พบปะ พูดคุย ประสาเพื่อนพ้องน้องพี่ แบบกันเอง

อ้าว... ทหารเสือ พระเจ้า ตากมาแล้วสินะ น้องภณ

 

แหะๆๆ ว่าไงครับพี่ชายทหารเสือพระองค์ดำ

 

ยิ้มครั้งสุดท้าย.....

วันนี้ไม่มีพระโชว์นะคะ เล่าเรื่องสมัยเรียนมัธยม....ทนทนฟังนะคะ เผื่อท่านใดเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว

สมัยที่เรียนอยู่ ม.4 ตอนนั้นเรียนอยู่โรงเรียนประจำอำเภอ
(รร.ดังในหาดใหญ่สอบเข้าได้ค่ะ) แม้จะได้ทุนของสายอาชีวะแต่ก็ไม่เอาเพราะอยากจะเรียนสายสามัญ พอสอบเข้าได้ก็ไม่อยู่กับแม่ค่ะ ไปอยู่กับพี่สาวเพราะถ้าอยู่กับแม่ไปเที่ยวที่ไหนไม่ได้ไม่อิสระ....เพราะแม่จะค่อนข้างห่วงเพราะเป็นลูกสาวคนสุดท้อง...ก็เลยขอไปอยู่กับพี่สาวที่สงขลา....พี่สาวอุปการะส่งให้เรียนตั้งแต่ม.4-ม.6
*พอไปเรียนสงขลา......ก็ต้องตื่นเช้า....นั่งรถตุ๊กๆจากบ้านพักและมาต่อรถเมล์จากสงขลามาหาดใหญ่ สมัยนั้นก็ใช้เวลาประมาณเกือบชม. ระยะทาง 26 กม. มาถึงหาดใหญ่ นั่งไปกลับทุกวัน พอกลับจากโรงเรียนมาถึงบ้านพัก ก็ไปรับพี่สาวที่ทำงานวันไหนหากเลิกเรียนเร็ว.....
มีอยู่วันหนึ่งเกิดมีหนุ่มเทคนิคปวส. ขึ้นรถเมล์มาแล้วไม่มาที่ที่นั่งประจำ ไม่รู้เขาถูกใจอะไร จริงๆแล้ว น่าตาก็ขี้เหร่ไม่ได้มีความสวย * แต่เขาว่าพวกเด็กเรียนสายอาชีพ เทคนิค มักทำตัวเป็นหนุ่มกว่าพวกเรียนมธัยม ก็.....เข้ามาจีบ ซึ่งตอนนั้นเราอยากเรียนหนังสือ คือตั้งใจเรียนไหนๆแม่ก็ให้มาอยู่กับพี่สาวแล้ว....ก็เป็นเด็กดีไม่เคยออกนอกหลู่นอกทาง พอมาเจอคนพฤติกรรมแบบนี้ค่อนข้างเอ็นตี่ .......
พี่คนนั้นชื่อพงศ์ เขาแนะนำตัว........ก็เลยบอกเหรอ คือไม่สนใจถามคำตอบคำ....ไอ้พี่พงศ์ก็พูดได้ตลอดทาง ....จนต้องหันไปถามพี่ตั้งแต่สงขลามาพูดไม่ได้หยุดเลยไม่เหนื่อยหรือ รำคาญ.....แค่นั้นพี่พงศ์หัวเราะห์เพราะคงไม่เคยเจอแบบนี้ พอถึงหน้าเทคนิคเขาก็ลง
และดันพูดอีก แล้วเจอกันอีกนะจ๊ะน้อง.....เลยตอบสวนไปว่าไปเป็นน้องพี่เมื่อไหร่ .ขอโทษมีพี่ชายแล้วเลยมองหน้าทำตาเขียวใส....
พอตอนเย็นกลับบ้านก็นั่งรถเมล์ประจำทาง และมักจะนั่งที่ประจำคือหลังคนขับ และก็ที่ว่างกำลังนั่งเพลินๆ ก็สังเกตเห็นเท้าข้ามมาก็คือมีคนเข้ามานั่งก็เลยขยับให้ที่ก็แคบอยู่แล้วนึกในใจ....ทำไมมาเบียดและเป็นผู้ชาย.... พอหันหน้าไปเท่านั้นได้ยินเสียงจ๊ะเอ๋.... แทบจะเป็นลม......เจอพี่พงศ์อีกแล้ว....(คิดในใจกลับสงขลามีคันเดียวหรือ..ทำไมต้องมาเจอด้วย).......เซ้งห่านจริงๆ..... ....เมื่อก่อนไม่มีเซ็งเป็ดนะคะ...คริคริ

 

เป็นอย่างนี้ทุกวันที่ไปเรียน เขาเริ่มจะมาดักรอขึ้นรถพร้อมทุกที่ มีอยู่ครั้งหนึ่งเห็นเขานั่งรออยู่ที่ศาลารอรถประจำทาง ก็จะไปลงป้ายหน้าคือไม่อยากจะขึ้นรถคันเดียวกัน.....
เขาก็ยังนั่งรถตามไปทันขึ้นรถอีก......
จนนำเรื่องไปเล่าใ้ห้พี่สาวฟัง ......พอสักสองวันพี่สาวก็มาเล่าว่าเด็กผู้ชายที่ชอบตามมาขึ้นรถเป็นลูกของเพื่อนที่ทำงานพี่สาว.....พี่สาวก็ไปบอกพ่อเขา...พ่อเขาก็บอกว่าลูกชายชอบมาก....(แต่ตอนหลังสงสัยพ่อเขาสั่งเพราะพี่สาวไปบอกว่าเรารำคาญก็เลยไม่เคยเจอพี่พงศ์อีกเลย)
*มาเจอครั้งสุดท้าย เป็นวันหยุด กำลังนั่งกินไอศรีมกับเพื่อนแล้วมองไปทางขวา โรงหนังตอนนั้นร้านไอครีมติดกับโรงภาพยนต์ชื่อเพสสิเดนท์ เห็นเขายื่นเท้าคางและมองมา
ดูเขายิ้มสดใสมาก ก็เลยฝืนยิ้มให้.....เสร็จแล้วเขาก็โบกมือ....ก็หันมาคุยกับเพื่อนว่าวันนี้มาแปลกวะ โบกมือด้วยก็เลยโบกมือกลับ.......พอหันไปอีกครั้งก็ไม่เห็นเขาแล้ว.......

