สนทนาสบายๆ ตามประสา

ที่นี้...คุยกันแบบง่ายๆเรื่องพิมพ์ครับ

พิมพ์ที่ค่อนข้างจะสับสนโดยทั่วๆไปผมเองบางทียังพลาดเลยก็จะเป็น

ตุ๊กตาเล็ก บางที่ก็เรียกว่าไข่จิ้งจกนะครับ เพราะพิมพ์นี้เล็กที่สุดหลังค่อนข้างกลมนูนคล้ายไข่จุดสังเกตุอีกอย่างคือคางครับค่อนข้างแหลมขึ้นสันกลางเล็กๆ แขนเชื่อมต่อหักเล็กน้อย หูซ้ายชนไหล่

สมาธิเล็ก พิมพ์นี้เรียกอีกอย่างว่า ป๊อบอาย หูจะดูว่ายกเล็กๆ แขนเหมือนตัวยูขาก็ต่างกันผมบอกไม่ถูกลองสังเกตุดูนะครับ

 

เนื้อบ้าง จริงๆแล้วมีความเชื่อถือของนักสะสมรุ่นเก่าว่านอกจากเนื้อผงแล้วยังมีเนื้อชินด้วย

เป็นชินตะกั่วเนื้อแห้งมากๆ มีสนิมแดงไขขาวด้วย แต่ไม่หนาอาจเป็นฝาบางๆ มีจริงนะครับผมเคยได้ดูเป็นสมาธิเล็กด้วย ผมไม่ทราบอธิบายยังไงแต่พระต้องแห้งมากๆๆๆ

 

ใครสร้างพระวัดพลับ

เรื่องนี้ตามความเชื่อเเบ่งออกหลักๆเป็น2ความเชื่อหลักคือ สร้างโดยขรัวตาจัน ภิกษุลูกวัดพลับ แต่เป็นพระที่เก่งด้านอาคมจากเขมร กับสมเด็จพระสังฆราชสุก ไก่เถือน

ตามความเชื่อแรก คือถ้าเป็นระดับพระชั้นผู้ใหญ่เป็นผู้สร้าง โดยเฉพาะระดับ สังฆราชเจ้าซึ่งมีความสนิทชิดเชื้อกับเจ้านายในรั้วในวังพิมพ์ทรงน่าจะออกมางดงาม หรืออย่างน้อยก็ต้องแบบมีแบบพิมพ์ที่ค่อนข้างดีกว่านี้ เนื้อหามวลสารน่าจะจัดจ้านกว่านี้ นี้เหมือนพระระดับชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น การที่เรียกวัดพลับว่าสมเด็จวัดพลับ นั้นอาจมาจากการที่รู้ประวัติยังไม่กระจ่างชัดโดยคิดว่เป็นสมเด็จสังฆราชสุกสร้าง

ความเชื่อที่สอง การที่เนื้อวัดพลับมีหลากหลายนั้นเกิดจากการสร้างที่มาจากหลายครั้งหลายคราวแถมท่านเป็นพระที่ถือสมถะอาจจะใช้ลูกวัดทั้งหลายทำพิมพ์และกดพิมพ์
การที่มีการฝากกรุจะต้องเป็นพระที่มีระดับคืออย่างน้อยต้องดป็นระดับเจ้าอาวาสถึงจะพอให้ใครนำไปบรรจุกรุได้เเละวัดที่นำบรรจุก็น่าจะบบรจุพระที่สร้างโดยพระที่เป็นรู้จักซึ่งขรัวตาจันไม่น่าจะถึงระดับเป็นที่รู้จักถึงวัดโค่งได้เเม้ท่านจะเก่งเพียงใด

แต่ก็มีอยู่ไม่น้อยที่เชื่อว่าน่าจะสร้างทั้งสองท่านโดยเชื่อว่าสมเด็จพระสังฆราชสุกน่าจะให้ความสำคัญกับผู้มีวิชาความรู้อาจจะอนุญาติให้สร้างแบบไม่เป็นทางการ เรียกว่าอาจจะร่วมศึกษาความรู้เเล้วเกิดการทดลองสร้างและปลุกเสกพระตามตำราที่ขรัวตาจันนำมา

