บารมีหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน

ครั้งเมื่อ ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา มาร่วมสร้างวัดห้วยแทง กับครูบาแก้ว วัดห้วยแทง อ.บ้านโฮ่ง จ.ลำพูน

 

"ต่อ อายุ "
คนจะหมดอายุ ต่ออายุให้เขา
บุญอันนั้นก็มาช่วยเราให้มีอายุยืนขึ้น
แต่ระวัง ผลบุญที่อายุยืน อย่าเอาอายุไปทุ่มเททางบาป
เป็นคนอายุยืนจริง แต่ทำบาปไม่ดี คนไม่ดีแล้วอายุยืนเกี่ยวกับกรรม เช่น ขังนก ขังหนู บังคับให้อยู่ในกรงอย่างนั้น อย่างไก่ชน
กรรมนั้นช่วยให้อายุยืน แต่มีความทุกข์ตลอดชีวิต
อายุยืนก็ไม่ดี ตายก็ไม่ตาย เป็นก็ไม่เป็น ...อยู่ทรงกรรมไปนานๆ

 

เราเป็นผู้กระทำเพียรในกุศลธรรม กรรมอันดีนี้ให้ตั้งใจไว้ว่า แม้นตีนและแข้งขากูไม่หัก มือกูไม่ง่อย กูจักค่อยทำไป แม้นจักลุกนั่งยาก เทียว(เดิน)ไม่ได้ ก็จักนึกในใจรำพึงเอา ไม่ควรเราจักหดย่อท้อถอย คิดเอาอย่างพระยาจักกะวาตีราช เพียรไปหาพระพุทธเจ้า ไปตั้งไกล เทียวไปจนเท้าแตกพอง เดินไปไม่ได้ก็คลานไป ถึงคลานไปไม่ได้ก็เถือกไป เถือกไปไม่ได้ ก็ต้องนอน จิตใจรำพึงถึงคุณพระพุทธเจ้าอยู่กลางทาง ต้องมีใจจดจ่อในธรรม ต้องมีวิริยะบารมีอยู่ในใจนั้นเถอะฯ

 

หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศา นั่งบนเสลี่ยง เพื่อไปเป็นประธานงานบุญที่อนุสาวรีย์สามครูบา รอยต่อ ลี้-เถิน

ขอบคุณเจ้าของภาพ

 

"ให้ทราบว่าการที่จะไปพระนิพพานนั้น ต้องฟันฝ่าอุปสรรค อีกมาก ผู้ที่อดทนและเข็มแข็งเท่านั้น จึงสามารถที่จะไปได้ พร้อมกับต้องชำระหนี้ที่ก่อไว้ให้หมดสิ้นอีกด้วย"

 

"ทุกข์ก่อนสุข"

พวกเราใคร่ถึงสุข
ใคร่พ้นจากทุกข์
ก็ควรอุตส่าห์กระทำเพียร
อดทุกข์-อดอยาก เอาบ้างเสียก่อน
จึงจักได้ จักดีแล

คำสอน #หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา

 

กุฏิ หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา อารามวัดหนองผำ อ.ทุ่งหัวช้าง จ.ลำพูน ในระหว่างปี พ.ศ.2515-2517

 

"เมื่อเราเห็นผู้อื่นทำบุญ ให้อนุโมทนา แม้ไม่มีสตางค์ก็มีสิบนิ้ว ยกขึ้นไหว้ ยอศาต่างมาลาดอกไม้ รับของจากได้เป็นบุญ แม้นว่าเห็นท่านกระทำความดี ถ้าช่วยได้ก็ให้ช่วย อย่าดูดาย อย่าปล่อยว่า วันพรุ่งนี้ถ้ามีสตางค์ค่อยช่วย"

 

คนที่มีปัญญา ควรขวนขวายหาช่องดีวิเศษบ่อยๆ แล้วให้รีบทำบุญ ทำทาน เพื่อให้ได้เป็นแก่นเป็นสาร เอาเข้าไถ้เข้าถุงที่จะได้ไปกินภายหน้า ให้เอาอย่างมดง่าม ยังรู้จักขนเอาข้าวสุกข้าวสารไปฝังซ่อนไว้ในรูอยู่ เพื่อประโยชน์ไว้กินในภายหน้านั้นดีแลฯ

