พระสงฆ์กับเงินตราและกรณีปัญหาเกี่ยวกับพระอ.เกษม อาจิณณสีโล

คนที่บอกว่า "ไปแล้ว" แต่ตามอ่านอยู่ "เป็นบุคคลทั่วไป" พวกลอบกัดครับ

 

หาไม่ได้ เขียนเองก็บอกมาครับ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ

 

สงวนรักษาบอร์ด

หรือว่า

ต้องการ อำพรางพฤติกรรมที่ขัดแย้ง เพื่อสงวนรักษาไว้แทนธรรมกันแน่ หละ

 

เฮ้ย !!

ผมเอา ลิงค์มาป้อนให้แล้ว จะต้องไปหาอะไรที่ไหนอีกหละ

คลิ๊กปั๊ป ก็เห็นแล้ว ใน #56 นู้น

 

ฮึย ไปอ่านดูสิ ไปแล้ว เนี่ยะ ผมพูดกำกับเรื่อง การไล่ต้อน

พอเห็นว่าคุณ งัดอริยสัจจ4 มานี่ ผมก็เลิกต้อน ไม่เปิดประเด็นใหม่
จึงชื่อว่า ไปแล้ว

ถ้าคุยประเด็นเดิม โดยเฉพาะ เรื่องที่คุณถามเนี่ยะ ผมก็ งง นะ เอามา
ให้อ่าน ป้อนกับปาก แล้วคุณไม่ได้ คลิกไปสืบสวนตามความสามารถที่
มีหรือไง ดังนั้น ประเด็นผมไม่ได้เพิ่ม ไม่ได้ไล่ให้จน

แต่....ที่เห็นอยู่ นี่ หากเป็นประเด็นของ surur นี่ต้องแยกกันนะ ถือว่า
ไม่ใช่ธุระอะไรเกียวกับตัวคุณ ผมไม่ได้ยุ่งกับคุณ แต่เป็นเรื่องคุยกับ surur
ซึ่ง พอจะคุ้นเคยกันอยู่ ซัดกันมามากแล้ว จึงไม่ใช่ลอบกัด เพราะ รู้
จักกันพอสมควรแล้ว

 

กระทู้ แรง
พี่สามผมไม่ค่อยหลังไมค์กะใครหรอกครับ
ยิ่งเรื่องพระ ผมไม่ยุ่งครับ
ฟังท่านได้ ส่วนกิจธุระ สงฆ์ท่านมีวัตรปฏิบัติท่านครับ
ที่มาฟัง ก็ฟัง ชน ประชาชนกัน นะขอรับ
วางไว้ที่ความเห็นส่วนตัว เห็นเจตนาไม่บริสุทธิ์ หลายท่านเขาก็กล่าวไปแล้ว
แค่โดนเปลว ยังระอุถึงเลยขอรับ
เชิญพี่สามตามสะดวก พี่หนีได้ อยู่แล้วๆ

 

กลับมาตั้งมั่นที่ ฐานกายเหรอ

รู้มันนอกๆไปสิ เปลวอะไรนั่น มีตลอดแหละ ทั้งร้อน ทั้งเย็น ใช่หมด

ดูสาวลงไป ถลำลงไป จึ๊กเลยนะ กำลังฌาณไม่มี เดี้ยงทันตาเลย

 

พอดีช่วงนี้ กายของแรงครับ(เวทนาจับไหล่) เอาไม่ค่อยอยู่ แม้จะถอยออกได้ ก็ยังมีหลบมาจิ้มอยู่ครับ

 

ตอนจิ้ม นี่มี ก๊อกสองนะ

ก๊อกสอง คือ อย่าเคลื่อน อย่าตกใจ

ถ้าตกใจเนี่ยะ เดี้ยงยาว

ถ้าไม่ตกใจ ไม่เคลื่อน อันนี้ อาจจะมีการไม่ยอม จิ้มจึ๊กๆ ถี่ยิบเลย
ให้ยิ้มมุมปากไป เราไม่เคลื่อน ไม่ดำริ ซะอย่าง หายจ้อย แล้ว
เขาไปเอง

ฟังไปแบบนี้ หากตกไปตั้งท่า ก็อย่าลืมนะ อย่าไปเสียเวลาตั้งท่า หายใจไว้ มีประโยชน์กว่า

 

มาปนกะทู้นิด คั่นหน่อยนะครับ
มีจังหวะเผลอเข้าไปจับน่ะขอรับ จี๊ดได้ใจทีเดียว ไอ้ทียุกยิ๊กๆนั่นก็ หายใจได้
หากต้องเอากายไปข่มก้ต้องอัดขอรับ 55:'(

 

