ปุถุชน....คนช่างสงสัย...

บุคคลที่น่าชวนเป็นอย่างยิ่งคือพี่มิงค์ค่ะ 555 ก๊วนนี้เจอกัน รับรองมันส์....

 

ยกมือหนับหนุนค่ะคุณติง อยากเจอป๋ามิงค์ กับอาจารย์ใหญ่ตัวเป็นๆจัง

 

ไปจิ แต่ต้องมีแผนล่วงหน้านะคะ จะได้จัดตารางได้อะ ถ้าป๋ามิงค์และกรุ๊ปไปคงได้เห็นอะไรๆที่หาดูได้ยากยิ่ง หุหุ

 

ไปด้วยคับบบบบบบ

 

อยากจะมันส์จริงๆไม่ยากหรอกจ้า...
ติงชวนไปกันหลายๆคนแล้ว หาถั่วมันมิ๊งหม่ง ไปด้วยนะ...
คุยไปเคี้ยวไป..รับรองว่า มันส์ แน่นอน...

ช่วงนี้ มีอะไรบางอย่างที่ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก
คือสภาพบ้านเมืองที่ผิดปกติ และนับวันจะหนักหนาขึ้น
แต่ว่าสมาธิก็ดี สติก็ดี กลับสามารถฝึกได้ผลดีขึ้นกว่าปกติ

ก็แล้วจะรออะไรล่ะ...
เร่งรัดเข้าไปให้มากเข้าไว้ดีกว่า...
น้ำขึ้นให้รีบตัก...เน๊อะ...
แต่ถ้าน้ำท่วม..ให้รีบหนีนะ...
อนาคตมันไม่แน่นอน...มีวันนี้ดีก็ให้เร่งทำวันนี้ให้สุดกำลัง...หากวันหน้ามันจะเกิดอะไรขึ้น จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายว่า...
ถ้ารู้อย่างงี้ ตอนนั้นนะ..เราน่าจะเร่งรัดให้สุดกำลัง....

 

สวัสดีครับ มาติดตามอ่านด้วยคนครับ

 

pig_cryy2pig_cryy2pig_cryy2 ๕๕๕๕

 

หากมีโอกาสก็อยากเจอท่านทั้งหลายบ้างจัง

 

น่านนนนน ป๋าาาาาา รินบอกว่า ไปอยู่ป่า แบบริน ก็ไม่เชื่ออออ

แหะๆลำพังตัวเองยังเอาไม่ค่อยรอดเหมือนกันครับ นี่กะว่าหมดเวลานี่ชิ่งเลยครับ

 

ที่ท่านพี่ระมิงค์ช่วงเหตุการณ์แปลกๆของบ้านเมือง พอเป็นนัยให้ฟังบ้างไหมครับ
ยิ่งเหตุการณ์เกิดวันนี้โหดร้ายจริงๆครับ

 

พึ่งเล่าไปในกลุ่มไลน์ กลุ่มเล็กๆ...ก่อนเหตุการณ์จะเกิด1วัน...
หลวงพี่ท่านนึงเคยเปรยว่า
เรื่องร้ายๆทำนายไว้ มักเกิดเร็วกว่าที่ทำนายเสมอ
เรื่องดีๆ ทำนายไว้ มักเกิดล่าช้ากว่าทีทำนายเสมอ
ต่อไปนี้จะไม่เล่าอะไรให้ใครฟังอีก ถึงเรื่องเหตุการณ์ในอนาคตของแผ่นดินนี้

ส่วนอะไรที่จะช่วยจรรโลงพระพุทธศาสนาบนแผ่นดินพุทธภูมินี้ผมก็จะมุมานะทำอย่างเต็มกำลัง...
ผมจะไม่ด่า ไม่ว่า ไม่ประณาม คนชั่วคนร้ายทั้งหลาย แต่จะหาทางส่งเสริมให้คนเหล่านี้ ได้มีโอกาส สวดมนต์ไหว้พระ ในยามที่พวกเขาคับขัน...
ผมเชื่อของผมเองว่า ไม่มีใครอยากเกิดมาเป็นคนชั่ว เพียงแต่เขาไม่มีโอกาสได้รู้ถึงคุณค่าแห่งความดีอย่างแท้จริง...
สักครั้งที่เขาเหล่านั้นได้รู้...พุทโธอัปปมาโน ว่าเป็นอย่างไร...เขาจะไม่หันกลับไปทำสิ่งชั่วอีกเลย...

