สติคือไม่คิด มันใช่เหรอ ผมว่าไม่ใช่นะ

ดูจนเบือ...สี่ห้าปี...ตอนแรกดูมุมเดียว แค่ด้านหลัง...ต่อมาฝึกจน ดูได้ทุกมุม เหมื่อนเล่นเกมส์ สามมิติไง...เลื่อนจอย(ใจ)ดูร่างจริงได้ทุกมุม....และ มุมไกล มุมใกล้ ดูได้ทุกมุม..เอาตัวสติไปวางไว้ที่ดวงจันทร์..ดูร่างตนเอง...แต่เห็นคงามเป็นโลกแทนเพราะมุมมันไกล ตัวเราเล็กเกินไปน่ะ...อิอิ

ดูจน สติเบื่อกาย ....จนเห็นทุกกระบวนการคิดของใจเห็นตัวใจ..เบื่อใจ

ส่วนจะวางอย่างไร..ปัญญามันจะเกิดและบอกเอง..อิอิ

 

สมัยฝึก...ดูตัวเองกินข้าว รู้ทุกอิริยาบท ตั้งแต่ยัดข้าวเข้าปาก เคี้ยว กลืนผ่านลำคอ ถึงกระเพาะ ย่อย..ร้อน..

ดูตัวเองนั่ง ถ่าย ...ดูตนเองขับรถ....ดูตนเองนอนกะเมีย...อิอิ....มันแปลกมั้ยล่ะ

ดูได้ครบ ทุกความคิดของตนเองเลยล่ะ...เนี่ยสติปัฏฐานสี่...

 

หากรู้เท่าทันสภาวะจิต ความคิดผุดขึ้นมาก็รู้ ความคิดดับลงก็รู้ จิตสงบหรือฟุ้งซ่านก็รู้
ระลึกรู้เท่าทันสภาวะในขันธ์5ที่เกิดปรากฏขึ้น จัดเป็นตัวสติ ซึ่งตัวสติจะอยู่เหนืออารมณ์ความรู้สึกนึกคิดอีกชั้นหนึ่งนั่นเอง ...^__^

 

เมื่อเราเห็นกระบวนการเกิดความคิด เวทนา อย่างชัดเจน..เราก็จะเข้าใจในกระบวนการเกิด ของเหตุและผล ที่ต่อเนื่อง...เข้าใจในวงจรสมุปกิจ..ด้วย

ซึ่ง ตรงนี้ทั่งหมดจะส่งผลให้เรา...เข้าใจในพระไตรลักษณ์ อีกด้วย...ทั้ง ว่างก่อนเกิด ขั้นตอนการเกิด มันตั้งอยู่ ทำไมมันดับไป..แล้วว่าง

ในการยกสติออก ยกสติเข้า....มันคือการแยกใจ แยกสติ.แยกการทำงาน ..ของกาย ..ใจ...และสติ...ออกจากกัน..แล้วดูว่า ตัวไหนรับผัสสะก่อน ส่งไปไหน ส่งต่อไปไหน ตัวไหนทำอะไรบ้าง

เนี่ย.มันชัดเจน..มากๆ...แล้วมีรึ..ปัญญาจะไม่เกิด

 

พูดง่ายๆ แยกออกปุ๊บ เบาปั๊บ เบาทั้งกาย เบาทั่งใจ....เวทนาเหรอ โน่น มันอยู่ที่กายจริงโน่น...สติมองเห็นซะอย่าง..ก็แปลว่า..ไม่ได้หลงร่วมปรุง...ก็สงบ เบาสบาย....ไง

ทีนี้...เวลาจะพูดจะคุย เราเอาตัวสติเข้ารวมกับกาย...แต่สติดันรู้ว่าถึงรวมแต่ยังรู้ทัน เวทนา ความคิดอยู่...เนี่ย..มันเจ๋งตรงนี้ไง

 

ไม่เกิดน๊าาาาาา

ลองไตรลักษณ์มาเข้าใจ ทีหลังนี่ มีแวววว่า กุ๊ก ไม่ใช่ ทิพย์ ดีไม่ดี ออก
ทับทิม(ต้องย้อนไปช่วง ตุนน้ำมันปาลม์)

ถ้าฟังแบบนี้ แล้วรีบ ด้นสดใหม่ เอาไตรลักษณ์มาข้างหน้า ก็กลายเป็น คิด
เอาไตรลักษณ์สับเข้าไปดุ่ยๆ ก็อาจจะ เป็นแค่พ่อครัวหัวปากย์ ยังมีอะไร
ซับซ้อนซ่อนเงื่อนอีก

หาก ปฏิบัติไม่ถูกทางมาจริงๆ อธิบายมา ก.ไก่ กุ๊กๆ เรียกพ่อ ( ไก่ ยอ โย่ง)

 

ใครเรียกแกมา ....ไป กุ๊กๆ ที่อื่นไป

ไอ เอี๊ยก แอ อา ไอ อุ๊กๆอี้ อื่น ไอ
....

