รัก

ขอโทษนะคะ อาร์โมนี่ อิกนอร์ ปล่อยไม่เป็น พูดจริง

 

พอถึงวัน..วาระจร..คงต้องจาก
คงจะยาก..แม้จะรั่ง..ดั่งใจหมาย
มาเพื่อพบ..พบเพื่อจาก..ตามครรลอง
จะตรมตรอม..แค่ไหน..เข้าใจดี

จะอย่างไร..ทำวันนี้...ดีก็พอ...เน๊อ..อาร์โมนี่....เจ้าเสน่ห์

 

ขออโหสิกรรม..ด้วยนะ อาร์โมนี่.พี่เหม่ยลี่คงไม่เข้ามาเล่นเวปอีก.
.นี่คือเหตุผลค่ะแลคำตอบในตัวค่ะ

 

เมื่อคืนต้องขอโทษพี่เหมยลี่ด้วย ที่เสียมารยาท.โชคดีจ้ะ

 

พี่เหม่ยลี่ อย่าไปน่ะค่ะ
กลอนพี่ ไพเราะ ซึ้ง กินใจมากเลยค่ะ

 

ออนเข้ามาแล้วไม่เจอพี่เหมยลี่ รู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรซักอย่างแล้วล่ะค่ะ ทำไงดี

 

ฝากกลอนให้พี่เหมยลี่นะคะ(เพื่อแอบแฝงเข้ามาบ้าง อิๆ)

รู้ทั้งรู้ก็ยังรักก็ยังรอ
เมื่อไรหนอใจที่เจ็บจึงจะหาย
รู้ทั้งรู้เขามาทิ้งทิ้งเราไป
แล้วเมื่อไรใยยังรักใยไม่ลืม

ปล.ขออนุญาตเพื่อนจากห้องจักรวาลนะคะ.(กลอนจากห้องโน้นน่ะค่ะ)

 

พายเรือใน มหานที สุดกว้างใหญ่.....คลื่นลมไกว แกว่งโยก สะทกท้าน
น้ำระบัด ซัดสาย กระจายลาน.....อุทกบาน เนืองนอง ท้องนาวา

อันจะปัด ป้องน้ำ ฤาทำได้.....ลองปรับใจ เรียนรู้ ให้เดียงสา
อยู่กับน้ำ รั่วไหล ได้วิชชา.....ล่องนาวา วิดน้ำ จนช่ำชอง

 

วารีเรียบ เงียบสงบ จบตัณหา.....เคลื่อนกายา นิ่งนาบ อาบน้ำใส
กมลว่าง ไร้ตะกอน กัดกร่อนใจ.....นิรวานใน บึงใส ไร้มายา

 

สวัสดี สวีดัด ท่านพรานเฒ่า
เป็นอย่างไร บ้างเจ้า สบายดีไหม
สุขภาพ ร่างกาย เป็นอย่างไร
สุขภาพใจ ไปอย่างไง หรือเพื่อนพราน

 

สะบายดี สบีดาย ไม่ต้องห่วง.....ปัญญาล่วง นำหน้า พาสร้างสรรค์
สนุกได้ สงบก็มี ทุกวี่วัน.....มีสุขสันต์ มีสงบ บรรจบใจ

 

เหมือนมีดาบล่วงหน้า.....กรุยทาง
เหมือนมีดพร้าเหน็บข้าง.....ช่วงใช้
คอยลับลู่คมวาง.....ซ่อนฝัก รักษา
คับขุ่นข้องชักใช้.....ดาบ-พร้า ปัญญา

 

ป๊าดติโท้!!!!

