ผมขอขมาแล้วน่ะครับ

อ้าว แล้ว คุณมาจากไหนเนี่ย มาถึง มาสร้าง วาทกรรม

แบบไม่มีเหตุไม่มีผล อย่าเก่งแต่ด่าส่งเดชเลย มันไม่ใช่ภาษาคน

 

คิดได้แค่นี้เอง

ไม่ได้เ้ข้าใจความหมายของคำว่าประชาธิปไตย์เลย

ท่านเลขาเตชพโล ชอบเรื่องเหตุ ผล

แต่กลับคิดได้แค่นี้

 

คุณประกายพลอย

คุณใช้ภาษาหยาบคายมาก ควรเคารพกฏกติกา
เพราะเป็นเว๊ปธรรมะ ควรใช้ภาษาสุภาพ
อย่าใช้ภาษา แดกดัน ยั่วยุ
มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยต่อผู้เข้ามาอ่าน

 

โถ่ ถัง ตัวเป็นคน ใจเป็นเปรต พาลไปที่ คุณ เตชพโล เดี๋ยวรอหมดกรรม ก็นั่นแหละ พุ่งไปป๊าบเลย เปตภูมิ

จะเล่าให้ฟัง เปรตนี้ มันมีตัวเป็นคน หัวเป็นสัตว์น้อยใหญ่

อยู่ระหว่าง โลกมนุษย์ และ นรกภูมิ อยู่ในดินแดน มืดๆ รอคอย ว่าเมื่อไรจะมีอะไรให้กิน

โหยหวน ทุกข์ทรมาน แต่ยังดีกว่า นรกนิดหน่อย จะเอาเปรต ก็ คว้าตัวหลงให้มากๆ โลภให้มากๆ โทสะให้มากๆ นี่แหละ ได้ไปแน่

ส่วน ใครจะไป สคติภูมิ ก็ สร้างกุศลให้มากๆ

อย่าเอาเวลามานั่ง จับผิดคนอื่น มันจะปิดจิตไปเรื่อยๆ แล้วไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

เวลาหลับ หลับไปไม่รู้ตัวฉันใด กิเลส พาตกต่ำไป ไม่รู้ตัวฉันนั้น

ขอตัว

 

ผมอ่านข้อความของท่านแล้ว ท่านไม่ได้อ่านรายเอียดเนื้อหาอะไรในนี้เลยนะ แล้วก็มาตอบกระทู้ แบบหลงประเด็น

แล้วก็เหมือนกับ เอาสีข้างถูอะนะ พยายาม

จะไปไห้ได้ ไปแบบน้ำขุ่นขลักเลย

แล้วแถมหลวงปู่แหวน เอาแบงค์ห้าร้อย มามวนบุหรี่สูบ

อะไรของท่านกันเนียะ เค้าสนทนา เรื่องการปรามาส

ความไม่ถูก ไม่ต้อง

เมาหรืออะไรมาหรือป่าวครับ

 

ผมก็เห็นเช่นกันครับ เห็นสัตว์นรก ไฟลุกท่วมศรีษะน่ากลัวมาก

เห็นด้วยตาในนะครับ

แถวๆนี้และครับ

ตายไปแล้วลงลึกแน่นอน

 

แสดงว่าท่านยังเข้าถึงธรรมที่ผมแสดงไม่ได้

นักปฏิบัติบางรายต้องบอกลงในรายละเอียด
บางรายบอกหลักการ ที่เหลือเค้าก็เจียรไนเองได้

ส่วนท่านพรานป่าคงต้องบอก ให้สะกดเป็นตัว ๆ
อย่างจะเขียนว่า พรานป่า
ต้องบอก พ-พาน ร-เรือ สระอา.....

จะบอกว่า พรานป่า
แล้วให้ท่านไปเขียนคำนี้เองคงไม่ได้

พิจารณาเอานะครับ

 

คุณอ่าน โพสต์ คุณเอาเองแล้วกัน
เด็กมาอ่านเค้า คงดูถูกคุณน่าดู

 

อย่ามาเถียงผมเลยคุณ
อายเด็กมันเปล่า ๆ

 

มุสาวาทา เลยนะคุณ

เห็นด้วยตาใน...เฮ้อ

 

ทะเลาะกับชาวบ้านไปทั่วสารทิศ

มือถือสาก ปากถือศีล จริงๆ ตัวจริง เสียงจริง เลยนะเราอะ


พวกนอกรีด คนพวกนี้ทำลายศาสนา

ไม่รู้จักเอาธรรมะขัดเกลาจิตตนเอง

แต่ชอบเอาธรรมะ เป็นภูมิรู้ อวดเบ่ง อวดเก่ง ทั้งที่ กิเลส เลยศรีษะ

นิสัย ชอบขัดแย้ง ชอบทะเลาะวิวาทนี่ มันพาลชัดๆๆ

ไม่ไช่บัณฑิต

เปิดกระทู้ที่ไร ต้องขัด ต้องแย้ง ชาวบ้านประจำ

 