สำหรับการจะรู้เหตุการณ์เหล่านี้นั้น ขอให้ไว้เป็นแนวทางสักหน่อยว่า
ต้องย้อนไปดูบุพกรรมเก่าในอดีตได้...
ต้องเห็นความเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กันในอดีตของบุคคลต่างๆ..
ต้องไปเห็นกฎแห่งกรรมที่บีบคั้นให้เขาเหล่านั้นต้องเดินไปในทิศทางนั้นๆ..
ต้องเห็นวาระจิตของคนเหล่านั้นว่าคิดจะทำอะไรกัน...
และต้องเห็นผลของอนาคตที่จะเกิดขึ้นได้...

แม้จะรู้ได้อย่างนั้นแล้ว สิ่งหนึ่งที่ล่วงรู้โดยชัดเจนไม่ได้ว่า จะเกิดอะไรตรงไหน เวลาอะไร...เนื่องเพราะกฎของกรรมจะบังเอาไว้ การรู้การเห็นจึงต้องจำกัดอยู่ภายใต้กฎของกรรมเช่นกัน...ที่พอจะทำได้ก็คงจะเป็น การสวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตา...ให้เป็นเกราะคุ้มครองตนและคนในครอบครัว...
ขอให้ทุกท่านโชคดี ปลอดภัย มีจิตใจฝักใฝ่ในธรรม...สวัสดี

 

ไม่ให้ยุ่งเด็ดขาด ไม่ให้ออกความเห็นทั้งดีและร้าย ท่านได้แต่บอกว่า
"ไม่น่าเลย..."

สวัสดีค่ะท่านระมิงค์ คุณนพฯ และสมาชิกทุกคน
ไปทำงานก่อนนะคะเดี๋ยวขอช่องทางทำบุญกับคุณนพด้วยคนค่ะ

 

มีเพื่อนที่เคยเรียนภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยวิคตอเรียบาดเจ็บในเหตุการณ์ระเบิดที่ราชประสงค์ด้วย ดีไม่เป็นอะไรมาก แค่เย็บแผลที่หลังก็กลับบ้านได้ ดูข่าวแล้วก็พยายามวางอุเบกขา

 

เขาหายกันไปไหนหมดนะ ??? เงียบสนิทดีจริงเชียว
เอ้าๆมีคำถามมาถามค่ะ คือมีหลายๆโพสที่กล่าวถึง พวกผีปอบ แบบจำพวกของเข้าตัว เพราะผิดครู ทำผิดต่อระเบียบวินัยจรรยาบรรณ น่าจะเป็นแนวไสยศาสตร์ หมอผี ร่างทรงต่างๆ แล้วอย่างผู้ที่ฝึกกรรมฐานกองต่างๆ นี้มีสิทธิ์โดนของพวกนี้เข้าตัวรึไม่คะ? แล้วเพราะเหตุใด? แบบว่าต้องการทราบแง่คิดมุมมอง เปิดโลกกระทัด ให้เข้าใจมากยิ่งขึ้นค่ะ


ปล.ส่วนตัวก็คิดว่าคงมีโอกาสเกิดขึ้นได้บ้าง แต่จะเพราะกรณีใด อันนี้ไม่ชัดเจนแจ้งใจค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ

 

การโดนคุณไสยเป็นกฏของกรรมค่ะ หากท่านใดเคยเกี่ยวข้อง เคยฝึกและทำร้ายคนอื่นด้วยคุณไสยมาก่อนก็จักโดนผู้อื่นทำร้ายด้วยวิธีเดียวกัน และถึงแม้ในชาตินี้เราจะไม่เคยข้องเกี่ยวเลย หากดวงเราตกในช่วงวันที่เขาปล่อยของ(ซึ่งเขาต้องปล่อยเป็นปกติมิฉะนั้นจะร้อน) ก็อาจได้รับคุณไสยที่เรียกว่า ลมเพลมพัด ได้

