มีใครเป็นลูกหลานเสด็จปู่พญานาคาธิบดีศรีสุทโธนาคราชบ้างครับ

ได้เพคะ อุ๊ย ได้ค่ะพี่วรุณบุตร


วันนี้มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง สำหรับผู้ที่ต้องการรู้อดีตชาติของตนเองเมื่อครั้งเป็นพญานาค


แต่ข้าพเจ้าขอถาม รู้แล้ววางได้หรือไม่ ถ้าวางไม่ได้ ก็อย่ารู้ เพราะท่านจะเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด

ทุกวันนี้ข้าพเจ้าเจ็บปวดกลับอดีตชาติที่เคยเป็นเช่นนั้น เพราะเหตุใดล่ะ
เพราะมันจำทุกเรื่องราวที่ผ่านมา และเราไม่สามารถที่จะเลือกได้ว่า อยากจะจำในสิ่งที่ดีเท่านั้น


ดังนั้น ภาพต่างๆของเราที่เคยทำ จะกลับมาทั้งหมด คนที่เราเคยเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นสามี ภรรยา เพื่อน ศัตรู ในอดีตชาติ ท่านจะจำได้ทั้งหมด



และจะทำเช่นไร ในเมื่อท่านไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เมื่อได้รู้ว่าคนที่ท่านเจอ เป็นสามี ภรรยา เป็นศัตรูท่านเมื่อก่อน แต่ท่านไม่อาจหนีเขาเหล่านั้นได้



ข้าพเจ้าเองกว่าจะวางได้อย่างตอนนี้ก็แทบแย่ หากเลือกได้ที่จะไม่รู้ได้ ข้าพเจ้าขอเลือกที่จะลืมทุกสิ่งทุกอย่างในอดีตชาติให้หมดสิ้นเสียดีกว่า



บางท่านอาจสงสัย ไม่ดีเหรอที่จะได้เจอญาติ เจอพี่น้องของเรา


ทำไมจะไม่ดี ดีสิ แต่ท่านไม่สามารถที่จะไปรื้อฟื้น หรือต่อความสัมพันธ์กับเขาได้


เพราะสามีเราหรือภรรยาเรา บางทีเกิดมาเป็นเพศเดียวกัน หรือเขามีคู่ของเขามาก่อนแล้ว


เขาลืมเราหมด แต่เรากลับจำเขาได้ทุกอย่าง ลองคิดดู เจ็บปวดไหมล่ะ



หากท่านวางไม่ได้ อย่ารู้ เพราะท่านจะเจ็บปวดจนถึงที่สุด เหมือนที่ข้าพเจ้าเคยผ่านมาแล้ว วันนี้ที่มาเล่าได้ เพราะได้ตัดขาดจากสัญญาเก่าๆ จนหมดสิ้นแล้ว อาการต่างๆจึงทุเลาลง



เราถูกกำหนดให้ลืมทุกอย่าง นั่นเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เพราะไม่อยากให้เราจดจำสิ่งที่เราเคยทำมา เราจะได้เริ่มต้นใหม่ เจอสิ่งดีดี แต่ไม่อาจหนีกฎแห่งกรรม

วันนี้มาเล่าเรื่องเสียยาว แต่อยากให้ท่านได้รู้ไว้ เริ่มต้นใหม่ดีที่สุด ไปล่ะเด้อ

 

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งกับคุณ poozaa ค่ะ

เรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้ว มันก็เป็นอดีตไป อย่าไปรื้อฟื้น

เพราะมันมีทั้งสุข และทุกข์ เมื่อจำได้ เมื่อนึกได้ เมื่อระลึกได้ ก็ไม่สามารถลบมันออกไปได้

ท่านที่มีกรรมกับเราเมื่ออดีตชาติ ก็มีทั้งคอยดูแลปกป้อง และคอยจองล้างจองผลาญเรา

อยู่กับปัจจุบันอย่างมีสติ และเพียรทำความดี เพื่ออุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรของเรา

ชีวิตเราจะได้สงบ ร่มเย็น ไม่มีทุกข์ เพราะกรรมจากอดีตคอยตามมาหลอกหลอนอีก

 

ในที่สุดก็คลายได้เนาะ น่ายินดีจัง อย่างที่ปูว่าถึงแม้จะกลับไปแก้ไข เรื่องราวที่รู้มาไม่ได้แต่อย่างน้อยให้มันเป็นกำลังใจในการปฏิบัตินะ ทุกสิ่งอย่างในโลกนี้มีทั้งดี และ ไม่ดี เป็นโลกธรรมแปด เพียงแต่เราจะใช้สติ ปัญญา นำประโยชน์มาใช้ยังไง ดีแล้ว ชอบแล้ว เริ่มจาก วาง เป็น ว่าง นะปู ลองพิจารณาคำนี้ต่อนะปู "ปรมัตมันเย" (ปรอ-ระ-มัด-ตะ-มัน-เย) ตีเอานะตีความหมายให้ได้นะปูเป็นกำลังใจให้