แล้วคุณเชื่อแบบไหน อ้อกรุกระรอกเผือกสักครู่ครับ

 

พระวัดพลับ กรุกระรอกเผือก เป็นเรื่องที่เล่าขานสืบทอดต่อกันมาว่า มีชาวอิสลามบ้านอยู่แถวเจริญพาสน์ ไปไล่จับกระรอกเผือกภายในวัดพลับกับ พรรคพวก เจ้ากระรอกเผือกมันกระโดดหายเข้าไปในโพรงพระเจดีย์เก่าองค์หนึ่ง ชาวอิสลามกับพวกไม่ฟังเสียงใช้ไม้กระทุ้ง และทะลวงโยกคลอนเขย่าเข้าไปในรูโพรงพระเจดีย์ เพื่อต้องการให้กระรอกเผือกหนีออกมา แต่เจ้ากระรอกเผือกตัวนั้น มันหายไปรวดเร็วจัง จากผลที่เอาไม่กระทุ้งทะลวงในโพรงพระเจดีย์ครั้งนั้น เกิดแรงสั่นสะเทือนทำให้มีพระเครื่ององค์เล็กๆสีขาว เท่าเบี้ยจั่น ร่วงหล่นตามไม้ที่แยงขึ้นไปกระทุ้งผสมลงมากับเศษอิฐกากปูนเก่าๆ จำนวนหนึ่งชาวอิสลามไม่นับถือพระอยู่แล้ว จึงไม่สนใจ ที่จะเก็บพระเอาเข้าบ้าน จึงปล่อยให้พระตกเรี่ยราดอยู่แถวบริเวณโพรงพระเจดีย์นั้น ในระหว่างเดินทางกลับบ้านพบปะเพื่อนฝูงก็เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ข่าวนี้ได้ไปกระทบหูชาวพุทธเข้าคนหนึ่งที่สนใจเรื่องพระ เขาจึงรีบตรงไปที่วัดพลับทันที ค้นหาพระเจดีย์องค์ที่มีพระร่วงหล่นออกมาจนพบ ชายผู้นั้น (ไม่ทราบชื่อ) ได้ขนย้ายพระ จำนวนหนึ่งมาเก็บไว้ที่บ้านของตน ต่อมาทางวัดรู้ข่าวจึงได้เปิดกรุเป็นทางการขึ้น นำเอาพระวัดพลับมาเก็บไว้ในที่ปลอดภัย ชาวบ้านเรียกขานพระวัดพลับกรุนี้ว่า" พระวัดพลับ กรุกระรอกเผือก" เพราะเจ้ากระรอกเผือกเป็นตัวการทำให้คนไปพบพระ เข้าโดยบังเอิญ ไม่ได้ตั้งใจ

แต่ในฐานะที่ผมเป็นเด็กแถวคลองมอญ คือพูดง่ายๆข้ามคลองผ่านกุฎีแขก ก็ถึงวัดพลับแล้วมีนิทานมาเล่าอีกเรื่องครับ

 

เรื่องมีอยู่ว่าสมัยก่อนผมจะชอบไปแถวต้นโพธิ์ใหญ่หน้าวัดพลับเป็นเเหล่งนัดพบกันเพื่อไปยิงนกตกปลาตามประสา แล้วก็เห็นกระรอกวิ่งไปวิ่งมาก็ยืดหนังกะติ๊กอัดกันตกหลังคาชาวบ้านออกมาด่าพ่อล่อแม่ก็วิ่งหนีเฮฮากันจนเจอตาคนหนึ่ง แกก็สั่งสอนแต่ก็ไม่เข้าหูเท่าไรแกเห็นก็เลยเล่านิทานให้ฟังว่าสมัยก่อนมีเด็กชอบยิงกระรอกยิงหนูเหมือนพวกผม วันหนึ่งก็ไปไล่ยิงกระรอกเผือกจนถึงแถวกรุเจดีย์ ยิงจนกระสุนดินหมด ก็หยิบเอาสิ่งที่ลักษณะเหมือนหินแถวๆนั้นยิงไปและก็โดนกระรอกตกมาตายแต่ดันตกมาแถวเด็กคนนั้นพอเด็กก้มลงเก็บจึงรู้ว่า สิ่งที่หยิบมายิงกระรอกตายคือพระวัดพลับนี้เอง ด้วยความที่สำนึกถึงบาปอย่างมากก็เลยบวชเป็นเณรแล้วก็ต่อเป็นพระจนเก่งกล้าแล้วก็แปลงร่างเป็นกระรอกเพื่อใช้กรรม เลยคนเเถวนี้เรียกพระวัดพลับว่ากรุกระรอกเผือก แล้วแกก็ทำหน้าดุใส่พร้อมบอกว่า อย่ายิงอีกนะอาจจะเป็นพระองค์นั้นบาปตกนรกนะเอ็งแล้วแกก็กรอกเหล้าขาวลงคอกลั้วเสียงหัวเราะเดินหายไป

