สอบถามนะครับ เกี่ยวกับกาม อภิญญา

ผมว่า เวปมาสเตอร์ น่าจะควบคุมต้นตอของปัญหาบ้างก็ดีครับ ถ้ามีพวก 1 คน 2 3 user จริง เจตนาไม่โปร่งใส ทำเช่นนี้ พาคนอื่นเสียเวลา กลายเป็นกระทู้ อ่านเอามัน เเต่ก็มีดีเอาไว้ทดสอบอารมณ์ เเต่อีกฝั่ง นรกจะกินเอาง่ายๆ ถ้ามีเจตนาป่วน ก็ไม่ดีกับตัวเขาเหมือนกัน ก็ได้เเค่บอกกัน สุดท้ายเเล้ว มันก็ต้องมีสิ่งแปลกปลอมเป็นธรรมดา

 

ส่วนตัวเห็นด้วยนะครับ
การที่จะไปรู้ว่า ใครอวตารมาบ้าง
อาจจะไม่ใช่สากลแต่ก็อาจจะจับพิรุธได้
ในหลายๆอย่าง..เช่น เจาะจงเฉพาะ
ไม่สนใจคำสอน ที่ตนต้องการดิสเครดิส
โดยไม่ดูเนื้อหา สำนวนการพูดที่คล้ายๆกัน
การใช้ศัพท์เฉพาะที่คล้ายกัน ฯลฯ
ดั้งนั้น การแสดง ip ตอนโพสจะ
ทำให้เห็นเด่นชัดขึ้นครับ

๑ คน แต่หลาย user มีมานานแล้วครับ
ส่วนตัวถึงได้บอกว่า ถ้าเวบนี้ แสดง Ip ให้ดูรับรองมีฮา
แต่ว่า การใช้หลายๆ user หลายๆท่านใช้เพื่อความสดวก
ในการทำวิถีตัวเอง เช่น ไว้ขายของ ไว้โพสบ้าง...
แต่ห้อง อภิญญา สมาธิ ส่วนมาก จะมีไว้สร้างภาพ
มีไว้เพื่อยกตัวเองให้ดูดี มีไว้เพื่อมาดิสเครดิสคนอื่นๆครับ...
มันถึงได้มีกรณี สะเร่อๆ มาอวยคำพูดตัวเองโดยใช้อีกชื่อหนึ่ง
ซึ่งก็เป็นตัวเองมาอวยตัวเอง ทั้งๆที่คำพูดก็ธรรมดาๆ
ไม่มีความสำคัญหรือเนี้อหาอะไรที่เป็นประโยชน์
มันถึงได้มีกรณี อวตารตัวเอง มาอีกชื่อหนึ่งมาตั้งกระทู้
ถามตัวเองแบบเชิงยกย่อง แล้ววันดีคืนดีก็พลาด
ทั้งการใช้ภาษา พลาดทั้งตอนตอบลืมดูว่าใช้ user อะไรอยู่...
ห้องนี้เป็นห้อง อภิญญา-สมาธิ แทนที่จะมาแลกเปลี่ยน
ประสบการณ์จากการปฏิบัติกัน เพื่อประโยชน์โดยรวม
ของสมาธิชิกส่วนมาก...กลับต้องมาเสียบรรยากาศ
กับพวกที่ พวกติดการยกย่องสรรเสริญทั้งหลาย
อยากได้รับการยกย่องว่าตนเองเป็นครูบาร์อาจารย์
พวกอยากให้คนอื่นๆเห็นว่า ตนเองนี้หละมีความ
สามารถพิเศษเหนือกว่ามนุษย์ปกติ
พวกที่กลัวแต่ไม่หล่อ ฟอร์มเยอะ
กลัวแต่ไม่เท่ห์ กลัวแต่คนมาอ่านจะคิดว่า
ตนไม่ฉลาดจึงต้องใช้เล่ห์เพทุบาย
เพื่อปั้นตัว สร้างตัวเอง เพราะกลัวว่าฟอร์มจะแตก
เมื่อโดนเจาะเข้าคำถาม ที่ชี้วัดตัดสินได้ว่า
ทำได้จริงหรือไม่จริง หรือได้มาจาก การคิด วิพากษ์
วิเคราะห์ ด้นเดาเอาเอง ว่าต้องเป็นอย่างตน
พวกนี้ สังเกตุง่ายๆชอบใครไม่เป็น
ชอบอ้างแต่พระพุทธเจ้า..ใครไม่คิด ไม่เป็นแบบตน
เป็นพวกนอกศาสนา ยังอีกหลายกัปล์หลายกัลป์
กว่าจะนิพพาน. อ่านๆไปก็รู้สึก สมเพชนักหนา
ที่ได้พวกนี้มาแนะนำธรรมะในระดับที่สูงๆ
มาคุยโม้ในการปฏิบัติเชิงที่ส่งผลพิเศษกับจิต
แต่ไม่สามารถแสดงได้พิสูจน์ได้...
แต่ดันเสนอหน้าไปสอนธรรมะสอนธรรมถึงขั้นนิพพาน

