ว่าด้วย ฌานหนึ่ง>แปด กับ ขณิก-อุปจาร-อัปปนาสมาธิ ต่างกันอย่างไร?

ก็ต้องไป หา สำนวน พุทธวัจนะ แท้ๆ ดูก่อน อะฮับ ว่า พระพุทธองค์กล่าวไว้หรือไม่

ทีนี้ สำนวนภาษาหนังสือ พวกคุณ อ่านแล้ว แปลออกหรือเปล่า เพราะเป็น
ภาษาโบราณ

ดังนั้น การที่เรียบเรียงใหม่ ให้เป็น ภาษาสมัยใหม่ จะ ปรักปรำว่า ไม่ใช่
พุทธวัจนะ บิดเบือน อันนั้นก็แล้วแต่ ดุลยพินิจ เท่าที่จะมีใช้

ลองไป หาอ่าน สมาธิ4อย่าง เพื่อความสุข เพื่อญาณทัศนะ เพื่อสติฯ เพื่อละอาสวะ ดู

เอาแค่ข้อแรกก็เห็นแล้ว สมาธิพุทธเริ่มอย่างไร แล้ว ฌาณจิต ปรากฏเป็น
ผลให้พวก นอกศาสนา อาศัย ตะครุบเงาของจิต มาอ้างว่า รู้แล้วๆ อย่างไร
[ สมาธิพุทธเริ่มด้วยละสมุทัยแต่แรกจริงไหม ฌาณเป็นเพียงเงาของจิต ที่ปรากฏใน
โลกอยู่แล้ว และ คนในโลกก็หยิบจับมาด้วย สมุทัยเจือ ]

 

ยกตัวอย่าง สมาธิเพื่อสุขในปัจจุบัน ...โดยจะ หยิบ อานาปานสติ มาให้พิจารณา

ก่อนอื่น เน้นก่อนนะว่า เป็นเรื่อง ปัจจุบันธรรม ไม่ใช่ การจมสัญญาในอดีต หรืออนาคต

ลมหายใจในปัจจุบัน จะมีแต่ เข้า กับ ออก .....ความสงัดห่างจาก อกุศล กาม จะเป็น
ผลเกิดจาก การระลึก ลมหายใจเข้า กับ ออก ที่ระลึกได้

แต่ถ้า ไปตะครุบเงาของจิต จะคนละเรื่อง จะไปเอา สัญญาในอดีต เช่น ลมกระทม
ลมเป็นเกลียว ลมเป็นแสง เฮียรับทาน !!!

 

ยกตัวอย่าง สมาธิเพื่อสุขในปัจจุบัน ...โดยจะ หยิบ อานาปานสติ มาให้พิจารณา

ก่อนอื่น เน้นก่อนนะว่า เป็นเรื่อง ปัจจุบันธรรม ไม่ใช่ การจมสัญญาในอดีต หรืออนาคต

ลมหายใจในปัจจุบัน จะมีแต่ เข้า กับ ออก .....ความสงัดห่างจาก อกุศล กาม พยาบาท วิหิงสา ฯลฯ จะเป็น
ผลเกิดจาก การระลึก ลมหายใจเข้า กับ ออก ที่ระลึกได้

แต่ถ้า ไปตะครุบเงาของจิต จะคนละเรื่อง จะไปเอา สัญญาในอดีต เช่น ลมกระทบ
ลมเป็นเกลียว ลมเป็นแสง เฮียรับทาน !!! แต่อาศัย อำนาจอินทรีย์ยังอ่อน
ก็จะอนุโลม ทำไปเถอะ ดีกว่าปล่อยไปทำอย่างอื่น

 

ตราบใดที่ไม่เอาสมาธิ เอาฌาน เป็นนิพพาน มันก็มีงานงอก มีการงานให้ทำเพิ่มอยู่ดี สมาธิฌานมีคุณใหญ่ ปัญหาอะไรมันจะมี

 

สังเกตไปเลยฮับว่า

เป้าหมายของการ ยกวาทะ อันนี้ เป็นเรื่อง ต้องการทำอริยูปวาโท บางประการ ให้หนักแน่น

ไม่ใช่ การกล่าว เพื่อ ธรรมะปฏิบัติ

เวรกรรม มันชักพาให้กระทำ " โวหาร "