ตอนที่ดิฉันโดนตอนนั้นก็ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีความผิดปกติอย่างไร เพราะตอนนั้นป่วยอยู่เป็นปกติ เห็นก็ตอนที่มันถูกขับออกมาเองตอนเข้าห้องน้ำ ตอนนั้นไม่รู้จักคุณไสยเลยไม่รู้สึกกลัวอะไร รู้สึกเฉย ๆ ค่ะ

เคยอ่านประวัติพระอริยเจ้าหลายองค์ท่านก็โดนคุณไสยกันเป็นปกติ แต่คุณไสยนั้นทำร้ายได้เพียงร่างกายของท่านเท่านั้น ไม่สามารถครอบงำจิตของท่านได้

ประสบการณ์ตายของหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค
อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

สมัยหลวงพ่อปานอายุ ๓๘ ปี ถึงแม้ว่าท่านจะเป็น
ผู้มีความดีประกอบด้วยความเมตตาปรานี ท่านเป็น
พระที่ช่วยป้องกันคนอื่นมามากก็ตาม แต่ขึ้นชื่อว่า
กฎของกรรมไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้

วันหนึ่งหลวงพ่อปานไปที่วัดประตูศาล
จังหวัดสุพรรณบุรี วัดนี้อยู่ทางฝั่งตะวันตกของ
จังหวัดสุพรรณบุรี เป็นต้นทางที่จะไปวัดป่าเลไลย์
ในสมัยนั้น ตอนเย็นท่านเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
ก็ถอดอังสะ อังสะของท่านมีพระเครื่องอยู่ด้วย
แล้วท่านก็ล้มลุกไม่ได้ ท่านถูกบังฟัน เขาใช้คาถา
ตั้งใจจะฟันคนไหน เขาก็ฟันผักฟันฟักแฟงก็ตาม
เขาก็ว่าคาถาจะฟันให้ถูกตรงนั้น เขาฟันวัตถุแต่
แผลมาปรากฏในร่างกาย ผิวหนังภายนอกไม่
ปรากฏรอยแผล ท่านถูกบังฟันเป็นแผลยาวใน
อกข้างในและยังเป็นรอยนูน

ผลที่สุดก็ต้องหามกันลงเรือแจว หลวงพ่อปานเวลา
ไปไหนท่านใช้เรือสัมปันนีมีเก๋ง ทาสีขาวทั้งลำ
มีคนแจวหัวแจวท้าย ในขณะนั้นท่านมีอาการใกล้
ปางตาย ท่านขอร้องให้พาท่านกลับวัด พอมาถึงวัด
บางซ้ายในปรากฏว่าอาการของท่านหนักมาก
ท่านบอกให้แวะเข้าไปที่วัดบางซ้ายในก่อน ให้หาม
ท่านขึ้นไปบนศาลา ก็อาศัยศาลาท่าน้ำนอนอยู่
แล้วให้ไปตามอาจารย์จาบเป็นหมอและเป็นเพื่อน
ท่าน ต้องใช้ม้าไปรับกันในสมัยนั้น ที่บางบาลมัน
ไกลมาก

อาจารย์จาบมาถึงจับชีพจรแล้วบอกว่า "ท่านปาน
ยังไม่ตาย ไปธุระประเดี๋ยวก็กลับ"
อาจารย์จาบบอกว่า "ยาฉันเป็นยาสูง พระต้องใช้
ยาสูง ใช้ยาต่ำไม่ได้" สมัยนั้นเป็นป่า เป็นดง เป็น
ทุ่ง ตลาดไม่มี ท่านก็เดินไปเด็ดยอดไม้ ยอดมันสูง
ท่านก็บอก "นี่เขาเรียกยาสูง" วันนั้นยังไม่ฟื้น
ผ่านไปสัก ๖-๗ ชั่วโมงใกล้รุ่ง หลวงพ่อปานจึงรู้สึก
ตัวและก็ฉันยาของอาจารย์จาบ เป็นอันว่าท่านก็
หายและก็เล่าความเป็นมาให้ฟังว่า

