พอกันทีกับพลังจิต

นั่งสมาธิแล้วเครียด แต่มองท้องฟ้าแล้วสบายใจ
ก้อไม่ต้องนั่งแล้วครับอาจจะมองท้องฟ้าให้สบายใจก่อน แล้วค่อยมานั่งสมาธิก็ได้ครับนั่งแบบไม่ต้องหวังอะไรหรอก ถ้าไม่หวังเดี๋ยวมันได้เอง

 

ผมว่านั่งแค่จิตสงบ ให้มีสมาธิ ไม่ต้องคิดอะไร ตามคำสอนของหลวงพ่อฤษีลิงดำ ดีกว่าคิดจะมีฤทธิอำนาจเหนือมนุษย์ ยิ่งคิดยิ่งไม่ได้ เพราะติดกิเลส

 

*** คิดเหมือนพระพุทธเจ้า **** ก่อนพระองค์จะพบ "หลักสัจจะ"...ท่านทรงทดลองหลากหลายวิธีปฏิบัติแล้ว แต่ก็พบว่าไม่ใช่หนทางที่จะนำทางให้หลุดพ้นจากการเกิด คือ นิพพาน ได้....จนสุดท้ายพระองค์ จึงค้นพบว่า "ผลการกระทำ" เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ หาค่าประเมินมิได้...พบว่า สิ่งที่จะติดตัวของเราไปตลอดชั่วกัปชั่วกัลป์ นั้นคือ "ตัวกระทำ"....มิใช่พลังความสามารถพิเศษใดๆ ทางจิต...มนุษย์ มักเห็นว่า "สิ่งที่ยาก สิ่งลำบาก คือ หนทางสู่ความสำเร็จ"....จนมองข้ามบางสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต...นั้นคือ หนทางสร้างและสะสม "ตัวกระทำ" ที่จะต้องติดตัวของเราไป....พระพุทธองค์ กลับพบว่า "หนทางหลุดพ้น" ซึ่งเป็นทางตรงสู่นิพพาน กลับเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุด แต่ทุกคนได้มองข้ามไปหมด...สิ่งที่จะนำทางให้เราสร้าง "ตัวกระทำ" ให้กับตัวของเราได้ นั่นคือ "สัจจะ"...สัญญาใจตนเอง......."กรรม" คือ ผลจากการกระทำในอดีต...สิ่งที่ทำให้ก่อการกระทำต่างๆ ในชีวิตเรา คือ "นิสัยสันดาน" ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด....กำเหนิด...นิสัย...สันดาน...การกระทำ...กรรม...ชะรา...มรณา...แล้วก็ กำเหนิดเกิดใหม่...ไม่รู้จักจบสิ้น.......กลายเป็นชะตาลิขิต...หาก "มุ่งหลุดพ้นจากบ่วงกรรม"...จำเป็นต้อง "ขจัดนิสัยสันดานให้หมดสิ้น" ไปจากจิตใจของตัวเอง...พระพุทธเจ้า จึงเริ่มปฏิบัติด้วย "สัจจะ" แต่นั้นมา....ตั้งใจ ลด ละ ปลด ปลิด นิสัยไม่ดีที่เหลืออยู่ วันละอย่าง...วันละข้อ...จนที่สุด พระองค์ จึงสามารถขจัดนิสัยสันดานของตนเองได้หมดสิ้น...หมดกิเลสทั้งปวง...การกระทำทุกอย่าง จึงเป็นไปตามหัวข้อ "ศีล" ต่างๆได้อย่างปกติ...เป็นธรรมชาติ...ไม่ต้องบังคับ...ไม่ต้องฝืนใจตนเอง....เมื่อ พระองค์ หลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวง...จึงเริ่มนำ "สัจจะ" มาสั่งสอนพระสาวกให้ปฏิบัติเป็นประจำวัน...จนเหล่าพระสาวก สามารถนำ "สัจจะ" มาขจัดกิเลสตนเองได้สำเร็จ กลายเป็น "อรหันต์" จำนวนมากมาย.......หาก ท่านรู้สึกท้อแท้เบื่อหน่ายกับการฝึกพลังจิต...นั่นคือ ความรู้สึกเดียวกับพระองค์ ก่อนที่จะค้นพบ "หลักสัจจะธรรม" นั่นเอง.......พระองค์จึงตรัสใน หลักสัจจะธรรม ไว้ว่า.... "ตัวกระทำมีจริง ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน".......การลดนิสัยสันดาน คือ หนทางหลุดพ้น !!!!!!! - " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

พอกันที่พลังจิต

ทำไมไปท้อเอาง่ายๆ ซะล่ะครับท่าน ความจริงการฝึกกำลังจิตเป็นพื้นฐานของความสำเร็จทั้งปวง
เพียงแต่กำลังจิตจะแข็งแกร่งได้ต้องมีฐานที่ดี คือได้สมาธิที่ทรงตัวได้นาน ถึงขั้น อัปปนาสมาธิ จึงจะเกิดพลังจากการเพ่งหรืออธิษฐาน ให้เป็นจริง