ปล.คงามหมายจะต่างกันกับ ปรมาตมันตา '
( ปอ-ระ-มาด-ตะ-มัน-ตา ) คำนี้ คล้ายๆ...รวมเป็นอันหนึ่งอันเดียว...กลับคืนสู่...ร่างต้น นะครับ

 

ที่ผ่านมามนตราก็จำอะไรไม่ค่อยได้ เพราะเป็นพวกปลาทอง..หุหุ แต่ที่จำได้ขึ้นใจมีไม่กี่เรื่องหรอกค่ะเท้าความเอาตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก ถ้าไม่สบาย เป็นไข้ ตัวร้อนเมื่อไหร่ ตัวจะขึ้นเป็นเกล็ด เหมือนเกล็ดปลา เกล็ดงู แม่ต้องเอาไปแช่น้ำ ถึงจะหายไข้ หรือจะสำรอกออกมาเองแล้วก็หาย คือประมาณว่า ไม่สบาย ไม่ต้องกินยา สำรอกออกมา แล้วหายไปเอง ตอนอยู่ซักประมาณ ป.3-ป.4 เคยไม่สบาย ไม่กินอาหารเลย ดื่มแต่น้ำ เป็นเวลา 1 อาทิตย์( อยู่ได้ไงไม่รู้ ) แล้วแม่พาไปทำบุญ แล้วยกให้เป็นลูกพระซะ เลยหายอยู่รอดปลอดภัยมาจนถึงทุกวันนี้

ฝันเห็นงูไม่ค่อยมีค่ะ มีแต่ฝันว่ามานอนรองเป็นเบาะให้เรานอนอยู่บนตัวเค้า..งูที่เห็นตัวสีทอง ตัวใหญ่มาก ประมาณ หนึ่งโอบได้ค่ะ เคยจับงู ดึงหางงูออกจากก้อนหินศิลาแลง เอาออกมาเล่น ช่วยงูออกจากหลุม เคยเลี้ยงงูอยู่เกือบเดือน แม่สงสัย แอบมาค้นห้อง เจองูแม่บอกว่า เป็นงูกัปปะ ลายดอกบุก กัดแล้วถึงตาย..แต่โชคดี ที่ไม่โดนกัด..หุหุ

ตอนนี้เราอยู่ใกล้กับโบราณสถานสระมรกต มีรอยพระพุทธบาทคู่ และบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์

ที่เชื่อกันว่าเป็นวังของพญานาค ทำให้มีเรื่องราวแปลก ๆ เกิดขึ้นกับตัวเองมากมาย

แต่ไม่สามารถจะเล่าได้ เพราะทุกครั้งที่จะเล่า ทำไมมันลืม..ไม่เข้าใจ..มันจะเหมือน

เราส่องเงาในน้ำ แล้วใครไม่รู้โยนก้อนหินลงน้ำ น้ำกระเพื่อม ภาพไม่ชัดเจน


แค่นี้ดีกว่าค่ะ พอเริ่มนึก มันเริ่มมึน ๆ หายใจไม่ค่อยสะดวก ไปแย้ววว แว๊บบ

 

อนุโมทนาค่ะ ท่านพี่
ทำไมเวลาพี่มาให้คำแนะนำน้องทีไร ทำให้น้ำตาไหลได้ทุกครั้งเลย
เง้อ ...แปลกใจตัวเองเหมือนกัน

ตอนนี้กำลังพิจารณาจาก วาง ให้เป็นว่าง แต่จะทำให้สำเร็จนะคะ

วันนี้ปูถือศีลแปด อนุโมทนาบุญกันได้นะคะ

 

เรื่องอาการแน่นหน้าอก หายใจลำบากในบางครั้งบางครา ดูจะเป็นโรคประจำตัวของชาวนาคา นาคี ^^''

เมื่อวานก็มาค่ะ มาโพสข้อความและลงเรื่องรูปภาพหินสะเก็ดดาว พิมพ์ข้อความบางข้อความ...
เนตหลุด !? ก็ทู่ซี้พิมพ์ใหม่อีกรอบ สุดท้ายไฟฟ้าดับพรึบ หมดกัน คำบางคำก็เป็นคำต้องห้าม
บางอย่างที่อยู่ในหัวใจของเรา บางข้อความที่อยากจะสื่อสารถึงใครบางคน ไม่อาจส่งผ่านไปได้
เอาว่ะ !? ไม่ได้ก็ไม่ได้ ถ้อยคำเหล่านั้น เก็บเอาไว้ในใจเรื่อยไป เหมือนกับหลายๆข้อความ...