เป็นโคลงสี่สุภาพที่น่าทึ่งมากๆท่าน

 

กำไลมาศกับเจ้าจอมสดับ…

ชาคริต เพชรอินทร์

by surirat_j



“กำไลมาศชาตินพคุณแท้ ไม่ปรวนแปรเป็นอื่นย่อมยืนสี
เหมือนใจตรงคงคำร่ำพาที จะร้ายดีขอให้เห็นเป็นเสี่ยงทาย
ตาปูทองสองดอกตอกสลัก ตรึงความรักรับไว้อย่าให้หาย
แม้นรักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย”


บทพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวฯ สลักไว้บนกำไลทอง ที่ได้พระราชทานให้เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ ลดาวัลย์ ซึ่งเป็นเรื่องราวความรักที่แสนโรแมนติก ขององค์พระปิยะมหาราช


…………………...

เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์ สดับ ลดาวัลย์ เกิดเมื่อวันที่ ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๓๕ เป็นธิดา ใน หม่อมเจ้าเพิ่ม ลดาวัลย์ ซึ่งเป็นพระโอรสในกรมหมื่นภูมินทรภักดี พระราชโอรสใน พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 กับหม่อมช้อย ลดาวัลย์ ณ อยุธยา (สกุลเดิม นครานนท์)

วันที่ ๑ เมษายน พ.ศ.๒๔๔๙ หม่อมราชวงศ์สดับได้เข้าปฏิบัติหน้าที่เป็นเจ้าจอมในพระบาท สมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว วันนั้นคือวันที่ท่านได้รับพระราชทาน “กำไลมาศ” จากพระบาท สมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งเป็นกำไลทองคำแท้จากบางสะพาน หนักสี่บาท ทำเป็นรูปตาปู โบราณสองดอกไขว้กัน ปลายตาปูเป็นดอกเดียวกัน มีตัวอักษรซึ่งเป็นบทกลอนพระราชนิพนธ์ใน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวสลักไว้บริเวณด้านบนของกำไล

คราวที่ได้รับพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่นี้ เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับได้บันทึกไว้ว่า “ในวันเฉลิมพระที่นั่งนี้ทรงพระมหากรุณาสวมกำไลทองรูปตาปูพระราชทานข้าพเจ้า ทรงสวมโดย ไม่มีเครื่องมือ บีบด้วยพระหัตถ์ รุ่งขึ้นจึงต้องรับสั่งให้กรมหลวงสรรพศาสตร์พาช่างทอง แกรเลิตฝรั่งชาติเยอรมันนำเครื่องมือมาบีบให้เรียบร้อย”

ต่อมาเมื่อพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จสวรรคต เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ ท่านได้ถวายคืนเครื่องเพชรทั้งหลายที่ได้รับพระราชทานมาแด่สมเด็จพระศรีพัชรินทราฯ พระพันปีหลวง จนหมดสิ้น สมเด็จฯก็ได้ทรงรับไว้แล้วโปรดเกล้าฯให้นำไปขายที่ยุโรป แล้วนำเงินมาสมทบทุนสร้าง โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ทั้งสิ้น ยกเว้นกำไลมาศ

ว่ากันว่า วันที่ได้รับพระราชทานกำไลมาถือว่าเป็นวันที่ท่านมีความสุขมากที่สุด และทั้งตลอดชีวิต ของท่านเจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับมิได้ถอดออกจากข้อมือเลย จวบจนชีวิตท่านหาไม่แล้ว ดังบท พระราชนิพนธ์บนกำไลมาศที่ว่า….



…ตาปูทองสองดอกตอกสลัก ตรึงความรักรับไว้อย่าให้หาย
แม้นรักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย…



เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ ลดาวัลย์ ถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ ๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๒๖ สิริรวมอายุได้ ๙๓ ปี หม่อมหลวงพูนแสง สูตะบุตร ผู้เป็นหลานสาวจึงเป็นผู้ที่ถอดออกให้ และได้ถวาย “กำไลมาศ” แด่สมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ในงานพระราชทานเพลิงศพของเจ้าจอมหม่อม ราชวงศ์สดับนั้นเอง

