สติคือไม่คิด มันใช่เหรอ ผมว่าไม่ใช่นะ

ถามก็ได้

ตอนที่กลับมาจาก 45 องศา เห็นว่า ก็กลับมา สอนภรรยาด้วย

เอิ่ม............................

สอนนานไหมฮับ บ่อยขึ้นไหม ........

 

น่าผิดหวัง ในผลงานของเอกราวีจริงๆ.....
อัพ..ช้ามากๆ สงสัย แรมต่ำ หรือ cpu รุ่นเก่าวะ

 

ติด รีเฟรส สักสามครั้งฮับ

บางที กูเก้อแอดส์ มันค้าง flush สามที มันกลับมา อันเดิม ที่เป็น cache

แต่ถ้า โพสด้วย อย่า รีเฟรสฮับ เดี๋ยว เกิดอาการกระเด้ง หวงความคิดในอดีต โทษะแล่น ปุ่มกระจาย ได้

 

สอนในสิ่งที่ภรรยาควรทำ ควรเข้าใจบทบาทของตนเองก่อน พูดเปิดใจให้เขา ยอมรับและเข้าใจให้ตรงกันได้ก่อน...ว่า เราคือใคร

 

45องศา น่ะ เอาไว้สอนคนที่ต้องการ เข้าถึงพระไตรลักษณ์
พวกที่ แพ้ใจตนเอง น่ะ

 

พอทราบว่าคือใคร

17.00 อย่าลืมไปซื้อกับข้าว มาทำ ยำ"ตับ"มดแดง อะเป่า

 

ออกทะเลอีกแล้ว.....เนี่ย...พวกออกจากความคิดของตนเองไม่ได้..โง้วโง่(สันโดษเคยพูด).....

 

เชย ฮับ

สำหรับบางคน ต้อง พาออกนอก ฮับ

ถึง จะเกิด ดับ เกิด ดับ มี จังหวะ ได้ประโยชน์จากการ
ดับของฮานาก้าเป็นประโยชน์แก่จิตให้เสพคุ้นบ้าง

เอาเนาะ

หมดแฮง เชิญ45องศาต่อ

ฮิววววววววววววส์

 

งั้นก็แค่นี้นะ..เชิญ เพี้ยนต่อนะบาย

 

งงกับศัพท์เทคนิคครับ
อะไรคือ45องศาครับ
ผู้รู้บอกที
ขอบคุณครับ

 

แหะ แหะ

คือ สมัยโน้นนนน นานมาพอสมควร มีสมาชิก ลุงขันธ์ ลุงขุงพง ยังเล่นอยู่

น้าจร หลังโดนแบนไปหลายครั้ง ก็มา ปรารภเอาจริงเอาจัง ลุงขุนพงตัดศิษยจานแว้ว

ผมเห็นว่า น้าจร ตกหลุมรักหน้าตาตัวเอง และตอนนั้น ก็ติดเล่นเกมส์(เล่นยิงไรกันไม่รู้ กับคุณขุงพง) มั้ง
เลย อาศัย นิมิตกสิณ ให้ พี่แก อาศัยนึกภาพตัวเอง(ซึ่งจะเกิดความสุข
ได้ง่าย) แล้วอาศัย รูปวจรจิตที่เสพคุ้นเกมส์ เป็นอารมณ์ใกล้ให้ ยกนิมิตได้
ก่อนนอน หรือ ก่อนตื่นนอน

แล้ว พี่แก ก็บอกว่า ทำได้ ผมก็กำลัง จะพาไป ฉีก เนื้อ หนัง เอน กระดูก
เอาปืนยิงให้กระเด็นกระดอนเลือดกระฉูด

จำไม่ได้ว่า ใครไม่รู้ แนะนำไปว่า " เห็นพระพุทธองค์ คือ เห็นธรรม "
น่าจะเป็น ลุงขันธ์ หรือเป็น นักภาวนาหญิงคนหนึ่ง พยายามจะประกาศโซดา
ด้วยความบังเอิญเป่า จำไม่ได้ น้าจรเลย กลับมาอีกวัน ก็ไปเจอ พระพุทธเจ้าสอน
ซะแว้ว

จบแข่ว

 

แล้วมัน45องศาตรงไหนล่ะครับลุงเอกวีร์

 

ก็ประมาณว่า ให้ นึกว่า ตนกำลังมองตัวเอง เฉียงไปข้างหลัง
แล้วให้ เห็นภาพว่าตัวเองกำลังทำอะไร

หากตอนนั้น ชีวิตติดเกมส์ มันจะ นึกภาพได้ เพราะความสุข
ของการเล่มเกมส์เป็นเชื้อ และ การรักตัวเองเป็นเชื้อ

จริงๆ หากทำได้ ก็ต้องสอน ให้พิจารณากาย

ถ้าเป็น อารมณ์กสิณ จะต้องฝึกหนักกว่า นี้ แต่ตอนนั้น
อาศัยว่า สงสาร เห็นสารภาพผิดไปแว้ว ยกใหญ่ ก็เลย
ลองแย๊บดู

แต่ ลุงขันธ์ น่าจะเป็น ลุงขันธ์ ชิงไปสอน เรื่องอะไรไม่รู้
ซึ่งมารู้เอาทีหลังว่า " อ้อ แก ชอบไปสอนพยานาค "

แต่จะโทษตรงๆ ก็ไม่ได้ คลับคล้ายคลับคลาว่า ญาติน้า
จร หรือเพื่อนน้าจร ที่เป็นผู้หญิง มาเห็นเราคุยเรื่อง นิมิต
พี่แกก็เลยโพล่งเรื่อง "เห็นพระพุทธเจ้า เห็นธรรม" ใช่ไหม
ลุงขันธ์ ก็เลยร่วมด้วย คงเห็นมาเหมือนกัน กระมัง