คุณรู้ได้ไง มาว่าผมมุสา ผมเห็นของผม

การรับฟัง รับชม ต้องรู้จักไช้วิจรณะญาณ

 

แปลคำว่าประชาธิปไตย์ ออกไหม เป็นไหมครับท่าน

ประชา ก็ืคือประชาชน

ธิปตย์ ก็คือสิทธิ

ไตย ไท ก็คือเสรีภาพ

รวมกันก็คือ ประชาชนมีสิทธิ และเสรีภาพ

ครงไหนที่แปลว่าพวกมากลากไป

แล้วมันเกี่ยวตรงไหน ที่จะไม่มีใครตามเสด็จพระพุทธองค์ ถ้าคนมีประชาธิไตย์

ไม่บ้า ก็เมา มีสองอย่าง


เค้าคุยกันเรื่องปรามาส ผมอ่านแล้ว

อ่านอีก ก็เรื่องการขอขมาเป็นสิ่งที่ดี พูดคุยกันในประเด็นนี้

แล้วนี่ มาตามเสด็จอะไรของท่าน

เลอะเทอะ

ทะเลาะ ขัดแย้งไปทั่ว
ไม่ได้สร้างสรรค์อะไรเลย

 

ภารกิจ ๐ หน้าที่

***ขอโปรดจงสละเวลาเพื่อได้พิจารณาความแห่งฃ้าพเจ้าโดยละเมียดสักครู่กาลเถอด แลหากมิเป็นการถูกจริตต่อผู้หนึ่งผู้ใด ฃ้าพเจ้าน้อมขมารับด้วย กรรมสิทธิ์ อันเป็นส่วนท่านที่พึงสมควร***

ฃ้าพเจ้าเป็นผู้ใหม่ในการใช้เทคโนโลยี ณ.สมัยปัจจุบันกาลนี้ จึงมิสามารถมีความรู้ความสามารถเทียบได้กับเหล่าท่านผู้ชำนาญดั่งทุกท่านที่กำลังพิจารณาความแห่งฃ้าพเจ้าอยู่ ณ.ขณะกาลนี้ แลด้วยเหตุแห่งการ มิถนัด ในการด้านนี้ ฃ้าพเจ้าจึงต้องไล่ย้อนกลับไปกลับมาในความกระทู้นี้ ถึง ๒ รอบด้วยกัน โดยในรอบแรกนั้น ฃ้าพเจ้าได้กวาดสายตาอ่านอย่างหยาบๆ แลพิจารณาเพียงคร่าวๆ จากหัวถึงท้าย ก่อปรากฏให้ฉงนเป็นยิ่งนัก ด้วย ข้อความ แห่งเหล่าท่านนั้น ล้วนมิธรรมดา จึงเหมือนมีแรงดึงดูดอันประหลาดมหัศจรรย์ ทำให้ฃ้าพเจ้าต้องนั่งอ่านแทบทุกตัวอักษรของเหล่าท่าน กระทั่งครบถ้วนซึ่งชุดความ แลได้พิจารณาขาดแล้วว่า ตัวเรามีความประสงค์ที่จะต้องนำ ความในจิตใจของตัวเรานี้ นำส่งถึงเหล่าท่านให้จงได้ โดยถึงแม้ว่าจะ กังวลและกลัวเกรงว่าเหล่าท่านจะประณามอยู่บ้าง แต่...
มิรู้ว่าเหล่าท่านทราบประจักษ์อย่างแน่ชัดรึไม่ หากโดยในจิตใจที่ได้ รับรู้ รับทราบ แลแปรสนองกลายเป็น ความรู้สึกนึกคิด ซึ่งภายใน จิตใจแห่งฃ้าพเจ้า เหล่าท่านทั้งหลายนี้ นอกจาก ฐานแห่งจิตใจของเหล่าท่าน จักมีความมุ่งปราถนาในทางที่ดีงามในระดับ สูงกว่าสามัญ ซึ่งถือได้เพียงส่วนน้อยแลหาได้โดยยากนัก ณ.กาลปัจจุบัน เหล่าท่านยังคงมีด้วยซึ่ง ฐานความรู้แห่งธรรม แลซึ่งมี การแตกต่าง ตามแต่ จริต ของแต่ละ จิตวิญญาณ หากว่าเมื่อได้มา กอปรร่วมกัน ณ.ที่นี้แล้วนั้น จึงได้กำเนิด วิธีการศึกษา ธรรม ในรูบแบบใหม่ที่ เพลิดเพลิน ลุ้นระทึก และมากไปด้วย การชิงไหวชิงพริบ ซึ่งเหล่าท่านได้สำแดงออกมาโดยตลอดว่าเหล่าท่านนั้นมี ไหวพริบ อยู่ในชั้น มิธรรมดา คือผล ด้วยเหตุจากการ ศึกษาและปฏิบัติ ตามแนววิถีอันชอบด้วย อัธยาศัย ของตน แลเมื่อมั่นจิตในผลที่พึงใจ จึงเกิดด้วย ความกล้า จะกระทำการณ์ตั้งแต่ที่ได้ตั้งไว้ ณ.อดีต ซึ่งเกิดจากด้วย จิตใจที่มีความสุขอยู่เสมอเมื่อได้ช่วยเหลือแบ่งปัน สัญญาถืออยู่ด้วยภายใน เมื่อเก็บสะสมวิชชาศาสตราต่างๆเป็นพอสมควร มีความเข้าใจรู้ได้ในวิชชาของตน แลจึงมี ตัวอักษรที่ทรงคุณเหล่านั้น ปรากฏแสดงขึ้น โดย ปราศจาก ตัวตนบุฅฅลผู้ถ่ายทอด ด้วยผ่านพิจารณาซึ่ง ความพึงพอใจของแต่ละตัวบุฅฅล...
ณ.กาลท้ายนี้แล้วนั้น ฃ้าฯจักขอเตือนเหล่าท่าน ซึ่งด้วย สติ อันเปน ฐานสำคัญแห่งจิต แลแต่มิใช่เพียงฃ้าฯที่ได้เตือนเหล่าท่าน
สงบจิตอันร้อนรนแห่งเหล่าท่านให้สนิท แลพิจารณาความทั้ง เขา และ เรา ด้วย ธรรม เหล่าท่านจักได้ ความรฤกถึงด้วยพวกพ้องผู้ซึ่งมีวิถีหมายร่วมการณ์เดียวกัน.
{ หากด้วยการณ์ซึ่งความชุดนี้ได้กอปรฅุณประโยชน์ให้กำเนิดขึ้น ฃ้าพเจ้าขอมอบส่งแด่ ท่านผู้ซึ่งดั่ง พ่อ ที่ได้ให้การกำเนิดกระทู้ ผมขอขมาแล้วน่ะครับ}