พระสารีบุตรถึงบอกวา “อยางนั้นวันนี้ใหฉันใหเต็มที่เลยนะ” พระสารีบุตร
บิณฑบาตกลับมาแลวจับบาตรไว จับบาตรไวนคือบารมีของพระสารีบุตร วันนัน
พระองคนนไดฉันอิ่มมื้อเดียว พอฉันอิ่มมื้อเดียวเสร็จแลวก็ตายเลย คืนนั้นนิพพานเลย
นี่ไปดูประวัติสิ ประวัติอดีตชาติ แมแตเขาเปนเศรษฐีนะ เวลาขาวสารตกไปเม็ด
หนึ่ง แลวมดมันมาขนไป เขาเอาจอบไปขุดเอาเม็ดขาวนั้นคืนมาบอกวา “ของกู ไมให..”
นี่เพราะการทําอยางนั้น เวลามันมาเกิดเปนชาตินี้มันถึงเปนอยางนัน


ในพระไตรปิฎก มีพระอรหันต์องค์หนึ่งฉันข้าวไม่เคยอิ่มเลย จนร่ำลือไปทั่ว เป็นพระอรหันต์นะ จนเรื่องเข้าไปถึงพระสารีบุตร พระสารีบุตรก็ยังไม่เชื่อ ก็ไปดูไง ไปถามว่า

“จริงหรือ? จริงหรือ?”

“จริง”

พอจริงแล้วพระสารีบุตรนี่สงสารมาก บอกว่า “วันนี้ฉันให้อิ่มนะ” พระสารีบุตรจับบาตรไว้เลยนะ พอเวลาจับบาตรไว้ เพราะบารมีของพระสารีบุตรนี่ข้าวในบาตรมันมีอยู่ แต่พอพระสารีบุตรปล่อยบาตรนะข้าวจะหายไป

โดยกรรมนะ โดยกรรมของพระองค์นั้น ฉะนั้นพอพระสารีบุตรจับบาตรไว้ บอกให้ฉันให้อิ่มเลย คนเราเกิดมาไม่เคยฉันข้าวอิ่มเลย นี่เวลาเราอ่านพระไตรปิฎกนะเราจะมาคิดเทียบเคียงกับความเป็นอยู่ของเรา เราเกิดมาทั้งชีวิตนี่นะ เราไม่เคยกินข้าวอิ่มทั้งชาติเลย มันจะหายไปโดยธรรมชาติของมัน

โพสต์ #26
อนึ่ง การจงใจ ตั้งใจ เลือกเฝ้น ผู้รับทาน เหล่านี้เกิดจากความ โลภ ในกองบุญ

เพราะ อาศัย ทิฏฐิ ที่เคยสดับธรรมว่า ทำบุญอย่างไรได้อานิสงค์มาก แต่ทว่า
หลงลืมสติ ขาดสัมปชัญญะ มีจิตไม่ตั้งมั่น ไม่เป็นกลางต่อโลกตามความเป็นจริง
ทำให้ ทิฏฐิธรรมที่ว่าด้วยเรื่องอานิสงค์มาก หรือ น้อย ผลิกเป็น โลภะมูลจิต

ทำให้เกิดการ ปรารภไปทางขาดศีล ขาดวินัย ยกขึ้นว่า ข้าจะทำบุญกับผู้ทรง
ศีลหรืออริยเจ้าแท้เท่านั้น ทั้งๆที่ ทาน หรือ จาคะ แม้เราจะให้อาหารกับสัตว์
เดรัจฉาน ก็ถือว่า มีอานิสงค์มาก ไม่ใช่ไม่มีอานิสงค์

เช่น พระอรหนัต์ท่านหนึ่ง สำเร็จอรหันต์เป็นเนื้อนาบุญของโลก หาที่สุดไม่ได้
แล้วแต่ทว่า บุพกรรมเคย งดให้อาหารมด โดยไปทำลายรังแล้วแย่งเอาขนม
ปังของตนกลับคืนมา ด้วยเหตุทำกรรมกับสัตว์เดรัจฉานตัวเล็กเท่ามด ทำให้
พระอรหันต์ท่านนี้ไม่สามารถจะมีอาหารอยู่ในบาตรขณะฉันได้ พอจะลงมือฉัน
ข้าวปลาอาหารในบาตรก็อันตรธานหายไป

ดังนั้น แม้กับสัตว์เดรัจฉาน ยังก่อเวรกรรมได้ถึงเพียงนี้ ประสาอะไรกับ มนุษย์
ผู้มีศีลหรือไม่มีศีลเล่า !

