พระผู้มากด้วยเมตตาหลวงพ่อสม สุชีโว วัดโพธิ์ทอง

แหม พี่หมีมามุข "รักเด็ก" ซะด้วย......เดี่ยวจะส่งลิงน้อย 2 ตัวไปฝากเลี้ยงนะคะ 5555

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่สมครับ

สวัสดีครับทุกท่าน

หมั่นทำบุญสร้างกุศล ภัยต่างๆ ทั้งภัยธรรมชาติ และภัยมนุษย์ เราจะได้ผ่านพ้นไปได้ครับ

 

วันนี้ไปกราบ ลป.สม มาครับ
ท่านเมตตามากๆ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่สมครับ

สวัสดีครับทุกท่าน ขอบคุณมากครับพี่โจที่มาแจ้งข่าว หลวงพ่อเป็นอย่างไรบ้างครับ

 

ยินดีครับ ชอบเมื่อก่อนไปเลี้ยงลูกให้เพื่อนหลายคน ผมรักจริง รักนะจุบๆๆ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่สมครับ

สวัสดีครับทุกท่าน

เมื่อวานทริปทำบุญสนุกมากมายเลย เดี๋ยวจะเอารูปมาลงให้ชมกันนะครับ

งานนี้ขอขอขบคุณพี่เปี๊ยกที่อุปถัมภ์ค่ารถ ขอบคุณทุกท่านที่ไปทริปเที่ยวสนุก ขอบคุณครับ

 

รอชมรูปประกอบครับผม...........

 

ยังไม่ได้โหลดรูปเลยครับ ยังอยู่ในกล้องเเน่นิ่งอยู่ที่หอเลยครับ อิอิ

 

มารอชมรูปด้วยคนค่ะน้องป๊อบ ^^<!-- google_ad_section_end -->

 

เรียน ทุกท่านหากต้องการชมรูปดูได้จากกระทู้วัตถุมงคล เพราะมีทั้งรูปและคำบรรยายครับ อิอิ

 

เรื่องเล่าของชาวประมง
ที่มา http://palungjit.org/threads/ทริปอยุธยา-อ่างทอง-หน้าท้าย-ๆ-จ้ะ.278990/page-31

เริ่มเรื่องเล่า​

​

เช้า อันสดใสของวันอาทิตย์ที่ 20 มันาคม 2554 เราทั้งหมด 10 คนนัดเจอกันที่ปั๊มเชลล์ ใกล้สถานีรถไฟฟ้าอารีย์ ท่านแรกที่มาก่อนใครคือพี่ต้น (nopsena) ตามมาด้วยพี่เอม (moo noi) และน้องชายที่ดูยังไงก็เหมือนลูกชาย อิอิ ​

สำหรับผมและน้องๆ อีกสองคน คือน้องตะวัน (hellotawan) กับน้องนอกเว็ปที่ติดตามอ่านตลอดเเต่ยังไม่ได้สมัครสมาชิก​

7.15 น.รถตู้ก็มาเเล้ว แต่ยังรอเจ้าตั้น เจ้าอ๊อฟ และเจ้าแดมอยู่ สุดท้ายก็ออกจากปั๊มได้ในเวลา 7.30 น. ​

ก่อนออกโทร.บอกพี่เปี๊ยกว่าผมออกจากปั๊มแล้วนะ พี่เปี๊ยกก็บอกว่า "เห้ย ทำไมไวจัง พี่ยังมาไม่ครบเลย"​

แล้ว ก็ตอบกลับไปว่า "พี่คร้าบบบ พวกผมตรงเวลานัดนะครับ อิอิ" แล้วก็นัดเจอกันที่ปั๊ม ปตท. แถวบางปะอิน ระหว่างทาง ผมและทุกๆ คนบนรถ ก็ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์มากมายเกี่ยวกับวัตถุมงคล ตามประสาคนคอเดียวกัน (ส่วนใหญ่ผมจะเล่ามากกว่านะ อิอิ)​

หลังจากที่ เราไปรอพี่เปี๊ยกอยู่นาน เมื่อพี่เปี๊ยกมาถึงเราก็ไปต่อกันที่วัดประดู่ทรงธรรม ไปเยี่ยมพระอาพาธและร่วมถวายเครื่องใช้ในการพยาบาลกับหลวงปู่สีโรจน์หรือ หลวงปู่เยี่ยม วัดประดู่ทรงธรรม ​

​

ไป ถึงอย่างแรกที่ทำในช่วงระหว่างรอไปกราบท่าน ตามประสาคนชอบวัตถุมงคล โดยท่านจะเห็นไทยมุงกลุ่มใหญ่เกาะกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่นเพื่อดูเเละเช่า วัตถุมงคล โดยก่อนขึ้นไปเยี่ยมท่านชั้นบนกุฏิซึ่งเป็นห้องปลอดเชื้อปรากฏว่าไม่ค่อยมี คนเช่า แต่หลังจากได้พบเจอและเห็นความเมตตาของท่านแล้ว กลับลงมาเช่าหาเก็บไว้กันใหญ่ โดยเเม่ชี (ซึ่งเป็นลูกของหลวงปู่บอกว่ารายได้ทั้งหมดจะนำเข้าสมทบทุนค่ารักษาพยาบาล หลวงปู่เยี่ยม สำหรับท่านที่สนใจผมหาข้อมูลมาให้ตามนนี้ครับ ตะกรุดหลวงปู่เยี่ยม ​