ถ่ายภาพในเช้าวันนึง เทหินสะเก็ดดาวที่เก็บรวบรวมมาได้ เอามากองรวมกันไว้แล้วทำการคัดแยก
เลือกเอาหินก้อนสวยๆมาวางไว้ที่มือซ้าย มือขวาถือกล้องเตรียมกดชัทเตอร์ แต่ถ่ายไม่ได้...
มือสั่นค่ะ !? ในขณะที่มือซ้ายนิ่งสนิท มือขวากลับสั่นสะท้านเป็นลูกหมาตกน้ำไปเลย
ถ้ามือสั่นก็เก็บภาพไม่ได้สิ ก็ก้มๆเงยๆเล็งภาพอยู่อย่างนั้น เพื่อนบ้านก็เข้ามาดู พี่พรทำอะไรเหรอ ?
จะถ่ายภาพไปลงเวปน่ะ แล้วเธอก็สังเกตุเห็นมือของพร พี่เป็นอะไร ทำไมมือสั่นจังเลย
พรก็ตอบไปแบบทีเล่นทีจริง ของมันมีพลังรุนแรงน่ะ มือก็เลยสั่น หนิงมาก็ดีแล้ว ช่วยพี่หน่อยนะ
ก็เลยให้เธอช่วยถ่ายภาพให้ในบางภาพ แล้วที่เหลือก็ใช้สองมือในการถือกล้องจึงจับภาพนิ่งๆได้
ภาพแรกเป็นชิ้นโปรดที่พรพกติดตัวเป็นประจำ มองแล้วครึ้มๆดีออก เหมือนมีภาพซ้อนซ่อนอยู่...
ภาพที่สองเป็นหินแท่งยาว น่าเสียดายที่ตอนไปพบนั้นโดนรถแล่นผ่านไปมาทับซะจนหักครึ่ง

เมื่อคืนฝันเห็นใครคนนึง คือตั่งใจว่าอยากจะพบญาติธรรมของพี่วรุณบุตรที่อยู่บ้านดุงจังเลย
คิดถึงอยู่หลายวัน ประมาณว่าส่งจิตส่งใจไปถึง เป็นการทดสอบพลังจิตไปในตัวด้วย
คือว่าถ้าคิดถึงใครสักคน แล้วตั่งใจมากๆ คลื่นทางความคิด พลังทางจิต อาจส่งถึงกันได้
เมื่อคืนฝันถึงหนุ่มรุ่นน้องคนหนึ่ง อายุคงราว 20 ต้นๆ ไม่รู้ว่าใช่เพื่อนพี่วรุณคนนั้นหรือเปล่า
เพราะพรยังไม่เคยเห็นหน้าจริงๆเลยสักครั้ง ยังไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำไป จึงไม่รู้ว่าใช่หรือไม่
แต่หนุ่มคนนั้นมีรอย 'ตราประทับ ' มองเห็นเป็นสีแดงระเรื่อเด่นชัดที่หน้าผาก เหมือนกับที่พรมี
เจอกันในความฝันพร้อมกับหญิงสาวคนนึง เธอคนนั้นอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพร มีรอยตราเช่นกัน
ก็ได้คุยกัน สนทนาธรรม แต่จำไม่ได้แล้วว่าคุยอะไรกันบ้าง แม้จะไม่เคยพบกันมาก่อน แต่ก็คุยสนุกดี
เพื่อนพี่วรุณบุตรมีรอยมนต์ตราที่หน้าผากหรือเปล่าล่ะ รอยนี้ปกติจะมองเห็นได้ไม่ค่อยชัด
แต่วันดีคืนดี จะปรากฏเป็นรอยนูนให้สังเกตุได้...มีทางสายพราหมณ์ฮินดูเข้ามาเกี่ยวข้อง
ถ้าเพื่อนคนนั้นของพี่วรุณบุตรไม่มี...ก็แปลว่าที่ได้พบเห็นในความฝัน อาจเป็นน้องเบนซ์
หรือไม่ พรก็อาจจะแค่ฝันเป็นตุเป็นตะไปเองก็เป็นได้ ใครจะไปรู้ ก็ ความฝันนี่นะ ^^''

 

คุณพรหมพร หินสวยดีนะครับ เหมือนมีพลังแปลกๆด้วยนะครับ เมื่อฝันเห็นคนที่บ้านดุงแล้ว ว่างๆๆ ก็ไปได้นะครับ เค้าคงรออยู่แหละ อิอิ

 

สวัสดีทุกๆ คนนะคะ
ได้แต่ผ่านแว๊บไปแว๊บมา พอเข้ามาดูอีกที ดูคึกคักขึ้นนะคะ

เดือนนี้เป็นเดือนเกิด พยายามจะสวดมนต์ ให้มากๆ และทำในสิ่งที่มีบางอย่าง
มาดลใจให้ทำ หากมีบุญอันใดเกิดขึ้น จะเข้ามาบอกกล่าวให้ได้อนุโมทนากันนะคะ