อีกพวกก็พวกหลงตัวเองลึกๆทั้งหลาย
ว่าบรรลุระดับโน้นนี่นั่น พวกนี้ใครเห็นแย้งไม่ได้
สอนก็ไม่ได้ แนะนำก็ไม่ได้ เพราะคิดว่าตนเองเก่ง
ร้อยละร้อย ให้แสดงความสามารถให้ดู
ประกันได้ว่า จะพากับเงียบกันเป็นแถว
และร้อยละร้อย ถ้าถามว่า ไหนๆระดับโน้นนี่นั้น
สภาวะจิตเป็นอย่างไร พวกโม้ๆทั้งหลาย
ก็จะตอบแต่ตามตำรา หาใช่ปฏิบัติ
และก็จะอ้างโน้นนี่นั้นไปเรื่อยเปื่อย

บางคนโม้เป็นระดับโน้นนี่นั้น
แต่ความเข้าใจนามธรรมกับไม่มี
ทั้งๆที่ กิเลสทั้งหลายล้วนเป็นนามธรรมทั้งสิ้น
แต่พอเราไปแซะถาม มันจะบอกว่า
เราเป็นพวกนอกศาสนา​​ พวกนี้ใช้มุขนี้บ่อย..


และหากถามไปอีกว่า ทำได้จริงๆไหม
ทำได้แล้วได้ทำประโยชน์อะไรบ้าง
ก็จะไม่มีคำตอบ เพราะจะเอาสิ่งที่ตนมี
สิ่งที่ตนทำได้ มาเล่าเพื่อเสริมให้ตนเองดูหล่อเหลา
ประหนึ่งว่า เป็นเทพเดินดิน ที่ไม่ใช่มนุษย์นั่นหละครับ...

กลายเป็นว่า สำเร็จอภิญญากันแต่ไปทาง
เห่าหอนเดรัชญานอภิญญาสญาน
ติดลาภอยู่ ยึดมั่นถือมั่นเอาแต่ตนเอง
ว่าตัวว่าตนทั้งๆที่ความสามารถทางจิต
แบบทำอะไรได้เป็นชิ้นเป็นอันแทบไม่ได้
แต่โม้ว่าตนเก่งสมาธิ พูดป่านว่าเหาะได้
พูดปานว่า บรรลุปฏิสัมภิญาน
แต่มักจะตายน้ำตื้นๆ ด้วยสมาธิพื้นฐานธรรมดา
ตายน้ำตื้นๆด้วยแค่วิธีการเจริญสติธรรมดาๆ
นอกจากฝันสญาน เดาสญาน หลับตาสญาน
ติดยศ อยากมีหน้ามีตาในสังคม
อยากได้รับการยอมรับ..
ป่านนั้น บอกอยากจะมีอภิญญา
ป่านนั้น สอนนิพพาน
ป่านนั้น เที่ยวแสดงธรรมแบบตนถูกฝ่ายเดียว...
หัดคิดซะบ้าง โตๆกันแล้ว ปฏิบัติมากี่ปีกันแล้ว..
ศาสนาพุทธสอนเพื่อไม่มี
ไม่ใช่มีโน้นมีนี่อยู่เต็มจิต
แล้วเที่ยวมาสอนแต่ธรรมะระดับสูงๆ
เที่ยวมาพูดแต่เรื่องพิเศษที่ทำให้คนยึดติด..
ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ ยังวางไม่ได้
ชาตินี้ไม่ต้องไปหวังอะไรๆที่พิเศษหรอกครับ
เสียเวลา ไปดูแลครอบครัว
ไปทำมาหากินดีเลี้ยงชีพตนเองดีกว่าครับ..
ยังมีประโยชน์กว่า..
ปล.ประมาณนี้ ยังจะมีกบในกะลาตนไหน
มาสะเร่อให้พูดให้เจริญสติ ทั้งๆที่ตนเองไม่มีสติ
และบอกว่าเป็นกระทู้ตัวเองอีกไหม