 

เรากระทำบุญทีละเล็กละน้อย ถ้าหากกระทำบ่อยๆ นานไปก็มีมากหลาย เหมือนน้ำฝนหยดชายคาทีละเม็ด ก็ยังรู้จักเต็มหม้อเต็มไห ฉะนั้น เราทั้งหลายอย่าประมาทยังบุญยังบาป ว่าน้อยนัก ยังไม่มาถึงตน อุปมาเป็นดั่งไฟ แม้นจักมากน้อยเท่าใดก็ดี ถ้าเรารู้จักใช้ก็เป็นคุณเป็นประโยชน์แก่ตนโดยแท้ ถ้าเราประมาท ไม่ดูแลรักษาก็จักไหม้หอ ไหม้เรือนแลฯ

 

หลวงปู่วงศ์ฯ ท่านเปรียบเทียบให้ฟัง ว่า....บารมีกลาง นี่.. มี บาท.. อยากทำ ๓ บาทคล้ายกันกับองค์หลวงพ่อฤาษีฯ ท่านก็กล่าว ไว้ว่า...."บารมี" มัน เร่งรัด กันได้.. ไม่ใช่มา นั่งรอ ตามบุญบารมีเดิมๆ หากเดินทางเท้าจาก กทม. ไป เชียงใหม่ มันก็นานเป็นเดือน หากหาทางเร่งบารมี "ซื้อ" (เร่งทำบุญ ทาน ศีล ภาวนา) ซื้อรถจักรยาน มอเตอร์ไซค์ รถเก๋ง หรือนั่งเครื่องบินไป อย่างนี้ก็เร็วกว่า ตรงกับ หลวงปู่วงศ์ฯ ที่ท่านกล่าว ว่า.. "บุญ" ต้องใช้ "เงิน" ซื้อ (ใช้กำลังใจ ตัด ความโลภ ของตนเอง)

 

ภาพเก่าเล่าอดีต

ประมาณปี พ.ศ.2518 หลวงปู่ครูบาชัยวงศ์ ได้รับนิมนต์จากหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ไปร่วมงานที่วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

...พระติดตาม นั่งด้านหลังครูบา ปัจจุบัน คือ ครูบาแก้ว กาวิโร แห่งวัดพระธาตุดอยทีมู จ.ตาก

 

ภาพเก่าเล่าอดีต

หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา เป็นประธาน นำลูกศิษย์ และลูกหลาน ทำพิธีเปลี่ยนผ้าให้ครูบาอภิชัยขาวปี ในภาพมีหลวงปู่ครูบาพรรณ เจ้าอาวาสวัดพระบาทห้วยต้ม นั่งพนมมือที่เสา

หลวงปู่ครูบาวงศ์ เป็นผู้ริเริ่มนำลูกศิษย์ เปลี่ยนผ้าประจำปีให้ หลวงปู่ครูบาขาวปี และได้ปฏิบัติทุกปีสืบมาจนเป็นประเพณี สมัยที่ครูบาวงศ์ยังดำรงขันธ์อยู่ ท่านจะมาเป็นประธานนำลูกหลานเปลี่ยนผ้าให้หลวงปู่ครูบาอภิชัยขาวปี เป็นประจำทุกปี

 

