ผมขอขมาแล้วน่ะครับ

ก็รู้ว่าเขาไม่เป็นธรรมกล่าวอะไรไปก็รั้งแต่จะทำให้ตนและผู้อื่นต้องจิตใจขุ่นหมอง ตัวผมรู้เพียงว่า common sene หรือธรรมในเบื้องต้นอันเป็นเหตุแห่งธรรมทั้งหลายที่ดีงามรักษาไว้ไม่ได้ ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา ธรรมเบื้องสูงอันเป็นโลกุตระไม่ใช่ของพึงหวังได้เลย ดังนั้น จงอย่าทับถมสิ่งที่เรารู้ติเตือนกันตามกาล เพราะคนที่หลงอยู่หรือตาบอดลักควายอยู่หรือเป็นลิงติดตังอยู่ ย่อมไม่อาจออกจากวังวนของความคิดอันเป็นสันดานที่ทำให้เป็นเช่นนั้นง่ายๆเลย ขอให้มีเมตตาต่อกันให้มากๆ คิดว่าถ้าเป็นเราแล้วเราจะทำเช่นไร เพราะความแตกต่างคือ ธรรมที่มีในตัวตนของเราทุกคนนั้นมีเพื่อจุดประสงค์ใดก็สุดแล้วแต่บุคคล แต่อย่าหลงมัวเมาในธรรมจนลืมไปว่า กิเลส ต่างหากที่เราต้องพิจารณา และต้องเป็นกิเลสของตนเองด้วย บางอย่างต้องรู้ว่าเวลาไหนควรวางเวลาไหนควรถือ อ่านธรรมกันครับเผื่อจะได้เกิดปัญญาขึ้นบ้าง

น้องชายเมาในคันถธุระ​

ภิกษุน้องชายคิดว่า ​

" เรายังหนุ่มก่อน, ในเวลาแก่จึงจักบำเพ็ญ​

วิปัสสนาธุระ ​

" จึงเริ่มตั้งคันถธุระ เรียนพระไตรปิฎก. บริวารเป็นอัน
มากได้เกิดขึ้น เพราะอาศัยปริยัติของเธอ, ลาภก็ได้เกิดขึ้น เพราะอาศัย
บริวาร. เธอเมาแล้วด้วยความเมาในความเป็นผู้สดับมาก อันความทะยาน
อยากในลาภครอบงำแล้ว เพราะเป็นผู้สำคัญตัวว่าฉลาดยิ่ง ย่อมกล่าวแม้
สิ่งที่เป็นกัปปิยะ อันคนเหล่าอื่นกล่าวแล้วว่า " เป็นอกัปปิยะ," กล่าว
แม้สิ่งที่เป็นอกัปปิยะว่า " เป็นกัปปิยะ," กล่าวแม้สิ่งที่มีโทษว่า " ไม่มี
โทษ," กล่าวแม้สิ่งไม่มีโทษว่า " มีโทษ." เธอแม้อันภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก
ทั้งหลายกล่าวว่า " คุณกปิละ คุณอย่าได้กล่าวอย่างนี้ " แล้ว แสดง
ธรรมและวินัยกล่าวสอนอยู่ ก็กล่าวว่า " พวกท่านจะรู้อะไร ? พวกท่าน
เช่นกับกำมือเปล่า" เป็นต้นแล้ว ก็เที่ยวขู่ตวาดภิกษุทั้งหลายอยู่.​

 

ผมว่าไม่น่าใช่เลยเพราะคนอะไรจะสามารถสร้างได้สองบุคลิก อีกทั้งแตกต่างกันมากอย่างชัดเจน ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับคนบางคนนั้นโดยมากมาจากมานะทิฐิ ที่ว่าก็เรารู้เราเห็นมาแล้ว ทั้งๆที่สิ่งที่รู้ที่เห็นนั้น ดูง่ายจะตายว่าใช่หรือไม่ใช่ ขั้นไหนๆหรืออะไรๆก็ตามถ้าว่าด้วยพระสัทธรรมของพระบรมศาสดาสมณโคดม มีตัวใหญ่อยู่สี่ตัว(อันนี้ผมถือเอาว่าสิ่งที่มีในผมนะครับ) โมหะ โทสะ โลภะ ราคะ และแต่ละตัวก็ซอยย่อยลงไปอีกมากมาย มีทั้งไม่ผสมและผสมกัน สองตัวก็มีสามตัวก็มี แต่มันจะต้องมีตัวนำเสมอเวลามันจะทำอะไร ดังนั้น ทิฐิต่างๆ มันคือของผสมของสิ่งเหล่านั้นนั่นเอง จึงเรียกว่า มิจฉาทิฐิ ไงครับ ส่วนทิฐิ ที่ไม่มีของผสมเหล่านั้นจึงเรียกว่า สัมมาทิฐิ นั่นเอง เพราะว่ามันจะแสดงออกมาทาง กาย วาจา แต่มีใจเป็นตัวเริ่มเสมอเช่นกัน หากมันยังมีเท่าเดิมไม่ลดลงเลยแปลว่า กำลังหลอกตัวเองอยู่ ก็เป็นมิจฉาทิฐิดีๆนี่เอง
สองชื่อนั่นคนละคนกันผมว่านะครับ