 

ว้าววว อ๊ายย่ะ ไม่แนะนำไห้ตัดหำแล้วหรือ?

คนนอกคอก คนนอกศาสนา

 

ว่าแต่เค้า อีเหนาเปนเอง

ขัดเคืองหนอ โกรธหนอ

ไม่ได้โม้มมมม..

555+

 

มาพินากันต่อ เรื่องการละกามไว

จขกท ไม่ต้องถามเอาจากคนอื่น. สามารถยก จิต ที่เปนเหตุให้ตั้งกระทู้นี้
เพื่อดูความเร็วได้ ยิ่งถ้าการตั้งกระทู้ด้วยลักษณะมีสติ และสัมปชัญญะ
ก้จะยิ่งเหนอุบายนำออก. ได้เร็วยิ่งขึ้น

ในต้นกระทู้มีการจั่วว่า. เดียวโลกสูญพันธุ์มนุษย์ อันนี้สังเกตุดีๆ. มันเปน
ความคิดที่มีลักษณะปิดบังความเปนจริง. และมันเพลินในความคิดนี้
ทำให้กังวลครอบงำ. ทั้งๆที่ไม่ควรกังวล

แม้นว่า. ธรรมจะมีรสเลิสกว่ารสทั้งปวง. แต่ ธรรมก้มีความละเอียดลึกซึ้ง
คนมีปัญญาทรามอยู่ ขาดการสดับให้เปน. ก้ยังไม่แน่ว่าจะได้รู้รสธรรม
ดังนั้น. คนที่ฟังธรรมแล้วเข้าใจ. น้อมนำไปปฏบัติ จะมีร้อยละร้อย

งง ไหม. ร้อยละร้อย

ร้อยละร้อยมันเปนสำนวน. ไม่ได้กล่าวแบบพีชคณิต. เราหมายเอาแค่
ยากเย็นแสนเข็ญ. ยกตัวอย่างพระท่านหนึ่ง เขียนหนังสือแนะนำการ
ปฏิบัติล้นชั้นวาง. แต่พอเจอคนที่ใช่ ก้สึกฟ้าผ่าออกไปแต่งงาน ก้ยังมี

จะเหนว่า โลกนั้นไม่มีทางสูญพันธ์ ....นี่ยังไม่นับ นกหนู แมลง เดรัจฉาน
วินิบาตนรก เปรต นิยตมิจฉาทิฏฐิ อีกจำนวนมากที่จะเวียนว่ายตายเกิด
ในสังสารวัฏอีกยาวนาน. โดยเฉพาะ. นิยตมิจฉาทิฏฐิ กลุ่มนี้ จะเปนพวก
ปรัชญา ปริพาชก นักวิทย์ นักมายากลจิต บางจำพวกที่จัดว่า ปิดนิพพาน
ชั่วกาลปวสานแน่นอนื ยังไงพวกนี้ก้ไม่มีทางเข้าถึงธรรม. ก้เบาใจและใข้
ย้อนแย้ง. ความเพลินในการคิดกลัวคนมาบวชกันหมด ได้


กลับมาเรื่องละกามไว

ตอนต้นบอกไปแล้วว่า. เจ้าของกระทู้ยกจิตตนพิจารณาได้เลย......(มีต่อ)

 

ใช่เลยครับ อย่างคุณนิวนร์ว่าไว้จริงๆ

อนุโมทนาสาธุการครับ

 

ก่อนต่อ. จะต้องมารู้ วิภัชวิธี ที่พระพุทธองค์สอนให้ใช้เปน เบสิก
ขั้นพื้นฐานในการ. ยกจิต. ก่อน