สมาธิจริงๆ ในปัจุบันธรรม หายใจเข้า ออก มีไหม ....โน้น จมอดีตโน้น
เมื่อก่อนฉานทำได้ ฉานรู้ ฉานเป็น ฉานมี

 

สมมติว่า สังเกตออก

ลอง สังเกต ทุกขสัจจ เข้าไปให้ชัดๆ ระหว่าง

ฌาณ ที่อ้างว่า รู้ทั่วถึง ยกกำหนดรู้ลงเป็นเพียง ขันธ์5 เกิดดับ

กับ

การมุ่งเน้นจะอาศัยจังหวะ บริภาษ อริยูปวาโท

อันไหนเกิดในจิต ก่อนตาย ได้ง่ายกว่ากัน

 

จ้ะ

 

อย่าประมาท นะฮับ

แนบในอารมณ์อันเดียว เก่งฌาณ ขนาดไหน

หากในจิต " ตั้งไว้ผิด " ก็ให้ ระลึกถึง พระเทวทัต ได้เลย

เก่งฌาณ แต่ไม่รู้เรื่อง สมาธิพุทธ


เก่งฌาณ แต่ นรกกวักมือหยอยๆ

 

วันนี้ใช้ได้ แตะฟุตบอลไม่พลาด...

 

เห็นไม่เหมือนกัน อะ ฮับ

สำหรับผม พูดเมื่อไหร่ พลาดเสมอ

เพราะ ขันธ์5 มันเป็นธรรม "ข้าง............."

 

อย่า งง นะฮับ

พุทธภูมิแท้ๆ ละก้อ ต้อง เห็นอยู่ว่า พลาดเสมอ ถึงจะ พอกล่าวได้ว่า มี กะลากะมาทิ

 

อันนี่ คุยเล่นนะครับ

อภิธรรม แปลว่า ธรรมอันใหญ่ยิ่ง?

พระพุทธองค์พิจรณาธรรมนี้ บนบรรลังแก้ว

แล้วไปเทศน์ธรรมนี้บนสวรรค์ ดาวดึงส์
ไม่เทศน์ให้มนุษย์ฟังเพราะฟังแล้วจะไม่รู้เรื่อง จริง?

....

 

ธรรมที่เป็นบัญญัติ อาศัยขันธ์ อายตนะ พร่องเสมอ
ธรรมแท้รู้เงียบๆ ไม่มีคำพูด เป็นปัจจัตตัง

ใช่ใหมท่าน

 

ช่ายๆ

และ ถ้ากำหนดรู้เป็น กองขันธ์อยู่

มันจะมี รสชาติต่างกันระหว่าง

พูดด้วยอาการ เป็น สมชาย จมโลกทั้งใบ

กับ อาทมาต แฟนสมชาย

[ ไม่ใช่ ข้างไม่พูด แต่ส่วนเดียว นะ ]


ปล. กองอาทมาต จะมี บัญญัติที่พร่องเสมอ ในการทำ พิชัยสงคราม ข้ามโอฆะ
แต่ด้วยความพร่อง คนก็ฟังแค่เรื่อง โลกๆ .....คลุมไตรภพ ตลบสิงขร(สังขาร) ย้อมฟองสมุทร(อะไรเปรียบเหมือน ฟองพรายน้ำ)

 

น่าจะเป็นนักปฎิบัติที่หลงมิติมาจากดาว นำ้วนในอ่างพักผ่อนเยอะๆนะครับ เด่วสมองซีกซ้ายจะพังถึงหน่วยความ
ทรงจำในอดีตที่ตำว่าช่วงท้ายทอยลงมาแล้วจะหาว่าไม่เตือนกันนะครับ


เห้ออออ เมื่อก่อนก็น่าเห็นใจนะครับ..เตือนๆไปหลายหน หลายคนก็เตือน
ว่าถ้าไม่ได้เข้าถึงจากการปฏิบัติให้ อ้างตำราหรือแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้...
ถ้าทำได้อย่างที่พูดเนี่ย การหายตัวและเหาะได้หรือเล่นแปรธาตุมันเป็น
เรื่องจิ๊บๆแล้วครับ ถ้าทำได้อย่างที่พูดนะครับ...
แต่เอา ณ ปัจจุบันตอนนี้ ท้าได้เลยว่า แม้แต่รูปฌานยังไม่ได้
ไม่ใช่ไม่ได้ธรรมดา ยังโค ตะ ระ มั่ว มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แถมยังติดขี้โม้อีก..โอ้ยยยยยย
กล้ารับคำท้าไหมครับ....