หลังจากเดินดูวัตถุมงคลเเล้วพักหนึ่งเราก็ขึ้นไปกราบหลวงปู่กันครับ​

​

​

เเม่ช ีเล่าว่าเย็นวันเสาร์หลวงปู่หอบมากนึกว่าวันอาทิตย์จะต้องส่งโรงพยาบาลซะ เเล้ว เป็นบุญของโยมมากเลยที่วันนี้ ( 20 มีนาคม) หลวงปู่เเข็งแรงขึ้น อาการดีเชียวละ​

หลังจากเราร่วมถวายปัจจัยและ ยารักษาโรคให้หลวงปู่แล้ว หลวงปู่ได้แจกรูปภาพ ลูกแก้ว และพระกริ่งคนละองค์ (เขาบอกว่าลูกแก้วของหลวงปู่เยี่ยม สมชื่อท่านนะครับ ทำน้ำมนต์ก็ได้ด้วย) แม้ว่าท่านจะป่วยอยู่เเต่เราทุกคนลงความเห็นกันว่าท่านดูผ่องใสและเมตตาลูก ศิษย์ทุกคนเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเจ้าอ้วนน้อย หลวงปู่เห็นแล้วก็ยิ้มถึงความน่ารักของเขาครับ​

(ความสุขของคนเป็นแม่)
​

หลังจากกราบลาลงมา พวกผมทั้งหลายก็เช่าวัตถุมงคลเพิ่มหลังจากได้รับความเมตตาจากท่านเป่า กระหม่อมให้ (ไม่ได้เรียกร้อง แต่ท่านทำให้ด้วยเมตตาต่อศิษย์ ทั้งๆ ที่ท่านเจาะคออยู่)​

ออกจากวัดประดู่ทรงธรรมเวลาประมาณ 10.00 น.เราก็ไปกราบพระที่วัดหน้าพระเมรุต่อไป.....​

 

วัดหน้าพระเมรุ​

​

หลังออกจากวัดประดู่เราก็มาถึงวัดหน้าพระเมรุ วัดนี้มีประวัติความเป็นที่ไม่เบาเลยทีเดียว เป็นวัดเดียวที่ไม่ถูกพม่าเผาตอนสงคราม เนื่องจากพม่าใช้บริเวณวัดนี้เป็นที่ตั้งทัพ อยู่ใกล้คูเมือง ทัพใหญ่จะระดมยิงปืนใหญ่ถล่มไปตัวพระราชวัง ซึ่งเดชะบุญของกรุงศรีฯ ณ ขณะนั้นว่าแม่ทัพใหญ่ของพม่าคือ อลองพญา ได้จุดชนวนปืนใหญ่เพื่อถล่มกรุงศรีฯ พลันปืนใหญ่ก็ระเบิดแตกทำให้อลองพญา บาดเจ็บสาหัส และกลับไปตายที่เมืองพม่า แต่กระนั้นกรุงศรีฯ ก็ไม่อาจต้านทานความเเข็งเเกร่งของพม่าได้ จำต้องเสียกรุงในเวลาต่อมา​

กลับ มากรุงรัตนโกสินทร์ วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ.2554 กันดีกว่าครับ หลังจากเราเข้าไปกราบ ""พระพุทธนิมิตรวิชิตมารโมลีศรีสรรเพชญ์บรมไตรโลกนาถ" " ซึ่งเป็นพระพุทธรูปทรงเครื่องจักรพรรดิ์ที่งดงามมากครับ อีกทั้งด้านหน้าอุโบสถ มีหน้าบรรณรูปทรงนารายณ์ทรงครุฑ หรือนารายณ์อวตาร ซึ่งเป็นตัวแทนของพระมหากษัตริย์ ซึ่งเป็นศิลปะที่สวยงามมากเเละเป็นต้นแบบที่ใช้ให้กับวัดต่างๆ ในการสร้างวัตถุมงคล​

​

หลัง จากนั้นเราก็ออกเดินทางไปข้างอุโบสถเพื่อนมัสการพระพุทธรูปศิลาศิลปะ ทวาราวดีในวิหารน้อย ซึ่งอยู่ในท่านั่งห้อยพระบาท อายุเก่าแก่กว่าพันปี เราเลยเรียกว่า "หลวงพ่อคันธารราฐ" ทำให้เราเห็นความอลังการของการเเกะสลักหินก้อนใหญ่ๆ เป็นพระพุทธรูปที่สวยงามอลังการ ทำให้พาลคิดถึงในอดีตว่าพระพุทธรูปองค์นี้มาอยู่เมืองไทยได้อย่างไร ​

​

​

หลัง จากออกจากวิหารมาเราก็พบกับพระปางนาคปรกประดิษฐานไว้บริเวณทางเข้าจำนวนสอง องค์ ซึ่งศิลปะดูเก่าเเละโบราณมาก ออกจากวิหารแล้วเราก็เดินไปกราบพระปางลีลาในวิหารระหว่างเราก็พบกับเจดีย์ เก่าซึ่งดูเก่าขลังและสวยงามไปอักแบบหนึ่งครับ​

​

ก่อน กลับไปขึ้นรถเราได้แวะไปชมเจดีย์รายซึ่งมีต้นโพธิ์งอกบนเจดีย์เห็นความแปลก ของธรรมชาตว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ที่แปลกกว่านั้น ลองสังเกตุในรูปให้ดีนะครับ ต้นโพธิ์ได้โอบอุ้มเศียรพระพุทธรูปไว้ ยิ่งเพิ่มความขลังและชวนให้ถ่ายรูปเก็บไปว้เป็นที่ระลึกเป็นอย่างมาก มาแค่สองวัดตอนนี้เราทุกคนก็รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจกันมากเเล้ว หลังจากนั้นเราก็เริ่มเดินทางต่อไปยัง...วัดหน้าต่างนอก ต่อไป.......​