จขกท น่าจะรู้มาบ้างแล้ว สังเกตที่เตือนเพื่อนสหธรรมมิกว่า ให้มีสติ

จขกท คงเคยได้ยิน. ให้ใช้จิตเปนใหญ่ ใจเปนประธาน

ส่วนที่เหลือจากสิ่งไม่ใช่ประธาน ให้ขมวดเรียกว่า ขันธ์5 หรือรูปกับนาม


ตอนที่ จขกท. ตั้งกระทู้ แม้นคำกล่าวจะห่วงกาม. แต่เอาเข้าจริงๆ จิตมันแยก
ออกจากเรื่องกาม. ไม่ได้สงสัยการสูญไปของกาม. จิตหรือใจเปนประธานมัน
โน้มไปอยากฟัง อุบายละกาม

เนี่ยะสังเกต. จิต. และ ใจ ที่โน้มไปใส่ใจ. อุบายละกาม. เข้ามาเลย. คำโพส
ที่ตบด้วยขอบคุณ. มันก้ออกมาจาก. จิตหรือใจที่เปนประธาน. ตัวนี้มาตลอด

ถ้าไม่ไปเผลอทะเลาะกับใครเสียก่อน. รักษาจิตหรือใจนั้นได้ เราจะเรียก
ว่า. เปนผู้มีอินทรีย์ภาวนาแก่กล้า

แต่ที่ คำปรารภความเพียรสัดส่ายไปเรื่องกาม. ก้เพราะ. จขกท เองเปน
พวก. กายสักขีวิมุตติ คือ. จะทำอะไร เหนว่าสำเร็จ จะเอากายเข้า
ประกอบเปนสักขีพยานของการหลุดพ้น

ดังนั้น. หาก. จขกท. ภาวนาจนสำเร็จ. แนวโน้มก้จะเปน ญาณลาภี
คือมี อภิญญาโดยไม่ต้องฝึก(จริงๆ. ฝึกด้วยการเอา. กายเปนตัว
พยานในการพ้นอาสวะกิเลส นั่นแหละ). เพียงแต่ว่า. ใส่ใจเอาที่
จับต้องได้จริงเท่านั้น. ประเภทฝึกไสยศาสตร์ลูกผีลูกคน ผิดสัจจ
เปนนิจ ไม่เอา

 

ที่นี้ ถ้าเหนจิต. เหนใจ. เปนประธาน. มันเกิด


จขกท. ต้องฉลาดในการทำจิตให้บันเทิง. คือเหนจิตเหนใจ
ที่โน้มไปหาอุบายออกจากกาม. มันทำงานของมันเอง เปนอินทรีย
เปนพละ. เปนมรรคมีองค์แปด. และเหนว่า มันก้เปนขันธ์นั่นแหละ

แต่เปนขันธ์ที่เรียกว่า. สีลขันธ์บ้าง. สมาธิขันธ์บ้าง ปัญญาขันธ์บ้าง

เกิด แล้วก้ดับ. ไม่ใช่เรา. ไม่ใช่ของเรา

ยกจิตแบบนี้ เนืองๆ. เข้ามาเลย. เอาให้จบในชาตินี้

ญาณลาภี จะมีหรือไม่ ไม่ต้องกังวลจนเที่ยวปฏิเสธ. นะ

 

ถ้ายกจิต. เหนจิตหรือใจที่อบรมได้ ไม่ใช่เรา. ของเรา

ก้จะเหน. อิทธิบาท4

ชำนาญในการเหรจิต เหนใจ เจอฐานจิต. ฐีติจิต ฐีติธรรม
ได้แล้ว. ต่อไปจะมั่นใจ. โพฌงค์7. ได้ ธรรมโอสถเม็ดเล็ก
ไว้ประกอบสัมมาอาชีวะ. อยู่แบบ. เศรฐกิจพอเพียง. เปนพสกนิกร
ของมหาสมภารเจ้า. ไม่ใช่คนที่อยู่อย่างหนักแผ่นดินไทยอีก

พอชำนาญโพชฌงค์ถึงจุดหนึ่ง. จิตจะเสื่อมหมด. เหมือนคน
ภาวนาไม่เปน. ตรงนี้ถ้าไม่จมกามภพเกินไป. จะเปนจังหวะ
กำหนดรู้ อริยสัจจบรรพะ