นี่ประโยคคุณนะสีแดงส่วนสีดำคือผมตอบนะ..เด่วนี้แก้บ่อยจังเลยนะ...
''พูดแบบนักปฏิบัติ ไม่ใช่ปริยัตินะ
ตอบ โม้เล็กน้อย จะว่าที่ตัวเองพูดมาจากการปฏิบัติ...
ใครอยากกินไก่ เชิญนะครับ เพราะว่าเล้าไก่กำลังเปิดครับ....
เสียวฟันบ้างไหมที่พูด


ขณิกะสมาธิ คือ เข้าญานสี่ แล้วนิ่งได้ 5 - 10 นาที
โดยไม่หลุดออกไปญานอื่นเลย
เรียกว่า ชั่วครู่ เพียงแค่ช้างกระดิกหู ยุงกระพือปีก
เข้าญานสี่ ได้แบบเด็กๆ เท่านั้น


อุปจาระสมาธิ คือ เข้าญานสี่ แล้วนิ่งได้ 1 - 2 ชั่วโมง
โดยไม่หลุดออกไปญานอื่นเลย
เรียกว่า ใกล้เคียง ทรงญานสี่ได้เป็นชั่วโมงๆ


อัปปนาสมาธิ คือ เข้าญานสี่ แล้วนิ่งได้ 3 ชั่วโมงขึ้นไป
โดยไม่หลุดไปญานอื่นเลย
เรียกว่า เข้าลึก เข้าญานสี่ได้ตั้งแต่ สามชั่วโมงขึ้นไป
บางคนอยู่ได้เจ็ดวัน โดยไม่กินอะไรเลย''
เอามาจากตำราในระบบสุริยะจักรวาลไหนครับ...


ไปไกลแระ หมายถึงสมองนะ
ตรงลง ขณิกะ อุปจาระ อัปปนา คือ เข้าญานสี่ แตกต่าง
กันที่เวลาหรือครับ.. เพ้ออออออไปแล้ววววววววว ท่าน






นี่อีกท่อนของคนนี้...


''ส่วน


ญานที่หนึ่ง เน้น ท่องคำภาวนา เช่น พุทโธ
ตอบ ในจักรวาลนี้มีคำภาวนาพุทโธคำเดียวหรือครับ หรือต้องภาวนาด้วยหรือครับ


ญานที่สอง เน้น กำหนดจิต เช่น กำหนดลมหายใจ กำหนดลมพองยุบ
ตอบ มันจะไปกำหนดจิตอะไรอีก เพราะระดับมันตัดวิตก วิจารณ์ ที่อยู่ในฌาน หนึ่ง
แล้วววววววววววววววว
ญานที่สาม เน้น เล่นกับปิติ หรือ อาการสั่นไหวทางกายต่างๆ
ตอบ. ฌานสามระบบสุรยิะจักรวาลไหน มีปิติ คนที่เค้านั่งได้จริง
มาอ่านประกันได้ว่า ขำจนฟันร่วงครับ


ญานที่สี่ เน้น นิ่ง หรือ สุข หรือ เบา หรือ สบาย โดยไม่รู้สึกทุกข์
ตอบ มั่ววววว มากกกกกก จิตมันแยกกับกายแล้ว มันจะไปรู้สึกอะไร
มีแต่ความสงัดครับ ดาวโลกครับไม่ใช่ดาวอังคาร






ญานที่ห้า เน้น อากาส หรือ อากาสธาตุ หรือ ช่องว่าง หรือ โดยแผ่ไปไม่สิ้นสุด
ตอบ มั่ววววอีกรอบ แผ่อะไรของคุณ แผ่ไปดาวอังคารเป่าครับ
ญานที่หก เน้น วิญญานธาตุ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ หรือ รับรู้หกอย่าง โดยไม่ต้องแผ่ออก
ตอบ มั่วยกกำลังสองครับ วิญญานธาตุ จักรวาลไหน บอกว่า คือ ตา หู จมูก ลิ้น กายใจ
หรือว่า พอแผ่ไปถึงดาวอังคารได้แล้วไม่ต้องแผ่ต่อครับ


ญานที่เจ็ด เน้น อากิจจัญญา หรือ รับรู้หน่อยหนึ่ง หรือ เหลือการรับรู้ด้วยใจอย่างเดียว ตัดการรับรู้ทั้งห้าอย่างนั้นออกไป
ตอบ มั่วยกกำลังสามครับ. มันว่างไม่มีอะไร มันจะมาเหลือการรับรู้อะไรอีก..