ขอให้มีความสุขกันทุกคนนะคะ

"ธรรมป้องกันอันตรายผู้รักษา"

 

บางครั้งก็รู้สึกว่ามือมันพิมพ์เองนะ อนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

เปลี่ยนภาพแทนตัวใหม่ค่ะ ^^ เห็นในนี้มีใช้รูปแทนตัวเป็นรูปตัวการ์ตูนกันหลายคน
รูปพวกนี้วาดเองกะมือเลยค่ะ ^^ มีอายุเกือบ 10 ปีมาแล้ว กาลเวลาทำให้สีของภาพจางลง
แต่เพราะเก็บใส่กรอบแขวนไว้ข้างฝา ทำให้รอดพ้นจากการถูกขอของบรรดาเพื่อนๆไปได้ ^^''

 

ขอบคุณคับพี่ๆทุกคนที่ให้ความเมตตา

;aa34;k03ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ..พี่วรุณบุตร(บุตรจากสวรรค์)...มากๆนะคับ....เบนซ์จะพยามๆฝึกสติให้มากเพื่อให้ระลึกได้ว่า..ณ..ขณะปัจุบันนี้เราเป็นมนุษย์ควรละวางอดีต..สนจัยกับปัจจุบันให้มาก(อยู่กับปัจจุบัน)...ส่วนเรื่องการฝึกฝนและการขัดเกลาจิตจัยในการบำเพ็ญพียรภาวนา...ลดละความโกรธ..หลง..และโลภะ..ให้น้อยลง..หมั่นสวดมนต์..รักษาศีล..ทำทาน..ให้ได้มากที่สุด....แต่พี่คับเหนือกว่าสิ่งอื่นใดเบนซ์กล้าตอบพี่ชายได้เต็มปากเลยว่าเบนซ์อยากจะกลับบ้าน..(บ้านที่อยู่ไกลเหลือเกิน)พูดเรื่องนี้ทีรัยน้ำตาพาลจะคลอเบ้าทุกที....เบนซ์ยอมรับจริงๆว่าเบนซ์ลบสัญญาเก่าของความเป็นนาคไม่ได้จริงๆ..แต่น้องก็จะพยายามเพราะจุดหมายปลายทางของเราคือหนทางแห่งมรรคา...พี่ชายเคยเป็นมั๊ยคับอารมณ์ที่อยากจะกลับบ้าน..ความรู้สึกส่วนหนึ่งเหมือนอยากจะกลับไปยังนครบาดาล...แต่อีกจัยกลับร่ำร้องเรียกหาอยากจะกลับสู้..เดวลัย...การกลับสู่ปรมาตมัน...เบนซ์บรรยายความรู้สึกไม่ถูกจริงๆคับว่าเราต้องการอะรัยกันแน่...แต่ทุกครั้งที่นึกถึงบ้าน..จะนึกถึงเดวลัยซึ่งจะเป็นอารมณ์ที่มากกว่าการคิดถึงนครภิภพที่สวยงาม...เมื่อก่อนเคยคิดเล่นๆเมื่อยามใดโหยหาและตอนที่เราเริ่มจะอ่อนล้าจากกระแสแห่งโลกธรรมทางโลกมากระทบมากๆเข้า..ว่า...เมื่อถึงเวลาอันควรก็อยากจะไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่ภิภพนครที่สวยงาม....แต่เมือเราเริ่มลงมือปฏิบัติมากขึ้นเท่าไหร่..เรายิ่งกลับมีความรู้สึกว่าเราจะถอยหลังกลับไปไม่ได้อีกแล้ว...เรามาไกลเกินกว่าที่จะกลับไปยังที่เดิมอีกแล้ว..จุดหมายปลายทางที่วาดหวังนั้นมันชั่งยิ่งใหญ่ซะเหลือเกิน..(มรรคคา)ถ้าพี่ชายไม่คิดว่าน้องบ้า..หรือวิกลจริตมากจนเกินไปนัก..น้องก็อยากจะบอกว่าสิ่งที่น้องมุ้งหวังไว้นั้นคือ..การเป็นพระอัครสาวกเบื้องขวาเหมือนพระสามรีบุตร..แต่ของเบนซ์ต้องเพียบพร้อมไปด้วยปฏิสัมภิธาณาณและต้องเป็นศาสนาของพระศรีอริยะเมตตรัยเท่านั้น....เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันทำให้เราค่อนข้างจะมั้นจัยว่าอย่างน้อยๆเราต้องได้เกิดร่วมพระบรวรพระศาสนาของท่านอย่างแน่แท้.....*-*<O</O
​