นิทานครับนิทาน

 

จบวัดพลับดีก่า ขอทบทวนดูก่อนว่าวันรุ่งพรุ่งนี้จะคุยเรื่องอะไรดี

 

"ขอบคุณครับคุณธณต สำหรับนิทานที่นำมาเล่าให้อ่านครับ"

 

ก็ดึกแล้วนะครับ..นิทานก่อนนอนครับ

 

พี่ธณต ลืมนัดของผมไว้หรือเปล่าครับ :'(

 

เรียนตามตรง.................ลืมครับ

 

"พระพิมพ์ตุ๊กตาใหญ่เนื้อชินตะกั่วกรุวัดพลับ(กรุกระรอกเผือก)ครับ:ผมขอสนับสนุนกระทู้นี้ด้วยรูปภาพครับคุณธณต"

 

ครับคุณพี่ธรรมพลมากครับผมเองยังกังวลอยู่ว่าจะไปหาตัวอย่างที่ไหนนะครับ

ขอบคุณครับ

 

"ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งครับคุณธณต พระเนื้อชินกรุวัดพลับผมมี ๒ องค์ครับอีกองค์เป็น พิมพ์สมาธิใหญ่เข่ากว้าง ครับแต่องค์นั้นไม่มีสนิมครับ"

 

นึกอยู่นานอ่านหลายเล่มก็ยังนึกไม่ออกว่าจะคุยเรื่องอะไรดี ช่วยหน่อยครับเรื่องอะไรดี

 

"เรื่องพระกรุวัดรังษี ครับคุณธณต"

 

มีวัดรังษี ชีวีไม่วอดวาย คำของนักเล่นพระรุ่นก่อนๆครับ

ขออนุญาติรวมข้อมูลซักครู่

 

วัดรังษี...เป็นพระเนื้อผงที่แก่ตั้งอิ๊วมวลสารละเอียด ทำให้เนื้อเดิมค่อนข้างขาวอมเหลือง แต่เนื้อในจะค่อนข้างขาว ส่วนใหญ่จะจุ่มรัก ปิดทอง จนทำให้เนื้อพระออกสีน้ำตาลในส่วนผิวพระแต่เนื้อในก็ขาวอยู่ดี

คนเล่นพระรุ่นเก่าๆ พระบอกเล่ากันว่าการดูพระวัดรังษีง่ายๆคือ การดูเนื้อค่อนข้างหลวมเเละพรุน นำหนักเบามือห้ามหน่วงดูว่าถ้ามวลสารเป็นชิ้นเป็นเม็ดวางได้ เนื้อเป็นดินสอพองผสมปูนขาว ถ้านึกถึงดินสอพองไม่ออกให้นึกถึงชอกค์เขียนกระดาน เด็กสมัยใหม่ไม่รู้ว่ารู้จักชอคค์เขียนกระดานมั้ย

ผมเคยมีนะครับ แต่ออกตัวไปเมื่อ3-4ปีก่อนราคาได้หลักหมื่นนะครับ แล้วมาต่อเรื่องพิมพ์กันนะครับ

 

วัดพลับแล้วก็ต้องวัดเงิน คลองเตยครับ ฮี่ฮี่

 

"คุณพ่อน้องออมมาช้าไปครับ ตอนนี้คุณธณตกำลังจะโม้เอ๊ยเล่าเรื่องพระกรุวัดรังษีตามคำขอของผมครับ"

 

โม้นะถูกแล้วครับ วัดเงินต่อก็ได้ครับ....