ผมขอขมาแล้วน่ะครับ

หมดมุข แล้วหรือไง พวก
รออยู่ ไม่เห็นจะมีมุขเด็ดๆ เลย

แบบนี้ภาษามวย เขาเรียกว่า แหยง

555

 

ผมมี 2 เรื่องจะบอก
1.ผมเปรียบตนเป็นดัง ชลิฎ 3 พี่น้องที่แคลงใจในตัวพระพุทธเจ้าว่าบรรลุธรรมแล้วจริงหรือ อกีกรณีที่ ปัจจวัคคีย์ทั้ง 5 ละทิ้งพระพุทธเจ้าเพราะพระองค์ทรงล่ะทิ้งการทรมาณตนเพราะเห็นว่าไม่ใช้ทางถูกแต่พวกเขากับเห็นเป็นทางดี จนตอนสุดท้ายพระพุทธองคืทรงมาโปรดปัจจวัคคีย์ทั้ง 5 แม้พวกเขาเล่านั้นยังมีความแคลงใจก็ตาม แต่ 2 กลุ่มบุคคลที่กล่าวมานี้ก็ล้วนได้ฟังธรรมและเข้าใจพร้อมทั้งได้เห็นอิทธิที่พระพุทธองค์ทรงบรรลุ และหายแคลงใจในที่สุด
2.ถ้าข้อ 1 แล้วก็ยุติความขัดแย้งกันเถิด ด้วยผมเป็นต้นเหตุก็ขออภัยเพราะความแคลงใจของข้าพเจ้าเอง

 

ขอพูดจากใจ อนุโทนากับเจ้าของกระทู้ ไม่มีความผิดอะไรที่ให้อภัยไม่ได้ค่ะ
นี้ซิลูกผู้ชายตัวจริง ....อดีตแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบันทำให้ดีที่สุดนะคะ

 

โถ่ ถัง ... ไปห้องแชทก็รู้ครับ เพื่อนๆที่มาประจำก็รู้ดี ว่าผมใช้ชื่ออะไรบ้าง มิเห็นมีไรต้องแอบเล๊ย

 

ไม่มีไรมากหลอกครับ ท่าน จขกท

คุณชงคำถาม โดนทักท้วง คุณก็มาขออภัย
กลุ่มคนที่ทักท้วง เขาก็รับกริยาการขออภัยแล้ว
จริงๆ ส่วนของคุณก็จบไปแล้ว

แต่ที่เห็นเขาเข้ามาต่อความกัน ก็เป็นเรื่องของคนเพียงสองคนเท่านั้น ที่อาศัยโอกาส
แทรก แสดงตัว แสดงวาทะ ยกฐานะตนไปเรื่อยๆ เราก็ดูๆไป

แต่ท่าน จขกท ก็ยังใจกว้างได้อีก รับสิ่งที่เขาทำกัน ลงมาเป็นความรับผิดชอบตน

อันนี้ก็น่าชมเชยอยู่นะ ใจกว้าง น่ารัก แต่ จริงๆมันก็ไม่จำเป็นเหมือนกัน เพราะ
รับได้ไม่หมดหลอก วันไหนเขาสบช่อง สองคนนั้นก็คงทำอีก เปลี่ยนกลุ่มที่ทำ
วาทะด้วยไปเรื่อยๆ วันนี้เล่นกับกลุ่มที่เคารพหลวงพ่อจง วันหน้าก็เล่นกับคนที่เคารพ
หลวงพ่ออื่นๆ ไปเรื่อยๆ ไปวันๆ

แต่ก็เป็นเอกสิทธิของท่าน จขกท เนาะ ที่จะออกตัวแบกรับ

* * * **

มาเรื่อง บุคคลในช่วงต้นของการประกาศธรรมะ มีบุคคลเดียวที่แปลกที่สุด คนสองคน
นั้นเคยยกอ้าง ในหัวข้อ "การท้อพระทัยของพระพุทธองค์"