 

วัดหน้าต่างนอกและวัดหน้าต่างใน​

​

หลังออกจากวัดหน้าพระเมรุผ่านทางถนนเสนา-ผักไห่ เข้าไปวัดหน้าต่างนอก (อยากบอกว่าผมพาหลงไปด้วย อิอิ) ไปถึงวัดเวลา 11.00 น. พอดีกับพระฉันท์เพล เราเลยไปกราบพระที่วิหารหลวงพ่อจง เราได้เรียนรูและได้เห็นข้อมูลเกี่ยวกับหลวงพ่อจงมากมาย ซึ่งสังเกตุได้จากเจ้าตั้นตั้งใจอ่านขนาดไหน อิอิ ในวิหารนี้มีกระดูกนิ้วชี้ (ดัชนีธาตุ) ของหลวงพ่อจงที่มีลูกศิษย์ที่เคารพหักไว้ตอนวันปลงสังขารหลวงพ่อ โดยท่านคนนี้ได้นำไปเลี่ยมใส่กรอบห้อยคอ หลังจากท่านสิ้นไปแล้วลูกหลานก็นำมาถวายให้กับวัดหน้าต่างนอก

​

การ มาวัดหน้าต่างนอกวัตถุประสงค์หนึ่งคือการมากราบหลวงพ่อเเม้นที่ทุกคนนับถือ เป็นอย่างสูงและมากราบหลวงพี่พี ซึ่งเป็นที่เคารพในกระทู้เหรียญบิน โดยวันนั้นเราได้เข้าไปกราบนมัสการท่านที่ศาลาการเปรียญซึ่งท่านกำลังฉันท์ เพลอยู่เราก็เข้าไปกราบท่าน อย่างแรกที่พบคือความเมตตาของหลวงพ่อแม้น เเม้ท่านกำลังฉันท์เพลอยู่ ท่านก็ยังเรียกเราเข้าไปหาแล้วบอกว่าเดี๋ยวไปรอที่กุฏิด้านบนนะ เดี๋ยวจะขึ้นไป (เมตตาต่อศิษย์จริงๆ ครับ)​

หลัง จากกราบหลวงพ่อแม้นเเล้วเราก็ได้ความสายตาหาหลวงพี่พี แต่เหมือนที่บอกครับเราเคยเจอเฉพาะข้อความของท่านไม่เคยเจอตัวจริง ทุกคนเลยงงแตก แต่เเล้วด้วยความคาดเดา จึงทำให้เห็นพระสงฆ์รูปหนึ่งกำลังเปิดแป๊ปซี่ฉันท์​

ผมก็เลยถามเจ้าตั้นว่า "หลวงพี่พีป่าว"​

เจ้าตั้นตอบว่า "พี่ผมเพิ่งเคยเจอหลวงพี่พีครั้งเดียวที่วัดท้องไทร ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน"​

และ ทุกคนก็ลงมติกันว่าใช่แน่นอน (ขอประทานอภัยไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ชมครับ ลืม) แล้วทุกคนก็กราบลา เพื่อไม่เป้นการเสียมารยาทรบกวนพระสงฆ์ในการฉันท์เพล​

หลัง จากออกจากวัดหน้าต่างนอกเจ้าตั้นบอกว่าเดี๋ยวขอเเวะไปวัดหน้าต่างในหน่อยนะ ครับ เราก็เเวะเข้าไปโดยวัตถุประสงค์หลักคือกราบสรีระสังขารหลวงปู่นิลที่แห้ง สนิท อยู่ในโลงแก้ว และอัฏฐิของหลวงปู่จงที่อยู่ที่วัดนี้ ​

หลัง จากหราบพระกันแล้วเราก็มาที่ประจำของเราคือตู้วัตถุมงคล สิ่งแรกที่ถามถึงคือ ตะกรุดบรรจุอัฏฐิหลวงพ่อจง ซึ่งดอกเล็กดอกละ 100 บาท ดอกใหญ่ 399 บาท ของดีที่ถูกเก็บเงียบ เราก็เก็บกันมาคนละดอกสองดอกตามกำลัง พอใกล้จะกลับพอดีว่าหลวงพ่อเจ้าอาวาสกลับมาพอดี (ผมจำชือ่ไม่ได้แล้วครับ อิอิ) เราเลยให้ท่านพรมน้ำมนต์ก่อนและได้รับสายมือและเสกสำทับในวัตถุมงคลที่เรา บูชามา​

เสร็จแล้วเราก็ลากลับ เดินทางสู่เมืองวิเศษฯ ต่อไป........​

 

แวะวัดนางใน
​

หลัง จากออกจากวัดหน้าต่างนอกเราก็มาตามถนนสายเสนา-ผักไห่ ผ่านผักไห่ก่อนเเล้วเข้าวิเศษฯ ตลอดระยะทางบรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้องจากที่เคยคุยกันเสียงดังก็เงียบกันหมด สงสัยจะเหนื่อยมากจากการคิดคำนวณเงินค่าเช่าวัตถุมงคลเพื่อให้ได้พอดีกับทริ ปนี้ อิอิ เราแวะไปจอดรถที่วัดนางในธัมมิการาม ซึ่งวัดนี้อยู่ใกล้กับตลาดวิเศษฯ ซึ่งปัจจุบันมีการปีบปรุงเป็นตลาดโบราณคล้ายๆ กับตลาดสามชุก เพิ่อจะให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวแหล่งใหม่ของจังหวัดอ่างทอง

