ปฏิบัติตนอธิษฐานบุญอย่างไห้ได้ผลเร็ว By สาธินี

เห็นด้วยสุดๆ

ท่าทางจะหยุดเต้นยากซะด้วยซิเนี่ย ก็ไม่เป็นไรเป็นกำลังใจให้แกเปรียวแล้วกัน...ยุบหนอ ยุบหนอ เพราะพี่สีลพองมาหลายปีแล้วหนอ...555

 

ศาสนาพุทธ..เป็นศาสนาของผู้อยู่เหนือกรรม บังคับกรรม ไม่ใช่ปล่อยไปตามกรรม เปรียบดังเช่นสวะที่ลอยไปตามน้ำ ไปตามยถากรรม
เปรียบประดุจน้ำที่บรรจุอยู่ในขวด ที่มีน้ำมันลอยอยู่ด้านบน
บุญคือกุศล คือ น้ำสะอาด
กรรมคืออกุศล คือ น้ำมันที่ลอยอยู่เหนือน้ำ ซึ่งจะแสดงผลก่อนเสมอ
แต่พระพุทธองค์ท่านบอกไว้ว่า เราไม่จำเป็นต้องรับกรรมนั้นๆก็ได้ กรรมเป็นของเราทุกคน แต่เราไม่จำเป็นต้องรับ โดยมีวิธีปฎิบัติคือ สมาธิ (รวมกาย-วาจา-ใจ ให้เป็นหนึ่งเดียว) แล้วใช้วาระจิตเดียว(ใช้ความเร็วของจิต)
เปรียบประดุจว่าเรากินน้ำสะอาดได้อย่างไรโดยที่ไม่ต้องกินน้ำมันก่อน
นั่นก็คือเราต้องใช้"สมาธิ" หรือเปรียบเป็นหลอด ที่ต้องใช้ความรวดเร็วในการที่จะแทงหลอดลงไป ด้วยควาามเร็วและแรง ให้ผ่านน้ำมันไปถึงน้ำสะอาดข้างล่างโดยที่น้ำมันไม่สามารถผ่านเข้ามาได้ เพราะได้รับการปกป้องจากหลอด =ฉนวน=ตัวป้องกัน=สมาธิ(การรวมกาย-วาจา-ใจ ให้เป็นหนึ่งในวาระจิตเดียว).

 

สวัสดีค่ะ เล่นไปเล่นมาเลยไม่ได้ไปฝึกเลยค่ะ
พยายามฝึกอยู่หลุดบ้าง 2วันแรกเหนื่อยจนร้อนหัวร้อนหน้าเลยค่ะ เพลียมากๆด้วย
วันนี้ดีขึ้นมาหน่อย

 

เป็นไข้ ตัวร้อน เจ็บคออยู่ค่ะ การฝึกจะทำให้ตัวร้อนมากขึ้นมั้ยคะ

 

อย่าไปคร่ำเคร่งกับการฝึกมากนัก เอาเป็นว่านึกได้เมื่อไร ก็ตามลมหายใจดู ใหม่ๆเอาแค่หายใจลงไปให้ลึกก่อน ลองฝึกให้ลึกกว่าวันก่อน เช่น วันนี้เรานับได้๑..ถึง..๕ พอวันนี้เราอาจจะได้สัก๕ครึ่ง พรุ่งนี้เราอาจจะได้..๖ ฝึกแบบนี้ไปเรื่อยๆก่อน ตั้งลมได้หรือไม่ ยังไม่ต้องสนใจ เพราะขณะที่เราจดจ่ออยู่กับลม นั่นเท่ากับเรามี"สติ"แล้วนะ แล้วต้องระวัง การตั้งลม..ไม่ใช่การกลั้นลมหายใจ เพราะถ้ากลั้นลม จะทำให้สมองขาดอ๊อกซิเจนได้ ซึ่งอันตรายมาก นี่เรากำลังฝึกสิ่งที่ยากมากที่สุดอยู่จ้ะ..เขาใช้เวลากันเป็นปีๆ เพราะฉนั้นอย่ารีบร้อน ใจเย็นๆ เดี๋ยวจะเกิดโทษจ้ะ..ค่อยๆฝึกไปนะ..
อ้อ!แล้วอย่าไปใจจดใจจ่อกับหมดจนรู้สึกเตรียด หายใจเข้า..ให้รู้สึกว่าเอาสิ่งดีๆ..เข้าไป,หายใจออก..ให้รู้สึกเหมือนเราเอาสิ่งไม่ดีให้ออกไปจ้ะ..
เมื่อไหร่ที่รู้สึกเครียดหรือไม่สบายใจ ให้ลองทำแบบนี้ดู มันเหมือนเรา..ดีลีท อะไรๆที่เราไม่ต้องการออกไปจ้ะ.

