สติคือไม่คิด มันใช่เหรอ ผมว่าไม่ใช่นะ

สติตัวรู้...ผมยังเรียกว่าจิต....ตัวอวิชชา ตัวเป้ง ที่ อุปทานกองขันธ์อยู่ คือ ประกอบด้วย

รูป เวทนา สังขาร วิญญาณ สัญญา....แปลว่า ....มันคืออาสวะ ที่มองไม่เห็น รู้แต่ว่ามันมีอยู่

จะชำระยังไง....อาศัยปัญญาญาณ...เท่านั้น

 

ถ้าชำระจิตอวิชชา ตัวรู้(อัตตาตัวตน ตัวกูของกูที่หลงยึดมั่นได้จริง).....มันอาจตายได้ในเจ็ดวันก็ตอนนี้แหล่ะ...เพราะมันเหมือนจิตเหนือโลก มันวางกายใจ เอาไว้ก่อน ตามที่ผมอธิบายมา

แต่ถ้า จะชำระอัตตาตัวตน..คือ จิตไปตายนอกโลก สลาย อนัตตานอกโลก นั่นเอง...ทีนี้ ถ้าสัมปชัญญะไม่กลับมาที่กายใจ .....กายใจที่มีอยู่ มันจะรอวันตาย...ดังนั้น....คนที่ เคยเข้าถึงอนัตตา ..แล้วกลับมาเกิดใหม่ในร่างเดิม ได้เท่านั้น...ถึงรอด....อิอิ

 

ดังนั้นจะเห็นว่า ตัวทุกข์จริงๆ เหตุแห่งทุกข์จริงๆคือ การหลงอุปทานในกองขันธ์ห้านั่นเอง
และการหลงอุปทานยึดมั่นถือมั่นนี้..เพราะ ความไม่รู้ความจริงของมันนั่นเอง

จึงเรียกแค่ว่า ความไม่รู้(อวิชชา)....ถ้ารู้แล้ว จะหมดความยึดมั่นถือมั่น เข้าถึง อนัตตานั่นเอง


สนุกมั้ยครับ นิทานเรื่องนี้

 

สติปัฏฐานสี่ คือทางสายเอก...ใครไม่ ฉันทะ วิริยะ..มัวแต่นั่งนอน จิตตะ วิมังสา...ก็ฝันไปเถอะ

อย่ามาขี้โม้แถวนี้เลย...หลงทางเสียเวลาเปล่าๆ..ดีแต่พูด..ก็เท่านั้น

 

คนส่วนมากมีแรงสมุทัยออกไปนอกโลกมาก แต่ไม่มีแรงกลับมาที่กายใจของตนที่โลก

แปลว่า...มีปัญญาเอาจิตไปตายนอกโลก แต่ไม่มีปัญญากลับ..หยั่งคืนสู่โลก(ร่างกายเก่าของตน)

ผมเองต้องให้ พระพุทธะ ท่านเป็นคนชี้ทางกลับโลกและเพิ่มปัญญา เพิ่มแรงให้กลับโลกได้

เพราะ คนที่ เข้าถึง อนัตตา เขาไม่อยากกลับคืนมาสู่โลกหรอก เพราะ คนมันวุ่นวายปัญหาเยอะ นั่นเอง

เพื่ออะไรน่ะหรือ.....ก็เพื่อพิสูจน์ความจริงว่า อนัตตาพ้นทุกข์ได้จริงหรือ..ถ้าถึงนิพพานจริง ก็หยั่งลงมาที่โลก อีกรอบ ดี๊...ว่าจะ ยังมีทุกข์เกิดขึ้นกับตนเองได้อีกมั้ย...จะได้รู้ว่า ที่ว่าอนัตตา ที่ว่านิพพานแล้วน่ะ....มันจริงมั้ย หรือแค่คิดเอาเอง.....อิอิ...ใครป๊อด...ก็อย่าหวัง

 

ต้องบอกว่า พระพุทธะท่านเมตตามาช่วยชี้ทาง ให้ผม..นั่นเอง

ตอนที่หลงนอกโลกเป็นเทพเป็นพระอรหันต์ นั้น...ไม่มีใครมาช่วยผมได้หรอก อิอิ ตายหยังเขียดแน่ๆ....ข้าวยังไม่กินเลย

 

ทีนี้ ประเด็นสุดท้ายเรื่อง ออกจากธรรม

สติปัฏฐาน ดูกาย เวทนา จิต ธรรม....ธรรมคืออะไร...ธรรมที่ว่าคือ พระอรหันต์ คือนิพพาน คืออนัตตา.....ออกจากธรรมคืออะไร.....คือการหยั่งกลับคืนสู่โลก สู่กายใจตนเองที่ยังไม่ตาย..เพราะ..จิตหรือนามเป็นธรรม เป็นพระอรหันต์แล้ว..แต่รูปกายยังเป็นตอไม้อยู่


เนี่ย การออกจากธรรมเพื่อเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐนั้น....ไม่ง่ายเลย.....ส่วนมากตายในธรรมกัน

อิอิ..เพราะปัญญาไม่พอจริงๆ ก็ใครจะไปเข้าใจ ในส่วนนี้เล่า....ขอบคุณพระพุทธะ รักนะจุ๊บจุ๊บ

 

พระนิพพานคือ..ที่สุดของธรรม ที่พระพุทธะท่าน สร้างมารองรับ พวกสมุทัยที่บ้าดีเดือด...แต่ไม่คิดจะช่วยใคร เลยถูกกักขัง ในนิพพาน เพราะ เห็นแก่ตัว เอาตัวรอดแต่เพียงผู้เดียว....เลยได้เป็นพระอรหันต์กระป๋อง...ตรานิพพานอยู่อย่างงั้น

อ้าว เกิดเป็นมนุษย์ ทำไมไม่ตายในความเป็นมนุษย์ล่ะ...ดันไปตายในแดนนิพพาน...อิอิ

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..สิ่งที่ตนเองคิดไม่ได้..อย่าคิดว่ามันไม่มี

อิอิ..

