สำนักวัดนาป่าพงคึกฤทธิ์และสาวกพลาด! สร้าง" พุทธวจน " ปลอม

. .

 

. .

 

ความมหัศจรรย์ในพระพุทธศาสนา
https://www.youtube.com/watch?v=sT1lS_qSWS4
Uploaded on Dec 10, 2011

ธรรมบรรยาย โดย ท่านอาจารย์ ดร.สนอง วรอุไร

 

อุณหิสฺสวิชยคาถา
พระคาถา อุณหิสสะวิชะยะ

พระคาถาบทนี้ อยู่ในสมัยพุทธกาล
ที่พระพุทธเจ้าได้ทรงเมตตาให้เทวดาองค์หนึ­่งที่กำลังหมดอายุขัย
จะต้องลงไปเสวยกรรมในนรก
แต่เทวดาองค์นี้ มีความกลัวมากที่จะต้องลงไปเกิดในเมืองนรก­จึงดิ้นรนทุกวิถีทาง
ที่จะไม่ไปแต่ก็ไม่มีใครจะช่วยเหลือได้
แม้แต่องค์ พระอินทร์ แต่ยังโชคดีที่ได้พบพระพุทธเจ้า
และทรงแนะให้ภาวนาคาถาบทนี้ จะได้มีอายุยืนยาวนานต่อไป
เพื่อที่จะได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่นี้ บำเพ็ญภาวนา ใช้หนี้กรรมที่มีอยู่
ให้หมดไปพระคาถาบทนี้ จึงมีพุทธานุภาพมาก
ในเรื่องของการมีอายุยืนยาวและยังทำให้สุข­ภาพแข็งแรง
ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยอย่างง่าย ๆ อีกด้วย
ผู้ที่มีสุขภาพไม่ดี หรือขี้โรค หรือป่วยเป็นโรคที่รักษายากแล้ว
ควรหมั่นท่องภาวนาเป็นประจำ จะหายได้โดยเร็ววัน

**************************************
อัตถิ อุณหิสสะ วิชะโย ธัมโม โลเก อะนุตตะโร
สัพพะสัตตะหิตัตถายะ ตังตวังคัณหาหิ เทวะเต
ปะริวัชเช ระชะทัณเฑ อะมะนุสเสหิ ปาวะเก
พะยัคเฆ นาเค วิเส ภูเต อะกาละมะระเณนะ วา
สัพพัสมา มะระณา มุตโต ฐะเปตวา กะละมาริตัง
ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุขี สะทา
สุทธะ สีลัง สะมาทายะ ธัมมัง สุจะริตัง จะเร
ตัสเสวะ อานุภาเวนะ โหตุ เทโว สุข สะทา
ลิกขิตัง จินติตัง ปูชัง ธาระนัง วาจะนัง คะรุง
ปะเรสัง เทสะนังสุตวา ตัสสะ อายุ ปะวัฑฒะตีติ
https://www.youtube.com/watch?v=UmnSoViMZeE
. .

 

ศึกษาและพิจารณาเรียนรู้อยู่เนืองๆ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑

 

เพิ่มหนึ่งสิ่ง กลับพอกพูนซึ่งภยันตราย

ลดหนึ่งสิ่ง โลภ โกรธ หลง ลดลงตาม

 

อัตตา?

 

สิ่งนั้นคือ ความรัก...


ความรักที่แท้จริง(ความเมตตา) ไม่เคยทำร้ายใคร นอกเสียจากไม่ได้รักค่ะ

ไม่มีข้อแม้น..แม้แต่เริ่มต้น สุดแต่ว่าเธอจะให้เป็นไป..jaah

 

เชิญสละจาคะ


"ร่วมสนับสนุนการจัดงานและเผยแผ่พุทธวจน"


ยังไม่พอสินะ งั้นก็หาเอาซะให้พอ หาลูกไม้ทีเด็ดใหม่ๆ มาโชว์อเมซิ่งเดียวได้เองเงินทุนแห่งบาป


ทำไมจึงไม่อุตสาหะตั้งใจศึกษาเล่าเรียนด้วยความเพียรโดยสติปัญญาของตนเอง

เป็นพุทธบริษัท พระไตรปิฏกน่ะรู้จักลงทุนอัญเชิญเข้าบ้านเพื่อศึกษาพิจารณาธรรมอ่านเองบ้าง ยุคนี้ห่างไกลพระไตรปิฏกจริงๆ มีของดีแต่ไม่รู้จักคุณค่า ไม่รู้จักหาความเจริญเข้าสู่ตระกูล มีแต่มุ่งประทุษร้ายตระกูลของตน


ไม่พึ่งพาตนเองไม่พึ่งพาพระธรรม เอาแต่ไปพึ่งพาอามิสทายาท มาร ๕ เวรกรรม วาสนาเกิดมาเป็นมนุษย์ขาดสะบั้น กลั่นแกล้งตนเอง จะโทษใคร?

