สติคือไม่คิด มันใช่เหรอ ผมว่าไม่ใช่นะ

เมื่อไหร่แกจะเลิกมั่วนิ่มได้ซะทีนะ เอกราวี

ตกลง แกมัน ไม่รู้จักอาย...จริงๆเหรอเนี่ย

 

แยกสติออกนอกกายมาดูกาย....มันต่างกับที่สติแกอยู่กับกายแล้วดูกายดูเวทนาด้วยการกำหนดมาดู เป็นส่วนๆ..นะเว้ย

ของชั้นดูกายทั้งหมดทีเดียวเลยแยกออกมาดูเลย...ไม่มีส่วนไหนที่ไม่ได้ดู เห็นทั้งหมดเลย

ส่วรแบบของแก สติก็อยู่ในกาย..แล้วก็มาเถียงกันคอเป็นเอ็นอีกว่า..อันไหนสติฐานของสติควรตั้งไว้ตรงไหน ดูกายยังไง ดูเวทนายังไง ดูจิตเกิดดับยังไง...งงกันเป็นไก่ตาแตก อยู่นั่นแหล่ะ...พอลูกศิณย์ถามก็ตอบว่า...กลับไปนั่งภาวนาต่อไป๊..(เพราะหมดปัญญาอธิบายนั่นเอง)

 

โหถอนกลับมาเกียร์สองเว้ยเฮ้ย หลังจากเหยียบคันเร่งไปมิดไมล์
แต่ยังดันทุรังเข้าเกียร์สามต่ออีก....ถ้าแพ้อีก ปักใจได้เลยว่าผิดทางทิ้งไปซะ...เหยียบมิดไมล์อีกรอบ......

ก็คนมันจะฝึก...มันจะง่ายตรงไหนวะ...ถ้าเคยชนะ มันก็ชนะมาตั้งกะสมัยพุทธกาลแล้วมั้ง.....พอแพ้แล้วถอดใจ...งั้นก็ไปเลี้ยงกวางต่อเถอะ...ใจป๊อด...ไม่ไช่ลูกศิษย์พระพุทธเจ้า.

 

ก็ทำไม..ไม่พูดตรงๆว่า...ไม่มีปัญญาที่จะรู้ ที่จะเข้าใจ...ล่ะ

ก็พระพุทธเจ้ามีอยู่ทุกที่...พระธรรมมีอยู่ทุกที่ ...แล้วพูดมาทำไม..แล้วทำไม่ได้ เข้าใจไม่ได้

ผมก็กำลังบอกอยู่ กระต๊ากๆๆๆๆอยู่นี่ไงว่า..มันไม่ไช่ของเล่น...เท่าที่ได้ยินมา ของเล่นคือ...ฌาณ กสิณ นั่นต่างหาก....เล่นฌาณเหรอ เล่นกสิณอะไร..โน่น

 

มโนมยิทธินั่น ก็ของเล่นไปนิพพาน กันเป็นว่าเล่น
การถอดจิต ถอดกายทิพย์ นั่นก็ถอดไปดูนรกสวรรค์นิพพาน กันเป็นว่าเล่น

ไหนวะ...ปัญญาพ้นทุกข์ ไหนล่ะปัญญาออกจากวัฏะสงสาร....ไหน เอกวี...ตรงไหน

 

เครื่องรางของขลัง ก็ปลุกเสกแลกเงินง่ายๆกัน เป็นว่าเล่น
ไหนล่ะทางพ้นทุกข์

เอกวี ไหนทางพ้นทุกข์

 

แล้วไหนของจริง ที่แกมี....:boo:

 

มุดลงรู...หรือไปหาแนวร่วม ล่ะ...อิอิ..ตามเคย...ยังไงก็ยังงั่น

ไม่ อาวตารมาชื่ออื่น....ก็แปลกละ...คนอย่างเอกราวี...อิอิ

เวลาพูดความจริง....มันหาว่าผมพูดหาเรื่อง พูดผูกปม...อ้าว มีข้อแย้ง ก็แย้งมาสิ ก็แค่นั้น....เอง

หรือหมดเหตุผลที่จะแย้ง จะอาวตารมา แบบ คนบ้า..ก็ได้นะ..อิอิ

 

ตอนนั้นเหมือนไปประครองให้มันห่างจริงๆ
พอครูจารย์บอกให้ทำสมาธิใหม่ ทั้งๆที่เราไม่ได้เล่าว่า ทำอะไร แบบไหน แล้วท่านก็ไม่ได้บอกด้วยว่าให้ทำแบบไหน ไม่เคยบอกว่าให้ พุทโธ ดูลมหรืออะไรเลย
เราก็เริ่มหนึ่งใหม่เลย ดูลมด้วยพุทโธด้วย ตอนนั้นนับด้วย คราวนี้มันค่อยๆเหลือแค่ ดูลมเข้าออก ก็ทำมาเรื่อย แล้วท่านก็บอกจิตมันจะค่อยๆลงเอง
แล้วได้อุบายของ คุณเอกวีร์ ก็ทำมา
ครูอาจารย์ก็ไม่ได้ว่าอะไร รู้สึกก้าวหน้าดี

 

น่าจะใช่
สำคัญตน นั่นหละครับ
ตอนแรกๆ ท่านสอนเรา กวาดวัด ล้างห้องน้ำ
ทำอะไรต่อมิอะไรกับส่วนรวม
ท่านบอก
เอากิเลสหยาบๆออกก่อน
แล้วท่านก็แย๊บที่เล่า ว่าให้ทำสมาธิใหม่ ....