ขณะที่ท่านเจ็บ เขาก็หามลงเรือ ท่านก็ภาวนาบ้าง
พิจารณาบ้างให้จิตเป็นสุข ท่านไม่ได้ปล่อย
กรรมฐานเลย ต่อมาอาการมันเครียดหนักท่านจึง
สั่งให้ขึ้นวัดบางซ้ายใน คิดว่าไม่ถึงวัดบางนมโค
เพราะจากวัดบางซ้ายในถึงวัดบางนมโคต้องแจว
เรือ ๒-๓ ชั่วโมง หลวงพ่อปานท่านบอกเห็นท่าไม่
ไหว ก็ขึ้นไปนอนจับพระกรรมฐานเป็นปกติ
ทุกคนในที่นั้นบอกว่าท่านสลบไป แต่ท่านบอกว่า
ท่านไม่ได้สลบ อทิสสมานกายมันออก คือตัวใน
ออกจากตัวนอกมีสภาพเป็นกายเดินออก
ไปเรื่อยๆ ตามสบาย พอไปถึงจุดสุดเข้าเขตชั้น
ดาวดึงส์จะเข้าชั้นดุสิต เห็นอาคารลิบๆ อยู่ข้าง
หน้า แพรวพราวระยิบระยับ เป็นสง่าสวยสด
งดงามมาก ท่านตั้งใจจะไปสู่อาคารหลังนั้น

ปรากฏว่าขณะนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกขึ้นว่า "ท่าน
ปาน ท่านปาน หยุดก่อน"
ท่านจึงเหลียวหลังมาดูเห็นพระพุทธเจ้ายืนงามสง่า
สวยอร่าม มีจับพรรณรังสีรัศมี ๖ ประการ ท่านก้ม
ลงกราบพระองค์

พระองค์ตรัสว่า "จะไปไหน"
หลวงพ่อปานตอบว่า "จะไปชั้นดุสิต"

พระองค์บอกว่า "คุณปานคุณยังไปไม่ได้ ภาระ
ใหญ่ของคุณยังมีมาก วัดวาอารามคุณยังสร้างไม่
เสร็จและกิจอื่นที่คุณต้องทํายังมีอยู่ จงกลับไป
ปฏิบัติงานให้เสร็จสิ้นเสียก่อนจึงจะไปได้ สถาน
ที่นี้เธอมีโอกาสจะได้อยู่แน่นอน"

หลวงพ่อปานก็บอกว่า "ร่างกายมันไม่ดีทนไม่ไหว
ทุกขเวทนามันหนักทนไม่ไหวจึงออกมา"

พระองค์บอกว่า "หมอจาบเขามาแล้วรักษาแผล
ได้และพิษต่างๆ สลายตัวแล้ว กลับลงไปเถอะ"
พอสิ้นเสียงของพระพุทธเจ้าก็ปรากฏว่าจิตเข้าร่าง
พอดี ท่านก็ลืมตาขึ้นใกล้สว่างแล้วของวันใหม่

หลวงพ่อปานท่านบอกว่ามันเป็นกฎของกรรม
มาจากโทษปาณาติบาตทำให้ร่างกายไม่ดี
ในชาตินี้โทษปาณาติบาตของท่านเห็นจะไม่มี
ีและท่านก็บอกอีกว่า "ต่อไปฉันก็ต้องตายด้วย
แผลนี้ แต่เวลานั้นแผลหายไปหมดแล้ว"
นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ท่านก็ไม่มีความประมาท
ในชีวิต คิดว่าความตายอยู่แค่ปลายจมูก ถ้าสิ้นลม
เมื่อไรก็ตายเมื่อนั้น

จาก : หนังสือ ตายไม่สูญ...แล้วไปไหน
โดย...หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดจันทาราม
(ท่าซุง) จ.อุทัยธานี

 

มีคำถามค่ะ เพื่อนเล่าให้ฟังว่าหลวงพ่อวิริยังค์ท่านเคยกล่าวเกี่ยวกับคนที่เคยได้รับการวางยาสลบนี่อาจจะได้รับผลกระทบเวลานั่งสมาธิเพราะฤทธิ์ยานี้ไปกดประสาทบังคับให้หลับลึกมากๆๆๆ (เนื้อหาที่คุยแบบละเอียดจำไม่ได้ แต่คร่าวๆประมาณนี้) อย่างนี้จะแก้ไขยังไงเหรอคะถ้ามันมีส่วนเกี่ยวข้องและผลเสียขนาดนั้น เราไม่เคยถูกวางยาแต่อยากรู้เกี่ยวกับการทำงานของยาสลบ

