ผีมีจริง...ตอนสร้างเมรุเผาศพเสร็จเพราะมีเว็บพลังจิตใช้งบเกือบล้าน(ป่าช้าโบราณ)

...อนุโมทนาสาธุครับ ท่านพระอาจารย์
...ได้อ่านธุดงควัตร ของหลวงปู่ชา
ถ้าไม่รู้จักทุกข์ ก็ไม่รู้จักเหตุเกิดของทุกข์ ไม่รู้จักเหตุของทุกข์ ก็ไม่รู้จักความดับทุกข์ ที่ไหนมันจะดับได้ มันไม่มีหรอก...
...ส่วนการบริจาคเสื้อหนาว วันเสาร์นี้พอดีเจอพรรคพวก จะไป ปชส.ขอของบริจาคครับ

***การไปมอบเงินให้เจ้าของที่ดินและบริจาคผ้าห่ม ช่วงวันที่ 14-15 ม.ค.ผมมีธุระกับครอบครัวที่บ้าน จะก่อนหรือหลังสะดวกทุกวัน ยกเว้น 27-30 ม.ค.55 ไปบริจาคของให้เด็กบนดอยสูง เล้อตอโกร อ.ท่าสองยาง จ.แม่ฮ่องสอน ครับ

 

ใครล่ะอยากจะมาทำอย่างนี้ นี่ถ้าไม่เชื่อมั่นในคำสอนของพระพุทธเจ้าจะไม่มาทำอย่างนี้
ดึกประมาณ ๔ ทุ่ม หันหลังให้กองไฟ มันบังเอิญอะไรก็ไม่รู้ มีเสียงอยู่ข้างหลังในกองไฟดังทึงทัง ๆ หรือโลงศพตกลงมา หมาจิ้งจอกมากัดกินซากศพหรือก็ไม่ใช่ ฟังเหมือนเสียงควายครืดคราด ๆ อยู่ช่างมันเถอะ เอาไปเอามาเดินมาเหมือนคนเดินเข้ามาหา เดินเข้ามาข้างหลัง เดินหนักเหมือนควาย แต่ไม่ใช่ เหยียบใบไม้หนัก ๆ ดังแครก ๆ อ้อมเข้ามาหา เอ้า! ยอมตายแล้วนี่ จะไปไหนได้ล่ะ แต่จะเข้ามาจริง ๆ ก็ไม่เข้ามา เดินโครม ๆ ออกไปข้างหน้าโน้น ไปหาพ่อปะขาวแก้วโน่นจนเงียบเสียงเพราะอยู่ไกลกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร เพราะความกลัวทำให้คิดไปหลายอย่าง
นานประมาณครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ เดินกลับมาอีกแล้ว เดินกลับมาจากพ่อปะขาวแก้ว เหมือนคนเดินจริง ๆ ตรงเข้ามา ตรงเข้ามา ตรงดิ่งเข้ามา เหมือนจะเหยียบพระอย่างนั้นแหละ หลับตาอยู่ จะไม่ยอมลืมตามันละ ให้มันตายทั้งตาหลับอยู่นี่ มาถึงใกล้ ๆ ก็หยุดกึ๊ก ยืนนิ่งอยู่เงียบ ๆ อยู่ข้างหน้ากลด รู้สึกเหมือนกับว่า มันเอามือที่ถูกไฟไหม้มาคว้าไปคว้ามาอยู่ข้างหน้าอย่างนี้ อย่างนี้ โอ๊ย! ตายคราวนี้ละ สละหมดแล้ว หลงพุทโธ ธัมโม สังโฆหมด ลืมหมด มีแต่กลัวอย่างเดียวเต็มเอี๊ยดแทนที่อยู่ แน่นเหมือนกับกลอง จะคิดไปไหนมาไหนไม่ไป มีแต่กลัวเท่านั้น ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีความกลัวเหมือนครั้งนี้เลย
(อาตมาอ่านถึงตรงนี้) เเสดงว่าขนาดหลวงปู่ชา ศิษย์หลวงปู่มั่นๆเเท้ๆผียังมาทดสอบหรือขอส่วนบุญ สุดเเท้เเต่จะคิด หลวงปู่ศรี มหาวีโร ท่านเล่าว่า ท่านนอนที่ถ้ำเเห่งหนึ่งในภาคอิสาน ผีไม่ยอมให้นอนเลย พอกำลังจะหลับก็มาดึงขาๆอยู่อย่างนั้นทั้งคืน...ดุจริงๆ