 

การฝีกไม่เกี่ยวกับการเจ็บไข้ได้ป่วย ดีเสียอีก เพราะในขณะที่เราตามดูลมอยู่นั้น ยิ่งเราหายใจได้ลึกๆ ก็เท่ากับเราเอาอ๊อกซิเจนเข้าไปได้มากยิ่งขึ้น แต่ถ้ารู้สึกเพลียหรือไม่สบาย ก็ควรพักผ่อนเสียให้ดีก่อน การหายใจไม่ใช่หน้าที่ แต่มันเป็นยิ่งกว่านั้นอีก และการหายใจก็ทำได้ทุกที่,ทุกเวลา เพราะถ้าเราไม่หายใจ ไม่มีลมเข้าไป ร่างกายก็จะอยู๋ไม่ได้ แล้วก็ไม่ควรที่จะไปเคร่งเครียดกับมันมากนัก ทำแบบสบายๆน่ะ แต่ถ้าตั้งลมเป็นแล้ว..ร่างกายจะขับเหงื่อพร้อมกับของเสียออกมาตามรูขุมขน แต่เป็นในลักษณะสบาย ไม่ใช่ความป่วย ยังมีขั้นตอนอีกเยอะ ลองหายใจให้ชำนาญก่อนนะ.

 

ขอบคุณค่ะ ยังตั้งลมไม่ค่อยเป็น ชอบกลายเป็นกลั้นลมอ่ะค่ะ แต่จะพยายาม

 

ให้สังเกตดูนะครับ ถ้ากลั้นลม มันจะรู้สึกหน้าแดง ร้อนที่หน้า และลมหยุดอยู่ที่คอ

ส่วนทรงลม หรือ ตั้งลม ลมจะหยุดที่ท้องหรือฐานลมที่เราหายใจเข้าไป หน้าจะไม่แดง แต่สมองจะปลอดโปร่งขึ้นครับ เหงื่ออาจจะไปออกมามากในขณะนั้น เพราะขับของเสียออกมา

 

ไปติดเพชรติดพลอยองค์พระมาครับ

 

ท้องเสียไปสองวัน..เดี๋ยวบ่ายๆจะมาเขียนต่อนะจ๊ะ..:z16

 

หนูทราบแล้ว อาการเพลีย หนูจะเป็นหวัดนี่เองค่ะ ร่างกายคงอยู่ในช่วงต่อต้านเหล่าไวรัส
ตอนนี้หายใจแบบแสบจมูกมากๆเลยค่ะ วันนี้เป็นหวัดจริงๆด้วยค่ะ

คุณสาธินี ท้องเสีย 2วันเชียวเจ็บท้องไหมคะ ดีขึ้นรึยังคะ
ให้มันออกมาให้หมดเลยนะคะ ขอให้อาการดีขึ้นไวๆ

 

ดีขึนแล้วจ้ะ...ขอบคุณที่เป็นห่วง ขอให้หนูหายไวๆเช่นเดียวกันนะจ๊ะ...

 

การเข้าสู่ขั้นตอนการปฎิบัติให้ได้ผลจริง(โดยย่อ)...
ลำดับแรก
๑.หาที่ตั้งของใจ=หายใจเข้าให้สุด=ที่ตั้ง
๒สดับ-สำเหนียก-เสียงกายใน=นะโม
๓.เชื่อมกายในกับกายนอกด้วยวาจา ออกเสียงให้พร้อมกัน=วาจา+ใจ(หัดอ่านหนังสือออกเสียง)
๔.กาย เชื่อม วาจา และใจ กายนอก=ชักประคำ ประกอบวาจา=ใจ เปล่งวาจาจากฐานของใจ=เชื่อมกายนอก เรียกว่า กายปัสสัทธิ(กายนอก+อัสสาสะ+ปัสสาสะ+มนัส(ใจ)+สมาธิ)=กาย,วาจา,ใจเป็นหนึ่งเดียว
อย่าเพิ่งงงเดี๋ยวจะค่อยๆขยายความ จะเริ่มยากขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่พ้นความเพียรของพวกเราไปได้หรอก ตอนนี้ฝึกเรื่องลมหายใจให้ชำนาญไปก่อนนะจ๊ะ.