เรื่องของ คุณ ปริญดา นาหิรัญประดิษฐ์ เขียนไว้ดังนี้

ดิฉันไม่เคยรู้จักหลวงปู่ ไม่เคยเห็นรูปหลวงปู่มาก่อนเลย แต่ดิฉันก็เป็นพุทธศาสนิกชนผู้เลื่อมในในพระพุทธศาสนาผู้หนึ่ง
คืนหนึ่งใน เดือนมีนาคม พ.ศ.2536 ดิฉันสวดมนต์ไหว้พระแล้วก็เข้านอน เช้ามืดก็ฝันเห็นพระภิกษุรูปหนึ่ง อายุประมาณ 80 ปี มีเมตตามาก ท่านนั่งอยู่บนเนินดินมีหญ้าสีเขียวชอุ่มรองรับ ท่านเรียกดิฉันว่า “หลานเข้ามาหาหลวงปู่ใกล้ๆ หลวงปู่ ครูบาชัยยะวงศา จังหวัดลำพูน หลวงปู่จะให้อะไรหลานให้แบมือ” แล้วก็มีรูปหล่อทองคำพระแม่จามเทวี หล่นใส่มือ หลวงปู่บอกว่า “ให้ใส่ไว้กับตัว” แล้วองค์พระแม่ก็ค่อยๆ หายเข้าไปในฝ่ามือดิฉัน

แล้วหลวงปู่ก็สอนธรรมะให้ฟังเข้าใจง่ายๆ สอนให้เป็นคนดีมีศีลธรรม มีธรรมในจิตใจ ปฏิบัติธรรมแล้วก็จะดีเอง ดิฉันสะดุ้งตื่นเช้าพอดี ตื่นเต้นดีใจ เพราะเป็นศุภนิมิต รีบจดจำชื่อหลวงปู่ จังหวัดลำพูน ตามที่ท่านบอก
ดิฉันถามพี่ชายว่า “รู้จักหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาไหม?....” พี่ชายบอกว่า “เคยได้ยิน แต่ไม่เคยเห็น”
ดิฉันก็เลยบอกว่า “ถ้าใครมีรูป ขอยืมมาดูหน่อย” อีกวันเพื่อนนำรูปหลวงปู่รูปเล็กๆมาให้ดู เขียนว่า ครูบาชัยยะวงศา วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน ดิฉันดีใจมาก รูปท่านเหมือนหลวงปู่ที่มาปรากฏในนิมิตให้ดิฉันเห็น หลวงปู่มีองค์จริงตามที่ท่านบอก ดิฉันรีบกราบรูปหลวงปู่ในหนังสือ อย่างปลื้มปิติดีใจมากที่ได้พบพระอริยะ ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมาโปรดสอนธรรมะ ให้เป็นบุญกุศลของดิฉันแท้ๆ

ตั้งแต่นั้นมาทุกคืน ก็สวดมนต์ไหว้พระจะต้องระลึกถึงหลวงปู่ เมื่อมีโอกาสจะไปกราบหลวงปู่ครูบาชัยยะวงศา และฟังธรรมจากหลวงปู่ ขอบารมีหลวงปู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร และเป็นที่พึ่งของสาธุชนทั้งหลายตลอดกาล

 

เป็นกำลังสำคัญสร้างทางขึ้นดอยสุเทพ

ครูบาชัยวงศาได้ไปร่วมแรงร่วมใจกับครูบาขาวปี ช่วยครูบาศรีวิชัยทำงานในด้านต่างๆ ทั้งงานศาสนาและงานสาธารณประโยชน์ ทั้งที่ได้รับอุปสรรคนานัปการ โดยเฉพาะอุปสรรคในการสร้างทางขึ้นดอยสุเทพร่วมกับครูบาศรีวิชัยวัดอนาคามี อยู่ระหว่างทางขึ้นดอยสุเทพหลังศูนย์ควบคุมไฟป่าภาคเหนือปัจจุบันเหลือแต่ทรากปรักหักพังโดยครูบาชัยวงศาและครูบาขาวปี เป็นผู้รับผิดชอบและควบคุมในการสร้างทางคนละครึ่ง ครูบาขาวปีรับผิดชอบควบคุมช่วงล่างตั้งแต่วัดศรีโสดาถึงวัดสกิทาคามี (วัดนี้ถูกรื้อไปแล้ว) ส่วนครูบาชัยวงศารับช่วงตั้งแต่วัดสกิทาคามี และสร้างวัดอนาคามี (ซึ่งขณะนี้ทรุดโทรมและถูกรื้อไปแล้ว) ไปจนถึงทางขึ้นดอยสุเทพ

