มา อโหสิกรรม กันเถอะ พี่น้อง พลังจิต

มีคำเทศน์พระ กำลังฟังอยู่ ไม่รู้จะลงตรงไหน

ในพระไตรปิฏกกล่าวยกย่องพระท่านหนึ่ง ท่านใช้เวลายกวิปัสสนาสั้นมาก

โดยเริ่มทำเป็นครั้งแรก ในสมัยพระกัสสปะพุทธเจ้า แล้วมาสำเร็จอย่างง่าย
ดายในสมัยพระสมณโคตมะพุทธเจ้า สั้นมาก

ดังนั้น ควรสร้างเหตุเอาไว้ให้ดี อะไรคือวิปัสสนากันแน่ ก็คงต้อง
ค้นหาต่อไป ผิดก็นับหนึ่งใหม่แต่ไม่รู้วันไหน แล้วนับไปอีกหนึ่ง
พุทธันดรจากวันที่รู้ถูก

ก็ค่อยๆดูกันไปนะครับ

 

เพิ่มเติม

ก็ขอย้ำอย่างเดิม ว่าสมัยของพุทธะโคตมนี่ก็เหลืออีก 2500 ปี
ใครฝึกสมาธิทำฌาณได้ แต่ยกวิปัสสนาไม่ได้ แม้นเจอพระศรีอารย์
ก็แล้วแต่นะ คือ นับหนึ่งใหม่ ณ วันนั้น

แต่ถ้ายกได้ถูก ณ สมัยนี้ ก็ยังมีโอกาสนะที่จะทำให้จบได้ในสมัยพระ
ศรีอารย์ หลังจากนั้นก็สุญญกัป เรียกว่า เป็นพรหม เป็นเทวดากันเพลิน
ไปเลย

ใครยกวิปัสสนาญาณได้ถูกตัวจริง ก็ดีไปนะ แต่ถ้ายังผิดอยู่ ยังนับ
ถือเทพยาดา อินทร์ พรหมเป็นสรณะมากกว่า พระนิพพาน ไม่ตรง
ยังมีย่อหย่อน ผัดผ่อน ยินดีพรหมวิหาร ก็ว่ากันไปนะ อีกนาน เลย
สุญญกัปไปแล้วก็ค่อยหาพระสัพพัญญูช่วยยกวิปัสสนา แล้วนับหนึ่ง
ใหม่ ณ วันนั้น

เรียกว่า เวลานี้ ไม่ใช่เวลากลัวนรก พูดเอาเข้าจริงๆ ก็เคยตกกันมา
มากแล้ว ถ้ายกไม่ถูก ก็ลงไปอีกนาน ถ้ายกดี ก็พรหมไปอีกนานเช่น
กัน

ยกวิปัสสนาญารได้วันนี้นะ ถ้าถูกตัว เมื่อกลับไปเกิดที่ไหน ก็มีสมบัติ
ติดตัวไปแล้ว พอเจอผัสสะแรงๆ ก็จะจำได้เอง

เห็นดอกไม้เหี่ยวเฉาไป ก็บรรลุได้ นี่คือลูกช่างทองใช้ ไม่ได้นั่งสมาธิ
อะไรเลย

คำนวนเอานะ ว่า ภัยในวัฏสังสารวัตรที่ท่านเข้าใจอยู่นั้น ยาวนานแค่ไหน

แล้วพวกเรา รีบหยิบยื่นให้นี้ คือ ทำกรรมอะไรกันแน่ แล้วแต่มองครับ

 

อันตรายที่น่ากลัว คือ การไม่สามารถกำหนดชะตาได้
การเกิด การตาย เหมือน นอนหลับฝัน หาแก่นสารอะไรไม่ได้
มีชีวิตอยู่บนโลกอย่าง เปล่าๆ ไปวันๆ พอเจอ ทุกข์ ก็ทำอะไรไม่ได้ ดิ้นรน หาทางไปตามวิถีกรรม จะพาไป โชคร้าย โชคดีมั่วไป
ทำอะไร ตามกิเลสตัณหา เจอทุกข์ร้องไห้ วิ่งไปทางนั้นทางนี้ จนตาย
ลองมอง คนที่มีเคราะห์มากสิ ถ้าเรามองไปเห็นชีวิตของแต่ละคน เต็มไปด้วยน้ำตา เต็มไปด้วย การแก้ปัญหาผิดๆ เต็มไปหมด

นี่แล้วมันจะดับ จะเจอทางกันไหม นี่อย่าประมาทนะ คนเห็นภัยในสังสารวัฎนี้ มันน่ากลัวจริงๆ มันมองไปทางไหนก็มีแต่ภัย อย่าประมาทกัน

ยิ่งยุคนี้ ยิ่งน่ากลัว