 

หมดความสามารถ ต้องเปลี่ยนชื่อมาโต้แย้ง

 

ขอทราบความที่ฃ้าพเจ้างุนงง.

รบกวนท่านอธิบายเพื่อชี้แนะความกระจ่างสู่ฃ้าพเจ้าด้วย ฃ้าฯแทบจะมิได้เคยอ่านศึกษาตำราทางด้าน ศาสนามาเลย ความแทบทั้งหมดเป็นความที่ฃ้าฯมีอยู่ภายในจิตใจซึ่งได้พยายามถ่ายทอดออกมาด้วยความจริงใจ ที่เมื่อเห็นเหล่าบุฅฅลที่มีจิตใจที่ดีไม่เข้าใจกันด้วยเรื่องเพียงเล็กน้อยจนในบางทีก็อาจจะลืม ความตั้งใจที่จะทำสิ่งที่แม้แต่ พระพุทธจ้าวสิทธัตถะท่านยังได้ทรงสรรเสริญว่า ประเสริฐพร้อมมากกว่าด้วยการให้ทั้งปวง แลจึงได้พยายามส่งความมาเพื่อให้เหล่าท่านมองทบทวน สำหรับฃ้าฯแล้วกลับเห็นว่า เหล่าท่านคอยเตือนซึ่งกันและกัน ซึ่งทำให้สามารถเห็นข้อบกพร่องในตนเองและแก้ไขได้โดยไม่ยากหากเพียงแค่สงบใจลงบุฅฅลในระดับพวกท่านย่อมไม่ยากเลยที่จะพิจารณาเข้าใจได้ ทั้ง ผู้อื่น หรือ ตนเอง ด้วยเหล่าท่านล้วนเป็นพวกพ้องที่มีจิตใจอยู่ในสายทางเดียวกันจึงควรเอื้อเฟื้อซึ่งกันและกันตามกำลังอันสมควร หรือด้วยแม้แต่ผู้ที่เป็น ผู้ให้กำเนิดกระทู้ ผมขอขมาแล้วน่ะครับ นี้ก็ดั่ง พ่อ ผู้ให้กำเนิดซึ่ง ลูก ไม่ว่าจะอย่างไรย่อมต้องมีความรู้สึกลึกซึ้งอยู่พอสมควร การ ติ จึงควรเป็นการเพื่อ เตือน ด้วยเฉพาะจิตใจที่หวังดี ต้องการความเจริญให้เกิดขึ้นกับบุฅฅลผู้นั้น แม้ว่าผู้นั้นอาจจะมีความรู้ ความเข้าใจไม่เหมือนเราก็ตาม แต่หากว่าเหล่านี้ล้วนเป็นความ ธรรมดา ของเหล่าโลกธาตุทั้งปวง ฃ้าฯเพียงแค่พยายามให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ ผมขอขมาแล้วน่ะครับ กระทู้นี้ โดยหากมีความรู้สึกที่ดีเกิดขึ้นบ้างกับความของฃ้าฯก็อยากขอให้เหล่าท่านได้ปล่อยผ่านเรื่องไม่ดีเก่าๆของกันและกันในอดีตไปและมาช่วยเหลือแบ่งปันแลกเปลี่ยนเพื่อพัฒนาศักยภาพของกันและกันเพื่ออนาคตของเหล่าท่านและเหล่าอนุชนรุ่นต่อๆไป นี่เป็นความในใจของฃ้าฯโดยแท้จริง.
ซึ่งฃ้าฯเพิ่งจะเคยหัดโพสท์ได้ไม่นานและมีความรู้สึกดีกับWebนี้มากเมื่อเจอกับการ Groans ครั้งแรกในชีวิตลักษณะประมาณนี้ จึงขอยอมรับต่อเหล่าท่านโดยไม่อายว่า มีความเจ็บปวดและรู้สึกสับสนกับเรื่องนี้มาก เพราะไม่ทราบว่าโดยแท้จริงแล้วฃ้าฯผิดพลาด หรือ บกพร่องตรงไหน.. หากเหล่าท่านมีข้อชี้แนะทางออกต่อฃ้าฯจักขอขอบคุณอย่างยิ่ง.
(ต้องขออภัยเจ้าของกระทู้นี้ด้วยที่ฃ้าฯจำชื่อท่านไม่ได้และต้องรีบอย่างมากจึงไม่ได้ย้อนไปดูชื่อท่าน)

