ยุคก่อนมีพระพุทธรูป

ผรุสวาจาเพียงดังจอบ ซึ่งเป็นเครื่องตัดทอนตนของคนพาล
ผู้กล่าวคำชั่ว ย่อมเกิดขึ้นที่ปากของบุคคลผู้เป็นบุรุษพาล
ผู้ใดสรรเสริญผู้ที่ควรติเตียน หรือติเตียนคนที่ควรสรรเสริญ
ผู้นั้นชื่อว่าสะสมโทษด้วยปากย่อมไม่ประสบความสุขเพราะ
โทษนั้น การปราชัยด้วยทรัพย์ ในการเล่นการพนันด้วยตน
เองจนหมดตัวนี้ เป็นโทษมีประมาณน้อย การที่บุคคลยังใจ
ให้ประทุษร้ายในพระอริยเจ้า ผู้ดำเนินดีแล้วนี้ เป็นโทษมาก
กว่า บุคคลตั้งวาจาและใจอันเป็นบาปแล้วติเตียนพระอริยะ
ย่อมเข้าถึงนรกสิ้นหนึ่งแสนนิรัพพุทกัป ๓๖ นิรัพพุทะ
และ ๕ อัพพุทะ ฯ

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๔ หน้าที่ ๑๕๐/๓๓๓ ข้อที่ ๙๐

 

การมีพระพุทธรูปไว้กราบไหว้ หรือ แขวนคอกัน ในบัดนี้
มีทั้งที่เป็นไสยศาสตร์ คือ ถือเป็น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คุ้มครองป้องกัน
หรือ เป็นเครื่องราง ของขลัง,
และที่เป็นพุทธศาสตร์ คือ วัตถุอนุสสติ
หรือ อย่างมากก็เป็นเพียงปูชนียวัตถุ.
พุทธบริษัท จะต้องระวังสังวร กันไว้ให้ดีๆ
ไม่เสียเกียรติ ของพุทธบริษัท
กลายเป็นผู้ถือลัทธิ บูชาวิญญาณ (Animism) ไปเสีย.

สารบาญหลัก เว็บไซต์ พุทธทาส.คอม