 

สำคัญตัว
เมื่อก่อนนี้รุนแรงมาก ไม่คุย ไม่พูด
เอาแต่ภาวนา ไปเดินจงกรม นั่งภาวนา
จนครูอาจารย์ท่านด่าเอา
จึงค่อยรู้ตัวขึ้นมา
ตอนนี้ฝึกอานาปานสติอยู่
ตัวนี้มัน ค่อยๆจาง ถ้าจะให้สังเกต ก็ดูได้
ปล.ตอนอยู่กับครูอาจารย์ไม่กล้าถามมากท่านเป็นพระผู้ใหญ่ ท่านให้ทำก็ทำไม่เถียง พอมารู้เหตุรู้ผลจึงมารู้ว่า ท่านเมตตาเรามาก

 

คนไม่คิดก็คนตาย

 

แสดงว่าตอนที่คุณหลับ หลง ละเมอ เมา ลืมสติ..ไม่คิด..คือ ตาย งั้นหรือครับ

และมีหลายคนกล่าวว่า..ความคิด เกิดๆ ดับๆ..ช่วงที่มันดับ ยังไม่เกิดคือ..ตาย งั้นสินะ

ผมเถียงด้วยเหตุผลนะครับ อิอิ

 

คิดคือคิด..ไม่คิดคือไม่คิด..เกี่ยวไรกะตายครับ

ไม่ตายไม่คิด ทำไมต้อง ไม่ได้..อิอิ....อย่าคับแคบสิครับ..กว้างๆเข้าไว้ครับ..

 

หลับ เมา ละเมอ เพี้ยน ต้องรับยาแบบ วงกลมจุด นี้ สังขารยังปรุงแต่งมันมีอยู่ แต่ไม่มีสติระลึกความรู้สึกตัวก็ไม่มี
ไม่มีสติมันก็ฅนตาย จิตแกสังขารของแก ร่างกายของแก อยู่ไหนนี่มันไม่รู้เรื่องเลย นี่ตายทั้งเป็น
เกิดแล้วดับ มันก็เกิดแล้วตายนั่นแหละ แล้วถ้าไม่มีสังขาร มันก็ไม่ใช่ฅน จะให้ว่าไง
พูดกับคุณ 3 หน้าก็ไม่พอมั้ง เอาแค่นี้นะ สั้นๆ เอานะ พอ

 

แบบนี้ ก็หมายความว่า...ผมคือคนตาย...ไปแล้ว..ไช่ป๊ะ

 

ก็ไม่รู้สินะ เค้าคิดแบบนี้นะ
ถ้าจิตอยู่กับกายรู้สึกตัวอยู่ ก็ยังเป็นอยู่ยังไม่ตาย ว่าแบบโลก
ถ้าจิตปล่อยกายแล้วไม่มีความรู้สึกระลึกอะไรไม่ได้เลย หรือล่องลอยไปภพนู้นภพนี้ นี้ก็ว่าตายจริงๆ น่ะแหละ
ถ้าปล่อยกายแล้วรู้ชัด เป็นผู้รู้ตั้งมั่นอยู่ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนสักว่ารู้มีสติแนบกับจิตไม่หลงไหลไปไหน นี่ก็ไม่ว่าตายนะ แต่เค้าว่านี่นะ สมาธิธรรมเกิด
ถ้ามีกายนี้ก็ต้องมีคิด เค้าก็โง่คิดเห็นได้แค่นี่ จะให้ว่าไง

 

ตระครุบเงา น้ำรดหลังหมา หญ้าปากคอก คืออัลไรศัพท์ยาก งงเบย

 

ตะครุบเงา. เปน การรีบร้อนสุปว่าถึงธรรม ทั้งที่ ยังไม่เคยสัมผัสสัมมาสมาธิ
เช่น. เกิดเจโตสมาธิ ออกไปเหนพระพุทธเจ้า. แล้วกลับมสำคัญตัว. หรืออ่านธรรมะ
เข้าใจมีความสงบรำงับ ก้สำคัญตัว. เยอะ. แต่หมายถึงปัญญาที่เกิดในขณะที่
ขันธ์5 ยังไม่ขาดสันตติ จิตยังไม่เคยสัมผัสสัมมสมาธิ พระป่่าท่านชอบใช้
ย้อนแย้งนักธรรมสมัยใหม่

น้ำรดหลังหมา เปนมุขนัยของหลวงตามหาบัว. คือ. สอนอะไรไป คนฟังก็อ้าง
ว่ารู้ธรรมกว่าหลวงตา. ซึ่งก็ อันเดียวกันกับ. ตะครุบเงา

หญ้าปากคอก. คือ. อาการตรึกล่วงเลยปัญหา. คือ สัมมาสมาธิ เวลาเกิด
จะเกิดขณะสั้นๆ. จิตที่เหนสภาวะนั้นแล้ว. แต่ไม่ได้ยก. วิปัสนาทำการเหน
ก็คลาดไป. ตกจากสมาธิไป แล้ว ไปตะครุบเงาของจิต. แทนการเหนธรรม

มันเดินเลยจังหวะ. ที่ใช่เลย. เสมอ. เหมือนวัว. พอปล่อยปั๊ป ก็วิ่งไปโน้น
หญ้าปากคอกไม่กิน เดินเลยไปเสมอ

 

ยังมี ส้ม กับ เปลือกส้ม

ยังมี หมาเฝ้าบ้าน.

ล้วนแต่สื่อ. การรีบร้อนสำคัญว่ารุ้ธรรม. โดยที่ จิตไม่ถึงสัมมาสมาธิ