 

พุทธวจน นะครับ ที่พระพุทธองค์ ทรงตรัสไว้ คถาคต เป็นเพียงผู้บอก เป็นเพียงผู็ชี้ทาง

พระพุทธองค์ สอนไห้บรรดาเหล่าสาวก รู้จักไช้ปัญญาของตัวเอง รู้จักไต่ตรอง ใช้การพินิจพิจรณาด้วยตัวเอง

พระพุทธองค์ตรัสกับพระอานนท์ว่า อานนท์ แม้เทอจะจับชายจีวร คถาคต
เทอก็จักไม่สารถบรรลุได้

คนเราต้องรู้จัก คิดเป็น แยกแยะเป็น ใช้วิจรณญาณตัดสินใจ ถูกผิด ด้วย ตัวของตัวเองเป็น

ไม่ไช่พูดแบบแผ่นเสียงตกร่องอยู่นั้นแหละ ซัำาซากอยู่อย่างนั้น แล้วก็บอกว่า

ตำราว่ามาเห็นไหม ว่ามาแบบนี้ เห็นไหมครับ

คิดเองเป็นไหม สร้า้งสรรค์อะไรด้วยตัวเองเป็นบ้าง

แค่นักวิทยาศาตร์ ก็ตีความหมายผิด บอกนักวิทยาศาตร์ ก็คือนักเชื่อ

commmon ก็ไม่เข้าใจ ความหมาย ของคำว่า สามัญสำนึก ก็ไม่รู้จัก

ปัญญาตัวเองไม่มีเลย ทำได้อย่างเดียว เกาะตำรา

แต่พอออกนอกจากตำราแล้วไปไม่เป็น

พูดได้ไง นักวิทยาศาตร์ก็คือนักเชื่อ คุณขันธ์บอกนักวิทยาศาตร์ ก็คือนักเชื่อ

ผมจะบอกไห้ นักวิทยาศาตร์ คือนักคิด นักค้นคว้า นักวิจัย นักทดลอง

common sene คือสามัญสำนึก (แต่คุณขันธ์ บอก common sene ก็คือ ไช้ความรู้สึกเป็นหลัก feeling ครับ คือความรู้สึก ไม่ไช่ common sene)

(feeling คือ ความรู้สึกครับ) คุณขันธ์ คุณจะยอมรับไหมว่า

คุณไม่รู้ คุณเข้าใจผิด เข้าใจขลาดเคลื่อน

คุณรู้ไม่จริง ยอมรับไหมครับ คุณขันธ์

 

ท่าทางจะเป็นเอามาก พอควร

 

อย่าออกนอกประเด็นครับ

กรุณาอยู่ในประเด็น ครับ

แก่แล้วเลอะเลือนนะครับ

ผมอ่านคำโพส แล้ว

ท่านออกนอกประเด็นแล้วครับ

กิ้ว กิ้ว

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 6 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>เล่าปัง*, หญิงจัน, หลบทำไม

เอ้า...อย่างน้อยก็มี บางคนเข้ามาในประเด็นเหมือนกันแหะ

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 7 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 3 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>เล่าปัง*, ปราบจราจล,วิมุตติ </TD></TR></TBODY></TABLE>


เอ้า!! ว่าไง อาจารย์มหาลัย.....

วันนี้ ไม่แสดงอาการปรามคนที่คุณเคารพนับถือหนักหนา กับเขาบ้าง เหรอ

หรือ เข้ามาเสพ เอาแต่เพียง เศษๆเลยๆ สนองอารมณ์วิตกแค่นั้นพอ

นี่ๆ อาจารย์คุณเขารับศิษย์ใหม่แล้ว ฝึกศิษย์คนใหม่เสร็จได้ที่ เห็นว่าศิษย์คนนั้น
จะออกไปจีบสาว เพราะได้วุฒิบัตรครบทั้งจากต้นสังกัด และ หางสังกัด สำเร็จ
ธรรมเพื่อฉุดสาว....แปลกดีนะ

ว่าแต่ว่า อาจารย์มหาลัยยังมองลูกศิษย์แบบคิดจะจีบอีกหรือเปล่า

 