 

๐ขอขอบคุณท่านเฉพาะส่วน๐

กาลามสูตรกังขานิยฐาน 10 หมายถึง วิธีปฎิบัติในเรื่องที่ควรสงสัย หรือหลักความเชื่อ ที่ตรัสไว้ในกาลามสูตร
1.อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการฟังตามกันมา (มา อนุสฺสเวน)
2.อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการถือสีบๆกันมา (มา ปรมฺปราย)
3.อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการเล่าลือ (มา อิติกิราย)
4.อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการอ้างตำรา หรือคัมภีร์ (มา ปิฏกสมฺปทาเนน)
5.อย่าปลงใจเชื่อ เพราะตรรก (มา ตกฺกเหตุ)
6.อย่าปลงใจเชื่อ เพราะอนุมาน (มา นยเหตุ)
7.อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการคิดตรองตามแนวเหตุผล (มา อาการปริวิตกฺเกน)
8.อย่าปลงใจเชื่อ เพราะเข้าได้กับทฤษฎีที่พินิจไว้แล้ว (มา ทิฏฐินิชฺฌานกฺขนฺติยา)
9.อย่าปลงใจเชื่อ เพราะมองเห็นรูปลักษณะน่าจะเป็นไปได้ (มา ภพฺพรูปตาย)
10.อย่าปลงใจเชื่อ เพราะนับถือว่า ท่านสมณะนี้เป็นครูของเรา (มา สมโณ โน ครูติ)
เราขอบคุณท่านอย่างมาก เฉพาะเพียงส่วน กาลามสูตรกังฃานิยฐาน ๑๐
ซึ่งถือได้ว่าเป็น ข้อธรรม ที่สำคัญที่สุดข้อหนึ่ง โดยแม้แต่ ผู้ที่มีภารกิจ หน้าที่
โดยตรงจำนวนไม่น้อย มิได้ให้ใน ธรรม ที่สำคัญที่สุดข้อนี้ โดยบ้างก็ จงใจ บ้างก็ ละเลย แต่ไม่ว่าจะมีเจตนารึไม่ หากมิได้ให้ ธรรม ข้อนี้แล้วนั้น ย่อมไม่เป็นไปด้วย ตามวิถีแห่งพระพุทธจ้าว ผู้ซึ่งได้ให้การณ์ก่อกำเนิด พุทธศาสนา แลปฏิบัติสร้างแบบวิถีไว้เป็นสิ่งนำทางโดยตั้งแต่ ที่เริ่มแรกสุด กระทั่ง ณ.ที่สิ้นสุด.
ที่เริ่มแรกสุด สำหรับทุกผู้ คือ กาลามสูตรกังฃานิยฐาน ๑๐
แม้องฅ์พระพุทธจ้าวสิทธัตถะ ท่านยังมิเคยด้วยการบังคับในทางหนึ่งทางใดเพียงเพื่อได้มาซึ่ง ความเชื่อถือศรัทธา แลนำสอนให้ใช้ด้วย ปัญญาเป็นเครื่องพิสูจน์.
องฅ์นิยตะพุทธสิทธัตถะมักได้เอ่ยนำก่อนโดยเสมอ...
ดูก่อน...ท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลายพึงอย่าเชื่อเราด้วยว่าเราผู้เปน ตถาฅต...
[ส่วนเรื่องอื่นใดนั้น เรามิขอออกความ เนื่องด้วยเราเพิ่งฝึกโพสท์ในเว็บนี้เป็นเว็บแรกในชีวิตเมื่อไม่นานมานี้ จึงไม่ทราบด้วยการท่าน แลขออภัยที่วิสาสะ] <table id="table27" style="border-width: 0px;" border="1" width="100%"><tbody><tr><td style="border: medium none;">
</td></tr><tr><td style="border: medium none;">
</td></tr><tr><td style="border: medium none;">
</td></tr></tbody></table>