นึกไปถึงว่าพระท่านผู้มีอภิญญาหลายๆองค์ที่เคยได้รับผ่าตัดท่านจะทำสมาธิแยกกายกับจิตเพื่อไม่ต้องรับยาสลบ แต่ข้อมูลว่าพระท่านใดบ้างอันนี้จำไม่ได้เคยอ่านผ่านตาแว๊บๆ

 

เด่วขอเล่าให้ฟังอย่างนี้แล้วกันนะครับ ท่านบอกว่าอาจจะก็คงจะใช่อยู่คับ
เพราะว่า ผลของยาสลบมันจะส่งผลต่อคลื่นสมองของเราให้มันขาด
สมดุลย์ คือสมองเราจะหนักไปทางด้านขวาครับ พูดง่ายๆคลื่นกระแสสมอง
ที่เกี่ยวกับการใช้ความคิดมันขาดสมดุลย์หรือ
ไม่เท่ากันนั้นเองครับ..แต่มันไม่ใช่เรื่องที่แก้ปัญหาอะไรไม่ได้ครับ..
ส่วนตัวตอนสมัยที่วัยรุ่นที่เคยโดนของนั้น หมอก็ต้องฉีดยาสลบให้เหมือนกัน
เพราะไม่งั้นจะปวดศรีษะมาก ตอนนั้นคือต้องฉีดเพื่อให้หลับอย่างเดียวนะครับ..
มันก็ไม่ได้ส่งผลอะไรมากมายหรอกครับ...
วิธีแก้คือถ้าเรามาเจริญสติในชีวิตประจำวัน
อย่างเดียวเลยแบบไม่นั่งสมาธิเลย ประมาณ ๒ ปีคลื่นสมองจะเริ่มกลับคืนสู่
สภาวะปกติได้ และถ้านั่งสมาธิแบบลมหายใจถึงหน้าอก
ประมาณเดือนที่ ๑๒ ถึงเดือนที่ ๑๕ ก็จะเริ่มกลับเข้าสู่ปกติครับ
แต่ถ้าเจริญสติด้วยและปรับระบบหายใจได้อย่างที่เคยเล่าๆให้ฟัง
คือหายใจเข้าออกได้ลึกถึงท้องเป็นปกติและทำความรู้สึกรับรู้ว่ามีลมเข้าและออก
ที่ปลายจมูกได้ แค่เดือนเดียวคลื่นสมองก็กลับคืนสู่ปกติแล้วครับ...
ยกเว้นว่าเจอผู้ชายบางคน อาการตรงนี้ประมาณไม่กี่นาทีก็หายแล้วครับ ๕๕๕
ปล.มวลสารนำถวายรองเจ้าอาวาสให้แล้วเมื่อเช้านะครับ..
เด่วกลับเข้าบ้านก่อนจะเอารูปมาลงให้ดูครับ..

 

พี่นพ ครับ
รบกวนด้วยครับ ตอนนี้ผมติดต่อหมอเสน่ห์ ไม่ได้เลยครับ ตามเบอร์ที่ที่ให้มา หมอเปลี่ยนเบอร์หรือว่าเกิดอะไรกับหมอครับ

ขอบคุณครับ

 

ลองนั่งตรึกนึกถึงอาการก่อนที่จะถูกขับคุณไสยออก พึ่งนึกได้ว่ามีอาการดังนี้คือ ตอนเมื่ออยู่ที่พัทยา ตอนดึก ๆ อยู่ในอพาทเมนท์จะรู้สึกอีดอัด หายใจไม่ได้ ต้องออกไปข้างนอก แบบว่าต้องเดินไปที่ไหนก็ได้นอกอาคาร ซึ่งการออกมาข้างนอกตอนกลางคืนนั้นอันตรายทุกฝีก้าว โชคดีที่อพาทเมนท์อยู่ห่างกับคาร์ฟูแค่ประมาณ ๑๐๐ เมตร เวลาเกิดอาการเลยเลือกมาเดินในคาร์ฟูแทน เพราะสถานที่กว้างขวาง เดินไปเดินมาจนเมื่อยถึงจะนอนได้ค่ะ