เรื่องราวความรักอันยิ่งใหญ่และสุดแสนโรแมนติกของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และเจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ ลดาวัลย์นี้ ยังเป็นที่เล่าขานกันมาจนถึงทุกวันนี้ และได้มีการสร้างเป็น ภาพยนตร์เรื่อง “ธิราชเจ้าจอมสยาม” ในตอน “ม.ร.ว.สดับ ลดาวัลย์” ออกฉายที่สถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส เมื่อราวปี พ.ศ.2555 อีกด้วย

(ขอขอบคุณข้อมูลจาก : สถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส, สถานีโทรทัศน์มหาดไทยแชนแนล, เจ้าจอมหม่อมราชวงศ์สดับ ในรัชกาลที่ 5 - วิกิพีเดีย

และข้อมูล-ภาพประกอบจาก ความรักที่ร้าวรานของ เจ้าจอม ม.ร.ว.สดับ ลดาวัลย์ ในรัชกาลที่ 5)



ชาคริต เพชรอินทร์ – เรียบเรียง

 

“กำไลมาศชาตินพคุณแท้ ไม่ปรวนแปรเป็นอื่นย่อมยืนสี
เหมือนใจตรงคงคำร่ำพาที จะร้ายดีขอให้เห็นเป็นเสี่ยงทาย
ตาปูทองสองดอกตอกสลัก ตรึงความรักรับไว้อย่าให้หาย
แม้นรักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย”


....................................................................



กำไลทอง กลอนแปด เพียงสองบท.....ตรึงสะกด เจ้าจอม ดั่งมนต์ขลัง
มิเคยถอด วอดสวาสดิ์ วายกำลัง.....ตาปูรั้ง สองดอก คล้องติดกาย

ชาตินพคุณ เที่ยงแท้ ไม่แปรเปลี่ยน.....เหมือนใจเพียร ซื่อสัตย์ รักมั่นหมาย
จิตจงรัก ภักดี จนวันตาย.....บ่วงมาศคลาย คลี่ถอด เมื่อวอดปราณ

 

เสียงฟ้าผ่า แว่วมา พาคำนึง.....เคยรำพึง กล่าวไว้ คิดถึงเจ้า
เข้าพรรษา ฝนฟ้า มาเร่งเร้า.....สำเนียงเส่า อสุนีบาต ฟาดฤทัย

 

เรื่องอยากจำ ใจทรยศ กบฏลืม.....เรื่องอยากลืม ใจยอก กลอกกลับจำ
ครุ่นพินิจ คิดไป ให้ขันขำ.....ลืมแล้วจำ จำแล้ว ก็กลับจาง

แม้นจักลืม สิ่งใด ใครใครได้.....หรือจำได้ เรื่องดี เรื่องหมองหมาง
แต่ความรัก ที่มี ไม่เลือนลาง.....ชัดกระจ่าง ศรรัก ปักย้ำเตือน

 

ปิดจักษุ งดมอง ต้องกระทบ.....สุตะกลบ จบฟัง ระงับเสียง
โอษฐ์ราบเรียบ สิ้นเสียง เรียงสำเนียง.....ลมลำเลียง เข้าออก จับมองตาม

 

น้ำใสใส ใบบัว ลอยตัวอยู่.....่เพ่งใกล้ดู น้ำขัง กลมกลมเหลว
ใบบัวขยับ กลับกลิ้ง ดูไม่เลว.....น้ำเหลวเหลว กลิ้งไป ไม่ติดจม

โลกมนุษย์ สุขและทุกข์ กระจุกอยู่.....มาเรียนดู รู้รับ ความเหมาะสม
เข้าใจเห็น ความจริง บนโลกกลม.....เป็นน้ำล้ม ลุกเล่น บนใบบัว

 

กระยาหาร อันโปรด ของนักรบ.....คือประสบ ชัยชนะ อย่างกล้าหาญ
ชัยชนะ ที่ยิ่งใหญ่ ไร้เทียมทาน.....คือประหาร ข้าศึก ในตนเอง