 

" ดูกรอานนท์ ตถาคตมุ่งหมายอยู่ พึงทำโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาลให้รู้แจ้ง ด้วยเสียง
หรือทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่มุ่งหมาย
พระอานนท์ . ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็พระผู้มีพระภาคพึงทำโลกธาตุอย่างใหญ่ ประมาณแสนโกฏิจักรวาล ให้รู้แจ้งด้วยพระสุรเสียง หรือทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่ พระองค์ทรงมุ่งหมายอย่างไรฯ

ดูกรอานนท์ พระตถาคตในโลกนี้ พึงแผ่รัศมีไปทั่วโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาล เมื่อใด
หมู่สัตว์พึงจำแสงสว่างนั้นได้ เมื่อนั้น พระตถาคตพึงเปล่งพระสุรเสียงให้สัตว์เหล่านั้นได้ยิน
พระตถาคตพึงทำให้โลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิให้รู้แจ้งได้ด้วยพระ สุรเสียงหรือพึงทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่พระองค์ทรงมุ่งหมาย ด้วยอาการเช่นนี้แลฯ "

 

อนุโมทนาสาธุ ภาพนี้สุดที่บรรยาย อาตมาประทับใจอยู่ในใจ(ในภาพหลายเรื่อง)
หลายเรื่อง ยังไม่ขอพูดตอนนี้..

โยมnahpeeซานตาคลอส​

 

ตอนเป็นเด็กจำได้ มีลุงไปขายที่บ้านหนองผักเเว่น
(ใส่ท้ายรถเครื่องคันโตๆประมาณฮอนด้า) ขายไอติมเเท้งละ1บาท ไม่กล้ากินคำโตกลัวไอติมหมดเร็ว..
บางทีก็เก็บกระดูก เก็บขวดมาเเลก ขนมไข่ขี้เกี้ยม...อร่อยมากๆ

 

คนอื่น อาจจะเห็นเเล้วก็ผ่านไป เเต่อาตมาว่าคุณโยมnahpee กับอาตมามีหลายอย่างที่ คิด ทำ คล้ายๆกัน โดยไม่ได้นัดหมายไว้เลย..ถึงเวลาจะมาพบกันเอง

 

...ลูกศิษย์ อาตมาเเดนนี่(คนสูงที่2จากซ้าย)
...วันที่ อาตมาพาเขาไปเยี่ยมเด็กๆ นักเรียนโรงเรียน
...บ้านหนองผักเเว่น ดูโยมเเดนนี่เขามีความสุขมาก
...ใครจะเชื่อบ้างว่าหนุมวิศวะจุฬาคนนี้..จะมีชีวิตที่เรียบง่าย
...สมถะ อาตมาพาโยมเเดนนี่ ไปกราบหลวงปู่ดี มาเเล้ว2ครั้ง
...ครั้งเเรก ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ครั้งที่2 ได้เรื่อง ชาวโลกทิพย์ มาขอ
...ส่วนบุญคล้ายๆคุณโยมnahpee เลย มาเลยตั้งใจวิ่งมาหอนอยู่ใกล้ตรงที่เขานอนนั้นเเหละ
... ได้เรื่องเลย...ต้องให้โยมเเดนนี่เล่าอีกรอบ

 

ผู้ที่เกิดศรัทธาในพระธรรมคือผู้ที่สะสมกุศลมามากมายนับไม่ถ้วนครับ

"ในกาลข้างหน้าจะมีสัตว์ใด เมื่อได้สดับพระธรรมคำสอนนี้แล้วบังเกิดศรัทธาเลื่อมใสอย่างแท้จริงขึ้นได้หนอ"