พวกเขาสองคนนั้น ชอบยก พูดบ่อยว่า พระองค์ท้อพระทัยในการสอนธรรมะ แล้วไปยก
เอาบทบาทของพระพรหมขึ้นมา ว่า มาทูลเชิญให้สอนธรรมะแก่สรรพสัตว์ ปานประ
หนึ่งชื่นชมคนที่มา ทูลทักพระพุทธองค์ให้เลิศกว่า

แต่ที่มันแปลก ตรงไหนรู้ไหม พระพรหมท่านนั้นดูเหมือนจะรู้จักธรรมะนะว่ามีประโยชน์
จนกระทั่งมาชี้ชวนให้พระพุทธองค์เผยแผ่ แต่....พระพรหมกลับไม่ขอให้พระพุทธองค์
สอนตน....นี่คนตาดีมีที่ไหนจะไม่เอะใจ

มีแต่คนตาบอดเท่านั้นจะยก พระพรหมกระทำกิจนั้นว่าเป็นบทธรรมะกินใจควรยก
กล่าว....

 

ท่านจอมยุทธ์ เลือดท่านโทรมกลายแล้วนะนั่นน่ะ

ยังมาท้าพวกเขาเหยงๆ อยู่ได้

แห๊ม แหม...

 

ความแคลงใจ ไม่ได้เกี่ยวกับตัวบุคคล แต่เกี่ยวกับ สถานการณ์
และ คนที่ เขาเคืองคุณ ก็ไม่ใช่ แต่เขาเลือกที่จะค้าน กับ นายขันธ์
แต่ถ้า นายขันธ์ แย้งคุณ เขาก็จะเข้ามาบอกว่า อย่าตำหนิกัน
นี่คือ วิชามาร ที่ เอา คุณ มาเป็นแค่ เครื่องมือตั้งโจทย์

 

คุณ นิวรณ์ ผมว่า คุณควรจะสงบศึกได้แล้ว และ ไม่ควรพูดเรื่อยเปื่อย
เพราะ คุณจะพาคนไปเป็น มาร อย่างคุณมากไปกว่านี้
สงครามครูเสด รบกัน 200 กว่าปี ไม่จบ เพราะมันไม่มีใครยอมใคร
คุณเล่น วิชามาร คุณก็ดิ้นไปเรื่อย
ผมเสียเวลากับคุณ และ สมุนของคุณ มามากพอแล้ว
คิดแต่จะเอาชนะ ทั้งๆที่ตนมีแต่อธรรม

พอ

 

เนื้อเพลง วิชามาร

เท่ห์ อุเทน พรหมมินทร์



วิชามาร
เท่ห์ อุเทน พรหมมินทร์
Key : C

Intro : C /Am / F / C / G / C / G

C Am F G
อยากจะรู้ใจเธอจริงนะ อะไรที่ทำให้เธอ ไม่อยากพบอยากเจอ ถึงมองหน้าฉันอย่างเอือมระอา

C F G Am C G C
คิดว่าเธอแกล้งหลอก หยอกกันเล่นเหมือนเช่นเคยมา โดนหลอกเต็มเปาเดาใจผิดหนักหนา จึงเจ็บไม่รู้ตัว

C Am F G
ใครเขาสอนใจเธอ อยากรู้จริงเออเธอถึงเวอร์ไป อยู่ดีคิดเปลี่ยนใจ เธอช่างโหดร้ายได้อย่างน่ากลัว

C F G Am C G C
สอนให้ใช้คารมณ์ หลอกชื่นชมแท้ใจไม่ชัวร์ จึงตกกระไดพลอยโจนน่าปวดหัว กลัวประวัติซ้ำรอย

C F C Am C F G
คงเป็นวิชามาร พร่าผลาญหัวใจหลายคน มารยาร้อยเล่ห์กล ฝึกฝนได้อย่างช่ำชอง