 

ถ้ามีคนพูดว่า จิตเข้านิพพานแล้ว แต่ยังออกมา ช่วยคนอยู่ โปรดคนในโลกอยู่..นั่นแหล่ะ..แดนนิพพาน....แต่ มนุษย์ที่ตายแล้ว..ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก...เรียกอะไรล่ะ

แล้วมนุษย์ที่ตายในแดนนิพพาน เข้านิพพาน..เป็นพระอรหันต์ในนิพพาน...ออกมาโปรดคนได้ เรียกว่าอะไรล่ะ

อิอิ....ก็คนมันปัญญาน้อย....ก็เอาแค่นิพพาน ก็พอแล้ว...อิอิ

 

แล้วอย่าเอาเรื่องของพระพุทธะเจ้า มาปนกับ คนทั่วไปว่า ต้องเหมือนกันล่ะ

น

คนละ..วิสัย..ที่จะไปคาดคิด เรื่องคนที่เขาเลิศกว่าเรา..

 

แล้วทีนี้ ยังมีคนมาพูดมาถาม มาเถียงกันอยู่ว่า...มรรคแปดเป็นกรรมของใครกัน....ก็ของพระอรหันต์ผลเท่านั้น ที่ทำได้ครบแปด...ทำไม่ครบแปด ก็ไม่เรียกว่า ทำมรรคได้....

ที่ผ่านมาคือพระพุทธะเจ้าไง ที่ท่านตรัสรู้แล้ว แต่ไม่ตายทันที..ท่านยังกระทำมรรคแปด...ส่วนพระอรหันต์ที่ตายเข้านิพพาน..ยังไม่ได้กระทำมรรคแปด อันใดเลย.นะจ๊ะ

มรรคแปดคือ สัมมาทั้งแปด คือความเป็นกลางทั้งแปด...แปลง่ายๆคือ ทุกกรรมไม่มีอวิชชาเจือปนแล้ว นั่นเอง จึงถือว่าเป็นมรรคแปดที่สมบูรณ์จริง...มรรคแปด ถ้าทำได้ ก็จะกลายเป็น สัมมาสัมพุทธะ...คือ เป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐ คือตายแล้วตายเลย หลุดจากวัฏฏะสงสารไปแล้ว ไม่เกิดอีกแล้ว...คนละอันกับ พวกพระอรหันต์ในนิพพานนะครับ....นั่นยังอยู่ในกระป๋องนิพพานกันอยู่เลย....อิอิ

 

ดังนั้น นิพพาน จึงแยกได้ สองแบบ....คือแบบเข้าพระนิพพาน กับนิพพานจริงๆไม่กลับมาเกิดอีก....ที่ไม่กลับมาเกิดอีก อันนี้จะรู้ด้วยตนเอง.....บางคนเข้าแดนนิพพานยังสงสัยในตัวเองอยู่เลยก็มี...เอ..พระพุทธเจ้าอยู่ไหน..ครูอาจารย์อยู่ไหน พระอรหันต์อยู่ไหน...ตัวเราอยู่ไหน

..อิอิ...สงสัยตนเองอยู่เลย

 

วงกลมจุด สติมีไหม โพสไปกี่โพสแล้วเนี่ย ระลึกรู้ เห็นเหตุเห็นผลบ้างไหม หรือว่ากำลังเมา

 

อาจมีคนยังสงสัยว่า อ้าวพระอรหันต์...ยังไม่จบเหรอ

อ้าว อรหันต์ยังมีหลายแบบ แบบมรรค แบบผล แยกประเภท....เป็นพระอรหันต์อยู่ น่ะ ไม่จบ..ส่วนมากตายในเจ็ดวันคือจบ....

อรหันตผล....เป็นเช่นไร.....เคยรู้เคยเห็นแล้วเหรอ....เท่าที่ได้ยิน ก็พระอรหันต์มรรคทั้งนั้น...

 

โพสไปตาม ความเมา...น่ะ

สติ...ม่ายมี มีแต่กายกับใจ...อิอิ

 

เออๆ..พอละ..น่าจะตอบทุกประเด็นที่คนสงสัยละ

บาย...นะ

 

......สติ ท่านว่า มี อาการ ระลึกรู้กุศล ละทิ้ง อกุศล นั้น คือ ลักษณะของสติ ...

 

คุณครูคร้าบบบบบ

ขอบทว่าด้วย สัญญา10 ด้วยฮับ

 

ไม่คิดคือองค์สมาธิ สังขารที่เกิดขึ้นนั่นคือตัวปรุง เมื่่อปรุงจิตก็ไม่สงบ เวลาคิดเรียกได้หลายอย่างนะ เช่น ภาวนา เราก็ค่อยคิด คิดว่าผม ขน เล็บ ฟัน หนัง มันเป็นปฏิกูลอย่างไร ใครจะควบไตรลักษณ์ด้วยก็ได้