บางครั้งเนี่ยการออกงานสังคมเพื่อทำงานกับเจ้านายเราต้องผิดศีล 5 !!

สีเลนะ สุคะติงยันต
สีเลนะ โภคะสัมปะทา
สีเลนะ นิพพุติงยันต
ตัสมา สีลัง วิโสธะเย

 

พอดีคุยกับเพื่อนมา คุยกันแล้ว ผมเลยลองคิดดูว่า

คือถือศีล 5 นะ แต่พอมีเหตุเลี้ยงฉลอง จะผิดศีลข้อ 5 อยู่ แล้วพอกลับบ้านวันรุ่งขึ้น ก็สมาทานศีลใหม่ไม่มีผิดเลยจนกว่าจะมีให้ฉลองอีกครับ

พวกท่านๆมีความคิดเห็นว่าไงครับ ??

 

แบบนี้มันไม่ได้มีความตั้งใจในการรักษาศีลเลย
ความสำคัญของศีล อยู่ที่การตั้งใจงดเว้น

 

ผมบอกเป็นโรคแพ้แอลกอฮอล์ ถ้ากินแล้ว จะเป็นผื่นแดงทั้งตัว ถ้าเมามากๆ จะไล่กอดไล่หอมคนไปทั่ว (ให้มันตลกๆ)

 

ต้องพิจารณาก่อนว่า
เราห่วงงานและชีวิตทางโลก
มากกว่าหนทางบรรลุมรรคผลในทางธรรมหรือเปล่า?
ถ้าเราหวังจะบรรลุ หวังจะพ้นทุกข์
เราจะต้องไม่ยินยอมต่อความชั่วแม้เพียงน้อยนิด
มิฉะนั้นความคิดใจอ่อนต่อกิเลสน้อยๆ
จะขวางทางบรรลุธรรม ปฏิบัติไปก็ไม่พ้นกิเลส

แต่ถ้าห่วงงานทางโลกมากกว่า ไม่ได้อยากนิพพาน
แต่ไม่อยากจะบาปเฉยๆ
อย่างนี้มีคำตอบแบบเจาะลึกให้เลยครับ

กินเหล้า ว่ากันตามกฏแห่งกรรมในปิฏก
มีโทษในนรก คือไปดื่มน้ำทองแดง
คุณดื่มมาก น้ำทองแดงรอคุณไปดื่มมาก
คุณจิบน้อย น้ำทองแดงก็รอคุณแค่ไปจิบ
พวกนี้เป็นกรรม ถ้ากระทำไปอย่างไร เท่าใด
ก็ได้อย่างนั้น เท่านั้น

บาปหรือไม่ ถ้าคุณดื่มแบบไม่คิดอะไรเลย ไม่รู้จักโทษของมัน
แบบเด็กๆ ๗-๘ขวบ ดื่มแล้วก็บ่นว่า แหวะ ไม่เห็นอร่อยเลย
หรือจะบอกว่า อร่ิอยดีวุ้ยก็ตาม ไม่บาปเลย
เพราะไม่ได้คิดอะไร ไม่รู้ถึงโทษของมัน
แต่ถ้าเรารู้ว่ามันเป็นโทษ แต่เรายังดื่มมันลงไป แสดงว่าเราขาดสติแล้ว
ไม่มีความรักตนเอง ผู้ไม่รักตนเอง จะไปรักคนอื่นได้อย่างไร
กรณีนี้ บาป กรณีที่ในการงานบังคับให้ต้องดื่ม ไม่มีใจอยากจะดื่ม
แต่ห่วงการงานมากกว่า เลยต้องดื่มเพื่องาน อย่างนี้ก็ขาดสติ
รู้ว่าไม่ดีอยู่เต็มอก แล้วทำทำไม ดื่มทำไม เอาสุขภาพ
เอาชีวิตของตนไปแลกกับการงาน แลกกับเงิน ทำไปได้ บาปเห็นๆ

พุทธองค์บอกว่า
"คบคนพาล คนพาลพาไปหาผิด"
"คบคนพาล ย่อมนำแต่ปัญหามาให้"
เมื่อสายงานอยู่กับคนพาล คนทนอยู่ได้อย่างไร
คนที่ยินยอมอยู่กับคนไม่ดีได้ ก็ย่อมคือคนไม่ดีเช่นกัน

เหล้าคือยาพิษ คุณกินเองเท่ากับฆ่าตัวเอง
คนอื่นให้คุณ ก็เท่ากับเขาวางยาพิษคุณ
ลองเปลี่ยนจากเหล้าเป็นฆ่าแมลง
หัวหน้าคุณบอก เอาน่าสักนิดนึง
ไม่ตายหรอก ล้างท้องทัน ไม่งั้นผมไล่คุณออก
คุณจะยอมหรือไม่? งานกับชีวิต อย่างไหนสำคัญกว่ากัน

 

การบอกกล่าวตามตรงดีที่สุดค่ะ บอกด้วยถ้อยคำที่สุภาพนุ่มนวล
ไม่นานเจ้านายและเพื่อนร่วมงานก็จะทราบและยอมรับได้
และยังช่วยเป็นเกราะให้เราอีกต่างหากค่ะน้องไผ่