C Am / F G Am C F G C
ความสวยเธอเป็นต่อ คารมณ์ไม่เป็นรอง แม้นหากใครเจอเธอเป็นต้องหมอง ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต

Solo : C / Am / F / G / C / F / G / Am / C / G / C

(ซ้ำใหม่ตั้งแต่ต้น)

C F C Am C F G
คงเป็นวิชามาร พร่าผลาญหัวใจหลายคน มารยาร้อยเล่ห์กล ฝึกฝนได้อย่างช่ำชอง

C Am / F G Am C F G C
ความสวยเธอเป็นต่อ คารมณ์ไม่เป็นรอง แม้นหากใครเจอเธอเป็นต้องหมอง ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต

Outro : C / G / C</PRE>

 

ฮาเหลือเกิน

มันใช่เวลาไหมนั่น

 

รบกันแหล่วหลาว

ธรรมะสอนให้รู้จักลดละซึ่งความตาล่อ ลดละซึ่งความVip ลดละซึ่งความหลง

อิอิ ^_______,^*

 

"สิ่งที่เห็นมิได้เป็นอย่างที่คิด
สิ่งที่คิดโดยที่มิได้เห็นจะเป็นเช่นไร"​

 

ผมคงไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมแล้วมั้งครับ
เพราะพวกคุณมี อคติ กับผมเหลือเกิน
งั้นผมปิดกระทู้ให้แล้วกัน

 

คุณเมย์จะไปนิพพานแล้วเหรอ
แล้วจะไปด้วยวิชาอะไรล่ะครับ...

 