ในขณะสร้างทางได้รับความลำบากทุกข์เวทนาอย่างสาหัส เนื่องจากถูกกลั่นแกล้งจากตำรวจหลวงและพระสงฆ์ที่ไม่เข้าใจในเจตนามุ่งมั่นอันแท้จริงของครูบาศรีวิชัย คอยจับสึกอยู่เสมอ การดำเนินการก่อสร้างจึงต้องลงมือเมื่อพระอาทิตย์ล่วงลับไปเสียก่อน และต้องหาที่หลบซ่อนเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นในเช้าของวันใหม่ งานสร้างทางตอนเริ่มแรกมีชาวบ้านมาช่วยงานไม่มากเท่าไร แต่นานไปก็ได้มีพวกชาวกะเหรี่ยงและชาวบ้านในหลายตำบล หลายหมู่บ้าน พากันมาลงแรงร่วมใจอย่างมากมาย ด้วยความศรัทธาและเต็มใจ จนในที่สุดการสร้างทางขึ้นดอยสุเทพก็สำเร็จลุล่วงได้

...หนาน ต.

 

การกระทำบุญให้เป็นคุณ เป็นประโยชน์แก่ตนในชาตินี้ชาติหน้านั้น ผู้มีปัญญาไม่ควรจะอายผู้อื่นในการทำบุญ ปัญญาเรามี ควรเข้าใจทำคนเดียวพอ รู้ใครรู้มัน ควรรีบขวนขวายใส่ใจทำเอาในใจ เพราะว่าของนี้ผายเผื่อ(ทำแทน)บ่ได้ ถ้าเราไม่คิดกระทำเอา ดังนั้นใครก็ไม่กระทำเพื่อปันให้เราได้ อุปมาดังผู้เป็นพยาธิ มันต้องอดอยากกินยาด้วยตนเองแท้ๆ พยาธิจึงจะหาย ถ้าให้คนอื่นกินยาต่างนั้น มันไม่สบายคือว่าไม่หายแลฯ

 

การทำบุญทำทาน เป็นการที่เราไม่ควรจักคร้าน จักอายแล ถ้าจักอายให้อายและกลัวต่อบาป อย่าให้เกียจคร้านต่อการงานอันดี มีกายสุจริตเป็นต้นดังนี้ เป็นการดี เป็นดั่งพญาพาราณสี เป็นผู้ไม่อายและได้ฟังคำสอนของหมาตัวที่มีปัญญาในกาละเมื่อก่อน อันว่าผู้ที่เกิดมาพบพระพุทธเจ้าก็ควรศึกษา อย่าเกียจคร้าน อย่าอายในการทำดี

 

"ในหลวง ร.9 บ้านเมืองเจริญยิ่งนัก เพราะบารมีของท่านบรรเทาทุกข์ ท่านเป็นหน่อพระพุทธเจ้าใหญ่มาเกิด "

 

หลวงปู่ครูบาพรหมจักร แห่งวัดพระพุทธบาทตากผ้า อ.ป่าซาง จ.ลำพูน ได้กล่าวถึง ครูบาชัยวงศาต่อหน้าศิษย์นับร้อย เมื่อครั้งเดินทางไปทอดผ้าป่าว่า "...พวกลูกมีบุญมากและโชคดีที่ได้มาพบพระระดับหลวงพ่อวงศ์ ซึ่งเป็นพระปฏิบัติดี มีคุณธรรมสูง เคยเดินธุดงค์มาด้วยกันกับท่าน หลวงพ่อได้อะไร หลวงพ่อวงศ์ก็ได้เช่นเดียวกัน ไม่ด้อยไปกว่ากันเลย... อย่าเสียทีที่เกิดมามีบุญ ได้พบพระระดับหลวงพ่อวงศ์ ควรสอบถามข้อธรรม และปฏิบัติตามหลวงพ่อวงศ์ให้มากๆ..."