ญานที่แปด เน้น เนวสัญญานาสัญญา หรือ ตัดการรับรู้ทางใจออกไป
ให้เหลือแต่ การไม่รับรู้อะไรเลย และ ก็ไม่ให้จิตสั่งการอะไรออกไปเช่นกัน
เหลือแค่ จิตที่ไม่รับรู้และไม่สั่งการ หรือ เหลือแต่จิตเฉยๆ นั่นเอง
หรือ หากอยากลืมเลือนทุกสรรพสิ่ง สามารถกำหนดจิตให้ลืมเลือนได้ในญานนี้
ตอบ มั่วยกกำลัง อินฟินิตี้ แปลว่า มั่วไร้ขีดจำกัด. กิริยาอย่างนี้น่าจะ
เรียกว่าความจำเสื่อมครับ


ญานที่เก้า สัญญาเวทยิตนิโรธ เน้น เข้าญานสี่ โดยการดับสัญญา ตัวรู้ และ เวทนา ตัวรับอารมณ์
คือ การตัดกำเลสโดยการตัดตัวรับต่างๆ ออกไป เช่น
ระหว่างที่เข้าญานสี่อยู่ สัญญาเกิดขึ้น ก็ดับสัญญานั้นลงทันที
โดยการดึงจิตกลับมากที่การเข้าญาน หรือ จิตปัจจุบันนั่นเอง
และ ถ้าหากเวทนาเกิดขึ้น ก็ดับเวทนานั้นทันที โดยการดึงจิตกลับมาเป็นปัจจุบัน
เมื่อดับสัญญา และ เวทนา ได้บ่อยๆ ก็เรียกว่า เข้านิโรธ คือ การดับ นั่นเอง''
ตอบ ตกลงฌานที่เก้า ขณิกะ. อุปจาระ. อัปปมาหรือ ฌาน๔ ครับ...
กิริยาอย่างนี้เรียกว่าแถฌานสี่ครับ พูดง่ายว่าไม่ว่าระดับไหน
ก็จะบอกว่าคือการเข้าฌานสี่หมด ป้าดดด คิดได้ไง.........
เข้านิโรธเนี่ยถ้าจิตคุณไม่มาทางปฏิสัมภิทาญาน
นั่งชาตินี้ยังชาติหน้าก็ทำไม่ได้หรอกครับ
เอาผลสมาบัติให้มันได้ก่อน. โม้มั่วนิ่มจริงๆไอ้นี่


สรุป คือคุณมั่วมากๆๆๆ และไม่ใช่นักปฏิบัติและนักปริยัติครับ....
จะว่าเป็นนักคิด วิเคราะห์ก็ยังไม่ได้ครับ
เพราะคุณวิเคราะห์แบบเพ้อเจ้อ หลงมิติมาก..
ที่เป็นแน่ๆตอนนี้คือ อาการเฝื่อ..คือ กิริยา
ของคนที่ไม่เข้าใจทางด้านนามธรรม
แต่หลงตัวเองอย่างมาก..ว่าตนเองเป็นนักปฏิบัติ
และคิดว่าตัวเองเก่งด้วยนะ...
แต่การปฏิบัติมาจากการคิดวนอยู่แต่ในหัวสมองตัวเอง...
แล้วช่างไม่อายมาพูดว่า เป็นนักปฏิบัติ..
คุณ อ่านปริยัติ ให้มันเข้าใจก่อนดีกว่าไหม...
ก่อนจะทำมาเป็นแยกแยะว่าตัวไม่ใช่นักปริยัติเพื่อทำเป็นยกตัวเอง
ถ้ามาทางปริยัติมาอ่านก็ยังขำฟันร่วง


มาโม้ว่าเป็นนักปฏิบัติ เด่วเจอขอพิสูจน์
จะหน้าแหกกว่านี้นะครับ...(^_^)
ปล.คนเราต้องเริ่มจากการคลานได้ก่อนครับ
ไม่ใช่มาพูดว่าตัวเองวิ่งได้
แต่ยังคลานไม่เป็นนะครับ
เข้าใจที่พูดนะครับ
อย่าคิดเอาเอง