งั้นคุณก็ต้องระวังในสิ่งที่กำลังหวังอยู่ด้วยเช่นกันครับ เพราะจริงๆก็มีคนสรุปไว้แล้วก็ขออนุโมทนาด้วย ส่วนเรื่องของคนที่ไปวางตัวให้คนนั้นคนนี้เป็นเทพเป็นมารสำหรับผมเรียกว่า งี่เง่าครับ และยิ่งหลงว่าเป็นนั่นเป็นนี่ ก็ยิ่งแล้วใหญ่ เพราะการจะเป็นสิ่งต่างๆอันดีงามนั้นมันคงไม่สามารถจะบอกได้เลยว่า มันมีองค์ประกอบหรือลักษณะความคิดแบบนั้น แฉกเช่นจิตที่ฝึกดีย่อมมีความคิดดีเป็นอารมณ์เช่นกัน ที่ผมเตือนคุณไม่ได้หวังให้คุณเข้าใจเพียงหวังให้คุณพิจารณาเท่านั้นว่า ต้นเหตุและผลจากเหตุนั้นคืออะไร เรื่องทั้งหมดมันมีเพียงคนหนึ่งนั้นมีความสงสัยเกิดขึ้นในใจแต่ตอนแรกนั้นเพียงสงสัยเพราะไม่เชื่อในคุณพระรัตนตรัย ไม่เชื่อในคุณพระอริยะสงฆ์ เพียงความสงสัยในใจไม่นำออกมาก็ไม่มีใครทราบ พอจิตสงสัยจึงหาเหตุใส่ตนอันเป็นการดูหมิ่นหรืออริยปวาทกรรมเกิดขึ้นโดยคิดว่า เป็นการเล่นกลเพื่อให้เกิดลาภสักการะ ในตอนหลังนี้ทุกคนที่รู้จักพิจารณาทั้งหลายไม่ว่าจะมีปัญญามากหรือปัญญาน้อยย่อมเห็นว่า เกิดความปรามาสหรือเป็นอริยปวาทกรรมขึ้นแล้ว จึงชี้แจงไปเท่านั้นตัวผมเองก็ชี้แจงให้เขาทราบเช่นกัน ตามเหตุผลที่ควรพิจารณา แต่ก็ยังมีเพียงบางคนเท่านั้น ที่ผมเองก็เข้าใจว่าอาจเป็นลักษณะเหมือนให้กำลังใจประมาณว่า ผิดไม่เป็นไร แต่ว่าควรจะชี้ให้เห็นว่า ความผิดหรือบาปกรรมมันเกิดขึ้นแล้วเพราะความไม่รู้ ไม่ใช่ดื้อดึงถูไถไปเพื่อจะเอาชนะเท่านั้น มันไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย มันจะกลายเป็นสันดานว่า ทำอะไรก็ไม่ผิดมีโน้นมีนี่มาอ้าง ผมไม่เคยคิดว่าคนเหล่านั้นจะมีธรรมมากไปกว่ามนุษย์ผู้มากด้วยกิเลสธรรมดาคนหนึ่งเลย หากคุณยังเข้าใจว่าผมทำอะไรไปเพราะความแอบแฝงนั่นก็สุดแล้วแต่คุณ ขอให้คุณจงระลึกนึกถึงพระรัตนตรัยไว้ให้มั่น เพราะกรรมใดกระทำแล้วย่อมส่งผลเสมอแต่ช้าเร็วนั้นขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย ไม่เช่นนั้นพระศาสดาไม่สอนให้ใช้ปัญญาหาทางหลีกเลี่ยงและละมันเสีย แต่ถ้าชอบแบบตรงกันข้ามกับคำสอน ผมอยากจะบอกว่า เพราะเห็นว่าเป็นผู้ปราถนาพุทธภูมินะว่า ทางตรงข้ามไม่ได้หมายถึงตัวบุคคลแต่ทางตรงข้ามนั้นคือธรรมใดที่พระศาสดาสอนแล้ว ผู้ปราถนาพุทธภูมิทั้งหลายควรพิจารณาด้วยตนเอง ไม่ว่าใครก็ทำลายความศรัทธาและความรู้อันดีที่มีในตนในอัตภาพหนึ่งๆของไม่ว่าจะนิยตหรืออนิยตลงได้ เว้นเสียแต่ทั้งสองอย่างนั้นจะเป็นมิจฉาทิฐิเสียเองแต่เท่าที่ทราบนิยตไม่อาจเป็นได้ แต่อนิยตะยังไม่แน่และโดยมากก็หลงไปๆมาๆในวัฏวังวนนี้ อย่างไม่สิ้นสุดจนกว่า จะพิจารณาเห็นเอง เรื่องอื่นมันเป็นเพียงมายาสมมุติ ผมก็เป็นผมท่านก็เป็นท่าน มันไม่ใช่ว่าหวังเพราะอยากมีพวก เช่นเดียวกันผมประกาศไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า หากไม่ใช่ทางไม่ว่าใครหน้าไหนผมก็ไม่สน และไม่กลัวว่าจะอยู่คนเดียว หรือ บางคนเรียกว่าผมว่า ไม่มีใครคบ ผมก็ไม่แคร์ ถ้าสิ่งที่เป็นอยู่ทั้งหลายนั้นไม่ได้เป็นไปเพื่อธรรมอันดีงามแล้ว เอาตนไปอยู่กับกองขี้นั้นมีแต่จะเหม็นไปเรื่อยๆ ถ้าสูดหายใจเข้าไปเมื่อไหร่ก็จะรู้เองเช่นกัน
มีเท่านี้แหละครับ

 

สิ่งใดไม่ใช่ธรรมอันพระศาสดาตรัสไว้ดีแล้ว สุดท้ายสิ่งนั้นก็จะแสดงความเป็นตัวมันออกมาอยู่ดี เพราะว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่พระศาสดาสอน ก็พิจารณาเอาเองก็แล้วกันแต่ละคนว่า แบบไหนเรียกว่า ธรรม แบบไหนเรียก กิเลส จะเอาธรรมหรือเอากิเลส ก็เลือกเอาไม่มีใครบังคับใครได้ พิจารณากันเอาเองนะครับ

 

แด่เหล่าท่านผู้มีฅุณ.