เนื้อหาคนละเรื่องกับที่เขียนครับ

 

ไม่มีบันทึกในพระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย)

 

บ๊ะ สนุกกันใหญ่เชียวนะพวกเอ็งนะ

 

อลัชชี เกษม โล้นเกษม โผล่มาละ ทิดเกษม

นักบวชปราชิก ขาดจากความเป็พระไปตั้งแต่นนานมาแล้ว

 

ข้าทำอะไรผิดล่ะถึงขาดจากความเป็นพระ ฟ้องศาลศาลก็ยกฟ้อง เอ็งนี่ไม่เคยตามข่าวเลยล่ะสิ

 

รออยู่ตั้งนาน เดี๋ยวจะต้องมาถามคำถามนี้

ก็ตอบไม่ยาก คำว่า พระไตรปิฏก ฉบับบาลีฯ เนี่ยะ หาไม่เจอหรอก

ก็มันคนละ ภาษา !!!

ข้างบนนั้น ว่าเอา ฮา...........

แต่ในทางปฏิบัติ เราก็พอจะทราบว่า คำว่า พระไตรปิฏกในสมัยปัจจุบันเนี่ยะ
พวกเก่งกระเด้ง เก่งฉอดๆ เนี่ยะ อาศัย ตำราเล่มไหน ถึงได้ ตอบได้อย่าง
ประมาทรวดเร็วขนาดนี้ .............

ก็คงจะไม่พ้น thipika ที่เป็นโปรแกรม อะไรนั่น

ทีนี้ คนรวบรวมเนี่ยะ เราทราบกันว่า ท่านมุ่งเน้น พุทธวัจนะ เป็นหลัก ถ้าจะ
เป็นบทที่ว่าด้วยสาวก หากหลังจากสาวกแสดงข้อธรรมแล้วดำเนินไปหาพระ
พุทธองค์ให้ตัดสิน บทแบบนี้ก็จะรวมเข้ามาด้วย

แต่ถ้า เป็นบทที่ไม่พระพุทธองค์เกี่ยวข้องเลย บทเหล่านี้ หายหมด !!!

อย่างเช่น บทที่ พระอานนท์ ตอบข้อคำถาม ฌาณ หรือ ญาณ เกิดก่อน
เกิดหลัง อันนี้ก็จะพบว่า หาไม่เจอ ไม่รู้อยู่ไหน เพราะ ว่า การสนทนานี้
จบลงด้วยการแยกย้ายกันไป พระพุทธองค์ทรงบรรทมอยู่ในกุฏิตลอดการ
สนทนา เป็นต้น

ส่วนบทที่ว่าด้วย ขุดรังมดเอาอาหารคืน อันนี้ ก็เป็น บทว่าด้วยจริยาของ
พระสารีบุตร ล้วนๆ ไม่มีพระพุทธองค์มาเกี่ยวข้อง ก็เลยหายไปเช่นกัน

ถ้าจะ ค้นๆจากโปรแกรมนี้ แล้ว มาทำตัว เก่งกระเด้ง กูเก่ง กูรู้ทั่วถึง ก็ขอให้...........ออกไปดูก่อน

 

เนื้อหาเนี่ยะ ไม่คนละเรื่องหรอก เนื้อหาสาระ สังกัป หรือ คอนเซ็บเนี่ยะ
เรื่องเดียวกัน

แต่ ถ้าอ่านแบบ นกแก้ว ก็จะพูดว่า คนละตัวอักษร อาจถึงขั้น จับผิด ว่า
เป็น ขนมปัง หรือ ข้าวสาร กว่านั้น ก็อาจจะเป็น ขนมเบื้อง กว่านั้นก็จะ
มี ขนมชนิดหนึ่งที่นิยมในอินเดีย ชื่อเป็น บาลี เลยทีนี้

นี่ถ้าไม่จบนะ บางทีเห็น เถียงกันเรื่อง ส่วนผสมในอาหารเลย ...โอยย
ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นนะ บางเว็บนี่ เถียงกันด้วยส่วนผสมในอาหารเลย

บางคนเถียงไปกว่านั้นอีก จะไปขุดคืนได้อย่างไร มดก่อนมันจะเอามัน
แง็บเป็นผงหมดแล้ว .....เรียกว่า พ้นเรื่อง ชื่ออาหาร ก็ไปว่ากันต่อที่ จริยามด

 

<iframe width="640" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/Wl_bMyb3us0?feature=player_detailpage&autoplay=1" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ

 

พูดเอง ใครก็พูดได้ครับ เขาเรียกเพ้อเจ้อครับ
84000 ลองไปค้นหาเอาครับที่เพ้อมาทั้งหมดมีหรือไม่มี

ฌาณ,ญาณ มีบันทึกในพระไตรปิฏกเต็มเลยครับ เขาเรียกสมถะและวิปัสสนาครับ
เขาไม่ได้เรียก กูเก่ง กูรู้ พระพุทธทาสเรียก "อวดโง่" ครับ