พระอริยคุณากร(เส็ง) ได้แบ่งผลประโยชน์จากฝึกเอาชัดเจนดังนี้คือ
1.สมาธิเพื่อความสุข จากความสงบ
2.สมาธิเพื่อให้เกิดสติ ตามรู้เท่าทันสภาวะกิเลส
3.สมาธิเพื่อญาณทัศณะ
4.สมาธิเพื่อปัญญาเกิดหลุดพ้นจากวัฏฏสงสาร การเวียนว่ายตายเกิด

แต่ละข้อล้วนมีแนวทางการฝึกการปฏิบัติ ที่เป็นเงื่อนไขเกี่ยวข้องกัน และมีข้อการฝึกที่มีข้อวัตร แยกทางออกไปเพื่อให้บรรลุผลที่ต่างกันออกไป
แล้วคุณเองล่ะเข้าใจในแนวทางที่ เหมือนหรือต่างกัน เพียงไร???
อยากให้ได้ผลและเข้าใจแนวทางวิธีการ ให้หาหนังสือของหลวงพ่อ
ฤาษีลิงดำ เรื่อง กรรมฐาณ 40 มาอ่านดูนะครับ

ขอให้เข้าใจอยู่อย่างว่าเมื่อ มีความอยากจิตใจย่อมฟุ้งซ่าน ไม่สงบ สมาธิย่อมไม่เกิด พลังจิตก็ อ่อนพลังไปด้วย และ นำมาทำประโยชน์ได้น้อย ถ้ารู้จักระงับและปล่อยวางอย่างแยบยลย่อมประสบผลสำเร็จ....

เปรียบดังคนปวดหัว แต่ดันไปกินยาแก้ท้องเสีย ย่อมไม่ได้ผลเช่นกัน

 

ใครมีบทสวดแผ่เมตา มั่งครับช่วยบอกหน่อยละกันครับ

 

เอ่อ…ขอโทษด้วยนะครับที่ผมถาม คือแม่ผมสอนให้ สวดมนต์ แล้วสำรวมจิต แล้วนั่งสมาธิ แล้วแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศล พี่ปฏิบัติอย่างไรครับ

บทแผ่เมตตา ( แผ่เมตตา แก่ตนเอง )

อะหัง สุขิโต โหมิ
ขอให้ข้าพเจ้า มีความสุข ,

นิททุกโข โหมิ
ปราศจากความทุกข์

อะเวโร โหมิ
ปราศจากเวร ,

อัพยาปัชโช โหมิ
ปราศจากอุปสรรค อันตรายทั้งปวง ,

อะนีโฆ โหมิ
ปราศจากความทุกข์กายทุกข์ใจ ,

สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ
มีความสุขกาย สุขใจ , รักษาตนให้พ้นจากทุข์ภัย ทั้งสิ้นเถิด.

บทแผ่เมตตา ( ทั่วไป )

สัพเพ สัตตา
สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ , เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ,

อะเวรา โหนตุ
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด , อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย

อัพยาปัชฌา โหนตุ
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด , อย่าได้พยาบาทเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย ,

อะนีฆา โหนตุ
จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด , อย่าได้มีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย ,

สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
จงมีความสุขกายสุขใจ , รักษาตน , ให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิดฯ

บทแผ่ส่วนกุศล

อิทัง เม มาตาปิตูนัง โหตุ , สุขิตา โหนตุ มาตาปิตะโร ,
ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จแก่มารดาบิดาของข้าพเจ้า , ขอให้มารดาบิดา ของข้าพเจ้ามีความสุข ,

อิทัง เม ญาตินัง โหตุ , สุขิตา โหนตุ ญาตะโย ,
ขอส่วนบุญนี้ จงเสร็จ แก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า , ขอให้ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้ามีความสุข ,

อิทัง เม คะรุปัชฌายาจะยิยานัง โหตุ , สุขิตา โหนตุ คะรุปัชฌายาจะริยา ,
ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จ แก่ ครูอุปัชฌาย์ อาจารย์ ของข้าพเจ้า , ขอให้ครู อุปัชฌาย์อาจารย์ ของ ข้าพเจ้ามีความสุข ,

อิทัง สัพพะเทวะตานัง โหตุ , สุขิตา โหนตุ สัพเพ เทวา ,
ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จแก่ เทวดา ทั้งหลายทั้งปวง , ขอให้เทวดาทั้งหลาย ทั้งปวง มีความสุข ,

อิทัง สัพพะเปตานัง โหตุ , สุขิตา โหนตุ สัพเพ เปตา
ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จแก่ เปรต ทั้งหลายทั้งปวง , ขอให้เปรตทั้งหลาย ทั้งปวง มีความสุข ,

อิทัง สัพพะเวรีนัง โหตุ , สุขิตา โหนตุ สัพเพ เวรี ,
ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จแก่ เจ้ากรรมนายเวร ทั้งหลายทั้งปวง , ขอให้ เจ้ากรรมนายเวร ทั้งหลายทั้งปวง มีความสุข ,

อิทัง สัพพะสัตตานัง โหตุ , สุขิตา โหนตุ สัพเพ สัตตา ,
ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จแก่สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ขอให้สัตว์ทั้งหลาย ทั้งปวง มีความสุขกันทุกทั่วหน้ากันเทอญ.

