เรื่องเด่น รวมพุทธวจนะธรรมบทมหายานของพระอาจารย์จีนวินยานุการ(เย็นอี่)

เมื่อใด....... บัณฑิตขจัดความประมาทด้วยความไม่ประมาท เมื่อนั้นเขาผู้มีปัญญาได้ขึ้นสู่ปราสาทคือปัญญา ไม่มีโศก มองเห็นผู้โง่เขลา ผู้ยังอยู่ในความเศร้าโศก เหมือนคนยืนอยู่บนยอดเขา มองลงมาเห็นฝูงชนที่ยืนอยู่บนพื้นดิน

พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

เมื่อใด....... บัณฑิตขจัดความประมาทด้วยความไม่ประมาท เมื่อนั้นเขาผู้มีปัญญาได้ขึ้นสู่ปราสาทคือปัญญา ไม่มีโศก มองเห็นผู้โง่เขลา ผู้ยังอยู่ในความเศร้าโศก เหมือนคนยืนอยู่บนยอดเขา มองลงมาเห็นฝูงชนที่ยืนอยู่บนพื้นดิน
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

ผู้มีปัญญา มักไม่ประมาท เมื่อคนอื่นพากันประมาท และตื่นเมื่อคนอื่นพากันหลับอยู่ เขาจึงละทิ้งคนเหล่านั้นไปไกล เหมือนม้าฝีเท้าเร็ว วิ่งเลยม้าตัวที่ไม่มีกำลังไป....... ฉันนั้น

พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

พระอินทร์ได้เป็นหัวหน้าของเทพยดาทั้งหลาย เพราะความไม่ประมาท บัณฑิตสรรเสริญความไม่ประมาท และติเตียนความประมาททุกเมื่อ
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

หมายเหตุ ตามพุทธวจนะนี้มีเรื่องเล่าว่าพระอินทร์ท่านเมื่อเป็นมนุษย์ไม่ประมาทในการทำบุญและสามารถรักษาวัตตบทไว้ได้ถึง ๗ ประการ และรักษาไว้ได้ไม่ใช่ชั่วครั้งชั่วคราว เขารักษาไว้ได้ตลอดชีวิตทีเดียว ธรรม ๗ ประการนั้นคือ
---๑.เลี้ยงมารดาบิดา
--๒.เคารพอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่
---๓.มีวาจาไพเราะอ่อนหวาน
---๔.ไม่พูดส่อเสียด
--๕.ไม่ตระหนี่
---๖.มีวาจาสัตย์
--๗.ไม่โกรธ
ซึ่งสมัยพระอินทรืเป็นมุษย์สร้างแต่ความดีมาโดยตลอด มีบำเพ็ญวัตบท ๗ ประการเป็นต้น เมื่อตายแล้วจึงไปเกิดเป็นพระอินทร์อยู่ในสวรรค์ชั้นดาวดึงษ์ อานิสงส์ที่สร้างศาลาเป็นเหตุให้ได้เวชยันตปราสาท อานิสงส์ที่ปลูกต้นทองหลางเป็นเหตุให้ได้ต้นไม้ปาริชาติ อานิสงส์ที่วางแผ่นหินเอาไว้ที่โคนต้นทองหลางเป็นเหตุให้ได้แท่นทิพย์บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ ส่วนนายช่างที่สร้างศาลาด้วยจิตเป็นกุศล ก็ได้ไปเกิดเป็นเทพบุตรที่ชื่อว่าวิษณุกรรม สหายทั้ง ๓๒ คน ก็ขึ้นไปเกิดเป็นเทพบุตรโดยถ้วนทั่วกันและมีวิมานอยู่องค์ละหลัง ๆ ด้วยอานิสงส์ที่ได้ร่วมกันสร้างศาลาการที่พระอินทร์ได้บรรลึงความเป็นผู้ประเสริฐกว่าเทพยดาทั้งหลายก็เพราะอาศัยอความไม่ประมาท ด้วยว่าบัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท แต่กลับติเตียนความประมาทในกาลทุกเมื่อ ซึ่งตรงกับพระบาลีพุทธภาษิตที่ได้ยกขึ้นตั้งไว้ข้างต้นนั้นแล้ว

 

ภิกษุผู้ยินดีชื่นชมในความไม่ประมาท หรือ เป็นผู้เห็นภัยในความไม่ประมาท ย่อมเผากิเลสเครื่องผูกมัดน้อยใหญ่ได้ เหมือนไฟเผาผลาญเชื้อไฟทุกชนิด
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

ภิกษุผู้ยินดีในความไม่ประมาท หรือมองเห็นภัยในความประมาท เป็นผู้ไม่เสื่อมถอย ย่อมเป็นผู้อยุ่ใกล้พระนิพพานโดยแท้
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

