มาช่วยวิจารณ์ ความทุกข์ของข้าพเจ้าที่เกิดขึ้น ก่อนจะปฏิบัติธรรม

แหม อยากกดโมเหมือนกันนะนี้

แต่มีคำว่า "เรา" ห้อยท้าย ผมเลยเกิดนิวรณ์ซะงั้น

 

ผมคิดว่า มันกำกวง นะ ถ้ามันออกจากใจ เนี่ยมันน้าจะเป็นระเบียบกว่านี้

 

ซาโตริ ^-^

 

มองให้ดีเน้อ ว่าเป็น อุเบกขาโพชฌงค์ หรือเปล่า

 

อ๋อๆๆ ต่อๆๆ ครับ ต่อ

 

keyword ยังอยู่ที่คำว่า ปล่อย ครับ

หากปล่อยถูก จะไม่รู้สึกว่า กำกวม

 

หูยยย.... ท่านขา จะเอาอะไรกะปุถุชล คนมีกิเลส

เอาออกมาให้ดูได้ขนาดนี้ ก็บุญแล้วหนา

โปรดใช้วิจารณญาณ แหะ แหะ

 

ไม่มีอะไรหรอกพี่ ผมแค่ทำให้ดู ว่า ปล่อย ทำอย่างไร

หากจะปล่อย ปล่อยตรงไหน ทำได้ไหม บังคับได้ไหม

หากยังงง ก็แปลว่า ไม่ปล่อย

 

แล้วการปล่อยถูก มันเป็นไง ละครับ..............

 

ผึ้ง เธอเห็นคนประหลาดเหมือนกับที่เราเห็นหรือเปล่า

 

ท่านเอย เสวนาธรรม นะเจ้าคะ

ไม่ได้ แสดงธรรม เพราะยังไม่มีธรรม ยังไม่ได้แจ้งในธรรม

ยังปฏิบัติธรรม จ้ำบึ๊ด จ้ำบึ๊ด อยู่เลย นะเจ้าคะ

 

บอกยากครับ พี่ต้องรู้สึกเอาเอง

มันทำได้แค่ ตามรู้ให้ทันว่า เราจับอะไรอยู่

แถมยังต้องตามรู้อีกว่า

อะไรเป็นคนจับ เราจับ หรือ อะไรไปจับ

เราไม่จับได้ไหม หรือ ให้มันไม่จับได้ไหม

 

อืม................

 

มีเหตุผล

 

ตรงนี้คงอุปมาได้ว่า เมื่อเราต้องการไปที่ใด ถ้าเราได้รู้จักหนทางเดินไป รู้จักผู้คนวัฒนธรรม รู้จักแม้กระทั่งแม่ค้าในเมืองนั้นทุก ๆ คน ถึงเราจะเป็นคนแปลกหน้า
ที่เพิ่งไปเมืองนั้นใหม่ ๆ แต่ทุกอย่างมันกระจ่างแจ่มใสอยู่เหมือนเราเคยไปมาแล้วหลายครั้งแบบนั้นเลยครับ
แต่ผมคงต้องขอทวนอีกหลาย ๆ รอบนะครับ ผมเองก็ต้องการจะไปยังเมือง ๆนั้นเหมือนกัน

มันไม่มีต่อจากนี้แล้วครับแฮะ ๆ ถ้าให้ต่อจากนี้คือย้อนไปทวนสัญญาออกมา แบบนั้นเอาป่าวครับ

 

ท่านก็เลิก ยึด ตะพึดตะพือ สิเจ้าคะ

จิตมองแต่ธรรม ก็เห็นธรรม

ใจมองแต่ธรรม ก็เห็นธรรม

ถ้ายังยึดอะไรอยู่ ก็เห็นแต่มายาภาพ มาปนการเห็นธรรม ก็จะเห็นไม่ชัด

 

อะ ถ้าผมรู้ สึกว่ามันควรที่จะ ต้องปล่อย

แต่ ๆๆ สิ่งๆ นั้น มันไม่ควรปล่อย.............

ถ้าปล่อย แล้ว ทุกข์ มันจะต้องทำไง

 

ครับๆ ก็ทักเอาไว้เฉยๆ กลัวว่าจะเห็นว่า มีเข้าไปในเมือง แล้วออกมา

ท่านว่ากันว่า มันแค่เห็นประตู หากผ่านประตู มันมองไม่เห็น รู้แต่ว่า
ผ่านไปแล้ว

แต่ถ้าเห็นว่า มีเข้า มีออก มีได้ มีถือ มีไป มีมา ต้องหมั่นสังเกตรอบๆ
ให้ดี จงใจสังเกตก็ไม่ได้

 

ท่านนักบุญท่าน จะ จี้ ท่านทั้งหลายไปถึงไหน.............ท่านจะเอาไร

 

อ๊ะ นี่เห็นแล้ว ที่เหลือ ต้องไปลองทำเอาเอง ( โอปะนะยิโก )

ใครจะไปตอบแทนคุณได้ละ

ชิมิ ชิมิ