ตรงนี้ต้องใส่ใจให้ดีด้วย. เพราะแม้นจะมีพระตรงหน้า จิตมันจะเสื่อม
มันอาจจะไม่โน้มไปธรรมเลย. มันจะยากเย็นแสนเข็ญ อีกจุดหนึ่ง

เปนหัวเลี้ยวหัวต่อ. สิ้นภพ. สิ้นชาติ(ทางธรรม). โลกวินาส ไม่หันหลัง
กลับไปอีก

 

ผมสงสัยว่าในนี้มีคนที่มีฤทธิ์ถึงขั้นจะสาปคนให้กลายเป็นหินหรือเปล่าครับ...
ถ้ามี....ผมคิดว่าไม่ใครก็ใครคงได้โดนกันบ้าง....โทษฐานที่ขัดคอผู้มีอภิญญา..555

 

555+ :d:d:d

 

อิธิบาทสี่ กับ โพชฌงค์ ต้องใช้คู่กันมั้ยครับ

 

จะเจ็บอื่น หมื่นแสน ยังแคลนคลาย

เจ็บจนตาย แหม มาเหน็บ ให้เจ็บทรวง

 

มันเปนปัจจัยกัน

พระป่า จะเรียกว่า เหตุผล

คือ จะเจริญปัญญา ต้องเพียรประกอบ
อธิจิต อิทธิบาท

ถ้าสามารถภาวนา เหนความเปนปัจจัย
เปนอาหาร เปนกระแสอุบาย นำกามออก
ความเจ็บทรวงจะมีอยู่กลางอก แต่ไม่ทำให้กาย
เราสัดส่าย จิตหวั่นไหว แล้วไปหา"กามุปาทาน"มา
ปิดบังการเหนสัจจ อีก

 

คำศัพท์ บาลี เยอะหน่อยนะ

เพราะจะ อาสัย ธรรมฤทธ์ ของพระผู้มีพระภาค
ยังจิตให้ จขกท ใส่ใจความสุข เงี่ยโสตสดับ

ประโยชน์ จขกท จะเกิดก่อน

คนรอบข้าง จขกท จะได้ประโยชน์ ภายหลัง

 

อ่ออ ครับ พอเข้าใจ

 

ตรงนี้เห็นต่างอยู่หน่อยนึงนะครับ คือไม่ได้เห็นว่ามันทำงานของมันเอง อยู่เฉยๆ ถ้าไม่มีอุปาทานเข้าไปหลงยึดหยิบจับฉวย หลงยินดียินร้ายซะแล้ว ปัญหาก็ไม่มี ไม่มีอะไร ไม่ต้องปั่นอะไรขึ้นมาแก้อะไร แต่เพราะอุปาทานมันมี ความยินดียินร้ายมันมา ก็เลยหลงผลักไสหน่วงเหนี่ยวอยู่นั่นเอง เห็นโดยความเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่กันมากกว่า เพราะสิ่งนี้มีอยู่ สิ่งนี้จึงมีอยู่ ยิ่งอุปาทานมากยิ่งทุกข์มาก เห็นทุกข์ในความมีอุปาทานก็วิเวกไปโดยปริยาย แต่ก็ไม่ใช่ไปตั้งใจจะทำให้เกิดวิเวกต่อ ไปพอใจต่อก็ไม่จบสิ้นอีกเหมือนกัน ก็สมาทานการรู้ทุกข์ตามความเป็นจริงไปน่ะครับ

 

ถึงได้เพี้ยน ไปเอออวย พวกพระเฮียฮาหนาสันติ ไง

" เห็นทุกข์ในความมีอุปทาน "

" เห็นทุกข์ในความมีอุปทาน "

" เห็นทุกข์ในความมีอุปทาน "


โง่ แล้วไม่เจียม !!! เปรียบเทียบไม่เลิก รู้ไม่ถึงฐาน

 

พวกพระเฮียฮาไหนอะครับ

ผมไม่เดือดร้อนแทนพระท่านหรอกครับ
เพียงแต่เอาอะไรไปปรักปรำท่าน

 

เปรียบเทียบไม่เลิก ก็แค่นั้น จบ