ก็เลย แฉลบไปหมด คุมน้าจรไม่อยู่

ผมก็เซ็งเป็ด และ เซ็ง บะลุงขันธ์ ไปตามระเบียบ

 

ความฟุ้งถ้ามาก ถ้าอยู่ๆ คิดจะไปดับ..
มันก็เหมือนน้ำที่ไหลเชี่ยว กลับพยายามเอาเรือไปขวางนั้นแหละ

พระเกจิทั้งหลายต่างทราบดี .. ท่านจึงมีกลวิธีรับมือ ทำให้จิตอ่อนลงก่อน

และเมื่อจิตอ่อนลงก็เหมือนน้ำลดการไหลเชี่ยว ก็จะสามารถเอาเรือข้ามได้สมประสงค์

 

ขอบคุณครับลุงเอกวีร์
45องศานี่มันแปลกดีแท้

 

ไม่แปลกๆ....ก็แค่ กำหนดสร้างร่างจำลองของเราก่อน ห่างไปสามเมตร หันหน้ามาดูกัน แต่เราตัวจริงให้ยกสติทั้งหมดออกไปไว้ที่ร่างจำลอง แล้วมุมมองในใจภาพในใจต้องเป็นภาพในมุมที่ร่างจำลองมองดูตัวจริง ที่เห็นคือด้านหน้าของตัวจริง เท่านั้น....แค่นี้ ความรับรู้ ผัสสะทั้งหมดที่ใจรับรู้ จะเบาลงทันที...แต่มันจะทำได้สำหรับคนที่ ฉลาดๆเท่านั้น(อิอิ)

ต่อมา เมื่อสติเรามั่นคง ในร่างจำลองได้ เวลาเรายกสติออกไป ก็ยกออกพร้อมกันเลยทั้งสติและร่างจำลอง ให้มองมาที่ร่างจริง ดูร่างจริงทำงาน เหมือน ถอดจิตเฝ้ามองดู ตัวเองเล่นละครใบ้น่ะ...แต่กลับรับรู้ ทุกกิริยาอารมณ์ของตัวจริง..ไปพร้อมๆกัน

นี่แค่ เริ่มนะ....ถ้าเผื่อ ร่างจริงคัน ร่างจำลองที่เฝ้ามองอยู่ จะรู้ แต่จะไม่คันมากเท่า ที่เคย...ถ้าร่างจริงอยากกินน้ำหรือปวดฉี่..ร่างจำลองที่เฝ้าดูจะรู้ แต่ไม่หิวไม่ปวด เหมือนที่เคย และถ้าร่างจำลองไม่กลับเข้าร่างจริง ร่างจริงไปไหนไม่เป็นนะ (แปลว่าสติหรือวิญญาณ ต้องกลับเข้าร่างจริงก่อน ค่อย พูดคุย ไปกินน้ำ ไปฉี่ได้

แต่ ที่ผมฝึกคือ เรายกเลื่อนเอาร่างจำลอง อ้อมมาด้านข้าง อ้อมมาที่ด้านหลังของร่างจริง แล้วยกสูงขึ้นทำมุมกับร่างจริง45องศา...มองดูร่างจริงจากมุมบน...แล้วเหมือนจะมีเส้นใยบางๆเชื่อมโยงจากข้างหลังร่างจริง ไปเชื่อมกับร่างจำลอง ข้างบนข้างหลังนั้น...อย่าลืมว่า ภาพในใจที่เห็น มุมมองในใจทีเห็น เราไม่ได้เน้นที่ตาเรานะ แต่เราเน้นเป็นภาพในใจ เห็นร่างจริงจากมุมข้างบน ทางด้านหลัง

เวลายกออก กลับเข้า ก็ยกทางด้านหลังขึ้นข้างบนเลย เนี่ย...แค่นี้เอง..แต่อาจยากถ้า พลังความสงบ ที่ฝึกมาไม่เพียงพอ

 

เหมือนถอดวิญญาณสินะ
เพิ่งเคยเจอแฮะมันนอกจากกรรมฐาน40กองเลยนะครับเนี่ยลุงวงกลมจุด

 

ไม่ได้ถอด ไปดูนรกสวรรค์วิมานหรือแอบดูเมียชาวบ้านอาบน้ำซักหน่อย
แต่ดูกายจริงทำงาน เวทนามันเกิด ถอดคือแยก แต่ ดูร่างจริง...การดูร่างจริงคือดูความจริงของร่างของตนไง...มันเห็น มันได้ยิน มันรู้สึก มันกำลังกิน กำลังทำอะไร...ไม่สามารถหลอกสติที่เฝ้าดูอยู่ได้....แปลว่า เห็น ร่างจริงความจริงทั้งนั้น
..
เนี่ยแหล่ะสติปัฏฐานสี่..ครบเลย

 

การแยกสติดูกาย ดูเวทนากาย ดูจิต(เวทนาใจหรือความคิด)

มันคือความจริงที่ว่า...เมื่อเราแยกสติออกมา ก็แสดงว่า เจตนาในการคิดการทำ ที่เกิดกับร่างกาย...เราไม่ได้เป็นคนกระทำ ไง ..ไม่ได้ร่วมกระทำ....ทุกเวทนาที่เกิดในกายใจ...เราไม่ได้เป็นคนกระทำ...แล้วถ้าเราเฝ้าดูไปเรื่อยๆ เราจะสงบขึ้น ละเอียดขึ้น..จนเข้าไปเห็นทุกกระบวนการเกิดของ ทุกเวทนา...ทุกความคิด...ทุกจิตที่เกิดดับ...เลยเชียวล่ะ

 

ครับขอบคุณครับที่ชี้แนะ