รัก

อยู่ฟ้ากลายกลับชม้าย.....ลงดิน
อยู่แผ่นดินมองถวิล.....กลับฟ้า
วนเวียนวุ่นกรุ่นกลิ่น.....พสุธา
ครั้นหน่ายเบื่อเหนื่อยล้า.....เลิกฟ้า ลาดิน

 

Currently Active Users Viewing This Thread: 3 (2 members and 1 guests)
พรานพิเศษ*, manganiss


Nice to see you...

 

กลอนบทนี้ผมให้

 

รามสูร เขวี้ยงขว้างขวาน สะท้านฟ้า.....เมขลา ล่อเผ่น เล่นแก้วหนี
ขวานขว้างไป สู่ดวงแก้ว แววมณี.....เสียงอสุนีย์ ครึ่มคร่ำ โครมครามพา

ราชาเทพ เซอุส รุดมาช่วย.....สายฟ้าพวย พุ่งพาด ฟาดซ้ายขวา
เจ้าแห่งสาย แสงวาบ เทพราชา.....ยังต้องมา ช่วยฟ้า ให้ผ่าดัง

รามสูร ท่านจักรู้ บ้างไหมว่า.....ขวานที่ปา ขว้างมา อย่างขึงขัง
มันมาปั่น ป่วนลั่น สั่นภวังค์.....ให้ต้องนั่ง จังงัง คิดถึงคน

ท่านเทพซุส ใยจึงมา เสนอหน้า.....เดี๋ยวเฮรา มาเห็น อาจสับสน
คิดว่าท่าน เป็นอื่น จนลืมตน.....มาสัปดน เกี้ยวพา นางฟ้าไทย

อยู่ที่ไหน ไหนไหน ก็ฟ้าผ่า.....เพราะเพลา ฤดูนี้ มีฝนใส
พร้อมอิออน บวกลบ ขบกันไป.....ต้องป่วนใจ ฟังฟ้า ผ่าคำราม

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=el93AooFrgg]Thunderstorm 11 hours. Inspiring Thunderstorm & rain sound. Natural sounds of storm and rain - YouTube[/ame]

 

"คำพูด"พูดเอ่ยแล้ว.....รักษา
ไม่ตระบัดชิวหา.....กลับกลั้ว
รักษาสัตย์เกียรติกล้า.....เกินกว่า ชีวา
สืบตราบคาบมรณา.....สัตย์สิ้น สุดคำ

 

ร่ายอยู่คนเดียว เพื่อนๆหายไปไหนกันหมดล่ะครับพี่?:
ปล.ท่านพรานฯคิดว่าชีวิต คืออะไรล่ะครับ?.(อยากทราบมุมมองของท่านดูบ้าง)

 

แม่น้ำกว้าง คว้างใหญ่ ไหลนิ่งนิ่ง.....เลาะแอบอิง เรื่อยเรื่อย ลอยเลื่อนไหล
มิส่งเสียง ปั่นป่วน รบกวนใคร......ลำธารใหญ่ ลอยไหล ไม่วกวน

ลำห้วยน้อย คับแแคบ แอบแอบไหล.....ไม่จริงใจ บูดเบี้ยว ลดเลี้ยวล้น
ส่งสุ้มเสียง จ๊อกแจ๊ก ลุกลี้ลน.....เสียงพิกล แทรกทราม ไปตามใจ

 

ธาราไหลใหญ่กว้าง.....คว้างสงบ
มิป่วนปั่นสั่นสบ.....ตลบเสียง
มิก่นกู่กระทบ.....จ้วงจาบ
ไหลเรื่อยลอยไป่เพี้ยง.....ลุุ่มน้ำ ครรลอง

ลำห้วยลำเล็กน้อย.....ไหลดัง
เสียงส่ำจ๊อกแจ๊กดัง.....จ่อมจ้อม
จุ๊กจิ๊กจิกจุกจัง.....แจ้วอยู่
โสตสบเนตรบ่น้อม.....ย่อมรู้ ห้วยธาร

 

ธรรมชาติสอน ให้คน หมั่นสังเกตุ.....ปริศนาเหตุ แฝงไว้ ให้ศึกษา
รอบรอบตัว มากด้วย สรรพวิชา.....มีปัญญา ให้คิด พินิจครวญ

มีตะวัน ดวงจันทร์ มีอากาศ......มีแร่ธาตุ พันธุ์ไม้ ในไพรสวน
มีดินหิน สายน้ำ คอยเชิญชวน......ให้ใคร่ครวญ ปัญญา จากอาจารย์

พระบิดา มิทรง ปลงทอดทิ้ง.....สอนทุกสิ่ง แฝงไว้ ให้บุตรท่าน
สร้างโรงเรียน ธรรมชาติ แล้วประทาน.....ให้เรียนกัน จนกว่า จะเข้าใจ

เรียนกันไป แต่อย่า ให้นานนัก.....อย่าเพลินมาก มึนหลง มายาฉาย
เรียนจับจด คุดอู้ มิยอมไป......สักวันไซร้ บิดา มาลงทัณฑ์

 

The good life is one inspired by love and guided by knowledge.
..... Bertrand Russell

 

เดินดูดมดอกไม้.....ไพรเรา
หอมกลิ่นลอยเร้าเร่า....ยั่วย้อม
หวลชื่นรื่นรมย์เคล้า.....เคลียจิต
พรรณพืชไพรพรายพร้อม.....ช่อตั้ง ดมดู

 

กลิ่นหอมหอม เย็นเย็น จรรโลงจิต.....กลีบเรียงชิด เรียวยาว เนียนนวลขาว
โชยชื่นใจ ไม่ลืม เหมือนชื่อเจ้า.....ที่ชาวเรา ขานเพรียก เรียก"จำปี"