 

ตอนที่เข้ามาอ่าน ก็นึกขำในใจนะ แต่ขี้เกียจไปค้านแสดงความเห็น เพราะว่าคนที่เขานั่งจริงๆ ไม่ได้มานั่งนับอยู่ว่ามันถึง ฌานไหนแล้ววะ ถ้ามัวแต่มานั่งคิดนั่งนับอยู่ นิวรณ์ 5 ไม่มีทางดับ อย่าว่าแต่ฌานเลย สมาธิได้หรือป่าว หรือถ้าถามผมว่านั่งได้ 2 ชม. เนี่ย ถึง ฌานไหน ผมก็ตอบไม่ได้นะ ว่าถึงไหน รู้แต่ว่า มันสุขสงบดี ไม่อยากออกไปไหน แค่นั้น

 

ใช่ครับ... ในทางปฏิบัติเห็นด้วยครับ..(^_^)

 

การเข้าถึงพระอนาคามีมรรคและผล ลพ. ฤาษีลิงดำ ท่านเทศน์สอนไว้ดีแล้วค่ะ ยึดเอาของลพ. ดีกว่านะ ในลิงค์ของห้องอภิญญามีให้อ่านอยู่ ท่านสอนละเอียดเข้าใจแจ่มแจ้ง ตั้งแต่ขั้นพระโสดาบันเลย

ใครเตือนอะไรก้อฟังๆเค้าหน่อยค่ะ ยาขมกินดีกว่าลูกอมรสหวานนะคะ

 

ปรางก้ออยากได้อภิญญาค่ะ แต่มันเป็นกิเลส เพราะปรางสายปัญญาวิมุตติ ไม่จำเป็นต้องใช้ถึงฌาน4ก้อบรรลุธรรมอันยิ่งได้ อิอิ แอบดีใจ เพราะไม่ต้องนั่งสมาธิอะไร เน้นเจริญสติ เจริญปัญญาไปเลย มันก้อซื่อๆตรงๆดีกว่าพวกมีฤทธิ์ แต่ปรางก้อกลับต้องอาศัยผู้ทรงอภิญญาให้ชี้แนะสภาวะนะคะ เพราะอะไรบางอย่างสมมุติบัญญัติอธิบายไม่ได้ เหมือนจะเปรียบคือ คนที่เคยได้กลิ่นหอมเทวดาจริงๆ เค้าจะเปรียบยากว่าหอมเหมือนอะไร เพราะมันไม่เหมือนกลิ่นดอกไม้หรือธูปทั่วๆไปอ่ะค่ะ

 

ม่ายฉ่าย ม่ายฉ่าย

สุขวิปัสสโก เดินมรรคจิต ได้ครบทุกฌาณ 1-8 รวม สัญญาเวทยิตนิโรธน ด้วย

เพียงแต่ อาศัยระลึกเห็นความเกิด ความดับ ของ ฌาณ (ยังไงก็ต้องเห็น รอบโลกธาตุ )

ไม่ได้เอา นามกายเข้าซ่องเสพ(อยู่สมาบัติ)


แล้ว สุขวิปัสสโก ไม่ใช่ไม่มีฤทธิ์ เพียงแต่ ท่านไม่ได้ใช้ในยามปรกติ

ยกตัวอย่าง พระอาจารย์...จวน หรอ สิงห์ทอง จำไม่ได้ จำได้แต่ คำสอน
หลวงพ่อฤาษีฯ ท่านไปหาพระ ท่านเหล่านี้ แล้ว หลวงพ่อฤาษีก็เห็น พระ
ท่านแสดงฤทธิ์ให้ดู ท่านก็เลยสอนศิษย์ว่า อย่าดูถูก สุขวิปัสสโก ว่าท่าน
แสดงฤทธิ์ในหนึ่งวินาที ไม่ได้

สำนวน อภิธรรม " จิตที่ปราศจากอุปกิเลส ย่อมควรแก่การงาน "
สุขวิปัสสโก จะไม่น้อมไปในญาณทัศนะ แต่จะอาศัยเห็น ญาณทัศนะ
เกิดดับไปเลย จึงชื่อว่า ไม่ทำ (แต่ เห็น และ เป็น )