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า
"อย่ากล่าวอย่างนั้นสิสุภูติ เมื่อตถาคตดับขันธปรินิพพานล่วงไปแล้ว 500 ปีก็ยังจะมีผู้ได้เสวยรสธรรมจากการ
ปฏิบัติตามพระสัทธรรมนี้ เมื่อบุคคลเช่นนั้นได้ฟังพระธรรมคำสอนนี้เขาจักบังเกิดศรัทธาเลื่อมใสว่าพระธรรมนี้
คือสัจจะ ดังนั้นแล้ว จงสำเหนียกไว้เถิด ว่าบุคคลนั้นหาได้ปลูกฝังกุศลมูลเพียงในกาลสมัยแห่งพระพุทธเจ้า
พระองค์เดียว หรือในกาลสมัยแห่งพระพุทธเจ้าสอง สาม สี่ หรือห้าพระองค์เท่านั้น แท้จริงแล้วเขาได้สั่งสมบุญ
กุศลมาตลอดพุทธสมัยแห่งพระพุทธเจ้าอเนกอนันต์นับพันนับหมื่นองค์ บุคคลใดได้สดับพระธรรมซึ่งตถาคตได้
ตรัสแสดงแสดง แล้วบังเกิดศรัทธาด้วยจิตบริสุทธิ์สว่างไสวแม้เพียงชั่วขณะจิตเดียว ตถาคตย่อมเห็นและรุ้ว่าบุคคลนั้นจักบังเกิดปีติปราโมทย์อย่างไม่อาจประมาณได้ "
ปรัชญาปารมิตาสูตร

 

<TABLE id=post class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175>shela<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Jul 2011
ข้อความ: 151
พลังการให้คะแนน: 21




</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_ class=alt1><CENTER>Re: อนุโมทนาสาธุ

</CENTER>
<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1>อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ พระจิรวัฒน์ ญาณวโร
ว่างๆ ก็เข้าเขียนอะไรก็ได้ กระทู้ของพระอาจารย์ เปิดกว้าง เป็นของทุกๆคน เช่นวันพระหน้าไปใส่บาตร ให้เจ้ากรรมนายเวรก้เขียนลงได้..หรือเขียนอนุโมทนาสาธุ ๆ เขียนอะไรก็ได้ ที่คิดว่าดีต่อตนเอง เเละคนอื่น ดีต่อชาวโลก เขียนไปเถอะ...
อนุโมทนาสาธุๆ ให้ทำดีไปเรื่อย
สามีคุณโยมเป็นดี รักครอบครัวเเม้เขาไม่พูดเเต่คุณโยมจงรับรู้ไว้ตลอดเวลา ..เชื่อใจในความรักที่เเท้จริง ชีวิตคุ่จะมีเเต่ความสุข สิ่งที่พระอาจารย์ อยากฝากไว้อันสุดท้ายคือให้อภัย เราให้อภัยก่อนเราคือผู้ชนะ
ผู้ที่คิดเเต่จะเอาชนะเเต่คนอื่น คือคนที่เเพ้เเบบไม่รู้ตัว คุณโยมจำไว้นะ


</TD></TR></TBODY></TABLE>

พระอาจารย์shelaน้ำตาไหลเลยค่ะ ซาบซึ้งปลาบปลื้ม ในความหวังดีและปรารถนาดีกับshelaขนาดนี้ shelaจะยึดมั่นแม้ในวันที่เจอปัญหาอีก จะจำคำพระอาจารย์และจะปฏิบัติไปตลอดชีวิตค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ


</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

อาตมาไม่ได้เห็นใบหน้าโยมลูกคนนี้ เเต่อาตมามองไปทะลุไปที่ใจเขาเลย.. คล้ายๆชีวิตจริงอาตมาเองเคยอยู่ในสภาพนี้ เมื่อ25ปีที่เเล้วเคยใส่รองเท้าข้างเดียว เพราะไม่มีเงินซื้อ บางครั้งทำหาย ใส่ข้างเดียวไปก่อน เผื่อไปเจออีกข้าง ถึงสีไม่เหมือนกันบางที่อาจจะพอใส่ได้...เเต่ทีบ่อยที่สุดคือไม่มีใส่เลย เดินเท้าเปล่า เพราะพ่อเเม่ยากจน ไม่มีเงินซื้อ โยมเเม่ไปรับจ้างเกี่ยวข้าวได้วันละ25บาท (เมื่อปีพ.ศ.2523) อาตมาเรียนป.1 อาตมาอยากเล่า ชีวิตวัยเด็กให้ฟังมีใครอยากฟังบ้าง...ยกมือขึ้น

 

ขอเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพบริจาคซื้อเสื้อกันหนาว มอบให้เด็กๆโรงเรียนบ้านหนองผักเเว่น
ต.โพธิ์ทอง อ.เสลภูมิ จ.ร้อยเอ็ด จำนวนนักเรียนทั้งหมด456 คน
อาตมาภาพจึงต้องการเจ้าภาพ456ตัว ตัวละ150บาท เป็นเสื้อกันหนาวอย่างดี
ขออำนาจบุญกุศลในการสร้างทานบารมีในครั้งนี้ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย เเละสิ่งศิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จงดลบันดานให้ทุกท่านที่ได้ร่วมอนุโมทนาบุญเเละบริจาคทานในครั้งนี้ จงประสพเเด่ความสุข ความเจริญ ด้วยอายุ วรรณะ สุขะพละ ไม่ว่าจะปราถนาสิ่งใดจะเป็นทางโลกหรือทางธรรมก็ดี ซึ่งถ้ายังไม่เข้าถึงพระนิพพานเพียงใด ขึ้นชื่อคำว่า ไม่ได้ ไม่มี ไม่รู้ จงอย่าปรากฎนับตั่งเเต่บัดนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานเทอญ<!-- google_ad_section_end -->

 

ตอนอยู่วัดป่าหนองผักแว่นก็มีประสบการณ์หมาหอนเหมือนกันครับ เคยเล่าไป
แล้วแต่ไม่ได้ลงรายระเอียด เป็นครั้งที่ไปวัดป่าหนองผักแว่นครั้งที่ 2 ครับ ไป
อยู่หลายคืน ครั้งแรกผมไม่ได้สัมผัสอะไรเลยอาจเพราะพระอาจารย์พากล่าว
บอกเจ้าที่เจ้าทางว่าเรามาดี และจุดธูป 9 ดอกบอกเจ้าที่เจ้าทางก็ไม่มีอะไร
เกิดขึ้น แต่ครั้งที่สองนี้หลังจากสวดมนต์เสร็จก็ได้เข้านอนในคืนแรกครับมัน
แปลกมากคือเริ่มนอนตอน 2 ทุ่มกว่า นอนไปจนเหมือนกับนอนเต็มที่แล้ว ตอน
นั้นนึกว่าเป็นเวลาตี 5 แล้วก็เดินออกจากกุฏิไปพบว่ามันมืดแปลกๆ พอมาดูเวลา
แล้วพบว่าเวลาแค่ 4 ทุ่ม ผมแปลกใจมาก เพราะมันเหมือนกับเรานอนมา 8-9
ชั่วโมง แต่ความเป็นจริงนอนไปแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น ก็กลับไปนอนต่อพอนอน
ไปถึงตี 3 หมาเริ่มหอนพร้อมกัน เจ้าหมีกับเซเว่น จากที่หลับอยู่ครึ่งหลับครึ่งตื่น
ก็เห็นเป็นผู้ชายใส่กางเกงขาสั้นชุดแบบชาวบ้านเข้าประตูมา เนื่องจากง่วงมาก
ก็ไม่ได้สนใจอะไรนอนต่อ พอเช้าก็เล่าให้พระอาจารย์ฟัง เวลาสวดมนต์เย็นวัน
ต่อมาพระอาจารย์ก็สวดแผ่เมตตาให้กับสัมภเวสีทั้งหลาย ผมก็นั่งสวดมนต์ต่อไป
ไม่ได้สัมผัสอะไร พอสวดมนต์เสร็จพระอาจารย์ก็บอกว่าเราไม่ได้อยู่กันแค่นี้มีคน
มาหาด้วยระหว่างสวดมนต์ พระอาจารย์ก็เล่าลักษณะว่าเป็นคนเสื้อลาย กางเกง
ขาสั้นเหมือนกัน พระอาจารย์ก้บอกประมาณว่าเขาไม่อยากให้เรามาอยู่ประมาณ
นี้นะครับ หลังจากนั้นตอนกลางคืนก็จะมีแมลงอะไรทำเสียงตลอดเป็นด้วงวิ่งชน
นั่นนี่บ้าง ชนพระพุทธรูป ชนประตูอะไรบ้าง ที่แปลกคือมันเข้ามาอยู่ในมุ้งผมถึง
2 วันติด เราก็ไม่ได้สนใจอะไร มาทำความดีไม่จำเป็นต้องกลัว

 