๐ความสงสัย๐ ไม่ว่าจะเกิดขึ้นถายใน จิตใจ ของ ผู้ใด ต่อกับ สิ่งใด ย่อมมิใช่ความ ต้องผิด
หากแต่คือ เป็นความแรกก่อนถึงชั้นการณ์
๐วิถีพิสูจน์๐ ซึ่งลำดับอยู่กลาง ณ.ส่วนประกอบแห่งการณ์ ปฏิบัติ
๐กำเนิดปัญญา๐
แลแต่เฉพาะ ๐ความสงสัย๐ โดยปราศจากซึ่ง ๐ความอคติ๐ แล้วนั้น เป็นแต่เพียง คำถาม ซึ่งย่อมเกิดขึ้นตาม ธรรมชาติ ถือ เป็น ธรรมดา ของ ๐จิต๐ โดยปรกติวิสัย การณ์วิวรรธน์ ซึ่งมากขึ้นได้ด้วย การพิจารณา ค้นคว้าวิธีหาสรรพสิ่งให้สิ้น ซึ่งต้องการเพียงแค่ คำตอบ ให้ จิตใจ ได้สิ้นสงสัย อันมีเพียงแต่ ถูก หรือ ผิด กับ จริต ของแต่ละ จิตวิญญาณ หากแต่ ดี หรือ ชั่ว ตัดสินด้วย ฅุณธรรม ซึ่งล้วนแล้วแต่ด้วย ระดับ ธรรมแห่งจิต ซึ่งสถิตย์เป็นเกณฑ์แกนในจิตวิญญาณ.
๐กรรมใดใฅรก่อ กรรมนั้นย่อมตามสนอง ต่อผู้กระทำโดย สัจจธรรม๐
ธรรมมีโดยรอบตัวกลับผ่านโดยประมาท มิพิจารณา ๐จิต๐ มัวเพ่งโทษอยู่แต่ผู้อื่น มิได้ช่วยให้ ๐จิต๐ เราเจริญฅุณธรรมสักเท่าใด ซ้ำอาจหลงลืมกำหนดตามดูซึ่ง อารมณ์ อันเตลิดนำพา ๐จิต๐ ไปในทางที่มิควร.
ฃ้าพเจ้าพอทราบว่า ด้วยที่ฃ้าพเจ้าไม่ได้ซึ่งศึกษาตำรา รึ มีซึ่งฅรูบาอาจารย์สอนสั่งอบรมเป็นฐาน ๐จิต๐ จึงภูมิภาษาธรรมรู้น้อย จิตแลไม่ค่อยหนักแน่นเท่าที่ควร มีกังวลมากว่าอาจไม่เหมาะควรที่จะ เตือน และกลัวผลสะท้อนอันรุนแรงจากเหล่าท่านสู่ จิตใจ ฃ้าพเจ้าอยู่โดยตลอด เป็นความสัตย์.
แต่ขอได้โปรดพิจารณาก่อน ด้วยเหล่าท่านทั้งหลายล้วนทรงฅุณวุฒิในแต่ละแขนงสรรพวิชชา อันมิใช่จักมีอยู่ดารดาษทั่วไป ฃ้าพเจ้าได้เห็นซึ่งศักยภาพ การณ์ขยายภูมิ ของแต่ละท่านยังความ นับถือ ในส่วนอันเป็นเลิศของแต่ละท่านได้เริ่มก่อเกิดอยู่ภายใน จิตใจ ของฃ้าพเจ้า ซึ่งโดยเหล่าท่านอาจมิทันล่วงรู้ แลหากมีการณ์สิ่งใดพอที่จะทดแทนเหล่าท่านได้ ก็คงเป็น ความอันจริงใจชุดนี้.
๐ฃ้าฯน้อมรับวุฒิภูมิซึ่งเหล่าท่านได้แสดงให้ไว้ ณ.ที่นี้๐

 

-----------------เป็นอันจบกระทู้---------------​

 

แถวนี้มีคุณโม่งด้วย ...............