ส่วนพี่ปู..พี่สาวคนสวยน้องต้องขอขอบคุณมากๆนะคับ..ไว้พี่สาวหายดีเมื่อไหร่ก็ตอบมาเล่าให้น้องฟังก็ได้คับสุขภาพเป็นเรื่องสำคัญ..เพราะเรายังต้องใช้สังขารนี้ในการต่อยอดสร้างบุญอันเป็นกุศลเพื่อเป็นเสบียงให้เราเดินทางต่อไปยังภพทางข้างหน้าอีก..ความเอื้อเอ็นดูที่พี่สาวและพี่ชายมีให้น้องขอน้อมรับไว้ด้วยความเคารพ<O</O
​

ส่วนเรื่องที่คุณ..พรหม...ได้กล่าวไว้..ว่าเราอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของอณุแห่งเทวะนั้น....รู้มั๊ยคับ..ทันทีที่เบนซ์อ่าน<O</O
​

มันทำให้ขนลุก..น้ำตาคลอเบ้าเลยทีเดียว..ความรู้สึกนี้เบนซ์เป็นมาตั้งแต่เรียนชั้นมอ.4...ไม่ทราบว่าคุณพรหม...<O</O
​

เคยอ่านบทความหนังสือของคุณ..ทมยันตี..รึเปล่า...เรือง..ฌาณ..ชามี..จิตตา..ไวษณวี....เรื่องราวทั้งหลายเหล่านี้<O</O
​

ต่างมีเรื่องราวที่เกี่ยวเนื่องกับความเป็นมา..ของอณูแห่งเทวะ....แม้แต่ผู้เขียนเองก็ไม่ได้มีข้อยกเว้น....เพราะท่านเองก็ต้องทำหน้าที..เป็นเสมือนหนึ่งโอษแห่งเทวะ...หรือจะเรียกว่า..พิเธีย...ก็ไม่ผิด.....ทุกคนล้วนแล้วแต่มีหน้าที<O</O
​

แต่คนใหนจะทำหน้าทีอรัยนั้น..นั่นมันอยู่ที่เจตจำนงค์ของผู้ที่เป็นเจ้าของ...ว่าเราตั้งไว้แบบใหน..หรือถูกกำหนดลงมาให้ทำหน้าที่แบบใหน....เมื่อเสร็จกาล..เสร็จสิ้นหน้าที...ทุกคนล้วนแล้วแต่ก้ต้องกลับ....(บ้าน)โอม..!มหาทุรคาอุมาเทวี...โอม..!มหาทุรคาชยันตีนะมัช...โอม!ชยันตี มงคลกาลี ชะยะ...!<O</O
​

สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์....เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น..จงเป็นสุขเป็นสุขๆเถิด.....<O</O
​

สัตว์โลกมีความแปรเปลี่ยนเป็นธรรมดา...ความปรวนแปรไม่เที่ยงของสรรพสิ่งทำให้สัตว์โลกเป็นทุกข์..จนกว่าเมื่อใดไม่ยึดเหนี่ยว ไม่หลงในอัตตานั้นแล้วเป้นสุข ก้เมื่อทุกสรรพสิ่งไม่เที่ยง ทำไมไม่แผเมตตาแก่กัน<O</O
​

มนุษย์มักทำตนเฉกไก่ในตระกล้าที่ถูกบรรทุกไปสู่โรงฆ่าสัตว์ ระหว่างทางมันเหยียบย่ำกันเอง จิกตีกันเอง เหยียบหัวตัวอื่น เพื่อให้ตัวมันเองสูงสุด ท้ายสุด...ตายทุกตาย....!<O</O
​

มนุษย์เล่า...ประพฤติมิได้แผกไก่ในตระกร้า ทั้งๆต่างทุกข์ ต่างเดินไปสู่ความตายทั้งสิ้น<O</O
​

มนุษย์เคยได้อะรัยจริงจัง มนุษย์เคยเป็นอะรัยตลอดกาลหรือไม่ ทุกอย่างต้องวางไว้ในโลก โลก.....ก็แปรปรวนไม่เที่ยงแก่มนุษย์<O</O
​

ชีวิตไม่ได้เกิดเป้นมนุษย์ชาติเดียว กายอาจแตกดับ แต่วิญญาณไม่แตกทำลาย การมาเกิดทำให้วิณญาณเรียนรู้ความชอบ ไม่ชอบ การเป็นมนุษย์ทำให้ดวงวิญญาณประพฤติธรรมได้ โลกมนุษย์จึงเป็นสนามทดสอบของดวงวิญญาณ เรียนรู้สิ..! สะสมข้อมูลไว้ในวิญญาณเรียกว่า “สัญญา” ภูมิแห่งวิญญาณจะสูงขึ้นเรื่อยไป ในโลกมนุษยื เราวัดฐานะคนด้วยทรัพย์สิน ด้วยตระกูล ด้วยการงาน แต่ในโลกวิญญาณ.....เราวัดทุกอย่างด้วยกระแสแห่งดวงจิตที่สว่างไสว.........!<O</O
​