 

นักตำรา อะไรก็ตำรา

ประเทศไทยถ้ามีคนแบบเยอะๆ ผมว่าอันตรายมาก

เพราะการคิดด้วยตัวเอง ตัดสินใจโดยการไช้วิจรญาณ ของตัวเองไม่เป็น

ทำเป็นอยู่ อย่างเดียว ก็คือตำรา แต่คิดเองไม่เป็น การตัดสินใจ ด้วยตัวเองไม่เป็นเลย

สมันอดีต พุทธกาลก็มีครับ คนเช่นนี้

พี่ชาย ตั้งใจปพฤติ ประติบัติ ตามคำสอนพระพุทธองค์ เข้าป่าตังใจปฏิบัติ

จนบรรลุ

แต่พระผู้น้อง ทรงพระไตรปิฏก มีความรู้ใรอรรถาธรรม เป็นอย่างดี

มีความรู้ด้านปริยัติเป็นอย่างดี แล้วก็หลงว่าตัวเองทรงภูมิปัญญาด้านความรู้

ในตัวอักษร ชาวบ้านขอร้องไห้พระผู้พี่เตือน ก็ไม่ฟัง คิดว่าพระผูพี่เป็นพระป่า พระดงจะไปรู้อะไร

พอตายก็ลงนรกไป ส่วนพระพี่ชายก็เข้านิพพาน


คนบางคนก็หลงประเด็น ชอบตอบกระทู้ แบบชอบชวนวิวาทะ

พรรคพวก ของชนเหล่านี้ ชนพาล

ไม่ไช่บัณฑิต

ชอบแสดงธรรม มีธรรมมะ

แต่เนื้อหาจริงๆๆ ชอบวิวาทะ ชอบขัดแย้ง

สังคมชาวพุทธ เป็นสังคมสันติ เห็นอกเห็นใจ ให้อภัยกัน

แต่นี่ ชนพาลเหล่านี้ ชอบอวดเบ่ง ชอบอวดภูมิธรรม

คนชอบอวด ชอบเบ่ง ชอบทะเลาะ ชอบขัดแย้ง

ชอบว่ากล่าว

มองเห็นเลย ว่าเป็นชนพาล อย่างแท้จริง

 

ตำรวจ รักษากฏหมาย ประพฤติตัวนอกรีด ก็โจรดีๆ นี่เอง

คนที่ชอบอ้างกล่าวธรรม ปฏิบัตธรรม แต่ประพฤติตัวนอกรีด ก็โจรดีๆเช่นกัน

ส่วนผม ปุถุชนคนธรรมดา จะไปเกี่ยวอะไรด้วย ไช่ไหมครับ พี่น้องครับ

 

คุณ ปราบจราจล กับ คุณเตชพโล ยังก๊ะคนเดียวกันเลยเน๊าะ....ก็ว่ากานปาย

 

พรานยึ้ม เห็นด้วยกับท่านระครับ ข้อความนี้

ถูกต้องครับ

พูดจาได้ชัดเจนดีมาก ไม่กรำกวม

โมทนาครับผม

พรานยึ้มถึงจะแก่ แต่ก็ยังมีไฟนะครับ

 

การกระทำที่ทำเพื่อความสะใจ
มันได้แค่ระยะแรก
ต่อไป อาจจะเป็นแผลใจได้ตลอดชีวิต
คิดก่อนทำให้มากๆ และกรรมอาจจะติดตัวไปอีกนาน
นักปราชญ ย่อมหลีกเลี่ยงการทะเลาะวิวาท เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องไร้ สาระ