...อนุโมทนาสาธุครับ ท่านพระอาจารย์
...บางครั้งชะตาลิขิตให้หลายๆสิ่งหลายๆอย่างเป็นไปอย่างมีขั้นตอนตามกาลเวลาของเขาเอง
...เบื้องหน้าเบื้องหลังการเข้าไปบริจาคก็ต้องยอมรับว่าเจอแต่กัลยาณมิตรที่ชอบเสียสละคล้ายๆกัน
...แม้จะมีความลำบาก เสียหายกันบ้าง แต่ทุกคนใจเกิน๑๐๐ กันจริงๆไม่มีใครบาดเจ็บแต่รถเสียหายมีบ้างเป็นธรรมดาสไตล์ชาว offroad ครับ

***คนดอยเกลือมีความสำคัญกับชีวิตช่วงหน้าฝนไปไหนไม่ได้เลย ใช้หมักอาหารเนื้อสัตว์ไม่ให้เน่า

 

วันนี้ขอshare เรื่องตัวเองบ้างค่ะ ยาวหน่อยนะคะ วันนี้ไปแจกของขวัญลูกค้าพึ่งกลับเข้ามา รีบเข้าweb ได้อ่านเรื่องราววันนี้แล้ว รู้สึกว่าหลายๆท่านมีแนวคิดการปฏิบัติสอดคล้องไปทางเดียวกันจริงๆค่ะ ดีใจค่ะที่ได้อ่านกระทู้ผีผี ได้ความรู้ มุมมอง หลายๆอย่างจากสมาชิกทุกๆท่าน ตอนโยมเด็กๆก็ลำบากเหมือนกัน โยมเล็กๆย้ายจาก กทม เมืองหลวง มาอยู่หาดใหญ่ สงขลา ในป่าสวนยาง ไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีปะปาใช้ ช่วยพ่อแม่ทำงานหนักตั้งแต่เด็ก ลากไม้ฟืนต้นยาง ช่วยพ่อแม่มาสับเป็นฟืน ช่วยหุงอาหาร ทำกับข้าว รับผิดชอบน้องๆ ทั้งๆที่ตัวเองก็ยังอายุน้อยอยู่ ในภาวะที่พ่อแม่บางทีก็ขัดสนเงินทอง และพ่อเครียดเป็นสติไม่ดีอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นก็เป็นมะเร็งอีก (ตอนนี้มะเร็งหาย แต่ยารักษาสติต้องกินทุกวัน) จำความได้พ่อแม่ลำบากจังเลย ชีวิตโยมลำบากแต่เด็ก แต่พ่อแม่ลำบากกว่าเรามาก ตอนนี้ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ได้แต่ส่งเงินให้พ่อแม่ทุกเดือน โทรหาท่านทุกวัน วันละสองสามครั้งเพื่อไม่ให้ท่านว้าเหว่ แต่ไม่ได้ปรนนิบัติใดๆเลย โยมได้แต่หวังว่าจะสามารถทำอะไรที่ชายแดนสะเดา มาเลเซีย ได้บ้างจะได้ไปกลับกทมกับหาดใหญ่ได้มากขึ้น และได้ดูแลทั้งพ่อแม่และครอบตัวตัวเองด้วย

เรื่องโลกทิพย์เคยเจอสามครั้งที่คิดว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดหูฝาด ช่วงก่อนที่มีบ่วงใหญ่ (ลูก)
- เรื่องแรก ครั้งหนึ่งแผ่เมตตาหลังทำสมาธิ เห็นดวงไฟสว่างขนาดใหญ่สีเหลือง เห็นผ่านจอโทรทัศน์ที่ปิดอยู่ หายแว๊บไปทันทีที่จบคำแผ่เมตตา (แผ่เมตตาหน้าโทรทัศน์ที่ปิดอยู่เห็นแสงไฟลูกใหญ่ผ่านจอแว๊บเดียวเลย)
- เรื่องที่สอง มีอยู่ช่วงหนึ่งจะได้กลิ่นหอมๆ อยู่คนเดียว ในห้องพระบ้าง ในบ้านชั้น1 บ้าง ช่วงนั้นสวดบทพระจักรรพรรดิ์ของหลวงปู่ดู่ ได้กลิ่นแทบทุกวัน วันละสองครั้ง สามครั้ง เป็นอยู่เกือบเดือน ตอนนี้ไม่ได้สวดแล้วค่ะ เรื่องทางโลกทำให้ปวดหัวไม่ได้ทำภาวนาเหมือนเมื่อก่อนเลย ใจไม่นิ่งไม่สงบเลย
- เรื่องที่สาม นั่งภาวนาอยู่ในห้องพระ มีเสียงดังมาจากตำแหน่งที่วางพระที่โต๊ะหมู่หมู่ชา ดัง แค่กๆ แค่กๆ เสียงดังชัดเจน จนตกใจมาก กลัวผี ไม่กล้านั่งเลยเลิกนั่งไป ไม่ใช่เสียงจากนอกห้องแน่นอน เป็นเสียงพุ่งมาจากทางโต๊ะหมู่บูชา ไม่ได้เคลิ้มด้วยค่ะ สติยังครบสมบูรณ์