 

. .

 

. .

 

. .

 

วิมุตติสูตร ว่าด้วยเหตุแห่งวิมุตติ ๕ ประการ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เหตุแห่งวิมุตติ ๕ ประการนี้ ซึ่งเป็น เหตุให้จิตของภิกษุผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยวที่ยังไม่หลุดพ้น ย่อมหลุดพ้น อาสวะที่ยังไม่สิ้น ย่อมถึงความสิ้นไป หรือเธอย่อมบรรลุธรรม อันเกษมจากโยคะชั้นเยี่ยม ที่ยังไม่ได้บรรลุ เหตุแห่งวิมุตติ ๕ ประการ เป็นไฉน
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พระศาสดาหรือเพื่อนสพรหมจารีผู้อยู่ในฐานะ ครูบางรูปแสดงธรรมแก่ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เธอย่อมเข้าใจอรรถเข้าใจธรรม ในธรรมนั้นตามที่พระศาสดาหรือเพื่อนสพรหมจารี ผู้อยู่ในฐานะครูแสดงแก่ เธอ เมื่อเธอเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรม ย่อมเกิดปราโมทย์ เมื่อเกิดปราโมทย์ แล้ว ย่อมเกิดปีติ เมื่อใจเกิดปีติ กายย่อมสงบ ผู้มีการสงบแล้ว ย่อมได้ เสวยสุข เมื่อมีสุข จิตย่อมตั้งมั่น
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นเหตุแห่งวิมุตติ ข้อที่ ๑ ซึ่งเป็นเหตุให้จิตของภิกษุผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยว ที่ยังไม่หลุดพ้น ย่อมหลุดพ้น อาสวะที่ยังไม่สิ้นไป ย่อมถึงความสิ้นไป หรือเธอย่อมได้บรรลุธรรมอันเกษมจากโยคะชั้นเยี่ยม ที่ยังไม่ได้บรรลุ.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง พระศาสดาหรือเพื่อนสพรหม- จารี ผู้อยู่ในฐานะครูบางรูป ก็ไม่ได้แสดงธรรมแก่ภิกษุ ก็แต่ว่าภิกษุย่อม แสดงธรรมเท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาแก่ชนเหล่าอื่นโดยพิสดาร เธอ ย่อมเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรมในธรรมนั้น ที่ภิกษุแสดงธรรมเท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาแก่ชนเหล่าอื่นโดยพิสดาร เมื่อเธอเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรม ย่อมเกิดปราโมทย์. . .เมื่อมีสุข จิตย่อมตั้งมั่น
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เป็น เหตุแห่งวิมุตติข้อที่ ๒. . .
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง พระศาสดาหรือเพื่อนสพรหม- จารีผู้อยู่ในฐานะครูบางรูป ก็ไม่ได้แสดงธรรมแก่ภิกษุ แม้ภิกษุก็ไม่ได้แสดง- ธรรมเท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาแก่ชนเหล่าอื่นโดยพิสดาร ก็แต่ว่า ภิกษุย่อมทำการสาธยายธรรมเท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาโดยพิสดาร เธอย่อมเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรม ในธรรมนั้น ตามที่ภิกษุสาธยายธรรม เท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาโดยพิสดาร เมื่อเธอเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรม ย่อมเกิดปราโมทย์. . . เมื่อมีสุข จิตย่อมตั้งมั่น
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เป็น เหตุแห่งวิมุตติข้อ ๓. . .
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง พระศาสดาหรือเพื่อนสพรหม- จารีผู้อยู่ในฐานะครูบางรูป ก็ไม่ได้แสดงธรรมแก่ภิกษุ ภิกษุก็ไม่ได้แสดงธรรม เท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาแก่ชนเหล่าอื่นโดยพิสดาร แม้ภิกษุก็ไม่ได้ ทำการสาธยายธรรมเท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาโดยพิสดาร ก็แต่ว่า ภิกษุย่อมตรึกตรองใคร่ครวญธรรมเท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาด้วยใจ เธอย่อมเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรมในธรรมนั้น ตามที่ภิกษุตรึกตรองใคร่ครวญ ธรรมตามที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาด้วยใจ เมื่อเธอเข้าใจอรรถ เข้าใจ ธรรมย่อมเกิดปราโมทย์. . .เมื่อมีสุข จิตย่อมตั้งมั่น
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นเหตุแห่งวิมุตติข้อที่ ๔. . .
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง พระศาสดาหรือเพื่อนสพรหม- จารีผู้อยู่ในฐานะครูบางรูป ก็ไม่ได้แสดงธรรมแก่ภิกษุ ภิกษุก็ไม่ได้แสดงธรรม เท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาแก่ชนเหล่าอื่นโดยพิสดาร ภิกษุก็ไม่ได้ สาธยายธรรมเท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาโดยพิสดาร แม้ภิกษุก็ไม่ได้ ตรึกตรอง ใคร่ครวญธรรมเท่าที่ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาด้วยใจ ก็แต่ว่า สมาธินิมิตอย่างใดอย่างหนึ่ง เธอเล่าเรียนมาด้วยดี ทำไว้ในใจด้วยดี ทรงไว้ ด้วยดี แทงตลอดด้วยดี ด้วยปัญญา เธอย่อมเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรมใน ธรรมนั้น ตามที่เธอเล่าเรียนสมาธินิมิตอย่างใดอย่างหนึ่งมาด้วยดี ทำไว้ในใจ ด้วยดี ทรงไว้ด้วยดี แทงตลอดด้วยดี ด้วยปัญญา เมื่อเธอเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรม ย่อมเกิดปราโมทย์ เมื่อเกิดปราโมทย์แล้วย่อมเกิดปีติ เมื่อมีใจ เกิดปีติ กายย่อมสงบ ผู้มีกายสงบแล้วย่อมได้เสวยสุข เมื่อมีสุข จิตย่อมตั้งมั่น
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นเหตุแห่งวิมุตติข้อที่ ๕ ซึ่งเป็นเหตุให้จิตของภิกษุ ผู้ไม่ประมาทมีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยวอยู่ ที่ยังไม่หลุดพ้นย่อมหลุดพ้น อาสวะที่ยังไม่สิ้น ย่อมถึงความสิ้นไป หรือเธอย่อมได้บรรลุธรรมอันเกษมจาก โยคะชั้นเยี่ยม ที่ยังไม่ได้บรรลุ.
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เหตุแห่งวิมุตติ ๕ ประการนี้แล ซึ่งเป็นเหตุให้ จิตของภิกษุผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยวอยู่ ที่ยังไม่หลุดพ้น ย่อมหลุดพ้น อาสวะที่ยังไม่สิ้น ย่อมถึงความสิ้นไป หรือเธอย่อมได้บรรลุ ธรรมอันเกษมจากโยคะชั้นเยี่ยม ที่ยังไม่ได้บรรลุ.
จบวิมุตติสูตรที่ ๖