พอกลับถึงบ้าน.....พี่สาวก็บอกว่า จำสมพงศ์ได้มั้ยลูกเพื่อนที่ทำงานที่ชอบไปขึ้นรถแล้วมานั่งกับแก.....อ๋อเพิ่งเจอเอง...เนี่ยมาแปลกนะ มายื่นท้าวคางยิ้ม ก็เลยไหนๆไม่เจอนานก็ยังพูดกับเพื่อนนวลเลยว่าวันนี้มาแปลก แล้วพี่เขายังโบกมืออีกนะ....ก็เลยไหนๆไม่เคยเจอนานแล้วก็เลยโบกมือส่งกลับไป

* พี่สาวบอกว่า สมพงศ์ตายแล้ว นั่งรถกะบะ แล้วเขาตกรถ ตัวกระเด็นไปชนกับหลักกิโลคอหักตาย....เนี่ย 3 วันแล้ว....แกจะไปมั้ย......เท่านั้นแหละตาค้างเลยค่ะ....
ไม่กล้านอนที่สงขลาเลยค่ะ กลับไปนอนกลับแม่ที่หาดใหญ่
คริคริ.........แต่ก็บอกเขาค่ะว่าหากเคยล่วงเกินอะไรที่ผ่านมาก็ขออโหสิกรรม แล้วต่อกัน

เล่าสู่กันฟังค่ะ.........

 

มาปูเสื่อ นอนรอคุณ นวลเล่า ตอนต่อไปจ้า เอายาวๆจ้า แนว นี้ชอบ(k)เซ้งห่านจ้า 555

 

เรื่องจริงค่ะที่เกิดกับตัวเอง...วันนี้มีเรื่องเดี่ยวค่ะคุณรุ่ง คุณรุ่งเล่าบ้างค่ะ อยากฟัง
เมื่อนกัน....

 

อ้าว....แล้ว ที่อยู่ข้างหลัง คุณ นวล สูงกว่าคุณ นวลหน่อยแต่ท้วมกว่า ใครหว่า

 

สวัสดีครับทุกๆท่าน...คลุมดี (พิมพ์น้อยตัวด้วย)
ไม่ว่ากันนะครับ
...คิดถึงทุกท่านนะครับ..วันนี้งานยุ่ง
ไปส่องกระจก..ตกลงใจ....ตัวอะไรหว่า ตัวเป็นเกลียว หัวเป็นเหลี่ยม...555 นั่นมันน็อตนี่

 

ขอโชว์ หลวงปู่ ทวด อีกหนึ่ง วัดจ้า วัดถ้ำยะลา 2505
หลวงปู่ ทิม วัดช้างให้และหลวงพ่อนอง วัดทรายขาวปลุกเสกจ้า ถ้าจำไม่ผิด

 

คุณรุ่ง (สวัสดีครับ)
..พูดอย่างงั้น....แล้วคืนนี้ คุณนวล ..ไม่ร้อนแย่รึครับ
นอนคลุมโปง...คริคริ
อ้าว..คนนั้นเค้ายิ้มให้ด้วยครับ
..ใครเหรอครับคุณนวล

 

อ้าว....ไหนบอกว่า คุณนวล...เป็นเจ้ากรมหลวงปู่ทวด
แล้วงัย...วันวาน และ วันนี้... คุณรุ่ง โชว์แต่ หลวงปู่ทวด ล่ะครับ
..แล้วใครเป็นเจ้ากรมตัวจริง....คริคริ

ขอกราบนมัสการ หลวงปู่ทวด ครับ

 

คุณ นวล แกไม่กลัวหรอก ผี น่ะ
แต่แกกลัว.....555

 

กลัว..ไรอ่ะ
...กลัว ต๊อกแก รึครับ

 

ลงให้โชว์ครับ
จะลงโชว์ หน้า-หลัง พอ upload รูปขึ้นแต่ ด้านหลัง...งงงะ

 

555อย่าไปหลอก คุณ นวล แกดีกว่า
คืนนี้ฝันดีนะ คุณ นวล

 

สวัสดีค่ะ พี่ๆน้าๆ ทุกๆท่านค่ะ วันนี้ขออ่านก่อนนะคะ คิดถึงทุกๆท่านเช่นกันค่ะ

 

ผมเอง ก็คิดจะเก็บเป็นที่ ระลึกบ้าง เอาแบบมีส่วนผสมปรอทน่ะ
แต่ติด ตรง แพง เลย ยอมจ้า:'(

 

วัวธนู..ครับ
มิใช่...
เหรียญนี้เป็น เหรียญนักษัตริย์ ปีฉลู

 

ครับ..เป็นพระใหม่ที่ราคาแรง
...แต่ใจปรารถนา..ก็เลยตัดใจเก็บ
แต่ถ้ามากเกินก็ไม่ไหว...ไม่เอาครับ

 

O-genki desu ka คุณ ลิน
อุบล เจอฝนใหม จ๊ะ