กรรมะใดที่กระทำ ย่อมเกิดผลเรียกว่าวิบาก วิบากดีฤาชั่ว เลือกรับมิได้ หากสะสมวิบากดีมามากเท่าไร จะเป็นพลังงานทำให้วิณญาณพุ่งไปสู่มรรคาแห่งอริยะมรรค วิบากชั่วถ้าน้อยกว่าน้อย ย่อมมิมีแรงตาม การบอก แค่รู้ การค้นพบตนเอง เป้นการ รู้แจ้ง วิญ...ญาณ เป็นธาตุรู้ เมื่อธาตุรู้เป็นพุทธะ คือตื่นแล้ว ตื่นภายในย่อมไม่เหมือนตื่นภายนอก ตื่นภายนอประกอบด้วยวิจิกิจฉา ...สงสัยไปหมด แต่ตื่นจากภายในปราศจากความสงสัย เมื่อไม่มีความหลงย่อมเชื่อแน่ได้ว่า พบมรรคาเสมอ ในโลภ โกรธ หลง โลภและโกรธ รู้ง่าย ลงง่าย พอมีสติจับจะเห็นได้ โลภะเป็นวัตถุ มองเห็น โทสะตัวโกรธ เกิดมาเมื่อใดเห็นอีก แต่หลง..มืดบอดมองไม่เห็น และยากที่สุด แต่ใครหลุดจากตัวนี้แจ้งได้เร็ว การเดินทางจะไปถึงจุดหมายต้องอาศัยคนบอกทาง อาสัยทาง แต่เมื่อไปถึงแล้ว คนบอกทางแม้แต่ทางก็ทิ้งเสียได้ เกิดแล้วตายเป็นที่หวังได้ ตายแล้วก้ต้องเกิดเช่นกัน เที่ยงอยู่เช่นนี้จนกว่า...พระนิพพาน นี่คือ มา-ไป และไป-มา อิ่มจัยแค่”กูมี”! ขวานขวายหามาเพิ่ม มาสะสม เพื่อละทิ้ง ไว้เบื้องหลังทั้งสิ้น ‘หามาเพื่อทิ้ง” คำนี้ถูกต้องที่สุดแม้แต่...ร่างกาย.....ยังต้องระทิ้งไว้เช่นกัน เมื่อเกิด...ต้องการกำทุกอย่างไว้ในมือ ทรัพย์สมบัติเกียรติยศ หากกำทั้งโลกไว้ในอุ้งมือได้คงทำ ยามตายแม้ไม่แบ เค้าก็พยายามแบมือให้ มือที่กำจริงแท้ว่างเปล่า มิมีสิ่งใดยึดไว้ได้ แล้วจะยึดสิ่งใด..! ประโยคเหล่านี้มิใช่มิรู้ มิใช่มิเคยได้ยิน แต่การได้ยินได้ฟัง แค่ผ่านหู แค่รู้ มิแจ้ง การรู้แท้ด้วยตัวเองซิ รู้แจ้งชัด “บ้าน”มิใช่บ้านอีกต่อไป หากเป็นเงามายา สิ่งสัมพัรธ์รอบตัวก็...มายา อันพร้อมจะมลายหาย<O></O>
​

ดอกไม้บาน ชั่ววารโรยรา ถมโคนพฤกษา ให้ดอกใหม่ผลิมาต่อไป เกิด- ดับสุข-ทุกข์ มืด-สว่าง ต่างเวียนไว บอกทีได้ไหมอะไรอมตา?<O></O>
​

ถ้ามนุษย์เข้าใจในหน้าที่นั้นเฉกที่เข้าใจว่าตนต้องกินข้าว ต้องหายใจ ความตายก้จะเป้นแค่หน้าที่ปกติของมนุษย์ พึงต้องปฏิบัติโดยมิต้องกลัว มิต้องดิ้นรนกระวนกระวาย อยากตาย ฤามิอยากตาย ก้ต้องตาย เมื่อมีทุกข์เป็นสิ่งที่ทนได้ยากต่างต้องหามรรคดับทุกข์ มรรคานั้น บ้างใช้พระพุทธศาสนา บ้างใช้กิเลส ตัณหา มาห่อหุ้มทุกข์ไว้ภายใน โดยหารู้ไม่ทุกข์จะเพิ้มพูนเป็นลำดับ ท้ายสุดยิ่งหนักจมดิ่งสู่นรการต์ ทุกคนเกิดมาเป็นทุกข์ดำรงอยู่ในกองทุกข์ ก้อนทุกข์ทุกก้อนเคลื่อนไหวสุขน้อยนิดโปรยให้แค่หยด เปรียบเทียบมิได้กับทุกข์มหาศาล ใยมนุษย์รักชีวิตที่ต้องกระเสือกกระสนในกองทุกข์<O></O>
​