แต่ก่อนแกนี่แหล่ะ ที่ค้านชั้น หัวชนเสา...ว่า การกำหนด คือเพ่งซ้อนเพ่ง..

แกใช้แต่คำว่า...เพียร เพ่ง ไม่ลอย ไม่จม...เหมือน ขี้ลอยน้ำ..(เหมือนแกไง อิอิ)
.
ก็แล้วแต่แกเถอะนะ....ไก้กุ๊กๆๆ

 

เมื่อคืนถึงตอนเช้า ดีขึ้นนะคะ ช่วยได้เยอะ ที่บอกว่าอย่าเลือกข้าง ... ฟุ้งแล้วไม่ไปบังคับให้จับลมหายใจ ระลึกไว้ในใจว่า อย่าเลือกข้าง

 

ก็แหงละ...การเลือกข้างคือการเข้าไปจับอย่างอื่นแทนเพราะคิดว่า มันจะช่วยเราได้...แต่การไม่จับคือ การไม่สนทั้งสองข้าง..เป็นการระวังอยู่กับตัวเอง...มันย่อมไม่จับสิ่งใด...

 

การระวังอยู่กะตัว เรียกว่า การตั้งสติอยู่กะตัว..ฝึกโดยเอาสิ่งรอบข้างมาเป็นอุปกรณ์ช่วยฝึก
เป็นการฝึกสติอย่างนึง ....แต่ถ้าสติมั่นคงตัว เขาค่อยให้กลับมาดูตัวเองให้ชัดๆ อีกทีเพื่อรู้เห็นความจริงของกายใจตนเอง...

 

พวกที่อ้างว่า จับความดีเป็น มันก็จะเป็นเหมือนเอกราวี นี่แหล่ะ....พระสูตรเต็มกะบาล...ตู้พระไตรปิฏกเต็มท้อง....ไปไหนก็จะยกความดีที่ตนเองมี เอามาอ้าง มาถก เพื่อเอาชนะคนอื่น....ใครพูดไม่ตรงกับสิ่งที่มันอมไว้...แสดงว่าเป็นสัทธรรมปฏิรูป

ขนาดเรื่องที่ผ่านมาแล้ว2558ปี...มันยังงับไว้..แน่นเลย..มันบอก มันจับความดีเป็น..มันเลยได้ดี....อิอิ..

 

เอกวี....อดีตเที่ยงมั้ย
เอกวี....เมื่อวานเที่ยงมั้ย

มันเงียบกริบ(แต่ในใจมันตอบว่าไม่เที่ยง)....ถ้าจะตอบออกเสียง ก็กลัวจะโดนด่า ว่าทำไมมันถึงแบกพระไตรปิฏกมา..มันบอกว่าที่มันแบกมาจากสมัยพุทธกาล...น่ะ..เที่ยง...

ถุย

ปากก็พูดเองว่า...พระพุทธเจ้าอยู่ทุกที่...พระธรรมอยู่ทุกที่...(แล้วมันยังแบกอันเดิมๆ..มาอ้างว่า มันมีของเที่ยง...โง้วววววสุดจะngo)

 

ธรรม..เอกวีมันบอกเองว่า...เขากล่าวธรรมตามกาล...อะไรคือกาละ..ก็ สถานที่ ตัวบุคคล เวลาปัจจุบัน...มันบอก...เมื่อร้อยปีเคยพูดกะคนนั้นไว้ยังไง..ร้อยปีให้หลังย่อมต้องพูดเหมือนเดิม..(มันคงคิดว่า คนอื่นเขาไม่พัฒนาเหมือนตัวมันล่ะมั้ง)

โห...พวก..ยึดมั่นถือมั่น...

 

ธรรมเอกวี มันยกมา ว่าพระพุทธองค์แสดงธรรมตามกาละ ตามความว่าง จากผัสสะที่รับมาจากจิตของฝ่ายที่ถาม...มันรู้ว่า...น่าจะแบบนี้

แต่มันทำไม่ได้ ไม่เป็น..ถึงมันยกมาพูดยกมาแสดง...แต่มันก็ไม่เคยทำได้..เพราะมันยังแบกตู้พระไตรมาเต็มกะบาล...แล้วยังพูดถึงคนอื่นว่า...จับความดีไม่เป็น...ไม่ฉลาดเหมือนมัน


อิอิ...มันยังกล้าสอนคนอื่น..ได้..หน้าตาเฉยเลย..(ไปผูกเสี่ยวกับสีหลังอาน5 ไป)