หลังจากจอดรถเข้าซองเรียบร้อยทีมงานก็เดินทางตามผมซึ่งเป็นเจ้าถิ่น (มีคนบอกว่าผมน่าจะเป็นคนอ่างทองมากกว่าคนตรังนะเนี้ย รู้ไปหมด อิอิ) ผมก็พาเพื่อนพ้องน้องพี่ไปทานข้าวในเรือนเเพริมแม่น้ำน้อย (เคยลงรูปให้ชมแล้วนะครั้งก่อน ครั้งนี้เลยไม่ถ่ายรูปมา เพราะหิวข้าว อิอิ) พี่เปี๊ยกก็เดินตามมาทั้งที่พี่เขากินข้าวอบเผือกซึ่งเป็นมังสวิรัต เดินหิวมาสองกล่อง แล้วมานั่งแหมกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมทั้งสั่งข้าวเหนียวมะม่วงมาสามชุดให้เราได้ทานกันจุใจ

แต่เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นเนื่องจากช่วงนี้คนมาเที่ยวตลาดน้อย เเม่ค้าก็เลยมาขายน้อยทั้งที่เป็นวันอาทิตย์ แท้ๆ เราสั่งข้าวไปกว่าจะได้กินนานอยู่เหมือนกัน ทุกคนนั่งหิวกันตาลายเพราะตอนนั้นก็เกือบบ่ายโมงเเหละ เด็กน้อยตัวอ้วนก็หิว เราก็ทำโน้นนี่นั้นไปเรื่อย หาโน้นนี่กินประทังไปก่อน

แต่หลังจากข้าวมาแล้วเท่านั้นแหละครับความสุขก็หลั่งไหล หัวเราะเฮฮา แถมชมบรรยากาศริมน้ำเเสนสบาย (พี่เปี๊ยกยังแอบติดใจบรรยากาศริมน้ำเลยครับ) ลมเย็นๆ น่านอนมาก กินข้าวเสร็จพึ่งพุงสักพัก เราก็เดินทางมาขึ้นรถก่อนกลับเราแวะไปกราบรูปหล่อหลวงพ่อนุ่มที่หอสวดมนต์
​

​

บริเวณหอสวดมนต์มีรอยพระพุทธบาทจำลองให้ประชาชนได้สักการะกัน​

​

ได้ ไปกราบหลวงพ่อนุ่ม และได้เห็นของแก้บนที่ไม่เคยเห็นมาก่อน "เป๊ปซี่" วางอยู่ไม่ต่ำกว่า 10 ลังเยอะมากครับ สงสัยคนที่มาบนคงโชคดีและกลับมาเซ่นด้วยสิ่งที่หลวงพ่อนุ่มชอบ เราก็เลยลงมติกันอีกครั้งว่าหลวงพ่อนุ่มคงชอบฉันท์เป๊ปซี่เป็นแน่แท้
​

และที่สำคัญเราได้เห็นรูปเก่าๆ ใบนี้ด้วยละครับ​

ออกจากวัดนางในเราก็มุ่งหน้าไปต่อยังวัดมะนาวหวาน ที่แห่งนี้มีเรื่องราวชวนหัวมากมาย

ก่อนผมไปกราบหลวงพ่อเสียนพี่ๆ ท่านอื่นเข้าไปกราบแล้วขาดผมซึ่งกำลังคุยอยู่กับพี่หนุ่มอยู่ ซึ่งคุยกันนานหลวงพ่อเลยแอบเเซวเสียงดังมาว่า "เห้ย เอ็งอะจะคุยอะไรกันหนักหนากับสาวๆ อะ" เรียกเสียงหัวเราะยกเเรกก่อนเลย อิอิ

เข้าเรื่องครับเรื่องเเรกเราเจอหลวงพ่อและอังสะหลวงพ่อวางอยู่ เราก็ถามหลวงพ่อว่า "ทำไมไม่สวมอังสะ เดี๋ยวป่วยหรอกครับหลวงพ่อ"

ท่านตอบว่า " ข้ากำลังจะเอาไปซัก แต่พอดีเผลอหลบไปหน่อย" (วันนั้นหลวงพ่อไปบวชพระมาครับบวชวัดคู เเต่ไปฉลองพระใหม่วัดศาลาดิน)

ผมก็บอกว่า "เดี๋ยวผมเอาไปซักให้นะ"

ท่านบอก "เอ็งไปแช่ไว้เฉยๆ ก็พอไม่ต้องซัก"

ผมก็ทำตามโดยเอาถังใส่น้ำเเช่อังสะแล้วใส่ผงซักฟอก ขยำๆ อยู่กำลังจะซัก หลวงพ่อตะโกนบอกมาว่า "เห้ย เอ็งไม่ต้องซักให้ข้าแช่ไว้นั้นแหละ"

เราก็ฝืนซักและบอกไปว่า "มือเลอะเเล้วซักเลยดีกว่าครับ"

หลวงพ่อบอก"เอ็งไม่แต่เเช่ไว้ก่อน ให้คราบสกปรกมันออก เอ็งเเช่แล้วออกมา"