อ้างอิงความรู้จากบทความของ คุณทมยันต จากหนังสือ ไวษณวี จิตตา ฌาน จิตตะเทวะ<O></O>
ข้อความทั้งหมดนี้เบนซ์เขียนเสร็จเวลาประมาณ10โมงเช้าแต่งานยุ่งก็เลยไม่มีเวลาส่งไฟลย์งัยก็ต้องขอโทษพี่ๆด้วยนะคับที่น้องมาตอบช้าไปหน่อย..แฮ่ๆๆ*-pig_cryy2thx1​

 

ช่วยด้วย

อนุโมทนาสาธุ กับความตั้งใจมั่นชอบของน้อง Benze และน้องปูด้วยนะคะ

ขอเล่ามั่งละกัน

เรื่องเดียวตั้งแต่เกิดมาแล้วเกี่ยวข้องกับพญานาคก็คือ "ความฝัน" จำได้ดี

ขอย้ำ ว่าเรื่องเดียวจริงๆ

"ท่ามกลางทะเลสีดำสุดขอบฟ้า ปกคลุมด้วยเมฆทะมึน

มีเกาะโดดเด่นโผล่พ้นพื้นน้ำขึ้นมาไม่มากเท่าไหร่

ยักษ์สีดำตนหนึ่ง ยังประจันหน้ากับข้าพเจ้าในความฝัน (ข้าพเจ้ายืนบนน้ำ)

ในมือของยักษ์ตนนั้น มีพญานาคเผือกอยู่ในกำมือ

มือข้างซ้าย ได้กำส่วนคำของพญานาคเผือกไว้ มือข้างขวา กำส่วนหาง...

สิ่งที่ข้าพเจ้ารู้สึกคือการร้องไห้ เศร้าใจเป็นที่สุด

สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ยักษ์ตนนั้นได้ทำการดึงหนังของพญานาคเผือกออก ดึงตั้งแ่ต่หัวจนสุดปลาย

เท่านี้แหละ ข้าพเจ้าตื่่นมาพร้อมกับน้ำตา เสียใจ และเจ็บแค้นเป็นที่สุด

และยังอยู่ในใจมานานหลายปี ไม่ีมีใครไขความฝันนี้ได้

จนมาถึงวันนี้ (ตอนนี้มือเย็นมาก และค่อนข้างสั่น) คิดว่าคงถึงเวลาที่จะมีผู้มาช่วยไข ความฝันนี้ได้

ข้าพเจ้าจะไ้ด้หลุดจากความทุกข์นี้เสียที....ช่วยด้วย

 

น้องเบนซ์ ดีแล้ว ชอบแล้วครับ ถ้าปราถนาได้เป็นพระอัครสาวกของสมเด็จพระศรีท่าน พี่ก็ ขออนุโมทนาด้วยนะครับ
โดยส่วนตัวก็เคยโหยหา และอยากไปสู่ภพภูมิเดิมแห่งเหล่าพระนาคา แต่เมื่อมาได้พบสมเด็จปู่พญาศรีสุทโธนาคาธิบดีแล้ว ท่านก็ให้กำลังใจว่าอันตัวเรานั้นขณะเป็นนาคก็ปารถนามาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อทำบารมีให้เต็ม ยังจะหลงเดินถอยหลังกลับมาเป็นนาคอีกเหรอ ไม่มีประโยชน์อันใดให้เร่งความเพียร ทำบารมีไป จะเป็นอะไรนั้นมันก็อยู่ที่ใจเรา ทำใจให้ดี ทำกิจที่ใจให้สำเร็จซะ ท่านจะมามุฑิตาจิตให้
น้องเอย ทำดีแล้วทำต่อไปนะ ครูบาอาจารย์ พี่ก็ไม่สอนอะไรมาก แค่ให้ละ โทสะ โมหะ โลภะ แค่นี้อย่างอื่นท่านไม่ได้สอนอะไรมากเลย พี่ก็ไม่มีอะไรแนะนำน้องหรอก ได้แต่เป็นกำลังใจให้นะ เราไม่ได้เดินคนเดียวหรอกหนา พิจารณาไปเถิด ไม่ว่า จะ เทวะ นาคะ ก็ล้วนแล้วแต่เคารพในพระรัตนตรัยทั้งสิ้น

 

อนุโมทนาสาธุกับพี่ๆทุกคนนะคะ

พี่ปูด้วยที่รักษาศีล8สาธุค่า

 