 

อันนี้ก็เหมือนกัน...ผมเคยย้อนแย้ง อธิบายมาหลายปีละ...ว่า อุเบกขา..น่ะคือ..คนหมดสิ้นปัญญาที่จะแก้ไขปัญหา..แก้ไขปัญหาไม่ได้..เลยอ้าง อุเบกขา...ก็เท่านั้น

ทีนี้มันกล่าวอีกว่า การที่วางอุเบกขาไม่ได้..คือพวกไม่อดทน ไม่รู้ตัว....อ้าวทำไมครูสอนนักเรียน ทำไมพ่อแม่ต้องยุ่งวุ่นวายกะลูก...นั่นมันหน้าที่ ไม่ไช่การเจือก...

ส่วนพรหมวิหารสี่ ข้อสุดท้าย อุเบกขา...มันมีมั้ยในมรรคแปดข้อ...ไม่มีเลย

มรรคคือ กลาง...ต้องอุเบกขามั้ย..ก็ไม่...แล้วเป็นกลางของมรรค คืออยู่เฉยๆมั้ย...ก็ไม่

เนี่ย...โง้ววววแล้วยังด้านสอนคนอื่นให้ngo ตาม..ได้อีก

 

เมื่อก่อนผมทำ ดูร่างกายหายใจ
พอมันชำนาญ ก็เป็นคล้ายๆไอ45นี่หละ
รู้หมด กาย เวทนา จิต ไปคิดไปปรุงอะไรเนี่ย
พอไปหาพ่อแม่ครูจารย์(พระป่า)
ท่านเอ็ดเอา บอกให้ทำสมาธิใหม่
ทำอย่างนี้ปัญญาไม่เกิด
ให้พิจารณา
ท่านบอกแค่นี้

 

แล้วทำไมผมถึงต้องให้สิทธิ..กับเอกวีในการ ทดสอบผม...เพราะคนอื่นจะได้ไม่ว่าเอกวี เจือกไง....ครูสอนนักเรีนน...ไม่เจือก พ่อแม่สอนลูก...ไม่เจือก สามีสอนภรรยา ภรรยาสอนสามี...ไม่เจือก
เพื่อนสอนเพื่อน...ไม่เจือก ได้รับอนุญาต...ไม่เจือก....บางอย่างคือหน่าที่ที่ต้องทำ สมควรทำ...ไม่เจือก

เมิ่อเห็นคนอื่นทำผิด เดินสู่กับดัก...แล้วเตือน...ไม่เจือก

แต่เจือกอ้างว่าตนเข้าใจถูกแล้วหน้าด้านสอน...ก็เหมือนที่ไปบอกกับ ทีเจเอสว่า ทีเจเอสรู้ไม่จริงรู้ไม่สุด...อย่าสอน...(ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเอง)

 

ก็ท่านไม่รู้ว่าแบบนี้ จะไปถึงไหน ท่านเคยแต่นั่งหลับใน และเดินจงกลมให้หมดเรี่ยวแรง...กำหราบพยศของตนเองก่อนไง

แต่ไม่รู้ว่า เรี่ยวแรงกำลังที่มี จะเอามาทำให้เกิดปัญญาได้อย่างไร นั่นเอง

เหมือนวัยรุ่น มันเอาแรงไปแสดงไปแวนไปหาเรื่องกัน...แทนที่จะเอาไปทำงานที่เกิดประโยชน์...เมื่อไม่รู้ ก็ไม่ได้หมายความว่า..เขาเข้าใจถูก

 

เวทนามันห่างจากเรา....ดูมันเอามาพูด เอามาแสดง...ทั้งที่ไม่เคยทำ..มันก็ดั้นด้นเดาเด้าเอา...จนได้...ดูมันทำ

ถ้ามันง่ายอย่างที่แกพูด...คนมันก็ไม่ต้องมาเป็นทุกข์กะความคิดแล้วล่ะ..อยากหนีทุกข์เมื่อไหร่..นั่งสมาธิ อยากหนีทุกข์เมื่อไหร่..เข้าฌาณ....งั้นเรอะ..หนีเข้ารูทุกครั้งที่สู้ทุกข์ไม่ได้งั้นเรอะ....อิอิ

 

พอกำหนดเวทนาผิด....นี่มันก็คิดเอาเอง อีกตามเคย....โง้วววววววngo

เวทนามีเอาไว้ดู....ใครพูดใครสอนให้ไปกำหนดเวทนา..ซ้ำมันกล้าขยายความว่ามีแบบ...กำหนดเวทนาถูก กำหนดเวทนาผิด อีกด้วย..เดี๋ยวก็มี กำหนดเวทนาแบบเฉียด เสยๆ ฉิวๆ..อีก