สอนผมให้เข้าใจการนั่งสมาธิมากขึ้นทีครับ

กำหนดคำภาวนา คือกำหนดดิ่งลงไปนั่นแหละครับ แต่กำหนดให้มันมั่นกว่านั้น ให้สติจับมั่น ไม่หลุด ให้มั่นเหมือนเราผูกเชือกและแน่ใจว่าเชือกนี้ไม่หลุดแน่ เชือกหลุดเมื่อไหร่ สติก็หลุดเมื่อนั้น

อย่าเข้าใจว่าทำสมาธิแบบเครียดนะครับ มันคนละอันกัน เราไม่ได้เครียด แต่เราเอาใจใส่กับสติที่เราจับอยู่

ส่วนใหญ่เรามักจะปล่อยมันสบายๆ ค่อยๆเดินจิตไปแบบเบาๆ แบบนี้จิตมันส่ายได้ง่าย ถ้ากำหนดมันลงไปแล้ว มันจะตามสติได้ตลอด ผลคือไม่มีง่วง ไม่มีสัปหงกเลย เพราะถ้ากำหนดแล้ว สติตามทัน

เมื่อถึงจุดหนึ่งแล้วคำภาวนาหาย สบายแล้วครับ อยากพักหรือเดินต่อก็ตามศรัทธา


เจริญธรรม