ได้ฟังตามนั้นเราก็ต้องถอยออกมาไม่นจะโดนดุมากกว่านี้

ออกมาผมก็ถามหลวงพ่อว่าวันนี้มีนิมนต์ไปไหนมาบ้างครับ

ท่านก็บอกว่า "ไปบวชพระมา พระใหม่ไปอยู่วัดที่ม่วงเตี้ย (ศาลาดิน)"

ผมก็ถามต่อไปว่า "แล้วแถวโน้นไม่มีอุปัชฌาย์เหรอครับ"

ท่านบอก "มีก็พี่ทรงไง"

ผมก็บอกว่า" แหมท่านเสียไปตั้งนานแหละ"

ท่านก็หัวเราเเหะๆๆๆ เรียกเสียงหัวเราะให้เราได้
​

​

เรื่องต่อมา เรื่องฉันท์ซุปไก่

เราก็บอกพี่ๆ ที่มากันด้วยกันเรื่องถวายซุปไก่ เนื่องจากหลวงพ่ออายุมากเเล้วการฉันท์อาหารประเเภทไก่มากๆ มักจะไม่ดีต่อพระผู้สูงวัย จึงไม่อยากให้นำมาถวายกัน

พอพูดอบบนี้ท่านก็เล่าเรื่อง อาการปวดตามของท่าน ซึ่งหมอบอกว่าไม่ใช่โรคเกาต์ เเต่เราก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร

ท่านบอกว่า ประมาณสักตีสาม ตีสี่ทุกคืนท่านต้องลุกมานั่งเพราะท่านปวดมือ บางวันก็มือล็อคต้องมานั่งบีบๆ นวดๆ ถึงจะหาย

เราก็ถามว่าเป็นเก๊าต์หรือเปล่าครับ

ท่านก็บอกว่าหมอบอกไม่ใช่ ถ้าเป็นเก๊าต์ตามข้อจะบวมมาก

ถึงตรงนี้เราก็บอกท่านว่าอย่าฉันท์ไก่เยอะๆ นะครับ เดี่ยวเป็นขึ้นมาอีก

ท่านก็บอกว่าไม่กินได้อย่างไรไปบางงานกับข้าวมีแต่ไก่ทุกอย่าง ไม่ฉันท์ก็ไม่ได้

และผมก็จะจำกันไว้ว่าเมื่อไหร่เราจัดงานไม่ควรทำกับข้าวด้วยไก่และไม่ถวายซุปไก่ เเน่นอนครับ

หลังจากคุยกันสักพักหลวงปู่ก็ได้รับนิมนต์ไปเจิมรถ
​

​

กลับมาผมก็ถามท่านว่า "ร้อนไหมหลวงพ่อนิ้วพองหรือเปล่า"

ท่านก็ตอบว่า "นิ้วไม่พองเพราะเขาก่อนไว้ในร่มก่อนเอามาให้เราเจิม แต่ถ้ามันจอดไว้ร้อนๆ นิ้วข้าพองแน่เลย "

เรื่องเสียงฮาได้อีกนิด

ข้อสังเกตุการเจิมรถ

ถ้าใครมีรถไปให้หลวงพ่อเสียนเจิม จะต้องหันหัวรถไปทาง "ทิศตะวันออก"

แต่ถ้าเป็นหลวงปู่สมท่านจะให้หันไปทาง "ทิศเหนือ" นะครับ จำไว้

คุยกับท่านพอหอมปากหอมคอตั้งแต่บ่ายสองยันบ่ายสาม เราก็ขอตัวลากลับท่านก็ถามว่าไปไหนเราก็บอกกันว่าไปวัดโพธิ์ทองต่อครับ

ท่านก็ถามว่าหลวงพ่อสมกลับมาหรือยังละ

ผมก็ตอบไปว่าคงกลับมาเเล้วละครับ

ท่านเลยโบกมือส่ง พร้อมรอยยิ้มประทับใจเรา พร้อมกับคำว่า "กราบลา ครับหลวงพ่อ" อิ่มเอมไปอีกวัด อิอิ​

 

จบภาคแรกครับ เผื่อท่านที่สนใจ
ขออนุญาตคัดลอกมาไว้ที่นี่โดยไม่มีการเพิ่มเติมหรือตัดทอน
เดี๋ยวภาคสองเห็นว่าจะมีเรืองเล่าของหลวงพ่อสม
ที่คุณชาวประมงได้พาหมู่คณะไปกราบทำบุญมาล่าสุดด้วย เป็นทริปเดียวกัน
ถ้าไม่สะดวกหา ก็เข้ามาอ่านกันที่นี่กันได้ครับ
เรื่องเล่าจากเจ้าของกระทู้ที่ชื่่อ ชาวประมง

 

ขอบคุณครับ อยากบอกพี่ว่ามีอีกอันหนึ่งที่พี่ยังไม่เอามาคือ วัดประดู่ทรงธรรมครับ เอามาไม่หมดนิ อิอิ

 

ต่อภาค 2 ครับ

วัดคู


​

ออก จากวัดมะนาวหวานระหว่างทางไปวัดโพธิ์ทอง จะต้องผ่านวัดคู พี่เปี๊ยกรถนำขบวนของเราก็จอดเเวะเพื่อกราบขอพรจากหลวงพ่อวัดคู วัดคูเป็นวัดที่ตั้งมาเมื่อครั้นกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ประวัติความเป็นก็ติดตามอ่านได้ในกระทู้วัดมะนาวหวานนะครับ เพราะมีพี่ๆ หลายท่านเขียนไว้บ่อยๆ

วัดคูมีพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คือหลวงพ่อวัดคู เป็นพระพุทธรุปที่ชาวบ้านแถวๆ วัดให้ความเคารพเป็นอย่างมาก ส่วนหนึ่งจากการให้โชคลาภโดยเฉพาะเรื่องหวย หลวงพ่อจะให้หวยแม่น แต่ผมก็ไม่รู้เขาอย่างไรกัน ส่วนเรื่องอื่นๆ ท่านก็ช่วยได้ตามแรงอธิษฐานของญาติโยม ดังนั้นหากคนใดไปบนกับท่านส่วนใหญ่ท่านก็จะรับหมด โดยการแก้บนของหลวงพ่อวัดคู หลวงพ่อเสียนบอกว่าท่านชอบดูละคอน ดูลิเก ใครบนสองอย่างนี้จะประสบผลโดยเร็ว เพราะหลวงพ่อชอบดู งานบุญประจำปีก็จะมีลิเกมาแสดง 2 วัน 2 คืนเลยทีเดียว บริเวณรอบวัดจะเห็นโรงลิเก และลานละคอน ที่หลวงพ่อเสียนเเละชาวบ้านได้สร้างไว้

กลับมาตัวโบสถ์บริเวณโดยรอบเราเห็นเปิดโล่งอยู่นี้ไม่มีฝาผนัง และที่สำคัญโบสถ์วัดคูล้อมรอบด้วยพัทธสีมา ตามแบบฉบับบวัดที่ถูกต้องในพระพุทธศาสนา วัดคูได้รับการดูแลอย่างดีจากพระวัดมะนาวหวานและอุปถัมภ์โดยเจ้าอาวาสวัด มะนาวหวานมาตั้งแต่ครั้งอดีต จึงคาดว่าวัดมะนาวหวานและวัดคูน่าจะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน
​

​

เมื่อ ทุกคนเข้ามากราบขอพรหลวงพ่อวัดคูกันตามประสงค์แล้ว เจ้าอ๊อฟศิษย์พี่เจ้าตั้น ก็รีบลุกไปเอาน้ำมนต์ของหลวงพ่อวัดคู มาลูบหน้าลูบตาลูบหัวเพื่อความสิริมงคล เมื่อมีคนแรกทำคนที่สองสาม ก็ทำตามกันที คงไม่ต้องสงสัยว่ามีใครบ้างก็กลุ่มเดียวกับเขานั้นแหละครับ

พอละสายตาจากกลุ่มเจ้าอ๊อฟก็มาเห็นเด็กน้อยตัวอ้วนๆ กำลังนอนแผ่พุงหนุนตักคุณแม่ วันที่เราไปนั้นตคอนเช้ามีบวชพระ พื้นวัดเลยสะอาดไม่ค่อยมีฝุ่น

พี่เอมแม่ผู้น่ารักของลูกชายรีบออกตัวทันทีว่า "นี่ถ้าไม่ไปไหนต่อจะขอนอนสักงีบ"

ตอนนั้นที่เราอยู่ที่วัดคูเวลาประมาณบ่ายสามโมง แดดกำลังร่ม ลมกำลังไหว ตามบรรยากาศวัดกลางทุ่ง ผมยังแอบเปรยกับพี่เอมเลยว่า "ถ้ามีเสื่อสักผืนน่าจะดีกว่านี้นะพี่ มันน่านอนอะไรอย่างนี้"

หลังจากคุยกับพี่เอมเเล้วหันกลับไปมองคนอื่นๆ ตอนนนี้กำลังเรื่มจะเรื่อยเป็นงูกันแล้ว อิอิ เนื่องด้วยต้องตื่นเช้ามาขึ้นรถ พี่เอมก็ออกจากบ้านมาตั้งแต่ตี 5 พวกผมก็ตื่นเเต่เช้า พี่ต้นก็มาจากเชียงใหม่ ก็ต้องบอกว่าทุกคนง่วงกันเต็มเหนี่ยว ถ้าหากผมชวนอยู่ที่นี้อีกสักพักก็คงไม่ไหว เพราะเดี๋ยวลูกทัวร์จะหลับกันหมด ผมเลยรีบเเจ้งบอกให้ทุกคนกราบลาหลวงพ่อวัดคูแล้วเดินทางต่อไปวัดโพธิ์ ทอง.........​

 

วัดโพธิ์ทอง​

เส้น ทางจากวัดคูมาวัดโพธิ์ทองระยะทางประมาณ 3 กิโลเมตร ผ่านทุ่งนาอันกว้างใหญ่ทมี่ตอนนี้กำลังออกรวง จนเด็กน้อยตัวอ้วนถามแม่ขึ้นมาว่า "แม่ครับทำไมข้าวมีเยอะจังเลย" เห็นข้าวแบบเต็มทุ่งใครเห็นก็มีความสุขทุกคนที่อยู่ในรถเห็นแล้วก็มีความสุข ข้าวออกรวงแดดอ่อน บรรยากาศริมนาตามประสาลูกทุ่ง มีความสุขนักหากได้ลงไปเดิน ยังไม่ทันได้ชมได้นาน ก็วนเข้ามาหมู่บ้านทางพระ เป็นชุมชนที่อยู่ใกล้วัดโพธิ์ทอง​

วัดโพธิ์ทองมี 2 วัด มีวัดโพธิ์อทองนอกและวัดโพธิ์ทอง ​

- วัดโพธิ์ทองนอกจะมีปางนาคปรกขนาดใหญ่ประดิษฐานให้คนผ่านไปมาสักการะ และวัดนี้อยู่กลางทุ่งนาเลยทีเดียว​