"ราชาวดี" หอมแรงอบ ตลบสวน.....ดอกขาวล้วน เรียงเล็ก วิสุทธิ์สี
ส่งกลิ่นทั้ง ทิวา แลราตรี.....เป็นมาลี ที่รัก ของราชา

มองอีกที "ราตรี" ก็มีออก.....ตั้งช่อดอก งอกเงย เชยหรรษา
ตกกลางคืน พิศวง ส่งกลิ่นมา.....เป็นนางพญา ย่ามใหญ่ ในราตรี

เห็นเหลืองเหลือง ปรายอยู่ ดู"ประยงค์".....ดอกมีทรง กลมกลม ชูช่อสี
เป็นพวงดอก เหลืองพริบ เล็กเล็กดี.....ครั้นบางที่ ขานเพรียก เรียก"หอมไกล"

นั่น"ยี่หุบ" ผลุบโผล่ ดอกขาวขาว.....ดอกของเจ้า ก็สวย แต่ไม่ใหญ่
มีสิเน่ห์ ซ่อนอยู่ ในดอกไพร.....มีกลไก บาน-หุบ สะดุดตา

"มะลิลา" เรื่อยเรื่อย แตกช่อดอก....."นมแมว"บอก ขอออก สักหน่อยหนา
หันมาเจอ นี่ก็ "กระดังงา"....."ดอกพุด"มา รอบาน ขานพรานไพร

ดูดอกไม้ ผลิบาน บริหารจิต.....ดมกลิ่นชิด ติดใกล้ ใจสดใส
ดมดอกนี้ แล้วรอ ดอกต่อไป.....กับพันธุ์ไพร ใจมัน ช่างบันเทิง

 

"อัธยาศัย" ของคน ปนแตกต่าง.....มีดีบ้าง ร้ายบ้าง มีแปลกขำ
เรื่องบางอย่าง ที่เรา ว่าควรทำ.....เขาก็ขำ ไม่ทำ อย่างที่ควร

เอาใจเขา มาใส่ ใจเราบ้าง.....นึกไปพลาง เขาเรา ลองผกผวน
อาจได้รู้ สิ่งใด ที่เหมาะควร.....มิตรภาพล้วน เลิศดี ที่ใส่ใจ

 

กลั่นเอาความ คิดถึง ออกเป็นน้ำ.....แล้วปล่อยตาม ธรรมชาติ ให้ระเหย
เป็นละออง ไอน้ำ เหมือนอย่างเคย.....แล้วให้เกย ก่อก้อน เป็นเมฆา

แล้วเรียกลม วานพา เมฆาสู่.....แม่โฉมตรู ชื่อนั้น พัดไปหา
เป็นพายุ สายฝน พรมกายา.....ให้กานดา เปียกช่ำ ความคำนึง

 

ด้วยแรงรัก จึงควัก ตักดินออก.....ถางถากลอก ริมขอบ รอบปากหลุม
แล้วใส่ปุ๋ย จริงใจ ทั่วทุกมุม.....รองก้นหลุม คลุกเคล้า ให้เข้าที

ตามด้วยหน่อ กอรัก มาปักปลูก.....วางให้ถูก ตรงแห่ง ตำแหน่งที่
จึงค่อยกลบ ตลบดิน ให้พูนพี.....เล็งให้ดี จัดรั้ง ให้ตั้งตรง

แล้วรดน้ำ จากความ สิเน่หา.....ให้ชุ่มพา ชื้นช่ำ ชื่นฉ่ำสรง
หมั่นดูแล แร่ธาตุ ความซื่อตรง.....ให้มั่นคง ทรงดุลย์ การุณย์กัน

เมื่อหมั่นเพียร ดูแล ไม่คลาดเคลื่อน.....มิแชเชือน โตใหญ่ เติบไพศาล
แตกหน่อยอด แผ่แผก แตกใบบาน.....ผลิดอกขาน กลิ่นร่าย กำจายไป

กางกิ่งก้าน สาขา เป็นพุ่มห่ม.....เป็นเรือนร่ม บ่มใจ ให้สดใส
เป็นนิวาส รับรอง สองหัวใจ.....เคีบงคู่ใน ร่มรัก พักตร์ภิรมย์

 

เป่าลมรัก พ่นพรู ไปสู่เจ้า.....ให้รักเรา เป็นยา เยียวรักษา
ปัดพัดโรค ทุกข์ภัย ในแก้วตา.....ลมรักพา ทุกข์หาย คลายกังวล

 

เสกศรทิพย์ วิบออก จากทรวงอก.....แล้วง้างยก คันศร เหนี่ยวรั้งสาย
พร้อมพ่นเป่า ลมรัก ต้นจรดปลาย.....จึงปล่อยปราย คลายศร สะท้อนไป

ศรอาบรัก พรวดพุ่ง มุ่งพระน้อง.....ไปปักต้อง คล้องใจ มิให้หาย
มิให้ผิน ดิ้นห่าง จากหัวใจ.....ที่ซ่อนใส่ แฝงซ้อน ในศรมนต์

 

จักเป็นน้ำ คอยเติม เมื่อยามขาด.....เป็นกระดาษ ให้ระบาย ดั่งใจหมาย
เป็นดินนุ่ม อุ้มโอบ ให้ปลอดภัย.....เป็นลมไล้ โลมลู่ ชื่นชูใจ

เป็นไฟกรุ่น อุ่นไอ ให้อบอิ่ม.....เป็นรักปริ่ม ดวงใจ ไม่ขาดหาย
จักคอยเป็น ทุกอย่าง เติมเต็มใจ.....มนต์รักร่าย เรียงร้อย คอยดูแล

 

Cast spell around you to in love.....then I serve my food from mysty
and prepare my drink cup from life's tree.....magic me passioning bring to you