ประเด็นคือ เกาะตำรา
คิดเองเป็นไหม
นักวิทยาศาสตร์ คือ นักเชื่อ เนี่ยหรือ
commmon ก็ไม่เข้าใจ ความหมาย ของคำว่า สามัญสำนึก ก็ไม่รู้จัก

common sene คือสามัญสำนึก (แต่คุณขันธ์ บอก common sene ก็คือ ไช้ความรู้สึกเป็นหลัก feeling ครับ คือความรู้สึก ไม่ไช่ common sene)

นี่ นะหรือประเด็น

จะให้ผมตอบว่าอะไร ในเมื่อ คุณ เอาความเข้าใจของตนเอง จะเอาชนะ

น่าสังเวช จริงๆ ไม่มีอะไรจะชนะ ก็ยกเรื่องอะไรขึ้นมา ลอยๆ

ผมว่า ถ้าคุณอยากจะฉลาด ก็ทำบุญให้ปัญญาคนมากๆ หน่อย นั่นแหละ จะพอทำให้ฉลาดขึ้นมาบ้าง

 

สำหรับ นายคนนี้ เกินเยียวยา

 

บูรพาไม่แพ้ ไม่เคยแพ้ แต่สิ่งเดียวที่ทำไม่ได้คือ การยอมรับความจริง ตงฟางปุป่าย
ฮะจ้าว! ยิ่งอ่านยิ่งเรื่อยเปื่อย ฮาๆๆๆ อย่าซีเรียส นะเดี้ยวเส้นเลือดอุดตัน ฮาๆๆๆ ทำไมมีแต่คนฝังใจ กันทั้งนั้นเลย เวลาทำคนอื่นไปเอาชนะผู้อื่นไปด้วยวิธีการต่างๆกลับไม่มองดูตัวเองพอมาโดนกับตนบ้าง เขาชี้เพื่อให้อยู่ในขอบเขตที่ว่า หิริโอตับปะ ค่อยคิดค่อยพิจารณาก่อนจะทำอะไรจะได้ไม่ทำให้ตนเองเดือดร้อน มันก็น่าจะจบแล้วแต่อย่างว่านะ เพราะ บูรพาไม่แพ้จริงๆ เลย ฮะจ้าว! ฮาๆๆๆ อ่านแล้ว สังเวชเหมือนกันสงสารด้วย แต่ก็ขำมากกว่า ฮะจ้าว! จะได้ไม่เครียด

 

นี่ขนาดอยู่เงียบๆแล้วนะ เวร :'(

 

ตอบแบบนี้ สงสัยไปหา "พี่หลง" ได้และ

 

ผมอ่านข้อความอันเร่าร้อนของพวกคุณแล้ว
ผมช่างเวทนาสงสารพวกคุณเหลือเกิน
ไฟพยาบาทในใจของพวกคุณ
คงจะเร่าร้อนแผดเผาใจพวกคุณมากมายนัก
จึงได้แสดงกิริยาเช่นนี้ออกมา
<o></o>
ตอนนี้ใจพวกคุณคงเหมือนไฟสุมกลุ้มรุมอยู่น่ะสิ
<o></o>
เฮ้อ...ผมก็สงสารนะ
น้อมธรรมเข้าสู่ใจนะเดี๋ยวก็หาย
<o></o>
ผมเอาธรรมมาแสดง
แต่พวกคุณกับมากล่าวหาใส่ร้ายผม
ทั้งที่คุณยังไม่เคยไถ่ถามอะไรผมเลย
เพียงเห็นโพสต์ของผมที่ผ่านมาก็จินตนาการด้นเดาไปเรื่อยเปื่อย
<o></o>
คนที่มีปัญญาเค้าต้องศึกษาข้อมูลให้ดี
และวินิจฉัยให้ดีก่อนเค้าถึงจะแสดงอะไรออกมา
เอานะจำเอาไว้วิธีการที่ผมบอก
รับรองไม่หลงทางหรอก มั่นใจได้
<o></o>
ผุฏฐัสสะ โลกะธัมเมหิ จิตตัง ยัสสะ นะ กัมปะติ<o></o>
อะโสกัง วิระชัง เขมัง เอตัมมังคะละมุตตะมังฯ<o></o>
จิตของผู้ใดอันโลกธรรมทั้งหลายถูกต้องแล้ว ย่อมไม่หวั่นไหว ไม่มีโศก ปราศจากธุลี เกษม ข้อนี้เป็นมงคลอันสูงสุด.
เอตาทิสานิ กัตตะวานะ สัพพัตถะมะปะราชิตา<o></o>
สัพพัตถะ โสตถิง คัจฉันติ ตันเตสัง มังคะละมุตตะมันติฯ<o></o>
เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย กระทำมงคลทั้งหลายเช่นนี้แล้ว
เป็นผู้ไม่พ่ายแพ้ในที่ทั้งปวง ย่อมถึงความสวัสดีในที่ทั้งปวง
ข้อนั้นเป็นมงคลอันสูงสุด ของ เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลายเหล่านั้นแล

