงทำให้ท่านทราบเหตุการณ์ต่างๆที่ยังไม่เกิดขึ้นได้...สาธุ







.

 

พระกริ่งสวยมากๆครับ ภาพหลวงปู่เชยสวยมาก

 

สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับสู่ กระทู้นี้ครับ สาธุ

 

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 12 ธันวาคม ได้ไปร่วมงานงานประชุมเพลิง หลวงปู่ฟัก สันติธัมโม มาครับ ครูบาอาจารย์สายป่า และพระภิกษุมาร่วมงานคับมากหลายพันรูป ศิษยานุศิษย์และประชาชน ที่มาร่วมงานจำนวนหลายหมื่นคน ครับ พิธีนี้จัดแบบเรียบง่าย แต่อลังการมาก หาดูยากครับงานแบบนี้ ที่มีครูบาอาจารย์และประชาชนเข้าร่วมถึงขนาดนี้ เอาไว้จะลงรูปให้ดูครับ..

งานนี้ทางวัดงดแจกพระอัฐิ และอังคารธาตุ แต่ได้ข่าวมาว่า พอเผาเสร็จ พระอัฐิได้แปลเป็นแก้ว ใส แล้วครับ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนามะ








.

 

อนุโมทนาด้วยครับ ......

 

อยากเห็นรูปงานหลวงปู่ฟัก ใครพอมีขอดูบ้างครับ

 

กราบอาลัยหลวงปู่ฟักครับ

ชมภาพงานประชุมเพลิงบางส่วนที่เว็ปเพื่อนบ้านที่นี่ครับ

 

อนุโมทนาครับ ผมก็ไปมาครับ พิธีสวยงามครับ หาชมยาก คนมากมายจริงๆ รองเท้าหายตอนไปกราบสรีระหลวงปู่ แถมเดินเท้าปล่าวไปเหยียบหมากฝรั่งติดกับกางเกง พอมานั่งฟังเทศนาหลวงปู่แบน โดนมดป่าตัวใหญ่ๆ จ่อที่ขาอีก เวลานี้ยังแพ้พิษอยู่เลยครับ อิอิ

 

งานประชุมเพลิงหลวงปู่ฟัก