- วัดโพธิ์ทองใน มีเจดีย์คำหยาดเป็นโบราณสถานที่อยู่ที่วัด มีหลวงพ่อดอกไม้ และมีหลวงปู่สมอยู่ที่นี้ วัดนี้อยู่กลางหมู่บ้าน มีโรงเรียนวัดอยู่บริเวณพื้นที่วัด​

​

ไปถึงวัดเราก็ได้เห็นสิ่งแปลกตาที่เกิดขึ้นบริเวณกุฏิหลวงพ่อคือมีเต็นท์สี ขาวและป้ายผ้าแสดงสิ่งที่จะเกิดขึ้นที่วัดโพธิ์ทองในวันที่ 15 เมษายน 2554 เขาบอกว่าจะมีการสรงน้ำหลวงพ่อ ถ้าไม่ติดหรือคิดอะไรมากก็จะไปกราบสรงน้ำท่านวันสงกรานต์

เราเห็นประตูกุฏิเปิดอยู่จึงสบายใจได้ว่าท่านอยู่ เพราะก่อนที่เราจะมาเราก็ไม่ทราบว่าท่านกลับมาจากกิจนิมนต์แล้วหรือยัง เราก็เลยวัดดวงกันไป

เห็นท่านอยู่เราก็ดีใจ รีบตรงไปกราบท่านที่กำลังนอนอ่านหนังสือพิมพ์บนไม้หน้ากูฏิ ผมไปถึงก็รายงานท่านทันทีว่ากลุ่มที่มาเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อเป็นกลุ่มใน เว็ปครับหลวงพ่อ

ท่านก็ยิ้มรับและทุกท่านก็เข้ามากราบหลวงพ่อทีละคน โดยเฉพาะเด็กอ้วนคนนี้ ท่านบอกให้กราบท่านใกล้ๆ เนื่องจากเด็กน้อยคนนี้ไม่กล้าและยังเกรงๆ หลวงพ่ออยู่เลยเขยิบเข้ามาทีละนิดๆ จนเข้ามาถึงตักท่าน แล้วหลวงปู่ก็เริ่มสอนเจ้าเด็กอ้วนให้ขยันและตั้งใจเรียน

​

หลัง จากผมถ่ายรูปนี้เสร็จผมก็เข้าไปหาน้ำมาเลี้ยงเพื่อนร่วมทริป เพราะหลวงปู่บอกให้หาอะไรมาเลี้ยงเขา เราในฐานะเจ้าของบ้านก็เลยไปจัดหามาให้ ในช่วงเวลานั้นท่านก็บ่นเรื่องอะไรยืดยาวก็ไม่ทราบ ต้องถามพี่ๆ ที่ฟังอยู่ ตอนผมเข้าไปปในกุฏิหลวงพ่อ ผมถึงกับตะลึงว่าทำไมมีของอะไรมากมายอยู่กุฏิท่านจนที่นอนแทบจะได้มี แล้วอย่างนี้ของก็อยู่รกเต็มกุฏิไปหมดไม่มีที่ว่างเลย โดยเฉพาะที่นอนผมที่ตอนนี้โดนลุกล้ำเป็นที่วางของไปเเล้ว ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะไปช่วยจัดสักหน่อยแต่เห็นแบบนี้ปล่อยไว้ก่อนดีกว่าเพราะ ไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ไหนเยอะมาก เลยออกมานั้งดูหลวงปู่เราเรื่องดีกว่า อิอิ​

​

หลังออกมานั่งใกล้กุฏิ ก็มีญาติโยมมาหาหลวงปู่ให้ช่วยรักษาโรคให้ รวมทั้งพี่ต้น ที่มีอาการประสาทอักเสบร่างกายซีกซ้ายชานิดๆ ​

ผมก็เลยบอกว่า "พี่ต้นลองเข้าไปปรึกษาหลวงปู่ดูครับ ท่านอาจจะช่วยได้"​

เมื่อพี่ต้นได้ฟังดังนั้นก็เลยรีบเข้าไปหาเล่าอาการให้หลวงพ่อฟัง ​

ก่อน รักษาหลวงพ่อก็บอกว่าร่างกายเรามีส่วนไหนบ้างและส่วนดังกล่าวเป็นอย่างไร ท่านก็ถามอาการและวินิจฉัย หลังจากนั้นท่านก็รักษาโดยการเป่า เป่าไปยังจุดที่ต้องการรักษา หลังจากพี่ต้นแล้วก็มีญาติโยมอีกท่านที่เคยมากราบหลวงพ่อเมื่อ 20 ปีที่เเล้วที่วัดมาให้ท่านช่วยรักษาท่านก็รักษาให้​

อีก ทั้งยังมีอีกคนที่เราไม่คาดว่าจะเจ็บป่วย เพราะดูเเข็งแรงและร่าเริง คนๆ นั้นคือพี่เอม moo noi พี่เอมเล่าให้หลวงพ่อฟังว่าเป็นไทรอยด์ ปวดที่คอทางด้านขวา หลวงพ่อก็สอบถามอาการและก็จะรักษาให้โดยท่านให้จดชื่อและอาการของพี่เอมลงใน สมุดจดของท่านอย่างละเอียด แล้วท่านบอกจะรักษาให้ (ทั้งพี่ต้นและพี่เอม หลังจากรักษามาเวลาผ่านมาหลายวันแล้วเป็นอย่างไรบ้างครับ ดีขึ้นหรือยัง)​