พอออกจากงานและมาอยู่ในค่ายทหาร เวลาเกิดอาการมักจะเป็นเวลา ตี ๓ ตรงเป๊ะของทุกวันค่ะ ต้องออกมานอกห้องเพื่อมาเดิน เดิน เดิน แฟนก็ตกใจและงงเหมือนกันว่าทำไมเราต้องเดิน รู้แต่ว่ามันอึดอัดต้องออกมาข้างนอกอย่างเดียวเลยค่ะ โชคดีแต่ว่าเดินในค่ายนั้นไม่อันตราย

ตอนนั้นเลือดในตัวมีอยู่ประมาณระหว่าง ๒๑ ถึง ๑๒ ตอนนั้นก็วิเคราะห์ตามเนื้อผ้าคือเกิดจากเลือดน้อยนั่นเอง เพราะการหายใจของคนเราต้องอาศัยฮีโมโกลบินจากเม็ดเลือดแดงจับออกซิเจน แล้วไปหล่อเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย แต่ตอนนั้นก็งงเหมือนกันว่าทำไมจะต้องเป็นเวลาตี ๓ เป๊ะ เท่านั้นด้วย

ฉะนั้นจึงเป็นไปได้ที่อาการอึดอัดหายใจไม่ได้อาจเกิดจาก ๒ สาเหตุนี้ ตอนนั้นวิธีแก้ปัญหาของดิฉันคือ หายใจเข้า พุท หายใจออก โธ เท่านั้นจึงไม่รู้สึกทรมานมาก และถูกขับออกมาหลังจากที่เราปฏิบัติวิธีปิดอบายภูมิตามหนังสือของหลวงพ่อฤาษี นั่นเองค่ะ

ส่วนสาเหตุที่โดนนั้นถ้าเล่าหมดก็เป็นมหากาพย์ยาวมาก เล่าคร่าว ๆ ก็น่าจะเป็น (ไม่ฟันธง ไม่อยากปรักปรำ) ผู้ชายที่เราคบตอนทำงานอยู่ บ.มหาชนแห่งหนึ่ง แล้วบอกเลิกไป เพราะเขาชอบโทรมาหาตอนตี ๒ - ตี ๔ ทั้ง ๆ ที่เลิกกันแล้ว คงโทร.มาเช็คเรตติ้งมั้งว่ายังได้ผลอยู่ไหม มีอยู่ครั้งหนึ่ง จู่ ๆ ก็ถามเราว่า มีคนอื่นแล้วใช่ไหม ( ตอนนั้นก็มีคนมาคุยด้วยหลายคน แต่เรื่องอะไรจะยอมรับ ) เราถามเขาว่า รู้ได้งัย เขาบอกว่ามีคนบอก และหลุดปากว่าเลี้ยงกุมาร แต่คงเลี้ยงมากกว่านั้น

เขาเจ้าชู้มาก มีผู้หญิงหลายคนที่รักเขามาก รักจนดูเหมือนเสียสติ เสียการเสียงาน แม้กระทั่งเด็ก ม.ปลายหลาย ๆ คน และแต่ละนางก็ดูเหมือนเสียสติไปหมด คือตามอาละวาดเขาไปทุกที่ บางคนถึงกับทำร้ายตัวเอง ตอนนั้นเราก็รักเขามากเหมือนกันค่ะ แต่ควบคุมได้ ทำงานและรับผิดชอบงานเป็นปกติได้ แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ไม่โชคร้ายเหมือนกับแต่ละนางของเขาค่ะ

 

ขออนุญาตแสดงความเห็นค่ะ คือได้มีโอกาสผ่านแวะไปค่ะ ทราบว่าตอนนี้คิวยาวถึงปลายเดือนธันวาคมแล้ว และก็ได้ยินเจ้าหน้าที่รับโทรศัพท์ ของผู้ที่จะมา และผู้ที่จะจองคิว โดยเจ้าหน้าที่จะยังไม่รับจองคิวในช่วงนี้ เนื่องจากว่าปฎิทินปีหน้ายังไม่ออก พวกเธอไม่สามารถรู้ได้ว่าวันไหนวันพระ วันไหนวันศุกร์ จึงอาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ปิดรับโทรศัพท์ และอีกสาเหตุ อาจจะโทรในช่วงที่ยังไม่เปิดรึเปล่าคะ (วันไปนี้กว่าเจ้าหน้าที่จะเปิดเกือบเที่ยงค่ะ)
อย่างไรรอคุณนพมาตอบอีกทีนะคะ