พี่เบนซ์ค่ะ ชอบอ่านของหนังสือของทมยันตีเหมือนกันเลยค่ะ

ติดใจ อ่านแล้วอ่านอีก รู้สึกภาษามันลึกซึ้ง ละมุนละมัย

เป็นแรง และกำลังใจในการปฎิบัติธรรมได้เป็นอย่างดียิ่งเลยค่ะ

 

ก็ชอบอ่านหนังสือของทมยันตีเหมือนกันนะครับ ส่วนตัวมีติอยู่ 2 เรื่องนะครับ
เรื่องแรกคือ ท่าน จะใช้ประโยคและข้อความซ้ำกันหลายรอบ มันทำให้ดูอืดๆๆ เวลาอ่านนะครับ
เรื่องที่สอง คือ เวลาจะจบเรื่องแล้วดำน้ำหายไปเฉยเลย จบแบบไม่ให้ตั้งตัวบ้าง จบแบบงงบ้าง

แต่ความชอบในบทประพันธ์มีมากกว่านะครับใช้ภาษาได้สละสลวยดีครับ

 

ดีค่ะพี่ๆน้องๆทุกท่าน

วันนี้วาดจันทร์ลองสวดมนต์ช้าๆลง จากที่เป็นความเคยชิน

ว่าเป็นคนสวดมนต์เร็ว รู้สึกว่าสวดมนต์ช้าๆลงแล้วใจเราเย็นขึ้น

ต่อไปนี้ คิดว่า จะสวดมนต์ให้ช้าๆลงมั่งแร้วค่ะ อิอิ

ใจร้อนมากไปไม่ดีๆ ^^

 

ชอบเรื่องทวิภพมากสุดค่ะของคุณทมยันตี^^~

บังเอิญจัง เมื่อสองวันก่อนเรียนภาษาไทยคุณครูก็ให้งานเรื่องนักเขียน

และพูดคุยเรื่องนักเขียนค่ะ

^^"

 

:d อิอิ แล้วแฟนหนังสือก็แวะเวียนมาเจอกันจนได้สิน่า ค่ะ ชอบอ่านหนังสือของคุณทมยันตี
แต่ที่บ้านพรหนังสือดีๆหาอ่านได้ยากมากค่ะ เพราะความห่างไกลจากเมืองใหญ่นั่นเอง
เวลาอ่านหนังสือแนวจิตวิญญาณของคุณทมยันตีทีไร จะมีความรู้สึกแปลกๆ มันซ่าๆวูบวาบในร่างกาย
แล้วพุ่งขึ้นเบื้องสูง เหมือนไประเบิดอยู่ในหัว เหมือนขนหัวลุก แล้วก็ได้ขนลุกกรูเกรียวไปทั้งตัวเลย
เธอมีภาษาที่งดงาม อ่านแล้วซาบซึ้งประทับใจ ให้ข้อคิดอะไรมากมาย เป็นแรงบันดาลใจให้ทำความดี

พี่ก็ไม่ต่างจากเธอหรอกนะน้องเบนซ์ บางครั้งก็ เหงาๆ คิดถึงบ้านจับใจ แต่เรามาไกลเกินกว่าจะกลับ
ก็ได้แต่คิดถึง...มันเศร้านะ แต่อย่างน้อย เรามาอยู่ตรงนี้ ได้สร้างสมคุณงามความดี
ได้ประพฤปฏิบัติธรรม ได้ทำบุญเพื่อพระพุทธศาสนา ซึ่งเทพเทวาไม่อาจกระทำด้วยตัวเองได้
เราก็ยังสามารถแผ่เมตตา อุทิศกุศลผลบุญนั้นให้แก่บุคลอันเป็นที่รัก ซึ่งยังอยู่ในโลกที่เราจากมา
แล้วเราก็ยังได้รับความรัก ความเมตตาจากท่านเหล่านั้น เป็นสายสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง ข้ามภพ ข้ามชาติ
แม้เราจะอยู่ไกลกันเหลือเกินด้วยชาติภพ แต่ใครจะรู้ ใครจะเห็น ท่านอาจจะอยู่ตรงนี้ มาอยู่กับเรานี่เอง.

 

ตอบคนน่ารักที่ถนัดใช้แต่มนตรา(นาคี)...*-*

hello3ตอบน้องมนตรานาคี..แหม!..(อย่าได้เที่ยวไปใช้สะกดหัวใจใครเค้านะจ๊ะ)ชอบชื่อนี้จัง..!...ใช่คับพี่ชอบอ่านหนังสื่อของท่านมาก
เพราะท่านมีอะรัยหลายๆอย่างที่คล้ายๆกันกะเรา...หน้าที่..!
อีกอย่างก้คงจะเป็นเหมือนที่พี่ๆบอกกัน..ว่า..ท่านใช่ภาษาได้สละสลวย...ซึ้งดีคับ*-*pity_pig