หลังรักษาผู้ป่วยแล้วผมก็นั่งคุยกับหลวงพ่อีกแปบนึง บอกเรื่องว่าผมใช่สมเด็จเจ็ดชั้นเป็นอย่างไรดีขนาดไหน ​

ท่าน ก็บอกว่า "นี่แหละคนใช้เป็น สมเด็จท่านเหมือนปืน พวกใช้ไม่เป็นเหมือนมีปืนเเต่ยิงไม่เป็นไปยิงโดน เวลาจะขออะไรให้ตั้งใจตรงดิ่งไปเลย ต้องตั้งนะโม อาราธนาให้ครบ แล้วตั้งใจได้แน่"​

ผมก็บอกว่า "ตั้งนะโม อะระหัง อารธนานี่เหรอครับหลวงพ่อ"​

ท่านบอก "ใช่" ​

ได้ยินเเค่นี้ผมก็พอแล้ว อิอิ​

​

​

หลังจากพี่ต้นได้รับความเมตตาจากหลวงปู่เเล้วคงเกิดความเลื่อมใสเป็นอย่างมากเลยบอกว่า "ป๊อป พี่อยากบูชาสมเด็จเจ็ดชั้น"​

ผมก็ถามว่า "เอาจริงเหรอ" พี่ต้นก็หยิบเงินออกมาเลย ​

ผมเห็นตามนั้นก็ไปกราบเรียนหลวงพ่อว่าหลวงปู่ครับมีพี่จะบูชาสมเด็จเจ็ดชั้น หลวงปู่ไปเลือกให้หน่อยสิครับ"​

พอ หลวงพ่อเข้าไปในกุฏิเลือกสมเด็จเจ็ดชั้นให้พี่ต้นพร้อมทั้งเมตตาจารหลังให้ พี่เอมหมูน้อยเลยขอบูชาสมเด็จคะแนนจากหลวงพ่อ 1 องค์แต่พอท่านจารเสร็จ ผมก็ถามว่า "พี่เอมมีลูกสองคนเช่าไปองค์เดียวเองเหรอ เดี๋ยวจะมีคนน้อยใจนะ" (เหมือนเซลล์เเมนเนอะ อิอิ)​

พี่เอมก็เลย ตัดสินใจทำบุญกับหลวงพ่ออีกองค์ ผมอยากบอกว่าสมเด็จคะแนนท่านไม่หยิบออกมาพร่ำเพรื่อนะครับ ขนาดผมวางของผมไว้เฉยๆ ท่านยังหยิบเก็บใส่กระป๋องของท่านเลย พี่ได้ไปสององค์ก็เก็บไว้ดีๆ นะครับ ของดีเชียวละ​

สำหรับ เด็กๆ คนอื่นๆ ที่มีสมเด็จคะแนนของหลวงพ่อก็เเวะเวียนไปให้ท่านจารให้ตามวิสัย ครบกันทุกคน ส่วนใครที่อยากได้วัตถุมงคลของที่วัด แต่งบน้อยก็จัดของที่อยู่ที่กุฏิไปคนละนิดหน่อยตามกำลัง อีกทั้งช่วงเวลานั้นพี่หนุ่มและเจ้าตัวเล็กก็มาถึง ทำให้มีพระได้ส่องันอีกมากมายเลยทีเดียว กิจกรรมเยอะจริงๆ ส่องกันตาเเฉะเลย​

​

​

ก่อน เจ้าตั้นไปขอพรหลวงปู่เรื่องเรียนหนังสือ แล้วท่านก็กล่าวคำภาบาลี ประโยคหนึ่งซึ่งทำให้น้องนอกเว็ปที่ไปด้วยสนใจ เพราะมันยังไม่จบ เลยรีบหากระดาษปากกาไปกราบหลวงปู่ บอกว่า "ผมขอคาถาเรียนเก่ง ท่องจำหน่อยครับหลวงพ่อ"​

ท่านตอบกลับมาคำเดียว "ขยัน"​

แล้วเด็กตั้นก็บอกท่านไปว่า "ถ้าขยันแล้วยังไม่จำละครับ "​

ท่านก็ตอบว่า "แปลว่ายังขยันไม่พอต้องขัยนอีก"​

และเราได้ยินเสียงหัวเรากันอีกหนึ่งยก​

หลัง จากนนั้นก็กราบลาหลวงพ่อกลับกรุงเทพกันเวลาประมาณห้าโมงเย็น เวลาที่นี้ช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ได้พูดคุยกันน้อยนิดเวลากหมดเเล้ว​

ก่อน กลับหลังจากขึ้นรถตู้ไปเล้วพี่หนุ่มก็เอาสมเด็จ...... มาแจกเราคนละองค์แถมบอกอีกว่าคนมีเมียแล้วใช้ระวังๆ หน่อยของเเรง แต่ถ้าใช้ดีๆ พวกค้าขายเนี้ยสบายเลยละ เมตตามากมายตามอธิษฐานเลย​

เสร็จแล้วรถเราก็ออกเดินทางจากวัดโพธิทองประมาณทุ่มครึ่งโดยสวัสดิภาพ และหวังว่าคราวหน้าเราคงได้เจอกันอีกนะครับ​

 

ขอบพระคุณพี่บิ๊กเป็นอย่างสูงนะครับสำหรับการรวบรวมข้อมูลมาครับ

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าของทริปนี้ครับ รู้สึกอย่างกับได้ไปเองอย่างนั้นเลยครับ