 

คุณเคยรอรถเมล์มั้ย

เวลาที่เรากลับบ้านสายที่เรารอมักจะมาช้า
ส่วนสายอื่นๆมากันติดๆ
แต่เมื่อเวลาที่เรารอรถแต่ยังไม่กลับบ้าน
รถเมล์สายนั้นดันมาติดๆกัน

คุณเคยเจอเหตุการอย่างนี้มั้ย

 

จำความรู้สึกเป็นสุขสงบตอนมองท้องฟ้าได้ไหม แต่ว่าคราวนี้เปลี่ยนเป็นหลับตาเบาๆและวางใจไว้ในกายอย่างมีความสุขเหมือนตอนมองท้องฟ้า เดี่ยวก็ได้เอง

 

ยินดีกับคุณเจ้าของกระทู้ด้วยนะครับ / นับว่าหาได้ยากยิ่งนักสำหรับคนที่ก้าวข้ามพ้นตัวตนไปได้ นับว่าเป็นยอดฝีมืออีกท่านหนึ่งเลยทีเดียวครับ / ขอท่านจงเจริญในธรรมต่อไป / โมทนากับการก้าวหน้าอีกขั้นหนึ่งของท่านเจ้าของกระทู้ด้วย ^_^

 

หุหุ รู้แล้วสินะว่าพลังจิตไม่ใช่ทุกอย่าง ถึงเป็นพลังจิตแต่มันก็มีข้อเสียของมันอยู่ อนุโมทนาครับ

 

มองฟ้าก็รู้ลมหายใจไปด้วย

 

ขอให้คุณเดินได้ถูกทางเถิด.....ครูอาจารย์มีเยอะการปฏิบัติต้องมีครูจะไปได้เร็วตรงทางไม่หลงทาง....ไม่อยากให้คุณเลิกปฏิบัติเพราะตอนนี้คุณยังเดินไม่ถูกทางต่อเมื่อคุณเดินถูกทางคุณจะพบกับสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณ...อนุโมทนา

 

อ้าว แต่ผมฝึกแล้วอยากได้แต่ตอนนั่งก็ไม่เห็นจะทุกข์อะไรเลยอ่ะครับ นั่งมาได้ปีกว่าๆ นั่งวันละประมาณ1ครั้ง ครั้งละประมาณ20นาทีโดยเฉลี่ย แต่ก็ยังไม่ได้อะไรหรอกนะ อิๆ แต่ก็ออกจะนั่งแล้วสบายใจ

 

จะยึดติดทำไมเมื่อคุณเองก็พอใจที่จะมีความสุขในแนวทางที่เลือกแล้ว มันคือความต้องการมิใช่เหรอแล้วจะเบื่อหน่ายทำไมเมื่อยังหาไม่เจอ มุ่งมั่นต่อไป ตราบใดที่ยังมีท้องฟ้าให้มอง โลกนี่ยังสวยงามอยู่
ก็พิจารณา กาย กับจิต ของคุณต่อไปนะ ...เป็นกำลังใจให้

 

อาการอย่างที่ว่า
เกิดจากการที่ตั้งกำลังใจเอาไว้ผิดครับ
คือมุ่งหวังที่การอยากได้ญาณทัศนะ อภิญญา
ต้องถามตัวเองว่าเราจะเอามาทำอะไรครับ
เราอยากจะเอามาเพื่อประกาศว่าเก่งเหนือมนุษย์
หรือต้องการเอามาเป็นเครื่องมือในการประหัติประหารกิเลส
ถ้าเอามาเพื่อช่วยประหารกิเลสนั้นถูกต้องแล้วครับ

ให้เราตั้งกำลังใจใหม่ว่า ฝึกสมาธิทั้งหมด เพื่อความพ้นทุกข์ ไม่ใช่เพื่อเพิ่มความทุกข์

เหตุผลอีกอันที่เครียดก็คือ
เกิดจากการวางอารมณ์หนักเกินไป อยากได้เกินไป เอาจริงเอาจังเกินไป
เป็นเหตุลที่มองท้องฟ้าแล้วสบายใจกว่า
จริงๆการทำสมาธิที่แท้จริง
จะต้องทำให้ใจเรารู้สึกสบายเหมือนที่มองท้องฟ้า
แล้วสบายขึ้นไปเรื่อยๆ
ให้ลองทำใจให้สบายดูครับ
เพราะอารมณ์สบายใจนั่นแหละคือสมาธิ

 

ฝึกยังไง
มีพ่อแม่ครูบาอาจารย์สั่งสอนไหม
ฝึกเองเดี๋ยวเพี้ยน เดี๋ยวเป็นบ้า เป็น บอไปนะ มีหลายรายแล้ว
เรื่องทางจิต ผู้ไม่มีครูคือพระพุทธเจ้า พระปัจเจก พระอรหันต์ ทุกองค์ล้วนต้องมีครู

 

ก็ต้องหาครูบาอาจารย์ครับ
แนะนำให้ไปที่ซอยสายลมครับ

 

......................