 

อย่าใช้คำว่า"พยายาม" แต่ให้ใช้คำว่า"เพียร"แทน เพราะเราจะไม่ล้มเลิก..ถ้ายังไปไม่ถึงเป้าหมายจ้ะ...สู้ๆจ้ะ.

 

เห็นกระทู้นี้ขึ้นบนจึงนึกได้ว่าหลุดไปหลายชั่วโมงแล้วค่ะ
ขอบคุณนะคะสำหรับการเตือนสติ

 

ทำไมเราถึงต้องให้ความสำคัญกับ"ใจ"
ใจ=กายใน=มโน,มนัส,เจตสิก
ใจ=เครื่องรับ=รีซีฟเว่อร์
ใจจะเป็นที่เก็บรวบรวมทุกสี่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นทั้งสิ่งที่ดี(กุศล-บุญ)หรือสิ่งที่ไม่ดี(อกุศล-บาป) แต่เราต้องการในส่วนที่เป็นบุญและนำมาใช้
เปรียบดังเราฝากบุญไว้ในธนาคาร คือธนาคารบุญหรือเรียกว่า"บุญญนิธิ" หรือ "บุญเดิม"
การจะเอาบุญเดิมมาใช้นั้น เราต้องใช้การ"อธิษฐาน" และการ"อธิษฐาน"ต้องเกิดจากใจเท่านั้น.

 

ชื่นชม ยินดี ปราโมทย์คร๊าบ........

 

ผมว่าผมเข้าใจแล้วนะแต่ต้องขออ่านต่อไปอีกนิดเวลาปฏิบัติจะได้ไม่หลงทาง (หาจิตว่าอยู่ ณ ฐานใด แล้วคงไว้ เพื่อคอยเรียนรู้ความเป็นไปของจิต การเกิด การดับ ) (ตามที่เข้าใจนะครับ แต่ ยังหาจิตยังไม่เจอ ตอนนี้ทรงไว้ที่กลางหน้าอกครับ) ขอคำแนะทำครับ

 

สวัสดีค่ะพี่ปา สบายดีค่ะพี่...

 

ไม่ใช่หาจิตค่ะ..เพราะจิตเกิดดับเร็วมากเราตามไม่ทันหรอก แต่ที่เราหานี่คือ"ใจ" ซึ่งอยู่เหนือจิตขึ้นไปอีก..
เปรียบ"จิต"เป็นส่วนประกอบของรถ เช่น พวงมาลัย,คันเร่ง,เบรค,ฯลฯ ซึ่งก็เป็นส่วนที่มีความสำคัญ แต่"รถ"(กายนอก)และเครื่องยนต์กลไกทั้งหลาย ไม่อาจจะเคลื่อนไปได้ด้วยตัวเอง ต้องมีคนขับซึ่งก็คือ"ใจ"เป็นผู้พาขับเคลื่อนไปยังเป้าหมายที่ต้องการ ดังนั้น"ใจ"จึงใหญ่สุด แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็มีความสำคัญ ต้องอาศัยเกื้อกูลซึ่งกันและกัน
จริงแล้วทุกอย่างจะต้องเป็นไตรลักษณ์ เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป,ลมหายใจก็เช่นเดียวกัน แต่เราตามดูมันไม่ทัน ถ้าจะตามดูให้ทันก็ต้องเอา"สติ"ไปเป็นตัวกำหนดรู้ ดังนั้นเราจึงต้องหายใจให้ยาวๆ เพื่อจะได้ตามดูได้ทัน
ส่วนวิธีการหา"ใจ"หาอย่างไร ลองค่อยๆศึกษาจากบทความที่ลงไว้ก่อนหน้านี้นะคะ ถ้าตรงไหนไม่เข้าใจ ก็เข้ามาคุยกันนะคะ
ใหม่ๆเราไม่เคยฝึกก็จะหายใจได้ตื้นๆกันแทบทุกคนค่ะ ฝึกไปเรื่อยๆ จะหายใจได้ลึกขี้นค่ะ.