 

เอานะ...ผมไม่ค่อยว่าง
ดึก ๆ จะมาใหม่

 

ผมคงเป็นปราบจราจรมั้ง เพราะ traffic jam เหลือเกิน ในกระทู้

แต่ไม่ใช่ ปราบเทวดา วิษณุ12 ยอดคะน้า และ.... หรอก

คุณนี่ทำอะไรชอบมีผลประโยชน์ซ่อนไว้เบื้องหลังนะ.....

 

อยากเตือนด้วยความหวังดีจัง แต่กลัวว่ากล่าวธรรมอะไรไปแล้วคุณจะรับไม่ได้ เพราะอะไรไม่ทราบผมรู้อยู่แต่ไม่บอก การทำตนให้เป็นที่พึ่งกับผู้อื่นได้ต้องมีอย่างน้อยการรู้จักแยกแยะ ว่าอะไรความจริง อะไรความคิด อะไรเป็นเพียงผลของความคิด อย่าไปคิดว่าเพราะเป็นแบบนั้นแบบนี้ ยกตัวอย่างเช่น ปราถนาจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงเสมือนว่าตนนั้นสูงส่งกว่าผู้อื่นอันเป็นความเข้าใจหรือตัณหาของปุถุชนบางท่านเท่านั้น ยกตัวอย่าง ตัวหนังสือสีแดงนั่น คุณว่าถ้าคุณพูดแบบนั้นกับคนอื่นหรือผมพูดแบบนั้นกับคุณแล้ว คุณจะรู้สึกยังไง แน่นอนคุณต้องคิดว่าผมนี่ดูแคลนคุณนี่ใช่ไหม แล้วคนอื่นเขาจะคิดอย่างนั้นกับคุณก็ไม่เห็นแปลกเลย เพราะการเริ่มต้นมันก็ไถลไปไกลแล้วยังไม่ลงลอยเท้าของพระศาสดาแม้สักนิดก็ไม่มี คุณยังคิดว่านี่เรียกว่าธรรมได้หรือ ตัวคุณเองหลงทางอยู่ยังไม่รู้ตัว เข้าใจความหมายของผู้บำเพ็ญบารมีกับพระโพธิสัตว์ไปกับการย้อมของกิเลส พระโพธิสัตว์นั่นแหละหากผิดพลาดแล้วยิ่งจะทำให้ตนเองรับผลหนักกว่าใคร เพราะบางครั้งมันควรจะรู้ได้ว่า ความหลงคืออะไร ก็ยังจะปล่อยให้หลงต่อไปอีก ดังนั้น ความสำคัญตนผิดนั่นแหละ ยิ่งจะทำให้ตนเองแย่ลง แทนที่จะเป็นการสั่งสมบารมีจะกลับกลายเป็นการสั่งสมบาปอกุศล โดยมีสติสัปัชชัญญะ นั่นเพราะขาดการพิจารณาอย่างแยบคาย ไม่ว่าคุณจะคิดยังไง ก็ตามการที่คิดว่าเพราะตนปราถนาพุทธภูมิแล้วตนเองจะเหนือกว่าผู้อื่นผู้ใด ทั้งหมดเรียก มิจฉาทิฐิ หากไม่พิจารณา มันจะทำให้คุณนั่นแหละลำบากในภายหน้าครับ
ตัวสีแดงเป็นเพียงข้อความตัวอย่างที่ชี้ให้เห็นเท่านั้น เพราะผมทราบว่าทุกคนพิจารณาได้ด้วยเหตุด้วยผล พระพุทธเจ้าพระสมณโคดมทรงสอนไว้อย่างนั้นเป็นเบื้องต้น การหลงตัวหลงตนนั้น น่ากลัวนัก พาตัวเองให้พ้นจากความหลงทั้งหลายโดยเฉพาะหลงว่าดีกว่าผู้อื่นก่อน นั่นแหละข้อแรกเลยครับ

 

แต่สิ่งที่ผมรับรู้ได้จากคุณเสมอมา ก็คือ...
หวังดี ประสงค์ร้าย

ผมผิดหวังในตัวคุณจริง ๆ......