ผู้มีปัญญาสามารถดัดจิตที่ดิ้นรน กลับกลอก ป้องกันยาก ห้ามยาก ให้ตรงได้ เหมือนนายขมังธนู ดัดลูกศรให้ตรง ...ฉะนั้น
พุทธวจนะธรรมบท มหายาน

 

ปลาที่ถูกจับได้ในแหล่งน้ำ ถุกโยนขึ้นไปบนบกย่อมดิ้นสะบัดเพื่อกลับไปสู่แหล่งน้ำตามเดิม ฉันใด เช่นเดียวกับจิต ย่อมดิ้นรนไปสู่ทางแห่งกามคุณ ฉันนั้น เพราะเหตุนี้จึงควรฝึกจิตเพื่อละเว้นกิเลสนั้นเสีย

พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

การฝึกจิตที่ควบคุมยาก เปลี่ยนแปลงเร็ว มักใฝ่อารมณ์ตามที่ชอบ เป็นการฝึกที่ดี เพราะจิตที่ฝึกดีแล้ว ย่อมนำความสุขมาให้
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

1. จิตท่องเที่ยว เที่ยวไปดวงเดียว ไร้รูปลักษณ์ ใคร ควบคุมจิตนี้ได้ ย่อมพ้นจากบ่วงมารทั้งปวง

พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

ผู้มีจิตไม่มั่นคง ไม่รู้พระสัทธรรม มีความเลื่อมใสไม่จริงจัง ปัญญาของเขาย่อมไม่บริบูรณ์
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

ภัย และ ความกลัว ย่อมไม่มีแก่ผู้มีจิตไม่ชุ่มด้วยราคะ ไม่ขุ่นมัวด้วยโทสะ ละบุญละบาปได้แล้ว มีสติตื่นตัวอยู่เป็นนิตย์
พุทธวจนธรรมบทมหายาน

 

ภิกษุผู้รู้ว่าร่างกายนี้ เปรียบเสมือนหม้อดิน พึงป้องกันจิตเหมือนป้องกันนครหลวง จากข้าศึกแห่งกิเลส และพึงรบกับพญามารคือกิเลสมารทั้งหลาย ด้วยอาวุธคือปัญญา ...ฉะนั้น
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

·
จิตที่ฝึกปฏิบัติผิดทาง ย่อมทำความให้ยิ่งกว่าความเสียหายที่โจรเห็นโจร หรือคนจองเวรเห็นผู้จองเวรทำแก่กันเสียอีก
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

มารดาบิดาก็ทำให้ไม่ได้ วงศาคณาญาติ ก็ทำให้ไม่ได้ แต่จิตที่ฝึกฝนดีแล้วไว้ชอบ ย่อมทำให้แจ้งซึ่งที่สุดแห่งทุกข์ได้และ ย่อมนำไปสู่ทางอันประเสริฐได้ด้วย
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

มารดาบิดาก็ทำให้ไม่ได้ วงศาคณาญาติ ก็ทำให้ไม่ได้ แต่จิตที่ฝึกฝนดีแล้วไว้ชอบ ย่อมทำให้แจ้งซึ่งที่สุดแห่งทุกข์ได้และ ย่อมนำไปสู่ทางอันประเสริฐได้ด้วย
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

ไม่ว่าใครจักครองแผ่นดินนี้ ยมโลก กับมนุษย์โลกพร้อมเทวโลก พระอรหันต์จะเลือกเฟ้นพระธรรมของพระตถาคต ที่แสดงไว้ดีแล้วออกเผยแพร่ เหมือนช่างจัดดอกไม้ที่ได้เลือกที่ดอกไม้ที่ดีไว้แล้ว
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

ภิกษุผุ้รู้แจ้งว่ากายนี้ เหมือนฟองน้ำ(คือบอบบางแตกสลายง่าย) รู้ชัดว่า ร่างกายนี้ดุจพยับแดด (ว่างเปล่า)ย่อมตัดพวงดอกไม้ของมาร (วัฏฏะในภูมิทั้งสาม)ได้แล้ว ก็จักไปถึงสถานที่ที่พญามัจจุราชหาไม่พบ (นิพพานสิ้นภพจบชาติ)
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

มฤตยู ย่อมฉุดคร่า ผู้มัวเก็บดอกไม้(กามคุณ) ผู้มีใจติดข้องอยู่ในกามคุณ เหมือนห้วงน้ำใหญ่หลากมาพัดพาชาวบ้านที่หลับใหลไปฉันนั้น
พุทธวจนะธรรมบทมหายาน

 

มฤตยูย่อมทำให้คนที่มีจิตใจติดข้องในอารมณ์ต่างในกามคุณ ผู้มัวหลงในกามคุณ ผู้ไม่อิ่มในกามทั้งหลายให้อยู่ในอำนาจ
พุทธวจนะ ธรรมบทมหายาน