 

ไพรีพินาศ

 

น ตํ ชิตํ สาธุ ชิตํ ยํ ชิตํ อวชิยฺยติ
ตํ โข ชิตํ สาธุ ชิตํ ยํ ชิตํ นาวชิยฺยตีติฯ



ความชนะใดที่บุคคลชนะแล้วแต่ยังกลับต้องพ่ายแพ้ได้
นั่นไม่ใช่ชัยชนะที่เด็ดขาด ส่วนความชนะใดที่ไม่ต้องแพ้อีก
การทำได้อย่างนั้นต่างหากจึงชื่อว่าความชนะอย่างเด็ดขาด



การสงบจิตสงบใจ เรื่องบางเรื่องแม้รู้ดี เข้าใจมาก จิตปรารถนาจะตอบจะเอ่ยจะพูดจะกล่าว แต่พิจารณาตามไปล่วงหน้าแล้ว การที่ไม่พูดไม่กล่าวไป ไม่ใช่ตระหนี่ธรรม ตระหนี่ความรู้ แต่ไม่เห็นประโยชน์อันสมควรแก่กาล การห้ามวิสัชนาจึงมีอยู่เพื่อความตรึกไม่แสดงออกเป็น ภาวะอันสงบหยั่งลงอันเป็นผลจากตบะในการพิจารณาธรรมเบื้องสูง ล้อมเมืองตีกรอบแล้ว ก็เพียงรอเสบียงของข้าศึกหมด รอรับสาส์นการยอมจำนน เพียงเท่านั้น เรื่องเผาเมือง ทลายเมือง อิฐหินปูนไม้ยังมีประโยชน์อื่น ถึงกาลหยิบจับใช้ให้เป็นประโยชน์แก่โลก