ช่วงนี้ตั้งแต่มีลูก(ที่เลี้ยงค่อนข้างยาก) ชีวิตเปลี่ยนไปอย่างมาก เหนื่อยมาก นั่งทีไรหลับทุกที งานก็มีปัญหา จิตตก สมาธิไม่ดี ไม่สงบเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ชีวิตทางธรรมไม่พัฒนาขึ้นเลย แถมชีวิตทางโลกยังลุ้นๆลุ่มๆดอนๆ (เรื่องงาน)

เรื่องผี ไม่เคยเจอค่ะ วันนี้จบแค่นี้ก่อนค่ะ ถ้ามีประสบการณ์ทางโลกทิพย์แบบชัดเจน จะเล่าให้ฟังอีกค่ะ

 

บุญคือความสุข บุญคือความสงบกาย สงบใจ อนุโมทนาสาธุ
เเล้วคุณโยมจะรู้ว่าความสุข...ที่เเท้จริงคืออะไร
ทุกคนมีสิทธิ์ที่หาสุขได้เสมอกัน ถ้าเรารู้จักคำว่าให้...อย่างถูกต้อง
ทาน..ศิล..ภาวนา เราชาวพุทธควรที่จะรู้เเละสนใจมากกว่านี้
สุขที่เกิดจากความสงบ คือความสุขที่เเท้จริง...

 

อาจจะมีคำถามในใจ ใครบางคนว่า พระอาจารย์ จิรวัฒน์ ญาณวโร
ทำอะไรบ้างในเเต่ละวัน...มีบุญมาฝากเป็นพระหรือโยมก็ต้องมีหน้าที่ ต้องทำงาน เพื่อวัด เพื่อพระศาสนา
วัดต้นไทรย์ เป็นวัดเล็ก เมื่อมีงานในวัดต้องช่วยกันทำงาน (บางภาพอาจจะดูไม่สำรวม เนื่องจากทำงานเทปูนรอบเจดีย์เเก้ว)

 

ช่วยงานที่วัดต้นไทรย์ อ่อนนุช29 พระเมื่อบวชเข้าเเล้วอะไรที่พอช่วยวัดได้ก็ต้องช่วย
จะให้จ้างอย่างเดียวก็คงไม่ไหว ให้พระได้ทำงาน ออกกำลังไปในตัวบางคนอาจจะคิดว่า
พระสบาย จริงๆเเล้ว หากไม่มีศรัทธาจริงๆเเล้ว ส่วนมากบวชได้1พรรษาก็ถือว่าดีเเล้ว ตื่นทำวัตรเช้าตี4
ใครขาดทำวัตรผิดกฏ ฝนตกๆก็ต้องทำตลอดพรรษา ตอนเช้า06.00 ออกรับบาตรฝนตก็ต้องไปกลางร่มบ้างไม่กางบ้าง
นั้นคือกิจของสงฆ์ ในสิ่งที่ดี อาจจะมีไม่ดีอยู่บ้างเเต่เป็นส่วน้อยญาติโยมให้เเยกเเยะเอา อย่าได้เหมารวมเด็ดขาด...

 

วันนี้ช่วงบ่าย อาตมาตั้งใจจะไปส่งใบอนุโมทนาบัตร ให้โยมอีกหลายท่าน เณรมาเรียกหลวงพ่อเจ้าอาวาสให้บอกว่าขอเเรงช่วยเทปูนอีก1วัน เดี๋ยวไปๆบอกเณร ขอฉันกาเเฟสักถ้วยก่อน...พระหนุ่มช่วยช่วยกัน ไม่นานก็เสร็จ...