 

บันทึกการทำสมาธิห้วง 04.00-05.00 10/6/59 ครั้งสำคัญ สู่ กิจที่สมควรกำหนดรู้เพื่อประโยชน์สุขของมหาชนตามพุทธประสงค์

กำลังสมาธิอันเพิ่มพูนและมีมาในกาลนี้ เป็นอันมากจากการพิจารณาเข้าสู่ทุกข์ที่ควรกำหนดรู้ ในการดำรงค์สกุล เป็นกิจอันสมควรยิ่ง เมื่อเห็นอาการอย่างนั้นแล้ว ย่อมมีสิ่งหนึ่งสิ่งใด ปรากฎตามมาเป็นแน่แท้ สิ่งที่เป็นมรรคเป็นผลมีอานิสงส์ สิ่งที่หาได้ยากในโลกเป็นสิ่งประเสริฐ ถึงเวลากาลปรากฎด้วยเหตุนั้น ด้วยกำลังแห่งสมาธิที่กำหนดรู้ แล้วยังเรื่องนี้กิจนี้สำคัญยิ่งแล

อิทัปปัจจยตา เมื่อมีความเพียร ย่อมได้สามัญผลที่ปรารถนา

บางสิ่งบางอย่างที่สำคัญกำลังจะปรากฎ สำเร็จและเริ่มต้นขึ้น เป็นสัญญานอย่างหนึ่งที่รับรู้ได้ เรื่องนี้มิใช่โดยเพื่อประโยชน์ส่วนตน

 

. ช้าไปนิดดดนึง สุขสันต์วันเกิดค่ะ .

Happy Birthday To You belated
<iframe width="420" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/E0pkH5ON640" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

สาธุค่ะ

 

จิตตวรรค คือ หมวดจิต
๑๑๗. จิตฺเต สงฺกิลิฏเฐ ทุคฺคติ ปาฏิกงฺขา

เมื่อจิตเศร้าหมองแล้ว ทุคติเป็นอันต้องหวัง.

ม. มู. ๑๒/๖๔.


๑๑๘. จิตฺเต อสงฺกิลิฏฺเฐ สุคติ ปาฏิกงฺขา.

เมื่อจิตไม่เศร้าหมองแล้ว สุคติเป็นอันหวังได้

ม. มู. ๑๒/๖๔.



๑๑๙. จิตฺเตน นียติ โลโก.

โลกอันจิตย่อมนำไป.

สํ. ส. ๑๕/๕๔.


๑๒๐. จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ.

การฝึกจิตเป็นความดี.

ขุ. ธ. ๒๕/๑๙.



๑๒๑. จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ.

จิตที่ฝึกแล้ว นำสุขมาให้.

ขุ. ธ. ๒๕/๑๙.


๑๒๒. จิตฺตํ คุตฺตํ สุขาวหํ.

จิตที่คุ้มครองแล้ว นำสุขมาให้.

ขุ. ธ. ๒๕/๑๙.


๑๒๓. วิหญฺญตี จิตฺตวสานุวตฺตี.

ผู้ประพฤติตามอำนาจจิต ย่อมลำบาก.

ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๙๐.



๑๒๔. จิตฺตํ อตฺตโน อุชุกมกํสุ.

คนฉลาดได้ทำจิตของตนให้ซื่อตรง.

ที. มหา. ๑๐/๒๘๘.


๑๒๕. สจิตฺตปริยายกุสลา ภเวยฺยุํ.

พึงเป็นผู้ฉลาดในกระบวนจิตของตน.

นัย-องฺ. ทสก. ๒๔/๑๐๐.



๑๒๖. เตลปตฺตํ ยถา ปริหเรยฺย เอวํ สจิตฺตมนุรกฺเข.

พึงรักษาจิตของตน. เหมือนคนประคองบาตรเต็มด้วยน้ำมัน.

ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๓๑.


๑๒๗. สจิตฺตมนุรกฺขถ.

จงตามรักษาจิตของตน.

ขุ. ธ. ๒๕/๕๘.


๑๒๘. จิตฺตํ รกฺเขถ เมธาวี.

ผู้มีปัญญาพึงรักษาจิต.

ขุ. ธ. ๒๕/๑๙.



๑๒๙. ยโต ยโต จ ปาปกํ ตโต ตโต มโน นิวารเย.

ก็บาปเกิดจากอารมณ์ใด ๆ พึงห้ามใจจากอารมณ์นั้น ๆ.

สํ. ส. ๑๕/๒๐.

 

. .